Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Dyplomacja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
The Diplomatic Faux-Pas of the Czartoryskis, that is the „Familia” and Stanislaw Poniatowski in the European Salons (1764-1765)
Dyplomatyczne faux-pas Czartoryskich, czyli „Familia” i Stanisław Poniatowski na europejskich salonach (1764-1765)
Autorzy:
Kęder, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560679.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
Stanislaus August Poniatowski
Czartoryski Family
diplomacy Translation
Stanisław August Poniatowski
ród Czartoryskich
dyplomacja.
Opis:
The period of interregnum after the death of Augustus III of Saxony and the first months of the reign of Stanislaw August Poniatowski was an unusually interesting period in Polish history. It shows who the Czartoryski princes were and how they prepared to govern the country. They did not hesitate to take power and bring the Russian army into the coun-try. Stanislaw Poniatowski, who took the throne as a result of the support of Catherine II and was completely dependent on Russian protectors, could not push his agenda or influ-ence the Russian ambassador even in ceremonial matters not to mention on more serious matters. Being very good players on the domestic political scene, the leader of the family had little international political or diplomatic experience, also taking into account the disparity of power between the „Familia” and the Empress of All of Russia, who was one of the most powerful monarchs in Europe, boded badly for the future of the country and exhibited Czartoryski and king in the worst light. Both the interregnum period and the first months of the reign of Stanislaw August clearly showed the dependence of both the king and the „Familia” on their Russian patroness as well as their inferior skills to conduct independent policy.
Okres bezkrólewia po śmierci Augusta III Sasa i pierwsze miesiące panowania Stani-sława Augusta Poniatowskiego to okres niezwykle interesujący w dziejach Polski. Ukazuje on kim byli i jakie przygotowanie do rządzenia krajem mieli książęta Czartoryscy, którzy nie zawahali się dla przejęcia władzy sprowadzić do kraju armii rosyjskiej i Stanisław Po-niatowski który objął tron dzięki poparciu Katarzyny II, a całkowicie zależny od swojej rosyjskiej protektorki wisząc u niej na przysłowiowym garnuszku, nie potrafił przeforsować swojego zdania u rosyjskiego ambasadora nawet w kwestiach ceremonialnych, o poważniejszych sprawach nie wspominając. Będący bardzo dobrymi graczami na wewnątrzkrajowym rynku politycznym, przy-wódcy „Familii” mieli niewielkie doświadczenie i umiejętności w polityce międzynarodo-wej i dyplomacji, co biorąc jeszcze pod uwagę dysproporcję sił pomiędzy obozem „Fami-lii”, a imperatorową Wszechrosji, jedną z najpotężniejszych monarchiń w Europie, fatalnie wróżyło przyszłości kraju i wystawiało Czartoryskim i królowi jak najgorszą opinię. Za-równo okres bezkrólewia, jak i pierwsze miesiące panowania Stanisława Augusta dobitnie ukazały zależność zarówno króla, jak i „Familii” od ich rosyjskiej protektorki, jak i ich niewielkie umiejętności do prowadzenia samodzielnej polityki.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2016, 23; 47-59
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nuncjusz w Wiedniu arcybiskup Antonio Eugenio Visconti a Polska w dobie pierwszego rozbioru
Autorzy:
Kęder, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2082736.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
dyplomacja papieska
nuncjusz Antonio Eugenio Visconti
Giuseppe Garampi
nuncjatura wiedeńska
I rozbiór Polski
Opis:
W okresie pierwszego rozbioru Rzeczypospolitej, któremu bezskutecznie usiłowała zapobiec dyplomacja papieska, istotną rolę w zabiegach Rzymu ratowania sytuacji – zarówno suwerenności Polski, jak i Kościoła polskiego przypadła nuncjaturze wiedeńskiej. Jakkolwiek Austria w ostatnim momencie zrywając dotychczasowy sojusz z państwami katolickimi przeszła na stronę państw akatolickich, to wśród trzech mocarstw zaborczych jedynie Wiedeń był skłonny uwzględniać niektóre postulaty Stolicy Apostolskiej. Zarazem odgrywająca kluczową rolę na scenie politycznej caryca Katarzyna II o ile nie liczyła się ze Stanisławem Augustem, to musiała liczyć się z cesarzową Maria Teresą. Z tych to względów wynikało duże znaczenie nuncjatury wiedeńskiej w zabiegach Rzymu o obronę Kościoła katolickiego w Polsce, zwłaszcza pod zaborem austriackim i ważna rola papieskich dyplomatów prowadzących rokowania w tych sprawach: arcybiskupów Viscontiego i Garampiego. Jakkolwiek nie osiągnęli oni z oczywistych powodów głównego celu zabiegów, czyli wsparcia przez cesarzowa Marie Teresę działań Stolicy Apostolskiej występującej w obronie Polski, to udało im się skłonić Marie Teresę do wystąpienia w obronie Kościoła katolickiego w Polsce.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2018, 25; 5-15
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O nuncjuszu Durinim i dyplomacji Stolicy Apostolskiej w relacjach z Polską raz jeszcze – odpowiedź na polemikę
Concerning Nuncio Durini and the Diplomacy of the Holy See in Relations with Poland Once Again – A Response to the Polemics
Autorzy:
Kęder, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944795.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
nuncjatura warszawska
Angelo Maria Durini
dyplomacja Stolicy Apostolskiej
diplomacy of the Holy See
Warsaw nunciature
Opis:
Niniejszy artykuł jest odpowiedzią na polemikę o. Pawła Zająca dotyczącą jego artykułu o aktywności nuncjusza Angelo Marii Duriniego w Warszawie w okresie konfederacji barskiej. Powtarza on zarzuty dotyczące fragmentarycznego wykorzystania bazy źródłowej i literatury oraz wniosków nie znajdujących potwierdzenia w źródłach. 
This article is a response to the polemic of Father Paweł Zając concerning his article about the activity of nuncio Angelo Maria Durini in Warsaw in the period of the Confederation of Bar. He repeats the accusations about the fragmentary use of the source database and literature as well as conclusions that are not confirmed in the sources.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2021, 28; 349-355
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O nuncjuszu Durinim i dyplomacji Stolicy Apostolskiej w relacjach z Polską raz jeszcze
Autorzy:
Kęder, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19924087.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
nunciature in Poland
nuncio Angelo Maria Durini
papal diplomacy
Bar Confederation
King Stanisław August Poniatowski
nuncjatura w Polsce
nuncjusz Angelo Maria Durini
dyplomacja papieska
konfederacja barska
król Stanisław August Poniatowski
Opis:
Niniejszy artykuł recenzyjny stanowi polemikę metodologiczną z tezami artykułu P. Zająca o działalności nuncjusza Angela Marii Duriniego w Rzeczypospolitej w latach 1767–1769 („Kwartalnik Historyczny” nr 3 z 2019 r.). Wbrew opinii P. Zająca, który swoje dociekania oparł na wąskiej bazie źródłowej obejmującej tylko korespondencję Duriniego z Rzymem, nuncjusz nie podchodził „jednostronnie do dyrektyw papieskich”, będąc niechętnym kompromisowi, lecz zgodnie z zaleceniami Stolicy Apostolskiej energicznie zabiegał o interesy Kościoła katolickiego i wiernych w Rzeczypospolitej.
This article is a review of the methodological polemic in the theses of the article by P. Zając regarding the activities of nuncio Angelo Maria Durini in the Polish-Lithuanian Commonwealth in the years 1767-1769 (“Kwartalnik Historyczny” nr 3, 2019). Contrary to the opinion of P. Zając, who based his inquiries on a narrow source base covering only Durini’s correspondence with Rome, the nuncio did not approach “unilaterally from papal directives”, reluctant to compromise, but according to the instructions of the Holy See, vigorously pursued the interests of the Catholic Church and the faithful in the Republic.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2020, 27; 393-403
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O nuncjuszu Durinim i dyplomacji Stolicy Apostolskiej w relacjach z Polską raz jeszcze – odpowiedź na polemikę
Concerning Nuncio Durini and the Diplomacy of the Holy See in Relations with Poland Once Again – A Response to the Polemics
Autorzy:
Zając, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944793.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
nuncjatura w Polsce
nuncjusz Angelo Maria Durini
dyplomacja papieska
konfederacja barska
król Stanisław August Poniatowski
nunciature in Poland
nuncio Angelo Maria Durini
papal diplomacy
Bar Confederation
King Stanisław August Poniatowski
Opis:
Niniejszy tekst stanowi odpowiedź na polemikę Wojciecha Kędera dotyczącą artykułu o działalności nuncjusza Angela Marii Duriniego w Rzeczypospolitej w latach 1767–1769 („Kwartalnik Historyczny” nr 3 z 2019 r.). Wykazano tu błędy w zarzutach co do podstawy źródłowej oraz interpretacji faktów historycznych, które skierował pod adresem autora artykułu prof. Kęder. W udokumentowany sposób zwraca się uwagę na niesłuszność krytyki opublikowanej w „Studiach Sandomierskich”nr 27 z 2020 r. (s. 393–403). 
The article is a response to a polemic by Wojciech Kęder regarding an article about the activities of nuncio Angel Maria Durini in the Polish-Lithuanian Commonwealth during the years 1767–1769 (“Kwartalnik Historyczny” No. 3 of 2019). In this article the errors committed by Prof. Kęder are addressed, particularly the allegations regarding the source basis and the interpretation of historical facts. In a documented manner, attention is drawn to the specific errors of the criticism published in “Studia Sandomierskie” 27 (2020), pp. 393–403.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2021, 28; 337-347
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kardynał Giovanni Antonio Davia (Gianantonio De Via) ‒ nuncjusz w Rzeczypospolitej (1696-1700)
Autorzy:
Kęder, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560691.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
Cardinal Giovanni Antonio Davia
Nuncio Giovanni Antonio Davia
Cardinal Gianantonio de Via
diplomacy of the Holy See
kardynał Giovanni Antonio Davia
nuncjusz Giovanni Antonio Davia
kardynał Gianantonio de Via
dyplomacja Stolicy Apostolskiej
Opis:
In the years 1696-1700, the nuncio in the Commonwealth was Giovanni Antonio Davia, later a cardinal. During his mission there were a number of complicated internal and external problems that plagued the Commonwealth: Turkish wars, relations between Catholics and infidels in Poland, and the political conflicts in Lithuania that ended in civil war. One of the most interesting topics is that of the possible participation of Giovanni Antonio Davia in the election of King Frederic Augustus Wettyn of Poland, whose reign had such terrible consequences for the Commonwealth. Davia was accused of supporting the Saxon candidacy by French diplomats and their supporters in Poland, because he owed the Saxon elector for the release of his nephew Giovanni Battista from Turkish captivity, which the Davia family sought. There is no direct evidence of the nuncio breaking the neutrality of the election, and only the accusations of Wettyn's opponents remain.
W latach 1696-1700 nuncjuszem w Rzeczypospolitej był Giovanni Antonio Davia, późniejszy kardynał. Na okres jego misji przypadło szereg skomplikowanych problemów wewnętrznych jak i zewnętrznych, jakie trapiły Rzeczypospolitą: wojny tureckie, relacje katolików z innowiercami w Polsce, konflikty polityczne na Litwie, które zakończyły się wojną domową. Do bardzo interesujących należy wątek ewentualnego udziału Giovanniego Antonio Davii w elekcji na króla Polski Fryderyka Augusta Wettyna, którego panowanie miało tak fatalne skutki dla Rzeczypospolitej. Davia oskarżany był o sprzyjanie saskiej kandydaturze przez dyplomatów francuskich i ich stronników w Polsce, gdyż elektorowi saskiemu zawdzięczał uwolnienie bratanka Giovanniego Battisty z niewoli tureckiej, o co rodzina Daviów bardzo zabiegała. Nie ma bezpośrednich dowodów na złamanie przez nuncjusza Davię neutralności w elekcji, a pozostają jedynie oskarżenia przeciwników Wettyna.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2019, 26
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Europejska prasa jako narzędzie dyplomacji rosyjskiej w jej walce ze Stolicą Apostolską w okresie sejmu radomskiego 1767/1768
The European Press as a Tool of Russian Diplomacy in its Struggle with the Holy See During the Radom Sejm of 1767-1768
Autorzy:
Kęder, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944758.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
dyplomacja papieska
nuncjatura warszawska
gazety europejskie
nuncjusz Angelo Maria Durini
Gazeta Leydeyska
Gazeta Cologne
Papal diplomacy
Warsaw nunciature
European newspapers
nuncio Angelo Maria Durini
Jan Evangelista Stefanini auditor of the Warsaw nunciature
Cologne Gazette
Gazette de Leyde
Opis:
W artykule przedstawiono rosyjską ofensywę w gazetach europejskich z początku 1768 r., kiedy to Petersburg, dążąc do wymuszenia na polskim sejmie przyznania specjalnych praw dla innowierców, skierował swoje działania przeciwko nuncjaturze warszawskiej, stawiającej w obronie praw katolików opór tym działaniom. W związku z wycofaniem się carycy Katarzyny II z działań skierowanych przeciwko nuncjaturze całą akcję rozpoczętą w marcu 1768 r. szybko zakończono.
This article presents the Russian operation in European newspapers from the beginning of 1768 when St. Petersburg, seeking to force the Polish Sejm to grant special rights for religious dissidents, directed his actions against the Warsaw nunciature, which resisted these actions in defense of the rights of Catholics. Due to the withdrawal of Tsarina Catherine II from her actions against the nunciature, the whole action, which began in March 1768, was quickly terminated.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2021, 28; 27-39
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies