Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Duch Święty" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Wcielony Logos i Duch Święty w dziele zbawienia. II rozdział Deklaracji Dominus Iesus - treść, kontekst, próba interpretacji
    Autorzy:
    Szymik, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553567.pdf
    Data publikacji:
    2001-12-31
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    Wcielony Logos
    Logos
    Duch Święty
    dzieło zbawienia
    Dominus Iesus
    Opis:
    Wcielony Logos i Duch Święty w dziele zbawienia. II rozdział Deklaracji Dominus Iesus - treść, kontekst, próba interpretacji
    Źródło:
    Sympozjum; 2001, 1(8); 105-116
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola Ducha Świętego w zbawczym wydarzeniu Jezusa Chrystusa
    The role of the Holy Spirit in the salvific event of Jesus Christ
    Autorzy:
    Ptak, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554011.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-28
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    Duch Święty
    Jezus Chrystus
    zbawcze wydarzenie
    Holy Spirit
    Jesus Christ
    salvific event
    Opis:
    Rola Ducha Świętego w zbawczym wydarzeniu Jezusa Chrystusa wskazuje na Jego stałe i dynamiczne działanie. Duch Święty mówi o Jezusie jako umiłowanym Synu Ojca, z którym stanowi jedno. Objawienie zaś, które przynosi Jezus o swoim Ojcu, osiąga swoją pełnię w objawieniu Ducha Świętego, jako odwiecznej więzi miłości między Ojcem i Synem. Duch Święty objawia całą tajemnicę Chrystusa i daje nam poznać swoją rolę w życiu i misji Jezusa. Wyraźnie można dostrzec to w następujących wydarzeniach: wcielenie, nawiedzenie, ofiarowanie w świątyni, duchowy rozwój, chrzest w Jordanie, kuszenie na pustyni, przepowiadanie, śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie.
    The role of the Holy Spirit in the salvific event of Jesus Christ points to His constant and dynamic action. The Holy Spirit speaks of Jesus as the beloved Son of the Father, with whom he is one. The revelation that Jesus brings about his Father reaches its fullness in the revelation of the Holy Spirit as the eternal bond of love between the Father and the Son. The Holy Spirit revels the whole mystery of Christ and gives us an insight onto his role in the life and mission of Jesus. This can be clearly seen in the following events: incarnation, visitation, offering in the temple, spiritual development, baptism in the Jordan, temptation in the desert, preaching, death on the cross and resurrection.
    Źródło:
    Sympozjum; 2019, 1(36); 173-184
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maryja jako ikona sakramentalnego stylu życia w Duchu Świętym
    Mary as an icon of a sacramental lifestyle in the Holy Spirit
    Autorzy:
    Pastorczyk, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553940.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-15
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    Maryja
    ikona
    życie organiczne
    życie sakramentalne
    Duch Święty
    Mary
    icon
    organic life
    sacramental life
    the Holy Spirit
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest ukazanie Maryi jako ikony sakramentalnego stylu życia w Duchu Świętym. Ikoniczność życia Maryi polega przede wszystkim na manifestacji nie swojego, lecz otrzymanego w dniu Zwiastowania, nowego życia – Jezusa Chrystusa. Maryja nie naucza doktryny, nie opisuje Boga, nie tworzy o Nim abstrakcyjnych pojęć, lecz pozwala doświadczyć Jego realnej obecności. Od samego początku, również wspólnota Kościoła uczestniczy w ikonicznym stylu życia Maryi, ukazując światu przyjętą nowość. Tego sakramentalnego stylu życia chrześcijanie ani nie pożyczyli, ani nie skopiowali od nikogo. To jest coś na wskroś oryginalnego, coś, czego świat im nie może dać, ale za to oni mogą dać to światu.
    The purpose of this article is to show Mary as an icon of the sacramental lifestyle in the Holy Spirit. The iconic character of Mary’s life consists above all in the manifestation, not her own, but received on the day of the Annunciation, the new life – Jesus Christ. Mary does not teach the doctrine, does not describe God, does not create abstract concepts about Him, but allows us to experience His real presence. From the very beginning, the Church also participates in the iconic style of Mary’s life, showing the accepted novelty to the world. Christians have neither borrowed nor copied this sacramental lifestyle from anyone. This is something completely original, something that the world cannot give them, but they can give it to the world.
    Źródło:
    Sympozjum; 2019, 2(37); 197-213
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia między słowem i milczeniem
    Theology between word and silence
    Autorzy:
    Glaeser, Zygfryd
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554312.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-28
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    teologia
    Bóg
    Chrystus
    Duch Święty
    słowo
    milczenie
    kontemplacja
    hezychazm
    apofatyzm
    theology
    God
    Christ
    Holy Spirit
    word
    silence
    contemplation
    hesychism
    apophaticism
    Opis:
    Człowiek jako istota rozumna i wolna, ze swej natury może i powinien docierać do prawdy, trwać przez niej i całe swoje życie opierać na prawdzie. Prawda jest „miejscem spotkania” rozumu i wiary, które tworzą między sobą głęboką i nierozerwalną jedność, uznając jednocześnie swoją autonomiczność w dochodzeniu do prawdy. Bogata historia dorobku ludzkiego intelektu świadczy o tym, że „człowiek w ciągu stuleci przebył pewną drogę, która prowadziła go stopniowo do spotkania z prawdą i do zmierzenia się z nią” (FR 1). Dzięki swej osobowej naturze, człowiek szuka prawdy ponadempirycznej, mającej wymiar egzystencjalny, związany z kontekstem jego życia. Właśnie w kontekście prawdy rozum i wiara nie pozostają wobec siebie w opozycji, lecz tworzą między sobą głęboką i nierozerwalną jedność (por. FR 16). Choć rozum i wiara tworzą jedność, to w istocie stanowią dwie różne drogi dochodzenia do prawdy, a zarazem dwa różne sposoby przeżywania relacji wobec niej. Podstawowym zadaniem teologii jest rozumna służba prawdzie odkrywanej w wierze. Do jej instrumentarium należą, na równi, wiara i rozum. W istocie rzeczy, w teologii chodzi o próbę zrozumienia relacji łączącej człowieka z żywym Bogiem i opowiedzenia o niej. Teologia ma charakter dialogiczny. Specyficzne jest dla niej to, że w dialogu tym uczestniczy sam Bóg. Każda prawda domaga się jej wyrażenia, uzewnętrznienia. Wypowiedzi o Bogu i o relacji człowieka z Bogiem mogą mieć różny charakter i mogą przybierać różne kształty. Ostatecznie chodzi jednak o próbę wypowiedzenia tego, co ze swej istoty jest niewypowiadalne, a jednak w jakiejś formie powinno zostać wypowiedziane. Najistotniejszym nośnikiem i znakiem prawdy teologalnej jest słowo. Ale i ono ma różną ekspresję i może być wyrażane na wiele sposobów. Każda wypowiedź o Bogu jest fragmentaryczna, cząstkowa. Zawiera w sobie element paradoksalności wynikającej z faktu niemożności jej wyrażenia w sposób całkowicie jednoznaczny i całościowy. Boga nie można „zamknąć” ani „zmieścić”, ani też w pełni wypowiedzieć, stosując teologiczne formuły. Każda z nich naznaczona jest cząstkowością. Dla ludzkiego umysłu Bóg pozostaje zawsze tajemnicą. Chrześcijański Wschód dystansuje się od wypowiadania i interpretowania prawd chrześcijańskiej wiary w formie teologicznych traktatów. Abstrahuje także od tworzenia wielkich teologicznych systemów pojęciowych. Przejmując bizantyjskie wzorce myślenia, ukształtował typ duchowości o ukierunkowaniu mistycznym, liturgicznym i ikonograficznym. Na pierwszy plan wysuwa kontemplację Tajemnicy, a nie czysto racjonalne podejście do niej. Wychodzi z założenia, że kontemplacja Tajemnicy, otwarcie się na Jej oświecenie prowadzi do Jej poznawania, bez konieczności jej definiowania. Tak więc słowo i milczenie jawią się jako równoważne wymiary teologicznej komunikacji. Następują po sobie i się dopełniają. Mają wspólny cel: doprowadzenie do autentycznego dialogu i do pogłębienia bliskości człowieka z Bogiem i ludzi między sobą.
    Man, as a rational and free being, by his nature, can and should reach the truth, abide through it and all his life based on truth. Truth is a „meeting place” of reason and faith that create a deep and inseparable unity, recognizing at the same time its autonomy in reaching the truth. The rich history of the achievements of the human intellect testifies to the fact that „man has travelled a certain path over the centuries, which led him gradually to meet with the truth and to face it” (FR 1). Due to his nature, man seeks a non-empirical truth with an existential dimension related to the context of his life. It is in the context of truth that reason, and faith do not remain in opposition to each other but create a deep and inseparable unity between them (see FR 16). Although reason and faith form unity, they are, in fact, two different ways of reaching the truth, and at the same time, two different ways of experiencing such relationship. The essential task of theology is the rational service of truth discovered in faith. Its instruments include equally faith and reason. Theology is about trying to understand the relationship between man and the living God and telling about it. Every truth demands its expression, externalization. Statements about God and the relationship between man and God can be different and can take various shapes. Ultimately, however, it is about trying to say what is inherently unspeakable, but in some form, it should be spoken. The most important medium and the sign of theological truth is the word. But it also has different expressions and can be expressed in many ways. Every statement about God is incomplete and partial. It contains an element of paradoxicality resulting from the fact that it cannot be shown in a wholly unambiguous and comprehensive way. God cannot be „shut down”, or „”not fit to someone” nor fully express using theological formulas. Each of them is marked by partiality. God is always a mystery to the human mind. The Christian East distances itself from speaking out and interpreting the truths of Christian faith in the form of theological treaties. It also disregards the creation of high religious conceptual systems. Taking over the Byzantine models of thinking, He shaped a type of spirituality with a mystical, liturgical, and iconographic orientation. The contemplation of the mystery is the foreground, not the purely rational approach to it. It assumes that the reflection of the Mystery, the openness to the enlightenment leads to learning without the need to define it. Thus word and silence appear as similar dimensions of theological communication. They follow each other and are completed. They have a common goal: bringing about a genuine dialogue and deepening the closeness of man with God and people with each other.
    Źródło:
    Sympozjum; 2019, 1(36); 31-60
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jezus – posłany od Ojca w Duchu Świętym – wzór misjonarza
    Jesus – sent from the Father in the Holy Spirit – a model of a missionary
    Autorzy:
    Szczurek, Jan Daniel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553704.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-15
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    Trójca Święta
    Duch Święty
    misyjny wymiar Kościoła
    misje
    misjonarz
    objawienie
    zbawienie
    kapłaństwo
    Trinity
    Holy Spirit
    missionary dimension of the Church
    missions
    missionary
    revelation
    salvation
    priesthood
    triplex munus
    Opis:
    Artykuł jest próbą określenia trynitarnych podstaw misji i wskazania wniosków praktycznych. Składa się z trzech części poświęconych kolejno tożsamości Posłanego, celowości Jego posłania i uczestnictwie misjonarzy w posłannictwie Chrystusa i Ducha Świętego. Tożsamość Posłanego (jednorodzonego Syna i Ducha Świętego) jest ukazana z perspektywy wewnątrztrynitarnych relacji. Syn został posłany przez Ojca, aby był „Nauczycielem, Królem i Kapłanem wszystkich” (LG, 13a). Duch Święty zaś „niesie” światu zmartwych¬wstałego Chrystusa i gromadzi Jego uczniów „w jednym Kościele Chrystusa” (KKK 1097). W ten sposób dokonuje się zbawianie świata, które jest głównym celem posłania Syna (por. J 3,17). Uczestnictwo misjonarza w posłaniu wcielonego Syna polega na realizacji Jego kapłaństwa wyrażającego się w mesjańskim triplex munus (nauczanie, uświę¬canie, kierowanie albo w funkcji: prorockiej, ofiarniczej i pasterskiej). Jezus z Nazaretu jest wzorem dla misjonarza jako najwyższy i wieczny Kapłan, który „przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę” (Hbr 9,14). Główny wniosek wyraża się w stwierdzeniu, że budowanie wspólnoty zbawionych musi być przede wszystkim patrocentryczne i dziejozbawczo kom-plementarne, czyli chrystologicznie i równocześnie pneumatologicznie ugrunto¬wane.
    The article is an attempt to determine the Trinitarian foundations of the mission and to indicate its practical conclusions. It consists of three parts dedicated in turn to the identity of the Messenger, the purposefulness of his mission and the participation of missionaries in the mission of Christ and of the Holy Spirit. The identity of the messenger (the only-begotten Son and the Holy Spirit) is shown from the perspective of intra-trinitarian relations. The Son was sent by the Father to be „teacher, king and priest of all” (Lumen gentium, 13a). The Holy Spirit, in turn, „brings” the risen Christ to the world and gathers his disciples „in one Church of Christ” (Catechism of The Catholic Church, 1097). In this way the world is going to be saved, which is the main goal of the sending of the Son (cf. Jn 3:17). The missionary’s participation in the mission of the incarnated Son consists in the realization of his priesthood expressed in the messianic triplex munus (teaching, sanctifying, directing, or: in the prophetic, sacrificial and pastoral function). Jesus of Nazareth is a model for the missionary as the high and eternal Priest who „offered himself, blameless as he was, to God through the eternal Spirit” (Heb 9:14). The main conclusion is expressed in the statement that the redeemed community building must be primarily patricentric and salvifically comple¬mentary: Christologically and pneumatologically grounded on the same time.
    Źródło:
    Sympozjum; 2019, 2(37); 11-45
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Vita consacrata come opera dello Spirito Santo
    Życie konsekrowane jako dzieło Ducha Świętego
    Consecrated Life as the work of the Holy Spirit
    Autorzy:
    Poleszak, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2147544.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-31
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    Jezus Chrystus
    Duch Święty
    życie konsekrowane
    charyzmat
    konsekracja
    świadectwo
    świętość
    powołanie
    wiara
    Kościół
    Jesus Christ
    The Holy Spirit
    consecrated life
    charism
    consecration
    witness
    holiness
    vocation
    faith
    Church
    Opis:
    Życie konsekrowane rodzące się z Bożej inicjatywy winno być rozważane w perspektywie charyzmatycznej. Duch Święty, który działa w Kościele, nie tylko stoi u początku każdego instytutu konsekrowanego, ale staje się też źródłem licznych owoców na przestrzeni wieków. Życie konsekrowane objawia się jako rzeczywistość nieustannie zmieniająca się i owocująca, podległa stałej inspiracji Ducha Świętego. W artykule zostanie omówiony potrójny wymiar obecności Parakleta w życiu konsekrowanym: w powołaniu człowieka do świętości, w charyzmacie instytutów i w nowych formach życia konsekrowanego. Dzięki temu będzie można łatwiej dostrzec wymiar charyzmatyczny tej formy życia w Kościele.
    Consecrated life born from the God’s initiative should be considered in the charismatic perspective. Holy Spirit, who works in the Church, not only stands at the beginning of each institute of the consecrated life, but has been the source of countless blessings and positive fruits throughout the centuries. Consecrated life manifests itself as the always changing reality which under the inspiration of the Holy Spirit brings about many fruits. In the article one can find the explanation for Trinitarian dimension of the presence of the Paraclete in the consecrated life: Firstly in the vocation of a human to sainthood, secondly in the charism of the particular institute or form of the consecrated life. Finally thanks to these dimensions mentioned above one can easily discover another one, which is the charismatic form of living within the Church.
    Źródło:
    Sympozjum; 2021, 1(40); 131-158
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies