Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "communication of faith" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Proclaiming the Divine Logos to the Man of the Future
    Autorzy:
    Torrijos-Castrillejo, David
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040885.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    New Evangelization
    Christian Doctrine
    Communication
    Faith & Reason
    Encounter
    Opis:
    This paper studies the cooperation of theology in the new evangelization in societies of ancient Christian tradition which are suffering an advanced process of secularization. It begins with Spain, where a recent debate on the influence of Christian intellectuals on social life suggests the ineffectiveness of ecclesiastical resources in transmitting the rich Catholic doctrinal heritage. Then the author deals with the idiosyncrasy of contemporary man, which lies near the one of the immediate future’s man: an uprooted subject who does not believe that life has any meaning, is deeply marked by emotivism and attaches little significance to truth. The theology of tomorrow cannot feed this emotivism but must be proactive in its own way. The proclamation of the Gospel is not different from the exposition of the Church’s doctrine. To detach evangelization from the teaching of Christian doctrine cannot help the encounter with Christ. In order to succeed in transmitting this doctrine by making it suggestive, theologians should work together with experts in communication.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2021, 16; 137-154
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Komunikacja wiary w przestrzeni kulturowej. Perspektywa historyczna
    Autorzy:
    Kawecki, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040945.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Glaube
    Kultur
    Kommunikation
    Evangelisierung der Kulturen
    Konfrontation
    Kooperation
    Faith
    culture
    communication
    evangelization of culture
    confrontation
    co-operation
    Wiara
    kultura
    komunikacja
    ewangelizacja kultur
    konfrontacja
    kooperacja
    Opis:
    Wiara i kultura pozostają ze sobą w ścisłym związku. Wiara, która nie staje się kulturą, nie jest bowiem wiarą autentyczną. Tym niemniej na przestrzeni historii relacji tych dwojga zaobserwować możemy dwa modele zachowań: konfrontacyjny i kooperacyjny. Konfrontacja stanowi rodzaj opozycji kultury względem wiary. Kooperacja dąży do wszechstronnej współpracy. Artykuł analizuje historię tych relacji, która wraz z nową soborową świadomością Kościoła była zdolna wypracować nową koncepcję kultury, poprzez którąKościół usiłuje nie tylko akomodować się, ale i wkorzeniać się w świat. Nie zapomina przy tym o  ewangelizacyjnym charakterze kultury i komunikacyjnym charakterze wiary. Wiara w Chrystusa może być źródłem kultury o profilu chrześcijańskim, jednak punktem wyjścia dla kultury będzie zawsze człowiek, a nie wiara. Zadaniem kultury jest bowiem wyrazić to, kim człowiek jest. Podkreślenie owej antropologii, ukazującej człowieka jako centrum kultury, idzie w parze z ukazaniem osoby ludzkiej jako obrazu Boga. Powyższestwierdzenie jest szczytem antropologii personalistycznej i źródłem największej godności człowieka. W ten sposób antropologia i chrystologia wiążą się ze sobą najściślej, jak mogą.
    Faith and culture remain closely connected. Faith that does not become a culture is not the belief of the original. Nevertheless, we can observe two behavioral and confrontational and cooperative models over the history of these two relationships. Confrontation is a kind of cultural opposition to faith. Cooperation is aimed at comprehensive cooperation. The article analyzes the history of these relations which together with the new person’s awareness of the Church was able to develop a new concept of culture through which the Church will not only try to remove accommodation but also try to root in the world. Doing that, Church doesn’t forget about the evangelizing nature of the culture and communicative characterof faith. Faith in Christ can be a source of culture with a C hristian profile, however, the point of departure for culture will always be human and not faith. The task of Culture is to express who a person is. Emphasizing this anthropology that portrays a man as a cultural centre goes hand in hand with presenting the human person as a picture of God. The abovestatement is the summit of personalistic anthropology and the source of the greatest human dignity. In this way, anthropology and Christology are as close as possible to each other.
    Es besteht ein enger Zusammenhang zwischen Glauben und Kultur. Wenn der Glaube nicht zur Kultur wird, ist er nicht authentisch. Nichts desto trotz können wir im Lauf der Geschichte zwei Modelle des gegenseitigen Verhältnisses der beiden Größen beobachten: ein konfrontatives und ein kooperatives Verhältnis. Die Konfrontation stellt eine Art Opposition gegenüber dem Glauben dar, die Kooperation dagegen zielt auf eine umfassende Zusammenarbeit. Im Artikel werden beide gegenseitige (vielleicht: gegenläufige?) Beziehungsmodelle analysiert. Mit dem neuen nachkonziliaren Bewusstsein wurde ein neues Konzept der Kultur vorgeschlagen, wodurch in der Kirche versucht wird, sich nicht nur zu akkommodieren, sondern auch in die Welt einwurzeln, ohne dabei den Evangelisierungscharakter der Kultur und den Kommunikationscharakter des Glaubens zu vergessen. Der Glaube an Christus kann zwar zur Quelle einer Kultur mit christlichem Profil werden, aber der Ausgangspunkt für Kultur ist immer der Mensch und nicht der Glaube. Die Aufgabe der Kultur ist nämlich, dass auszudrücken, wer der Mensch wirklich ist. Die Betonung dieses anthropologischen Ansatzes, in den der Mensch zum Zentrum der Kultur wird, geht Hand in Hand mit der Darstellung des Menschen als Gottes Ebenbild. Darin gipfelt die personalistische Anthropologie; die auch die wichtigste Begründung für die Menschenwürde ist. Dadurch werden auch Anthropologie und Christologie eng miteinander verbunden.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2019, 14; 25-42
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies