Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "biblia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Biblia o ludziach starszych
Bible about the elderly
Autorzy:
Tronina, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613231.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
starość
Biblia
the elderly
Bible
Opis:
The author formulates the topic in a synthetical way, elaborating on it in three parts: Hebrew Bible, deuterocanonical books and message of the New Testament. The fake dilemma (gerontocracy or gerontophobia) is overcome in the light of Revelation: Bible presents the wisdom as a source of truth and goodness, and as a solidarity with the elderly, because only the truth can set people free (J 8, 23). The truth revealed in Christ can also overcome the modern forms of discrimination in the world.
Źródło:
Vox Patrum; 2011, 56; 231-239
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Regel der Übersetzung nach Hieronymus in der Theorie und Praxis
The Principle of Translation according to Jerome in Theory and Practice
Autorzy:
Bachniak, Tatiana Miroslawa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613479.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Hieronim
tłumaczenia
Biblia
Jerome
translation
Bible
Opis:
Zasada przekładu według Hieronima w teorii i praktyce Hieronim ze Strydonu (347-419), jeden z czterech wielkich Ojcόw KościołaZachodniego, przeszedł do historii jako tłumacz Biblii. Jego zainteresowanie PismemŚwiętym, oczytanie w dziełach wczesnych pisarzy chrześcijańskich oraz znajomość językagreckiego i hebrajskiego sprawiły, że był uważany przez wspόłczesnych za eksperta wdziedzinie egzegezy biblijnej. Dzięki korespondencji z papieżem Damazym zrodziła się idearewizji wielu istniejących, rόżniących się od siebie przekładόw Ewangelii na podstawietekstόw źrόdłowych. Wkrόtce jednak rozpoznano konieczność rozszerzenia prac rewizyjnychrόwnież na księgi Starego Testamentu, ktόre Hieronim postanowił tłumaczyć, opierając się natekstach hebrajskich, a nie jak dotychczas na LXX. Innowacyjność tego przedsięwzięcianapotkała na krytykę i sprzeciw w wielu kręgach kościelnych. Obawiano się ogromnegowpływu, jaki Hieronim mόgł wywrzeć na kształt Biblii dzięki swojemu nowemu przekładowiopierającemu się na oryginalnych tekstach źrόdłowych i zachowującemu sens przekazywanejzbawczej treści a nie zachowującemu jej dosłownego brzmienia, co byłoby rόwnoznaczne zdetronizacją Septuaginty.
Źródło:
Vox Patrum; 2019, 71; 25-42
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Canones eusebiani w Biblii Płockiej z XII wieku
Canones eusebiani in the Bible of Plock
Autorzy:
Misiarczyk, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612113.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Canones eusebiani
Biblia Płocka
Bible of Plock
Opis:
The article present the famous canons of Eusebius transmitted in medival version of the Bible of Plock (Poland). The Author hopes that publication of it will help scholars to develope a comparative studies between different manuscripts of medival Europe in order to conclude if there were one or more its versions in Middle Ages. Canons in so called “Bible of Plock” are slightly different from the version we can find in the internet (www.tertulian.org/fathers/eusebius_canon_ tables_01.html) but these differences are caused rather by a copist’s errors and don’t prove at all that in medival Poland or Europe there were in use a different canon versions. We need further comparative studies in this aerea and only afther these there will be possible to draw final conclusions.
Źródło:
Vox Patrum; 2010, 55; 421-441
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz Boga w Biblii
The image of the God in Bible
Autorzy:
Górka, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611894.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
obraz Boga
Biblia
image of God
Bible
Opis:
The standard interpretation of the biblical idea of the image of the God in Genesis (Gen 1:26 ff.), so called ontic interpretation, which sees in Him a religious basis for the metaphysical dogma of the creation of a man as a spiritual-corporeal being, is detached from its biblical meaning. For the biblical authors, the primary issue is not the question what kind of the human being was called by the God from nothingness into being, but that when the human being receives the status of the image and character of the God in the existential dimension. John the Baptist reached the status of the image of God at the time when he became the Anthropos (John 1:6). In turn, Paul, by the moving of the idea of the image of Jesus as a man at the turning point of the process of salvation (Romans 8:29), created the foundation for the study of triple-imaging of the God as in Jesus, as well as in initiated.
Źródło:
Vox Patrum; 2012, 57; 181-192
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La vocation à la prêtrise est-elle traditionnelle?
Is Vocation to Priesthood Traditional?
Czy powołanie do kapłaństwa jest tradycyjne?
Autorzy:
Krempa, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613807.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Powołanie
kapłaństwo
tradycja
Biblia
Kościół
Mężczyzna
Vocation
Priesthood
Tradition
Bible
Church
Man
Opis:
ze strony Boga, który zwracał się także po imieniu do wybranych mężczyzn. Misja i odpowiedzialność powołanego nie zależały od jego talentów, lecz od siły mającej swe źródło w Bogu. W Nowym Testamencie źródłem powołania jest również Bóg, ale przez pośrednictwo Jezusa. Łaska, zamysł i miłość Boża odgrywały zasadniczą rolę w powołaniu. 2. Tradycja Kościoła wskazuje na głos ludu w powoływaniu kapłanów lub biskupów, jak to miało miejsce w przypadku Ambrożego czy Augustyna. Nie ma powołań do służby kapłańskiej poza Kościołem. Pragnienie Kościoła wyboru mężczyzn na kapłanów czy biskupów zostało zrealizowane a prawdziwymi kryteriami powołania są potrzeby wspólnoty w służbie Ewangelii, zdolności powołanego, wezwanie Kościoła i zgoda zainteresowanego. W 1912 roku spór Branchereau - Lahitton przyczynił się do potwierdzenia przez papieża Piusa X tradycyjnej doktryny na temat powołania jako wezwania Boga, realizowanego we wspólnocie Kościoła. 3. Współczesna sytuacja. Powołanie jest doświadczeniem Boga, który przemawia do mężczyzny, który Go słucha. Wezwanie skierowane do konkretnej osoby jest nierozdzielne z powołaniem pochodzącym od ludu (od Kościoła). Ten związek jest obecny w rycie święceń diakonatu czy prezbiteratu: „Święta Matka Kościół prosi...”. Święcony wyraża w tym czasie swoją zgodę. Wezwanie jest równocześnie posłaniem do tego ludu, z którego wywodzi się kandydat do święceń. Można stwierdzić, że powołanie jest procesem wychowawczym całego Kościoła na różnych etapach jego zrodzenia, wzrostu i weryfikacji. Stąd też do święceń wymaga się odpowiednich opinii o kandydacie, wyrażonych przez głos ludu z którego on pochodzi.
Artykuł zawiera trzy zasadnicze punkty, które stanowią próbę odpowiedzi na następujące pytania: czy powołanie zbudowane tylko na pragnieniu pozostania księdzem jest tradycyjne? W jaki sposób Kościół jako wspólnota ludzi wierzących edukuje swoich powołanych? Co Tradycja może nas nauczyć w tym względzie? 1. Tradycja biblijna ukazuje nam przykłady różnych powołań: indywidualnych i kolektywnych. W Starym Testamencie powołanie Izraela było suwerennym aktem ze strony Boga, który zwracał się także po imieniu do wybranych mężczyzn. Misja i odpowiedzialność powołanego nie zależały od jego talentów, lecz od siły mającej swe źródło w Bogu. W Nowym Testamencie źródłem powołania jest również Bóg, ale przez pośrednictwo Jezusa. Łaska, zamysł i miłość Boża odgrywały zasadniczą rolę w powołaniu. 2. Tradycja Kościoła wskazuje na głos ludu w powoływaniu kapłanów lub biskupów, jak to miało miejsce w przypadku Ambrożego czy Augustyna. Nie ma powołań do służby kapłańskiej poza Kościołem. Pragnienie Kościoła wyboru mężczyzn na kapłanów czy biskupów zostało zrealizowane a prawdziwymi kryteriami powołania są potrzeby wspólnoty w służbie Ewangelii, zdolności powołanego, wezwanie Kościoła i zgoda zainteresowanego. W 1912 roku spór Branchereau - Lahitton przyczynił się do potwierdzenia przez papieża Piusa X tradycyjnej doktryny na temat powołania jako wezwania Boga, realizowanego we wspólnocie Kościoła. 3. Współczesna sytuacja. Powołanie jest doświadczeniem Boga, który przemawia do mężczyzny, który Go słucha. Wezwanie skierowane do konkretnej osoby jest nierozdzielne z powołaniem pochodzącym od ludu (od Kościoła). Ten związek jest obecny w rycie święceń diakonatu czy prezbiteratu: „Święta Matka Kościół prosi...”. Święcony wyraża w tym czasie swoją zgodę. Wezwanie jest równocześnie posłaniem do tego ludu, z którego wywodzi się kandydat do święceń. Można stwierdzić, że powołanie jest procesem wychowawczym całego Kościoła na różnych etapach jego zrodzenia, wzrostu i weryfikacji. Stąd też do święceń wymaga się odpowiednich opinii o kandydacie, wyrażonych przez głos ludu z którego on pochodzi.
Źródło:
Vox Patrum; 2008, 52, 1; 531-537
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblia i nadzieja na jej dobre tłumaczenie
The Bible and the hope for its good translation
Autorzy:
Wysocki, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611982.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Hieronim
Augustyn
Biblia
tłumaczenie
listy
Septuaginta
Jerome
Augustine
Bible
translation
letters
Septuagint
Opis:
In the above article, based on the correspondence of St. Jerome and St. Augustine, there has been shown how these two outstanding the Bible experts, translators and interpreters understood the principles used in its translation. In three parts – entitled: Work, Man, Way – the importance and significance of the Bible and its translations, above all the Septuagint, the tasks and features of the man who translates, the methods and ways of translating were shown. Both of them in their letters indicated: the necessity of an exceptional and proper approach to the Holy Scriptures, a good preparation of the translator and the use of a method that would be appropriate to the translated piece: in the case of the Bible – a beautiful translation preserving the arrangement of the words of the inspired Scriptures; and in the case of non-canonical pieces – expressing the thoughts using the rules of the language into which the work is translated.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 69; 721-733
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Początki chrześcijańskiego tekstu Pisma Świętego
The beginnings of the Christian text of Scripture
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612750.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Biblia
Septuaginta
tekst biblijny
natchnienie
filozofia chrześcijańska
kanon
Bible
Septuagint
biblical text
inspiration
Christian philosophy
canon
Opis:
In this article we point out the initial stage of the consolidation of the Christian text of Scripture, the major problems occurring during this process and the final expression of its specific character. The first and the major witness of this process is Justin Martyr thanks to whom we learn about first relations and tensions between Greek and Jewish tradition concerning Scripture. He advocated the universalist approach based on truth, which allowed him to find the way to conciliate those tensions. Furthermore, such an approach allowed him to look favourably on extra-Biblical tradition and recognise it as a preparation for the incarnation of the Eternal Word. Saint Irenaeus in his approach to the text of the Bible appreciated the divine origin and inspiration which decides about its superiority and universalism. By the end of the 3rd century the question of the Christian text of Scripture had been determined, and the emphasis was put rather on the issue of the books, that is the canon.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 67; 259-276
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ślady biblijnej, świętej Północy i antycznej Hyperborei w literaturze patrystycznej i średniowiecznej
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158068.pdf
Data publikacji:
2022-03-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
biblijna święta Północ
Hyperborea
Bizancjum
Rzymianie
Grecy
Biblia
Północ
biblical sacred North
Byzantium
Bible
Romans
Greeks
North
Opis:
„Hyperborea” to pojęcie dobrze znane już badaczom starożytności. Porozmawiaj święta Północ biblijna, jako antyteza złowrogiej Północy Goga, jest dobrze do złaczom Biblii. Ten artykuł wyjścia za punkt wyjścia te dwie koncepcje. Jednak celem niniejszego artykułu jest skonfrontowanie biblijnej i antycznej wizji Północy z wybranymi źródymi patrystycznymi i średniowiecznymi. Chodzi o przedstawienie zmian w historycznym i geograficznym znaczeniu „Hyperborea”. Literatura grecka opisuje Hyperboreę jako raj leżący na najdalszych krańcach Północy. Pozornie ta wizja Północy się się być podobna do północnego raju w Biblii. Jednak literatura patrystyczna, która dobrze zna grecki mit o Hyperborejczykach, nie aplikuje żadnych dalszych analiz egzegetycznych. Hyperborea jest dla Ojców Kościoła „przedłużeniem” Scytii, a więc nie jest ona ona ani rajem, ani też idealną ziemią obiecaną. Jest ona odpowiedzią ekumeny i posiada wszystkie dobre i złe cechy terytorium, które zamieszkują zwykli ludzie. Hyperborea została przekształcona z greckiej krainy idealnej w historyczną, realnie wcześnie rzeczywistość. Nazwa ta wymagana jest podróżon do terytorium scytyjskiego, jak i do terenów leżących na północ od Scytii. Jednak rozwój horyzontu geograficznego przesuwał nieaktualne pojęcie „Hyperborea” coraz bardziej na północ. Linia tego horyzontu geograficznego wyznaczona w literaturze bizantyńskiej przez Teofanesa w VIII wieku i przez Nicefora Gregorasa w wieku XIV. Ten ostatni skazał na Ruś Moskiewską jako na leżącą na północnym-wschodzie chrześcijańską Hyperboreę. Taka sama linia geograficznego horyzontu w literaturze łacińskiej została bardzo delikatnie wskazana przez Adama z Bremy, który pisał o hyperborejskiej Skandynawii. Obok horyzontu geograficznego funkcjonował horyzontstricte literacki, gdzie dominował klasyczny topos, oparty na tekstach autorów klasycznych. 
„Hyperborea” is a concept well known to researchers of antiquity. Also, the sacred biblical North, as the antithesis of Gog's sinister North, is well known to Bible scholars. This article takes these two concepts as a starting point. However, the purpose of this article is to confront the biblical and ancient vision of the North with selected patristic and medieval sources. It is about presenting changes in the historical and geographical understanding of the term „Hyperborea”. Greek literature describes Hyperborea as a paradise located in the farthest reaches of the North. This vision of the North seems to be similar to a northern paradise in the Bible. However, the patristic literature, which is well acquainted with the Greek myth of the Hyperboreans, does not apply it to any exegetical analyzes. Hyperborea is for the Fathers of the Church an „extension” of Scythia, so it is neither a paradise nor an ideal promised land. It is part of the ecumene and has all the good and bad features of the territory that ordinary people inhabit. Hyperborea has been transformed from a Greek ideal land into a historical, existing reality. The name was therefore applied both to the Scythian territory and to the areas north of Scythia. However, the development of the geographical horizon constantly shifted the concept of „Hyperborea” further north. The line of this geographical horizon was marked in Byzantine literature by Theophanes in the eighth century and by Nicephorus Gregoras in the fourteenth century. The latter pointed to Moscow Ruthenia as the Christian Hyperborea in the north-east. The same line of geographical horizon in Latin literature was very delicately indicated by Adam of Bremen in the eleventh century, who wrote about Hyperborean Scandinavia. Next to the geographical horizon, there was a strictly literary horizon, dominated by the classical topos, based on texts written by Greek and Latin classical authors.
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 81; 31-64
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orygenes i hebrajski tekst Pisma Świętego
Origen and the Hebrew text of the Bible
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612167.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Biblia
Septuaginta
Orygenes
Heksapla
tekst biblijny
język grecki
język hebrajski
Bible
Septuagint
Origen
Hexapla
biblical text
Greek
Hebrew
Opis:
Origen is the exegete and Old Christian writer whose influence on the understanding of the Bible has always been determinative. Undoubtedly, for ecclesiastical reasons he deemed the Septuagint superior and regarded it as the Christian Old Testament. He thought highly of Hebrew text as well, which he often used for his research. An expression of this belief was among others the Hexapla worked out by Origen, which can be regarded as an exceptional manifestation of esteem towards the Old Testament and its Hebrew version. Origen’s attitude towards the Bible can be characterized by two approaches: on the one hand it is the ecclesiastical approach which gives the first place to the text commonly accepted in the Church namely the Septuagint, but on the other hand he is open to every other text Hebrew or Greek, trying to understand it and take it into account in his commentary.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 69; 393-404
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Clement’s of Alexandria teaching about the cryptic philosophical tradition
Nauczanie Klemensa Aleksandryjskiego o sekretnej tradycji filozoficznej
Autorzy:
Artemi, Eirini
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613778.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
filozofia grecka
Biblia
gnostycyzm
doskonały chrześcijanin
nasiona wiedzy
Klemens Aleksandryjski
Greek philosophy
Bible
gnosticism
perfect Christian
seeds of knowledge
Clement of Alexandria
Opis:
Prezentowany artykuł, składający się z trzech części: tradycja apokryficzna w Kościele; Klemens z Aleksandrii i wykorzystanie tradycji apokryficznej w jego pismach; Logos w myśli Klemensa Aleksandryjskiego, ukazuje, jakie miejsce Klemens widział dla tradycji apokryficznej w nauczaniu Kościoła i swoich pismach. Klemens wyjaśnia z naciskiem, że sekretna tradycja filozoficzna prowadzi gnostyków do stania się ucieleśnieniem obecności Chrystusa w świecie. Ta sekretna tradycja filozoficzna różni się od tradycji chrześcijańskiej, przynależnej do Kościoła i dlatego Klemens nie odnosi się często do nauczania Kościoła, lecz odwołuje się do innej tradycji – do apokryfów. Jednocześnie nie chce pomijać prawdziwej Tradycji kościelnej. Ta niespisana tradycja, którą Klemens traktuje jako nasiona wiedzy, które z konieczności mają być trzymane w ukryciu, wpływa na formę i znajduje swe miejsce w księgach Stromatów.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 62; 61-71
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Starotestamentalne cuda w poemacie Paschale carmen Seduliusza
Old Testamental miracles in Paschale carmen by Sedulius
Autorzy:
Krynicka, Tatiana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613634.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Seduliusz
cud
Biblia
metamorfoza
paradoks
Eliasz
prefiguracja
odkupienie kosmosu
Miłosierdzie Boże
Sedulius
miracle
Bible
metamorphosis
paradox
Elijah
prefiguration
cosmic redemption
Divine Mercy
Opis:
Before turning to the wonderful Saviour’s deeds, that he strives to praise in Paschale Carmen, Sedulius introduces his reader into the old testamental history of salvation. In the Book 1, which fulfils the functions of a preface to the poem, he recounts 18 miracles that took place before Christ was born, since the ages of the Patriarchs to the period of the Babylonian captivity. These relations appear to be separate, self-contained stories. The longest is devoted to the miraculous fate of the prophet Elijah (lines 170-187); in the shortest the poet tells about the Balaam’s donkey, an animal without speech, who spoke to its master with a human voice (lines 160-162). Miracles fascinate Sedulius as extraordinary events, which deny the laws of nature and contradict common sense. At that they are sometimes connected with a marvelous metamorphosis. God performs miracles in order to show to the mankind His might, providence and kindness; to educate human beings and to prepare them for the coming of Christ; to foretell cosmic redemption at the end of times. Telling about the old testamental miracles Sedulius tends to refer both to the unbelievers and to the believers the revealed truth. He also aims to awake in the readers’ hearts wonderment, gratitude, love and trust towards the Holy Trinity.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 62; 331-356
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The divine personhood of the Holy Spirit in the teaching of Gregory Nazianzen
Bóstwo osoby Ducha Świętego w nauczaniu Grzegorza z Nazjanzu
Autorzy:
Artemi, Eirini
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612900.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Grzegorz z Nazjanzu
Duch Święty
Trójjedyny Bóg
Biblia
chrzest
II Sobór Ekumeniczny
pneumatologia
Gregory Nazianzen
Holy Spirit
Triune God
Bible
Baptism
Second Ecumenical Council
Pneumatology
Opis:
Grzegorz z Nazjanzu musiał zmierzyć się z odwagą heretyckich twierdzeń dotyczących Boskiej natury Ducha Świętego. W swoich dziełach utożsamia on Ducha Świętego z trzecią osobą Trójcy Świętej. Zwraca uwagę, że Biblia wyraźnie naucza, iż Duch jest Bogiem. Duch Święty, tak jak Syn, pochodzi od Ojca, jest współwieczny z Ojcem i oświeca całe stworzenie. Trzecia Osoba Trójcy zasługuje na to, by być czczona jako Bóg i przebóstwia ludzi w momencie chrztu. Grzegorz rozważa: „Jeśli nie należy Mu oddawać czci, to jak może On przebóstwiać mnie przez chrzest? Ale jeśli należy oddawać mu cześć, to rzeczywiście staje się przedmiotem uwielbienia, a jeśli jest przedmiotem uwielbienia, to musi być Bogiem; jedno zależy od drugiego, prawdziwie złoty i zbawczy łańcuch. I rzeczywiście od Ducha pochodzą nasze nowe narodziny, a od nowego narodzenia nasze nowe stworzenie, a od nowego stworzenia nasze głębsze poznanie godności Tego, od którego to pochodzi” (Oratio 31, 28). Grzegorz podkreślał boskość Ducha Świętego, a także wyjaśnił soteriologiczny cel tej nauki: „Jeżeli jest w jednym szeregu ze mną, to jak może uczynić mnie Bogiem, albo jak złączyć z Bóstwem” (Oratio 31, 4).
Gregory of Nazianzus had to confront with courage the heretical teaching about the divine nature of Holy Spirit. Through his works, he identifies The Holy Spirit as the third Person of the Triune God. One can see that the Bible clearly teaches that the Spirit is God. The Holy Spirit just as the Son, originates from the Father, is coeternal with the Father and illuminates the whole creation. The third Person of Trinity deserves to be worshipped as God and deifies people in their baptism. Gregory wonders: “For if He is not to be worshipped, how can He deify me by Baptism? But if He is to be worshipped, surely He is an Object of adoration, and if an Object of adoration He must be God; the one is linked to the other, a truly golden and saving chain. And indeed from the Spirit comes our New Birth, and from the New Birth our new creation, and from the new creation our deeper knowledge of the dignity of Him from Whom it is derived” (Oratio 31, 28). Gregory underlined the divinity of Holy Spirit and also explained the soteriological goal of this teaching, because: “If he has the same rank as I have, how can he make me God, or how can he join me with deity” (Oratio 31, 4).
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 179-192
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienie personalizmu w Protreptyku Klemensa Aleksandryjskiego
Question of personalism in Protrepticus of Clement of Alexandria
Autorzy:
Kowalski, Aleksy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947697.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
antropologia
kosmologia
teologia
metafizyka
egzegeza prosopograficzna
osoba
logos
obraz
Ojcowie Kościoła
Biblia
Tradycja
anthropology
cosmology
theology
metaphysics
prosopography exegesis
person
image
Church Fathers
Bible
Tradition
Opis:
The article presents the outline of the pagan and Christian ancient anthropology that is interested in its relations to the cosmology. The antique philosophers describe a man as the microcosmos which belongs to the macrocosmos. According to Aristotle’s metaphysics and the henological metaphysics, the human being occupies the lower place in the hierarchy of the universe. The Christian thinkers, based on the Bible and the Tradition, show the human being as God’s creature made according to the image and similitude of his Creator. The Church Fathers know the Jewish and gnostic anthropologies and they make a polemic on their doctrinal issues. Investigating the patristic anthropology is possible to apply the prosopography exegesis that underlines the interpersonal dialogue. That method indicates three levels of mutual relationships: the analogical and iconic one, the dyadic and dialogical level and the triadic one. The Church Fathers creating the metaphysics of person change their research from the cosmology to the theology and the anthropology. Justin investigates the personalist logos-anthropology. Irenaeus of Lyon and Tertullian of Carthage show the personalist soma-anthropology. Clement of Alexandria elaborates the very interesting concept of the personalist eikon-anthropology that describes the human person as the divine Logos’ image, the living statue, in which dwells the divine Logos and the beautiful instrument fulfilled by God with the spirit. Origen of Alexandria, the Cappadocian Fathers and other Christian thinkers who examine that issue, will use Clément’s personalist eikon-anthropology in their future investigations. That concept helps to define the solemn Christological doctrine of Council of Chalcedon.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 64; 299-315
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Izydora z Sewilli "O narodzinach i śmierci świętych ojców": kompozycja traktatu
Composition of the Isidore of Sevilles Treatise "De ortu et obitu patrum"
Autorzy:
Krynicka, Tatiana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947556.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Izydor z Sewilli
Biblia
topografia
biografia
czas
historia zbawienia
patrologia
O narodzinach i zgonach świętych ojców
Isidore of Seville
Bible
topography
history of salvation
biography
patrology
time
On the Lifes and Deaths of the Fathers
Opis:
Isidore's work On the Lifes and Deathes of the Fathers contains biographies of outstanding biblical figures from Adam to Titus. According to what has been  announced in the titles and in the introduction, the author describes the ancestry (ortus), character, virtues and achievements (vita), circumstances surrounding the death and burial of the heroes (obitus), among which we find patriarchs, judges, kings, prophets, Lord's apostles and pupils. Most of them are men: except for few heroins (Esther, Judit, Mary, Mother of Jesus), Isidore presents biblical women very superficially. His descriptions tend to praise the heroes demonstrating them as persons worthy of being imitated. Sevillian does not design a homogenuous and binding all over the treatise model of describing the heroes he presents. Due to this the text is varied and pleasant in perception. Isidore familiarizes his reader with the great biblical figures and broadens his Visigothic audience's world while transferring into it the exotic topography of Holy Land. He seems to be less interested in precise dating of the events he describes. The treatise's time seems to be the space of mankind's redemption and salvation, propitious kairos, in which God speaks to a man and a man fulfills His will, colaborating with Lord's grace and supported by brethren's assistance.
Utwór Izydora De ortu et obitu patrum zawiera życiorysy wybitnych biblijnych postaci od Adama do Tytusa. Zgodnie z tym, co Sewilczyk zapowiada w tytułach i przedmowie traktatu, opowiada on o pochodzeniu (ortus), charakterze, cnotach i osiągnięciach (vita), a także okolicznościach śmierci i pochówku (obitus) bohaterów, wśród których czytelnik znajdzie patriarchów, sędziów, królów, proroków, apostolów i uczniów Pana. W większości są to mężczyźni: za wyjątkiem kilku bohaterek (Estery, Judyty, Matki Jezusa Marii), którym Izydor poświęca osobne rozdziały, prezentuje on biblijne niewiasty w sposób bardzo powierzchowny. Charakterystyki bohaterów mają charakter laudacyjny. Biogramy są bardzo różnorodne, dzięki czemu tekst staje się urozmaicony i przyjemny w odbiorze. Izydor poszerza granice świata hiszpano-rzymskich czytelników, zapoznając ich z topografią Ziemi Świętej. Czas traktatu to czas zbawienia, czas Boga, który wkracza w dzieje ludzkości, oraz współpracujących z Nim - i ze sobą nawzajem - jednostek, niepowtarzalnych dzięki otrzymanym od Stwórcy darom.
Źródło:
Vox Patrum; 2020, 73; 95-122
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Resistenza e resilienza in Cipriano di Cartagine e Gregorio di Nazianzo
Autorzy:
Accorinti, Domenico
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158101.pdf
Data publikacji:
2022-09-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
odporność
plaga
Cyprian z Kartaginy
Grzegorz z Nazjanzu
wytrwałość religijna
wytrwałość
Biblia
patrystyka
eschatologia
Tomasz z Akwinu
Tertulian
Filagriusz
resilience
plague
Cyprian of Carthage
Gregory of Nazianzus
endurance
Bible
Patristic
Eschatology
Saint Thomas Aquinas
Tertullian
Philagrius
Opis:
Come sottolineano Clemens Sedmak e Małgorzata Bogaczyk-Vormayr nella loro introduzione a Patristik und Resilienz (Berlin 2012), la resilienza umana deve essere intesa come la capacità di cambiare sé stessi in risposta a una crisi, non già di tornare a un punto di partenza (Einleitung, 3). Dopo una parte introduttiva sui diversi significati e aspetti della resilienza, questo articolo discute alcuni testi di Cipriano di Cartagine (De mortalitate, AdDemetrianum, De bono patientiae, De dominica oratione) e Gregorio di Nazianzo (Or. 26, Ep. 223, 30-36, 92) che possono essere di qualche interesse per l’attuale discussione sulla resilienza. Entrambi gli autori, infatti, partendo dalla medesima prospettiva escatologica, sembrano condividere una dinamica nozione di resilienza, che non è una mera sopportazione delle avversità, ma la capacità di trasformare una situazione negativa in unarisorsa esistenziale.  
As Clemens Sedmak and Małgorzata Bogaczyk-Vormayr point out in their introduction to Patristik und Resilienz (Berlin 2012), human resilience must be understood as the ability to change oneself in response to a crisis, and not to return to a starting point (Einleitung, 3). After an introductory part on the different meanings and aspects of resilience, this paper discusses some texts by Cyprian of Carthage (De mortalitate, Ad Demetrianum, De bono patientiae, De dominica oratione) and Gregory of Nazianzus (Or. 26, Ep. 223, 30-36, 92) that may be of some interest for the current discussion on resilience. Indeed, starting from the same eschatological perspective, both authors seem to share a dynamic notion of resilience, which is not a mere endurance of the adversity, but the ability to transform a negative situation into an existential resource.  
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 83; 109-140
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies