Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Tokarz, K" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Integration of ultrasonic and inertial methods in indoor navigation system
Integracja metody ultradźwiękowej i inercyjnej w systemie nawigacji wewnątrz budynku
Autorzy:
Tokarz, K.
Czekalski, P.
Sieczkowski, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/375834.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ultrasonic navigation
inertial navigation
dead reckoning
position measurement
nawigacja ultradźwiękowa
nawigacja inercyjna
pomiar pozycji
Opis:
This paper presents integration of ultrasonic and inertial approaches in indoor navigation system. Ultrasonic navigation systems allow to obtain good results whilst there are at least three beacon transmitters in the range of mobile receiver, but in many situations placement of large number of transmitters is not economically justified. In such situations navigation must be aided by other technique. This paper describes research on supporting ultrasonic system by inertial system based on Magnetic, Angular Rate and Gravity sensor. This can measure current orientation of the receiver and allows to estimate the length of the path by pedometer functionality.
Metody określania aktualnej pozycji są przez ludzkość używane i rozwijane od zawsze. Wczesne metody, stosowane przez wiele lat, zwłaszcza podczas podróży morskich, polegały na określaniu pozycji na podstawie układu widocznych ciał niebieskich, a w późniejszych latach także kompasu. Postęp w elektronice i telekomunikacji, który nastąpił w XX wieku, umożliwił wprowadzenie nowych technologii takich jak kompas żyroskopowy, radary i wreszcie nawigację satelitarną, której przykładem jest system GPS (Global Positioning System). System GPS jest obecnie dostępny dla każdego mieszkańca Ziemi pozwalając na wyznaczenie jego połoźenia w dowolnym miejscu kuli ziemskiej z dokładnością sięgającą kilku metrów. Dostępne obecnie urządzenia nawigacyjne są z powodzeniem stosowane do lokalizacji w przestrzeni otwartej osób, pojazdów, statków morskich i powietrznych. Niestety, sygnał pochodzący z satelitów jest silnie tłumiony przez konstrukcje budowlane co uniemożliwia zastosowanie satelitarnych odbiorników nawigacyjnych wewnątrz budynków. W literaturze można znaleźć różne metody rozwiązania problemu pozycjonowania obiektu w pomieszczeniach zamkniętych, wykorzystujące różne techniki i zjawiska fizyczne. Wymienić tutaj należy metody bazujące na pomiarze czasu propagacji fal ultradźwiękowych, pomiarze mocy odbieranych sygnałów radiowych generowanych przez specjalne nadajniki lub przez elementy istniejącej infrastruktury sieci bezprzewodowej czy pomiarze przyspieszeń za pomocą czujników MEMS. Kilka systemów doczekało się komercyjnej realizacji (Sonitor, Indoor Atlas, WiGLE, iBeacon). W pracy przedstawiono konstrukcję i wyniki pomiarów hybrydowego systemu pozycjonowania bazującego na pomiarze czasu propagacji fali ultradźwiękowej i radiowej wspomaganego metodą inercyjną. System składa się z rozmieszczonych w obiekcie stacjonarnych urządzeń nadawczych oraz z odbiornika będącego urządzeniem mobilnym. Stacje nadawcze emitują impulsy ultradźwiękowe oraz jednocześnie sygnał radiowy zawierający identyfikator stacji. Mierząc róznicę czasu dotarcia obu sygnałów odbiornik jest w stanie wyznaczyć odległość dzielącą go od nadajnika. Gdy w pomieszczeniu jest kilka nadajników odbiornik, wykorzystując multilaterację, może z dużą dokładnością wyznaczyć swoje aktualne położenie. Urządzenie odbiorcze wyposażone zostało także w czujnik typu MEMS, który pełni funkcję kompasu pozwalając na ustalenie aktualnej orientacji odbiornika względem kierunków geograficznych oraz krokomierza, który służy do oszacowania odległości przebytej przez osobę poruszajacą się w przypadku braku sygnału z urządzeń nadawczych. System jest zbudowany z wykorzystaniem mikrokomputerów jednoukładowych z rodziny AVR. Skonstruowany system został poddany badaniom dokładności pozycjonowania, a jego błąd nie przekracza 1m.
Źródło:
Theoretical and Applied Informatics; 2014, 26, 3-4; 107-117
1896-5334
Pojawia się w:
Theoretical and Applied Informatics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Modern Approach to the Asynchronous Sequential Circuit Synthesis
Synteza asynchronicznych układów cyfrowych : nowe horyzonty
Autorzy:
Czekalski, P.
Tokarz, K.
Pochopień, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/375687.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
logic circuits
automatic control
web service
układy logiczne
automatyczna kontrola
serwis internetowy
Opis:
This paper presents novel approach to the Huffman’s asynchronous sequential circuit two valued Boolean switching system design. The algorithm is implemented as software using distributed, service oriented application model with means of the web service component design. It considers method implementation challenges, both towards Moore and Mealy structures with particular respect to the estimation of the Huffman’s minimization algorithm computational complexity. The paper provides implementation details, theoretical model estimation and experimental results that acknowledge the theoretical approach in practice. This paper also examine the multistep design process implementation and its problems inherent in web service based environment both for development and educational purposes.
Synteza asynchronicznych układów cyfrowych w logice szytej, bazująca na dwuwartościowej algebrze Boole’a, doczekała się licznych modeli i metod implementacji. Najpopularniejsze z nich to metoda Huffmana [2] oraz metoda Tablicy Kolejności Łączeń [3]. Metody te, jakkolwiek powstały w połowie XX wieku, są stosowane również obecnie, zarówno w procesie projektowania przemysłowego jak i w edukacji [10][11][14]. Metoda Huffmana pozwala na syntezę układów o strukturach Moore’a (Fig.1) i Mealy’ego (Fig.2). Proces projektowania z wykorzystaniem metody Huffmana jest wieloetapową metodą o deterministycznym przebiegu. W niniejszym opracowaniu przedstawiono nowatorskie podejście do zagadnienia automatycznego projektowania cyfrowych układów asynchronicznych, bazujące na wytworzeniu oprogramowania o budowie komponentowej oraz z zastosowaniem zunifikowanej komunikacji w sieci WEB z wykorzystaniem protokołu SOAP. Na podstawie teoretycznego modelu opracowano rozwiązanie programowe, składające się z bezstanowego serwisu obliczeniowego oraz aplikacji sieciowej WWW, która służy, jako interfejs użytkownika dla usługi obliczeniowej. W zastosowaniach edukacyjnych przewidziano zwracanie szczegółowych informacji z wszystkich etapów syntezy układów metodą Huffmana, co umożliwia ich wizualizację oraz poruszanie się po nich w przód i w tył, w celu prezentacji zależności i sposobu działania, co stanowi również element zdalnego nauczania - aplikacja WWW jest bowiem widoczna w globalnej sieci Internet (adres znajduje się w Appendix A). Ponieważ metoda Huffmana udostępnia wyniki w postaci zredukowanej i zakodowanej siatki bloku pamięci i bloku kombinacyjnego wyjściowego, serwis obliczeniowy korzysta z uprzednio przygotowanej, zewnętrznej usługi, implementującej funkcjonalność minimalizacji funkcji Boolowskiej metodą Kazakowa. W ramach prowadzonych badań przeanalizowano teoretyczną, pesymistyczną złożoność obliczeniową poszczególnych etapów metody Huffmana, a także łączną, pełną złożoność obliczeniową metody, w szczególności względem liczby sygnałów wejściowych, liczby stanów wewnętrznych oraz liczby sygnałów wyjściowych, otrzymując pełny model złożoności obliczeniowej metody Huffmana. Przeprowadzono szereg eksperymentów, aby potwierdzić oszacowaną teoretycznie złożoność obliczeniową w sposób doświadczalny (Tab. 2-4). Przeprowadzone eksperymenty potwierdziły zgodność z teoretycznie wyznaczonym modelem złożoności obliczeniowej, zarówno dla układów Moore’a jak i Mealy’ego (Tab. 5, Fig. 5 i 6). Na potrzeby sformalizowania zapisu wykresu czasowego opracowano gramatykę zapisu przełączania sygnałów (Appendix B). Stanowi ona format wewnętrzny danych wejściowych dla usługi obliczeniowej implementującej metodę Huffmana.
Źródło:
Theoretical and Applied Informatics; 2014, 26, 1-2; 25-37
1896-5334
Pojawia się w:
Theoretical and Applied Informatics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies