Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "commercial law" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Public commercial law and private law rules and values. Remarks in the light of the observable ‘privatization’ of public law
    Prawo gospodarcze publiczne a normy i wartości prywatnoprawne. Uwagi na kanwie obserwowanej „prywatyzacji” prawa publicznego
    Публичное хозяйственное право и нормы и ценности частного права. Замечания по поводу наблюдаемой «приватизации» публичного права
    Публічне господарське право а приватноправові норми і цінності. Зауваження що до «приватизації» публічного права
    Autorzy:
    Klich, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33362294.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    приватизація господарського права
    цінності господарського права
    публічне господарське право
    приватизация публичного права
    ценности в хозяйственном праве
    публичное хозяйственное право
    privatization of public law
    values in law and economics
    public commercial law
    prywatyzacja prawa publicznego
    wartości w prawie gospodarczym
    prawo gospodarcze publiczne
    Opis:
    Prawo gospodarcze publiczne to gałąź prawa normująca oddziaływanie państwa i jego organów na procesy gospodarcze. Przyjęło się, że jest to element szerszej, kompleksowej dyscypliny – prawa gospo-darczego. W ostatnim czasie coraz częściej daje się zaobserwować posługiwanie się przez prawodawcę prywatnoprawną metodą regulacji także w ramach unormowań tradycyjnie zaliczanych do prawa gospodarczego publicznego. Tego typu praktyka może jednak prowadzić do pewnych komplikacji, w tym również w odniesieniu do wewnętrznej spójności omawianej dyscypliny na płaszczyźnie aksjologicznej.
      Публичное хозяйственное право – это отрасль права, которая нормирует влияние государства и его органов на экономические процессы. Предполагается, что оно является частью более широкой, комплексной дисциплины – хозяйственного права. В последнее время все более распространенным становится использование законодателем частноправового метода регулирования и в рамках норм, традиционно относимых к публичному хозяйственному праву. Однако подобная практика может привести к определенным сложностям, в том числе и в отношении внутренней согласованности рассматриваемой дисциплины на аксиологическом уровне.
    Public commercial law is a branch of law regulating the influence of the state and its bodies on economic and commercial processes. It is traditionally considered to be a component of a broader, more complex discipline – commercial law. Currently we can observe with an increasing frequency that private law regulations are being applied by the legislator, also within the framework of the regulations traditionally considered as a part of public commercial law. However, this practice may cause certain difficulties and setbacks, also in relation to the internal axiological consistency of the discussed law discipline.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2023, 3; 59-70
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność nieewidencjonowana – działalność gospodarcza?… Uwagi na tle prawa gospodarczego publicznego i prywatnego
    Незарегистрированная деятельность – хозяйственная деятельность? Заметки в контексте публичного и частного хозяйственного права
    Незареєстрована діяльність – господарська діяльність? Коментарі до публічного та приватного господарського права
    Unregistered activity as economic activity? Comments on the interface between public and private economic law
    Autorzy:
    Wasilewski, Rafał Radek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2090155.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-09
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    незарегистрированная деятельность
    хозяйственная деятельность
    хозяйственное право
    предпринимательское право
    Гражданский кодекс
    незареєстрована діяльність
    господарська діяльність
    господарське право
    підприємницьке право
    Цивільний кодекс
    działalność nieewidencjonowana
    działalność gospodarcza
    prawo gospodarcze
    prawo przedsiębiorców
    kodeks cywilny
    unregistered activity
    economic activity
    commercial law
    enterpreneurs law
    civil code
    Opis:
    Na gruncie publicznego prawa gospodarczego prawodawca wykreował szczególny rodzaj działalności, który chociaż przedmiotowo jest tożsamy z działalnością gospodarczą, takiej działalności expressis verbis nie stanowi. Ten specyficzny rodzaj działalności uregulowany w art. 5 ust. 1 Prawa przedsiębiorców określany jest mianem działalności nieewidencjonowanej. O ile status tej działalności na gruncie prawa gospodarczego publicznego uznać należy za jednoznaczny, o tyle postrzeganie takiej aktywności ludzkiej przez pryzmat regulacji prawnej prawa cywilnego (przede wszystkim Kodeksu cywilnego) jest problematyczne. Analiza obydwu wskazanych ustaw w kontekście zasad redagowania tekstów aktu prawnego, a także wobec wykładni systemowej prowadzi do wniosku, że działalność nieewidencjonowana powinna być uznawana na gruncie prawa gospodarczego prywatnego za działalność gospodarczą lub zawodową. Powyższe świadczy o dysharmonii istniejącej pomiędzy prawem gospodarczym publicznym oraz prywatnym.
    На підставі публічного господарського права законодавець створив особливий вид діяльності, який, хоча і є тотожним до господарської діяльності, не є такою діяльністю. Цей специфічний вид діяль- ності регулюється ст. 5.1 Права підприємців як незареєстрована діяльність. Якщо статус цієї діяльності за публічним господарським правом слід вважати однозначним, то сприйняття такої діяльності людини че- рез призму правового регулювання цивільного законодавства (насамперед Цивілного кодексу) є проблематичним. Аналіз обох зазначених актів у контексті принципів складання текстів нормативно-правового акту, а також у контексті системного тлумачення, дозволяє зробити висновок, що незареєстровану діяль- ність за приватним господарським правом слід розглядати як господарську або професійну діяльність. Вищесказане свідчить про дисгармонію між публічним та приватним господарським правом.
    В рамках публичного хозяйственного права законодатель создал особый вид деятельности, ко- торый, хотя объективно идентичен хозяйственной деятельности, expressis verbis не является таковой. Этот специфический вид деятельности, регулируемый статьей 5 параграфа 1 Закона о предпринимателях, на- зывается незарегистрированной деятельностью. Если статус такой деятельности на почве публичного хо- зяйственного права следует считать однозначным, то восприятие такого рода человеческой деятельности через призму правовых норм гражданского права (прежде всего Гражданского кодекса) проблематично. Анализ обоих указанных актов в контексте принципов редактирования юридических текстов, а также в контексте системного толкования приводит к выводу, что незарегистрированная деятельность должна рассматриваться в рамках частного хозяйственного права как хозяйственная или профессиональная деятельность. Вышеизложенное доказывает дисгармонию, существующую между публичным и частным хозяйственным правом.
    On the basis of public economic law, the legislator created a specific type of activity which, although the object is identical with economic activity, does not expressly constitute such activity. This specific type of activity regulated in Art. 5 sec. 1 on the rights of entrepreneurs is defined as unregistered activity. While the status of this activity under public economic law should be considered unambiguous, the perception of such human activity through the prism of the legal regulation of civil law (primarily the Civil Code) is problematic. The analysis of both of the aforementioned acts in the context of the principles of drafting the texts of a legal act, as well as the context of systemic interpretation, leads to the conclusion that unregistered activity should be regarded under private economic law as economic or professional activity. The above proves that there is a disharmony between public and private economic law.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2022, 2; 185-198
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Issue of The Ultra Vires Principle in Turkish Company Law: Has It Been Abolished or Just Hidden?
    Autorzy:
    Yasan, Mustafa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046666.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    zasada ultra vires
    turecki kodeks handlowy
    tureckie prawo spółek
    zdolność prawna
    spółki handlowe
    Ultra vires principle
    Turkish Code of Commerce
    Turkish Company Law
    Capacity to have rights and obligations
    Commercial companies
    Opis:
    The Turkish Code of Commerce (TCC) numbered 6102 contains numerous radical regulations as reforms in the Turkish company law. One of these provisions is the TCC A.125 which regulates the capacity of commercial companies to have rights and obligations. This article deals with the ultra vires principle which was transferred to the Continental European law system, including the Turkish legislation from the UK law system. The ultra vires principle had previously expired in the continental European legal system (in particular the Swiss Code of Obligations) which has inspired the TCC as a referring codification. As a result of these developments by the TCC A.125, in contrast to the ultra vires principle, commercial companies are allowed to be entitled and liable for all kinds of matters, except those which are human-specific. For this reason, companies’ legal personalities may have the capacity to have rights and obligations in matters other than their fields of operation. In other words, thanks to the TCC A.135, the ultra vires principle has been abandoned. It can be assumed that harmonization between the TCC and the EU directives has been achieved in the sense of abolishing the ultra vires principle. However, when several provisions randomly scattered in the TCC are taken into consideration, it is obviously seen that the legislator still accepts the field of operation issue as a criterion in about 20 articles. This leads to a question about the actual abolishment of the ultra vires principle. To put it briefly, the legislator’s choice in the new company law regime shows that the TCC has not abandoned the ultra vires principle completely, but it still retains its validity in a hidden way by only changing its form and scope.
    Turecki kodeks handlowy (TCC) oznaczony numerem 6102 zawiera szereg radykalnych rozwiązań przewidzianych jako reformy tureckiego prawa spółek. Jednym z takich przepisów jest art. 125 TCC, który odnosi się do zdolności prawnej spółek handlowych. Artykuł ten porusza kwestię zasady ultra vires, która została inkorporowana do europejskiego kontynentalnego systemu prawnego, włączając turecki system prawny z porządku prawnego Zjednoczonego Królestwa. Jednakże zasada ta z czasem została uznana za wygasłą w ramach europejskiego kontynentalnego systemu prawnego (w szczególności w szwajcarskim kodeksie zobowiązań), co z kolei zainspirowało ustawodawcę tureckiego do zmian w kodyfikacji. Wynikiem tych działań, na podstawie art. 125 TCC, sprzecznie z zasadą ultra vires, spółki handlowe mają zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków w szerokim zakresie, z wyłączeniem kwestii zarezerwowanych wyłącznie dla osób fizycznych. Z tego powodu w ramach osobowości prawnej przedsiębiorstw mogą one być uzdolnione do bycia podmiotem praw i obowiązków w sprawach wykraczających poza ich własny zakres działalności. Innymi słowy, za sprawą art. 125 TCC koncepcja stosowania zasady ultra vires została porzucona. Można zatem dojść do konkluzji, że dostosowanie TCC do dyrektyw Unii Europejskiej w kwestii zniesienia zasady ultra vires zostało osiągnięte. Jednak biorąc pod uwagę szereg przepisów z różnych części Kodeksu, widoczne staje się, że ustawodawca wciąż uznaje przesłankę zakresu prowadzonej działalności jako warunek w ok. 20 przepisach prawnych. To z kolei prowadzi do pytania o rzeczywiste wyłączenie zasady ultra vires. Konkludując, należy stwierdzić, że wprowadzony przez ustawodawcę nowy reżim prawa handlowego jasno wskazuje, że Kodeks handlowy nie wyłączył zasady ultra vires w całości, a utrzymując jej stosowanie w sposób ukryty, jedynie zmienił jej zakres.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2020, 2; 359-375
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies