Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the Revelation" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 19
Tytuł:
Metafory gniewu Bożego w Janowej Apokalipsie
The Metaphors of God’s Wrath in the Revelation of John
Autorzy:
Urbanek, Beata Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044634.pdf
Data publikacji:
2018-03-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa
gniew Boży
metafora
wino
kielich
tłocznia
czasza
wrath of God
metaphor
wine
cup
wine press
bowl
Book of Revelation
Opis:
Gniew (thymos i orgē) Boży jest wątkiem wyraźnie obecnym w Janowej Apokalipsie. Został on ukazany przede wszystkim poprzez obecne w rozdziałach 14-19 metafory kielicha (potērion) z winem (oinos), tłoczni (lēnos) winogron i czar (phialē) z plagami. Autor księgi wykorzystał w sposób twórczy obrazy starotestamentalne i dodał własny, nowy. Zastosowanie przenośni pozwoliło na wieloaspektowe opisanie trudnego problemu Bożego oburzenia. Zwiększyło także siłę perswazji tekstu biblijnego. Czasze gniewu można rozumieć jako katastrofy dziejące się w historii i dające jeszcze szansę nawrócenia. Sąd końcowy, wyrażony w przenośniach kielicha i tłoczni wina, to definitywne zniszczenie nieprawości. Metafory gniewu ukazują z jednej strony odpowiedzialność człowieka za swoje decyzje, a z drugiej – Boga jako Pana historii. Gniew Boży okazuje się być adekwatną karą za grzechy, co podkreśla przenośne określenie grzechu jako wina pożądliwości nierządu. W końcu, wino, kielich, tłocznia i czasza gniewu są antytezami błogosławieństwa Bożego wyrażonego w Jego darach – owocach ziemi i łaskach płynących z kultu.
The wrath (thymos and orgē) of God is a very distinctive motif in the Revelation of John, especially in Chapters 14–19. There the motif is presented mainly through the metaphors of a cup (potērion) of wine (oinos), a wine-press (lēnos), and bowls (phialē) full of plagues.  The book’s author creatively used Old Testament images and added a new one, the bowls. This figure of speech allowed the  writer to explain the difficult question of God’s anger from different angles, and it made the biblical text more compelling. The bowls of wrath can be understood as disasters taking place in history but still allowing the opportunity to repent. The last judgment, depicted in metaphors of a cup of wine and a wine-press, is the definitive destruction of iniquity. On the one hand, the metaphors of God’s wrath show human responsibility for one’s decisions, and on the other hand they assert God as the Lord of history. The wrath of God turns out to be an adequate punishment for sins, which is underlined by the picture of the wine of the passion of her fornication. Lastly, wine, a cup, a wine-press and a bowl of wrath are all the antithesis of God’s blessing, present in his gifts: the fruit of the earth and grace issuing from the cult.
Źródło:
Verbum Vitae; 2018, 33; 251-276
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie terminu ὥρα („godzina”) w Apokalipsie Janowej
The Meaning of the Term ὥρα (“Hour”) in the Revelation of John
Autorzy:
Karczewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044499.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Nowy Testament
Apokalipsa św. Jana
czas
godzina
pół godziny
paruzja
Pan historii
sąd
Book of Revelation
Apocalypse of John
time
hour
half-hour
second coming of Christ
God and history
judgment
Opis:
Sposób rozumienia terminu ὥρα  w Ap jest zależny od kontekstu  literackiego i teologicznego księgi. W pierwszym punkcie artykułu omówiono teksty z Listów do Kościołów. W kontekście przesłania Chrystusa do Kościołów „godzina” wiąże się z kondycją wspólnoty wierzących. W Liście do Kościoła w Sardach (3,3) brak czujności może spowodować, że nie będzie on zdolny rozpoznać czasu nadejścia swojego Pana. W Liście do Kościoła w Filadelfii (3,10) otrzymuje on od Chrystusa obietnicę zachowania w godzinie próby. W punkcie drugim omówiono pozostałe teksty znajdujące się w kontekście głównej części Ap 4,1-22,5. W Ap 17–18 odniesienia do „godziny” posiadają dwa różne znaczenia. W kontekście Ap 17,12 „jedna godzina” symbolizuje ograniczony okres władzy skierowanej przeciwko Bogu, Barankowi i Kościołowi. W pieśni żałobnej w Ap 18 „jedna godzina” stanowi stały element lamentu królów, kupców i właścicieli statków (18,10.17.19). Wyrażenie „jedna godzina” podkreśla nagły i szybki upadek Babilonu. W Ap 11,13 „godzina” to precyzyjny moment realizacji planu Boga (11,13). W Ap 9,15; 14,7.15 jest to dokładnie  zaplanowany jest moment sądu Bożego.  W punkcie trzecim omówiono znaczenie wyrażenia „pół godziny” W przypadku „półgodziny” w Ap 8,1 prawdopodobnie chodzi o bardzo krótki okres czasu. W kontekście Ap godzina  może oznaczać zarówno konkretny moment historyczny, jak i  bardzo krótki, ograniczony okres czasu. W jednym i drugim przypadku czas ten jest zaplanowany przez Boga.
Correct understanding of the term ὥρα in Rev depends on the literary and theological context. In the first section of the article the texts of the Letters to the Churches are discussed. There, in the context of the message of Christ, the “hour” is related to the situation of each Christian community. In the Letter to the Church in Sardis (3:3), a lack of vigilance can cause her not to recognize the time of the Lord’s coming. In the Letter to the Church in Philadelphia (3:10), the community receives a promise to be preserved in the hour of trial. In the second section of the article, the texts of the main part of Rev are discussed. In Rev 17–18 the “hour” has two different meanings. In the context of Rev 17:12  the “one hour” symbolizes the limited period of government directed against God, Christ and the Church. In a funeral song in Rev 18 the “one hour” is a recurring element of laments over the kings, the merchants, and of the owners of seagoing ships (18:10.17.19). The expression “one hour” indicates an impending and sudden fall of Babylon. In other texts the “hour” is a moment of fulfilling God’s intentions (11:13) and a precise, planned moment of judgment (9:15; 14:7.15). In the third section the expression “half-hour” (8:1) is discussed, which probably means a very short period of time. Thus, in the context of Rev the term “hour” may mean either a specific historical moment or a very limited period of time, but always an element of time planned, implemented or permitted by God.
Źródło:
Verbum Vitae; 2019, 35; 279-306
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologiczna funkcja terminów καιρός i χρόνος w Apokalipsie Janowej
The Theological Function of the Terms καιρός and χρόνος in the Revelation of John
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044509.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa św. Jana
czas
kairos
chronos
teologia historii
καιρός
χρόνος
Book of Revelation
time
theology of history
Opis:
Prezentowany artykuł zajmuje się teologiczną funkcją terminów καιρός i χρόνος w Apokalipsie Janowej. Rzeczownik kairos występuje pięć razy w księdze (1,3; 11,18; 12,12; 12,14; 22,10). Akcentuje on przede wszystkim interwencję Boga w dzieje świata i ludzi. Choć termin kairos nacechowany jest eschatologicznie, to jednak Bożej interwencji nie można jednak ograniczać jedynie do paruzji. Czasy eschatologiczne zostały bowiem zainaugurowane wraz z przyjściem Mesjasza na ziemię. Z tego powodu całe dzieje świata widziane z tej perspektywy stają się nieustannym kairos, kiedy to Bóg działa na rzecz ludu. Termin chronos, który w swoim podstawowym znaczeniu wskazuje na okres czasu, w Apokalipsie akcentuje czas widziany niejako z perspektywy człowieka (z ziemskiej perspektywy). Jest to zatem czas dany człowiekowi na nawrócenie (2,21), czas objawiania się Boga w historii (10,6). Jest to również czas działania Szatana, który widziany w świetle wydarzenia Mesjasza, jawi się jako „czas krótki” (6,11; 20,3), nawet jeśli dla wiernych jest to czas prześladowania.
The presented article deals with the theological function of the terms καιρός and χρόνος in the Book of Revelation. The noun καιρός occurs five times in this book (1:3; 11:18; 12:12; 12:14; 22:10) and stresses primarily the intervention of God in the history of the world and men. Although the term καιρός is marked eschatologically, the intervention of God cannot be reduced to the Parousia. The eschatological times have been inaugurated along with the coming of Messiah to the earth. For this reason the whole history of the world, seen from this perspective, becomes a continuous καιρός, when God acts for the benefit of His people. The term χρόνος, which in its basic meaning denotes a period of time, is used in the Book of Revelation to stress time as seen from the perspective of men (and the earth). It is therefore the time given to men to repent (2:21), and the time of the revelation of God in the course of human history (10:6). It is the time of Satan's activity as well, a period which, perceived in light of the Messiah-event, appears as “a short time” (6:11; 20:3), even if it means a time of persecution for believers.
Źródło:
Verbum Vitae; 2019, 35; 307-342
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Godzina uczniów Jezusa (J 16,32; 18–19) okazją do objawiania się Mistrza
The Hour of Jesus’ Disciples (Jn 16:32; 18–19) as an Opportunity for the Revelation of the Master
Autorzy:
Grochowski, Zbigniew Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043870.pdf
Data publikacji:
2020-12-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ewangelia wg świętego Jana
narracja o Męce Pańskiej
uczniowie Jezusa
„godzina” Jezusa
„godzina” uczniów Jezusa
objawienie Jezusa
Fourth Gospel
Passion Narrative
discipleship
the hour of Jesus
the hour of Jesus’s disciples
revelation of Jesus
Opis:
Pojęcie „godzina próby w Czwartej Ewangelii” najczęściej kojarzy się z męką Pańską. Okazuje się, że jest to moment trudnego doświadczenia, jaki będą przeżywać także uczniowie Jezusa, zarówno podczas pojmania Mistrza (por. J 16,32), jak i później, gdy przyjdą prześladowania chrześcijan (por. J 16,2.4.21). Niniejszy artykuł prezentuje sześć typów postaw uczniów Jezusa opisanych w „Męce Pańskiej” (J 18–19), ale także – aby nie zaniedbać chrystologii – pokazuje, w jaki sposób stają się oni przy tej okazji „lustrem” dla objawienia Jezusa. Chrystus objawia się bowiem nie tylko za pośrednictwem własnych verba et facta, lecz czyni to także dzięki interakcji ze swymi uczniami lub w zestawieniu (σύγκρισις) własnej postawy z ich zachowaniem. W ten sposób stają się oni locus theologicus objawienia Jezusa. Godzina uczniów staje się więc okazją, w której objawienie Mistrza wybrzmiewa jeszcze dobitniej i w sposób bardziej zrozumiały.
The term “the hour of trial” in the Fourth Gospel is most often associated with the Passion of the Lord. The present work reminds us that Jesus’ disciples lived through and reacted to this difficult and pivotal experience as well, both during the arrest of the Master (cf. Jn 16:32) and later, when the persecution of Christians comes (cf. Jn 16:2.4.21). This article presents six types of attitudes exhibited by Jesus’ disciples as described in the Passion Narrative (Jn 18–19). In addition, from a  Christological perspective, it demonstrates how the disciples’ various responses become a “mirror” for Jesus’ own revelation on this occasion. Christ gives his revelation not only through his own verba et facta, but also through interaction with his disciples, or in the juxtaposition (σύγκρισις) of his own attitude with their behavior. In this way, they become the locus theologicus of Jesus’ revelation. Thus the hour of the disciples becomes an occasion in which the revelation of the Master resounds even more forcefully and in a more understandable way.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 38, 1; 149-177
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Przypomnij sobie…” (Ap 2,5; 3,3) Duch Święty żywą pamięcią Kościoła w świetle Apokalipsy Janowej
“Remember …” (Rev 2:5; 3:3). The Holy Spirit as the Church’s Living Memory according to the Revelation of John
Autorzy:
Podeszwa, Paweł Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044083.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalips
List do Kościoła w Efezie
List do Kościoła w Sardach
Duch Święty
pamięć
nawrócenie
depozyt wiary
Revelation
Letter to the Church in Ephesus
Letter to the Church in Sardis
Holy Spirit
memory
conversion
deposit of faith
Opis:
Duch Święty przypomina Kościołowi wszystko, co powiedział i uczynił Jezusa. Dwa teksty z Apokalipsy Janowej wskazują wyraźnie na tę funkcję Parakleta, który mówi do wspólnoty, odwołując się jednocześnie do jej pamięci: w Liście do Kościoła w Efezie (2,5) oraz w Liście do Kościoła w Sardach (3,3). Oba pisma zawierają imperatyw „przypomnij sobie”.  W ich świetle staramy się odpowiedzieć na podstawowe pytanie: o czym Duch Święty przypomina Kościołowi? Analizowane teksty, w których Duch Święty wzywa wspólnotę Kościoła do pobudzenia pamięci, wyraźnie wskazują, że chodzi przede wszystkim najpierw o przypomnienie fundamentów chrześcijańskiej wiary (wcielenie, misterium paschalne) oraz tożsamości chrześcijan, przez chrzest złączonych z ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Jezusem i zrodzonych do nowego życia. Wezwanie do pamiętania jest równoznaczne z koniecznością gorliwego strzeżenia depozytu wiary oraz nawracania się, to znaczy przyjmowania mentalności i zamysłu samego Boga, co dalej ma owocować konkretnymi czynami wiary. Motywacją do takiej postawy chrześcijan jest pamięć o dobrodziejstwach i darach Boga. Duch Święty, nazywany przez Katechizm Kościoła Katolickiego „żywą pamięcią Kościoła” (1099), pobudzając i aktywując pamięć wspólnoty, mobilizuje do żywej i owocującej wiary, która wyraża się w prawdziwym chrześcijańskim świadectwie przynależności do Jezusa, braterskiej miłości oraz gorliwym głoszeniu Dobrej Nowiny.
The Holy Spirit reminds the Church about everything that Jesus said and did. Two texts from the Book of Revelation clearly point to this function of the Paraclete, who speaks to the community, at the same time referring to its memory, in the Letter to the Church in Ephesus (2:5) and in the Letter to the Church in Sardis (3:3). Both texts contain an imperative "remember".  In their light, we attempt to answer the basic question: What does the Holy Spirit remind the Church about? The analyzed texts, in which the Holy Spirit calls upon the Church community to stimulate memory, clearly indicate that the main issue, first and foremost, is about remembering the foundations of the Christian faith (incarnation, paschal mystery) and the identity of Christians united, through baptism, with the crucified and risen Jesus and born into a new life. The call for remembering is tantamount to the need to eagerly guard the deposit of faith and conversion, that is to accept God’s intention and plan, which is supposed to lead to committing concrete acts of faith. The motivation for such an  attitude of Christians is the memory of God's kindness and gifts. The Holy Spirit, called by the Catechism of the Catholic Church "the Church's living memory" (1099), stimulating and activating the memory of the community, mobilizes to a living and fruitful faith, which is expressed in a true Christian testimony of belonging to Jesus, brotherly love and zealous proclamation of Good News.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 111-127
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kim są „psy” w Ap 22,15? Lektura terminu οἱ κύνες w greckim antycznym kontekście kulturowym
Who Are „The Dogs” in Rev 22:15? Reading of the Term οἱ κύνες in the Ancient Greek Cultural Context
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621009.pdf
Data publikacji:
2021-09-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa św. Jana
Psy
Hellenizm
Pederastia
Homoseksualizm
Starożytna Grecja
The Book of Revelation
Dogs
Hellemism
Pederasty
Homosexuality
Ancient Greece
Opis:
Prezentowany artykuł zajmuje się analizą motywu psa w Ap 22,15 w kontekście kulturowym starożytnej Grecji. Analiza stanu badań pokazała, że egzegeci w interpretacji terminu οἱ κύνες odwołują się przede wszystkim do tekstów paralelnych znajdujących się w samej Biblii (oraz literaturze pozabiblijnej). Taka interpretacja nie wyczerpuje jednak bogactwa znaczeniowego metafory psa. Ten sam tekst czytany przez chrześcijan, którzy mieli za sobą doświadczenie kultury hellenistycznej otwiera się na nowe znaczenia. Zdaniem autora artykułu chrześcijanie wywodzący się z kultury hellenistycznej mogli widzieć motyw psa w powiązaniu z zalotami o charakterze pederastycznym, gdzie stanowił on uosobienie starszego partnera w tej relacji – tzw. erastesa. Takie rozumienie metafory psa ma u swoich fundamentów odwołanie się do polowania, które stanowiło ważny element życia antycznych Greków. W literaturze greckiej oraz w malarstwie wazowym, przedstawiając homoseksualne zaloty starszych – erastesów względem młodszych – eromenosów odwoływano się do idei polowania. Widoczne jest to w ikonografii, gdzie sceny ukazujące pederastię często zawierają motyw psa, oraz literaturze, gdzie wysiłki erastesa ukazane są na podobieństwo polowania. Autor Apokalipsy umieszczając „psy” pośród kategorii ludzi wykluczonych z udziału w Mieście Świętym pokazał, że praktyki pederastyczne zamykają dostęp do wspólnoty nowego ludu Bożego. 
The presented article deals with the metaphor of “the dog” in Rev 22:15 on the cultural background of Ancient Greece. The analysis of the state of research has shown that exegetes interpreting the term οἱ κύνες refer primarily to parallel texts found in the Bible itself (and in extra-biblical religious literature). However, such an interpretation does not exhaust the richness of meaning of the metaphor of “the dog”. The same text read by Christians who have had a previous experience of Hellenistic culture opens up new ways for an exploration of new meanings of “the dog” metaphor. According to the author of the article, Christians originating from Hellenistic culture could see the motif of “the dog” in connection with pederastic courtship, where it was the embodiment of an older partner in this relationship – the so-called erastes. This understanding of the metaphor of “the dog” is based on the reference to hunting, which was an important part of the life of ancient Greeks. In Greek literature and in vase painting, when presenting the homosexual courtship of the elder – erastes towards the younger – eromenos, one often referred to the idea of hunting. This is evident in iconography, where scenes of pederasty often employ motifs of a dog, and in literature, where erastes’ efforts are depicted in the likeness of hunting. The author of the Apocalypse, placing “dogs” among the categories of people excluded from participation in the New Jerusalem, showed that pederastic practices prevent access to the community of God's new people.
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 3; 895-912
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwestia homoseksualizmu w Listach Powszechnych i w Apokalipsie św. Jana
The Issue of Homosexuality in the Catholic Letters and the Book of Revelation
Autorzy:
Muszytowska, Dorota Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1603028.pdf
Data publikacji:
2021-06-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
homoseksualizm
rozwiązłość
bezbożność
Sodoma i Gomora
Jud 7
2P 2:6
Ap 21:8
Ap 22:15
homosexuality
licentiousness
ungodliness
Sodom and Gomorrah
Jude 7
2 Pet 2:6
Rev 21:8
Rev 22:15
Opis:
W dyskusji nad tematyką homoseksualności i biblijnego nauczania w tej kwestii przywoływane są teksty z Listu św. Judy 7 i Drugiego Listu św. Piotra 2,6 oraz Apokalipsy św. Jana 22,15. Ze względu na to, że żaden z tych tekstów nie podejmuje bezpośrednio zagadnień związanych z moralną oceną homoseksualności, zarzuca się często, że są one nadinterpretowane i wykorzystywane w nieuzasadniony sposób w nauczaniu. W niniejszym opracowaniu skoncentrowano się na analizie tych fragmentów, ukazując ich funkcje w argumentacji, w jakiej zostały użyte, ich siłę perswazyjną i teologiczny sens, po to, aby zweryfikować zasadność powoływania się na te teksty w dyskusjach nad homoseksualizmem i jego oceną. Szczegółowe analizy pozwalają postawić wniosek, że żaden z tych utworów nie porusza bezpośrednio tematyki homoseksualizmu. Nie jest także oczywiste, że historycznym i retorycznym kontekstem tych wypowiedzi było podejmowanie przez chrześcijan aktywności homoseksualnej. Dla autorów owych trzech pism kwestia ta nie była istotą ich nauczania. Wszystkie jednak analizowane fragmenty dotyczą, w różnym stopniu, sfery ludzkiej seksualności. Wszelkie akty i zachowania seksualne, które nie są zgodne z wolą Boga, są jednoznacznie negatywnie ocenione i ukazywane jako konsekwencje zaprzeczania autorytetowi władzy Jezusa Chrystusa, prowadzące do bezbożności, oraz jako jako przyczyny utraty łaski zbawienia.
On the discussion of homosexuality and biblical teaching consider the texts from Jude 7 and 2 Peter 2:6 and Revelation 22:15. Because none of these texts directly address issues related to the moral evaluation of homosexuality, it is often accused of being misinterpreted and used in an unjustified way of teaching. This study focuses on analyzing these fragments, to show their functions in those arguments, their persuasive power and theological sense, and to verify the legitimacy of referring to these texts in discussions on homosexuality and its assessment. Detailed analyses allow us to conclude that none of these works deals directly with the topic of homosexuality. It is also not evident that the undertaking of homosexual activity by Christians informed these statements’ historical and rhetorical context. For the authors of the three writings, this question was not the essence of their teaching. However, all analyzed fragments concern, to a different extent, the sphere of human sexuality. Any sexual act and behavior that is inconsistent with God’s will are negatively evaluated and are depicted as a consequence of denying the authority of Jesus Christ, leading to impiety, and as a cause leading to the loss of the grace of salvation.
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 1; 307-332
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kto może zostać potępiony? Lektura kontekstualna Ap 21,8
Who Can Be Damned? A Contextual Reading of Rev 21:8
Autorzy:
Kotecki, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044270.pdf
Data publikacji:
2019-12-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
kara wieczna
potępienie
grzech
Apokalipsa św. Jana
„jezioro siarki i ognia”
analiza kontekstualna
eternal punishment
damnation
sin
the Book of Revelation
“the fiery lake of burning sulfur”
contextual analysis
Opis:
Autor artykułu dokonuje analizy kontekstualnej Ap 21,8. Tekst ten mówi o karze wiecznej, używając metafory jeziora ognia i siarki. Analiza tego obrazu w kontekście Apokalipsy św. Jana, całej Biblii, jak i literatury pozabiblijnej, prowadzi do wniosku, że jest to miejsce czy stan wiecznego potępienia, pozbawione nadziei, bez żadnej możliwości odmiany losu tych, którzy tam się znajdą. Jest ostatecznym pozbawieniem się możliwości wspólnoty z Bogiem. Ap 21,8 wymienia również listę potencjalnie zagrożonych wiecznym potępieniem. Analizowana w świetle pozostałych list z Apokalipsy św. Jana (9,20-21; 21,27; 22,15) pokazuje, że nie jest ona kompletna, a raczej rodzaj portretu lub modelu kogoś, kto może zostać potępiony. Wszystkie wymienione w tym tekście wady czy grzechy – w większym lub mniejszym stopniu – odnoszą się do idolatrii albo są jej konsekwencją. Stają się w ten sposób obrazem świata pogańskiego, w którym żyją chrześcijanie i który może zagrażać im od wewnątrz. W takim kontekście Ap 21,8 jest rodzajem przestrogi dla chrześcijan powołanych do wspólnoty zbawionych. Celem ich życia jest udział w Mieście Świętym (doskonałej wspólnocie z Bogiem i Barankiem), a nie w „jeziorze ognia i siarki”. Chrześcijanie mają żyć jak zbawieni, a nie jak ludzie tego świata, świata pogańskiego zanurzonego w idolatrii. Perykopa Ap 21,8-9 odczytana w kontekście całej księgi wskazuje na wszystkie szanse i możliwości, jakie otrzymują chrześcijanie, aby mieć udział w nieograniczonym życiu wiecznym.
The author of the article offers a contextual analysis of Rev 21:8. The text describes the eternal punishment using the metaphor of the fiery lake of burning sulfur. In the context of the Book of Revelation, the whole Bible and the extra-biblical sources the analysis of this image leads to the conclusion that this is a place or state of eternal damnation, deprived of hope and any possibility of changing the fate of those who are there. It is an ultimate deprivation of the possibility of communion with God. Rev 21:8 also presents a list of those who are potentially endangered with eternal damnation, which is analyzed in the light of other enumerations from the Book of Revelation (9:20-21; 21:27; 22:15). It shows that this is not a complete list, but rather a kind of portrait or model of those who can be condemned. All the faults or sins mentioned in this text – to a greater or lesser extent – refer to idolatry or are the consequence of it. Thus, they become an image of the pagan world in which Christians live and which can threaten them from within. In this context, Rev 21:8 is a type of warning for Christians called to the community of the saved. The aim of their lives is to live in the Holy City (a perfect communion with God and the Lamb), not in the “fiery lake of burning sulfur”. Christians are to live like the saved people, not like the people of this world, a pagan world immersed in idolatry. The pericope of Rev 21:8-9 read in the context of the whole Book of Revelation shows all the chances or opportunities given to Christians to participate in an unlimited eternal life.
Źródło:
Verbum Vitae; 2019, 36; 133-160
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczenie Boga "teraz" jako punkt zwrotny w percypowaniu życia. Studium nad terminem ἄρτι w Apokalipsie św. Jana
The Experience of God in the Present Moment as a Turning Point in Life’s Perception. A Study on ἄρτι in the Book of Revelation
Autorzy:
Nowińska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043861.pdf
Data publikacji:
2020-12-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
ἄρτι
teraz
zbawienie
Bóg
śmierć
zwycięstwo
now
salvation
God
death
victory
Opis:
Analiza terminu ἄρτι w Apokalipsie św. Jana, przeprowadzona z zastosowaniem metod analizy semiotycznej i kontekstualnej, w ujęciu kanonicznym, z odwołaniem do innych dyscyplin naukowych, odsłania kolejne aspekty wagi teraźniejszości, wzbogacając myśl zawartą już w Starym Testamencie. Studium akcentuje aktualność Bożego panowania i punktowy charakter zwycięstwa nad złem oraz podkreśla dostępność zbawienia teraz, w każdym teraz. Lokuje je jednak w kontekście personalnej relacji z Bogiem. Dzięki niej zmienia się optyka spojrzenia na zachodzące teraz trud, cierpienie i śmierć. Niweluje ich siłę, usuwa lęk, przesuwając spojrzenie doświadczającego ich człowieka na bliskość kochającego Boga. Odniesienie do koncepcji chiastycznej konstrukcji Apokalipsy pozwala odkryć w Ap 12,10 i 14,13 uzupełniające się beneficja dostępne w świadomym przeżywaniu teraźniejszości.
The article analyses the meaning of the word ἄρτι in the Book of Revelation. This is achieved mainly by use of semiotic and contextual methods, applying a canonical approach, and by drawing on other humanistic disciplines. The important meaning of “present”, as discovered in this research, enriches the Old Testament reflections about time. The exegesis of ἄρτι in the Book of Revelation pays attention to God’s current reign, the point of victory over the devil, and emphasizes the availability of salvation at the present time. The interpretive context of this meaning of ἄρτι is defined by the personal relationship with God, a relationship that changes human attitudes toward troubles, sorrows, and death. Their destructive power is diminished, and fears fade away, as human attention is shifted towards the proximity of a loving God. Taking into consideration the chiastic structure of Apocalypse makes possible the discovery of the complementary benefits, as described in Rev 12:10 and 14:13, which are accessible to readers who consciously live in the present moment.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 38, 1; 229-243
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Natchnienie, prawda i zbawienie w ujęciu Henryka Witczyka
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088044.pdf
Data publikacji:
2022-03-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
biblical inspiration
truth of the Holy Scriptures
salvation
revelation of God
Henryk Witczyk
Pontifical Biblical Commission’s Document (2019)
natchnienie biblijne
prawda Pisma Świętego
zbawienie
objawienie Boże
Papieska Komisja Biblijna
Opis:
W artykule dokonano prezentacji oraz krytycznej oceny treści monografii Henryka Witczyka Natchnienie. Prawda. Zbawienie. W pierwszej części artykułu przedstawiono zagadnienie natchnienia, prawdy oraz zbawienia w ujęciu autora książki. Za dokumentem Natchnienie i prawda Pisma Świętego Papieskiej Komisji Biblijnej (PKB) rozpatruje on pojęcie natchnienia w ramach objawienia Bożego na tle różnego sposobu pochodzenia ksiąg biblijnych od Boga. Wspólnym mianownikiem genezy świętych pism okazuje się wiara hagiografa w Boga. Witczyk wskazuje następnie, że w Nowym Testamencie księgi są natchnione za pośrednictwem Słowa Wcielonego, podkreśla aktywność Ducha Świętego w autorach natchnionych oraz w natchnionym tekście – księgi Pisma są zarazem natchnione, jak i inspirujące. Prawdę Pisma Świętego autor łączy z faktem natchnienia – tylko słowo od Boga może mówić o Bogu. Witczyk ukazuje oryginalny charakter prawdy Pisma Świętego i za dokumentem PKB wymienia najważniejsze jej cechy. Dokonuje również przekonującej apologii wiarygodności naocznych świadków kluczowych wydarzeń historii zbawienia oraz ich oralnego świadectwa. Biblista analizuje następnie związek między objawieniem Boga a zbawieniem człowieka. Poświęca uwagę przede wszystkim soteriologii Księgi Apokalipsy. Realizacja zamiaru ukazania organicznego związku między natchnieniem, prawdą i zbawieniem wydaje się nie do końca udana. W drugiej części recenzji wyrażone zostały pewne uwagi krytyczne, które nie deprecjonują jednak wagi monografii
The review summarises and critically assesses the contents of Henryk Witczyk’s monograph Inspiration. Truth. Salvation. The first part of the review examines the essential concepts of inspiration, truth, and salvation from that author’s point of view. Following the lead of the Pontifical Biblical Commission (PBC) and its document Inspiration and Truth of the Holy Scriptures, Witczyk considers the notion of inspiration as part of the revelation of God, against the backdrop of various origins of biblical books that are, however, all God-given. The faith of hagiographers turns out to be a common denominator for the genesis of sacred scriptures. Witczyk points out that the books of the New Testament are inspired by the Incarnate Word, and he emphasises the Holy Spirit’s activity in both the inspired authors and the inspired texts, i.e. that the books of Scripture are both inspired and inspiring. The author links the truth of the Holy Scriptures with the fact of inspiration, for only the word from God can speak about God. Further, Witczyk shows the original character of the truth of the Bible and lists its most important features according to the PBC. He also provides a persuasive apology of the credibility of the eyewitnesses of key events in the history of salvation, as well as the credibility of their oral testimony. The biblicist then analyses the connection between the revelation of God and the salvation of a man. Here, he focuses on the soteriology of the Book of Revelation. In the end, however, Witczyk does not seem to have fully carried out the intention of pointing out the organic connection between inspiration, truth, and salvation. The second part of the present article contains some critical observations by the reviewer, however, these in no way detract from the significance of Witczyk’s work.
Źródło:
Verbum Vitae; 2022, 40, 1; 263-277
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Żaby w Biblii na tle innych antycznych tradycji
Frogs in the Bible against the Background of Other Ancient Traditions
Autorzy:
Laskowski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1603365.pdf
Data publikacji:
2017-10-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
żaby
exodus
bałwochwalstwo
magia
druga plaga
psalmy
Księga Mądrości
demon
Apokalipsa św. Jana
Frogs
Exodus
idolatry
magic
second plague
Psalms
Book of Wisdom
daemon
Book of Revelation
Opis:
Tekst analizuje obecność żab w Biblii (16 razy) na tle ich symboliki antycznej. Pozwala ona bowiem lepiej dostrzec podobieństwa i różnice między tekstem biblijnym a kulturowym środowiskiem narodów ościennych wobec Żydów. W historii wyjścia żaby są wykonawcami kary Bożej. Septuaginta dokonuje interpretacji, ściślej wiążąc żaby z działaniem Boga zapewne wskutek związku tych zwierząt z magią. Reinterpretacja drugiej plagi w księgach dydaktycznych Starego Testamentu ma charakter aktualizującej modlitwy. W Nowym Testamencie żaby pojawiają się jedynie w Apokalipsie w kontekście demonologicznym, w niejasnym i prawdopodobnie związanym z magią. Jako zwierzęta nieczyste służą zobrazowaniu działania złych duchów.
The article considers the presence of frogs in the Bible (16 occurrences) in relation to the wider symbolic meaning of this creature in antiquity. The ancient symbolism of frogs enables us to notice both the similarities and the differences between the biblical texts of the Israelites/Jews and the cultures of neighboring peoples. In the narrative of Exodus, frogs are the agents of divine punishment. In the Septuagint frogs are associated with the action of God, probably as a result of their relation to magic. The Old Testament interprets the second plague in the context of prayer. In the New Testament, frogs are found only in the Book of Revelation. The context of their appearance has a demonological and magic nature;  frogs, as unclean animals, are symbols of evil spirits and their influence.
Źródło:
Verbum Vitae; 2017, 32; 321-347
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tożsamość i rola „czterech Istot żyjących” w Ap 4,6-8
The Identity and Role of the “Four Living Creatures” in Rev 4:6-8
Autorzy:
Bąk, Tomasz Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1603372.pdf
Data publikacji:
2017-10-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa
„Istoty żyjące”
cztery Zwierzęta
Księga Ezechiela
apokryfy
lew
wół
orzeł
Book of Revelation
„Living Creatures”
four Animals
Book of Ezekiel
apocrypha
lion
calf
eagle
Opis:
Przedmiotem analizy jest tekst Ap 4,6-8 mówiący o tajemniczych „Istotach żyjących” znajdujących się najbliżej tronu Bożego. Najprawdopodobniej należy je rozumieć jako niematerialne stworzenia, zwane cherubinami. Ich podobieństwo do zwierząt może być interpretowane jako reprezentowanie całego wszechświata z jego podstawowymi elementami składowymi, takimi jak: ogień (lew), ziemia (wół) i powietrze (orzeł). Brakującego elementu wody można doszukiwać się w podobieństwie jednej z „Istot” do człowieka, stanowiącego aluzję do zodiakalnego znaku Wodnika czy Ryb. Źródłem inspiracji dla autora Apokalipsy mogły być tradycje starożytnego Bliskiego Wschodu. Bezpośrednio czerpał jednak ze Starego Testamentu, szczególnie z Księgi Ezechiela oraz z wybranych tekstów apokryficznych o zabarwieniu apokaliptycznym. Rola „Istot żyjących” w Ap 4 koncentruje się na liturgicznym wysławianiu Boga oraz pobudzaniu dwudziestu czterech starców do składania czci Zasiadającemu na niebiańskim tronie.
This article provides an extensive analysis of the passage from the Book of Revelation (4:6-8) devoted to the mysterious “Four Living Creatures”. These creatures are the closest to the divine throne and should be understood as non-material beings, also known as cherubs. It can be argued that their strong resemblance to animals should be interpreted as a representation of the whole universe, with its basic elements of fire (lion), earth (calf), and air (eagle). While one important basic element, that of water, seems to be missing here, we can nevertheless detect it in the affinity of one of the “Living Creatures” to man. The human face of this creature alludes to the astrological sign of Aquarius or Pisces. The ancient traditions of the Near East were undoubtedly one source of inspiration for the author of the Book of Revelation, who drew also upon themes and imagery from certain Old Testament books (primarily the Book of Ezekiel), or from various apocryphal texts (especially those of an apocalyptic nature). The “Living Creatures” in Rev 4 play a key role in the liturgical adoration of God and in stimulating the twenty-four elders to the worship of the One Sitting on the heavenly throne.
Źródło:
Verbum Vitae; 2017, 32; 285-320
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezus jako świadek w Ewangelii wg św. Jana
Jesus as a Witness in the Gospel of John
Autorzy:
Grochowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621767.pdf
Data publikacji:
2015-10-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
świadectwo Jezusa
świadek
prawda
objawienie Boga
miłość
świat
Żydzi
bracia Jezusa
Jesus’ testimony
witness
truth
revelation of God
love
world
Jews
Jesus’ brothers
Opis:
Jesus is usually an object of someone’s testimony in the Gospel of St. John, but there are a few texts speaking of Jesus as the One who gives or bears His testimony to something. Accepting as a criterion the occurrences of the terms marture,w („to bear testimony”) and marturi,a („testimony”) – the noun ma,rtuj („witness”) does not occur in the Fourth Gospel – it is possible to distribute them into four categories: (1) Jesus “testifies about what he has seen and heard” (3:32-33), which means He reveals His Father to the world. (2) Jesus testifies about Himself (5:31.[36]; 8:13-14.17-18; [10,25]) – and He is supported in this by His Father – that He did nothing wrong healing a sick man at the Bethesda pool, even though it happened on the Sabbath (cf. 5:1-9); (3) Jesus “is testifying about the world that its deeds are evil” (7:7) seeing as – some Jews even wanted to kill Him (cf. 7:1.19.25.30.44); (4) Jesus testifies to the truth (18:37), which ultimately means the definitive revelation of God which Jesus brings to the world and with which He identifies Himself (cf. 14:6). Sentenced by Pilate, dying on the cross, Christ – in the most credible way – testified to love: This truth about God – obligating Jesus’ disciples to also assume this attitude in their lives (cf. 13:14.34-35) – can be expressed by a principle: “no one has greater love than this – that one lays down his life for his friends” (15:13).
Źródło:
Verbum Vitae; 2015, 27; 169-186
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symbolizm złotego pasa Chrystusa zmartwychwstałego (Ap 1,13) w świetle literatury greckiej
The Symbolism of Risen Christ’s Golden Sash (Rev. 1:13) in the Light of Greek Literature
Autorzy:
Podeszwa, Paweł Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621011.pdf
Data publikacji:
2021-09-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa
złoty pas Jezusa
złoto
symbolizm
transcendencja królewskość
kapłaństwo
mitologia grecka
Revelation
Jesus’ golden sash
gold
symbolism
transcendence
royalty
priesthood
Greek mythology
Opis:
Artykuł podejmuje zagadnienie symbolicznego znaczenia złotego pasa Jezusa (Ap 1,13) w inauguracyjnej wizji Apokalipsy (1,12-20). Źródłem tego symbolizmu chromatycznego jest najpierw Stary Testament, w którego świetle złoty kolor wskazuje na Jezusa jako Boga, Króla i Arcykapłana. W zaproponowanej refleksji poszukuje się także możliwych źródeł (inspiracji) w antycznej literaturze greckiej, zwłaszcza w opisach bóstw mitologicznych: Zeusa, Posejdona, Artemidy, Apollona, Kirke. Analiza wybranych fragmentów, zaczerpniętych z Iliady i Odysei Homera oraz Hymnów Kallimacha, pozwala stwierdzić, że złoto jest ich dominującym kolorem, a wiele elementów stroju, ekwipunku i sprzętów, którymi posługują się greccy bogowie, zostało wykonanych z tego szlachetnego i cennego materiału. Można zatem powiedzieć, że barwa złota jest „kolorem bogów”, a sam kruszec kojarzy się w sposób naturalny w bóstwem. Autor Apokalipsy mógł zatem wykorzystać obrazy i motywy zapożyczone z mitologii i symboliki greckiej, traktując je jako materiał literacki, wyrażający symbolicznie prawdę o transcendencji Jezusa.
The article deals with the symbolic meaning of Jesus’ golden sash (Rev 1:13) in the inaugural vision of Revelation (1:12-20). The source of this chromatic symbolism is first found in The Old Testament, in the light of which gold color points at Jesus as God, King, and High Priest. In the proposed reflection, the author looks for the possible source (of inspiration) in ancient Greek literature, especially in mythological depictions of divinities: Zeus, Poseidon, Artemis, Apollo, and Circe. The analysis of chosen fragments, cited from Homer’s Iliad and Odyssey and Challimachus’ Hymns, enable us to ascertain that gold is the dominant color and that many elements of garment, inventory, and equipment used by Greek divinities are made from this valuable material. It becomes clear that gold or gold ore is naturally associated with diety and is the “color of gods.” The author of Revelation could use images and motives borrowed from Greek imagery and mythology, treating them as literary material which symbolically expresses the truth about Jesus’ transcendence.
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 3; 881-894
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bóg objawiający się w przyrodzie według Psalmów
God Revealing Himself in Nature according to the Psalms
Autorzy:
Niedźwiedzki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621300.pdf
Data publikacji:
2017-05-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Psalmy
objawienie naturalne
natura
przyroda
świat stworzony
Stwórca
Psalms
natural theology
revelation
nature
the Creation
the Creator
Opis:
Objawienie Boże, które dokonało się w historii ludu wybranego wysuwa się na pierwszy plan nie tylko w Biblii Hebrajskiej, lecz także w egzegezie biblijnej. Nie należy jednak zapominać, że Bóg objawia się także poprzez zjawiska natury, co wielokrotnie podkreślane jest w Psałterzu. Niniejszy artykuł poddaje analizie te psalmy, które opisują aktywność objawiania się Twórcy w przyrodzie oraz dopuszczają możliwość poznania Jego przymiotów poprzez kontemplowanie jej. Sam fakt, że Bóg stworzył wszechświat i wszystko co go wypełnia pozwala domniemywać, że odcisnął w nim pewne swoje cechy, podobnie jak rzemieślnik lub artysta zostawia cząstkę siebie w wykonywanych przedmiotach. Według psalmisty natura nie jest ani bierna ani niema, lecz jest aktywnie zaangażowana w oddawanie chwały Bogu, współpracująca z Nim w ocalaniu człowieka i odzwierciedlająca w pewien sposób niektóre z przymiotów Boskich.
The experience of divine revelation, which took place throughout the history of the chosen nation, is of the utmost importance in the Hebrew Bible and, consequently, also in the pursuit of biblical exegesis. One should not forget, however, that God reveals himself through natural phenomena as well, an idea which is frequently underscored in the psalter. The present article analyses those psalms which especially describe the Creator’s activity of self-revelation through nature, and point toward the possibility of discovering his divine attributes in man's contemplation of it. The very fact that God created the universe and everything that exists in it leads one to assume that he also impressed on it some of his attributes, just as artisans or artists leave their mark on the objects they fashion. According to the psalmist, nature is neither passive nor dumb, but is actively involved in praising the Lord, cooperates with him in saving human beings, and always reflects in some way his divine attributes.
Źródło:
Verbum Vitae; 2017, 31; 69-95
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 19

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies