Temat: history of education - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Historyk wychowania Mieczysław Iwanicki (1928–2005) i jego aktywność w olsztyńskim środowisku akademickim
Historian of Education Mieczysław Iwanicki (1928–2005) and His Activity in the Academic Community of Olsztyn
Autorzy:: Radziszewska, Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28763324.pdf
Data publikacji:: 2022-06-28
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Mieczysław Iwanicki
instytucjonalizacja historii wychowania
badania i nauczanie historii wychowania
wyższa szkoła pedagogiczna
Olsztyn
institutionalization of the history of education
research and teaching history of education
pedagogical university
Opis:: Mieczysław Iwanicki należał do pedagogów oddających się profesjonalnie badaniom z zakresu historii wychowania. Podejmując w 1980 roku zatrudnienie w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie w charakterze dziekana Wydziału Pedagogicznego i kierownika Zakładu Historii i Teorii Wychowania, miał za sobą lata pracy zawodowej w szkolnictwie podstawowym, średnim i w zakładach kształcenia nauczycieli. Celem artykułu jest próba zaprezentowania sylwetki historyka wychowania Mieczysława Iwanickiego oraz wskazanie, jakie formy działalności Iwanickiego przyczyniły się do rozwoju środowiska olsztyńskich historyków wychowania w latach 1980–1990 w uczelni kształcącej nauczycieli. W celu przedstawienia problematyki badawczej zastosowano jakościową analizę materiału źródłowego oraz studia nad literaturą przedmiotu badań. Ustalono, że Iwanicki w czasie pracy w WSP w Olsztynie poprzez zabezpieczenie ciągłości procesu dydaktycznego i rozwoju kadrowego oraz naukowego przyczynił się do stworzenia organizacyjnych struktur dla rozwoju refleksji naukowej nad historią oświaty i wychowania w ramach samodzielnej jednostki naukowej. Trzeba zdawać sobie sprawę, że dzieło Iwanickiego ukształtowało olsztyński akademicki zespół badaczy historii wychowania, którzy wnieśli liczący się wkład do tej subdyscypliny pedagogicznej.
Mieczysław Iwanicki is one of the most professionally dedicated research educators in the field of the history of upbringing. Taking up employment at the Pedagogical University in Olsztyn in 1980 as a Dean of the Faculty of Education and Head of the Department of History and Theory of Upbringing, he had long experience of professional work in primary, secondary and teacher training institutions. The aim of the article is to present a profile of Mieczysław Iwanicki and his contribution to the development of the academic environment of Olsztyn historians of upbringing in the years 1980–1990. Qualitative analysis of source material and studies of the literature on the research subject was used to present the research issues. It was found that Iwanicki contributed to the creation of organizational structures for the development of scientific reflection on the history of education and upbringing as an independent academic unit by securing the continuity of the teaching process as well as staff and scientific development. One must be aware that the work of Iwanicki shaped the academic team of researchers in the field the history of education in Olsztyn, whose contribution to this pedagogical discipline has been substantial.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2022, 25, 2; 111-129
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Polsko-włoskie badania nad historią opieki i wychowania. Stanisław Litak i Gabriele De Rosa
Italian-Polish Research on the History of the Care and Education: Stanisław Litak and Gabriele De Rosa
Autorzy:: Surdacki, Marian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/448804.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Stanisław Litak
Gabriele De Rosa
Rzym
Lublin
historia wychowania
historia opieki
Rome
history of education
history of care
Opis:: Największy wpływ na moje życie i zainteresowania naukowe dotyczące historii opieki społecznej i wychowania wywarli profesorowie Stanisław Litak (1932–2010) i Gabriele De Rosa (1917–2009). Prof. Litak związany był zawsze z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim. Był moim nauczycielem i Mistrzem, a zarazem promotorem mojej pracy magisterskiej oraz pracy doktorskiej. Był wybitnym badaczem historii Kościoła, szczególnie parafii. Drugie pole jego zainteresowań stanowiła historia oświaty, szkolnictwa i wychowania. Wyniki swoich badań publikował w ujęciach kartograficzno-atlasowych. Jako znakomity znawca archiwów kościelnych należał do najwybitniejszych specjalistów od kartografii i geografii historycznej. Moje zainteresowania naukowe inspirował również prof. Gabriele De Rosa. Ten wybitny historyk angażował się również w politykę. Należał do Chrześcijańskiej Demokracji, był posłem do parlamentu włoskiego i senatorem Republiki Włoskiej. Wykładał na uniwersytetach w Salerno, Padwie, Rzymie. Pełnił funkcje dyrektora wielu organizacji, wydawnictw i czasopism naukowych. Między innymi był dyrektorem Instytutu Luigiego Sturzo (1979–2006), którego byłem stypendystą, oraz działającej przy nim Szkoły Historycznej Włosko-Polskiej (1983–1996). U niego też odbyłem w 1981 roku staż naukowy na Uniwersytecie Sapienza w Rzymie. Był badaczem włoskich ruchów katolickich, historii Kościoła, miłosierdzia, pobożności ludowej i religijności, zwolennikiem koncepcji francuskiej szkoły Annales.
The biggest influence on my life and science interests regarding history of social care and education had professors Stanisław Litak (1932–2010) and Gabriele De Rosa (1917–2009). Prof. Litak was always related with Catholic University of Lublin. He was my teacher, master and promoter of my master thesis and PhD thesis. He was a prominent scientist of the history of the Church, especially parishes. The second field of his interests was the history of learning and education. He published the results of his research by means of atlas-cartographical methods. As the excellent expert Church archives he belonged to the most prominent specialists of cartography and historical cartography. My science interests were inspired also by professor Gabriele De Rosa. The prominent historian was also engaged in politics. He belonged to Christian Democracy, envoy to the Italian parliament and senator of Italian Republic. He lectured on universities in Salerno, Padova, Rome. He was performing the function of the of lots of organizations, publishing houses and scientific journals. Among others he was a director of Luigi Sturzo Institute (1979–2006) and operating with it Italian-Polish Historical School (1983–1996), from which I get a scholarship. In 1981 I have also done scientifical training on the University of Sapienza in Rome with him. He was a researcher of Italian Catholic activities, history of the Church, mercy, folk piety and religiosity. Follower of concept of the French school Annales.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2018, 21, 2; 113-130
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Profesor Stanisław Litak (1932–2010) – przyczynek do biografii naukowo-dydaktycznej
Professor Stanisław Litak (1932–2010): A Contribution to a Scientific and Didactic Biography
Autorzy:: Szady, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/449098.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Stanisław Litak
historia Kościoła
geografia historyczna
historia szkolnictwa
historia wychowania
history of the Church
historical geography
history of schools
history of education
Opis:: Sylwetka naukowo-dydaktyczna prof. Stanisława Litaka obejmuje znaczący obszar badań nad historią społeczno-religijną epoki nowożytnej, realizowaną w trakcie wieloletniej pracy zawodowej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w latach 1961–2005. W trakcie aktywności zawodowej prof. Litak współtworzył lubelskie środowisko badaczy struktur Kościoła nowożytnego i geografii historycznej oraz reprezentował je na forum międzynarodowym. Równorzędną rolę w Jego naukowych zainteresowaniach pełniła historia oświaty epoki przedrozbiorowej, która zaowocowała autorstwem popularnego podręcznika akademickiego o historii wychowania, wykorzystywanego do dziś przez studentów zainteresowanych zagadnieniami historii edukacji. Dualizm pracy naukowej odzwierciedlają również okoliczności zatrudnienia prof. Litaka zarówno w Instytucie Historii oraz w Instytucie Pedagogiki KUL. Pokłosiem lat pracy są liczne publikacje naukowe, utrzymane w konwencji przyjętych kierunków badawczych. Nieoceniona pozostaje też spuścizna Profesora w postaci kapitału ludzkiego – seminarzystów, uczniów naukowych, współpracowników, którzy podejmują trud kontynuacji obranych przez Niego kierunków badawczych. Profesor Litak wyznaczył standardy w pracy naukowej, które pozostają godne naśladowania, dał się również poznać jako ciepły, skromny, ale wymagający nauczyciel akademicki i kierownik zespołów pracowniczych. Warto podkreślić i docenić Jego zasługi dla humanistyki polskiej, ze względu na wartość merytoryczną prac, które na stałe weszły do historiografii. Pamięć o Nim, jako o człowieku nauki, który niósł ze sobą wartości badawcze i utrzymywał dobre relacje międzyludzkie, zasługuje również na propagowanie w środowiskach akademickich.
The scientific and didactic portrait of Professor Stanisław Litak includes a considerable area of research on the social and religious history of the modern era carried out during the many years of work at the Catholic University of Lublin in the years 1961–2005. In the period of his professional activity, Professor Litak co-created the Lublin environment of researchers dealing with the structures of the modern Church and historical geography and he represented it on the international forum. A parallel role in his scientific interests was played by the history of education of the pre-partitioning period. The fruit of those interests was a popular academic textbook written by him about the history of education and still used by students concerned with the issues referring to the history of education. The duality of research work is also reflected in the circumstances in which Professor Litak was employed both at the Institute of History and the Institute of Pedagogy of the Catholic University of Lublin. The aftermath of his work includes numerous scientific publications written within the convention of the adopted scientific research directions. The Professor’s legacy in the form of human capital, namely students from the seminar, scientific students and colleagues who undertake the effort to continue the research directions established by him, remains invaluable. Professor Litak established standards in research work which deserve to be followed. He was also known as a warm, modest but demanding university teacher and head of teams. What should be emphasized and appreciated are his merits for the Polish humanities, which are due to the value of his works, constituting a permanent element of historiography. Memory about him as a man of science who epitomized research values and maintained good human relationships also deserves to be kept alive in academic circles.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2018, 21, 2; 99-112
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Współczesne tendencje w nauczaniu historii wychowania w wybranych ośrodkach akademickich
Autorzy:: Grabowska-Pieńkosz, Dorota
Falkowska, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2003417.pdf
Data publikacji:: 2020-03-30
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: history of education
higher education
academic education
contemporary trends
curricula
historia wychowania
studia wyższe
kształcenie akademickie
współczesne tendencje
programy nauczania
Opis:: Jednym z przedmiotów kształcenia przyszłych pedagogów jest historia wychowania. W ramach realizacji zajęć przekazywane są studentom zagadnienia z zakresu polskiej i powszechnej historii wychowania, a mianowicie praktyki pedagogicznej i historii myśli pedagogicznej. Uwzględniany jest nie tylko dorobek pedagogiki ogólnej i jej subdyscyplin, ale także, ze względu na interdyscyplinarny charakter pedagogiki, bardzo ważny dorobek filozofii, socjologii czy psychologii. W artykule zaprezentowano współczesne tendencje w nauczaniu historii wychowania w wybranych ośrodkach akademickich. Autorki zaprezentowały refleksję nad znaczeniem historii wychowania jako przedmiotu nauczania na studiach pedagogicznych. Na podstawie uzyskanych wyników analiz sylabusów (programów nauczania) wskazały dwie główne tendencje: merytoryczną i formalną. Pierwsza z nich dotyczy tematyki realizowanych zajęć z historii wychowania, druga natomiast wiąże się ze zmianami ustawowo-organizacyjnymi, które powodują, że coraz mniej godzin przeznaczanych jest na zajęcia oraz zmianie ulega nazewnictwo tego przedmiotu. Dlatego tak ważna wydaje się refleksja nad rolą edukacji historycznej w profilu kształcenia pedagogicznego – rozumiana nie tylko jako dostarczenie wiedzy, lecz także jako forma rozwoju i popularyzacji kultury pedagogicznej.
One of the subjects comprising the education of future educators is the history of education. Within the framework of the classes, the students are taught the issues of the Polish and general history of education, namely, pedagogical practice and the history of pedagogical thought. Not only are the achievements of general pedagogy and its sub-disciplines taken into account, but so are very important achievements of philosophy, sociology, or psychology, due to the interdisciplinary nature of pedagogy. The article presents contemporary trends in the teaching of the history of education in selected academic institutions. The authors present a reflection on the significance of the history of education as a subject within pedagogical studies. In their analysis of syllabuses (curricula), they indicate two main tendencies: substantive and formal. The former concerns the subject matter of the classes conducted on the history of education, while the latter is connected with statutory and organizational changes which have led to fewer and fewer hours being allocated to this subject and the nomenclature of this course being changed. That is why it seems so important to reflect on the role of history education within pedagogical education, understood not only as providing knowledge, but also as a form of development and popularization of pedagogical culture.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2020, 23, 2; 95-109
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Modern Trends in the Teaching of the History of Education in Selected Academic Institutions
Współczesne tendencje w nauczaniu historii wychowania w wybranych ośrodkach akademickich
Autorzy:: Grabowska-Pieńkosz, Dorota
Falkowska, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1195332.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: history of education
higher education
academic education
contemporary trends
curricula
historia wychowania
studia wyższe
kształcenie akademickie
współczesne tendencje
programy nauczania
Opis:: Jednym z przedmiotów kształcenia przyszłych pedagogów jest historia wychowania. W ramach realizacji zajęć przekazywane są studentom zagadnienia z zakresu polskiej i powszechnej historii wychowania, a mianowicie praktyki pedagogicznej i historii myśli pedagogicznej. Uwzględniany jest nie tylko dorobek pedagogiki ogólnej i jej subdyscyplin, ale także, ze względu na interdyscyplinarny charakter pedagogiki, bardzo ważny dorobek filozofii, socjologii czy psychologii.W artykule zaprezentowano współczesne tendencje w nauczaniu historii wychowania w wybranych ośrodkach akademickich. Autorki zaprezentowały refleksję nad znaczeniem historii wychowania jako przedmiotu nauczania na studiach pedagogicznych. Na podstawie uzyskanych wyników analiz sylabusów (programów nauczania) wskazały dwie główne tendencje: merytoryczną i formalną. Pierwsza z nich dotyczy tematyki realizowanych zajęć z historii wychowania, druga natomiast wiąże się ze zmianami ustawowo-organizacyjnymi, które powodują, że coraz mniej godzin przeznaczanych jest na zajęcia oraz zmianie ulega nazewnictwo tego przedmiotu. Dlatego tak ważna wydaje się refleksja nad rolą edukacji historycznej w profilu kształcenia pedagogicznego – rozumiana nie tylko jako dostarczenie wiedzy, lecz także jako forma rozwoju i popularyzacji kultury pedagogicznej.
One of the subjects comprising the education of future educators is the history of education. Within the framework of the classes, the students are taught the issues of the Polish and general history of education, namely, pedagogical practice and the history of pedagogical thought. Not only are the achievements of general pedagogy and its sub-disciplines taken into account, but so are very important achievements of philosophy, sociology, or psychology, due to the interdisciplinary nature of pedagogy.The article presents contemporary trends in the teaching of the history of education in selected academic institutions. The authors present a reflection on the significance of the history of education as a subject within pedagogical studies. In their analysis of syllabuses (curricula), they indicate two main tendencies: substantive and formal. The former concerns the subject matter of the classes conducted on the history of education, while the latter is connected with statutory and organizational changes which have led to fewer and fewer hours being allocated to this subject and the nomenclature of this course being changed. That is why it seems so important to reflect on the role of history education within pedagogical education, understood not only as providing knowledge, but also as a form of development and popularization of pedagogical culture.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2020, 23, 2; 95-109
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Dominujące tendencje historyczno-oświatowych dociekań naukowych łódzkich mistrzów historii wychowania z lat 1945–2006
Dominating Historical-Educational Trends in the Scientific Pursuits of the Masters of History of Education of Łódź from 1945 to 2006
Autorzy:: Michalski, Grzegorz
Michalska, Iwonna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28763317.pdf
Data publikacji:: 2022-06-28
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: University of Łódź
history of education
masters of historical-educational research
Uniwersytet Łódzki
historia wychowania
mistrzowie badań historyczno- oświatowych
Opis:: Badania historyczno-oświatowe prowadzi wiele placówek akademickich w Polsce. Jedną z nich jest środowisko historyków wychowania w Uniwersytecie Łódzkim, którego twórcy stanowią przedmiot niniejszego opracowania. Jego celem uczyniono ukazanie głównych zainteresowań badawczych profesorów, jednocześnie kolejnych kierowników uczelnianego w tej dziedzinie ośrodka i mentorów zajmujących się nie tylko naukową działalnością pisarską, ale również skupiających wokół siebie i kształcących młodą kadrę naukową. Dzięki metodom wyjaśniania historycznego i analizy tekstów przybliżone zostały główne obszary badań naukowych prof. Stefana Truchima, prof. Eugenii Podgórskiej i prof. Tadeusza Jałmużny. Ich twórczość naukowa obejmuje rekonstruowanie przeszłości edukacyjnej od wieku XVIII po wiek XX. W wyniku dokonywanych przez nich kwerend źródłowych, przede wszystkim archiwalnych i czasopiśmienniczych, powstawały cenne publikacje dotyczące szeroko pojmowanej oświaty w czasach Komisji Edukacji Narodowej, okresie zaborów, latach międzywojennych i Polski Ludowej. Dorobek naukowy profesorów, którzy przez ponad sześćdziesiąt lat pracowali w łódzkiej uczelni, charakteryzuje ciągłość i zmiana. Ciągłość w tym przypadku oznacza z jednej strony częściowe kontynuowanie badań zapoczątkowanych przez swoich poprzedników, z drugiej zaś – utrzymywanie ich wysokiego poziomu metodologicznego. Zmiana natomiast wyraża się w tworzeniu nowych pól badawczych, niepodejmowanych wcześniej przez historyków wychowania.
Many academic centers in Poland conduct historical-educational research, including the circle of historians of education at the University of Łódź, the founders of which are discussed in this paper. The purpose of the paper is to present the main research interests of the professors who were also subsequent heads of this center of history of education and mentors, focusing not only on writing research works but also on gathering young researchers around themselves and teaching them. Using the historical explanation and text analysis methods, the main areas of research interest are described of Prof. Stefan Truchim, Prof. Eugenia Podgórska, and Prof. Tadeusz Jałmużna. Their scientific achievements include the reconstruction of the educational past from the 18th to the 20th century. As a result of their source queries, mainly involving archives and journals, valuable works have been published concerning the widely-understood education system during the times of the Commission of National Education, the period of annexations, the interwar period, and the Polish People’s Republic. The characteristics of the scientific output of the professors who worked at the University of Łódź for over sixty years include continuity but also change. In this event, continuity means continuing in part studies started by one’s predecessors but also, on the other hand, maintaining their high methodological level. Change is demonstrated by choosing new areas of research which had not been looked into by education historians before.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2022, 25, 2; 131-153
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Związki Jana Hulewicza ze Stanisławem Kotem
Jan Hulewicz’s Relationship With Stanisław Kot
Autorzy:: Draus, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28763323.pdf
Data publikacji:: 2022-06-28
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Jan Hulewicz
Stanisław Kot
master
scholarly biography
work
activities
history of education
mistrz
historia wychowania
biografia naukowa
twórczość
działalność
Opis:: Przedmiotem analizy podjętej w artykule jest zagadnienie relacji naukowych, politycznych i towarzyskich łączących Jana Hulewicza i Stanisława Kota, dwóch wybitnych uczonych, profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego, badaczy historii wychowania i kultury umysłowej Rzeczpospolitej, a zarazem aktywnych uczestników życia polityczno-społecznego Polski w pierwszej połowie XX wieku. Na podstawie dotychczasowych opracowań biograficznych, a także materiałów źródłowych dostępnych w archiwach Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Instytutu Pamięci Narodowej tekst prezentuje w układzie chronologicznym etapy edukacji oraz meandry kariery zawodowej i akademickiej, działalność polityczną oraz późniejsze koleje życia obu uczonych. Cztery wyróżnione okresy to czas autonomii galicyjskiej, dwudziestolecie Polski międzywojennej, II wojna światowa oraz okres pojałtański. Omawiając biografie uczonych, artykuł zwraca uwagę na liczne podobieństwa w ich przebiegu – m.in. początki karier naukowych związane ze środowiskiem lwowskim i filologią polską, a twórczo kontynuowane w środowisku krakowskim w dziedzinie historii kultury i edukacji; wierność zasadom ideowym; wspólne środowisko polityczno-ideowe i zaangażowanie w służbę państwu polskiemu. Pomimo „żelaznej kurtyny” i komunistycznych represji, współpraca uczonych nie została zerwana. Hulewicz kontynuował i rozwijał w kraju ważne inicjatywy Kota, np. serię wydawniczą „Biblioteka Narodowa”, doprowadził do wydania księgi pamiątkowej ku czci Mistrza, zabiegał o wydanie pamiętników Wincentego Witosa w opracowaniu Profesora. Został również depozytariuszem spuścizny i wykonawcą jego ostatniej woli.
The subject of the analysis undertaken in this article is the issue of the scientific, political, and social relations between Jan Hulewicz and Stanisław Kot, two eminent scholars, professors of the Jagiellonian University, researchers of the history of education and intellectual culture, as well as active participants in the political and social life of Poland in the first half of the 20th century. On the basis of existing biographical studies and source materials available in the archives of the Jagiellonian University and the Institute of National Remembrance, the text presents in chronological order their stages of education and the meanders of their professional and academic careers, together with their political activity and the subsequent course of the lives of both scholars. The four periods distinguished are the time of Galician autonomy, interwar Poland, the Second World War and the post-Yalta period. Discussing the biographies of the two scholars, the article draws attention to the numerous similarities in their courses – i.a. the beginnings of their scientific careers related to the Lviv circle and Polish philology, and creatively continued in the Krakow circle in the field of cultural history and education; their adherence to certain ideological principles, their common political and ideological environment and commitment to the service of the Polish state. Despite being behind the Iron Curtain and subject to communist repression, the scholars’ cooperation remained unbroken. Hulewicz continued and developed Kot’s important initiatives in Poland, becoming the depositary of his legacy and executor of his last will.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2022, 25, 2; 19-37
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Kształcenie jezuitów prowincji litewskiej między tradycją a zmianą Przyczynek do prozopografii jezuitów w dawnej Rzeczypospolitej
Autorzy:: Mariani, Andrea
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/448757.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Grand Duchy of Lithuania
history of education
teacher training colleges
casuistry
mathematics
prosopography
Wielkie Księstwo Litewskie
Historia edukacji
seminaria nauczycielskie
kazuistyka
matematyka
prozopografia
Opis:: The present paper deals with the education of Jesuits in the Lithuanian Province and its influence on the religious vows made by the end of their religious formation. The research investigates changes that occurred in the structure of Jesuit personnel in regard to the education they received before and after their entry to the Jesuit Order. The main research source consists of personal catalogues from the Roman Archive of the Society of Jesus, to which the methods of statistical analysis and prosopography have been applied. The paper focuses on the following issues: (1) the general number of Jesuit personnel in the province, (2) the studies they completed before and (3) after their entry to the religious order, (4) the number of the professed of four vows and spiritual coadjutors, and (5) the influence of the school reform on Jesuit education, with particular regard to the mathematical sciences. The analysed sources indicate a gradual unification of the educational process, which consisted of a three-year philosophical course and a four-year theological course. Owing to the implementation of this model, the number of Jesuits professed of four vows increased and the number of spiritual coadjutors diminished.
Niniejszy artykuł omawia kształcenie jezuitów prowincji litewskiej oraz jego wpływ na rodzaj ślubów zakonnych składanych po ukończeniu formacji. Celem opracowania jest analiza zmian, jakie zachodziły w strukturze personelu jeśli chodzi o studia odbyte zarówno przed, jak i po wstąpieniu do zakonu. Bazę źródłową stanowią katalogi osobowe prowincji litewskiej, przechowywane w Archiwum Rzymskim Towarzystwa Jezusowego, które zostały opracowane metodą statystyczno-prozopograficzną. Analiza skupia się następujących zagadnieniach: (1) ogólna liczebność personelu prowincji, (2) studia zaliczone przed przyjęciem do Towarzystwa, (3) studia odbyte po wstąpieniu do zakonu, (4) liczebność profesów czterech ślubów i koadiutorów duchownych, (5) wpływ reformy szkolnictwa jezuickiego na kształcenie jezuitów, ze szczególnym uwzględnieniem nauk ścisłych. W świetle badanego materiału można zauważyć stopniowe ujednolicanie procesu kształcenia, na które składały się trzyletni kurs filozofii i czteroletni kurs teologii scholastycznej. W wyniku tego procesu liczba profesów czterech ślubów zwiększała się kosztem koadiutorów duchownych.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2019, 22, 4
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Stanisław Michalski (1928–1990) – twórca poznańskiej szkoły historii wychowania
Stanisław Michalski (1928–1990): The Founder of the Poznań School of the History of Education
Autorzy:: Brenk, Mikołaj
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28763319.pdf
Data publikacji:: 2022-06-28
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Stanisław Michalski
history of education
Poznań
pedagogy
Adam Mickiewicz University in Poznań
historia wychowania
pedagogika
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:: Przedmiotem artykułu jest postać profesora Stanisława Michalskiego – z wykształcenia i praktyki pedagoga, badacza dziejów oświaty, opiekuna naukowego wielu historyków wychowania. Celem publikacji jest przedstawienie Michalskiego w kontekście jego dorobku naukowego oraz organizacyjnego, związanego przede wszystkim z utworzeniem na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu odrębnej jednostki zajmującej się dziejami oświaty – Zakładu Historii Wychowania, którego był pierwszym kierownikiem. Opisano genezę i motywy powołania zakładu oraz pierwszy okres jego działalności. Ukazane zostały główne obszary zainteresowań naukowych Michalskiego: sylwetki i myśl pedagogiczna wybitnych działaczy społecznych i oświatowych XIX i XX wieku, historia oświaty rolniczej i edukacja młodzieży wiejskiej, dzieje zawodowego ruchu nauczycielskiego i kształcenie nauczycieli w Polsce oraz wyraźnie dookreślone poglądy na metodologię historii wychowania. Zaznaczono aktywność profesora w gremiach UAM, bogate doświadczenie w roli promotora, a także współpracę z ośrodkami badawczymi z całej Polski. Wykorzystano metodę faktograficzną, tj. dokonana została krytyczna analiza materiałów źródłowych (archiwalnych i drukowanych), a także licznych powstałych opracowań w badanej tematyce.
The subject of the article is professor Stanisław Michalski – a pedagogue by education and practice, researcher of the history of education, and supervisor of numerous historians of education. The aim of the publication is to present Michalski in the context of his scientific and organizational achievements, related primarily to the creation of a separate unit dealing with the history of education at the University of Adam Mickiewicz in Poznań, the Department of the History of Upbringing, and of which he became the first Head. The genesis and motives for establishing this research unit, as well as the first period of its activity, are described. The main areas of his research interests are presented, focusing on the views of outstanding social and educational activists of the 19th and 20th centuries, the history of agricultural education and the education of rural youth, the history of the professional teaching movement and teacher education in Poland, as well as his clearly defined views on the methodology of the history of education. The professor’s activity in the academic bodies of AMU, his extensive experience as a promoter, as well as his cooperation with academic centers from all over Poland were marked. The factual method was used, i.e. a critical analysis of source materials (archival and printed), and numerous studies on the subject matter were performed.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2022, 25, 2; 93-110
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Ludwik Piechnik SJ (1920–2006). Pierwszy kierownik Katedry Historii Oświaty (1997–1998) Akademii Ignatianum w Krakowie
Ludwik Piechnik S.J. (1920–2006): The First Head of the Chair of the History of Education (1997–1998) of the Jesuit University Ignatianum in Krakow
Autorzy:: Królikowska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28763328.pdf
Data publikacji:: 2022-06-28
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Ludwik Piechnik
Jesuits
history of education
pedagogy
Jesuit University Ignatianum in Krakow
jezuici
historia oświaty i wychowania
pedagogika
Akademia Ignatianum w Krakowie
Opis:: W 2022 roku przypada 25 rocznica powstania Katedry Historii Wychowania funkcjonującej w ramach obecnego Wydziału Pedagogicznego Akademii Ignatianum w Krakowie. Celem artykułu jest zaprezentowanie sylwetki pierwszego kierownika katedry, ks. prof. Ludwika Piechnika SJ. Badania przeprowadzono metodą analizy dokumentów – zarówno źródłowych, jak i opracowań. Artykuł wpisuje się w nurt badań biograficznych. Śledząc edukacyjne losy ks. Ludwika Piechnika, można zauważyć, że jego życie utkane było z wydarzeń, decyzji, które budowały krok po kroku wychowawcę młodzieży, naukowca, wykładowcę akademickiego, wreszcie kierownika katedry. Był historykiem i pedagogiem, dlatego badanie przeszłości edukacyjnej pozostawało w polu jego głównych zainteresowań. Zajmowała go również edukacyjna teraźniejszość, w którą zaangażował się jako wychowawca i organizator opieki zastępczej. Z analizy biografii Profesora Ludwika Piechnika wyłania się sylwetka osoby, która – przejawiając niezwykłą wrażliwość wobec dzieci i młodzieży – nie ograniczała się do analiz teoretycznych, ale wyrażała przekonanie, że trzeba być blisko tych, o których się pisze. Można zatem powiedzieć o nim, że potrafił umiejętnie łączyć teorię z edukacyjną praktyką.
2022 will mark the 25th anniversary of the functioning of the Chair of the History of Education as part of the present Faculty of Pedagogy of the Jesuit University Ignatianum in Krakow. The aim of the article is to present the profile of its first chairman, Father Professor Ludwik Piechnik S.J. The research was carried out using the method of the analysis of documents – both source documents and studies. The article is written within the framework of the biographical research trend. Following the educational career of Fr. Ludwik Piechnik, one can see that his life was interwoven with events and decisions which all contributed to the formation of an educator of youth, a scientist, a university lecturer, and finally the chair of the department. He was a historian and an educator, so the study of the educational past remained in his field of interest. He was also concerned with the educational present, and was involved as an educator and organizer of foster care. An analysis of Professor Ludwik Piechnik’s biography reveals the profile of a person who, showing unusual sensitivity towards children and young people, did not limit himself to theoretical analyses, but expressed the conviction that one should be close to those about whom one writes. Therefore, it can be said that he was able to skillfully combine theory with educational practice.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2022, 25, 2; 63-76
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Jezuickie instytucje edukacyjne w Orszy 1773–1820
Jesuit Educational Institutions in Orsha 1773–1820
Autorzy:: Bieś, Andrzej, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/448643.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Orsza
historia edukacji
historia jezuitów
jezuici w Rosji XVIII–XIX w.
szkolnictwo jezuickie
bursa muzyczna
konwikt
seminarium nauczycielskie
programy nauczania
Orsha (Belarus)
the history of education
the history of Jesuits
Jesuits in Russia in the 18th and 19th century
Jesuit education
music dormitory
boarding school
teacher training college
curricula
Opis:: Celem artykułu opisującego funkcjonowanie jezuickich placówek edukacyjnych, istniejących w latach 1773–1820 w położonym nad Dnieprem mieście powiatowym Orsza, jest przybliżenie fenomenu przetrwania i kontynuowania prac wychowawczo-oświatowych w warunkach poważnego kryzysu instytucjonalnego. Dla wspomnianych placówek kryzys ten był związany z jednej stron z upadkiem polskiej państwowości i włączeniem w struktury obcego państwa, a z drugiej z perturbacjami wywołanymi nieskuteczną próbą całkowitej likwidacji organizacji odpowiadającej za ich dotychczasowe prowadzenie. Korzystając z zachowanych materiałów archiwalnych oraz skąpej literatury przedmiotu, autor odtwarza przebieg działalności poszczególnych jednostek – jezuickiej szkoły publicznej, bursy muzycznej, konwiktu szlacheckiego, studium nauczycielskiego dla kleryków jezuickich oraz rocznego kursu formacji zakonnej tzw. trzeciej probacji. Ze względu na rodzaj dostępnych materiałów źródłowych tekst skupia się głównie na prowadzonej przez jezuitów od 1618 roku szkole, zwracając uwagę m.in. na jej bazę materialną, liczebność uczniów, kadry nauczycielskie, na zmiany zachodzące w programach nauczania oraz powody ich wprowadzania, a także uzyskane efekty kształcenia. W dalszej części zostały przedstawione cele stawiane pozostałym placówkom, metody ich realizacji i zakres oddziaływania, oraz osoby odpowiedzialne za wypełnianie zadań w poszczególnych jednostkach. I chociaż edukacyjna działalność jezuitów w Orszy została ostatecznie i bezpowrotnie przerwana ich wypędzeniem w 1820 roku, a same instytucje nie przetrwały nawet dekady w rękach nowych administratorów, to pamięć o dawnych zakładach poświęconych nauczaniu i wychowaniu w sposób nieoczekiwany powróciła po wiekach do przestrzeni publicznej w postaci śladu zrekonstruowanego – wzniesionych z ruin i zaadaptowanych budynków.
The aim of the article, describing the functioning of Jesuit educational institutions, in the years 1773–1820, in Orsha, the poviat town located by the Dnieper, is to present the phenomenon of the survival and continuation of educational and pedagogical activities at the time of a serious institutional crisis. On the one hand, for the above-mentioned institutions, the crisis was connected with the collapse of the Polish statehood and its incorporation into the structure of a foreign state. On the other hand, it was related to the perturbations caused by a futile attempt to completely abolish the organisation responsible for its functioning until then. Taking advantage of preserved archival materials as well as of the scarce literature on the subject matter, the author reconstructs the subsequent forms of functioning of particular institutions – the Jesuit public school, music dormitory, landed gentry boarding school, teacher training college for Jesuit clerics and a year course for nunnery formation, the so-called third probationary period. Owing to the type of the available source material, the article concentrates mainly on the school ran by Jesuits since 1618, focusing among other things on its material basis, the number of students, the teaching staff, on the changes in the curricula as well as the reasons for these changes, and also on accomplished educational results. The further part of the article presents the objectives set for the remaining institutions, methods of their implementation and the scope of their functioning, as well as the people responsible for task fulfillment in particular institutions. The educational activity of Jesuits in Orsha was irreversibly terminated as a result of their expulsion in 1820 and the institutions themselves did not survive even a decade once their new administrators were in charge. However, after centuries, the memory of former institutions dedicated to education and upbringing unexpectedly returned to the public space in the form of the reconstructed trace – the adapted buildings which were erected from ruin.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 3; 15-34
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Zarys rozwoju ruchu spółdzielczego na ziemiach polskich pod zaborem pruskim w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku oraz jego edukacyjny charakter
The Overview of the Development of the Cooperative Movement on Polish Lands Under Prussian Rule in the Second Half of the Nineteenth and Early Twentieth Century
Autorzy:: Magiera, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/448994.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: historia wychowania
spółdzielczość na ziemiach polskich pod zaborem pruskim
ks. Augustyn Szamarzewski
ks. Piotr Wawrzyniak
wychowanie przez spółdzielczość
edukacja a spółdzielczość
history of education
cooperative movement in Poland under Prussian rule
Augustyn Szamarzewski
Piotr Wawrzyniak
education through cooperation
Opis:: Artykuł ukazuje zarys rozwoju ruchu spółdzielczego na ziemiach polskich pod zaborem pruskim w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku oraz jego edukacyjny charakter. Tekst jest podzielony na trzy zasadnicze części, które przedstawiają: genezę ruchu spółdzielczego na ziemiach polskich pod zaborem pruskim; rozwój ruchu spółdzielczego pod patronatem ks. Augustyna Szamarzewskiego; funkcjonowanie ruchu spółdzielczego pod patronatem ks. Piotra Wawrzyniaka. Na ziemiach polskich zaboru pruskiego w połowie XIX wieku rozpoczęto akcję zakładania stowarzyszeń dla celów gospodarczych. Początkowo powstały spółdzielnie oszczędnościowo-kredytowe, nazywane bankami ludowymi. W miarę upływu czasy rozwinęły się inne formy spółdzielczości, przede wszystkim spółdzielnie rolniczo-handlowe i parcelacyjne. Pod zaborem pruskim polskie spółdzielnie charakteryzowały się jednolitością pod względem organizacyjnym i typologicznym. Należały do jednej centrali finansowej i jednego związku rewizyjnego. Na ich dynamiczny rozwój mieli wpływ wielcy patronowie spółdzielczości: ks. Augustyn Szamarzewski i ks. Piotr Wawrzyniak. Spółdzielczość polska pod zaborem pruskim posiadała edukacyjny charakter. Stała się szkołą pracy, oszczędności, gospodarności i przedsiębiorczości. Odgrywała ważną rolę w walce z germanizacją. Rozwijała solidaryzm społeczny, różne formy samopomocy, współpracy i współdziałania. Dążyła do modernizacji gospodarczej i społecznej, próbujące przeciwdziałać rosnącym ujemnym skutkom rozkwitającego kapitalizmu i dążąc do podniesienia poprzez wspólną działalność gospodarczą poziomu życia ekonomicznego warstw najniżej położonych. Posiadała nie tylko ekonomiczny charakter, ale i moralny, który umacniał pozytywne cechy ludzi, zwalczał nadużycia, lichwę, wady narodowe i społeczne. Stowarzyszenia spółdzielcze stawały się miejscem kształcenia i wychowania inteligencji gospodarczej, szkołą demokracji i życia obywatelskiego. Zajmowały się działalnością oświatową i patriotyczną.
The article presents the overview of the development of the cooperative movement on Polish lands under Prussian rule in the second half of the nineteenth to the early twentieth century and its educational character. The text is divided into three main parts, which present: the origins of the cooperative movement on Polish lands under Prussian rule; the development of the cooperative movement under the patronage of Augusyn Szamarzewski; the functioning of the cooperative movement under the patronage of Piotr Wawrzyniak. In the mid-nineteenth century on the Polish territory annexed by Prussia began the actions of association for economic purposes. Initially savings and credit cooperatives were formed, which were called people’s banks. With the passage of time other forms of cooperatives have developed, mainly agricultural and trading cooperatives. Polish cooperatives under Prussian rule were characterized by uniformity in terms of organization and typology. They belonged to one central financial office and one revisory association. The great patrons of cooperatives – Augustine Szamarzewski and Piotr Wawrzyniak – had profound influence on their dynamic development. The cooperative movement in Poland under Prussian rule had an educational character. It became a school of work, saving, thrift and entrepreneurship. It played an important role in the fight against Germanization. The cooperative movement was developing social solidarity, various forms of self-help, cooperation and collaboration. It strived for economic and social modernization, trying to counteract the growing negative effects of flourishing capitalism and seeking to raise the standard of living of the lowest social class through joint economic activity. It not only had an economic character, but also moral, which strengthened the positive qualities of people, fought against abuse, usury, national or social disadvantages. Cooperative associations became a place of education and upbringing of economic intelligence, a school of democracy and civic life. They were also engaged in educational and patriotic activity.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 3; 181-200
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Dzieje oświaty i wychowania na łamach „Ruchu Pedagogicznego” w latach 1918-1939
Autorzy:: Barnaś-Baran, Ewa Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/448721.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Ruch Pedagogiczny [Pedagogical Movement] journal
history of reforms in education and upbringing
outstanding pedagogical figures
Galicia
Henryk Rowid
„Ruch Pedagogiczny”
dzieje reform wychowania i kształcenia
wybitne postaci pedagogów
Galicja
Rowid Henryk
Opis:: The aim of this article is to present examples of upbringing and educational activities undertaken in the pedagogical past that were published in the Ruch Pedagogiczny [Pedagogical Movement] journal in the years 1918–1939. The method of the qualitative analysis of the source material was applied to the “Articles” section of selected issues of the journal published in the period under study. It was found that Ruch Pedagogiczny published articles promoting upbringing and educational traditions which reminded the readers of the relationship between traditional and innovative approaches in the field of education. These articles described the changes to be introduced in elementary education and in teacher training at this level, and their aim was to encourage teachers to engage in professional self-development and to promote proactive, creative and patriotic attitudes. The history of education and upbringing was presented through the activities of individuals, schools and various institutions from Poland, Europe, and the world that were directly and indirectly connected with the education system and its reforms. The beginning of the 20th century witnessed a growing interest in innovative trends in education and upbringing. As can be seen from the results of the analysis of the articles published in Ruch Pedagogiczny, teachers’ attention was drawn to the need to learn about pedagogical novelties, although the pedagogical past was not neglected. Attempts were made to demonstrate the achievements of outstanding figures from the history of education and upbringing and to recall examples from the past in order to encourage readers to actively participate in the changes. Knowledge of the latest trends in education and upbringing and knowledge of the pedagogical past were to contribute to the improvement of teachers’ professional qualifications. Ruch Pedagogiczny can thus be seen as a source for studies on the history of schools and teacher training.
Celem artykułu jest wskazanie, jakie przykłady działalności wychowawczej i oświatowej z przeszłości pedagogicznej przedstawiano czytelnikom czasopisma „Ruch Pedagogiczny” w latach 1918–1939. Przeanalizowano zawartość działu „Artykuły” w poszczególnych rocznikach czasopisma w badanym okresie. Zastosowano jakościową analizę materiału źródłowego. Ustalono, że na łamach „Ruchu Pedagogicznego” zamieszczano artykuły ukazujące tradycje wychowawcze i oświatowe i przypominano o związku, jaki zachodził pomiędzy tradycją a nowatorskimi założeniami w dziedzinie oświaty i wychowania. Treści tych artykułów dotyczyły zmian, jakie starano się wprowadzić w szkolnictwie elementarnym oraz przygotowaniu nauczycieli tej szkoły do pracy zawodowej. Zachęcano w ten sposób nauczycieli do samokształcenia, upowszechniano postawę twórczą, aktywną, działalność nacechowaną patriotyzmem. Problematyka dziejów wychowania i kształcenia obejmowała działalność osób, szkół, instytucji na ziemiach polskich, w Europie i świecie. Pisano również o postaciach, które nie były bezpośrednio związane ze szkolnictwem, ale swoją działalnością wspierały reformy kształcenia i wychowania. Na początku XX wieku wzrosło zainteresowanie nowatorskimi prądami w kształceniu i wychowaniu. Jak wynika z dokonanych ustaleń, w „Ruchu Pedagogicznym” zwracano uwagę nauczycieli na potrzebę poznania nowinek pedagogicznych, ale nie zapominano o przeszłości pedagogicznej. Starano się ukazywać osiągnięcia postaci z dziejów wychowania i kształcenia, rozbudzać potrzebę czynnego udziału w zmianach, odwołując się do przykładów z przeszłości. Zarówno znajomość najnowszych tendencji w kształceniu i wychowaniu, jak i wiedza z przeszłości pedagogicznej miały się przyczyniać do doskonalenia funkcjonowania nauczycieli w pracy zawodowej. „Ruch Pedagogiczny” może stanowić źródło do badań nad dziejami szkół i kształcenia nauczycieli.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2019, 22, 4
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Działalność Stanisława Tynca na rzecz rozwoju historii wychowania po II wojnie światowej
The Activity of Stanisław Tync for the Development of the History of Education After the Second World War
Autorzy:: Szulakiewicz, Władysława
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28763321.pdf
Data publikacji:: 2022-06-28
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Stanisław Tync
historyk oświaty i wychowania
historia wychowania
działalność dydaktyczna
działalność organizacyjno-naukowa
historian of education and upbringing
history of upbringing
didactic activity
organizational and scientific activity
Opis:: Artykuł poświęcony jest jednemu z zasłużonych polskich uczonych i nauczycieli akademickich, Stanisławowi Franciszkowi Tyncowi. W jego biografii naukowej i zawodowej należy wyróżnić dwa okresy: międzywojenny i powojenny. W tekście skoncentrowano się na ukazaniu jego działalności dotyczącej rozwoju historii wychowania po II wojnie światowej. Wówczas był on nauczycielem akademickim w Uniwersytecie Wrocławskim. W prezentowanej refleksji skupiono się na omówieniu jego aktywności naukowo-organizacyjnej i dydaktycznej związanej z nauczaniem historii wychowania. Naszkicowano jego zasługi w kształceniu młodej kadry naukowej. Zasygnalizowano także zagadnienie udziału Tynca w życiu naukowym środowiska historyków wychowania. Artykuł opracowano wykorzystując głównie materiały archiwalne znajdujące się w Archiwum Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Archiwum Uniwersytetu Wrocławskiego. Dla omówienia podjętego tematu istotna okazała się korespondencja, recenzje i opinie autorstwa Tynca oraz dokumentacja jego działalności dydaktycznej. Ze źródeł tych można odczytać jego zasługi w rozwoju środowiska naukowego historyków wychowania oraz zrekonstruować zagadnienia nauczania historii wychowania.
The article is devoted to one of the most distinguished Polish scholars and academic teachers, Stanisław Franciszek Tync. In his academic and professional biography, two periods should be distinguished: the interwar period and the postwar period. The text focuses on a presentation of his activities concerning the development of the history of education after the Second World War. At that time, he was an academic teacher at the University of Wrocław. The presented reflection focuses on the discussion of his scientific, organizational, and didactic activity related to teaching the history of education. His merits in educating young scientific staff are also outlined. The issue of Tync’s participation in the scientific life of historians of education is also discussed. The article was prepared using mainly archival materials from the Archives of the Polish Academy of Sciences in Warsaw, Archives of the Jagiellonian University, Archives of the University of Wrocław. The correspondence, reviews, and opinions of Tync, as well as the documentation of his didactic activity, turned out to be crucial for any discussion of the topic. From these sources, we can read Tync’s contribution to the development of the scientific community of educational historians and reconstruct the issues of teaching the history of education.
Źródło:: Studia Paedagogica Ignatiana; 2022, 25, 2; 39-61
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:: Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "history of education" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język