Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Starego, Karolina" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Odmowa teraźniejszości, czyli o odobywatelnianiu dzieci i udziecinnianiu obywateli
Denial of the Present. On Treating Children as Non-Citizens and Adult Citizens as Children
Autorzy:
Starego, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140710.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
edukacja obywatelska
kompetencje obywatelskie
pedagogizacja
rozwój
obywatelskość
citizenship education
citizenship
civil society
educationalization
development
Opis:
Celem artykułu jest analiza i krytyka kompetencyjnego modelu edukacji obywatelskiej i społeczeństwa obywatelskiego, w świetle szerszej dekonstrukcji i krytyki paradygmatu rozwojowego, w której model kompetencyjny jest ulokowany. Pokazuję, w jaki sposób i z jakimi konsekwencjami wiąże się przyjmowane w naukowym i potocznym dyskursie założenie, że do życia w społeczeństwie demokratycznym wymagane jest specjalne przygotowanie obywateli. Jednym z jego efektów jest zjawisko, które w oparciu o literaturę przedmiotu nazywam „odmową teraźniejszości”. Oznacza ono odmowę uznania podmiotowości politycznej aktorom społecznym, a więc uznania ich zdolności do aktualnej politycznej partycypacji. Za G. Biestą i J. Rancière’em, pokazuję, że zjawisko to wiąże się z rodzajem pedagogicznej fikcji myślenia rozwojowego, w ramach którego obywatelskość rozumiana jest jako stan lokowany w przyszłości, a więc jako rezultat odpowiedniej i odpowiednio sterowanej ścieżki edukacyjnej. Przy czym zjawisko to odnoszone jest nie tylko do jednostek, które poddane są, z racji wieku, formalnej i obligatoryjnej edukacji obywatelskiej, ale również do szerszego społeczeństwa, które zgodnie z charakterystyczną dla paradygmatu rozwojowego logiką pedagogizacji, podlega znaczeniowemu przemieszczeniu, a tym samym zamieniane jest w rodzaj szkoły, z właściwym jej hierarchicznym podziałem: na uczniów i nauczycieli. W tak ustrukturowanej, symbolicznej konstrukcji paradygmatu rozwojowego dzieci podlegają mechanizmowi odobywatelniania, dorośli natomiast udziecinnianiu i infantylizacji. Charakterystyczne dla perspektywy rozwojowej myślenie o demokracji i społeczeństwie obywatelskim staje się tym samym odmianą elitarystycznej i genetycznie antydemokratycznej racjonalności oraz kolejną formą wytwarzania hierarchicznej społecznej stratyfikacji.
The main purpose of this paper is to analyze and criticize the competence-based model of civil socjety and citizenship education. The critique also deals with the developmental paradigm on which the competence model is based. Thinking about civil society and citizenship using the logic of the developmental paradigm is common in the scientific and popular discourses. In the paper I will describe this logic and explain the consequences of a presupposition, that people in democratic countries must possess certain skills and attitudes to be considered “true” citizens. One of the consequences is a phenomenon which I call “the denial of the present”. It is a denial to recognize social actors’ political subjectivity and, in effect, a refusal to treat them, here and now, as citizens able to participate in the political life. I would like to show, using the ideas of G. Biesta and J. Rancière, how the “denial of the present” is a part of the pedagogical fiction of the developmental paradigm, in which citizenship is seen as a future identity, and an outcome of an education. I will describe how this logic has an impact on obligatory citizenship education of children but also how it is reflected in a wider process of educationalization of society. A socjety that is educationalized is described using the language of school, with its hierarchical division between teachers and pupils. The use of the discourse of the developmental paradigm enables treating the children as non-citizens and adult citizens as children. I argue that the mode of thinking about civil society and democracy characteristic for the developmental paradigm has at its core a rationality that is both elitist and antidemocratic, legitimizing the hierarchical social stratification of society.
Źródło:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2016, 19, 3(75); 41-65
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Ludzie–truskawki" i "niepomagalni" – wizerunek biednych w dyskursie prasowym tygodnika Polityka
"Strawberry People" and "the Unaidable" – the Image of the Poor in the Discourse of “Polityka” News Magazine
Autorzy:
Starego, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2141891.pdf
Data publikacji:
2012-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
bieda
ludzie-truskawki
niepomagalni
poverty
strawberry-poeple
unaidable
Opis:
The purpose of this paper is to present findings on the construction of the image of the poor in the influential Polish news magazine “Polityka”. The data were analyzed using the Critical Discourse Analysis (CDA) methodology. According to the CDA’s perspective the mass-media are important agents in the processes of constructing the dominant vision of social reality. The creation of a particular account of social reality is influenced by the social position, interests and aims of the discourse’s “producers”. The research revealed four strategies playing an important role in constructing the image of the poor. The first strategy is situated in a wider perspective of a critique of the public welfare regime. It presumes that providing direct help to the poor has negative consequences such as forming “welfare mentality” in the recipients, making them dependent on the help they receive and thus reducing their chances to become productive citizens. The second strategy is that of defining “social exclusion” as an unchanging state, in which the frontier separating the excluded from the rest of the society is a social constant, separating “health” from “sickness”. As a result, the marginalization of the poor is seen as a natural process. The third strategy is that of dehumanization using objectifying descriptions. The fourth is the "politics of visibility” that aims to present the lives of the poor using “popular ethnography” that invariably presents a dehumanized vision of the Polish poor. The main effect of the four presented strategies is the division of the poor into those who “deserve” and “do not deserve” the help they are given. This, in contrast with the stated progressive aims of the analyzed articles, helps to legitimize rather than question the inequalities and social stratification of the Polish society.
Źródło:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2012, 15, 2(58); 37-62
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies