Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Konziliarität" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Prymat biskupa Rzymu w perspektywie prawosławnej. Ekumeniczne nadzieje
Autorzy:
Glaeser, Zygfryd
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041178.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Primat
Bischof von Rom
Kirche
Konziliarität
Orthodoxie
Dialog
Ökumenismus
Primacy
Bishop of Rome
Church
conciliarity
Orthodoxy
dialogue
ecumenism
prymat
biskup Rzymu
Kościół
soborowość
prawosławie
dialog
ekumenizm
Opis:
Jednym z istotnych problemów w relacjach rzymskokatolicko-prawosławnych jest różnica w interpretacji aktualnych form sprawowania prymacjalnej roli w Kościele przez biskupa Rzymu. Współczesne badania nad istotą i sposobem wypełniania posługi na rzecz powszechnej jedności Kościoła nabierają nowego dynamizmu po publikacji „ekumenicznej encykliki” Jana Pawła II Ut unum sint. Papież zwrócił się do pasterzy i teologów z prośbą o nawiązanie z nim „braterskiego i cierpliwego dialogu” (zob. US 95-96), aby wspólnie poszukiwać „takich form sprawowania owego urzędu, w którym możliwe będzie realizowanie przez jednych i drugich posługi miłości” (US 95). W oparciu o wyniki badań historycznych, współcześni teologowie prawosławni wyrażają przekonanie, że idea prymatu rzymskiego była zawsze obecna w teologicznej świadomości chrześcijańskiego Wschodu. Kościoły wschodnie nie negują prymatu czci przysługującego papieżowi jako biskupowi Rzymu oraz jako pierwszemu biskupowi całego Kościoła. Uznając prymat stolicy rzymskiej za bezsporny fakt historyczny, teologowie prawosławni widzą zasadniczy problem w określeniu jego natury. Nie akceptują prymatu w sensie jurysdykcyjnym.
One of the essential problems in the relationship between Catholic-Orthodox churches is the difference in the interpretation of the current forms of the primacy in the Church of the Bishop of Rome. Contemporary studies on the essence and on the method of accomplishing this service on behalf of the universal Church’s unity assumed new dynamics after the publication of the ecumenical encyclical letter of John Paul II – Ut unum sint. The Pope addressed and requested the pastors and theologians to establish with him a “patient and fraternal dialogue” (see US 95-96), for both parties to strive to achieve “the forms in which this ministry may accomplish a service of love recognized by all concerned” (US 95). The contemporary Orthodox theologians, based on the results of historical studies, are convinced that the idea of the Roman primacy has been always presented in the theological awareness of the Christian East. The Eastern Churches do not negate the primacy of the Pope, as the Bishop of Rome, and as the first bishop of the whole Church. Recognizing the primacy of the Holy See as an incontestable historical fact, the Orthodox theologians see the crucial problem in the determination of its nature. They do not accept the primacy in the juridical sense.
Eines der wesentlichen Probleme im Verhältnis zwischen römischen Katholiken und Orthodoxen ist der Unterschied in der Interpretation der gegenwärtigen Formen der Ausübung von der primatialen Rolle des Bischofs von Rom. Die gegenwärtigen Untersuchungen über das Wesens und die Art und Weise der Ausübung des Dienstes zugunsten der allgemeinen Einheit der Kirche haben nach der Erscheinung der "ökumenischen Enzyklika" von Johannes Paul II. Ut unum sint einen neuen Auftrieb erhalten. Der Papst hat sich an die Hirten und Theologen mit der Bitte gewandt, mit ihm in einen "brüderlichen und geduldigen Dialog" einzutreten, um gemeinsam "solche Formen der Ausübung dieses Amtes zu suchen, in denen die Realisierung des Dienstes der Liebe durch die Einen und die Anderen möglich wird" (US 95). Anhand der historischen Untersuchungen, äußern heutige orthodoxe Theologen die Überzeugung, dass die Idee des römischen Primats schon immer im Bewusstsein des christlichen Ostens gegenwärtig war. Die östlichen Kirchen stellen das Ehrenprimat, das dem Papst als dem Bischof von Rom und dem ersten Bischof der gesamten Kirche gezollt wird, nicht in Frage. Indem sie den Primat des römischen Stuhls anerkennen, sehen sie das größte Problem in der Definition seiner Natur. Der Iurisdiktionsprimat wird von Ihnen nicht akzeptiert.     
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 161-184
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza objawienia na podstawie Sensu życia Jewgienija Trubieckoja
Autorzy:
Trochimowicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040965.pdf
Data publikacji:
2019-12-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jewgienij Trubieckoj
Philosophie der Alleinheit
Überbewusstsein
Überzeitlichkeit
christliche Offenbarung
natürliche Offenbarung
Sophianismus der Welt
Freiheit
Kreativität
Verantwortung
Lebenssinn
gemeinschaftliche Erfahrung
Konziliarität
Eucharistie
Evgeny Trubetskoy
philosophy of all-unity
superconsciousness
timelessness
Christian revelation
natural revelation
sophianism of the world
freedom
creativity
responsibility
meaning of life
community-based experience
sobornicity
Eucharist
filozofia wszechjedności
ponadświadomość
ponadczasowość
objawienie chrześcijańskie
objawienie naturalne
sofijność świata
wolność
twórczość
odpowiedzialność
sens życia
doświadczenie wspólnotowe
soborowość
Eucharystia
Opis:
Sens życia Jewgienija Trubieckoja (1863–1920) to jedno z ważniejszych dzieł renesansu religijno-filozoficznego w Rosji. Porusza kwestię wartości ludzkiego życia mimo oczywistości zła, przemocy i upadku moralnego. W tym celu rosyjski myśliciel odwołał się do filozofii wszechjedności i kategorii objawienia, przy czym to drugie rozumiał w sposób szeroki i wąski. W szerokim znaczeniu objawia się nieustannie wyższa sensowność (wszechjedność), dzięki czemu człowiek może poznawać i rozwijać się, natomiast w wąskimznaczeniu objawił się Jezus Chrystus, który w paschalnej tajemnicy odsłonił ludzkości najgłębszy sens życia. Każdy człowiek może przyjąć albo odrzucić treść objawienia. Przyjąć objawiony sens pomaga świadomość kolektywna, doświadczenie wspólnotowe, życie w Kościele, Eucharystia, wzajemna odpowiedzialność nie tylko za braci w wierze, ale także za całe stworzenie. W niniejszym artykule omówiono także kwestie objawienia naturalnego i objawienia w religiach niechrześcijańskich oraz warunków i specyfiki objawienia chrześcijańskiego.
The Meaning of Life by Yevgeny Trubetskoy (1863–1920) is one of the most important works of the religious-philosophical renaissance in Russia. The book addresses the issue of value of human life despite the evidence of evil, violence and moral decline. In order to achieve his aim the Russian thinker referred to the philosophy of all-unity and the category of revelation. However, he understood the latter category in two ways: broad and narrow. In the broad sense the higher meaning of revelation (all-unity) is constantly revealed to humans,which allows them to cognize and develop. In the narrow sense revelation came from Jesus Christ who has revealed the deepest sense of life by means of His paschal mystery. Every human being has a choice to accept or reject the content of the narrow revelation. Such things as collective consciousness, community-based experience, living within Church, Eucharist, and common responsibility not only for the fellow believers, but also for the whole creation – can help to accept the narrow revelation. The following article discusses also the aspects of natural revelation, revelation in non-Christian religions, conditions andcharacteristics of Christian revelation.
Sinn des Lebens von Jewgienij Trubieckoj (1863–1920) gehört zu den wichtigsten Werken der religiös-philosophischen Renaissance in Russland. Es berührt die Frage nach dem Wert des menschlichen Wesens trotz der Selbstverständlichkeit des Bösen, der Gewalt und des moralischen Zerfalls. Der russische Denker bedient sich hier der Philosophie der Alleinheit und der Kategorie der Offenbarung, wobei er sowohl auf ein enges, wie auch ein breites Offenbarungsverständnis zurückgreift. In einer breiteren Bedeutung offenbart sich dem Menschen ständig eine höhere Sinnhaftigkeit (Alleinheit), wodurch er erkennen und sich entwickeln kann. In der engeren Bedeutung geht es um die Offenbarung Jesu Christi, der der Menschheit in seinem Paschamysterium den tiefsten Sinn des Lebens enthüllt hat. Jeder Mensch kann den Inhalt der Offenbarung annehmen oder ablehnen. Bei der Annahme des offenbarten Sinnes sind das kollektive Bewusstsein, die kollektive Erfahrung, das Leben in der Kirche, die Eucharistie und die gegenseitige Verantwortung, nicht nur für die Brüder, sondern für die ganze Schöpfung behilflich. Im vorliegenden Artikel wurden auch Fragen der natürlichen Offenbarung sowie der Offenbarung in den nichtchristlichen Religionen sowie die Voraussetzungen der Offenbarung und das Spezifische der christlichen Offenbarung besprochen.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2019, 14; 187-204
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies