Temat: Poland 1945 - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Establishing diplomatic relations between Poland and Norway in the years 1945–1946
Autorzy:: Denkiewicz-Szczepanik, Emilia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1591686.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Polish-Norwegian relations
establishing diplomatic relations in the years 1945–1946
activity of diplomatic representatives of the Polish Government in Exile in Norway
taking over Polish Mission in Oslo by Poland’s Provisional Government of National Unity
envoy Mieczysław Rogalski (April 1946)
Rolf Andvord’s mission in Poland (August-September 1945)
coal contract and establishing diplomatic relations with Poland
envoy Alfred Danielsen in Warsaw (November 1945).
stosunki polsko-norweskie
nawiązanie stosunków dyplomatycznych 1945–1946
działania przedstawicieli polskiego rządu emigracyjnego z Londynu w Norwegii
objęcie poselstwa polskiego w Oslo przez Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej
poseł Mieczysław Rogalski – kwiecień 1946 rok
misja Rolfa Andvorda – sierpień–wrzesień 1945 rok
umowa węglowa i nawiązanie stosunków dyplomatycznych z Polską
poseł Alfred Danielsen – listopad 1945 roku
Opis:: W artykule zaprezentowano proces nawiązywania stosunków dyplomatycznych między Polską a Norwegią po zakończeniu II wojny światowej, co trwało od sierpnia 1945 roku do kwietnia 1946 roku. Artykuł składa się z dwóch zasadniczych części. W pierwszej części przedstawiono wysiłki polskiego rządu emigracyjnego w Londynie zmierzające do utrzymania polskiej placówki dyplomatycznej w swych rękach. Następnie omówiono rozległe działania płk. Tadeusza Tokarza, attaché ds. militarnych Poselstwa RP, akredytowanego przy rządzie norweskim na emigracji w Londynie, związane z różnorodną pomocą dla kilku tysięcy Polaków zgromadzonych w obozach repatriacyjnych na terenie Norwegii, głównie w Moss i Mysen. Na zakończenie tej części wyjaśniono w jaki sposób i dlaczego polskie poselstwo w Oslo zostało przejęte 6 kwietnia 1946 roku przez komunistycznego przedstawiciela Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej w Warszawie – Mieczysława Rogalskiego. Opisano także jego pierwsze kontakty dyplomatyczne z władzami norweskimi. W drugiej części szczególną wagę przywiązano do pokazania działań rządu norweskiego, którego zadaniem było, możliwie jak najszybciej, utworzenie własnego przedstawicielstwa dyplomatycznego w Warszawie. Sedno tej części artykułu stanowi centralna rola, jaką odegrał norweski ambasador w Moskwie Rolf Otto Andvord, podczas swej dwumiesięcznej misji w Polsce związanej ze sprawami handlowymi i dyplomatycznymi (08.–09.1945 r.). Jego zadanie związane było z dwoma konkretnymi kwestiami – podpisaniem umowy z polskimi władzami na szybką dostawę węgla do Norwegii oraz nawiązaniem szybkich i dobrych stosunków dyplomatycznych z Polską. Podkreślono też znaczenie tego, że udało mu się zapewnić 3-pokojowe lokum dla Poselstwa Norwegii w Hotelu Polonia. W końcowej części artykułu zaprezentowano krótki biogram norweskiego posła Alfreda Danielsena, który przybył do Warszawy 12 listopada 1945 roku oraz opisano jego pierwsze dyplomatyczne działania i kontakty z polskimi władzami.
The article depicts the process of establishing diplomatic relations between Poland and Norway after the end of the Second World War, which started in August 1945 and ended in April 1946. The article is composed of two basic parts. The first part describes the efforts of the Polish Government in Exile to maintain the Polish diplomatic mission. Next it presents the activities of Colonel Tadeusz Tokarz, military attaché of the Mission of the Republic of Poland, accredited to the Norwegian Government in Exile in London, concerning the varied assistance for several thousand Poles gathered in repatriation camps, mainly in Moss and Mysen. At the end of the first part the author explains how and why the Polish Mission in Oslo was taken over on April 6, 1946 by Mieczysław Rogalski, the Communist representative of the Temporary Government of National Unity in Warsaw. He describes the first diplomatic contacts with the Norwegian authorities. In the second part a special attention was paid to the presentation of the endeavours of the Norwegian Government aimed at establishing – as soon as possible – their own diplomatic mission in Warsaw. The description concentrates on the central role played by Rolf Otto Andvord, the Norwegian Ambassador in Moscow, during his two-month mission in Poland concerning commercial and diplomatic matters. The mission took place in August and September 1945. Andvord was charged with two tasks: to sign a contract with the Polish authorities for a fast delivery of coal to Norway and to establish fast and good diplomatic relations with Poland. It has been emphasised that Andvord was provided with a threeroomed accommodation for the Norwegian Mission at the ‘Polonia’ Hotel. At the end of the article there is a short life history of Envoy Alfred Danielsen, who arrived in Warsaw on November 12, 1945, and a description of his first diplomatic activities and contacts with the Polish authorities.
Źródło:: Studia Maritima; 2018, 31; 205-241
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:: Studia Maritima
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Polityczne i gospodarcze aspekty relacji polsko-szwedzkich w latach 1945-1989
Political and Economic Aspects of the Relations Between Poland and Sweden in 1945-1989
Autorzy:: Kłonczyński, Arnold
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1601899.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: political and economic relations between Poland and Sweden
stages of development of the mutual relations
the period of the Polish People’s Republic (1945–1989)
szwedzko-polskie kontakty gospodarczo-polityczne
etapy rozwoju wzajemnych stosunków
czasy PRL
Opis:: Uznanie Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej oraz podpisanie umowy gospodarczej pomiędzy Szwecją i Polską w lipcu 1945 r. otworzyło nowy rozdział w historii stosunków pomiędzy tymi państwami. Celem artykułu jest zaprezentowanie zróżnicowanych form kontaktów dwustronnych w sferze gospodarczej i politycznej w latach 1945–1989 oraz próba odpowiedzi na pytanie, jakie czynniki wewnętrzne i międzynarodowe miały wpływ na kierunki rozwoju stosunków pomiędzy dwoma nadbałtyckimi sąsiadami. W tym długim okresie wyróżnić można kilka etapów współpracy, kiedy wyraźnie zmieniały się zarówno ekonomiczne, jak i polityczne uwarunkowania relacji dwustronnych. W pierwszym okresie (1945–1951) miał miejsce szybki wzrost wymiany handlowej przy równoczesnym pogarszaniu się stosunków politycznych, które w dużym stopniu wynikały z atmosfery napięcia zimnowojennego. W kolejnych etapach (1952–1960, 1961–1969, 1970–1979, 1980–1989) sytuacja ulegała znacznym zmianom, na co wpływ miało wiele czynników gospodarczych i politycznych, zarówno wewnętrznych, jak i międzynarodowych, które mimo woli i zaangażowania obu partnerów nie doprowadziły do wyjścia z impasu w ostatniej dekadzie. Mimo polskich planów dotyczących szybkiej modernizacji gospodarki, które wymagały pożyczek zagranicznych oraz możliwości sprowadzenia zarówno niezbędnych surowców (ruda żelaza), wysokiej klasy maszyn i urządzeń, a także niewielkiej odległości obu państw, gwarantującej stosunkowo niskie koszty transportu, spadało szwedzkie zaufanie do terminowości dostaw i jakości oferowanych towarów. Polityczny wstrząs związany ze stanem wojennym oraz wsparcie środowisk szwedzkich dla opozycji w Polsce nie ułatwiały odrodzenia dobrych kontaktów, które istniały w okresie powojennym oraz w latach 70. XX w. Podstawę źródłową rozważań stanowią polskie i szwedzkie materiały archiwalne, dane statystyczne oraz komentarze prasowe.
The recognition of the Provisional Government of National Unity (PGNU; Polish: TRJN) and signing of the economic agreement between Sweden and Poland in July 1945 opened a new chapter in the history of the relations between those two countries. This paper presents the diversified forms of bilateral contacts in the economic and political sphere during 44 years (1945–1989) and is an attempt to answer the question which international and internal factors influenced the directions of development of the relations between the two Baltic countries. In that long period of 44 years several stages of cooperation might be identified when those factors changed drastically. In the first stage (1945–1951) the commercial exchange was growing fast and at the same time the political relations were deteriorating, which – to a considerable degree – resulted from the atmosphere of the cold war tension. In the subsequent stages (1952–1960; 1961–1969; 1970–1979; 1980–1989) the situation kept changing, which was influenced by several economic and political factors, both international and internal in character. But in spite of the two countries’ will and involvement the deadlock in the last period was not broken. In spite of the Polish expectations based on the tiny distance between the two countries (which guaranteed low costs of transport), concerning a fast modernisation of its economy, which required foreign loans and exports of necessary raw materials such as iron ore, and high-class machines and equipment, the Swedish lost their confidence in the prompt completion of the contracts and in the quality of the delivered merchandise. The political shock resulting from the martial law and the support by the Swedes for the opposition in Poland did not make the existing contacts easier. The basic sources for the analysis have been the Polish and Swedish archival materials, statistical data and press commentaries.
Źródło:: Studia Maritima; 2015, 28; 125-155
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:: Studia Maritima
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Tranzyt czechosłowacki w portach ujścia Odry po II wojnie światowej
The Checkoslovakian Transit Through the Ports of the Order Estuary After World War 2
Autorzy:: Techman, Ryszard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1602026.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: contacts between Poland and Czechoslovakia
the transit of Czechoslovakian goods through the port of Szczecin
the period of the Polish People’s Republic (1945–1989)
kontakty polsko-czechosłowackie
tranzyt towarów czechosłowackich przez port szczeciński
okres PRL
Opis:: Dla Czechosłowacji, państwa pozbawionego dostępu do morza, naturalną drogą wyjścia na Bałtyk była Odra i Szczecin. W okresie międzywojennym XX w. kraj nad Wełtawą, mimo otrzymania w traktacie wersalskim prawa do własnej strefy wolnocłowej w porcie szczecińskim oraz pozyskania na jego podstawie taboru rzecznego, nie wykorzystał w pełni szlaku odrzańskiego. Splot różnorakich czynników spowodował, że Praga skierowała ekspansję handlową i tranzytową na porty Morza Północnego i Morza Śródziemnomorskiego, a zwłaszcza na Hamburg. II wojna światowa przyniosła zmiany w politycznej i gospodarczej sytuacji Polski i Czechosłowacji. W wyniku przesunięć terytorialnych część dotychczasowych ziem niemieckich i Odra na zdecydowanej większości biegu znalazły się w granicach państwa polskiego. Zażegnanie konfliktu granicznego i względna normalizacja stosunków między obu państwami skutkowały podpisaniem układu o przyjaźni i wzajemnej pomocy z 10 marca 1947 r. oraz późniejszej (4 lipca tego roku) konwencji o zapewnieniu współpracy gospodarczej. Ważną jej część stanowił układ komunikacyjny, który zapewniał Czechosłowacji wolny obszar celny w porcie szczecińskim oraz uprzywilejowaną pozycję w żegludze odrzańskiej. Umożliwiał także korzystanie z polskich portów morskich przez czechosłowacką flotę handlową na takich samych warunkach, jakim podlegały polskie jednostki pływające. Następstwem układu komunikacyjnego była umowa między Czechosłowacją a Polską o dzierżawie terenów w porcie szczecińskim, zawarta 15 lipca 1949 r. Na jej mocy państwo znad Wełtawy otrzymało do własnej eksploatacji nabrzeże z przyległym terenem (300 m dł. i 100 m szer.). Dla wykorzystania odrzańskiego szlaku transportowego została powołana (12 maja 1948 r.) „Czechosłowacka Żegluga na Odrze”, z siedzibą we Wrocławiu i oddziałem w Szczecinie. Natomiast spedycję tranzytu czechosłowackiego przechodzącego przez porty polskie zmonopolizowała w końcu lat 40. XX w. spółka z o.o. „Spedrapid” w Gdyni (z oddziałami w Gdańsku i Szczecinie), której kapitał oraz władze stanowiły firmy polskie i czechosłowackie. Po kilku zaledwie latach eksploatacji własnego rejonu przeładunkowego w porcie szczecińskim oraz przedsiębiorstwa armatorskiego na Odrze, które okazały się wyjątkowo nierentowne, Praga zrezygnowała ze względów ekonomicznych z ich utrzymywania. Nowy układ komunikacyjny między Polską a Czechosłowacją, zawarty 13 stycznia 1956 r., kładł kres istnieniu obcego obszaru portowego w Szczecinie oraz odrzańskiej spółki żeglugowej. Co istotne, zniesienie obu agend nie tylko nie doprowadziło do spadku obrotów tranzytowych idących przez Szczecin, ale przeciwnie – przyniosło ich wzrost. Szczecin odgrywał w następnych dekadach ważną rolę dla czechosłowackiego handlu zagranicznego. Nadodrzańskie miasto stało się wkrótce największym portem tranzytowym południowego sąsiada Polski, odbierając w 1958 r. palmę pierwszeństwa Hamburgowi. Szczeciński armator – Polska Żegluga Morska – znajdował się w czołówce przewoźników w eksporcie-imporcie ładunków czechosłowackich. Kraj znad Wełtawy korzystał także z produkcji szczecińskiego przemysłu okrętowego, skąd pochodziła część statków jego narodowego armatora. Wskazać również należy udział szkolnictwa morskiego Szczecina w przygotowaniu kadr oficerskich wspomnianego przedsiębiorstwa państwowego „Czechosłowacka Żegluga Morska”. Próby silniejszego związania organizacyjno-kapitałowego południowego sąsiada Polski z gospodarką morską Szczecina, podejmowane w latach 60., 70. i 80., nie przyniosły jednak pozytywnego rezultatu.
For the Republic of Chechoslovakia, a state without access to the sea, a natural way to get to the Baltic Sea was the Oder and Szczecin (Stettin). Between the two World Wars in the 20th century the country on the Wlatava (German: Moldau), in spite of receiving its own duty-free zone in the Szczecin port and in spite of its own river barges according to the treaty of Versailles, did not take the full advantage of the Oder route. A series of events caused that Prague directed its trade and transit expansion towards the ports of the North Sea, especially Hamburg, and the Mediterranean Sea. The second world war brought about some political and economic changes in the situation of Poland and Checkoslovakia. As a result of the territorial changes a part of the German territories, including most of the course of the Oder, became Polish. Any potential border conflict between the two countries was prevented by signing the treaty of friendship and mutual assistance on March 10th, 1947, and on July 4th of the same year – a convention of economic cooperation. An important part of the latter was the chapter concerning the transit arrangements, thanks to which Czechoslovakia was conceded a duty-free zone in the Szczecin port and a privileged position in the navigation on the Oder; the convention entitled the Czechoslovakian merchant shipping to use the Polish seaports on the same conditions the Polish ships had. A consequence of the transit arrangements was an agreement between Czechoslovakia and Poland concerning the lease of a part of the Szczecin port concluded on July 15th, 1949. By virtue of that agreement Czechoslovakia received a wharf 300 metres long and 100 metres wide for its own use. May 12th, 1948 saw the creation of the Czechoslovakian Oder Navigation (Company) to run the navigation on the Oder River by the Czechoslovakian barges; its headquarters were in Wrocław with a branch in Szczecin. On the other hand, at the end of the 1940s the Czechoslovakian freight forwarding passing through the Polish ports was monopolised by the PLC ‘Spedrapid’ in Gdynia (with branches in Gdańsk and Szczecin); its capital and management were partly Polish and partly Czechoslovakian. After a few years of using its own wharf in the Szczecin port and operating the shipping company on the Oder (both of which turned out to be extremely unprofitable) Czechoslovakia gave them up. A new agreement between Poland and Czechoslovakia was concluded on January 13th, 1956; it put an end to the foreign area in the port of Szczecin and to the shipping company on the Oder. Surprisingly, the liquidation of the two agencies did not result in a decrease of transit turnover but just the reverse: caused its increase. In the subsequent decades Szczecin played an important role in the Czechoslovakian foreign trade. In 1958 Szczecin became the biggest transit port for our southern neighbour overtaking Hamburg. The Szczecin shipowner – the Polish Steamship Company – was one of the leading carriers in the Czechoslovakian exports and imports. Czechoslovakia purchased products of the Polish shipyards, whence a part of its ships came. A significant part of the officers of the Czechoslovakian Shipping Company (Československá námořní plavba) had been prepared by the Maritime Academy in Szczecin. Yet, the attempts to cooperate more closely undertaken in the 1960s, 1970s and 1980s failed.
Źródło:: Studia Maritima; 2015, 28; 229-274
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:: Studia Maritima
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Poland 1945" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język