Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Erić, V." wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Die dänischen Könige als Lehnsherren der Herzöge von Pommern (1325–1438)
Danish kings as the feudal lords of the pomeranian dukes (1325–1438)
Autorzy:
Krüger, Joachim
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592172.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Danish fiefdom of the Principality of Rügen until 1438
documents of the Danish National Archives of Copenhagen
King Valdemar IV Atterdag
Queen Margrethe of Denmark and Norway
King Eric of Pomerania
the dukes of Pomerania: Barnim III
Barnim IV
Barnim VI
Barnim VIII
Bogislaw V
Bogislaw VI
Wartislaw V
Wartislaw VIII
Wartislaw IX
Wartislaw X
duńskie lenno nad Księstwem Rugii do 1438 r.; dokumenty z Królewskiego Archiwum w Kopenhadze
król Waldemar IV Atterdag; królowa Danii I Norwegii Małogrzata I
Król Eryk Pomorski
książęta Pomorza: Barnim III
Bogusław V
Bogusław VI
Warcisław V
Warcisław VIII
Warcisław IX
Warcisław X.
Opis:
Medieval Denmark´s great period of expansion in the Baltic Region lasted from the middle of the 12th century to the battle of Bornhöved in Holstein in 1227. Before the middle of the 12th century the Danish Realm expanded into Northern Germany including the Duchy of Pomerania. The dukes of Pomerania were vassals of the Danish king. But also after the military defeat of Bornhöved, parts of the duchy belonged to Denmark, namely the Principality of Rügen. Documents in the Danish National Archives in Copenhagen prove that the Danish fiefdom of the Principality of Rügen lasted at least until 1438.
Wielka ekspansja średniowiecznego Królestwa Danii w rejonie Bałtyku trwała od połowy XII wieku aż do bitwy pod Bornhöved w 1227 roku. Przed połową XII wieku królestwo ekspandowało też na teren Niemiec północnych, włączając w to Księstwo Pomorskie, którego władcy byli lennikami Danii. Także później jednak część Pomorza – Księstwo Rugii nadal było lennem duńskiego króla. Na podstawie dokumentów przechowywanych w Królewskim Archiwum w Kopenhadze można wskazać, że duńskie zwierzchnictwo lenne nad Księstwem Rugii trwało przynajmniej do 1438 roku.
Źródło:
Studia Maritima; 2018, 31; 45-60
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
West Pomerania’s part in the war for the throne of the Archbishop of Magdeburg in 1277–1283
Autorzy:
Smoliński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010455.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Archbishopric of Magdeburg
Brandenburg
Pomerania
Archbishop Günther von Schwalenberg
Archbishop Bernhard von Wölpe
Archbishop Eric
son of the Margrave of Brandenburg John I
Margraves of Brandenburg: John II
Otto IV
Conrad
Otto V
Albert III
Pomeranian dukes: Barnim I
Bogislaw IV
Arcybiskupstwo magdeburskie
Brandenburgia
Pomorze
arcybiskup Günther von Schwalenberg
arcybiskup Bernhard von Wölpe
arcybiskup Eryk
syna margrabiego brandenburskiego Jana I
margrabiowie brandenburscy: Jan II
Otton IV
Konrada
Otton V
Albrecht III
książęta pomorscy: Barnim I
Bogusław IV
Opis:
Między 1277 a 1283 r. doszło do sporu, a następnie wojny o urząd arcybiskupa magdeburskie- go. Przeciwko wybranemu najpierw Güntherowi von Schwalenberg, a potem Bernhardowi von Wölpe wystąpili margrabiowie brandenburscy z linii joannickiej. Forsowali oni wybór ich brata Eryka na wspomniany urząd. Po drugiej stronie sporu znaleźli się margrabiowie z linii ottońskiej. Sytuacja ta groziła wybuchem wojny domowej w Marchii Brandenburskiej. Plany margrabiów linii joannickiej poparło pierwotnie Pomorze Zachodnie. Po ich stronie znalazł się tak biskup kamieński Herman, jak i książę Barnim I. Dwór pomorski, nie tylko. ze względu na obowiązki lenne względem margrabiów, ale też i związki rodzinne łączące Barnima I i jego syna Bogusława IV z obiema liniami margrabiów, nie mógł pozostać w stosunku do tych wydarzeń obojętny. Nie można wykluczyć też możliwości, że margrabiom joannickim udało się w 1278 r. namówić do współdziałania książąt wielkopolskich i Mści- woja II wschodniopomorskiego. Pod koniec 1278 r. umarł Barnim I, co wpłynęło na zabiegi przedstawicieli obu linii margrabiów brandenburskich, by zapewnić sobie współpracę jego następcy, Bogusława IV. Książę jednak nie zamierzał chyba wspierać żadnej ze stron. Co więcej wobec problemów wewnętrznych Askańczyków brandenburskich, zaczął myśleć o samodzielności politycznej. Plany te jednak się nie powiodły. Jeszcze w 1280 r. swą neutralność w sporze między margrabiami ogłosił faktycznie biskup kamieński Herman von Gleichen. Bogusław IV próbował bronić swej niezależności wchodząc w sojusz z Lubeką i uczestnicząc w antybrandenburskim lantfrydzie Rostockim (1283). W 1284 r. znalazł się jednak w szeregu przegranych i oprócz innych ustępstw na rzecz margrabiów, musiał złożyć im hołd.
Between 1277 and 1283, a dispute arose followed by an open war for the appointment of the Archbishop of Magdeburg. Margraves of Brandenburg of the Johannine confronted Günther von Schwalenberg, who was elected first, and then Bernhard von Wölpe. The Margraves at- tempted to promote the election of their brother Eric to the office in question. On the other side of the dispute were the Margraves of the Ottonian line. This situation potentially lead to the outbreak of a civil war in the March of Brandenburg. The plans of the Margraves of the Johannine line were initially supported by Western Po- merania. On their side was both the Bishop of Cammin, Hermann, and Duke Barnim I. The Pomeranian court, not only because of the feudal duties towards Margraves, but also due to family ties linking Barnim I and his son Bogislaw IV with both lines of the Margraves, could not remain indifferent to these events. It cannot be ruled out that in 1278 the Margraves of the Johannine line managed to persuade into cooperation the Dukes of Greater Poland as well as Mestvin (Mściwoj) II of East Pomerania. At the end of 1278, Barnim I died, which affected the efforts of representatives of both lines of Margraves of Brandenburg to ensure the cooperation of his successor, Bogislaw IV. The Duke, however, did not seem to intend to support either side. Moreover, in view of the inter- nal problems of the Brandenburg Ascanians, he began to think about political independence. However, these plans came to naught. Already in 1280, the Bishop of Cammin, Hermann von Gleichen, actually announced his neutrality in the dispute between the Margraves. Bo- gislaw IV tried to defend his independence by entering into an alliance with Lübeck and participating in the anti-Brandenburg Landfriede of Rostock (1283). In 1284, however, he found himself among the defeated belligerents and, apart from making other concessions to the Margraves, he had to pay homage to them.
Źródło:
Studia Maritima; 2021, 34; 5-32
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies