Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "New evangelization" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Parafialne poradnictwo rodzinne elementem nowej ewangelizacji. Poszukiwanie rozwiązań w dokumetanch kościoła
    Autorzy:
    Zając, Karina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047075.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-03
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    poradnictwo rodzinne
    pomoc doradcza
    nowa ewangelizacja
    family counseling
    advisory assistance
    new evangelization
    Opis:
    Temat i treść artykułu koncentrują się na organizacji i zadaniach parafialnego poradnictwa rodzinnego oferowanego małżeństwom i rodzinom przez Kościół katolicki, co jest jednym z elementów pomocy doradczej wobec postępującego rozpadu małżeństw i rodzin, częstego negowania wartości samego małżeństwa, zwłaszcza „istotnych jego przymiotów: jedności, i nierozerwalności” (KPK/83, kan. 1056). Dobro rodziny ma kluczowe znaczenie dla przyszłości świata i Kościoła (AL, nr 31), dlatego Kościół katolicki dostrzega konieczność organizacji, dostosowania i realizacji zadań doradczych poradnictwa rodzinnego, szczególnie przy parafiach, gdyż znajdują się najbliżej wiernych w ich codziennym życiu. Z uwagi na złożoność problemów, z którymi borykają się współczesne małżeństwa i rodziny, Kościół w swoich dokumentach zwraca uwagę na potrzebę rozwoju tej formy poradnictwa z położeniem nacisku na pomoc doradczą z elementem „nowej ewangelizacji”, dynamiczną, otwartą, uwzględniającą obecną rzeczywistość dystansowania się współczesnego człowieka od wiary.            W treści artykułu przedstawiono istotne dokumenty Kościoła regulujące działalność parafialnych poradni rodzinnych, ich cele i zadania w optyce „nowej ewangelizacji”. Szczególnie zwrócono uwagę na konieczność prowadzenia takiego poradnictwa dla małżeństw i rodzin, w pierwszych latach ich małżeństwa. W konkluzjach końcowych dokonano podsumowania rozważań i zaproponowano możliwe rozwiązania usprawniające udzielanie wsparcia oraz uczenie przeżywania małżeństwa i rodzicielstwa jako powołania chrześcijańskiego.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2019, 14, 1(25); 197-209
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stała formacja prezbiterów do duszpasterstwa rodzin wyzwaniem nowej ewangelizacji
    Permanent Formation of Priests for the Pastoral Care of Families as the Challenge of the New Evangelization
    Autorzy:
    Polak, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047606.pdf
    Data publikacji:
    2017-03-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    priest
    pastoral care of family
    permanent formation
    new evangelization
    duszpasterz
    duszpasterstwo rodzin
    stała formacja
    nowa ewangelizacja
    Opis:
    Formacja stała prezbiterów do duszpasterstwa rodzin jest kontynuacją formacji seminaryjnej. Jest ona jednym z elementów pastoralnej tożsamości prezbitera i ważnym wyzwaniem nowej ewangelizacji. Stała formacja prezbitera jest ostatecznie autoformacją. Niniejszy artykuł przedstawia zagadnienie stałej formacji prezbitera do duszpasterstwa rodzin. Ukazuje istotę tej formacji, jej zasady, cele, zadania i formy realizacji. Źródła opracowania stanową oficjalne wypowiedzi Kościoła oraz literatura przedmiotu.
    The permanent formation of priests for pastoral care of families is a continuation of seminary formation. It is one of the elements of pastoral identity of a priest and an urgent challenge of the new evangelization. The priestly formation is ultimately a self-formation. This article presents the issue of the permanent formation of priests for the pastoral care of families. It reveals the essence, principles, objectives of this formation, and methods for the implementation. The article is based on the official teaching of the Church and theological literature.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2016, 11, 2(20); 135-148
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Strategia duszpasterska biskupa diecezji w odniesieniu do sakramentalnego małżeństwa
    Pastoral Strategy of the Diocesan Bishop Regarding Sacramental Marriage
    Autorzy:
    Stefanek, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047949.pdf
    Data publikacji:
    2012-06-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    sacrament of matrimony
    premarital courses
    New Evangelization
    pastoral strategy
    sakrament małżeństwa
    kursy przedmałżeńskie
    nowa ewangelizacja
    strategia duszpasterska
    Opis:
    Współczesne zmiany obyczajowe oraz towarzyszący im zamęt pojęciowy są w pewnej mierze skutkiem teorii tworzonych na gruncie antropologii i filozofii. Pod ich wpływem wielu młodych ludzi odnosi wrażenie, że szczęście można osiągnąć dzięki wielokrotnemu zmienianiu nie tylko partnerów, ale i płci, a więc dzięki absolutnej wolności. Towarzyszy temu zjawisko współmieszkania i inne formy zakładania domów niby-rodzinnych. W związku z tym zadaniem Kościoła jest szukanie nowego języka, możliwości porozumienia się, zwłaszcza z osobami, które zostały dotknięte tymi różnymi rewolucjami. Dlatego też Kościół ostatnio powołał do życia watykańską Radę ds. Nowej Ewangelizacji i zaprosił wszystkich do tego dzieła. Ponadto Benedykt XVI ogłosił Rok Wiary. Zmiany dotyczą też formy przygotowania młodych ludzi do sakramentu małżeństwa. Z praktyki duszpasterskiej wynika, że należy ponownie przemyśleć tematykę kursów, a niejednokrotnie zastępować je indywidualnym przygotowaniem młodych do sakramentu małżeństwa, dzięki czemu możliwe będzie dotarcie do osób obojętnych religijnie.
    Contemporary change of customs and ensuing conceptual chaos are to an extent the results of theories created in anthropology and philosophy. Under their influence many young people get the impression that happiness can be achieved not only by repeated change of partners but also of one’s sex, so by absolute freedom. This is accompanied by the phenomenon of cohabitation and other forms of setting up quasi-family homes. In this situation it is the task of the Church to seek a new language, new possibilities of communicating especially with people affected by various revolutions. That is why the Church has recently created the Vatican Council for the New Evangelization and invited everyone to join in this new undertaking. Moreover, Benedict XVI proclaimed the Year of the Faith. Changes pertain also to the form of preparing young people to the sacrament of matrimony. From pastoral practice it follows that there is a need to rethink the topics of the premarital courses and often even to replace them with individual preparation of the young people to the sacrament of matrimony. This would enable the Church to reach out to people who are religiously indifferent.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2012, 7, 2(12); 203-209
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Małżeństwo w kontekście nowej ewangelizacji
    Marriage in the Context of the New Evangelization
    Autorzy:
    Zielonka, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047967.pdf
    Data publikacji:
    2012-06-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    marriage
    New Evangelization
    faith
    great commission
    Year of the Faith
    małżeństwo
    nowa ewangelizacja
    wiara
    wielki nakaz
    Rok Wiary
    Opis:
    Istotą nowej ewangelizacji ma być doprowadzenie współczesnego człowieka do osobistego spotkania z Osobą Jezusa Chrystusa. Nowa ewangelizacja jest wyraźnym wezwaniem, by Kościół powrócił do swoich korzeni, by jego członkowie wybrali chrześcijaństwo jako styl życia. Musi to być ich osobisty wybór. W liście ogłaszającym Rok Wiary Benedykt XVI podkreśla, że „znajomość treści wiary jest istotna, by wyrazić swą zgodę, to znaczy, aby w pełni, rozumem i wolą, przyjąć to, co proponuje Kościół”. O czym papież mówi? Wielu katolików mówi o sobie: „jestem wierzący, ale niepraktykujący”, tymczasem mamy dziś fenomen osób praktykujących niewierzących. Wierzących w Boga, ale niewierzących Bogu. Niewierzących, że życie w Nim i z Nim da im szczęście i pełnię życia. Istotą chrześcijaństwa jest bowiem osobowa relacja z Bogiem. Bycie uczniem Chrystusa nie jest czymś abstrakcyjnym ani tytułem naukowym, który można uzyskać, ale formą życia, która ujawnia się przede wszystkim w relacjach. Wiara, o której dziś mówimy, jest w dużym procencie martwa. Dlaczego, mimo naszej służby, zaangażowania i działań duszpasterskich, ludzie nie nawracają się, a nawet odchodzą od Boga i Kościoła? Rodzina stanowi szczególne miejsce ewangelizacji: „rodzinę, podobnie jak Kościół, należy uważać za pole, na które przynosi się Ewangelię i z którego ona się rozkrzewia. Dlatego w łonie rodziny, świadomej tego zadania, wszyscy jej członkowie ewangelizują, a także podlegają ewangelizacji. To właśnie w rodzinie odbywa się – ten sam, co w Kościele – proces ewangelizacji: świadectwo, przepowiadanie i sakramenty”. Społeczeństwo, Kościół tworzą rodziny, stąd Nowa Ewangelizacja dotyczy przede wszystkim Rodziny. Ona jest najważniejszą troską Nowej Ewangelizacji. Musimy patrzeć w przód, zobaczyć Kościół za 20, 30 lat. Od tego, jak dziś będziemy budować, będzie zależał obraz Kościoła następnych pokoleń. Wielki nakaz Jezusa, skierowany do swoich uczniów: „Idźcie i głoście Ewangelię” (Mk 16,15) rozbrzmiewa także pośród „kościoła domowego”, który jest ewangelizowany, jak i ewangelizujący? Nakaz ten przynagla do działania!
    The essence of the new evangelization is to guide modern man to a personal encounter with Jesus Christ. New Evangelization is a clear call to the Church to return to its roots, so that its members can chose Christianity as a way of life. This must be their personal choice. In the letter announcing the Year of the Faith, Benedict XVI emphasizes that “knowledge of the content of faith is important to express their consent, so as to fully, by intellect and will, accept what the Church proposes.” What does the Pope mean? Many Catholics say about themselves: “I'm a believer, but not a practicing one,” whereas today we have the phenomenon of people practicing but not believing. They believe in God, but do not believe God. They do not believe that life in him and with him will give them happiness and fullness of life. The essence of Christianity is a personal bond with God. Being a disciple of Christ is not something abstract or an academic degree, which can be obtained, but a form of life, which manifests itself primarily in the relationship. Faith, of which we speak today, is largely dead. Why, in spite of our ministry, commitment and pastoral activities, people do not repent, even moving away from God and the Church? The family is a special place of evangelization: “The family, like the Church, is to be regarded as a field, into which the Gospel is brought and where the Gospel takes root. In a family, conscious of this mission, all the members evangelize and are evangelized. This is what takes place in the family – just like in the Church – the process of evangelization: the testimony, preaching and the sacraments. Society, the Church, form a family, hence the new evangelization is primarily concerned with families. The family is the main concern of the New Evangelization. We must look forward and see the Church as it will be 20 or 30 years from now. The way we build today will shape the image of the Church in the next generation. Does the Great Commission of Jesus, addressed to his disciples: “Go and preach the Gospel” (Mk 16:15) also resound in the “domestic church”, which is evangelized and evangelizing? This commission impels to action!
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2012, 7, 2(12); 121-133
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Moralne aspekty reformy Kurii Rzymskiej w przemówieniach papieża Franciszka do kurialistów w latach 2013-2021
    Moral aspects of the reform of the Roman Curia in Pope Francis’ speeches to the curialists from 2013 to 2021
    Autorzy:
    Kućko, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339348.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Francis
    Roman Curia
    pastoral conversion
    new evangelization
    reform
    epochal change
    Franciszek
    Kuria Rzymska
    nawrócenie duszpasterskie
    nowa ewangelizacja
    reforma
    zmiana epoki
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest opis wyzwań moralnych związanych z prowadzoną przez papieża Franciszka reformą Kurii Rzymskiej na podstawie analizy dziewięciu jego przemówień do kurialistów rzymskich z lat 2013-2021. Ich owocem była publikacja w 2022 roku Konstytucji apostolskiej Praedicate Evangelium. W tekście przedstawione zostały: wartość wrażliwości etycznej pracownika kurii i potrzeba praktykowania określonych cnót, konieczność walki z różnymi problemami i „chorobami” w pracy kurialnej, a także odpowiedzialność Kurii Rzymskiej za sam Kościół w jego wymiarze ad intra oraz za rzeczywistość ad extra.
    The purpose of this article is to describe the moral challenges of Pope Francis' ongoing reform of the Roman Curia, based on an analysis of nine of his speeches to Roman curialists in 2013-2021, which resulted in the publication of the Apostolic Constitution Praedicate Evangelium in 2022. The text presents the value of the ethical sensitivity of a curial worker and the need to practice certain virtues, the need to combat various problems and 'diseases' in curial work, as well as the responsibility of the Roman Curia for the Church itself in its ad intra dimension and for ad extra reality.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2022, 17, 2(32); 169-188
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ewangelizacja rodziny drogą do odnalezienia tożsamości (30 lat po Familiaris consortio)
    Evangelization of the Family as a Way to Find Ones Identity (30 Years after familiaris consortio)
    Autorzy:
    Zielonka, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047993.pdf
    Data publikacji:
    2011-01-03
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    new evangelization
    family
    Familiaris consortio
    beginning
    Genesis
    the creation of man
    identity
    re-evangelization
    healing
    liberation
    exorcism
    nowa ewangelizacja
    rodzina
    początek
    Księga Rodzaju
    stworzenie człowieka
    tożsamość
    ponowna ewangelizacja
    uzdrawianie
    wyzwolenie
    egzorcyzm
    Opis:
    Jan Paweł II w „Familiaris consortio” w punkcie 17, mówiąc o zadaniach rodziny chrześcijańskiej, wskazuje na konieczność dotarcia do "początku" aktu twórczego Boga. Dziś wydaje się, że tym, czego potrzebuje rodzina jest przede wszystkim nowa ewangelizacja. Należy to rozumieć jak odkrycie pierwotnego planu Boga wobec małżeństwa i rodziny oraz powrotu "do początku" z wiarą , jako własny sposób życia. Chodzi o wprowadzenie ludzi do osobistej osobowej relacji z Bogiem.
    John Paul II in Familiaris consortio p. 17, when speaking about the tasks of the Christian family, indicates the need to reach out to „the beginning" of the creative act of God. Today it appears that what the family needs above all is re-evangelization. This is to be understood as rediscovering God's original plan for marriage and the family and returning „to the beginning" with faith as a way of life. It is about bringing humans to a personal relationship with God Personality. Today the family is affected by many illnesses. So what can be done to „heal" it? What is the cure? Programs alone are insufficient, similarly as mere pastoral and catechetical instruction, which become like building a house without foundations. Today we have the problem of people practicing religion, but in fact being unbelievers. In addition to the methods developed over the centuries, there is an urgent need for the ministry of exorcists, spiritual liberation from slavery, which affects more and more people, and spiritual discernment on a larger scale. Many of the problems are the causes of spiritual diseases. What is needed is information and formation of priests and lay people, raising awareness about current threats and ways of protecting oneself against them.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2011, 6, 1(9); 51-61
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Posługa sakramentalnej pokuty i kierownictwa duchowego w perspektywie świętości chrześcijańskiej
    The Ministry of the Sacrament of Penance and Spiritual Leadership in the Perspective of Christian Sanctity
    Autorzy:
    Pryba, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048011.pdf
    Data publikacji:
    2011-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    sacrament of penance
    spiritual leadership
    priest
    minister of Divine mercy
    sanctity
    new evangelization
    sakrament pokuty
    kierownictwo duchowe
    kapłan
    orędownik miłosierdzia Bożego
    świętość
    nowa ewangelizacja
    Opis:
    W marcu 2011 roku Kongregacja do spraw Duchowieństwa wydała dokument zatytułowany „Kapłan, minister Bożego Miłosierdzia”, która stanowi pomoc dla spowiedników i kierowników duchowych. Analiza tego dokumentu wskazuje na konieczność ponownego odkrycia sakramentu pokuty i duchowego przywództwa, przez kapłana i penitenta. To poprzez sakrament pokuty i kierownictwa duchowego, które poprzez sumienia wierzących są utworzone. Ta rzeczywistość jest też elementem nowej ewangelizacji co powinno prowadzić do osobistego spotkania z Jezusem Chrystusem i w ten sposób do wzrostu w świętości.
    In March 2011, the Congregation for the Clergy issued a document entitled „The Priest, Minister of Divine Mercy", which is a help for confessors and spiritual directors. Analysis of this document indicates the need to rediscover the sacrament of penance and spiritual leadership, by the priest and by the penitent. It is through the sacrament of penance and through spiritual leadership that consciences of the believers are formed. This reality is also an element of the new evangeli¬zation which should lead one to personal encounter with Jesus Christ and thus to growth in sanctity.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2011, 6, 2(10); 201-212
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duchowość bez Boga a życie „jakby Bóg był
    Spirituality without God and Living "as if God Existed"
    Autorzy:
    Sobkowiak, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047858.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    faith
    spirituality without God
    A. Comte-Sponville
    Benedict XVI
    religion and social life
    new atheism
    new evangelization
    wiara
    duchowość bez Boga
    Benedykt XVI
    religia a życie społeczne
    nowy ateizm
    nowa ewangelizacja
    Opis:
    Nie istnieje człowiek jednowymiarowy. Pragnienie wpisane w naturę ludzkiego bytu jest silniejsze od głoszonych ideologii czy redukcyjnych koncepcji antropologicznych. Zdają sobie z tego sprawę również ci, którzy metodycznie usiłują wykluczyć Boga ze sfery ludzkich poszukiwań. Przykładem tego jest propozycja A. Comte-Sponville’a stworzenia duchowości bez Boga. Próbuje w niej wykazać, że takie pojęcia jak wiara czy duchowa więź można zastąpić ich odpowiednikami: wiernością, czy wizją więzi jako dzielenia bez podziałów.W niniejszym artykule próbuje się wykazać niekonsekwencje takiego podejścia oraz postawić jako tezę godną rozważenia koncepcję życia „jakby Bóg był”. Duchowość bowiem w rozumieniu autora artykułu stanowi „życie życia”, siłę napędową nadającą ostateczny sens i celowość egzystencji. Takie rozumienie duchowości domaga się wiary w wymiarze osobowym – człowiek potrzebuje bowiem takiego punktu przylgnięcia, do którego może odnieść się całym sobą: rozumem i wolą. Przeciwwagą do propozycji duchowości bez Boga jest życie „jakby Bóg był”. W takim podejściu nie chodzi bynajmniej o udawanie życia wiary, lecz o przypomnienie, że wykluczanie Boga z horyzontu poszukiwań jest wyłącznie arbitralną decyzją człowieka, a co za tym idzie, ma niewiele wspólnego z racjonalnością bytu. Konsekwencją przyjęcia tej propozycji jest konieczność powtórnego zdefiniowania takich pojęć jak wiara, wolność, komunikacja oraz przywrócenie właściwej relacji pomiędzy wiarą a rozumem. Dalszą konsekwencją jest przeświadczenie, że jedynym sposobem „odczarowania” świata jest jego ponowne „oczarowanie” nadzieją płynącą z wiary.
    There is no one-dimensional man. The desire inscribed into the nature of human being is stronger than broadcasted ideologies or reductive anthropological concepts. Even those who methodically try to exclude God from the sphere of human quest are aware of this. An example of this is A. Comte-Sponville's proposal to create spirituality without God. He is trying to show that concepts such as faith or spiritual bond could be replaced with their counterparts - faithfulness or vision of bond as sharing without dividing.In the present article the author tries to show the inconsequence of such an approach and to present the concept of living "as if God existed" as a thesis worth reflecting on. Spirituality, as understood by the author of the article, is the "life of living", a driving force that gives ultimate sense and purposefulness to human existence. Such an understanding of spirituality requires faith in the personal aspect - man needs such a point of adhesion to which he can refer entirely: with reason and will. A counterbalance to the proposal of spirituality without God is living "as if God existed". Such an approach is not about imitating the life of faith but about reminding oneself that excluding God from the horizon of quest is just man's arbitrary decision, and therefore has little to do with the rationality of being. The consequence of accepting this proposal is the necessity of re- defining concepts such as faith, freedom, or communication, and restoring a proper relation between faith and reason. A further consequence is the conviction that the only way to "disenchant" the world is to "enchant" it again with the hope coming from faith.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2013, 8, 1(13); 103-115
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ewangelizacja tęsknot na dziedzińcu pogan
    Evangelization of Yearnings in the Courtyard of the Pagans
    Autorzy:
    Bokwa, Ignacy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047868.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    faith
    the new evangelization
    atheism
    courtyard of the Pagans
    the meaning of life
    the hope of ultimate fulfillment
    wiara
    nowa ewangelizacja
    ateizm
    dziedziniec pogan
    sens życia
    nadzieja ostatecznego spełnienia
    Opis:
    W obliczu słabnącej roli Kościoła w życiu społecznym (sekularyzacja), połączonej z osłabieniem wiary tych, którzy kiedyś przyjęli Ewangelię, papież Jan Paweł II wezwał wspólnotę wierzących w Jezusa Chrystusa do nowej ewangelizacji. Świat nieustannie się zmienia i to w coraz szybszym tempie, pojawiają się nowe wymagania czasu, pośród których należy wymienić tak zwany nowy ateizm. Odradzający się ateizm stanowi niewątpliwy znak czasu, a jednocześnie wołanie o zaspokojenie niezbywalnych tęsknot człowieka. Papieskie wołanie o nową ewangelizację, podejmowane także przez obecnego następcę świętego Piotra, dowodzi jednak, że jest konieczna pogłębiona refleksja nad tym podstawowym zadaniem Kościoła. Problem ten podejmuje niniejszy artykuł. Autor wychodzi z założenia, że jeśli dzieło ewangelizacji ma być skuteczne, to wydaje się być uzasadnionym postulat uważnego wsłuchania się w to, co do powiedzenia mają ateiści, w ich racje, obawy i tęsknoty. W myśli ateistycznej przewijają się dwa podstawowe motywy, dwie często ze sobą połączone i zbiegające się w jedno, choć bez trudu rozróżnialne, tęsknoty: tęsknota za sensem i nadzieja ostatecznego spełnienia. Niniejsze opracowanie stara się je tak wydobyć i sformułować, by następnie spojrzeć na nie w nowy sposób z perspektywy Ewangelii.Ojcowie II Soboru Watykańskiego pragnęli szczerego dialogu z niewierzącymi, uznawanymi przez wiele wieków za ludzi mniej wartościowych od wierzących i moralnie złych. Wolę tę uroczyście deklarował kardynał Henri de Lubac SJ, podejmując wątek istotny dla ateistycznego humanizmu, jakim jest swoiście pojęty kult człowieka. Ateizm odsłania braki ludzi wierzących: sztywny konformizm, słodkawy sentymentalizm, umysłowe lenistwo. Rzetelnie prowadzony dialog ma pobudzać do metodycznego wysiłku refleksji nad własną wiarą i życiem, uwzględniając jego nieuchronne skutki: mianowicie konieczność konfrontacji i stawienia czoła tak argumentom jak i prezentującym je osobom. Nierzadko będzie to też okazja do pogłębienia cnoty pokory, nie mówiąc o własnej wierze, wystawionej na poważną próbę.W tej sytuacji musi zadziałać szeroko pojęte duszpasterstwo, które nie powinno zamykać się do działań jedynie w stosunku do już nawróconych i pozostających w żywym związku z Kościołem jako wspólnotą wiary. Objawiają się współczesne „areopagi” nowej ewangelizacji: rodzina, edukacja, praca zawodowa, kultura, media czy życie społeczno-polityczne. Cały Kościół jest na nowo powołany do umocnienia profilu swojej wiary w kontekście wyzwania ze strony sekularyzmu i ateizmu.
    In the face of a weakening role of the Church in social life (secularization), combined with the weakening of the faith of those who had accepted the Gospel, Pope John Paul II called on the community of believers in Jesus Christ to the new evangelization. The world is constantly changing at an increasing rate and new demands emerge, among which the so-called new atheism should be mentioned. Reviving atheism is the indisputable sign of the times and simultaneously the call for fulfillment of inalienable human yearnings. The Pope's call for a new evangelization, also undertaken by the current successor of St. Peter, proves though that in-depth reflection on the primary role of the Church is necessary. This article deals with the problem. The author assumes that if the work of evangelization is supposed to be effective, a demand of careful listening to what atheists have to say, their anxieties and yearnings is justified. The atheist thought follows two basic, very often interconnected though easily distinguishable themes that converge into one: the yearning for sense and the hope of definitive fulfillment. This paper tries to bring out and formulate them, and look at them in a new way from the perspective of the Gospel.Fathers of the Second Vatican Council sought to engage in sincere dialogue with non-believers, recognized for centuries as people morally wrong and less valuable than the believers. This will was declared by Cardinal Henri de Lubac SJ who addressed the essential concern of atheistic humanism - a specifically understood cult of man. Atheism reveals the imperfections of believers: rigid conformism, slightly sweet sentimentality, intellectual laziness. Diligently conducted dialogue is supposed to stimulate a methodological effort of reflection on one's own faith and life, taking into consideration its inevitable effects: the necessity to confront and deal with not only arguments but also people who present them. It will frequently be an opportunity to deepen the virtue of humility, not to mention one's own faith, put to an acute test.In this situation, broadly understood pastoral work is in order which should not confine itself to activities only in relation to those already converted and placed in a living connection with the Church as a community of faith. The new "Areopagus" of new evangelization is being manifested: family, education, profession, culture, media as well as social and political life. The whole Church is called anew to strengthen the profile of its faith in the context of the challenge of secularism and atheism.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2013, 8, 1(13); 19-39
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ,,Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie? - czynienie uczniów jako gwarancja pozytywnej odpowiedzi na pytanie Jezusa
    Will the Son of Man Find Faith on the Earth when He Comes? - Making Disciples as a Guarantee of a Positive Answer to the Question of Jesus
    Autorzy:
    Kolberg, Anna Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047853.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    disciple
    making disciples
    strategy
    the school of Jesus
    faith
    mission
    new evangelization
    formation of successors teacher
    disciples' mentality
    uczeń
    czynienie uczniami
    strategia
    szkoła Jezusa
    wiara
    misja
    nowa ewangelizacja
    formacja następców
    nauczyciel
    mentalność ucznia
    Opis:
    Misja głoszenia Ewangelii poprzez czynienie uczniów jest nakazem, który dotyczy Kościoła i każdego z jego członków, którzy na mocy chrztu mają udział w prorockiej, kapłańskiej i królewskiej misji Chrystusa. Apostołowie nie powołali „szkoły uczniów”, ale dla wspólnot, które zakładali, stali się nauczycielami. Czyniąc uczniami następne pokolenie, przekroczyli granice miejsca i czasu.Człowiek staje się uczniem Jezusa, odpowiadając natychmiast na zaproszenie Jezusa do pójścia za Nim, jedynym Nauczycielem, pozostawiając wszystko, co przeszkadza i biorąc swój krzyż. Proces formacji obejmuje poznanie treści wiary, prowadzi do przyjęcia wobec nich konkretnej postawy i weryfikuje się w postępowaniu zgodnym z wyborem. W szkole Jezusa formacja ucznia nie ogranicza się jedynie do przemiany osobistej, ale prowadzi do odkrycia swego miejsca we wspólnocie uczniów – Kościele i uzdalnia do podjęcia odpowiedzialności za formowanie następców. Nieuwzględnienie tego wymiaru formacji prowadzi zawsze do kryzysu wiary.Czynienie uczniów jest nie tylko zaproszeniem do głoszenia Dobrej Nowiny, ale strategią ewangelizacji, którą realizował Jezus w czasie swej publicznej działalności. Odkąd przywrócił człowiekowi godność dziecka Bożego, Jego uczniowie realizują podstawowe powołanie do bycia płodnymi matkami i ojcami rodząc do nowego życia w Chrystusie uczniów – synów i córki Boga – i, podobnie jak ich Mistrz, oddają za nich życie. �ynącą z wiary.
    The mission of proclaiming the Gospel by making disciples is an imperative that applies to the Church and each of its members who, by virtue of Baptism participate in the Priestly, Prophetic and Kingly Mission of Christ. The apostles did not set up a „school of disciples", but they became teachers for the communities they established. By making disciples of the next generation, they crossed the boundaries of time and  place.A man becomes a disciple of Jesus by responding immediately to the invitation of Jesus to follow him - an only Teacher, leaving everything that hinders us and taking up our cross. The formation process involves learning the content of faith, leads to the adoption of a particular attitude towards it and is verified by behaviour in accordance with the choice made. Forming disciples in the school of Jesus is not limited only to a personal transformation, but it leads to the discovery of their place in the community of disciples - the Church, and enables them to take responsibility for the formation of successors. Failure to take account of this dimension of formation always leads to a crisis of faith.Making disciples is not only an invitation to preach the Good News, but the strategy of evangelization which Jesus put into practice during his public ministry. Since he has restored human dignity as a child of God, his disciples fulfill a basic vocation to be fertile mothers and fathers giving birth to a new life in Christ of disciples - sons and daughters of God - and, like their Master, give their life for them.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2013, 8, 1(13); 117-124
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Famiglia e Nuova Evangelizzazione
    The family and new evangelization
    Rodzina i nowa ewangelizacja
    Autorzy:
    Melina, Livio
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047637.pdf
    Data publikacji:
    2015-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    „The Gospel of the family”
    person
    new evangelization
    family’s identity
    communion of persons (communio personarum)
    traditional family
    theology of the body
    gift of self.
    „Ewangelia rodziny”
    osoba
    nowa ewangelizacja
    tożsamość rodziny
    wspólnota osób (communio personarum)
    rodzina tradycyjna
    teologia ciała
    dar z siebie.
    Opis:
    Pojęcie „Ewangelia rodziny”, zainspirowany nauczaniem Jana Pawła II zawiera w sobie dwa wymiary: pierwszy pokazuje co Pismo Święte mówi na temat małżeństwa i rodziny; drugi ukierunkowuje na fakt, że rodzina chrześcijańska sama w sobie, w swoim bycie jest nosicielką Dobrej Nowiny o ile jest świadkiem miłości, i to bycie wyprzedza jakiekolwiek znaki lub działania apostolskie. W ten sposób rodzina, jako miejsce wychowania osoby ludzkiej do miłości oraz do życia we wspólnocie osób, jest w stanie dać odpowiedź na wyzwania rzucone jej przez postmodernizm: indywidualizm, prywatyzację miłości, oderwanie płciowości od prokreacji, analfabetyzm uczuciowy. Nowa ewangelizacja, skierowana do rodziny i która by przechodziła przez rodzinę, ma za zadanie dać odpowiedź epoce postmodernistycznej poprzez dwie propozycje: dać świadectwo, że wydarzenie, spotkanie oraz wspólnota z żywym Bogiem oraz człowiekiem góruje nad jakąkolwek argumentacją intelektualną lub tradycją oraz zaproponować „regułę” życia rodzinnego, która suponuje dwa inne przekonania, że nie istnieje reguła bez duchowości i że nie ma adekwatnej duchowości bez relacji we wspólnocie osób.
    The term „The Gospel of the family” inspired by the teaching of John Paul II includes two dimensions: the first one shows what the Scripture says about marriage and family; the second one focuses on a fact that the Christian family itself is a bearer of the Good News, provided that it is a witness to love and it goes ahead of any other signs or apostolic actions. In this way family, as a place of teaching the human person to love and to live in a communion of persons, is able to take up challenges brought by postmodernism: individualism, privatization of love, disconnect between sexuality and procreation, emotional illiteracy. New evangelization directed towards family and penetrating the family, has to give the response to a postmodern age, offering two ways: to give a testimony that the phenomenon, meeting and the communion with the living God and human dominates any sort of intellectual arguments or tradition as well as to propose a “principle” of  family life which assumes two other beliefs: that there is no principle without spirituality and that there is no adequate spirituality without relations in the communion of persons.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2015, 10, 1(17); 169-180
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies