- Tytuł:
- Niezapomniany rok 1942
- Autorzy:
- Weinberg, Ewa
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/643759.pdf
- Data publikacji:
- 2013
- Wydawca:
- Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
- Tematy:
-
Soviet deportation
Samarkand
Anders’s Army (7th Division)
anti-Semitism, exclusion, discrimination
bishop Józef Gawlina
Leopold Okulicki
the Weinberg family
the Weindling family
the Zyss family
Poleszuks - Opis:
- The unforgotten 1942 Ewa Weinberg relates her story of the deportations of Polish citizens to the USSR in the summer of 1940 and their life in 1942. After the Sikorski-Majski Pact had been signed and Anders‘s Army established, the deportees tried to leave Siberia for Samarkand, Uzbekistan. In Samarkand, it turned out that the category of citizenship is no more valid for the deportees: anti-Semitic acts were very common, but the persecutions were also applied to non-Roman Catholic Christians. Such behaviour was legitimate from the point of view of the majority and their model of society. When trying to get onto the train to Tehran, Weinberg’s friends and relatives (members of the Polish intelligentsia) heard a question: “You’re a nation of merchants and you do not even have a golden ring?”. In consequence, some of the cars left empty, having left stranded some Polish citizens categorised as gudłaje i kacapy (contemptuously: Jews and Russians). Niezapomniany rok 1942Świadectwo Ewy Weinberg dotyczy wywózki obywateli polskich do ZSRR latem 1940 roku i przeżyć roku 1942. Po zawarciu paktu Sikorski-Majski 31 lipca 1941 roku, na wieść o tworzeniu armii gen. Władysława Andersa deportowani przedostają się z Syberii do Samarkandy w Uzbekistanie (ZSRR). Na miejscu okazuje się, że we wspólnocie uchodźców nie obowiązuje kategoria obywatelstwa. Autorka opisuje praktyki antysemickie, a także dyskryminację chrześcijan innych niż rzymscy katolicy, jako zjawisko systemowe i prawomocne z punktu widzenia większościowego modelu kultury polskiej. Bliscy i znajomi autorki, inteligencja polska, przy próbie zajęcia miejsca w pociągu do Teheranu słyszą pytanie: „Taki naród handlowy, a nie ma bodaj obrączek?”. W efekcie część wagonów odjeżdża pusta, pozostawiając na pastwę klimatu, głodu, chorób i terroru stalinowskiego obywateli polskich zakwalifikowanych jako „gudłaje i kacapy”.
- Źródło:
-
Studia Litteraria et Historica; 2013, 2
2299-7571 - Pojawia się w:
- Studia Litteraria et Historica
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł