Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "św. Piotr" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Duszpasterze parafii Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Kamieńcu (1629-2001)
Seelsorger der Pfarrgemeinde Geburt des Johannes der Täufer in Kamienietz (1629–2001)
Autorzy:
Górecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595577.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Opis:
Im Erkenntnis der Geschichte der örtlichen Kirche, vor allem der Vergangenheit einzelner Pfarrgemeinde, eine wichtige Stellung besetzen die Seelsorger. Die Bearbeitung des Verzeichnis- und der Geistlicherbiographie begegnet oft vielen Schwierigkeiten, vor allem im Fall des Priesters von Jahren entfernt. Der Forscher macht sich auf die Suche nach einzelnen Tatsachen und Ereignissen, nach denen der Rest der schriftlichen Unterlagen, Aufzeichnungen und manchmal nur die Unterschriften geblieben wurden. Die geistliche Personen der letzten zwei Jahrhunderte sind nun mehr bekannt für seine zunehmenden ausgestellten Diözesanen Schematismen. Geringe Pfarrgemeinde in Kamienietz, die sich im Peiskretscham-Dekanat in Oberschlesien befindet und liegt neben dem alten, mittelalterlichen via regia, gehört zu den ältesten Pfarrgemeinden in der Diözese Gleiwitz. Die erste Erwähnung des Dorfes stammt aus dem Jahr 1305, indessen die erste Erwähnung einer Pfarrgemeinde in Kamienietz stammt aus dem Jahr 1451. In diesem Jahr, in dem Dokument des Kanonik der St. Paul aus Krakau, enthält eine Aufzeichnung über dem Tod des Pfarrers Nicholas Kamyenz. In diesem Artikel stellt der Autor Silhouette der Pfarrer und Administratoren aus dem Jahr 1629 bis in die Gegenwart vor. Die ursprüngliche Frist ist ein Datum der Pfarr-Wiederüberweisung den Katholiken in der Zeit des 30-jährigen Krieges und damit verbundenen Wirren der Reformation, der Gegenreformation und die Kirchereform in Schlesien. Biographien der Kamienietz Seelsorger wurden durch eine kurze Beschreibung der Pfarrgemeinde und der Genesis seiner Gründung vorangegangen. Zur besseren Veranschaulichung des Problems wurden die älteste Informationen näher gebracht, die für die Pfarrgemeinde und die Gehälter den Priester gilt, die Möglichkeit ihrer Absicherung garantierte. Zur Vorbereitung des Verzeichnis der Kamienietz-Priestern verwenden die älteste Visi- tation-Aufzeichnungen des Toster Archipresbyterat und später des Peiskretschamer Archipresbyterat, die seit 1679 durchgeführt wurden. Viele Kronikaufzeichnungen befinden sich in den Kirchenbücher, die seit 1687 durchgeführt wurden. Im Laufe der 487 Jahre in der Pfarr- gemeinde wurden 24 Pfarrer und Administratoren bedient. In dieser Gruppe gab es 2 Administratoren, drei Pfarrer und ein Administrator aus Zbroslawitz, die ex curendo den Pfarrgemeinden verwaltet haben. Es war aber auch ein Priester, der es auch die Pfarrgemeinde in Paczyna (Gross Patschin) besorgt hat. Stanislaw Hoffman war der längste Pfarrer, der die Pfarrgemeinde seit über 50 Jahren geleitet hat. In der Abwesenheit des Pfarrchroniks, sowohl die Kirchenbücher als auch restliche Pfarr- bücher waren einen wertvollen Quellen für Ermittlung der Zeit in der Pfarrgemeinde, in de- nen die einzelnen Priester dienten. Der Artikel, der eines bestimmten historischen Problem aufwirf, bildet eine methodische Unterstützung und eine Vorgabe bei der Erforschung der Geschichte des modernen Klerus. Die Forschungen der neuesten Zeiten basierten auf erhaltenen Pfarrdokumente, Schematismen der Breslauer Diözese, Jahrbücher der Oppelner und Gleiwitzer Diözese und auf persönlichen Dateien den Priestern. Dieser Artikel ist ein „schüchterner“ Rettenversuch um den Priestern nicht zu vergessen, die das Bild der Pfarrgemeinde gebildet haben und auf freundliche Erinnerung des Historikers sowie der Kamienietz Gemeindemitgliedern verdienen haben.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2013, 33; 83-102
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z dziejów dominikanek klasztoru św. Anny na Starym Mieście w Pradze (1293–1782)
The history of the St Anne convent of Dominican nuns in the old town of Prague (1293–1782)
Autorzy:
Stefaniak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595597.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Praga Stare Miasto
mniszki dominikańskie
rotunda św. Wawrzyńca
klasztor św. Anny
Prague Old Town
Dominican nuns
St Lawrence rotunda
St Anne Monastery
Opis:
The most renowned female monastery in Prague Old Town had belonged to the nuns of the Order of Preachers (the Dominicans). The convent had been founded in 1293 by the Canon of Wyshehrad Jan Holý on the right bank of the Vltava River in Újezd. After the dissolution of the Order of Knights of the Temple in 1312, their seat in the Old Town by the Rotunda of St Lawrence was transferred on 9th July 1313 for 130 stags of cents to the Dominican nuns of Prague. Shortly afterwards, on the site of a former commandery, a marvelous Gothic monastery with the large Church of St Lawrence and St Anna was built. In the Middle Ages the Dominican convent, referred to as Anenský court, became famous as an important spiritual and intellectual center. An example can be the Bible translation into Czech (the so-called Bible of Dresden) done by the Dominican Kolda from Koldice for the prioress Anna Leskoviecka. The Middle Ages were a period of the most remarkable development of the nuns community. During the Hussite Wars, in 1420, the monastery became a grouping place of all the Prague nuns that were forced into Hussite liturgical practices. Moreover, a further economic and spiritual collapse of the community occurred. The revival came only in the 17th century. At that time the nuns adopted the reform proposed by the Council of Trent. In 1676 a process of a thorough reconstruction of the monastery begun, resulting in its new baroque architectural form. Concurrently, the community was increasing gradually and in 1710 it consisted of 60 nuns. Between 1709 and 1712 the only foundation of a new monastery in the convent’s history occurred – in the city of Plzen. The prosperity of the order was undermined by the war between Austria and Prussia. Prague itself, was affected especially by the French-Bavarian occupation of the city between 1741 and 1742. After that, in 1744, Prague was invaded by the Prussians. Numerous tributes collections, goods overtaking and pillages begun. In 1744 the Prussians imposed on the convent a tribute of 25 thousand stags of gold. Since then, the Dominican nuns were struggling with a difficult economic situation. On 21th May 1782, the convent got disbanded by a decree of the emperor Joseph II and 14 nuns (10 choir-nuns and 3 converse) had to leave the monastery. Through the ages, the Dominican Convent of Prague consisted mostly of nuns originating from the social elites: aristocracy, nobility, a participating and wealthy bourgeoisie. It guaranteed its high intellectual level. The nuns in the convent were representative both the German and the Czech world.
Najznakomitszy żeński klasztor na Starym Mieście w Pradze należał do mniszek Zakonu Kaznodziejskiego. Sam konwent powstał w 1293 r. z fundacji kanonika vyšehradzkiego Jana Holý’ego na prawym brzegu Wełtawy w Újeździe. Po likwidacji zakonu rycerskiego templariuszy w 1312 r. ich siedzibę na Starym Mieście w Pradze przy rotundzie św. Wawrzyńca przekazano 9 lipca 1313 r. za 130 kop groszy praskich dominikankom. Niebawem w miejscu dawnej komturii powstał wspaniały gotycki zespół klasztorny z obszernym kościołem pw. św. Wawrzyńca i św. Anny. W średniowieczu konwent dominikanek zwany Aneńskim dworem zasłynął jako ważne centrum duchowe i intelektualne. Przykładem jest przekład Biblii (tzw. Rękopis Drezdenski), który dla subprzeoryszy Anny Leskovieckiej dokonał na język czeski dominikanin Kolda z Koldic. Średniowiecze było dobą najpomyślniejszego rozwoju wspólnoty sióstr. W okresie wojen husyckich klasztor stał się w 1420 r. miejscem zgrupowania wszystkich praskich mniszek, które zmuszono do husyckich zwyczajów liturgicznych. Nastąpił także dalszy upadek ekonomiczny oraz duchowy wspólnoty. Odrodzenie przyszło dopiero w XVII w. Wówczas siostry przyjęły reformę proponowaną przez Sobór Trydencki. W 1676 r. zapoczątkowany został proces gruntownej przebudowy zespołu klasztornego, który uzyskał barokową formę architektoniczną. Równocześnie wspólnota rozrastała się sukcesywnie i w 1710 r. składała się z 60 mniszek. W latach 1709–1712 doszło do jedynej w dziejach konwentu fundacji nowego klasztoru, który powstał w Pilznie. Pomyślność konwentu podkopała wojna Austrii z Prusami. W samej Pradze we znaki dała się zwłaszcza francusko-bawarska okupacja miasta, która nastąpiła w latach 1741–1742. Po niej doszło do zajęcia Pragi przez Prusy w 1744 r. Rozpoczęły się liczne pobory kontrybucji, zajmowanie dóbr, grabieże. Urzędnicy pruscy w 1744 r. obłożyli klasztor kontrybucją w kwocie 25 000 złotych. Odtąd dominikanki borykały się z trudną sytuacją materialną. 21 maja 1782 r. konwent został skasowany dekretem cesarza Józefa II i 13 mniszek dominikańskich (10 chórowych i 3 konwerski) musiało opuścić klasztor. Poprzez wieki praski klasztor dominikanek składał się przede wszystkim z mniszek wywodzących się z ówczesnych elit społecznych: arystokracji, szlachty, patrycjatu i zamożnego mieszczaństwa. To gwarantowało jego wysoki poziom intelektualny. Mniszki w klasztorze reprezentowały zarówno żywioł niemieckojęzyczny, jak i czeski.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2018, 38, 1; 195-224
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recenzja: Henryk Olszar. 2019. Z człowiekiem i w rodzinie… Historie pisane w gminie Gorzyce. Katowice: Wydawnictwo Księgarnia św. Jacka, ss. 422. ISBN 978-83-8099-072-2.
Autorzy:
Górecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595535.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2020, 40, 1; 299-303
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recenzja: Urban Adam Bąk. 2019. Życie i działalność o. Ambrożego Marii Lubika OFM w latach 1906–1998. Głubczyce: Wydawnictwo św. Urbana, ss. 141. ISBN 978-83-953-793-0-7.
Autorzy:
Górecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595643.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2020, 40, 2; 247-252
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Potęga świętości
The power of the sanctity of Saint Margaret of Hungary OP (1242-1270)
Autorzy:
Stefaniak, Piotr Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595593.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Hl. Margarete aus Ungarn
Dominikanerinnen
Veszprém
Ungarn
Św. Małgorzata Arpadówna
mniszki dominikańskie
Węgry
St. Margaret of Hungary
Dominican nuns
Hungary
Opis:
St. Margaret of the Arpad Dynasty, when she was three and a half, the royal couple sent her to Veszprem, to the Dominican nunnery, where she stayed, learnt and grew up to sacredness until the age of 10. Later she was moved to a new cloister built by her father, King Béla IV, on an Island on the Danube near Buda. There, at the age of 12 she made religious vows and lived for 16 years as a nun. She led a very intense life of prayer: she enjoyed the gift of contemplation and mystical states. As a nun she cared for the sick in the cloister infirmary and ministered in the infirmary. Although she permanently remained in an enclosed order, she was interested in state affairs and politics. Everything she did in her life may be considered a step towards becoming a saint. Her sanctity was quickly recognized, which enabled her to freely fulfil her vocation with all the power of her extraordinary personality and strong character. Saint Margaret of Hungary remains an example of a strong position for a woman in a medieval society.
Św. Małgorzata z dynastii Arpadów, mając 3,5 lat, została przez parę królewską przekazana do Veszprém, do tamtejszego klasztoru mniszek dominikańskich, gdzie przebywała do 10 roku życia, pobierając naukę, wychowując się i wzrastając do świętości. Następnie znalazła się w wybudowanym przez jej ojca, króla Bélę IV klasztorze na Wyspie na Dunaju koło Budy. Tam mając 12 lat, złożyła śluby zakonne i jako mniszka przeżyłajeszcze 16 lat. Prowadziła niezwykle intensywne życie modlitewne: mając dar kontemplacji, dostępowała stanów mistycznych. Jako zakonnica zajmowała się chorymi w klasztornej infirmerii oraz posługiwała w infirmerii. Choć stale przebywała w ścisłej klasztornej klauzurze, interesowała się sprawami państwowymi i angażowała się w politykę. Wszystko, co w swym życiu uczyniła, można uznać za krok do uzyskania świętości. Szybko też powszechnie uznano jej świętość i dzięki temu mogła swobodnie realizować swe życiowe powołanie z całą mocą jej niezwykłej osobowości i silnego charakteru. Małgorzata pozostaje przykładem silnej pozycji kobiety w społeczeństwie średniowiecznym.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 1; 131-150
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Red. Henryk Olszar, Aleksandra Kłos-Skrzypczak. 2020. Leksykon Panteonu Górnośląskiego (Studia i Materiały Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach 94). Katowice: Księgarnia św. Jacka, s. 1056. ISBN 978-83-8099-122-4; 978-83-8099-123-1.
Autorzy:
Górecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119819.pdf
Data publikacji:
2021-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2021, 41, 2; 275-281
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hugona ze Świętego Wiktora traktacik De verbo Dei
Hugh of Saint Victor’s Treatise De verbo Dei
Autorzy:
Libowski, Łukasz
Buraczewski, Michał
Wilk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595730.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Hugon ze św. Wiktora
De verbo Dei
wiktoryni
filozofia XII wieku
List do Hebrajczyków
Hugh of St. Victor
Victorine school
12th century philosophy
Letter to the Hebrews
Opis:
This article presents the translation of the treatise De verbo Dei, one of the several minor works of Hugh of Saint Victor (c. 1096–1141), which are known under the joint title Sex opuscula spiritualia. Hugh was a philosopher, a theologian, and a mystic, one of the main representatives of the Parisian Victorine School, an author increasingly present in Polish specialist literature. Hugh’s opuscle is an excellent exemplum of the twelfth-century monastic method of Scriptural interpretation. It is an exegesis of a short New Testament fragment, just a few verses of the Letter to the Hebrews (4:12–5:2).
W niniejszym artykule przedkłada się tłumaczenie jednego spośród kilku pomniejszych, znanych pod wspólnym tytułem Sex opuscula spiritualia, dziełek Hugona ze Świętego Wiktora (ok. 1096–1141) – filozofa i teologa oraz mistyka, jednego z głównych przedstawicieli paryskiej szkoły wiktoryńskiej, autora coraz bardziej w polskim piśmiennictwie specjalistycznym obecnego – tłumaczenie mianowicie traktatu De verbo Dei. Utwór ten jest znakomitym exemplum dwunastowiecznej, monastycznej metody interpretacji Biblii. Stanowi go egzegeza króciutkiego fragmentu nowotestamentalnego, kilku zaledwie wersetów Listu do Hebrajczyków (4,12–5,2).
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2020, 40, 1; 267-281
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Henryk Olszar. 2022. Z tej ziemi i na tej ziemi. Siostry zakonne związane pochodzeniem lub zamieszkaniem z parafią Świętego Anioła Stróża w Gorzycach w archidiecezji katowickiej. Studium biograficzne (Studia i Materiały Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach 96). Katowice: Księgarnia św. Jacka, 216 s. ISBN 978-83-8099-161-3; ISSN 1643-0131.
Autorzy:
Górecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408325.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2022, 42, 2; 257-261
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wiadomości o rudzkim opactwie cystersów – na podstawie dokumentu fundacyjnego z kapsuły czasu kościoła w Stanicy z 1802 r.
News about the Cistercians Abbey in Rudy – on the Basis of a Foundation Document from the Time Capsule of the Church in Stanica from 1802
Autorzy:
Górecki, ks. Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595400.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
cystersi na Śląsku
opactwo cystersów w Rudach
kościół św. Marcina w Stanicy
Kościół na Górnym Śląsku na początku XIX w.
Cistercians in Silesia
the Cistercians Abbey in Rudy
St. Martin church in Stanica
the Church in Upper Silesia at the beginning of the 19th century
Opis:
On December 12, 2017, the cross with a ball was removed from the tower of the parish church of St. Martin in Stanica – the last temple built by the Cistercians Abbey in Rudy before its suppression in 1810. In the time capsule there was an occasional record, made on September 20, 1802. The author uses the discovered document and available studies about the abbey in Rudy to discuss the situation of the abbey at the beginning of the turbulent nineteenth century, as well as to characterize the personal condition of the convent. Next, the author describes the main stages of the construction of the church of St. Martin in Stanica on the basis of the dramatic history of the Napoleonic turmoil, using the chronicle of the last part of the document entitled: Our times worthy memories which we want to pass on to the future.
12 grudnia 2017 r. zdjęto krzyż z kulą z wieży kościoła parafialnego pw. św. Marcina w Stanicy – ostatniej świątyni zbudowanej przez opactwo cystersów w Rudach przed jego kasatą w 1810 r. W kapsule czasu znajdował się okolicznościowy zapis, sporządzony 20 września 1802 r. W oparciu o lekturę odkrytego dokumentu oraz dostępne opracowania na temat rudzkiego opactwa, autor omawia sytuację opactwa na początku burzliwego XIX w., a także charakteryzuje stan osobowy rudzkiego konwentu. W dalszej kolejności opisuje główne etapy budowy kościoła św. Marcina w Stanicy na kanwie dramatycznych dziejów zawieruchy napoleońskiej, posiłkując się kronikarskim zapisem ostatniej części odnalezionego dokumentu, zatytułowanej: Wspomnień godne nasze czasy, które na przyszłość przekazać chcemy.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 2; 165-189
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies