Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "van Nieukerken, Arent" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Cyprian Norwid – Peter Gehrisch, Über die Freiheit des Wortes (Rzecz o wolności słowa)
    Autorzy:
    van Nieukerken, Arent
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729760.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    German rendition
    Rzecz o wolności słowa [On the freedom of the Word]
    Norwid
    Peter Gehrisch
    przekład niemiecki
    Rzecz o wolności słowa
    Opis:
    This article is a critical appraisal of the recent German publication entitled Über die Freiheit des Wortes, which is a German translation of the well-known Norwid's poetic treatise On the freedom of the Word, also including some other translations of his poetic works, e.g. Fatum, W Weronie [In Verona], Bema pamięci żałobny-rapsod [A funeral rhapsody in memory of General Bem], Ironia [Irony] or Fortepian Szopena [Chopin’s Grand Piano]. Yet, preeminent in the volume is the title treatise in verse, if not for the fact that the volume offers the first ever German rendition of this work. According to the author of the article, the translator Peter Gehrisch sometimes happens to fall into interpretation traps that Norwid’s texts are full of: semantic convolutions, phraseological ambiguities or – above all – stylistic and syntactic complications. Another limitation that is evident in the German rendition is that Gehrisch strove very much to preserve in his version the original versed form of the treatise. The result is not always optimal if one considers the senses of the particular phrases or larger fragments.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2016, 34 English Version; 250-278
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Norwid’s poems and letters about Rome and the papacy in the context of French polemics
    Wiersze i wypowiedzi epistolarne Norwida o Rzymie i Papiestwie w kontekście polemik francuskich
    Autorzy:
    van Nieukerken, Arent
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17836850.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    the Roman Question
    sacred history
    Pius XIX
    Garibaldi
    Kwestia Rzymska
    historia święta
    Opis:
    Norwid was very much interested in the fate of the Papal State in the second half of the 19th century, which is testified in some of his letters and poems. Many traces of his reading newspapers and essayistic texts (particularly in French) can be found in these texts. From Norwid’s point of view the Pope played an important, historical role. He believed that Pius IX should head a federation-based Italian state. The Pope’s main opponent was Giuseppe Garibaldi who in the 1860s decisively contributed to the Italian unity, although Napoleon III’s France did not allow him to capture Rome itself. Norwid – unlike the largest part of the Polish emigration – had a negative attitude towards the Italian republican leader. He did not consider him (in the period immediately preceding the January Uprising) a model to follow. The main reason of this negative assessment was Norwid’s concept of sacred history that presumes there must exist a relation between the history and sacrum. According to Norwid, Garibaldi’s armed struggle for the establishment of a modern nation state did not fit in the context of sacred history (by contrast, the peaceful manifestations on the streets of Warsaw in the years 1861-62 took an entirely different course). In particular, Garibaldi failed to appreciate the sacerdotal char-isma of the Rome’s ruler. But it was precisely this “Christian-Patriotism” on which the universal mission of the world capital (prefigured by pagan Rome) was based. Norwid, the author of the poem “Do władcy Rzymu” [To Rome’s ruler], was convinced that this vision of Rome rooted in sacred history would – in spite of temporary setbacks – ultimately triumph.
    Norwid interesował się żywo losami Państwa Kościelnego w drugiej połowie XIX wieku. Świadczą o tym zarówno niektóre jego listy, jak i wiersze. Znajdujemy w nich wiele śladów lektury (zwłaszcza francuskich) gazet i innych tekstów publicystycznych. Z punktu widzenia poety osoba papieża odgrywała ważną rolę dziejową. Właśnie Pius IX miał stanąć na czele federatywnie zorganizowanego państwa włoskiego. Głównym przeciwnikiem władcy Watykanu był Giuseppe Garibaldi, który w latach sześćdziesiątych XIX wieku przyczynił się w decydujący sposób do zjednoczenia Włoch, choć Francja Napoleona III nie dopuściła do zajęcia samego Rzymu. W odróżnieniu od dużej części polskiej emigracji, Norwid miał negatywny stosunek do włoskiego republikanina. Nie uważał go (w czasie poprzedzającym powstanie styczniowe) za wzór do naśladowania. Przyczyną tej negatywnej oceny była Norwidowska koncepcja historii świętej zakładającej konieczną relację między dziejami a sacrum. Prowadzonej przez Garibaldiego zbrojnej walki o założenie nowoczesnego państwa narodowego nie można było – zdaniem Norwida – umieścić w kontekście historii świętej (zupełnie inaczej miała się zaś sprawa z pokojowymi manifestacjami na ulicach Warszawy w 1861-1862). Włoski patriota zlekceważył przede wszystkim kapłańską charyzmę władcy Rzymu. Właśnie na niej, czyli na „patriotyzmiechrześcijańskim”, polega[ło] uniwersalistyczne posłannictwo stolicy świata (pogański Rzym był jej prefiguracją). Autor wiersza Do władcy Rzymu był przekonany, że owa zakorzeniona w historii świętej wizja Rzymu, mimo chwilowych niepowodzeń, miała w końcu zwyciężyć.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2017, 35 English Version; 113-132
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Vade-mecum i upoetycznienie dyskursu epistolarnego
    Vade-mecum and the poeticization of epistolography
    Autorzy:
    van Nieukerken, Arent
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17933732.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-19
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Vade-mecum
    dialog
    słowa-klucze
    list
    adresat
    wiersz
    dialogue
    key words
    letters
    addressee
    poem
    Opis:
    Artykuł stara się pokazać związki i relacje, jakie łączą wiersze ze zbioru Vade-mecum z epistolografią Norwida. Relacje ujawniają się nie tylko poziom genetycznym, ale także tematycznym, stylistycznym, leksykalnym (w tym dotyczącym słów-kluczy) i przede wszystkim w zakresie wykorzystywania struktur komunikacyjnych. W przypadku wierszy zwraca uwagę dialog oraz sięganie po formuły potoczne i epistolograficzne, zaś jeśli chodzi o listy skłonność poety do przesycania przynajmniej niektórych ich fragmentów formułami i zwrotami o wybitnie poetyckim charakterze.
    This article attempts to highlight relationships between poems from the collection Vade-mecum and Norwid’s epistolography. These ties manifest not only on the genetic level, but also in terms of themes as well as stylistic and lexical elements (including key words), primarily with regard to the use of communication structures. What draws attention in these poems is the use of dialogue and the incorporation of colloquial and epistolographic phrases.In his letters, on the other hand, the poet displays a predilection for saturating certain passages with formulas and expressions of distinctly poetic character.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2021, 39; 57-80
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiersze i wypowiedzi epistolarne Norwida o Rzymie i Papiestwie w kontekście polemik francuskich
    Norwid’s poems and letters about Rome and the papacy in the context of French polemics
    Autorzy:
    van Nieukerken, Arent
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2117272.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kwestia Rzymska
    historia święta
    Pius XIX
    Garibaldi
    the Roman Question
    sacred history
    Opis:
    Norwid interesował się żywo losami Państwa Kościelnego w drugiej połowie XIX wieku. Świadczą o tym zarówno niektóre jego listy, jak i wiersze. Znajdujemy w nich wiele śladów lektury (zwłaszcza francukich) gazet i innych tekstów publicystycznych. Z punktu widzenia poety osoba papieża odgrywała ważną rolę dziejową. Właśnie Pius IX miał stanąć na czele federatywnie zorganizowanego państwa włoskiego. Głównym przeciwnikiem władcy Watykanu był Giuseppe Garibaldi, który w latach sześćdziesiątych XIX wieku przyczynił się w decydujący sposób do zjednoczenia Włoch, choć Francja Napoleona III nie dopuściła do zajęcia samego Rzymu. W odróżnieniu od dużej części polskiej emigracji, Norwid miał negatywny stosunek do włoskiego republikanina. Nie uważał go (w czasie poprzedzającym powstanie styczniowe) za wzór do naśladowania. Przyczyną tej negatywnej oceny była Norwidowska koncepcja historii świętej zakładającej konieczną relację między dziejami a sacrum. Prowadzonej przez Garibaldiego zbrojnej walki o założenie nowoczesnego państwa narodowego nie można było – zdaniem Norwida – umieścić w kontekście historii świętej (zupełnie inaczej miała się zaś sprawa z pokojowymi manifestacjami na ulicach Warszawy w 1861-1862). Włoski patriota zlekceważył przede wszystkim kapłańską charyzmę władcy Rzymu. Właśnie na niej, czyli na „patriotyzmie-chrześcijańskim”, polega[ło] uniwersalistyczne posłannictwo stolicy świata (pogański Rzym był jej prefiguracją). Autor wiersza Do władcy Rzymu był przekonany, że owa zakorzeniona w historii świętej wizja Rzymu, mimo chwilowych niepowodzeń, miała w końcu zwyciężyć.
    Norwid was very much interested in the fate of the Papal State in the second half of the 19th century, which is testified in some of his letters and poems. Many traces of his reading newspapers and essayistic texts (particularly in French) can be found in these texts. From Norwid’s point of view the Pope played an important, historical role. He believed that Pius IX should head a federation-based Italian state. The Pope’s main opponent was Giuseppe Garibaldi who in the 1860s decisively contributed to the Italian unity, although Napoleon III’s France did not allow him to capture Rome itself. Norwid – unlike the largest part of the Polish emigration – had a negative attitude towards the Italian republican leader. He did not consider him (in the period immediately preceding the January Uprising) a model to follow. The main reason of this negative assessment was Norwid’s concept of sacred history that presumes there must exist a relation between the history and sacrum. According to Norwid, Garibaldi’s armed struggle for the establishment of a modern nation state did not fit in the context of sacred history (by contrast, the peaceful manifestations on the streets of Warsaw in the years 1861-62 took an entirely different course). In particular, Garibaldi failed to appreciate the sacerdotal char-isma of the Rome’s ruler. But it was precisely this “Christian-Patriotism” on which the universal mission of the world capital (prefigured by pagan Rome) was based. Norwid, the author of the poem “Do władcy Rzymu” [To Rome’s ruler], was convinced that this vision of Rome rooted in sacred history would – in spite of temporary setbacks – ultimately triumph.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2017, 35; 105-122
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postęp i myśl krytyczna u Norwida i Piotra Ławrowa
    Progress and critical thought in Norwid’s and Peter Lavrov’s work
    Autorzy:
    van Nieukerken, Arent
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2117488.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Norwid
    Ławrow
    postęp
    religia
    scjentyzm
    rasa
    Lavrov
    progress
    religion
    scientism
    race
    Opis:
    Polski późny romantyk Cyprian Norwid i rosyjski filozof i socjolog Piotr Ławrow spotkali się jako emigranci w Paryżu lat siedemdziesiątych XIX wieku. Szanowali się wzajemnie, choć mieli wykluczające się na pierwszy rzut oka światopoglądy (ale łączyło ich niezadowolenie z politycznego status quo). Ławrow był ateistą i uważał, że w epoce naukowego postępu religia stanowi czynnik „reakcyjny”, hamujący dalszą emancypację jednostki (choć wcześniej spełniła pozytywną rolę). Norwid uważał zaś, że postęp bez zakorzenienia w chrześcijańskim sacrum zawęża ideę człowieczeństwa, redukując ją do „fizjologicznego” determinizmu. Artykuł pokazuje współczesne konteksty sporu między polskim katolikiem a ateistycznym Rosjaninem i poświęca sporo uwagi negatywnym konsekwencjom wąskiej postawy scentystycznej (odrzuconym zresztą przez Ławrowa), np. relacji między ówczesnymi badaniami antropologicznymi a teoriami rasowymi.
    The Polish romantic poet Cyprian Norwid and the Russian philosopher and sociologist Piotr Lavrov met while living as exiles in Paris during the seventies of the XIX century. They respected each other, although their worldviews could at first sight not be reconciled (but they were both discontent of the political status quo). Lavrov was an atheist and considered religion to be a „reactionary” force in the age of scientific progress, slowing down the further emancipation of the individual (though previously it performed a positive role). Norwid—on the other hand—thought that progress without roots in Christian sacrality would restrict the idea of humanity and reduce it to a physiological determinism. This article shows the debate between a Polish catholic and an atheist Russian in the context of the period. It focuses on the negative consequences of a narrow scientist attitude (as a matter of fact, rejected by Lavrov), e.g. the relation between contemporary anthropological research and racial theories.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2020, 38; 59-69
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cyprian Norwid – Peter Gehrisch, Über die Freiheit des Wortes (Rzecz o wolności słowa)
    Cyprian Norwid – Peter Gehrisch, Über die Freiheit des Wortes (On the freedom of the word)
    Autorzy:
    van Nieukerken, Arent
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2117258.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    przekład niemiecki
    Rzecz o wolności słowa
    Peter Gehrisch
    Norwid
    German rendition
    Rzecz o wolności słowa [On the freedom of the Word]
    Opis:
    Niniejszy artykuł stanowi krytyczną ocenę wydanej niedawno niemieckiej publikacji zatytułowanej Über die Freiheit des Wortes, będącej niemieckim tłumaczeniem znanego traktatu poetyckiego Norwida pt. Rzecz o wolności słowa. W tomie znalazły się również inne tłumaczenia jego dzieł poetyckich, m.in. Fatum, W Weronie, Bema pamięci żałobny-rapsod, Ironia czy Fortepian Szopena. Najistotniejszy jest jednak, choćby ze względu na fakt pierwszego niemieckiego przekładu tego dzieła, tytułowy traktat przetłumaczony prozą. Zdaniem autora niniejszego artykułu, Peter Gehrisch – tłumacz dzieła, czasami wpada w pułapki interpretacyjne, w które obfitują teksty Norwida: semantyczne zawiłości, frazeologiczne dwuznaczności lub, przede wszystkim, skomplikowane zabiegi stylistyczne i syntaktyczne. Kolejnym oczywistym ograniczeniem niemieckiego przekładu jest usilna próba zachowania przez Gehrischa oryginalnej formy wersowej traktatu. Biorąc pod uwagę poszczególne frazy lub dłuższe fragmenty, ostateczny rezultat nie zawsze jest optymalny.
    This article is a critical appraisal of the recent German publication entitled Über die Freiheit des Wortes, which is a German translation of the well-known Norwid's poetic treatise On the freedom of the Word, also including some other translations of his poetic works, e.g. Fatum, W Weronie [In Verona], Bema pamięci żałobny-rapsod [A funeral rhapsody in memory of General Bem], Ironia [Irony] or Fortepian Szopena [Chopin’s Grand Piano]. Yet, preeminent in the volume is the title treatise in verse, if not for the fact that the volume offers the first ever German rendition of this work. According to the author of the article, the translator Peter Gehrisch sometimes happens to fall into interpretation traps that Norwid’s texts are full of: semantic convolutions, phraseological ambiguities or – above all – stylistic and syntactic complications. Another limitation that is evident in the German rendition is that Gehrisch strove very much to preserve in his version the original versed form of the treatise. The result is not always optimal if one considers the senses of the particular phrases or larger fragments.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2016, 34; 248-277
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Norwid europejski
    Norwid, an European
    Autorzy:
    van Nieukerken, Arent
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729233.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    This article considers the reception of Norwid’s poetry in the Anglo-Saxon context. Understanding foreign poetry depends mainly on the chosen strategy of translation. Frequently, it opens wide vistas in the landscape of the native tradition but, on the other hand, the sheer unadaptability of many themes and motives suggests sometimes a more modest procedure which tries to salvage the originality of a poem, even if this means diminishing its artistic impact. Is it possible to establish comparative contexts on which the Anglo-Saxon reader can draw in order to get access to the complicated phenomenon of Norwid’s poetry? Until now his place in the European literary tradition has been determined by its supposed closeness to West-European symbolist and modernist poetry. These contexts often turned out to be blatantly anachronistic. But, if we agree to make allowance for this kind of comparative readings, should it not be possible for us, witnesses of the decline of ideology and the rising tide of Postmodernism, to discover more „relevant” backgrounds? It seems that the peculiar mood of our times has been taken into account by Adam Czerniawski, whose translations of Norwid’s poetry are among the best until now. It has been the fashion to show Norwid as a poet far in advance of his age. He has been hailed as the father of modern Polish poetry. Such a statement entails that his role can only be appreciated in relation to his ,,Po1ishness” and the identity of Polish poetry. On the other hand, his nationality arouses in the Anglo-Saxon reader certain geographical and historical notions. Norwid’s writings become part of the wider context of East (or Central) European postwar literature (which is readily accessible in translation). They will be assessed in relation to such well-known themes as the tension between individual liberty and deterministic conceptions of history and anthropology, the poet’s plight in the totalitarian state and the identity of the émigré, who attempts to come to terms with his past in the conditions of the „Open Society”. Especially this last theme seems to be of great urgency for the Anglo-Saxon (and in general „Western”) reader. In the „Open Society”, which could also be called „The World of Commerce and Industry” (Zofia Stefanowska), matters are too complicated for clear-cut distinctions between black or white, right or wrong. How then can one preserve an overall view in the equivocal and shimmering reality of this world? An answer to this challenge is offered by the peculiar way of perceiving reality that has been the natural (but not altogether pleasant) privilege of the contemporary émigré from Eastern-Europe, who in spite of his attempts to do justice to the reality of the „World of Commerce and Industry” never forgets his in an elusive way more „authentic” and fundamental experiences in the „Realm of Oppression and Coercion”. This equivocal state of mind gives rise to a poetry in which irony and pathos coexist in a difficult but very convincing marriage. The pilgrim and moralist (in Norwid’s poetry) can be seen as precursors of the modern East-European émigré who, if he is a writer, will try to exploit this dichotomy in order to breathe new life into a literary tradition which seems to have lost its emotional drive and moral urgency. Such an interpretation of the state of Western poetry is well in tune with reader expectations. Norwid’s poetry will be incorporated (as has been shown by Stanisław Barańczak) into the main-stream of East-European (and especially Polish - Miłosz, Herbert, Szymborska) poetry with its discourse of irony, moral commitment and civic religiousness.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 1993, 11; 3-30
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Norwid a pozytywistyczna koncepcja dziejów (Henry Thomas Buckle)
    Norwid and the Positivist Conception of History (Henry Thomas Buckle)
    Autorzy:
    van Nieukerken, Arent
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729441.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    pozytywizm
    historiozofia
    Buckle
    Positivist
    philosophy of history
    Opis:
    The worldview of Cyprian Norwid developed in conscious opposition towards European Positivism (Scientism). However, his critical stance did not exclude the possibility of a dialogue. Norwid, due to his being an exile and longtime resident of Paris, the nineteenth century capital of European civilization, acquired a broad knowledge of this new intellectual current. He closely watched the development of Positivist science (particularly in the field of history), and he took account of its discoveries. This is borne out by a letter of Norwid with a (possibly distorted) quotation from the first volume of History of Civilization in England. This monumental work had been written by Henry Thomas Buckle, one of the main representatives (together with Hyppolite Taine and Ernest Renan) of the Positivist philosophy of history. More profound analysis shows that a critical reception of Buckle's philosophy of history left its mark on several later texts of Norwid (e.g. the short stories Stigma and The Secret of Lord Singelworth). Norwid's reception of the Positivist philosophy of history seems to be quite original, because he actually adopted some of its tenets and attempted to incorporate them into a context that revealed their roots in the evangelic Salvation History. Thus, Norwid admitted the epistemological relevance of some Positivist ideas about the nature and structure of history.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2011, 29; 33-55
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Progress and Critical Thought in Norwid’s and Peter Lavrov’s Work
    Autorzy:
    van Nieukerken, Arent
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17901392.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-11
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Norwid
    Lavrov
    progress
    religion
    scientism
    race
    Opis:
    The Polish romantic poet Cyprian Norwid and the Russian philosopher and sociologist Peter Lavrov met while living as exiles in Paris during the 1870s. They respected each other, although their worldviews could not be reconciled at first sight (though both were discontent with the political status quo). Lavrov was an atheist and considered religion to be a “reactionary” force in the age of scientific progress, slowing down further emancipation of the individual (though it once played a positive role). Norwid – on the other hand – thought that progress without roots in Christian religion would restrict the idea of humanity and reduce it to physiological determinism. This article examines the debate between the Polish Catholic and the Russian atheist in the context of their period, focusing on the negative consequences of a narrowly scientistic attitude (which was, as a matter of fact, rejected by Lavrov), e.g. the relation between contemporary anthropological research and racial theories.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2020, 38 English Version; 55-64
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies