Temat: pedagogy. - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Anthropology, Personalism and the Pedagogical Creed
Antropologia, personalizm i pedagogiczne credo
Autorzy:: Jemioł, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2131235.pdf
Data publikacji:: 2021-12-29
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: pedagogy
anthropology
theism
personalism
pedagogia
antropologia
teizm
personalizm
Opis:: This article reviews the book: Sławomir Chrost, Antropologia pedagogiczna w perspektywie personalizmu teistycznego, Difin, Warszawa 2020, pp. 292.
Recenzja ksiązki: Sławomir Chrost, Antropologia pedagogiczna w perspektywie personalizmu teistycznego, Difin, Warszawa 2020, ss. 292.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2021, 24, 4; 213-223
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Autorytet w teorii i praktyce towarzyszenia wychowawczego
Authority in Theory and Practice of Educational Accompaniment
Autorzy:: Marek, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/449020.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: autorytet
pedagogia ignacjańska
ćwiczenia duchowne
poznanie naturalne i religijne
pedagogika towarzyszenia
authority
Ignatian pedagogy
spiritual exercises
natural and religious cognition
pedagogy of accompaniment
Opis:: Kwestia autorytetu w wychowaniu jest różnie postrzegana i rozwiązywana. W prowadzonym toku myślowym opieramy się na inspiracjach pedagogii ćwiczeniami duchownymi Ignacego Loyoli. Według idei ćwiczeń autorytet wychowawcy powinien być oparty na gotowości stawania przy wychowanku, zezwalania mu na podejmowanie własnych inicjatyw, a jednocześnie czuwanie, by jego poszukiwania drogi własnego rozwoju nie sprowadziły go na bezdroża. Takie jego rozumienie pokazuje, że odnosimy go do działań wspomagających osobę w porządkowaniu własnego życia w sferze somatycznej, psychicznej i duchowej. Oparta na takich założeniach pedagogia ignacjańska powodzenie tego rodzaju działań opiera na dialogu Boga z człowiekiem i człowieka z Bogiem. Oczekuje się, że będzie on inspirował wysiłek człowieka do wprowadzaniu ładu we wszystkich zakresach swego życia. Przedłożone rozumienie autorytetu w specyczny sposób określa rolę wychowawcy w procesach wychowania. Sprowadza się ona do funkcji towarzyszenia na wspólnej z wychowankiem drodze do osiągania pełni człowieczeństwa. W zrozumieniu i wprowadzaniu do praktyki pedagogicznej przedłożonego rozumienia autorytetu pomaga akceptacja założeń personalizmu chrześcijańskiego.
The issue of authority in education is perceived and resolved in various ways. In the following line of reasoning we rely on the inspirations provided by the pedagogy of The Spiritual Exercises of Ignatius Loyola. According to the idea of The Exercises, the authority of the educator should be based on his or her willingness to assist the student, to allow him to take his own initiative, while at the same time ensuring that his search for a path of his own development does not lead him astray. This understanding of authority shows that we refer it to actions that assist a person in ordering his or her life in the somatic, psychic and spiritual spheres. Based on such assumptions, Ignatian pedagogy considers the success of these actions to be contingent on the dialogue of God with man and of man with God. This dialogue is expected to inspire man's efforts to bring order in all areas of his life. The proposed understanding of authority determines the role of the educator in the processes of upbringing in a specific way. It comes down to the function of accompanying the student on the common path towards the attainment of the fullness of humanity. Accepting the assumptions of Christian personalism helps to understand this notion of authority and to apply it to pedagogical practice.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 5; 231-248
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Youth, Future and Faith
Młodzi, przyszłość i wiara
Autorzy:: Mari, Giuseppe
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/970090.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: youth
future
faith
education
pedagogy
freedom
młodzież
przyszłość
wiara
edukacja
pedagogika
wolność
Opis:: In Western countries, youth and faith don’t seem to be close to each other. “Sixties Protests” might be seen as the starting point of this phenomenon, being the turning point that caused the youth averted from the Catholic Church. At the same time, it brought the need of the promotion of Christian education and the care about youth from the side of the Catholic Church. The article, under its educational proposal, reasons how important it is to help young people to discover the Christian faith as essential to their life, especially in order to become free and to look positively at the future. Faith and future are related closely one to the other. In fact, to become free doesn’t necessarily mean to have possibility to choose from many options, we are free only when we choose good. This attitude involves the ability to preserve one’s own life, but it is possible only if someone does not only take each day as it comes, but he or she can see their future in front. Christian faith is essential for a human, particularly young, in order to recognize that there is actually the future even if life is uncertain as it happens today, because the Christian God is “the one who is and who was and who is to come” (Revelation 1:8). For this reason, to believe in Jesus means to be motivated to preserve themselves.
W krajach zachodnich młodzież i wiara nie wydają się być blisko siebie. Początków tego zjawiska należy dopatrywać się w „proteście lat sześćdziesiątych”, przełomu który spowodował odwrócenie się wielu młodych ludzi od Kościoła katolickiego. Równocześnie wywołał on potrzebę promocji edukacji chrześcijańskiej i opieki nad młodzieżą ze strony Kościoła katolickiego. Niniejszy artykuł, w ramach edukacyjnej propozycji, uzasadnia jak ważne jest, aby pomagać młodym ludziom odkrywać wiarę chrześcijańską, jako istotną dla ich życia, przynoszącą poczucie wolności oraz dającą możliwość pozytywnego patrzenia w przyszłość. Wiara i przyszłość bowiem wiążą się ściśle ze sobą. W rzeczywistości, bycie wolnym nie oznacza możliwości wyboru spośród wielu opcji, jesteśmy wolni jedynie kiedy wybieramy dobro. Postawa ta polega na zdolności do zachowania własnego życia, ale jest to możliwe tylko wtedy, gdy ktoś nie żyje wyłącznie dniem dzisiejszym, lecz widzi przed sobą swoją przyszłość. Wiara chrześcijańska jest niezbędna, aby człowiek, zwłaszcza młody, dostrzegł, że istnieje przyszłość, nawet jeśli żyjemy w niepewności, jak to się dzieje dzisiaj, ponieważ Bóg chrześcijański to „Ten, który jest i który był, i który ma przyjść” (Ap 1,8). Z tego powodu wiara w Jezusa daje motywację do zachowania siebie samego.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 4; 49-65
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Personalistyczne ujęcie w wychowaniu „kładką” ku budowie kultury opartej na wartościach
Personalistic Approach in Education as a Way for Developing Culture Based on Values
Autorzy:: Geneja- Pietrzak, Barbara Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/448857.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: twórczość
personalizm
„czarna pedagogika”
przemoc
dziecko
education
personalism
dialogue
“black pedagogy”
violence
Opis:: Artykuł przedstawia analizę wybranych myśli przedstawicieli filozofii egzystencjalnej oraz filozofii dialogu, ze szczególnym uwzględnieniem poglądów J. Tischnera, T. Gadacza oraz M. Bubera, w celu ukazania, iż dzięki personalistycznemu podejściu w wychowaniu możliwa jest budowa kultury zasadzającej się na takich wartościach, jak wolność, dialog, szacunek, tolerancja, miłość. W celu mocnego podkreślenia, jak ważna jest rola personalizmu w wychowaniu, ukażę jego przeciwieństwo na bazie poglądów wypracowanych przez badaczkę „czarnej pedagogiki” Alice Miller, która przedstawia, jak destruktywne dla dziecka, a w szerszym ujęciu dla kultury jest traktowanie jednostki przedmiotowo i stosowanie wobec niej przemocy. W przygotowaniu pracy wykorzystałam głównie metodę analizy materiałów zastanych oraz metodę syntezy. Centralne kategorie, wokół których prowadzone są badania, to: dziecko, wychowanie, personalizm, wolność, przemoc. Personalizm konstytuuje eksponowanie osoby jako istoty autonomicznej, jej godności i rozumności. Z kolei „czarna pedagogika” nawiązuje do badań nad wpływem przemocy psychicznej na umysł dziecka. Stosowanie mechanizmów represjonowania dzieci w okresie dzieciństwa prowadzi do ogromnych zniszczeń, jakie dokonują się w człowieku, jak i w kulturze, w której żyje. Wychowanie oparte na personalistycznym podejściu do człowieka jest dla ludzkości kluczem do budowy kultury opartej na wartościach: wolności, dialogu, szacunku, tolerancji, miłości.
The article presents an analysis of the selected thoughts of existential philosophers and philosophers of dialogue, with particular emphasis on the views of J. Tischner, T. Gadacz and M. Buber, to show that thanks to the personalistic approach in education, it is possible to build a culture based on values such as freedom, dialogue, respect, tolerance and love. In order to emphasize the personalism, I will show views worked out by the researcher of “black pedagogy” – Alice Miller, who presents how destructive violence experienced during childhood is for a child, and in a wider perspective, for the culture. In my preparation of the issue, I used the method of the analysis of existing materials and the synthesis method. The central categories around which the considerations are conducted are: child, education, freedom, violence. Personalism emphasizes a person as an autonomous human being, its dignity and rationality. In turn, “black pedagogy” refers to research on the influence of mental violence on the child’s mind. Using mechanisms of repression in their childhood leads to tremendous human and cultural deterioration. An education based on a personalistic approach in education is the key to building a culture based on freedom, dialogue, respect, tolerance, love.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2019, 22, 2; 217-239
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Paul Ricoeur and the Hermeneutic Challenge of Cultural Authority in Education
Paul Ricoeur i hermeneutyczne wyzwania autorytetu kulturowego w edukacji
Autorzy:: Witkowski, Lech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/448864.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: cultural authority
Paul Ricoeur
hermeneutic
pedagogy
education
autorytet kulturowy
hermeneutyka
pedagogia
edukacja
Opis:: The author of the article addresses the issue of understanding of the cultural authority in education. In the background of his considerations there are the insights of Paul Ricoeur, who revolutionized the methods of hermeneutic phenomenology, expanding them by creative reflections drawn from the field of mythology, biblical exegesis, psychoanalysis, theory of metaphor, and narrative theory. The article consists of seven parts, in which the author takes under the consideration the following issues, inspired by Ricoeur, and associated with the understanding of cultural authority: (1) The authority as an object of games with time; (2) Disapproval to the sociological reduction of authority in politics and theology; (3) The authority between the claim to be a possessor of truth, witness to the ongoing process of seeking the truth, and pathos of claim to be transmitter of truth; (4) The authority as a source of ontological debt of gratitude and obligation/commitment; (5) The authority and its disappearance in university education; (6) Authority in vertical and horizontal perspectives; (7) Return to the authority of the masterpieces of culture as a permanent and “distorted” return to oneself.
Autor artykułu podejmuje kwestię rozumienia autorytetu kulturowego w edukacji. Tłem jego rozważań są poglądy Paula Ricoeura, który zrewolucjonizował metody hermeneutyki fenomenologii, poszerzając je twórczo refleksjami z dziedziny mitologii, egzegezy biblijnej, psychoanalizy, teorii metafory czy teorii narracji. Artykuł składa się z siedmiu części, w których autor podejmuje następujące zagadnienia, inspirowane twórczością Ricoeura, a związane z rozumieniem autorytetu kulturowego: (1) Autorytet jako przedmiot gry z czasem; (2) Sprzeciw wobec socjologicznej redukcji autorytetu w polityce i teologii; (3) Autorytet pomiędzy roszczeniem posiadania prawdy, świadectwem dawanym nieustannemu poszukiwaniu prawdy, a patosem bycia jej przekazicielem; (4) Autorytet jako źródło ontologicznego długu wdzięczności i zobowiązanie; (5) Autorytet i jego zanikanie w edukacji uniwersyteckiej; (6) Autorytet w perspektywie wertykalnej i horyzontalnej; (7) Powrót do autorytetu arcydzieł kultury jako trwały i „przenicowany” powrót do siebie samego.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2015, 18; 115-128
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Wezwanie Włodzimierza Ledóchowskiego do cura personalis. Unikatowy charakter jezuickiego wychowania i jego humanistyczne korzenie
Autorzy:: Casalini, Cristiano
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/448719.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: cura personalis
Ignatius of Loyola
Włodzimierz Ledóchowski
Jesuit pedagogy
Ignacy Loyola
pedagogika jezuicka
Opis:: The value of cura personalis has enjoyed a meteoric rise in usage in the last few decades and is now considered emblematic of the Jesuit philosophy of education. The meaning of this expression, though, is still ambiguous. The first to use this expression was Father General Włodzimierz Ledóchowski, who adopted it when addressing the colleges and universities run by the Jesuits in the United States in 1934. Ledóchowski claimed that a culture of the person was deeply enrooted in the spirit of the Society of Jesus, and particularly in the spirituality of Ignatius of Loyola. This paper aims to provide the necessary historical background to Ledóchowski’s usage of the expression “cura personalis” and show how both humanist and Ignatian roots made this expression successful within the Jesuit educational scenario.
W ciągu kilkudziesięciu ostatnich lat zwrot cura personalis zrobił błyskawiczną karierę i stał się symbolem jezuickiej filozofii wychowania. Jednak znaczenie tego zwrotu jest nadal niejednoznaczne. Pierwszą osobą, która go użyła, był generał zakonu jezuitów Włodzimierz Ledóchowski. Posłużył się nim w 1934 roku w przemówieniu skierowanym do przedstawicieli szkół średnich i uniwersytetów prowadzonych przez jezuitów w Stanach Zjednoczonych. Ledóchowski stwierdził, że kultura osoby jest głęboko zakorzeniona w duchu Towarzystwa Jezusowego, a zwłaszcza w duchowości Ignacego Loyoli. Niniejszy artykuł ma na celu nakreślenie tła historycznego, które doprowadziło Ledóchowskiego do użycia zwrotu cura personalis oraz pokazanie, w jaki sposób zarówno humanistyczne, jak i ignacjańskie korzenie przyczyniły się do jego sukcesu w obrębie jezuickiego scenariusza wychowawczego.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2019, 22, 4
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Między wiedzą naukową a mądrością w pedagogice – w obszarze filozofii wychowania
Between Scientific Knowledge and Wisdom in Education – In the Area of the Philosophy of Education
Autorzy:: Nowak, Marian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/448700.pdf
Data publikacji:: 2016-07
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: filozofia wychowania
wiedza naukowa
mądrość
pedagogika
the philosophy of education
scientific knowledge
wisdom
pedagogy
Opis:: Artykuł podejmuje problem tożsamości filozofii wychowania i jej specyfiki jako subdyscypliny pedagogicznej, postulując zarazem pewien model jej uprawiania, który może pozwalać na realizowanie jej w dawnych kategoriach nie tylko dyscypliny naukowej, ale także zawierającej i reprezentującej mądrość pedagogiczną. Cała zresztą filozofia, dążąc do spełniania wymagań wiedzy naukowej, zawsze dążyła do bycia źródłem mądrości w życiu indywidualnym i społecznym (idąc za dawną tradycją postrzegania roli filozofa jako mędrca) i nie zadawalała się jedynie wytwarzaniem wiedzy naukowej. Stwierdzenie Th. Kampmanna o filozofii znajdującej się między odwieczną mądrością a czasowo uwarunkowaną wiedzą posłużyło autorowi za podstawę do zaproponowania podejść w badaniach rzeczywistości wychowania (konkretnie metody fenomenologicznej, hermeneutycznej, dialektycznej i systemowej), które – podejmując wyzwania życia i opierając się na życiu (Lebenswelt) – pozwoliłyby na osiąganie mądrości pedagogicznej. Propozycja ta, nie wykluczając obecności także religii – „filozofowania w wierze” – jak postulował Gilson, zachęca do przechodzenia od danych naukowych (także nauk szczegółowych) do ujęć „bliskich życiu”, aspirujących do odkrywania „odwiecznych racji rzeczy” (aeternae rationes rerum), poprzez które możliwe byłoby dochodzenie do pedagogicznej mądrości.
The article undertakes the problem of the identity of the philosophy of education and its specificity as one of the pedagogical disciplines at the same time, making it a model of the practice of growing, which could allow the implementation of it in old categories not only scientific discipline, but also containing and representing the pedagogical wisdom. Moreover, the whole philosophy, in order to meet the requirements of scientific knowledge, always sought to be a source of wisdom in the individual and social life (following the distant tradition of perception of the role of the philosopher as a Sage) and was not content only for the production of scientific knowledge. Affirming the statement of Th. Kampmann about the philosophy located between the age-old wisdom and temporarily conditioned knowledge, the author served as the basis for proposing approaches in basic reality of education (specifically the phenomenological method, hermeneutic, dialectical and systematical), which undertake the challenges of the life and based on the life (Lebenswelt), they would allow for the achievement of pedagogical wisdom. This proposal, not excluding the presence also of the religion – “philosophizing in faith” – as postulated Gilson, encourages the transition from scientific data (including specific sciences), for “close”, aspiring to explore “the age-old rights of the things” (aeternae rationes rerum), through which it would be possible to reach the pedagogical wisdom.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 1; 19-38
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Etyka w edukacyjnym science-fiction w dobie transhumanizmu i posthumanizmu
Ethics in Educational Science Fiction in the Era of Transhumanism and Posthumanism
Autorzy:: Skupień, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2131184.pdf
Data publikacji:: 2022-09-26
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: transhumanism
posthumanism
education
pedagogy
ethics
cyborg
human enhancement
transhumanizm
posthumanizm
edukacja
pedagogika, etyka
ulepszenie człowieka
Opis:: Edukacja jest ciągłym procesem przygotowywania młodych ludzi do wejścia w dorosłość, podczas którego wyposaża się ich w niezbędne narzędzia i wiedzę, aby mogli poradzić sobie w przyszłości zarówno na rynku pracy, jak i w życiu osobistym oraz w funkcjonowaniu w społeczeństwie. Jest to również na swój sposób proces „udoskonalania człowieka”. Niniejszy artykuł ma na celu przybliżenie modnych dzisiaj i szeroko komentowanych koncepcji filozoficznych transhumanizmu i posthumanizmu. Najpierw zostanie zatem przedstawionych kilka najbardziej znanych i popularnych wizji dotyczących przyszłości, które zostały zaprezentowane przez wizjonerów przełomu XIX i XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem tych, które na swój sposób się już spełniły. W dalszej części artykułu zostaną ukazane koncepcje filozofii transhumanizmu i posthumanizmu, wraz z przedstawieniem najważniejszych różnic. W ostatniej części wskazane zostaną wyzwania edukacyjne postulowane przez aktywistów tych ruchów filozoficznych, a na koniec – główne problemy etyczne, jakie rodzą się w świecie futurystycznych wizjonerów.
Education is a continuous process of preparing young people to enter adulthood, of equipping them with the tools and knowledge necessary to cope in the future so that they can cope both in the labor market and in their personal life as well as in functioning in society. It is also, in its own way, a process of “human enhancement.” This article aims to introduce the fashionable and widely commented philosophical concepts of transhumanism and posthumanism. First, some of the most famous and popular visions of the future from visionaries at the end of the 19th century are presented, with a particular emphasis on those that have in some way come true. In the next part of the article, the very concepts of transhumanism and posthumanism are clarified, along with a presentation of the most important differences. In the last part, the educational challenges posed by proponents of these philosophical movements are indicated, as well as the main ethical problems that arise in the world of futuristic visionaries.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2022, 25, 3; 163-178
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Religia, poznanie, duchowość wychowaniu
Religion, Cognition, Spirituality in Education
Autorzy:: Marek, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/448967.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: duchowość
pedagogika religii
poznanie religijne
religia
transcendencja
spirituality
pedagogy of religion
religious knowledge
religion
transcendence
Opis:: W artykule wychodzimy z założenia, że dla pedagogiki źródłem wiedzy o świecie i otaczającej go rzeczywistości nie jest wyłącznie wiedza empiryczna. Coraz częściej dochodzi do sprzeciwu wobec jednostronnego przypisywania wiedzy empirycznej priorytetu poznawczego. Obserwujemy też zwrot w kierunku pedagogiki heterogenicznej, która dopuszcza konkurujące z sobą paradygmaty badawcze. Myślenie to umożliwia rozpatrywanie problemów pedagogicznych także w odniesieniu do transcendencji. Mówi się wówczas o „pedagogice transcendentnej”, identyfikowanej z autonomiczną subdyscypliną nauki nazywaną „pedagogiką religii”. W artykule podjęto próby opisu wkładu religii w rzeczywistość pedagogiczno-wychowawczą. Mamy przy tym świadomość tego, że przedłożenie to nie będzie przez wszystkich akceptowane. Nie o to zresztą chodzi. Ważne jest natomiast, by niezależnie od prezentowanego światopoglądu szukać prawdy o znaczeniu religii w procesach rozwojowo-wychowawczych człowieka. Do poszukiwania prawdy niezbędna jest wiedza o tym, czy religia, właściwie rozumiana, ogranicza człowieka, czy też odsłania przed nim nowy, szerszy sens życia? Co religia (chrześcijaństwo) wnosi/może wnieść w życie człowieka i do czego może go inspirować? Uszczegóławiając zasygnalizowaną problematykę, zwrócimy uwagę na podpowiedź czerpaną z chrześcijaństwa, a odnoszącą się do rozumienia człowieka. Przedstawimy też ofertę jaką chrześcijaństwo składa pedagogice. Chodzi tu o wyjaśnienia związane z poznaniem innym niż empiryczne, a także o dowartościowanie i wspieranie w człowieku jego duchowości (sfery niematerialnej). Duchowość bywa nazywana zbiorem wartości, tradycji (dorobku kultury) i postaw człowieka. Przyjmuje się też, że kreśli on „drogę ludzkiego postępowania”, promując wizję życia, refleksyjny stosunek do codzienności, nacechowane szacunkiem nastawienie do świata i nadzieję pełnego odnalezienia Boga (nieśmiertelności).
In this article we assume that empirical knowledge is not the only source of knowledge about the world and the surrounding reality for pedagogy. There is an increasing opposition to the unilateral assignment of cognitive priority to empirical knowledge and we can also see a shift towards heterogeneous pedagogy, which allows for competing research paradigms. This thinking enables us to also deal with pedagogical problems in relation to transcendence. We then speak of “transcendent pedagogy”, identified with an autonomous subdiscipline of science called “pedagogy of religion.” The article attempts to describe the contribution of religion to the pedagogical and educational reality. We are aware that this submission will not be accepted by all but this is not the point. It is important, however, that, regardless of the worldview, one should seek the truth about the importance of religion in the processes of human development and education. To find the truth it is necessary to know whether religion, properly understood, restricts man or if it reveals a new, more meaningful way of life to him. What does/can religion (Christianity) bring into human life and what inspiration can it provide? Going into detail of the above-mentioned issues, we will engage the understanding of man drawn from Christianity. We will also present the offer that Christianity makes to pedagogy, by this meaning explanations based on non-empirical knowledge, as well as the appreciation and fostering human spirituality (the immaterial sphere). Spirituality is sometimes called a set of values, traditions (cultural heritage) and attitudes of man. It is also understood to outline the “path of human conduct” by promoting a vision of life, a reflective attitude toward everyday life, a respectful posture with regard to the world, and the hope of finding God (immortality).
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 2; 19-59
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Walor edukacyjny pedagogiki towarzyszenia
Educational Value of the Pedagogy of Accompaniment
Autorzy:: Marek, Zbigniew Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28763444.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: spirituality
education
pedagogy of accompaniment
synergy in education
personalism
duchowość
pedagogika towarzyszenia
synergia w edukacji
personalizm
Opis:: Działania pedagogiczne zakładają wspomaganie rozwoju osoby wychowanka poprzez pomoc w osiąganiu dobrostanu, harmonii w relacjach z sobą i otoczeniem, a w konsekwencji w osiąganiu założonych celów. Tak nakreślona wizja rozwoju człowieka w praktyce pedagogicznej może jednak przyjmować różne postaci. W artykule ukazano wizję wspomagania pedagogicznego, która wynika z postrzegania człowieka i jego rozwoju w ujęciu pedagogiki towarzyszenia, zwanej też pedagogiką jezuicką. Przedmiotem refleksji jest duchowość wyrastająca z ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli. Jej specyfiką jest teocentryczne i chrystocentryczne postrzeganie świata i człowieka. W duchowości tej na szczególną uwagę zasługują dwie zasady: magis oraz cura personalis, które zarówno w praktyce, jak i refleksji naukowej zdają się stwarzać warunki do wywoływania efektu synergicznego. Odwołując się do przesłania zawartego w tych zasadach, w artykule zaprezentowano możliwości korzystania z pedagogiki towarzyszenia w codziennych oddziaływaniach edukacyjno-wychowawczych.
Pedagogical work supports the development of the pupil by helping to achieve well-being, harmony in relationships with oneself and the environment, and, consequently, one’s goals. However, this vision of human development in pedagogical practice may take various forms. The article presents the vision of pedagogical support which results from the perception of humankind and personal development in terms of accompaniment pedagogy, also known as Jesuit pedagogy. The subject of reflection is the spirituality that arises from the spiritual exercises of St. Ignatius of Loyola. Its uniqueness lies in its theocentric and Christocentric perception of the world and humankind. In this spirituality, two principles deserve special attention – magis and cura personalis – which, both in practice and in scientific reflection, seem to lead to a synergistic effect. Referring to the message contained in these principles, the article presents the possibilities of using accompaniment pedagogy in everyday educational interactions.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2023, 26, 4; 57-74
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Etyka a pedagogika. Myśl pedagogiczna Jacka Woronieckiego w odniesieniu do współczesnej edukacji
Ethics and Pedagogy: The Pedagogical Thought of Jacek Woroniecki in Relation to Contemporary Education
Autorzy:: Szymczyk, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2131183.pdf
Data publikacji:: 2022-09-26
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: pedagogika
edukacja
etyka cnót
wychowanie moralne
Jacek Woroniecki
pedagogy
education
virtue ethics
virtue theory
moral education
Opis:: W artykule zaprezentowano rozważania nad dorobkiem pedagogicznym Jacka Woronieckiego. Odwołano się do prac autora, w których etykę i aspekt moralny uczynił podstawowym przejawem szeroko rozumianej działalności edukacyjno-wychowawczej. Kierowany troską o właściwy poziom moralny człowieka we wszelkich przejawach jego życia, zbudował katalog refleksji i podpowiedzi, z których możemy czerpać niezależnie od aktualnych uwarunkowań. Przemyślenia z nich płynące, skłaniające czytelnika do budowania moralnie prawidłowych relacji między osobą wychowawcy i wychowanka, czynią z podmiotowości człowieka podstawowy paradygmat edukacji, tak istotny i niezbywalny również w dzisiejszych realiach. Przedmiotem dociekań niniejszego artykułu uczyniono zatem kwestię aktualności poglądów Woronieckiego w odniesieniu do współczesnej przestrzeni oddziaływań edukacyjnych. Wskazano tu na podnoszony przez myśliciela istotny aspekt integralności etyki z pedagogiką, stanowiący filar jego pedagogiki, a ściślej aretologii, będącej syntezą humanizmu greckiej paidei oraz chrześcijańskiej pedagogiki. Osobne miejsce poświęcono epistemologicznym odniesieniom idei paedagogiae perennis wskazującej na nierozłączność poznawczą filozofii i pedagogiki oraz – w wymiarze praktyki pedagogicznej – wychowania i edukacji. Biorąc pod uwagę konieczność nieustannych poszukiwań przez współczesnych pedagogów nowych edukacyjnych ścieżek, obierania nieraz trudnych kierunków w swojej praktyce zawodowej, klasyczna myśl Woronieckiego w świecie zrelatywizowanych wartości może się okazać ścieżką wiodącą „człowieka do moralnej dojrzałości”. Dorobek Woronieckiego posiada w tym zakresie ogromny, ponadczasowy walor pedagogiczny.
The article addresses the pedagogical achievements of Jacek Woroniecki. Reference is made to his works, in which he made ethics and the moral aspect the basic manifestation of educational activity. Guided by a concern for the proper moral level of people in all manifestations of their lives, Woroniecki created a body of work and thinking from which we can draw, regardless of the current conditions. The reflections resulting from them, prompting the reader to build morally good relationships between educators and pupil, make the subjectivity of a human being the basic paradigm of education, which is so important and inalienable in today’s reality as well. The subject of this article is therefore the topicality of Woroniecki’s views in relation to the contemporary space of educational influence. It points to the very important aspect of the integrity of ethics and pedagogy, which the thinker raises to constitute a pillar of his pedagogy, or more precisely, of aretology, a synthesis of the humanism of Greek paideia and Christian pedagogy. A separate section is devoted to epistemological references to the idea of paedagogia perennis, pointing to the cognitive inseparability of philosophy and pedagogy and – in relation to pedagogical practice – of upbringing and education. Taking into consideration the need for contemporary educators to constantly search for new educational paths, to take sometimes difficult directions in their professional practice, Woroniecki’s classic thought in the world of relativized values may turn out to be “the path leading man to moral maturity.” Woroniecki’s achievements in this respect definitely have a great, timeless pedagogical value.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2022, 25, 3; 87-104
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Początki i rozwój Akademii Ignatianum w Krakowie
The beginnings and development of the Jesuit University Ignatianum in Krakow
Autorzy:: Kubik, Władysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/448822.pdf
Data publikacji:: 2014-12-28
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Akademia Ignatianum
szkoła wyższa
pedagogika
filozofia
jezuici
Jesuit University Ignatianum
higher education
institution
pedagogy
philosophy
Jesuits
Opis:: Autor pokazuje zwięźle przebieg wysiłków i osiągnięć 25 lat pracy jezuitów w zakresie kształcenia i formacji młodego pokolenia Polaków. Prezentowany okres jest niewątpliwie czasem starań i osiągnięć, które m.in. przejawiły się w zmianie nazwy uczelni z Wydziału Filozoficznego na Wyższą Szkołę Filozoficzno-Pedagogiczną a następnie na Akademię Ignatianum w Krakowie. Zmiany nazewnictwa są wyrazem trudnych, ale dobrych w skutkach osiągnięć naukowo-dydaktycznych. Ponadto przybliża imiona i nazwiska władz uczelni w ich chronologicznym następstwie. Nie zapomina także o osobach, które nie pełniły funkcji kierowniczych, ale ich działalność i oddanie na stałe wpisały się w historię prezentowanej szkoły wyższej. Autor obrazuje zmiany jakie nastąpiły w zakresie oferty dydaktycznej wszechnicy, a także przedmiotów, które kiedyś były obowiązujące dla studentów szkoły. Patrząc na rozwój uczelni z perspektywy czasu, który upłynął od jej powstania, autor jest pełen szacunku dla władz ją tworzących a także przepełniony optymizmem co do jej przyszłości. Skromne początki sięgające roku akademickiego 1989/1990 przyniosły nieprzewidywane pozytywne skutki. Dostrzegając zainteresowanie młodzieży ofertą dydaktyczną Akademii Ignatianum w Krakowie, a także mając na uwadze rzetelną pracę kadry dydaktycznej, można się spodziewać, że wszystko to przyniesie dalsze dobre efekty naukowe i dydaktyczne.
The author concisely presents the efforts and achievements of the 25-year work of Jesuits with regard to education and shaping of the young Polish generation. Undoubtedly, the presented period is the time of concerted effort and achievements. These changes, among other things, were reflected in the change of the name from the Faculty of Philosophy to the Jesuit University of Philosophy and Education Ignatianum (Polish: Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna Ignatianum) and then to the Jesuit University Ignatianum in Krakow (Polish: Akademia Ignatianum w Krakowie). The changes in the name result from demanding but beneficial scientific and didactic achievements. Moreover, the article provides the reader with the first names and surnames of the university authorities in the chronological order. It does not fail to mention people who did not hold executive positions but whose devotion and activities have become an integral part of the history of the presented university. The article shows an increase in the number of students and their interest for the educational institution established 25 years ago. Furthermore, the article presents changes which have taken place with regard to the number of courses of study, the educational offer of the university, as well as subjects which used to be obligatory. With hindsight, viewing the development of the university since its beginnings, the author feels deeply respectful of the authorities who created it as well as optimistic about its future. The humble beginnings dating back to the academic year 1989/1990 have brought unexpectedly positive results. Observing the interest for the Jesuit University Ignatianum in Krakow of young people, as well as the diligent work of its teaching staff, one may expect further scientific, didactic and educational achievements in the education of the young generation.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2014, 17; 15-34
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Nadzieja – cnota usprawniająca jakość życia współczesnego człowieka
Hope – the Virtue that Improves the Quality of Life of Modern Humans
Autorzy:: de Tchorzewski, Andrzej Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/448630.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: nadzieja
struktura nadziei
jakość życia
pedagogika nadziei
hope
hope structure
quality of life
pedagogy of hope
Opis:: Nadzieja towarzyszy człowiekowi w dążeniu do spełnienia czegoś; co jest niezbędne i konieczne dla ludzkiej egzystencji. Przeciwdziała ona poczuciu utraty wartości najcenniejszych dla człowieka. Brak nadziei prowadzi człowieka do rozpaczy; a tym samym często do podejmowania decyzji prowadzących do nieodwracalnych sytuacji życiowych. Nadzieja pozwala przejść człowiekowi przez najtrudniejsze momenty i okresy życia. Z jednej strony kształtuje wizję egzystencjalną człowieka; przepełnioną jego ufnością; wiarą w lepszy; sprzyjający los; z drugiej oddziałuje na jego poczucie transcendencji; którą przenika otucha. Nadzieja usprawnia życie człowieka. I chociaż nie ma nadziei bez obaw; to jest ona drogą poszukiwania sensu życia. Nadzieja jest siłą chroniącą zwłaszcza tych; którzy stają na skraju rozpaczy przyjmującej postać poczucia beznadziejności. Jako byt racjonalny przypisany strukturze osobowości każdego człowieka; można ją postrzegać w kilku sprzecznych ze sobą wymiarach. Nadzieja jest przyczyną usprawniającą wszystkie wymiary życia każdego człowieka. Realizuje się poprzez świat wartości; ku którym człowiek zdąża i bez których nie może kształtować jakości swojego życia. Nadzieja ma swoją strukturę; przez którą należy rozumieć pewien układ osobliwych właściwości wchodzących z różną siłą we wzajemne relacje; które są jednocześnie jej elementami i stanowią całość decydującą o indywidualnym i niepowtarzalnym charakterze poczucia nadziei w przypadku każdego człowieka. Rodzi się pytanie o znaczenie nadziei; jej miejsce i rolę w procesach pedagogicznych; w których świadomymi podmiotami są osoby wychowywane i wychowujące. Pedagogika nadziei jest próbą wnikania w istotę szczególnie ważnych elementów/czynników wspomagających rozwój osobowości człowieka.
Hope accompanies man in the pursuit of fulfilling something that is essential and necessary for human existence. It counteracts the sense of loss of the most important values for a human being. A lack of hope leads people to despair; and thus often to make decisions leading to irreversible life situations. Hope lets people pass through the most difficult moments and periods of life. On the one hand; it shapes the existential vision of a human being; filled with his trust; faith in a better; favorable destiny; and on the other - affects his sense of transcendence; which pervades comfort. Hope improves human life. And although there is no hope without fear; it is the way of seeking the meaning of life. Hope is a force that especially protects those who are on the verge of despair that takes the sense of bleakness. As a rational being assigned to the structure of personality of every human being; it can be perceived in several contradictory dimensions. Hope is the cause that improves all dimensions of every human life. It realizes itself through the world of values to which a human is heading without which he cannot shape the quality of his life. Hope has its own structure through which one should understand a certain system of peculiar properties coming with different strength into mutual relations; which are both its elements and constitute the whole that decide for the individual and unique character of the sense of hope in the case of every human being. The question arises about the meaning of hope; its place and role in pedagogical processes; in which the conscious subjects are people that are brought up and raised. The pedagogy of hope is an attempt to penetrate the essence of particularly important elements/factors supporting the development of the human personality.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2018, 21, 4; 31-54
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Authenticity and Education: Inspirations of Personal and Existential Pedagogy
Autentyczność a wychowanie – inspiracje pedagogiki personalno-egzystencjalnej
Autorzy:: Frejusz, Kamilla
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/448688.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: authenticity
education
authentic existence
personal and existential pedagogy
Janusz Tarnowski
autentyczność
wychowanie
autentyczna egzystencja
pedagogika personalno-egzystencjalna
Opis:: Authenticity currently poses a tremendous challenge for the process of education. The authenticity of being, acting and interpersonal relations seems to be a particularly important subject in the context of the development of methods of communication that favor the possibilities of concealing one’s true self and adopting the desired attitudes or behaviors. The article aims to show the category of authenticity and its complexity in the process of education in the sense of personal and existential pedagogy of Janusz Tarnowski. This category is a particularly important condition for Tarnowski, essential for a pedagogical process, often threatened by the use of unilateral violence. Tarnowski connects the authenticity with the realization of the one and only existence. The authenticity understood in this way includes the following factors: internal depth, intense training and life consistency. Therefore, the authenticity as a pedagogical category is included in the context of the “authentic existence” being at the same time the basis and condition for the existence of a real dialogue in the education.
Autentyczność stanowi współcześnie ogromne wyzwanie dla procesu wychowania. Autentyzm bycia, postępowania, relacji międzyludzkich wydaje się być tematem szczególnie istotnym w kontekście rozwoju sposobów komunikacji, które sprzyjają możliwościom ukrycia swego prawdziwego „ja” oraz przyjęciu żądanych postaw czy zachowań. Artykuł ma na celu ukazanie kategorii autentyczności i jej złożoności w procesie wychowania w rozumieniu personalno-egzystencjalnej pedagogiki Janusza Tarnowskiego. Kategoria ta stanowi dla Tarnowskiego warunek szczególnie ważny i niezbędny w procesie pedagogicznym, często zagrożonym użyciem jednostronnej przemocy. Tarnowski wiąże autentyczność z urzeczywistnieniem jedynej, niepowtarzalnej egzystencji. Tak rozumiana autentyczność zawiera w sobie następujące czynniki: głębię wewnętrzną, intensywny trening oraz życiową konsekwencję. Autentyczność jako kategorię pedagogiczną ujmuje on zatem w kontekście „autentycznej egzystencji”, będącej jednocześnie podstawą i warunkiem zaistnienia prawdziwego dialogu w wychowaniu.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2018, 21, 3; 53-65
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Pedagog resocjalizacyjny czy menedżer przestępcy?
Rehabilitation Educator or Criminal Manager?
Autorzy:: Mółka, Miłosz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2131212.pdf
Data publikacji:: 2021-12-30
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: case work
case management
criminal policy
probation
rehabilitation pedagogy
probation officer
polityka kryminalna
probacja
pedagogika resocjalizacyjna
kurator sądowy
Opis:: Celem artykułu jest omówienie współczesnych tendencji resocjalizacyjnych, które dowartościowują perspektywę zarządzania ryzkiem na drodze do ograniczania recydywy. Chodzi przy tym o rekonstrukcję treści zawartych w rodzimej literaturze przedmiotu na temat problematyki związanej z implementacją aktuarialnych rozwiązań na grunt tradycyjnie zorientowanej pedagogiki resocjalizacyjnej. Rozważania zawarte w artykule zostały podzielone na dwie zasadnicze części. W pierwszej dokonano ogólnej charakterystyki zasygnalizowanych tendencji w resocjalizacji, które kładą akcent na wykorzystanie podejścia aktuarialnego w celu ograniczenia przestępczości. W części drugiej zwrócono uwagę na wyzwania, przed którymi stają kuratorzy sądowi w obliczu coraz większej popularności rozwiązań aktuarialnych w praktyce probacyjnej. Skoncentrowano się przy tym na rodzajach czynników uwzględnianych w prognozie, określaniu niezbędnych kompetencji po stronie kuratora sądowego w roli pedagoga aktuariusza i zapotrzebowaniu na trafne i rzetelne narzędzia służące do pomiaru ryzyka recydywy.
The aim of the article is to discuss contemporary social rehabilitation tendencies that can enhance the perspective of risk management on the way to reducing recidivism. It is about the reconstruction of the content encompassed in the Polish literature of the subject on the issues related to the implementation of actuarial solutions for the traditionally oriented rehabilitation pedagogy. The analysis contained in the article have been divided into two main parts. The first part presents a general characteristic of the signaled trends in social rehabilitation, which emphasize the use of the actuarial approach in order to reduce crime. The second part highlights the challenges faced by probation officers in the face of the increasing popularity of actuarial solutions in probation practice. The focus was put on the types of factors included in the forecasting and determining the necessary competences of the probation officer as an actuary educator and on the need for accurate and reliable tools to measure the risk of recidivism.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2021, 24, 5; 75-95
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "pedagogy." wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język