Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "BUJAK, Janusz" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Relacja z sympozjum Gesù nostro contemporaneo?
Report from the symposium Gesù nostro contemporaneo?
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/469627.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2012, 18; 173-174
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Studia soborowe. Historia i nauczanie Vaticanum II, red. Michał Białkowski, Toruń 2013, ss. 591
Studies Council. The History and Teaching of Vaticanum II, editor Michał Białkowski, Toruń 2013, pp. 591
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/469766.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2014, 21; 345-347
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane aspekty antropologii teologicznej konstytucji duszpasterskiej Gaudium et spes 22. Soboru Watykańskiego II
Selected aspects of theological anthropology of dogmatic constitution Gaudium et spes of the 22nd Vatican Council
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/469806.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Opis:
This articles presents the anthropology of imago Dei in the Constitution Gaudium et spes of the Second Vatican Council. This anthropology is most perfectly expressed in GS 22: “The truth is that only in the mystery of the incarnate Word does the mystery of man take on light”. Many theologians, among others . J. Ratzinger, L. Ladaria, M. Gagliardi, emphasize the protological and eschatological character of the council’s anthropology. It means, that Christ was preannounced in the person of the first Adam and he is the “last Adam” (novissimus Adam) as well. Therefore we are created on the image of the first Adam, and invited to becoming on the image of the true and second Adam – Christ.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2011, 16; 18-31
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawozdanie z międzynarodowej konferencji naukowej Synodalność w życiu i nauczaniu Kościoła, 26 listopada 2019 roku (online)
Report on the international scientific conference Synodality in the Life and Teaching of the Church, November 26, 2019 (online)
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30017440.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Bericht
internationale wissenschaftliche Konferenz
Synodalität
Lehre der Kirche
report
international scientific conference
synodality
teaching of the Church
sprawozdanie
międzynarodowa konferencja naukowa
synodalność
nauczanie Kościoła
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2021, 28; 491-495
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synodalność w prawosławnej, protestanckiej i katolickiej refleksji teologicznej
Synodality in Orthodox, Protestant and Catholic theological reflection
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30098241.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Synode
Konzil
Synodalität
Katholizität
Orthodoxie
Luthertum
synod
council
synodality
Catholicism
Orthodoxy
Lutheranism
sobór
synodalność
katolicyzm
prawosławie
luteranizm
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie wybranych kwestii z zakresu teologicznej refleksji nad znaczeniem synodów w teologii prawosławnej, luterańskiej i katolickiej. Teologowie prawosławni uzasadniają synodalny wymiar Kościoła nauczaniem Chrystusa, praktyką okresu apostolskiego i rozwojem synodalności w pierwszym tysiącleciu Kościoła. W Kościołach prawosławnych synodalność ma charakter episkopocentryczny i wyraża się na poziomie Kościoła lokalnego, z biskupem na czele oraz na poziomie regionalnym. Po zerwaniu jedności z Kościołem rzymskim w roku 1054 Kościoły prawosławne nie odbyły żadnego soboru o wymiarze ekumenicznym. To, co jest charakterystyczne dla wschodniej teologii synodów i soborów, to przekonanie, że ich decyzje nie są obowiązujące ex sese, ale uzyskują swoją ważność po recepcji przez wiernych. We Wspólnotach kościelnych wywodzących się z reformacji mamy różne formy organizacji synodalnej. W luteranizmie niemieckim do XX wieku obowiązywał model Kościoła państwowego, w którym sprawami Kościoła zarządzali władcy świeccy biskupów. Akceptacja takiej formy zarządzania Kościołem wynikała z wielu czynników, m.in. z teologii Marcina Lutra o powszechnym kapłaństwie i braku biskupów, których zastąpili właśnie książęta. W XIX, a zwłaszcza w XX wieku Kościoły luterańskie w Niemczech wypracowały struktury synodalne, w których główną rolę odgrywają świeccy. Decyzje podejmowane na synodach nie są uznawane za nieomylne, dlatego mogą podlegać zmianom. Również Wspólnoty luterańskie nie znają ekumenicznego wymiaru synodów. W Kościele rzymskokatolickim, podobnie jak w Kościołach prawosławnych, za źródło synodalności uznaje się praktykę Kościoła apostolskiego, zwłaszcza Sobór Apostolski opisany w Dziejach Apostolskich w rozdziale piętnastym, i okres pierwszego tysiąclecia Kościoła, w którym rozwinęły się struktury synodalne i soborowe. W Kościele rzymskokatolickim mamy dwa poziomy synodalności: pierwszy dotyczy prymatu papieża i kolegium biskupów będących z nim w jedności, drugi natomiast opiera się na udziale wszystkich ochrzczonych w życiu Kościoła, który polega na ich funkcji doradczej. Charakterystyczne dla Kościoła rzymskokatolickiego jest zachowanie wszystkich trzech poziomów synodalności: lokalnego, regionalnego i powszechnego, dzięki papieżowi, który zwołuje sobory. W Kościele rzymskokatolickim decyzje soborowe nie wymagają zatwierdzenia przez wiernych świeckich, ale uznawane są obowiązujące po przyjęciu ich przez zgromadzenie soborowe i papieża. Obecnie trwa dyskusja nad większym włączeniem w wiernych świeckich w podejmowanie decyzji dotyczących życia Kościoła.
The aim of this article is to show some issues of a theological reflection on the meaning of synods in Orthodox, Lutheran, and Catholic theology. Orthodox theologians justify the synodal dimension of the Church by the teaching of Christ, the practice of the apostolic period, and the development of synodality in the first millennium of the Church. In the Orthodox Churches, synodality is episcopocentric and is expressed both at the local church level with the bishop in the lead and at the regional one. After breaking up of the unity with the Roman Church in 1054 the Orthodox Churches did not hold any council of an ecumenical dimension. What is characteristic of the Eastern theology of synods and councils is the conviction that their decisions are not obligatory ex sese but acquire their validity after acceptance by the faithful. In the ecclesiastical communities dating back to the Reformation, we have various forms of synodal organization. German Lutheranism had a state church model until the 20th century in which the affairs of the Church were managed by the lay rulers of the bishops. This form of Church governance was due to a number of factors including Martin Luther’s theology of the universal priesthood and the lack of bishops who were replaced by princes. In the 19th and especially in the 20th century the Lutheran churches in Germany developed synodal structures in which lay people play a central role. Decisions made at synods are not considered infallible so they can be changed. The Lutheran communities are also unaware of the ecumenical dimension of synods. In the Roman Catholic Church, as in the Orthodox Churches, the source of synodality is considered to be the practice of the Apostolic Church especially the Apostolic Council described in Acts, chapter 15, and the period of the first millennium of the Church in which synodal and conciliar structures developed. In the Roman Catholic Church, we have two levels of synodality: the first concerns the primacy of the pope and the college of bishops who are in communion with him, while the second is based on the participation of all the baptized in the life of the Church, which consists of their advisory function. Thanks to the pope who convenes councils it is characteristic of the Roman Catholic Church to maintain all three levels of synodality: local, regional and universal. In the Roman Catholic Church conciliar decisions do not to be approved by the lay faithful, but they are considered binding once adopted by the conciliar assembly and the Pope. Currently, there is a discussion on the bigger inclusion of the lay faithful in making decisions regarding the life of the Church.
Ziel dieses Artikels ist es, ausgewählte Themen der theologischen Reflexion über die Bedeutung von Synoden in der orthodoxen, lutherischen und katholischen Theologie zu beleuchten. Orthodoxe Theologen begründen die synodale Dimension der Kirche mit der Lehre Christi, der Praxis der apostolischen Zeit und der Entwicklung der Synodalität im ersten Jahrtausend der Kirche. In den orthodoxen Kirchen ist die Synodalität bischöflich geprägt und kommt auf der Ebene der Ortskirche mit dem Bischof an der Spitze und auf regionaler Ebene zum Ausdruck. Nach dem Bruch der Einheit mit der römischen Kirche im Jahr 1054 haben die orthodoxen Kirchen kein Konzil mit ökumenischer Dimension abgehalten. Kennzeichnend für die östliche Theologie der Synoden und Konzilien ist die Überzeugung, dass ihre Beschlüsse nicht von vornherein verbindlich sind, sondern ihre Gültigkeit erst nach der Annahme durch die Gläubigen erlangen. In den kirchlichen Gemeinschaften, die aus der Reformation hervorgegangen sind, gibt es verschiedene Formen synodaler Organisation. Im deutschen Luthertum gab es bis zum zwanzigsten Jahrhundert ein staatskirchliches Modell, bei dem die Angelegenheiten der Kirche von den Laienvorständen der Bischöfe verwaltet wurden. Die Akzeptanz dieser Form der Kirchenleitung war auf eine Reihe von Faktoren zurückzuführen, unter anderem auf Martin Luthers Theologie des allgemeinen Priestertums und das Fehlen von Bischöfen, die lediglich durch Fürsten ersetzt wurden. Im neunzehnten und vor allem im zwanzigsten Jahrhundert entwickelten die lutherischen Kirchen in Deutschland synodale Strukturen, in denen die Laien eine zentrale Rolle spielen. Die auf den Synoden gefassten Beschlüsse gelten nicht als unfehlbar und können daher geändert werden. Auch die lutherischen Gemeinschaften sind sich der ökumenischen Dimension der Synoden nicht bewusst. In der römisch-katholischen Kirche wie auch in den orthodoxen Kirchen werden die Praxis der apostolischen Kirche, insbesondere das in der Apostelgeschichte, Kapitel 15, beschriebene Apostolische Konzil, und die Zeit des ersten Jahrtausends der Kirche, in der sich synodale und konziliare Strukturen entwickelten, als Quelle der Synodalität betrachtet. In der römisch-katholischen Kirche gibt es zwei Ebenen der Synodalität: Die erste betrifft den Primat des Papstes und des Bischofskollegiums, das mit ihm in Gemeinschaft steht, während die zweite auf der Beteiligung aller Getauften am Leben der Kirche beruht, die in ihrer beratenden Funktion besteht. Ein Merkmal der römisch-katholischen Kirche ist die Beibehaltung aller drei Ebenen der Synodalität: lokal, regional und universal, dank des Papstes, der Konzilien einberuft. In der römisch-katholischen Kirche bedürfen konziliare Beschlüsse nicht der Zustimmung der Laien, sondern werden als verbindlich anerkannt, sobald sie von der konziliaren Versammlung und dem Papst angenommen worden sind. Gegenwärtig gibt es eine Debatte über die stärkere Einbeziehung der Laien in die Entscheidungsfindung über das Leben der Kirche.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 45-67
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paweł Beyga, Tradycja anglikańska w mszale dla ordynariatów personalnych byłych anglikanów, Opole 2018, ss. 203
Paweł Beyga, Anglican Tradition at a Missal Ordinariate of former Anglicans, Opole 2018, pp. 203
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010819.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
review
Anglican tradition
Anglicans
Missal for personal ordinariates
recenzja
tradycja anglikańska
anglikanie
mszał dla ordynariatów personalnych
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 593-596
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osoba Jezusa Chrystusa istotą eschatologii chrześcijańskiej
The Person of Jesus Christ as the essence of Christian eschatology
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/469559.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
paruzja
eschatologia
millenaryzm
apokaliptyka chrześcijańska
Parousia
Eschatology
Millenarism
Christian apocalyptic
Opis:
Celem artykułu Osoba Jezusa Chrystusa istotą eschatologii chrześcijańskiej jest próba nakreślenia istotnych elementów chrześcijańskiej eschatologii na tle błędów, które w tym kontekście się pojawiają: millenaryzmu i wyznaczania daty paruzji. Chrześcijańskie oczekiwanie na „koniec świata” nie jest oczekiwaniem na coś, ale na Kogoś, jest to pełne ufności i nadziei oczekiwanie na ostateczne zwycięstwo Chrystusa na złem i śmiercią, które przyniesie również nam ostateczne zbawienie.
The aim of the article The Christian teaching and practice in anticipation of Parusia is to show the most important elements of Christian eschatology in a context of errors like millenarism or setting the exact date of the end of the world. In reality, Christians don’t expect the end of the world – something – but the return of Someone, of Jesus Christ, who comes to bring us the ultimate salvation.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2015, 22; 93-105
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sympozjum naukowe, 17 listopada 2018 r., aula WSD Koszalin, organizator: ks. Janusz Bujak, Wydział Teologiczny US, tytuł: Dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny w świetle objawień prywatnych
Scientific Symposium, November 17, 2018, Koszalin Seminary auditorium, organizer: Fr. Janusz Bujak, Theological Department of Szczecin University, title: Dogma of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary in the Light of Private Revelations
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/469582.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
sprawozdanie
sympozjum naukowe
dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny
objawienia prywatne
report
scientific symposium
dogma of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary
private revelations
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2019, 26; 381-385
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawozdanie z konferencji naukowej Małżeństwo i rodzina w nauczaniu i duszpasterskiej praktyce Kościoła, Koszalin, 16 kwietnia 2016
The report of the science conference Marriage and family in the Church teaching and its pastoral practice, Koszalin, April 16, 2016
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/469662.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
sprawozdanie
report
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2016, 23; 427-429
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktualność orędzia fatimskiego w świetle postulatu Nowej Ewangelizacji
The topicality of the message of Fatima in the light of the postulate of the New Evangelization
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/469794.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
mariologia
Fatima
wynagrodzenie
nowa ewangelizacja
Jan Paweł II
Mariology
reparation
new evangelization
John Paul II
Opis:
Zachęta do nowej ewangelizacji, obecna w nauczaniu św. Jana Pawła II i Benedykta XVI, swoje potwierdzenie i konkretną realizację znajduje w przesłaniu Maryi przekazanym trojgu pastuszkom: Łucji, Hiacyncie i Franciszkowi, w Fatimie. Maryja za ich pośrednictwem przypomniała, że dla uproszenia nawrócenia własnego i innych konieczne jest wynagradzanie Bogu poprzez nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi, codzienne odmawianie różańca i pełnienie obowiązków w duchu ofiary. Również Jan Paweł II w przemówieniu wygłoszonym do biskupów portugalskich 13 maja 1991 r. przypominał, że Fatima i jej orędzie pomagają nam zrozumieć, że dla nowej ewangelizacji najważniejsze są modlitwa i pokuta jako skuteczny oręż chrześcijanina w duchowej walce „przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich (Ef 6,12)”.
The encouragement to the New Evangelization in the teaching of St. John Paul II and Benedict XVI finds its confirmation and realization in the message of the Mother of God entrusted to three little shepherds: Lucia, Jacinta and Francisco in Fatima. Through their mediation Saint Mary reminded us that it is necessary to adore the Sacred Heart of Mary, to pray a rosary and to live in the spirit of sacrifice if we want to save ourselves and other people. Moreover, Pope John Paul II in his speech to the bishops in Portugal on May 13, 1991 said that thanks to Fatima we know that a prayer and penance are the most important things in the new evangelization. They are the most efficacious instruments in the spiritual battle “against evil rulers and of the unseen world, against mighty powers in this dark world, and against evil spirits in the heavenly places” (Ef 6,12).
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2014, 21; 105-121
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies