Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Court of Human Rights" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Wolność religijna w czasie pandemii koronawirusa - ocena rozwiązań polskich
Religious freedom during the coronavirus pandemic: An assessment of the Polish legal solutions
Autorzy:
Abramowicz, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887492.pdf
Data publikacji:
2021-12-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wolność religijna
wolność uzewnętrzniania religii
ograniczenia wolności uzewnętrzniania religii
Trybunał Konstytucyjny
Europejski Trybunał Praw Człowieka
religious freedom
freedom to manifest religion
limitations on the freedom to manifest religion
Constitutional Court
European Court of Human Rights
Opis:
Zagrożenie z powodu rozprzestrzeniania się koronawirusa w Polsce spowodowało wprowadzenie w marcu 2020 r. stanu zagrożenia epidemicznego, a następnie stanu epidemii na terenie całego kraju. Właściwe organy władzy państwowej wprowadziły liczne ograniczenia poszczególnych praw i wolności człowieka, w tym również wolności uzewnętrzniania religii. Polski prawodawca w art. 31 ust. 3 i art. 53 ust. 5 Konstytucji RP określił zasady dotyczące możliwości wprowadzenia dozwolonych ograniczeń tej wolności. Ograniczenia takie zgodnie z przepisami konstytucyjnymi mogą być wprowadzone tylko w ustawie i w sytuacji, gdy są konieczne w społeczeństwie demokratycznym z powodu ochrony dóbr szczególnie chronionych. Muszą być proporcjonalne tak, aby nie naruszać samej istoty ograniczanego prawa. Wprowadzone ograniczenia dotyczące możliwości uczestniczenia i sprawowania kultu religijnego budzą wątpliwości co do ich legalności i konstytucyjności. Zagrożenie epidemiczne uzasadnia podejmowanie działań ze strony właściwych organów władzy państwowej w celu zapewnienia bezpieczeństwa, jednak organy te powinny działać na podstawie i w granicach prawa. Przepisy konstytucyjne nie pozostawiają dowolności w zakresie możliwości wprowadzania ograniczeń praw i wolności człowieka, w tym również prawa do wolności religii.
The threat posed by the spread of coronavirus in Poland resulted in the introduction of the state of epidemic emergency for the whole country in March 2020, subsequently followed by the state of epidemic. The competent state authorities have introduced numerous limitations on individual human rights and freedoms, including limitations on the freedom to manifest religion. The Polish legislator laid down the principles for permissible limitations on this freedom in Articles 31(3) and 53(5) of the Constitution of the Republic of Poland. In accordance with the constitutional provisions, such limitations may only be introduced by statutory acts and in situations when they are necessary in a democratic society for the protection of specially protected goods. They must be proportionate so as not to impair the very essence of the right being limited. The introduced limitations on participating in and performing religious worship raise doubts as to their legality and constitutionality. The epidemic threat justifies taking action by competent state authorities to ensure safety. However, state authorities should act on the basis and within the limits of the law. The constitutional provisions do not leave any room for discretion as regards the possibility of introducing limitations on human rights and freedoms, including the right to freedom of religion.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2021, 24; 255-278
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwość rezygnacji z pracy jako gwarancja ochrony wolności religijnej pracownika? Specyfika wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie Eweida i inni przeciwko Zjednoczonemu Królestwu na tle dotychczasowego orzecznictwa strasburskiego
The possibility of leaving job as a guarantee of the protection of employee’s religious freedom? The specificity of the judgment of European Court of Human Rights on Eweida and others against the United Kingdom in the light of the established case law
Autorzy:
Szubtarski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043944.pdf
Data publikacji:
2016-12-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
freedom of conscience and religion
religious freedom
Eweida and others
work
European Court of Human Rights
Law on Religion
wolność sumienia i wyznania
wolność religijna
Eweida i inni
praca
Europejski Trybunał Praw Człowieka
prawo wyznaniowe
Opis:
W artykule omówiono tematykę związaną z manifestowaniem przekonań religijnych w miejscu pracy na podstawie orzecznictwa Europejskiej Komisji Praw Człowieka i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Wskazano przy tym na specyfikę wyroku w sprawie Eweida i inni przeciwko Zjednoczonemu Królestwu na tle dotychczasowego orzecznictwa organów strasburskich. We wcześniejszym orzecznictwie strasburskim przyjmowano zasadę, w świetle której możliwość rezygnacji z pracy stanowi wystarczającą ochronę wolności religijnej pracownika, a tym samym nie narusza praw gwarantowanych w art. 9 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. W ten sposób orzecznictwo Trybunału w niewystarczający sposób chroniło wolność religijną pracownika. W wyroku w sprawie Eweida i inni przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Trybunał oznajmił, że nie można dalej stosować tej zasady, która odtąd zostanie zastąpiona tzw. testem proporcjonalności. Zgodnie z nim, nałożone na pracownika ograniczenia powinny być analizowane w kontekście pytania o uzasadniony cel danych ograniczeń i proporcjonalność środków, stosowanych dla jego osiągnięcia. Dalsze stosowanie tej zasady oraz znaczenie omawianego wyroku będą widoczne w świetle przyszłego orzecznictwa.
The article discusses the issues related to the manifestation of religious beliefs in the workplace on the basis of the case law of the European Commission of Human Rights and the European Court of Human Rights. It highlights the specificity of the judgment in Eweida and others against the United Kingdom in the light of the previous jurisprudence of the Strasbourg authorities. In an earlier case law, the Court accepted the principle according to which the ability to opt out of work is sufficient protection for employee’s religious freedom and therefore there is no violation of the rights guaranteed by Article. 9 of the European Convention on Human Rights. Therefore the Court's case law does not adequately protected employee’s religious freedom. In the judgment in Eweida and others against the United Kingdom, the Court stated that it can not continue applying this principle and replaced it with a test of proportionality, according to which will analyze limitations imposed on the employee's in the context of the legitimate aim of the restrictions and the proportionality of the measures used for its achievements. Further application of this principle and the importance of this judgment will be seen in the light of future case law.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2016, 19; 159-174
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Judicial search for a legal definition of religion
Sądowe poszukiwania prawniczej definicji religii
Autorzy:
Kříž, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23050633.pdf
Data publikacji:
2023-12-20
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
religia
wolność religii
Sąd Najwyższy USA
Europejski Trybunał Praw Człowieka
sprzeciw sumienia
definicja prawna
Sąd Najwyższy Kanady
Trybunał Sprawiedliwości UE
religion
US Supreme Court
freedom of religion
European Court of Human Rights
conscientious objection
legal definition
Supreme Court of Canada
ECtHR
High Court of Australia
UK Supreme Court
Court of Justice of the EU
Opis:
A prerequisite for the proper application of the law is a certain definition of the terms used in the law. A variable definition of a concept undermines the requirement of legal certainty, and an overly narrow or broad definition of a concept (compared with the general idea of its content) may lead to doubts about the fairness of legal regulation. Although the legal system uses the term “religion” relatively frequently, it does not generally define it explicitly. In most cases, this does not cause problems because there is no reasonable doubt as to whether we are dealing with a religious element. In hard cases, however, there is no choice but to decide where to draw the line between religion and other types of beliefs. The alternative is to stop distinguishing between them, thus depriving the religious element of its special legal status. The social sciences distinguish four basic approaches to the definition of a religious phenomenon. The substantive definition seeks to capture the content that a particular belief must satisfy in order to be labelled religious. The essentialist approach emphasises the experience of the believer. The functionalist definition notes the function that religion serves in the life of the believer. The analogical approach does not seek to capture the essence of religion but rather notes its manifestations and what different religions have in common. This article offers examples of the application of these theoretical approaches in jurisprudential practice. It also highlights the fact that courts work flexibly with the concept of religion and often give it a different content depending on the context under consideration.
Przesłanką właściwej aplikacji prawa jest pewne zdefiniowanie używanych w nim pojęć. Zmienność takich definicji pozostaje w sprzeczności z wymogiem pewności prawa, a nazbyt wąskie lub nazbyt szerokie zdefiniowanie danego pojęcia (w zestawieniu z powszechnym postrzeganiem jego treści) może prowadzić do wątpliwości co do słuszności regulacji prawnej. Chociaż pojęcie religii używane jest w systemach prawnych relatywnie często, nie jest w nich ono zwykle definiowane expressis verbis. W większości przypadków nie powoduje to problemów, ponieważ nie ma racjonalnych wątpliwości co do tego, czy w danym przypadku mamy do czynienia z elementem religijnym. Jednak w trudniejszych sprawach istnieje konieczność podjęcia decyzji dotyczącej przeprowadzenia granicy pomiędzy religią i innymi typami przekonań. Alternatywą jest zaprzestanie dokonywania pomiędzy nimi rozróżnień, a więc pozbawienie specjalnego statusu tego, co religijne. W naukach społecznych wyróżnia się cztery zasadnicze podejścia do definiowania zjawiska religijnego. Definicje substancjalne starają się uchwycić, jakie treści mają być uwzględnione w danym zespole przekonań, aby mógł on zostać uznany za religijny. W podejściu esencjalistycznym podkreśla się znaczenie doświadczenia religijnego osób wierzących. Definicje funkcjonalne koncentrują się na funkcji, jaką religia pełni w życiu wyznawców. Natomiast podejście oparte na analogii nie dąży do uchwycenia istoty religii, lecz raczej skupia się na jej przejawach oraz na  cechach wspólnych różnych religii. Niniejszy artykuł omawia przykłady aplikacji tych teoretycznych ujęć w praktyce orzeczniczej. Autor dochodzi do wniosku, że sądy podchodzą do pojęcia religii w sposób elastyczny i nierzadko przypisują mu różną treść, w zależności od kontekstu analizowanej sprawy.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2023, 26; 11-31
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane zagadnienia dotyczące pozycji prawnej duchownego w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
Selected issues regarding the legal position of the religious minister in the case law of the European Court of Human Rights
Autorzy:
Hucał, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043516.pdf
Data publikacji:
2018-12-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
human rights
religious minister
ECtHR
European Court of Human Rights
freedom of conscience and religion
religious organization
religious freedom
Law on Religion
duchowny
prawa człowieka
osoba duchowna
ETPCz
Europejski Trybunał Praw Człowieka
wolność sumienia i wyznania
związek wyznaniowy
wolność religijna
kościoły i związki wyznaniowe
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest zrekonstruowanie wybranych aspektów pozycji prawnej duchownego na gruncie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Analizie poddano 33 wyroki i decyzje w przedmiocie dopuszczalności skargi podjęte przez organy Europejskiej Konwencji Praw Człowieka w latach 1976-2017. Na ich podstawie można stwierdzić, że orzecznictwo ETPCz jest w tym zakresie ugruntowane wieloletnią praktyką. Duchowny jako taki nie posiada gwarancji innych niż przysługujące każdej innej osobie wyznającej przekonania religijne, ale korzysta z pośredniego wzmocnienia tej ochrony dzięki gwarancjom korporacyjnej wolności sumienia i wyznania. To właśnie autonomia związku wyznaniowego dokonuje różnicowania jego pozycji tak pozytywnie, jak i negatywnie dla niego samego. Autonomia związku wyznaniowego jest bowiem w świetle orzecznictwa ETPCz istotnym komponentem pluralizmu w społeczeństwach demokratycznych, a należy do niej także określanie wymagań względem duchownych. Z tego powodu duchowny uzyskuje silną ochronę przed ingerencją władzy państwowej w sprawy dotyczące jego powołania i usunięcia z urzędu. Kosztem uzyskania tej ochrony jest istotne ograniczenie jego osobistej wolności sumienia i wyznania, a pośrednio także innych praw w czasie pełnienia urzędu duchownego, w stosunku do związku wyznaniowego. Należy jednak pamiętać, że ocena spraw związanych z pełnieniem urzędu duchownego jest zależna od relacji ustrojowych między związkiem wyznaniowym i państwem. W przypadku kościołów państwowych możliwe jest np. poddanie pewnych spraw kościelnych orzecznictwu państwowemu, a związek wyznaniowy może dokonać swojego samoograniczenia kształtując relacje z duchownym na podstawie zwykłej umowy o pracę. Co do zasady jednak ETPCz w sposób jasny wskazywał, że sprawy duchownych leżą poza jurysdykcją państwa i jego organów. Niemniej kontrowersje związane z orzekaniem w sprawie Károly Nagy v. Hungary wskazują, że status duchownego może ulegać pewnym zmianom w przyszłości.
The research goal is to reconstruct selected aspects of the legal position of the religious minister on the basis of the case law of the European Court of Human Rights. The analysis includes 33 judgments and decisions on the admissibility of complaints made by the bodies of the European Convention on Human Rights in 1976-2017. Based on them, it can be concluded that the ECtHR case law in this area is grounded in many years of practice. The religious minister as such has no guarantees other than those of any other person professing religious beliefs, but he benefits from the indirect strengthening of this protection by virtue of the guarantees of corporate freedom of conscience and religion. It is the autonomy of a religious organization that differentiates his position in both positive and negative respects. The autonomy of a religious organization is, in the light of ECtHR jurisprudence, an important component of pluralism in democratic societies, and it also includes determining the requirements for the religious minister. For this reason, the religious minister obtains strong protection against the interference of state power in matters relating to his appointment and removal from the office. The cost of obtaining this protection is a significant limitation of his personal freedom of conscience and religion, and indirectly also other rights while in the office of a priest, in relation to a religious organization. However, it should be remembered that the assessment of matters related to the performance of the office of a priest depends on the formal relations between a religious organization and the state. In the case of state churches, it is possible, for example, to submit certain church matters to state jurisprudence, and a religious organization can perform its self-limitation by shaping relations with the religious minister on the basis of a regular employment contract. As a rule, however, the ECtHR clearly indicated that matters concerning the religious minister lie outside the jurisdiction of the state and its organs. Nevertheless, the controversy surrounding the ruling in Károly Nagy v. Hungary indicates that the religious minister’s status may undergo some changes in the future.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2018, 21; 205-220
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Qualified Right to Freedom of Religion: An examination of the limitations contained in Article 9 of the European Convention on Human Rights
Kwalifikowane prawo do wolności religii: Analiza ograniczeń z art. 9 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka
Autorzy:
Hill, Mark
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043283.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Kokkinakis
freedom of religion
Article 9
limitations
public order
rights and freedoms of others
prescribed by law
necessary in a democratic society
margin of appreciation
European Court of Human Rights
European Convention on Human Rights
wolność religii
art. 9
ograniczenia
porządek publiczny
prawa i wolności innych
przewidziane przez ustawę
konieczne w społeczeństwie demokratycznym
margines oceny
Europejski Trybunał Praw Człowieka
Europejska Konwencja Praw Człowieka
Opis:
The manifestation of religious beliefs under Article 9 of the European Convention on Human Rights is not absolute but may be subject to prescribed limitations. This article discusses the nature and extent of those limitations, as interpreted in the case law of the European Court of Human Rights from its decision in Kokkinakis v. Greece up to the present. It contrasts the prescriptive text of the Article with its loose and inconsistent interpretation by the Court in Strasbourg. Particular attention is given to the criteria of ‘prescribed by law’, ‘necessary in a democratic society’, ‘public safety’, ‘public order, health or morals’ and ‘the rights and freedoms of others’. This article seeks to extract clear principles from the contradictory and confusing jurisprudence, particularly at its intersection with the Court’s illusory doctrine of margin of appreciation.
Wolność uzewnętrzniania przekonań religijnych zgodnie z art. 9 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka nie ma charakteru absolutnego, lecz może być poddana określonym ograniczeniom. Artykuł omawia istotę i zakres tych ograniczeń w świetle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka poczynając od wyroku w sprawie Kokkinakis przeciwko Grecji. Zestawia brzmienie omawianego przepisu Konwencji z jego dość swobodną i niekonsekwentną interpretacją dokonywaną przez Trybunału w Strasburgu. Szczególną uwagę poświęcono następującym kryteriom: „przewidziane przez ustawę”, „konieczne w społeczeństwie demokratycznym”, „bezpieczeństwo publiczne”, „porządek publiczny, zdrowie i moralność” oraz „prawa i wolności innych osób”. Artykuł stawia sobie za cel wyprowadzenie czytelnych zasad z orzecznictwa, w którym nie brak sprzeczności i niejasności, wiążących się szczególnie z przyjmowaną przez Trybunał zwodniczą doktryny marginesu oceny.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2020, 23; 73-99
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sessa czyli przestrzeń dla mniejszości religijnych
The case of Sessa: space for religious minorities
Autorzy:
Wieshaider, Wolfgang
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043911.pdf
Data publikacji:
2015-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
religia
wolność sumienia i wyznania
pluralizm religijny
religia w przestrzeni publicznej
mniejszości religijne
święta religijne
praktyki religijne
Europejski Trybunał Praw Człowieka
relacje Państwo-Kościół
religion
freedom of conscience and religion
religious pluralism
religion in public space
religious minoritiesreligious holidays
exercise of religion
European Court of Human Rights
State-Church relations
Opis:
Celem artykułu jest krytyczne omówienie wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie Sessa przeciwko Włochom. Odnosząc się do innych orzeczeń organów strasburskich, a także do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w sprawie Prais przeciwko Radzie, Autor dochodzi do wniosku, że w omawianym przypadku sędziom Europejskiego Trybunału Praw Człowieka nie udało się właściwie wyważyć wchodzących w grę racji.
This article analyses to discuss the judgement of the European Court of Human Rights in Francesco Sessa v. Italy. Referring to other decisions of the Strasbourg authorities, and also to the judgement of the European Court of Justice in Vivien Prais v Council of the European Communities, the author concludes that in this case the judges of the European Court of Human Rights human failed to properly balance the interests of the parties involved.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2015, 18; 113-121
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo do nauki a prawo rodziców do zapewnienia wychowania i nauczania zgodnie z ich przekonaniami w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
The right to education versus the right of parents to ensure such education and teaching in conformity with their own convictions in ECHR case law
Autorzy:
Falski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043679.pdf
Data publikacji:
2014-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
right
to education
right of parents to ensure education and teaching in conformity
with their own convictions
human rights
European Court of Human Rights
ECHR case law
European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms
right to education
prawa człowieka
Europejski Trybunał Praw Człowieka
orzecznictwo ETPC
Europejska Konwencja Praw Człowieka i Podstawowych Wolności
prawo do nauki
prawo rodziców do zapewnienia wychowania i nauczania zgodnie z ich przekonaniami
Opis:
Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka oparte na Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności uznaje prawo do nauki sformułowane w art. 2 protokołu dodatkowego nr 1 do Konwencji za „niezbędne do realizacji praw człowieka”. Artykuł omawia i podsumowuje aktualny stan orzecznictwa ETPC w omawianej kwestii, ze szczególnym uwzględnieniem problemu praw rodziców do poszanowania przekonań (w tym religijnych) w kontekście realizacji prawa do nauki i konsekwencjami skutków transmisji tych przekonań rodziców na prawa dziecka. Trybunał w Strasburgu wiąże wymóg ochrony przekonań rodziców - związanych przede wszystkim z wolnością myśli, sumienia i wyznania - z pluralizmem poglądów stanowiącym jeden z fundamentów społeczeństwa demokratycznego. W tym też kontekście chroni przekonania rodziców przed niewłaściwym, nadmiernym prozelityzmem państwa w zakresie procesu nauczania. Niedopuszczalny w zakresie realizacji prawa do nauki jest także nadmierny prozelityzm rodziców. Od lat 70. ubiegłego wieku następuje rozwój orzecznictwa w tym zakresie. Wskazuje ono starania Trybunału w zakresie budowania kompromisu między ochroną praw dziecka, a przestrzeganiem praw rodziców, przy czym interesy dziecka stanowią zawsze wartość nadrzędna i priorytetową.
European Court of Human Rights case law, based on the European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms, regards the right to education, as per Article 2 of Protocol No 1 to the Convention, as “essential for the exercise of human rights.” The paper discusses and summarizes the current status of ECHR case law in the subject matter with a particular focus on the issue of the right of parents for respect of their convictions, including the religious ones, in the context of the exercise of the right to education. It also addresses the consequences of the translation of such parental convictions into children’s rights. The Strasbourg Court associates the requirement to protect parents’ convictions related mainly to the freedom of conscience and religion with the pluralism of ideas, the latter being one of the foundations of a democratic society. In this context, the Court also protects parental convictions against improper, excessive proselytism of the state as far as the educational process is concerned. Parents’ unreasonable proselytism within the scope of the exercise of the right to education is also unacceptable. Since the 1970s, case law in this respect has developed. It reflects the Court’s attempts to create a compromise between the protection of children’s rights and the respect of the rights of parents, while the child’s interests are always regarded as a priority.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2014, 17; 151-172
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The “living together” argument in the European Court of Human Rights case-law
Argument odwołujący się do życia razem (living together) w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
Autorzy:
Pagotto, Tania
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044009.pdf
Data publikacji:
2017-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
European Court of Human Rights
burqa
niqab
Islam
Muslim veil
religious freedom
proportionality
freedom of conscience and religion
Law on Religion
living together
ECtHR
Europejski Trybunał Praw Człowieka
ETPCz
muzułmańskie nakrycie głowy
wolność religijna
wolność sumienia i religii
proporcjonalność
wolność sumienia i wyznania
prawo wyznaniowe
kościoły i związki wyznaniowe
Opis:
This article analyses the three cases where the argument of “living together” was engaged by the ECtHR and accepted as a legal justification for the prohibition of the full-face veils (burqa and niqab): SAS v. France (2014), Belcacemi and Oussar v. Belgium (2017), and Dakir v. Belgium (2017). It analyses the proposed concept of “living together” itself, explaining its content and its development in the French and Belgian contexts. The paper argues that there is a lack of a robust legal analysis sufficient to legitimize this new argument. Finally, it makes the case for more fact-oriented decisions and the need for the Court to engage in evaluating all the knowledge it obtains, including empirical material brought by the third parties’ interventions. This could be beneficial for two reasons: facilitating the application of the proportionality test and protecting the Court itself from dangerous challenges to its authority.
Artykuł analizuje trzy sprawy, w których Europejski Trybunał Praw Człowieka użył argumentu odwołującego się do życia razem (living together), akceptując go jako uzasadnienie dla zakazu zasłaniania twarzy (burqa i niqab): SAS v. France (2014), Belcacemi and Oussar v. Belgium (2017) oraz Dakir v. Belgium (2017). Analizie poddane jest samo pojęcie „życia razem” w celu wyjaśnienia jego znaczenia i rozwoju we francuskim i belgijskim kontekście. Zdaniem Autorki brakuje pogłębionych analiz prawnych, które wystarczająco uzasadniałyby stosowanie tego nowego argumentu. Artykuł zamyka postulat bardziej skrupulatnego uwzględniania okoliczności faktycznych przy podejmowaniu decyzji. Podkreśla się przy tym, że Trybunał powinien w pełniejszym zakresie brać pod uwagę całokształt posiadanych informacji, włączając w to materiał empiryczny dostarczany przez podmioty interweniujące na zasadzie strony trzeciej. Byłoby to korzystne z dwóch powodów: ułatwiałoby zastosowanie testu proporcjonalności oraz chroniłoby Trybunał przed niebezpiecznym podważaniem jego autorytetu.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2017, 20; 9-34
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Francuski zakaz noszenia symboli religijnych w szkołach publicznych przed ETPC. Kontrowersje, uwagi, oceny
The French ban on wearing religious symbols in state schools before the ECHR. The controversy, comments and evaluations
Autorzy:
Falski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912741.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
freedom of religion
law on religion
religious freedom
church and state (France)
European Court of Human Rights
France
freedom of conscience and religion
relations between the state and churches
religious symbols
school
związki wyznaniowe
wolność sumienia i wyznania
wolność religijna
prawo wyznaniowe
kościoły i inne związki wyznaniowe
szkoła
Francja
burka
Europejski Trybunał Praw Człowieka
Opis:
Artykuł stanowi próbę podsumowania i oceny francuskiej ustawy, regulującej w oparciu o zasadę laickości noszenie symboli lub ubiorów uzewnętrzniających przynależność religijną w szkołach, gimnazjach i liceach publicznych, z perspektywy ponad 7 lat obowiązywania. Analiza opiera się na wnioskach płynących z praktyki administracyjnej, orzeczniczej, a także uwag doktryny. Szczególnie interesujące, rozszerzające kontekst problemu, jest orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Organ ten uznaje laicki model państwa za idealną okoliczność, umożliwiającą korzystanie na równych zasadach z pełnej wolności wyznania. Kwestie dotyczące laickości są we Francji wciąż żywotne, aktualne i dyskutowane, rządząca partia UMP (Union pour un Mouvement Populaire) zainicjowała w marcu 2011 wielką batalię o laickość. Fakt, że po drugiej stronie barykady znajduje się bardzo liczna mniejszość muzułmańska, nadaje temu konfliktowi, w którym kwestia noszenia chust jest na czołowym miejscu, cywilizacyjny wymiar.
The article attempts to re-examine and evaluate the French secularism-driven law on conspicuous symbols or clothing manifesting religious affiliation in state elementary, junior and high schools after more than 7 years since it became effective. The analysis is based on the conclusions from the administrative practice, case law and comments made in the doctrine. Of particular interest, and at the same time broadening the context of the problem, is the case law of the European Court of Human Rights. This body considers the secular model of the state as an ideal circumstance, permitting the exercise of full religious freedom in the conditions of equality. The issues of secularism in France are invariably vital, relevant and debated; the ruling party UMP (Union pour un Mouvement Populaire) launched a new pro-secularism campaign in March 2011. The fact that the other side of the barricade is lined by a large Muslim minority makes this conflict, with its scarf ban issue being the top sticking point, raise to become a civilization clash.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2011, 14; 79-109
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasada równouprawnienia związków wyznaniowych w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego
The principle of equal rights of religious communities in the jurisprudence of the Constitutional Court
Autorzy:
Abramowicz, Aneta Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043894.pdf
Data publikacji:
2015-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
godność człowieka
zasada równości
zasada równouprawnienia związków wyznaniowych
związki wyznaniowe
równe traktowanie
kościoły i inne związki wyznaniowe
wspólna cecha istotna
orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego
Konstytucja RP z 1997r.
human dignity
the principle of equality
the principle of equal rights of religious communities
the common feature important
religious denomination
equality
churches and other religious denominations
the Polish Constitution of 1997
the jurisprudence of the Constitutional Court
Opis:
Zasada równouprawnienia związków wyznaniowych jest często podejmowanym zagadnieniem w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. Została unormowana w art. 25 ust. 1 Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r. Jest cechą charakterystyczną dla demokratycznych państw świeckich. Gwarantuje poszanowanie różnorodności wyznaniowej i światopoglądowej społeczeństwa. Jej podstawę stanowi godność osoby ludzkiej. Trybunał Konstytucyjny potwierdza w swoim orzecznictwie, że właściwą przesłanką równouprawnienia kościołów i innych związków wyznaniowych powinna być określona cecha wspólna. Dlatego równouprawnienie związków wyznaniowych polega na jednakowym traktowaniu podmiotów charakteryzujących się określoną cechą w identycznym stopniu. Konsekwencją istnienia tej zasady w polskim systemie prawnym jest wykluczenie możliwości powstania państwa wyznaniowego, ponieważ jeden związek wyznaniowy uzyskałby pozycję uprzywilejowaną w formie kościoła państwowego. Jednocześnie zasada ta zakłada odmienne traktowanie kościołów i związków wyznaniowych, które nie posiadają wspólnej cechy istotnej. Obowiązująca obecnie Konstytucja z 2 kwietnia 1997 r. wprowadza do swojej treści zasadę równouprawnienia związków wyznaniowych jako jedną z wielu konkretyzacji konstytucyjnej zasady równości. Stanowisko to podkreślił Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z dnia 2 kwietnia 2003 r. (K 13/02), a następnie powtórzył również w orzeczeniu z 14 grudnia 2009 r. Dlatego zasada równouprawnienia związków wyznaniowych powinna być interpretowana podobnie jak ogólna zasada równości z uwzględnieniem całego dorobku orzeczniczego Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego konstytucyjnej zasady równości. Wskazuje to na jednolitą linię orzeczniczą w zakresie interpretacji omawianej zasady.
The principle of equal rights of religious communities is often taken issue in the jurisprudence of the Constitutional Court. It has been dealt with in the article. 25 paragraph 1. 1 of the Constitution of 2 April 1997. It is the hallmark for democratic secular States. It Guarantees respect for religious diversity and the world view of society. The basis of this principle is human dignity. The Constitutional Court has confirmed in its case-law that the right premise equal rights of churches and other religious communities should be defined a common feature. Therefore, equal rights of religious communities is equal treatment of operators of a specific feature in the same degree. As a consequence of the existence of this principle in the Polish legal system is to exclude the possibility of State religion, because the nexus one would be in the form of a privileged position ' religious association of the Church of the State. At the same time, this principle implies different treatment churches and religious communities, which do not have the common feature important. The current Constitution of 2 April 1997 introduces its content the principle of equality of religious communities as one of the many constitutional instantiation of the principle of equality. This position highlighted by the Constitutional Court in its judgment of 2 April 2003 (K 13/02), and then also repeated in its judgment of 14 December 2009. Therefore, the principle of equality of religious communities should be interpreted as a general principle of equality with regard to the whole of the acquis the jurisprudence of the Constitutional Court regarding the constitutional principle of equality. This indicates a single line of the jurisprudence in the interpretation of this principle.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2015, 18; 231-261
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies