Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "opieka i wychowanie" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
W kręgu badań nad dzieckiem i dzieciństwem [Stefania Walasek, Opieka i wychowanie małego dziecka na łamach czasopism przełomu XIX i XX wieku, Oficyna Wydawnicza Atut – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, Wrocław 2015]
Concerning the Research on a Child and Childhood [Stefania Walasek, Opieka i wychowanie małego dziecka na łamach czasopism przełomu XIX i XX wieku, Oficyna Wydawnicza Atut – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, Wrocław 2015]
Autorzy:
Wałęga, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448623.pdf
Data publikacji:
2016-11-04
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 2; 293-298
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idee opieki w działalności i twórczości publicystycznej Wandy Szuman (1890–1994)
Autorzy:
Falkowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1998493.pdf
Data publikacji:
2021-08-03
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
opieka
działalność pedagogiczna
popularyzacja opieki
wychowanie
publicystyka kobieca
sieroctwo
Opis:
W artykule zaprezentowano ideę opieki w działalności społecznej i twórczości pedagogicznej Wandy Szuman. Związana z Toruniem działaczka i pedagog, współzałożycielka Pomorskiego Towarzystwa Opieki nad Dziećmi, którego celem była ochrona dzieci i młodzieży oraz opieka nad sierotami, prowadziła badania nad dziećmi osieroconymi, a ich wyniki publikowała na łamach periodyków pedagogicznych, takich jak m.in.: „Szkoła Specjalna”, „Opieka nad Dzieckiem” „Wychowawca” czy „Życie Dziecka”. Swoje doświadczenia zdobyte dzięki wyjazdom do Francji, Anglii i Belgii starała się przekazać polskim czytelnikom. Szuman zarówno w swej działalności w ramach Towarzystwa, jak i w twórczości pisarskiej stała na stanowisku, że do minimum należy ograniczyć oddawanie sierot do tzw. zakładów zamkniętych. Była zwolenniczką i propagatorką idei umieszczania dzieci w rodzinach zastępczych i otaczania ich rodzinną atmosferą. Starała się podsuwać rodzimym czytelnikom najlepsze, sprawdzone już wzorce w zakresie tego ważnego problemu społecznego. Była zatem propagatorką nowoczesnej koncepcji opieki nad osieroconym dzieckiem.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2021, 24, 2; 35-48
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wychowanie moralne i religijne ubogich i sierot w Krakowskim Towarzystwie Dobroczynności w latach 1816–1918
The Religious and Moral Education of the Poor and Orphans in the Krakow Charity Association in the Years 1816–1918
Autorzy:
Barnaś-Baran, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/970080.pdf
Data publikacji:
2016-11-04
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
towarzystwo dobroczynności
ubóstwo
dobroczynność
opieka
sieroty
Cracow Charitable Society
poverty
charity
care
orphans
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie realizowanego przez Krakowskie Towarzystwo Dobroczynności wychowania moralnego i religijnego ubogich. W zakładzie Towarzystwa mieszkali ludzie starzejący się i starzy, z problemami zdrowotnymi, którzy nie mogli już z braku sił zapracować na własne utrzymanie. Podopiecznymi były również sieroty od 10. do 16. roku życia (po 1874 roku przyjmowano nawet dzieci sześcioletnie). Organizowano dla nich opiekę, ale również kładziono nacisk na eliminowanie negatywnych zachowań i przyzwyczajeń, nakłaniano do moralnego i zgodnego z nauką chrześcijańską życia. Analiza materiałów źródłowych, zwłaszcza statutów, regulaminów i instrukcji pozwoliła na ukazanie, w jaki sposób wychowywano podopiecznych na „pożytecznych członków społeczności”. Walczono zwłaszcza z próbami żebrania oraz nadużywaniem alkoholu. Przyjmując do zakładu ubogich, sprawdzano, czy ich życie było zgodne z normami moralnymi oraz czy były one pracowite. Wypełniano dzień ubogich modlitwą, pracą, dbano aby właściwie spędzali czas wolny. Zwracano uwagę na wzajemną życzliwość, szacunek względem dobroczyńców oraz siebie nawzajem. Uczono porządku, troski o rzeczy własne, jak również należące do Towarzystwa. Brak przestrzegania regulaminów był karany. Kary miały określoną gradację, zawsze starano się najpierw udzielać upomnień. Motywacją do właściwego postępowania były nagrody. Nagradzano za pracę, naukę, umożliwiano uroczyste obchodzenie świąt kościelnych. Dla sierot organizowano majówki, wycieczki. Wyrażano zgodę na urlopy, odwiedzanie rodzin.
The aim of the article is to present implemented in 19th century by the Cracow Charitable Society the moral and religious education of the poor. In the plant of the Society lived aged and old people, with health problems, who lacked of their own forces to earn for living. Wards were also the orphans from 10 to 16 years old (after 1874 the Society accepted even six years old children). The daily care for them was organized, with putting the emphasis on eliminating negative behaviors and habits, they were urged to live a life in accordance with the moral and Christian values. Analysis of source materials, especially the statutes, regulations and instructions made it possible to show how the wards were brought up in order to be in the future the “useful members of the community”. The staff of the Society fought especially with attempts of begging and alcohol abuse. During the enrolment the staff checked if the candidates’ behaviour was in line with moral standards and if they were diligent enough. Daily routine was carefully planned: there was a time of prayer, of work, care was taken to spend in a fruitful manner free time. The staff stressed the value of mutual kindness, respect shown to each other, and towards the benefactors. The wards were taught how to care for their own belongings and for what the Society provides to them. Failure to comply with regulations was punished. Penalties had a definite gradation, the staff always sought to give reprimands first. The system of awards and compensations was introduced in order to motivate pupils for proper conduct. They were rewarded for diligent work, learning, and allowed to participate in celebration of religious holidays. For orphans the picnics, tours were organized. The permission to see families and to go on holidays were also given.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 2; 65-85
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Początki instytucjonalnej „Opieki” nad młodzieżą przemysłową i rękodzielniczą w Krakowie na przełomie XIX i XX wieku
The Initial Activity of the Institutional “Care” Aimed at the Youth from Industrial and Handicraft Families at the Turn of the 19th and 20th Centuries
Autorzy:
Grzebień, Ludwik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448937.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
młodzież przemysłowa i robotnicza
Związek Młodzieży Rękodzielniczej
Galicja
edukacja i wychowanie
„Opieka”
the industry and working class youth
Handicraft Youth Association
Galicia
education and upbringing
“Care”
Opis:
W dużych miastach Galicji pod koniec XIX wieku zaczął się rozwijać drobny przemysł, który zatrudniał głównie młodzież. Po ogłoszeniu w 1891 roku przez papieża Leona XIII encykliki Rerum novarum jezuici przystąpili do organizowania na terenie Krakowa katolickich stowarzyszeń robotniczych, które przybrały nazwę „Przyjaźń”. Kolejnym krokiem jezuitów była opieka nad młodzieżą robotniczą, głównie terminatorami, z rodzin robotniczych, rzemieślniczych i chłopskich. Wzorem dla tej akcji stała się działalność Adolfa Kolpinga, który w 1849 roku rozpoczął w Kolonii pracę nad terminatorami i w 1851 roku założył w Niemczech pierwszy „Katolicki Związek Czeladników”. Odtąd w różnych krajach powstawały „Patronaty”, czyli „Opieki” nad młodzieżą przemysłową i rękodzielniczą. Na terenie Galicji opieką nad terminatorami zajął się jezuita Błażej Szydłowski, który zwołał na dzień 2 września 1897 roku pierwsze walne zebranie w sprawie terminatorów. Spotkali się wówczas przedstawiciele mieszczaństwa i duchowieństwa oraz chłopcy różnych zawodów, którzy powołali „Opiekę św. Stanisława Kostki nad Młodzieżą Terminatorską”. Jej celem było rozbudzanie życia religijnego młodych uczniów rzemieślniczych, wypełnienie ich czasu wolnego zajęciami kulturalnym i wypoczynkiem oraz niesienie im w razie konieczności pomocy materialnej. Po roku działalności „Opieki” miejsce ks. Szydłowskiego zajął w 1898 roku ks. Stefan Bratkowski, który przejął patronat nad „Opieką” i kierował nią do 1906 roku. Dnia 15 kwietnia 1906 roku kierownictwo „Opieki” przejął ks. Mieczysław Kuznowicz, który przekształcił ją w „Związek Młodzieży Rękodzielniczej”. Dnia 8 grudnia 1906 roku odbyło się pierwsze Walne Zgromadzenie Związku; prezesem honorowym i dożywotnim został wtedy ks. Bratkowski, a prezesem rzeczywistym ks. Kuznowicz, który kierował związkiem do 1939 roku. Podobne „Opieki” powstały także w Przemyślu, Tarnopolu i Tarnowie, ale nie działały dłużej.
At the end of the 19th century, in large cities in Galicia, small-scale industry, where mainly the young were employed, started to develop. After in 1891, Pope Leon XIII issued in his Encyclical Letter Rerum novarum, Jesuits in the Krakow region initiated establishing Catholic, working class associations, which assumed the name of “Friendship”. The further step Jesuits took was taking care of the working class youth, particularly apprentices from factory workers’, craftsmen’s and peasants’ families. Activities of Adolf Kolping, who in 1849 began his work with apprentices in Cologne and in 1851 established first in Germany “Catholic Journeymen’s Association”, served as a model for the Jesuits. Since then, in various countries, “Patronages” and “Care” facilities aimed at the industrial and handicraft youth were established. On the Galicia territory, Błażej Szydłowski, SJ, who was in charge of the care over apprentices, convened the first General Meeting concerning apprentices on September 2nd 1897. Representatives of bourgeoisie and clergy as well as boys of various professions gathered and founded “St Stanisław Kostka Care for the Apprentice Youth”. Its goal was inspiring religious life in young apprentices, occupying their leisure time with cultural activities and relaxation as well as offering them financial help if necessary. After a year of the “Care” activity, in 1898 Father Stefan Bartkowski, who took charge of the centre and managed it until 1906, replaced Father Szydłowski. On April 15th 1906, Father Mieczysław Kuznowicz, who transformed it into “Handicraft Youth Association”, took over the management of the “Care”. On December 8th, the first General Meeting of the Association was held; Father Bratkowski was appointed Lifelong Honorary President whereas Father Kuznowicz became the actual President, who managed the association in 1939. Similar centres were established in Przemyśl, Tarnopol and Tarnów, but their activities did not last long.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 3; 163-180
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies