Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Poezja"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Poezja i filozofia. O zasługach Profesora Władysława Stróżewskiego dla badań nad Norwidem
    Poetry and philosophy. On professor Władysław Stróżewski’s contribution to Norwid studies
    Autorzy:
    Niewczas, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233730.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Władysław Stróżewski
    Cyprian Norwid
    filozofia
    poezja
    prawda
    epistemologia
    aksjologia
    filosophy
    poetry
    epistemology
    axiology
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest norwidologicznym dokonaniom wybitnego filozofa Władysława Stróżewskiego. Autor artykułu zwraca uwagę na specyfikę filozoficznego podejścia do poetyckich utworów Norwida. Podkreśla elementy zbliżające myśl Stróżewskiego do twórczości Norwida na polu epistemologii i aksjologii, z których najważniejszym wydaje się wspólne obydwu rozumienie prawdy oraz dążenia do niej jako podstawowego imperatywu ludzkiego działania.
    The article is devoted to Norwid studies of the outstanding philosopher Władysław Stróżewski. The author draws attention to the specificity of philosophical approach to Norwid`s poetic works. He emphasizes the elements that bring Stróżawski’s work closer to Norwid’s work in the field of epistemology and axiology.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2023, 41; 303-307
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy Norwid myślał traktatem?
    Did Norwid think in treatise-like manner?
    Autorzy:
    Woźniewska-Działak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2117287.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    traktat
    traktatowość
    wiek XIX
    poezja
    Cyprian Norwid
    genologia
    treatise
    features of treatise
    19th century
    poetry
    genology
    Opis:
    Artykuł jest recenzją naukową książki Anny Roter-Bourkane, Traktat i traktatowość w poematach Cypriana Norwida (Poznań 2014). Autorka recenzji dowodzi, że publikacja poznańskiej Badaczki stanowi ważny głos ożywionych dziś badań genologicznych, służących rozpoznawaniu gatunkowych komponentów budujących Norwidowskie dzieło. Ponadto zwraca uwagę na warsztat metodologiczny Anny Roter-Bourkane, wskazane przez nią konteksty oraz ambicję definicyjnego rozstrzygnięcia tytułowych pojęć książki. Jednocześnie stawia pytania o estetykę traktatowości, która w opisywanej książce nie zostaje w wyraźny sposób odróżniona od formy gatunkowej traktatu.
    This article is an academic review of the book by Anna Roter-Bourkane entitled Traktat i traktatowość w poematach Cypriana Norwida [Treatise and its features in poems by Cyprian Norwid] (Poznań 2014). The author of the review proves that the publication of the scholar from Poznań is an important voice in today’s intense genological research dedicated to recognising the genre-specific components that make up Norwid’s work. Attention is also drawn to the methodology used by Anna Roter-Bourkane, the contexts she describes and the ambition to define the concepts mentioned in the title of the book. At the same time, the author raises questions about the aesthetics of the treatise-typical features, which in the examined book is not clearly distinguished from the genre of treaty.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2017, 35; 236-249
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Did Norwid think in a treatise-like manner?
    Czy Norwid myślał traktatem
    Autorzy:
    Woźniewska-Działak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17859612.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    treatise
    features of treatise
    19th century
    poetry
    Cyprian Norwid
    genology
    traktat
    traktatowość
    wiek XIX
    poezja
    genologia
    Opis:
    This article is an academic review of the book by Anna Roter-Bourkane entitled Traktat i traktatowość w poematach Cypriana Norwida [Treatise and its features in poems by Cyprian Norwid] (Poznań 2014). The author of the review proves that the publication of the scholar from Poznań is an important voice in today’s intense genological research dedicated to recognising the genre-specific components that make up Norwid’s work. Attention is also drawn to the methodology used by Anna Roter-Bourkane, the contexts she describes and the ambition to define the concepts mentioned in the title of the book. At the same time, the author raises questions about the aesthetics of the treatise-typical features, which in the examined book is not clearly distinguished from the genre of treaty.
    Artykuł jest recenzją naukową książki Anny Roter-Bourkane Traktat i traktatowość w poematach Cypriana Norwida (Poznań 2014). Autorka recenzji dowodzi, że publikacja poznańskiej badaczki stanowi ważny głos ożywionych dziś badań genologicznych, służących rozpoznawaniu gatunkowych komponentów budujących Norwidowskie dzieło. Ponadto zwraca uwagę na warsztat metodologiczny Anny Roter-Bourkane, wskazane przez nią konteksty oraz ambicję definicyjnego rozstrzygnięcia tytułowych pojęć książki. Jednocześnie stawia pytania o estetykę traktatowości, która w opisywanej książce nie zostaje w wyraźny sposób odróżniona od formy gatunkowej traktatu.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2017, 35 English Version; 249-263
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ‘Rzecz czarnoleska’ as perceived by the third generation of romantics: Cyprian Norwid and Teofil Lenartowicz
    Autorzy:
    Woźniewska-Działak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729754.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    poetry
    19th century
    Cyprian Norwid
    Teofil Lenartowicz
    Jan Kochanowski
    literary reception
    poezja
    wiek XIX
    recepcja
    Opis:
    This article offers a synthetic overview of how Jan Kochanowski's artistic legacy manifested itself in the poetry of the third-generation Romantics - Cyprian Norwid and Teofil Lenartowicz. This overview of the work of the two latter poets proves that Czarnolas was perceived by them as an invaluable model of community life in the 19th-century context. The Czarnolas community ideally matched the Romantic reflection on the sense of freedom and the grandeur of the Polish nation – living in the political subjection to the partitioners. Jan Kochanowski and his oeuvre was a vital rediscovery, which allowed the 19th-century restitution of the myth of the Old Polish epoch, with its turning back to the roots of the Polish language and its debate on the fundamental problems of the time. All these motifs feature in the poetry by Norwid and Lenartowicz, who repeatedly made reference to the topos of the Czarnolas lute to show that they credit Kochanowski with being a poet of the nation.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2016, 34 English Version; 61-80
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Młoda Polska, codzienność i Norwid
    Young Poland, everyday life and Norwid
    Autorzy:
    Trybuś, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2117282.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Młoda Polska
    Baudelaire
    Cyprian Norwid
    Aleksander Szczęsny
    codzienność
    Miriam
    poeta
    poezja
    malarstwo
    sztuka
    Young Poland
    everyday life
    poet
    poetry
    painting
    art
    Opis:
    Książka Radosława Okulicz-Kozaryna Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2013) jest w tej recenzji rozpatrywana i omawiana jako pewien rodzaj oryginalnej syntezy epoki, która przede wszystkim koncentruje uwagę na płynnych cezurach Młodej Polski, co zwłaszcza odnosi się do jej początków. Ważny z punktu widzenia badań norwidologicznych okazał się pomieszczony w tej książce szkic o poezji Aleksandra Szczęsnego, traktowanego tu jako „późny wnuk” Cypriana Norwida. Cichym bohaterem niemal wszystkich pomieszczonych tu opowieści o Młodej Polsce jest Baudelaire. Książka napisana jest w duchu korespondencji sztuk – refleksja o literaturze splata się z przemyśleniami na temat malarstwa epoki; autor wyczarowuje aurę młodopolskiego „tu i teraz”, odtwarza klimat tamtej artystycznej codzienności.
    The book by Radosław Okulicz-Kozaryna entitled Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce [The year 1894 and other sketches on Young Poland] (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2013) is analysed in this review as some sort of original synthesis of the epoch, which primarily focuses on the fuzzy turning points of Young Poland, in particular in regard to its beginnings. The sketch on the poetry by Aleksander Szczęsny, treated here as a “late grandson” of Cyprian Norwid, also included in this book, turned out to be important from the perspective of Norwid Studies. The quiet hero of almost all the stories about the Young Poland included here is Baudelaire. The book is written in the spirit of correlation between the arts – reflection on literature is intertwined with thoughts on painting of the epoch. The author evokes the aura of Young Poland’s “here and now”, he recreates the atmosphere of that artistic everyday life.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2017, 35; 199-206
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Young Poland, everyday life and Norwid
    Młoda Polska, codzienność i Norwid
    Autorzy:
    Trybuś, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17855695.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Young Poland
    Baudelaire
    Cyprian Norwid
    Aleksander Szczęsny
    everyday life
    Miriam
    poet
    poetry
    painting
    art
    Młoda Polska
    codzienność
    poeta
    poezja
    malarstwo
    sztuka
    Opis:
    The book by Radosław Okulicz-Kozaryna entitled Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce [The year 1894 and other sketches on Young Poland] (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2013) is analysed in this review as some sort of original synthesis of the epoch, which primarily focuses on the fuzzy turning points of Young Poland, in particular in regard to its beginnings. The sketch on the poetry by Aleksander Szczęsny, treated here as a “late grandson” of Cyprian Norwid, also included in this book, turned out to be important from the perspective of Norwid Studies. The quiet hero of almost all the stories about the Young Poland included here is Baudelaire. The book is written in the spirit of correlation between the arts – reflection on literature is intertwined with thoughts on painting of the epoch. The author evokes the aura of Young Poland’s “here and now”, he recreates the atmosphere of that artistic everyday life.
    Książka Radosława Okulicz-Kozaryna Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UA M 2013) jest w tej recenzji rozpatrywana i omawiana jako pewien rodzaj oryginalnej syntezy epoki, która przede wszystkim koncentruje uwagę na płynnych cezurach Młodej Polski, co zwłaszcza odnosi się do jej początków. Ważny z punktu widzenia badań norwidologicznych okazał się pomieszczony w tej książce szkic o poezji Aleksandra Szczęsnego, traktowanego tu jako „późny wnuk” Cypriana Norwida. Cichym bohaterem niemal wszystkich pomieszczonych tu opowieści o Młodej Polsce jest Baudelaire. Książka napisana jest w duchu korespondencji sztuk – refleksja o literaturze splata się z przemyśleniami na temat malarstwa epoki; autor wyczarowuje aurę młodopolskiego „tu i teraz”, odtwarza klimat tamtej artystycznej codzienności.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2017, 35 English Version; 211-219
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Korespondencja sztuk, czyli monotonia pagórków
    Correspondence of arts, or monotony of hills
    Autorzy:
    Chlebowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729468.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    korespondencja sztuk
    sztuka
    Stendhal
    Hoffmann
    Baudelaire
    Norwid
    poezja
    muzyka
    literatura
    Woronow
    Balzak
    Hugo
    correspondence of arts
    art
    poetry
    music
    literature
    Balzac
    Opis:
    The article is concerned with a discussion and assessment of Ilona Woronow's book Romantyczna idea korespondencji sztuk. Stendhal, Hoffmann, Baudelaire, Norwid (The Romantic Idea of Correspondence of Arts. Stendhal, Hoffmann, Baudelaire, Norwid) (Kraków 2008) devoted to one of the most important ideas in the epoch. The author tries to define the theoretical and critical basis of the whole phenomenon in the perspective of four important figures of literary life of that time. She focuses first of all on the semantic dimension of the problem – she tries to show and solve the intricacies and ambiguities of Romantics judgments and opinions. However, she pays almost no attention to the aesthetic or axiological aspect of the concept of “correspondence of arts”, which leads to narrowing the whole research perspective. This unconscious limitation also leads to a great degree to a lack of clarity of the argumentation. In the book only the chapter devoted to Stendhal is redeemed, as well as some parts treating about Norwid (a good reading of the poem Nie myśl, nie pisz – podmaluj (Do not think, do not write – just paint) is noteworthy). The whole has a fragmentary nature, which presses heavily on it, and the multitude of quotations devoid of their context and of penetrating commentaries, the numerous digressions and unexpected turns of the narrative lead the reader towards some “semantic forest”, and not to a clear conclusion: in fact, there is no clearly distinguished point of departure and no clearly determined aim. This is why the reader who was promised a view from the tallest mountain is disappointed, as he is only given the monotony of hills.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2012, 30; 229-244
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filozofia milczenia u Mickiewicza i Norwida
    Philosophy of silence in Mickiewicz’s and Norwid’s works
    Autorzy:
    Pasierb, Janusz Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729457.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Mickiewicz
    Norwid
    milczenie
    poezja
    mowa
    czyn
    cisza
    teologia
    filozofia
    myśl
    silence
    poetry
    speech
    act
    thought
    quiet
    theology
    philosophy
    Opis:
    The text compares Mickiewicz's and Norwid's views of silence. The author states unambiguously that Mickiewicz pointed to and emphasized negative aspects of this phenomenon. Maybe it was so because his mission had a prophetic character. A prophet is one who speaks for somebody else, in somebody else's name. And Mickiewicz was, after all, a leader of the pilgrimage movement, posing (for example in Księgi narodu – Books of the Nation) as a prophet. He was strongly convinced that he has to realize God's order expressed by Isaiah: “Shout it aloud, do not hold back. Raise your voice like a trumpet” (Isa 58), which is reflected for example in Ghost's words in Forefathers' Eve: “albeit I can remain silent, / I spoke furiously”. In contrast with Mickiewicz, Norwid values silence. He is convinced that it can be “meaningful”, that it can express anything. His view of it is broader than that of the author of Pan Tadeusz. The author of Vade-mecum is sure that in silence one can notice a certain deep system and meaning. He presents the issue both in a positive and negative way; he defines the essence of silence that, in his opinion can become speech or acting. In relation to speech silence can be: an equivalent means of expression, a part of speech, or something more than speech, a kind of “over-speech”. Silence in a negative meaning is non-communicativeness of speech, and hence he formulates an apparently paradoxical statement that speech can be silence. Antinomies of Mickiewicz's and Norwid's attitudes are clearly seen. Norwid remains faithful to Montesquieu, whose view of silence he quotes, and to Pythagoras, promoting the principle “remain silent until you find that what you will say has more value than silence”.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2012, 30; 145-171
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Rzecz czarnoleska” w recepcji trzeciego pokolenia romantyzmu. Na przykładzie Norwida i Lenartowicza
    The Czarnolas community as perceived by the third generation of the romantics: The case of Norwid and Lenartowicz
    Autorzy:
    Woźniewska-Działak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2117225.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    poezja
    wiek XIX
    Cyprian Norwid
    Teofil Lenartowicz
    Jan Kochanowski
    recepcja
    poetry
    19th century
    literary reception
    Opis:
    Artykuł podejmuje próbę syntetycznego ujęcia recepcji twórczości Jana Kochanowskiego w poezji poetów trzeciego pokolenia romantyzmu – Cypriana Norwida i Teofila Lenartowicza. Namysł nad poezją wymienionych twórców dowodzi, że Czarnolas stanowił nieoceniony wzorzec bytowania wspólnotowego w XIX wieku. Doskonale wpisywał się w romantyczną refleksję nad sensem wolności i wielkością narodu polskiego, pozostającego wówczas w niewoli. Fenomen twórczości i osoby Jana Kochanowskiego, odkryty na nowo w dziewiętnastym stuleciu, pozwalał na restytucję mitu epoki staropolskiej, na powrót do korzeni języka polskiego, na dyskusję wokół pierwszorzędnych problemów epoki. To wszystko wybrzmiewa w poezji Norwida i Lenartowicza, którzy na różne sposoby aktualizując toposy czarnoleskiej lutni, przyznawali Kochanowskiemu laur poety narodowego.
    This article offers a synthetic overview of how Jan Kochanowski's artistic legacy manifested itself in the poetry of the third-generation Romantics - Cyprian Norwid and Teofil Lenartowicz. This overview of the work of the two latter poets proves that Czarnolas was perceived by them as an invaluable model of community life in the 19th-century context. The Czarnolas community ideally matched the Romantic reflection on the sense of freedom and the grandeur of the Polish nation – living in the political subjection to the partitioners. Jan Kochanowski and his oeuvre was a vital rediscovery, which allowed the 19th-century restitution of the myth of the Old Polish epoch, with its turning back to the roots of the Polish language and its debate on the fundamental problems of the time. All these motifs feature in the poetry by Norwid and Lenartowicz, who repeatedly made reference to the topos of the Czarnolas lute to show that they credit Kochanowski with being a poet of the nation.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2016, 34; 61-80
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak brzmi francuski Fortepian Szopena. O trudnościach przekładu literackiego
    How does the French Chopin’s Piano sound. On the troubles with literary translation
    Autorzy:
    Giszczak, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729481.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Fortepian Szopena
    Le piano de Chopin
    Joseph Pérard
    Feliks Konopka
    przekład
    poezja
    Krzysztof Jeżewski
    język polski
    język francuski
    Chopin’s Piano
    translation
    poetry
    Polish language
    French language
    Opis:
    It is a comparative analysis of three French translations of Chopin’s Piano: by Joseph Perard (1937), Feliks Konopka (1957) and Krzysztof Jeżewski (1983). The linguistic choices made by the translators make it possible to point to those parts of the text of the poem by Norwid that can hardly be translated – sometimes due to the very essence of the original language and of the language of the translation. The author also offers his own version of the translation of Norwid’s work.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2013, 31; 71-90
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miejsce Norwida w kulturze
    Norwid’s place in culture
    Autorzy:
    Masłowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1799422.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-01
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    człowiek
    cesarstwo
    cywilizacja
    dialog
    dobro
    inteligencja
    kopuła
    kościół
    kultura
    nowoczesność
    od-poczynanie
    Oświecenie
    parabola
    poezja
    praca
    Romantyzm
    Solidarność
    transcendencja pozioma
    uniwersalizm etyczny
    humanity
    empire
    civilization
    dialogue
    goodness
    intelligence
    copula
    church
    culture
    modernity
    un-making
    the Enlightenment
    parable
    poetry
    work
    Romanticism
    Solidarity
    horizontal transcendence
    ethical universalism
    Opis:
    Norwida, nawet w obecnej fazie „postnowoczesności”, nie sposób sprowadzić do jednej formuły – jest raczej „konstelacją”, wymagając od czytelników „dyskusji nieustającej” problemów czasu. W centrum uwagi znajduje się człowiek w perspektywie dualistycznej, zmuszającej do poszukiwania syntezy materii z duchem, w perspektywie uniwersalizmu etycznego. Odwołuje się do „kopuły„monologu-nieustannie-się-parabolizującego”: kultury jako paraboli świata. Oryginalna estetyka „bieli” odwołuje się jakby do „łagodnego powiewu wiatru” z Biblii świadczącego o przejściu Boga i jest znakiem sprzeciwu wobec romantycznego uwielbienia wulkanu, któremu przeciwstawia wagę pracy. Filozofia ta, rozwinięta przez Brzozowskiego, Tischnera i Jana Pawła II doprowadziła do samoograniczającej się rewolucji „Solidarności” lat 1980-81, i ostatecznie do delegitymizacji i upadku komunizmu; po dwusetletnim panowaniu krwawego mitu rewolucji francuskiej – do przemiany paradygmatu przemian historycznych w świecie. Norwid opracowywał romantyzm epoki przemysłowej, i przeciwstawiając się mesjanizmowi martyrologicznemu narodu wypracował swoisty „mesjanizm pracy”. Łączył go z wizją Kościoła człowieka, który „przepala glob, Sumieniem”. Kościołowi globu – przeciwstawiał parafiańszczyznę, „kościół zmieniony w salonik”. Liczy się człowiek a nie instytucja, dobro a nie Sakrament formalny. Chodzi o zmartwychwstawanie świata, a sztuka jest kościołem pracy. Bliska mu była perspektywa antropocentryczna, gdzie człowiek wezwany jest do „od-poczynania”, poczynania na nowo, w drugiej potędze – błędów przeszłości. Swoim językiem i stylem Norwid konstruował nową warstwę społeczną – inteligencji – (Łapiński) jako rodzaj kopuły narodu, zwornika sumienia, świadomości zbiorowej. Tworząc rodzaj międzyosobowej transcendencji poziomej zarówno wzwyż jak wszerz społeczeństw. Przeciwieństwem narodu ze swoją kulturą jest „cesarstwo” – źródło niewoli. Zniewalające zwłaszcza Europę Środkowo-Wschodnią. Szczególnie ważne jest starcie się cywilizacji azjatyckiej z chrześcijaństwem, czyli Europą zachodnią, „rzymską”. Poeta stawia jednak Słowianina w opozycji zarówno do Wschodu jak do Zachodu. Pada nacisk na procesualny a nie esencjonalistyczny charakter kultur narodowych. Problem dialogiczności Norwida czy dominującego monologu dzieli badaczy. Ale Norwid jest w pewnym sensie Mistrzem, nauczycielem, który wciela Innego, wciela Mądrość własnym Głosem i Gestem. Istota Mądrości jest antropocentryczna, gdyż człowiek jest kapłanem, choć „bezwiednym / I niedojrzałym”, co obala podział na sacrum i profanum. Poprzez swój uniwersalizm etyczny Norwid przynosi odpowiedzi również na Oświeceniowy kryzys pojęcia uniwersalizmu racjonalności. Emancypacja jednostki nie powinna bowiem prowadzić do rezygnacji z przynależności, co jest wspólne modernizmowi Norwida i Europy środkowej (Ch. Delsol). Kultury jako wyraz pragnienia zbiorowego kształtują odpowiedzialność i poczucie przynależności – są też odpowiedzią na kryzys indywidualizmu narcystycznego naszej epoki.
    Even in today’s “postmodern” world, Norwid cannot be reduced to a single formula. He is rather a “constellation,” requiring that readers join the “continual discussion” on issues specific to a given era. His focus is on humanity, which he regards from a dualist perspective that necessitates pursuing a synthesis of matter and spirit under the sign of ethical universalism. Norwid refers to the “cupola of ‘a monologue-that-keeps-parabolizing-itself’” andregards culture as the parable of the world. His original aesthetics of “whiteness” refers, as it were, to the biblical “gentle gust of wind,” which announces God’s presence and indicates the rejection of the Romantic veneration for volcanoes, which he contrasts with the importance of work. This kind of philosophy, developed by Brzozowski, Tischner and John Paul II, has led to the self-limiting revolution of Solidarity in the years 1980-81, and ultimately to the de-legitimization and fall of communism; finally, after the bloody myth of the French Revolution reigned for two hundred years, this philosophy altered the paradigm of historical changes around the world. Norwid elaborated on the industrial-era Romanticism and opposed martyrological messianism, developing the original idea of a “messianism of work,”linking it with a vision of human Church, which “burns through the Globe with conscience.”He would contrast the global church with the parochial “church-turned-living-room.”Human beings count more than institutions, he argued, just like goodness prevails over formal sacraments. With the ultimate goal defined as the resurrection of the world, art becomes a church of work. Norwid embraced an anthropocentric perspective, in which human beings are called upon “to un-make” [od-poczynać] the mistakes of the past, and thus to begin afresh at a whole new level. With his language and style Norwid was constructing a new social stratum: intelligentsia (Łapiński), understanding it as the nation’s copula, i.e. the unifying force of conscienceand the collective consciousness. It would form an interpersonal, horizontal transcendence spanning the length and breadth of societies. The opposite of nation and its culture is “empire” – the root of subjugation – which particularly enslaved Central and Eastern Europe. Of special importance is the clash between Asian civilization and the “Roman” one, i.e. Christianity or Western Europe. However, the poet opposes Slavs to both the Westerners and the Easterners, emphasizing the processualand not the essentialistcharacter of national cultures. The question whether Norwid’s work is fundamentally dialogic or monologic in character continues to divide scholars. However, Norwid is in a way a Master or teacherwho embodies the Other and incarnates Wisdom in his Voice and Gesture. The nature of Wisdom is anthropocentric because man is a priest, although “involuntary / And immature,” which abolishes the distinction between the sacred and the profane. Through his ethical universalism Norwid provides a solution to the Enlightenment crisis of universal reason. Emancipation of the individual should not entail abandoning a sense of belonging, which is something that Norwid’s modernism shares with that of Central Europeans (Ch. Delsol). Understood as the expression of collective desires, cultures shape responsibility and a sense of belonging, at the same time constituting an answer to the crisis of narcissistic individualism characteristic for our times.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2021, 39 Specjalny; 5-36
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z Norwidem na scenach teatru i przed kamerami TV. Fascynacje twórcze Kazimierza Brauna
    Norwid on the stages of the theater and in front of TV cameras. Kazimierz Braun’s creative fascinations
    Autorzy:
    Toruń, Włodzimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233732.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Cyprian Norwid
    inscenizacja
    teatr
    teatr telewizji
    poezja
    sztuka
    sacrum
    „biała-tragedia”
    staging
    theater
    television theater
    poetry
    art
    „white-tragedy”
    Opis:
    Cyprian Norwid zajmuje poczesne miejsce w dorobku artystycznym Kazimierza Brauna. Fascynacja twórczością autora Pierścienia wielkiej damy, wyniesiona z domu rodzinnego, studia polonistyczne w UAM w Poznaniu, studia na Wydziale Reżyserii w PWST w Warszawie i bliskość ideowa z poetą zaowocowały kolejnymi pracami reżyserskimi Brauna nad dramatami Norwida. W sumie, w okresie pobytu w kraju, Braun przygotował 14 wystawień dramatów Norwida, a były to: Pierścień Wielkiej-Damy, Aktor, Tyrtej-Za kulisami, Kleopatra i Cezar, Miłość czysta u kąpieli morskich. Jako signum temporis warsztatu artystycznego Brauna może świadczyć fakt, iż kilka dramatów zostało przygotowanych najpierw jako widowisko telewizyjne, potem jako pełnospektaklowa sztuka w teatrze a następnie przeniesiona do Teatru Telewizji.
    Cyprian Norwid holds a prominent place in Kazimierz Braun’s artistic output. Braun’s fascination with the work of the author of The Grand Ring of the Dame, derived from his family home, his studies in Polish Studies at the Adam Mickiewicz University in Poznań, and his studies at the Directing Department of the State Higher School of Theatre in Warsaw and ideological proximity to the poet resulted in Braun’s subsequent directing work on the Norwid’s dramas. In total, during his stay in the country, Braun prepared 14 productions of Norwid’s dramas, and these were: The Ring of the Great Lady, The Actor, Tyrtej-Behind the Scenes, Cleopatra and Caesar, Pure Love at the Baths of the Sea. As a signum temporis of Braun’s artistic technique, it can be seen from the fact that several dramas were prepared first as a television show, then as a full-length play in the theater and then transferred to the Television Theater.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2023, 41; 295-305
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies