Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "of peace" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Dynamika „przymierza pokoju” w Księdze Ezechiela
The Dynamics of the „Covenant of Peace” in the Book of Ezekiel
Autorzy:
Pikor, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621457.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Księga Ezechiela
przymierze pokoju
nowe przymierze
Księga Kapłańska
ziemia Izraela
świątynia
pokój
Book of Ezekiel
Leviticus
covenant of peace
new covenant
land of Israel
temple
peace
Opis:
Idea przymierza pokoju, występująca w tekstach starożytnego Bliskiego Wschodu, w Biblii Hebrajskiej pojawia się w tekstach pochodzenia kapłańskiego. Ezechiel w dwóch wyroczniach (Ez 34,25-30 i 37,26-28) wykracza poza pozabiblijną konwencję przymierza pokoju, dokonując równocześnie modyfikacji kapłańskiej koncepcji przymierza zawartej w Kpł 26. Obietnica jakościowo nowego przymierza, określonego mianem „przymierza pokoju” (34,25; 37,26), zakłada pokój ze zwierzętami, urodzajność ziemi i wybawienie od nieprzyjaciół. Jednakże istotą tego przymierza jest nie tyle „pokój” rozumiany jako wszelkie dobro osobiste, wspólnotowe i materialne, ile obecność Boga pośród swego ludu, która stanowi jedyne źródło bezpieczeństwa, pomyślności i zbawienia.
The motif of „covenant of peace”, as found in some Ancient Near Eastern texts, is presented in the Hebrew Bible by the Priestly tradition. Ezekiel refers to the covenant of peace in two oracles: Ezek 34:35-30 and 37:26-28. He not only goes beyond the primeval myth but also modifies the Priestly concept as expressed in Lev 26. Ezekiel’s promise of the covenant of peace consists of three elements: safety from wild animals, security against famine, and freedom from human enemies. However, the essence of this covenant is peace understood as God’s presence amongst his people, which is the only source of the people’s safety, welfare and salvation.
Źródło:
Verbum Vitae; 2016, 30; 53-78
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezusowa "wizja pokoju" w ujęciu synoptyków
Jesus’ Vision of Peace according to the Synoptics
Autorzy:
Bieliński, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621506.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
pokój Jezusa
królestwo Boże
«czyniący pokój»
prawo odwetu
wolność od przemocy
miłość nieprzyjaciół
Jesus’ peace
God’s kingdom
„peace maker”
law of revenge
freedom from violence
love of enemies
Opis:
Chrześcijanie, odpowiedzialni za współkształtowanie pokoju i sprawiedliwości w świecie, zobowiązani są do bycia świadkami Ewangelii także w tym względzie. Artykuł odpowiada na pytanie o istotę i nowość nauczania Jezusa na temat pokoju w ujęciu Ewangelii synoptycznych. W pierwszym punkcie charakteryzuje wizje pokoju współczesne Jezusowi, ukazując korzenie i tło nowości i wyjątkowości orędzia ewangelicznego na ten temat. Punkt drugi analizy z jednej strony definiuje „pokój Jezusa”, ujmując go w kategorii królestwa Bożego w jego dynamicznym procesie realizacji, z drugiej zaś – na podstawie analizy logionu „o mieczu” w wersji Mateusza (Mt 10,34-36) i „o podziale” w wariancie Łukasza (Łk 12,51) – uwidacznia niebezpieczeństwo pomylenia Jezusowego pokoju z jego surogatami. Trzeci, centralny punkt artykułu koncentruje uwagę na autoprezentacji Chrystusa zawartej w Mateuszowym Kazaniu na górze, ukazując istotę „eirene Jezusa” wyrażoną najpełniej poprzez: siódme błogosławieństwo odnoszące się do „czyniących pokój” (Mt 5,9) oraz dwie antytezy, piątą znoszącą prawo odwetu (Mt 5,38-42) i szóstą radykalizującą Prawo, nakazując miłość nieprzyjaciół (Mt 5,44-45).
Christians, sharing responsibility for establishing peace and justice in the world, are called to be witnesses of the Gospel toward this end. This article considers the essence and originality of Jesus’ teachings on peace as evident in the synoptic gospels. First, it describes the concepts of peace current in Jesus' day, and it demonstrates the very root and background of the newness and uniqueness of the evangelical message. Secondly, the analysis seeks to define “the peace of Jesus”, by couching it within the category of “God’s Kingdom”. Also, it analyzes the “logio of the sword” (taken from Matthew 10:34-36) and “division” (taken from Luke 12:51), thus demonstrating the danger of confusing the real message of the peace of Jesus with its surrogates. Thirdly, the article concentrates on Christ’s auto presentation, located in the Sermon on the Mount, discussing the essence of “Jesus’ eirene”, as most clearly expressed in (1) the Seventh Beatitude, referring to the “peace makers” (Mt 5, 9), and (2) in two antitheses: namely the fifth, which revokes the law of revenge (Mt 5, 38-42), and the sixth, that radicalizes the Law, obliging the love of enemies (Mt 5, 44-45).
Źródło:
Verbum Vitae; 2016, 30; 97-120
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parafia miejscem wychowania do pokoju
The Parish as a Place for Believers Upbringing toward Peace
Autorzy:
Lipiec, Dariusz Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621443.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
pokój
wychowanie do pokoju
parafia
wychowanie w parafii
funkcja wychowawcza parafii
peace
training for peace
the parish
the educational function of the parish
Opis:
Kościół został powołany do wychowania swoich członków do pokoju. Szczególną rolę w realizacji tego posłannictwa odgrywa parafia, ponieważ jest miejscem spotkania człowieka z Bogiem w słowie Bożym, sakramentach, modlitwie i miłości braterskiej. Wychowanie do pokoju w parafii dokonuje się poprzez budowanie jedności między wierzącymi, której zasadą jest miłość braterska. Dokonuje się ono także przez kształtowanie świadomości i odpowiedzialności za pokój, a także postaw sprzyjających budowaniu jedności i pokoju. W proces wychowania do pokoju odbywający się w parafii zaangażowani są zarówno duchowni, jak świeccy parafianie, przede wszystkim rodziny i członkowie zrzeszeń religijnych.
The Church was given the task of guiding Her members in the ways of peace. The parish plays a special role in realizing this mission, since it is the place where the individual meets God in His word, in the Sacraments, in prayer, and in brotherly love. In the parish, education in the value of peace is implemented first by building unity between the believers on the basis of brotherly love. It is also achieved through the deepening of one's awareness of and personal responsibility for peace, as well as by fostering the attitudes that support the building of unity and peace. The process of instructing and guiding believers toward peace is carried out by both the clergy and the laity, especially through families and members of religious associations.
Źródło:
Verbum Vitae; 2016, 30; 295-313
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrześcijanin „człowiekiem pokoju” (Ps 37,37) w tradycji Ojców Kościoła okresu przedkonstantyńskiego
„Man of Peace” (Ps 37:37) in the Exegesis of the pre-Constantinian Church Fathers
Autorzy:
Żurek, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621513.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Klemens Rzymski
Klemens Aleksandryjski
Orygenes
pokój
spokój
porządek
ład
Clement of Rome
Clement of Alexandria
Origen
peace
calm
order
Opis:
Zagadnienie pokoju było poruszane przez autorów patrystycznych w różnorodnych kontekstach. Jednym z nich jest interpretacja określenia „człowiek pokoju” (Ps 37,37) i bliskiego mu treściowo błogosławieństwa dla ludzi „zaprowadzających pokój” (Mt 5,9). Analiza tekstów Ojców Kościoła okresu przedkonstantyńskiego dowodzi, że określenia te miały przede wszystkim znaczenie moralne, bo pokój miał stanowić element osobowości chrześcijanina. Pokój rozumiany jako wewnętrzny ład i harmonia, miał cechować każdego wyznawcę Chrystusa. Tym wewnętrznym pokojem chrześcijanin promieniuje na otoczenie. W tej koncepcji pokoju uderza brak odniesień do życia państwowego, co można tłumaczyć sytuacją chrześcijan w okresie przedkonstantyńskim. Wraz ze zmianą tej sytuacji, zmieniło się tez podejście autorów chrześcijańskich do pokoju, czego żywym dowodem jest św. Augustyn.
The issue of peace was mentioned by patristic authors in various contexts. One of them is an interpretation of the expression "man of peace" (Ps 37:37) and, strictly connected to this expression, the blessing upon "peacemakers" (Matt 5:9). The textual analysis of the Pre-Constantinian Church Fathers proves that the above terms had a mainly moral meaning. Peace, conceived as internal order and harmony, had to be an element of the Christian personality,  an attribute of every follower of Christ. Every Christian should radiate this internal peace. In this conception, peace did not refer to the political realm, and that can be explained by the situation and status of Christian believers in the pre-Constantinian period. Once that situation was changed, the Christian authors’ approach to peace was changed as well, with St. Augustine being a good example and proof of that altered viewpoint.
Źródło:
Verbum Vitae; 2016, 30; 213-229
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Zasiądzie w pokoju na wieki" (2 Bar 73,1). Pokój jako element mesjańskiej rzeczywistości eschatologicznej w Syryjskiej Apokalipsie Barucha
„He will sit in peace forever” (2 Bar 73:1). Peace as a Messianic Eschatological Reality in the Second Book of Baruch
Autorzy:
Miduch, Maria Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621454.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Syryjska Apokalipsa Barucha
2 Księga Barucha
mesjańskie królestwo
pokój
apokaliptyka
Second Book of Baruch
messianic kingdom
peace
apocalypses
Opis:
Druga Księga Barucha to apokalipsa żydowska pochodząca z okresu następującego bezpośrednio po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej przez Tytusa w 70 r. po Chr. Jest to zapis refleksji teologicznej po tym traumatycznym dla Żydów wydarzeniu. Znaczące miejsce w prezentowanej myśli zajmuje mesjasz, jego misja i jego królestwo. Autor Syryjskiej Apokalipsy Barucha w mesjańskiej interwencji widzi ratunek dla przygniecionego nieszczęściami ludu Izraela. Eschatologiczne działania Boga są tożsame z misją jaką wypełni  Boży Pomazaniec. W świecie pełnym chaosu, wojen i przemocy wyczekiwany jest prawdziwy i trwały pokój. Jest on rozumiany znacznie szerzej niż tylko zawieszenie broni. Głębia pokoju objawi się podczas panowania mesjasza. Jego opisy kontrastują z rzeczywistością, w jakiej znajduje się naród wybrany pod panowaniem rzymskim.
The Second Book of Baruch is a Jewish apocalypse coming from the period right after the destruction of the Temple by Titus in 70 AD. It is the record of theological reflection in the aftermath of this event so traumatic for all Jews. The messiah, his mission and his kingdom all play important roles in this book. The author of the Syriac Book of Baruch hopes for help for all the Israelites through messianic intervention. In his view, the eschatological works of God are equal to the work of messiah. Moreover, in the world of chaos, wars and abuse there is yet hope for true and stable peace. It is much more than just an armistice, rather the depth of peace will be revealed when the messiah comes to rule. His description stands in contrast to the reality in which the Chosen Nation then found itself.
Źródło:
Verbum Vitae; 2016, 30; 79-93
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy Oblubienica rzeczywiście „znalazła pokój”? Dylematy translacyjne Pnp 8,10b
Did the Bride Really „Find Peace”? Translation Problems in Song 8:10b
Autorzy:
Bardski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621493.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Pieśń nad Pieśniami
tłumaczenie
pokój
szczęście
Pnp 8:10
Song of Songs
translation
peace
happiness
Song 8:10
Opis:
W sposób dosłowny tekst Pnp 8,10 powinien zostać przetłumaczony: „I stałam się w jego oczach jako ta, która znajduje pokój”. Główne problemy translatorskie i interpretacyjne dotyczą idiomatycznego wyrażenia hebrajskiego: „znaleźć łaskę w czyichś oczach” oraz znaczenia hebrajskiego terminu shalom. Artykuł analizuje różne sugestie translatorskie w Biblii wydanej w języku angielskim, portugalskim, francuskim, niemieckim i polskim oraz prezentuje własną propozycję: „znalazłam szczęście w jego oczach”.
From a purely literal standpoint, Song 8:10 is properly translated as: „I became in his eyes as one finding peace”. However, the main problems of translation and interpretation here have to do with the similarity between the Hebrew idiomatic formula „to find favor in someones eyes” and the meaning of the Hebrew word „shalom”. We analyze different suggestions for translation of the passage as found in published Bibles in English, Portuguese, French, German and Polish. Finally, we present our own proposal for a truer rendering: „I found happiness in his eyes”.
Źródło:
Verbum Vitae; 2016, 30; 43-51
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezus Chrystus i pokój. Refleksje św. Augustyna z Hippony
Jesus Christ and Peace. The Reflections of St. Augustine of Hippo
Autorzy:
Wygralak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621487.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jezus Chrystus
św. Augustyn
pokój
życie wieczne
doczesność
Jesus Christ
St. Augustine of Hippo
peace
eternal life
earthly life
Opis:
W przedstawionym artykule zostało omówione nauczanie św. Augustyna na temat pokoju jako daru Chrystusa. Zbawiciel odchodząc ze świata pozostawił ludziom dar pokoju. To dzięki temu darowi, zgodnie z nauczaniem św. Pawła w Ef 2,14, odnawia się w człowieku harmonia pomiędzy duchem i ciałem, możliwe jest także pojednanie pomiędzy Żydami, których reprezentują pasterze udający się z pokłonem do narodzonego Jezusa, i poganami, których przedstawiają mędrcy przybywający ze wschodu do Betlejem. Jednak pokój ziemski nie jest pokojem doskonałym. Człowiek bowiem ulega pożądliwościom, wchodzi w konflikty z bliźnimi, doznaje również w codziennym życiu wielu braków. Nie powinno to jednak nikogo zniechęcać do poszukiwania pokoju. Augustyn uważa, że uczniowie Jezusa powinni na ziemi zabiegać o pokój, gdyż jest to najpewniejsza droga do osiągnięcia pokoju doskonałego w życiu wiecznym. Nie będzie wówczas żadnych konfliktów, a jedynie nieustanne przebywanie w bliskości Boga.   
The article discusses the teaching of St. Augustine on the subject of peace as a gift of Christ. As he was leaving the world, the Savior gave people the gift of peace. According to the teaching of St. Paul in Eph 2:14, it is due to this gift that the harmony between the human spirit and body are restored. It is also possible to reconcile Jews, represented by the shepherds coming to adore the newborn Christ baby, and Gentiles, represented by the Magi arriving from the East. Yet earthly peace is not a perfect peace, for man gives in to lusts, comes into conflict with his neighbors, and suffers from many shortcomings in everyday life. However, none of this should discourage anyone from seeking peace. St. Augustine thinks that Jesus' disciples ought to strive for peace, since peace is the surest way to achieve the perfect peace of eternal life. There, there will be no more conflicts but a constant closeness to God.
Źródło:
Verbum Vitae; 2016, 30; 259-276
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Troska Kościoła o pokój. Perspektywa teologicznomoralna
The Church’s Concern for Peace: The Moral-Theological Perspective
Autorzy:
Gocko, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621452.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
pokój
prawa człowieka
nauka społeczna Kościoła
teologia moralna
pacyfizm
peace
human rights
the social doctrine of the Church
moral theology
pacifism
Opis:
Artykuł ukazuje z perspektywy teologicznomoralnej najważniejsze aspekty zaangażowania Kościoła na rzecz pokoju. Wstępne rozważania na temat istoty pokoju, odniesione do kategorii dobra wspólnego oraz postrzegające pokój jako istotny element ładu społecznego, który ze swej natury ma charakter ładu moralnego, ukierunkowały główny nurt refleksji na wymiar personalistyczny i etyczny. Z kolei powiązanie pokoju i prawdy pozwoliły powiązać go z ideą praw człowieka. Wskazano także na konieczność odideologizowania troski o pokój, co charakteryzuje niektóre współczesne nurty pacyfistyczne. Naukowe analizy potwierdziły, że katolicka koncepcja pokoju zbudowana jest na bazie antropologii personalistycznej. Fundamentem pokoju, na którym nabudowane jest całe życie społeczne, jest osoba ludzka.
The article shows the most important aspects of the Church’s commitment to peace from the perspective of the moral theology. Preliminary considerations on the essence of peace referred to as the category of the common good and perceived as an important element of the social order, which by its nature stands for the moral order, directed the main current of reflection towards the personalistic and  ethical dimensions. The compilation of peace and the truth allowed to combine the moral order with an idea of the human rights. It has been also indicated that the concern for peace ought to be free from ideology, which characterises some of the contemporary pacifistic movements. Scientific analysis confirmed that the Catholic concept of peace is built on the basis of the personalistic anthropology. The human person is the ultimate foundation of peace, upon which the entire social experience is built.
Źródło:
Verbum Vitae; 2016, 30; 277-293
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Owoc sprawiedliwości jest zasiewany w pokoju przez czyniących pokój” (Jk 3, 18). Socjoretoryczna analiza koncepcji pokoju w Liście Jakuba
“The fruit of peace is sown in peace by those who make peace” (Jas 3:18). Socio-rhetorical Analysis of the Concept of Peace in the Letter of James
Autorzy:
Muszytowska, Dorota Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621456.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
List Jakuba 3
pokój
sprawiedliwość
mądrość
socjoretoryka
tekstura wewnętrzna
intertekstura
Letter of James 3
peace
righteousness
wisdom
social-rhetoric
inner texture
intertexture
Opis:
Przedmiotem niniejszego artykułu jest pouczenie dotyczące pokoju z Listu Jakuba 3,18. Rozpatrywane jest ono w świetle zasad socjoretoryki. W pierwszej części zostaje przeanalizowana wewnętrzna tekstura gnomy z 3,18: najpierw jej syntaksa i możliwości interpretacji z niej wynikające, a następnie lokacja gnomy w argumentacji retorycznej Listu i jej semantyka wynikająca z poszerzenia o kontekst wypowiedzi. W drugiej części artykułu zostaje przeanalizowana intertekstura tej gnomy: najpierw związki z innymi tekstami, a następnie echa koncepcji pokoju charakterystycznych dla żydowskiej kultury odzwierciedlającej się tekstach Starego Testamentu oraz kultury greckiej i rzymskiej.
The subject of the article is the teaching on peace found in the Letter of James 3:18, which is investigated in the light of socio-rhetoric. In the first part, the innertexture of the maxim in 3:18 is examined: first its syntactic structure and interpretative possibilities, and then its location within the rhetorical argument of the letter, together with its semantics resulting from the context. In the second part, the article analyzes the intertexture of the maxim: first its relationship to other texts, and then echoes of  concepts of peace found both in the Old Testament and in Greek and Roman culture.
Źródło:
Verbum Vitae; 2016, 30; 153-178
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój (Mt 5,9) w interpretacji Ojców Kościoła
“Blessed are the peacemakers” (Mt 5:9) as Interpreted by the Church Fathers
Autorzy:
Czyżewski, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621504.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
pokój
Ojcowie Kościoła
błogosławieństwa
błogosławieństwo
osiem błogosławieństw
interpretacja
jedność
Mt 5
Kazanie na Górze
peace
Fathers of the Church
blessings
interpretation
unity
Matthew 5:9
Opis:
W pierwszych wiekach Kościoła bardzo chętnie komentowano Pismo Święte, zarówno Stary jak i Nowy Testament. Ciekawą egzegezę odnosząca się do siódmego błogosławieństwa: Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni bedą nazwani synami Bożymi (Mt 5,7) przekazali Ojcowie Kościoła. Treścią  artykułu jest patrystyczna interpretacja tego fragmentu z kazania Chrystusa na Górze. W swojej egzegezie pisarze wczesnochrześcijańscy porównują pokój do miłości i dlatego przestrzegają, by unikać grzechów, które burzą pokój i miłość (gniew i zazdrość). Wprowadzanie pokoju zależy przede wszystkim od samego człowieka, który powinien żyć w zgodzie z Bogiem, samym sobą i z bliźnimi. Czynić pokój oznacza panować nad cielesnymi popędami (wyższość rozumu nad ciałem), przekazywać nieskażoną wiarę, unikać podziałów w Kościele i troszczyć się o zachowanie jedności.
In the first centuries of the Church's history, the Scriptures – both the Old and the New Testaments – were eagerly commented upon. Thus an interesting exegesis of the Seventh Beatitude - "Blessed are the peacemakers, for they shall be called sons of God" (Mt 5:9) - was offered by the Church Fathers, and the article presents the patristic interpretation of this passage from the Sermon on the Mount. In their exegesis, early Christian writers compare peace to love, warning against committing the sins that disturb peace and love, namely anger and envy. Bringing peace depends primarily on man himself, who ought to live in harmony with God, with others and with himself. To make peace is to have control over carnal desires (the superiority of the mind over the body), to pass on to posterity a steadfast faith, to avoid divisions in the Church, and to actively preserve unity.
Źródło:
Verbum Vitae; 2016, 30; 231-257
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies