Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "criminal evidence" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Obrońca wobec opinii biegłego w procesie karnym
Defender vs expert witness opinion in a criminal procedure
Autorzy:
Widacki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/476573.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
expert witness
expert evidence
evidence and attorney of law
Opis:
In accordance with the binding criminal procedure, the defender may request that an expert witness is called to court by addressing an appropriate motion to a judicial body (the prosecutor or the court). The body may consider the motion but is not obliged to do so. Once the witness has been called to court, he or she can be questioned, and his or her expertise and/or impartiality can be examined. Demanding the appointment of a different expert witness is also an option once circumstances that allow or require the exclusion of the previous one have occurred. A motion to appoint another expert witness before the court can be made, yet only if it has been proved that the current expert opinion has been incomplete or unclear, internally contradictory, or contradictory to other opinions issued in the same case. An expert witness may be called to court only by a judicial body. The defender has no right to the appointment of his or her own expert witness. The most recent revision of the Code of Criminal Procedure (KPK), whose goal was to increase the degree of fairness of trials, still does not envisage the option to have expert witnesses called to court by the defence. The court and prosecutor will continue to have a monopoly on the appointment of expert witnesses. The defence can only provide ‘a private opinion’ issued at its behest. This cannot, however, have the status of an expert opinion (with all the due consequences) but only the status of a private statement that may be read out at the trail but cannot be confronted with an expert witness opinion.
Źródło:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2015, 1(16); 6-20
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The mandatory presence of the Public Prosecutor’s Office at the hearing of the criminal investigation in face of the new law of the anticrime package and the need for revision of brazilian jurisprudence – prohibition of ex officio production of evidence by the magistrate
Autorzy:
Maior de Almeida, Rosemary Souto
da Silva, Müller Aureliano
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158878.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
criminal procedure
accusatory system
evidence production
Opis:
Brazil has been going through a great change in its Legislative scenario, bringing several incorporations in the fields of law where the validity of Law n. Law no. 13,964/19 brought changes to the Penal Code, Code of Criminal Procedure and Criminal Execution Law. The Brazilian Criminal Procedure is governed by the Accusatory System and, through this article, we sought to better analyze an application of the aforementioned Law as a way to ratify the system adopted in the Brazilian criminal procedure, the accusatory, as well as to bring the view of the need for readjustment, by the Brazilian courts, with regard to the production of evidence by the Magistrate without the participation of the representative of the Public Ministry in the criminal instruction hearings, thus corroborating the understanding that the participation of the Members of the Public Ministry in the hearings is essential. This systematic study sought a brief improvement in the systems that govern criminal proceedings, as well as focusing on the application of the sources of Law within criminal proceedings, with the Law being the immediate source and, as such, it should take precedence over the sources secondary, such as jurisprudence, for example, make it clear that the Public Prosecutor’s Office is an essential body to the provision of jurisdiction, acting in a plicit manner, that is, acting not only as an Accuser in Criminal Actions, but also as an inspector of the body of law in any action that intervenes, including public.
Źródło:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2022, (30), 1; 141-148
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zabójstwo w afekcie (148 § 4 k.k.) z perspektywy dowodowej i statystycznej
Voluntary manslaughter (article 148 paragraph 4 CC) – remarks on gathering and proving evidence of murder in criminal procedure
Autorzy:
Czarnecki, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/8894091.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
zabójstwo w afekcie
dowód
postępowanie dowodowe
biegły sądowy
kara
voluntary manslaughter (murder of passion)
evidence
gathering evidence
forensic expert
punishment
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie przede wszystkich zagadnienia pozyskiwania i wykorzystania materiałów dowodowych w sprawie o zabójstwo w afekcie (art. 148 § 4), które zagrożone jest karą do 10 lat pozbawienia wolności. Przedmiotem rozważań nie będzie szczegółowa analiza znamion zabójstwa w afekcie, szczególnie sposób prowadzenia postępowania dowodowego. Autor omawia zasadę swobodnej oceny dowodów (art. 7 k.p.k.) i twierdzi, że podmiotem odpowiedzialnym za przypisanie odpowiedzialności karnej powinien być wyłącznie sędzia, mimo że to biegły sądowy w istotnym stopniu wpływa na ustalenia faktyczne. W artykule przedstawiono również liczbę postępowań prowadzonych przez Policję oraz rodzaje wymierzonych kar przez sądy w tej kategorii spraw.
The subject of the study is to present the issues of gathering and using evidence in a case of a murder of passion (Article 148 § 4 of the Penal Code), which is punishable by up to 10 years in prison. The article only minimally discusses the conditions for assigning responsibility for this crime, but focuses on the key aspects of the taking of evidence. The author presents the principle of free appraisal of evidence (Article 7 of the Code of Criminal Procedure) and claims that the entity responsible for assigning criminal liability should be only the judge, despite the fact that it is the forensic expert who significantly influences the findings of fact. The article also presents the number of proceedings conducted by the Police and the amount of penalties imposed by criminal courts in this category of cases.
Źródło:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2023, 32, 1; 63-84
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dochodzenie roszczeń cywilnych przez pokrzywdzonego przestępstwem od świadka koronnego
Pursuit of civil claims by a victim of crime from the state’s evidence
Autorzy:
Ciszek-Łudzik, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477015.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
state’s evidence institution
organized crime
criminal liability
civil liability
civil claims
victim
instytucja świadka koronnego
przestępczość zorganizowana
odpowiedzialność karna
odpowiedzialność cywilna
roszczenia cywilne
pokrzywdzony
Opis:
The aim of the article is to discuss the issue of the state’s evidence institution, in particular to present civil law issues related to pursuit of civil claims by a crime victim. In connection with the rapid development of crime that can be observed in recent years, a solution that would effectively combat this phenomenon needed to be found. By the Act of June 25, 1997, the State’s Evidence Act was passed; the Act introduced a solution granting a prize in the form of not being liable to punishment for committed crimes in exchange for help in disclosing the circumstances of the offenses the state’s evidence has been aware of. The legislator, granting the state’s evidence immunity against punishment, forgot to secure the victim’s interest in the pursuit of civil claims resulting from the committed crime. A victim is basically deprived of the real possibility of pursuing civil claims from the state’s evidence. The obligation set in art. 3 par. 1 item 1 point b of the State’s Evidence Act introduced by the Act of July 22, 2006 shall be regarded as a positive solution that equalizes the chances of the weakened party, that is the victim. This regulation conditions granting of the immunity of the state’s evidence upon obligatory disclosure by the state’s evidence of their property and the property of other offenders referred to in art. 1 of the State’s Evidence Act. The article presents the position of a victim and their real chances of recovering the damage caused by the criminal group. A victim may pursue their civil claims directly from the state’s evidence, which is virtually impossible, due to the protection of personal data that is the state secret. A victim may also pursue their civil claims from other accomplices of the offense who, in the event of adjudicating the obligation to repair the damage caused, have a recourse claim against the state’s evidence.
Celem artykułu jest przybliżenie problematyki instytucji świadka koronnego, a w szczególności przedstawienie zagadnień cywilnoprawnych związanych z dochodzeniem roszczeń cywilnych przez pokrzywdzonego przestępstwem. W związku z gwałtownym rozwojem przestępczości, który można zaobserwować w ciągu ostatnich lat, należało znaleźć rozwiązanie, które umożliwiałoby skuteczną walkę z tym zjawiskiem. Ustawa z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym wprowadziła rozwiązanie polegające na przyznaniu nagrody w postaci niepodlegania karze za popełnione przestępstwa w zamian za pomoc w ujawnieniu okoliczności przestępstw, o których sprawca posiadał wiedzę. Ustawodawca, przyznając świadkowi koronnemu immunitet niepodlegania karze, zapomniał o zabezpieczeniu interesu pokrzywdzonego w zakresie dochodzenia przez niego roszczeń cywilnych wynikających z popełnionego przestępstwa. Pokrzywdzony w zasadzie pozbawiony jest realnej możliwości dochodzenia roszczeń cywilnych od świadka koronnego. Za pozytywne rozwiązanie, które wyrównuje szanse pokrzywdzonego, należy uznać obowiązek określony w art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o świadku koronnym, wprowadzony ustawą z dnia 22 lipca 2006 r. Przepis ten warunkuje przyznanie sprawcy statusu świadka koronnego od obligatoryjnego ujawnienia przez niego jego majątku oraz znanego mu majątku pozostałych sprawców przestępstw, o których mowa w art. 1 ustawy o świadku koronnym. Artykuł przedstawia pozycję pokrzywdzonego oraz jego realne szanse na odzyskanie wyrządzonej przez grupę przestępczą szkody. Dochodzenie roszczeń cywilnych bezpośrednio od świadka koronnego jest w zasadzie niemożliwe z uwagi na ochronę jego danych osobowych, które stanowią tajemnicą państwową. Pokrzywdzony może również dochodzić swoich roszczeń cywilnych od innych współsprawców przestępstwa, którym w przypadku zasądzenia obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody przysługuje roszczenie regresowe w stosunku do świadka koronnego.
Źródło:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2018, 1(22); 205-220
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies