Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "fee" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Wynagrodzenie za świadczenie usług prawnych. Glosa częściowo krytyczna do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 czerwca 2019 r. (I NSNc 7/19, OSN IKNiSP 2020, nr 3, poz. 19)
Remuneration for the Provision of Legal Services: A Partially Critical Commentary on the Judgment of the Supreme Court of 3 June 2019 (I NSNc 7/19, OSN IKNiSP 2020, no. 3, item 19)
Autorzy:
Bucoń, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31344089.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
success fee
attorney’s remuneration
fee amount
attorney-at-law
wynagrodzenie pełnomocnika
wysokość honorarium
radca prawny
Opis:
W glosowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy potwierdził możliwość ustalania wysokości stawek za świadczenie usług prawnych w wysokości uzależnionej od wyniku sprawy (success fee). Przedmiotowe orzeczenie zasługuje na uwagę, gdyż ma doniosłe znaczenie dla praktyki prawniczej i judykatury w podobnych sprawach. Z jednej strony dotyka swobody kontraktowania w określeniu wysokości wynagrodzenia za usługę (w tym o zastępstwo procesowe), z drugiej zaś dotyczy ochrony zlecającego (często poszkodowanego wskutek czynu niedozwolonego). Nierzadko sam spór sądowy dotyczy roszczenia odszkodowawczego, którego domaga się poszkodowany czynem niedozwolonym. Mimo że Sąd Najwyższy nie odniósł się w uzasadnieniu wyroku do kwestii ustalenia górnej granicy wynagrodzenia za świadczenie usług prawnych (w szczególności wobec cywilnoprawnej instytucji wyzysku – art. 388 k.c., a także zasad współżycia społecznego – art. 5 k.c.), to w przeważającej mierze orzeczenie zasługuje na aprobatę.
Under the ruling which is the subject of this commentary, the Supreme Court confirmed the possibility to calculate the rates of legal-service fees in the amount depending on the result of a given case (a success fee). The said ruling deserves attention as it has a substantial importance for legal practice and case law in analogous matters. On the one hand, it refers to the freedom in determining the amount of remuneration for a given service (including court representation), and on the other hand, it addresses the issue of protecting the client (who is often an aggrieved party affected by a prohibited act). Litigation proceedings themselves often concern compensation claims filed by an aggrieved party affected by a prohibited act. Although the Supreme Court did not refer to the issue of establishing the upper limits of remuneration for legal services in the statement of reasons to the judgment (especially in relation to the civil law concepts of exploitation – Article 388 of the Civil Code, as well as the rules of social conduct – Article 5 of the Civil Code), the decision, in its essential part, deserves approval.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2023, 32, 5; 445-454
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legal Aspects of Taxation of Offshore Wind Farms in Poland
Prawne aspekty opodatkowania morskich farm wiatrowych w Polsce
Autorzy:
Teszner, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348106.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
offshore wind farm
tax
wind power plant
license fee
morska farma wiatrowa
podatek
elektrownia wiatrowa
opłata koncesyjna
Opis:
The provisions of the Act on promoting electricity generation in offshore wind farms have been in force since 18 February 2021. They are intended to simplify administrative procedures for obtaining permits and approvals for the implementation of offshore projects and to contribute to the fulfillment of Poland’s international obligations to maintain and increase the mandatory share of renewable energy sources. The Act also amended the Energy Law, which introduced provisions regulating the new license fee. Calculation and payment of this levy to the Energy Regulatory Office is mandatory for companies in the energy sector that conduct business operations involving production of electricity in offshore wind farms. In the author’s opinion, these entities are payers of a new tax, paradoxically referred to as fee, which, contrary to the original assumptions, was not introduced due to extra-legal factors. The article analyzes the legal regulations that introduce taxation of offshore wind farms in Poland against the background of controversial normative solutions concerning the property tax imposed on onshore wind power plants.
Od 18 lutego 2021 r. obowiązują przepisy ustawy o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych. W założeniu mają one upraszczać procedury administracyjne dotyczące pozyskiwania pozwoleń i zgód na realizację projektów offshore, a także przyczynić się do realizacji podjętych przez Polskę zobowiązań międzynarodowych w zakresie utrzymania i zwiększenia obowiązkowego udziału odnawialnych źródeł energii. Aktem tym znowelizowano również ustawę Prawo energetyczne, do której wprowadzono przepisy regulujące nową opłatę koncesyjną. Daninę tę obowiązane są obliczać i wpłacać na rzecz Urzędu Regulacji Energetyki przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych. W ocenie autora podmioty te są podatnikami nowego podatku, paradoksalnie nazwanego opłatą, którego wbrew pierwotnym założeniom nie wprowadzono, kierując się również czynnikami pozaprawnymi. W artykule poddano analizie regulacje prawne wprowadzające opodatkowanie morskich farm wiatrowych w Polsce na tle kontrowersyjnych rozwiązań normatywnych dotyczących opodatkowania podatkiem od nieruchomości elektrowni wiatrowych zlokalizowanych na lądzie.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2023, 32, 3; 219-236
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Some Remarks on the Exemption of the Fee for Complaint Regarding the Excessive Length of the Applicant’s Proceedings in Matters of Labour and Social Security Law. Gloss to the Resolution of the Supreme Court of 6 September 2006 (III SPZP 2/06)
Autorzy:
Demendecki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618245.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
court fee
fee exemption
complaint about excessive length of proceedings
proceedings in matters of labour and social security law
opłata sądowa
zwolnienie z opłaty
skarga na przewlekłość postępowania
postępowanie w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych
Opis:
The appropriate system of reimbursement of the costs of proceedings and the institution of exemption from such costs both guarantee the real implementation of the right to court. In connection with the lack of explicit regulation in the Act of 17 June 2004 on complaints about the breach of the right to a trial within a reasonable time in practice, it becomes very important to determine whether it is possible to exempt an authorised entity (the complainant) from a fixed fee of complaint about excessive length of proceedings in matters of labour and social security law. In a resolution of 6 September 2006 (III SPZP 2/06) the Supreme Court stated that a complaint about excessive length of proceedings filed by the insured regarding the appeal examined by the Labour and Social Security Court of fees (Article 96 (1) (4) of the Act of 28 July 2005 on court costs in civil matters). This resolution confirms that in the indicated category of cases there is no obligation to pay the fee, and if it has been paid it is refundable. The position held by the Supreme Court in the above-mentioned resolution shall be accepted. When it comes to conclusion regarding de lege ferenda proposals, there is a need to make appropriate normative changes and introduce to the Act of 17 June 2004 on complaints about the breach of the right to a trial within a reasonable time a suitable regulation that would reflect the right fee exemption, as mentioned above.
Ukształtowanie w odpowiedni sposób modelu kosztów procesu cywilnego, a także instytucji zwolnienia od takich kosztów, stanowi istotną gwarancję realnej realizacji prawa do sądu. W związku z brakiem wyraźnej regulacji w ustawie z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki bardzo istotne staje się w praktyce ustalenie, czy istnieje możliwość zwolnienia podmiotu uprawnionego (skarżącego) od opłaty stałej od skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. W uchwale z dnia 6 września 2006 r. (III SPZP 2/06) Sąd Najwyższy stwierdził, że skarga na naruszenie prawa do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki wniesiona przez ubezpieczonego w sprawie odwołania rozpoznawanego przez Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych jest wolna od opłat (art. 96 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Uchwała ta potwierdza, że we wskazanej kategorii spraw nie ma obowiązku uiszczania opłaty, a jeżeli takowa została uiszczona, to podlega ona zwrotowi. Stanowisko zajęte przez Sąd Najwyższy w glosowanej uchwale należy w pełni podzielić. Należy także wysunąć postulat, by ustawodawca de lege ferenda dokonał stosownych zmian normatywnych i wprowadził do ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki stosowną regulację przewidującą wprost takie zwolnienie.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2019, 28, 4
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Decisions of the District Court in Kraków in Blasphemy Cases (September 1, 1932 to September 1, 1939)
Autorzy:
Mikuła, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619271.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
penal law
blasphemy
Makarewicz criminal code
appeal
cassation
amnesty
prison
fee
prawo karne
bluźnierstwo
kodeks Makarewicza
apelacja
kasacja
amnestia
więzienie
grzywna
Opis:
According to reviews of penal cases in the District Court in Kraków, there were 46 cases based on Art. 172, i.e. blasphemy, in the period from September 1, 1932 (when the new penal code entered into force) to the beginning of the Second World War. 72.5% of those accused were sentenced to 6 to 12 months in prison (1/3 of sentences were suspended). The National Archive in Kraków contains the acts of only 16 cases; the rest were destroyed. From these remaining acts we learn that most of the accused were farmers or workers who were poorly educated and owned no property, and that they committed the crime mostly during the course of a quarrel, not rarely under the influence of alcohol. Judges did not verify prerequisites of the blasphemy precisely; they did not analyse the intent of the accused sufficiently. This negligence was demonstrated by attorneys, but without any positive results for the accused. The strong social demur against blasphemy and lack of tolerance for such behaviour is visible in the extant acts.
Zgodnie z repertoriami spraw karnych Sądu Okręgowego w Krakowie w okresie od wejścia w życie kodeksu karnego w dniu 1 września 1932 r. do wybuchu II wojny światowej odnotowano 46 spraw karnych prowadzonych na podstawie art. 172, tj. przestępstwa bluźnierstwa. 72,5% oskarżonych było skazanych przez sąd I instancji, przy czym w większości przypadków była to kara pozbawienia wolności od 6 do 12 miesięcy, tylko w około 1/3 przypadków z warunkowym zawieszeniem wykonania. Zachowało się 16 akt tych spraw. Wynika z nich, że oskarżonymi byli przede wszystkim ludzie słabo wykształceni, rolnicy lub robotnicy, bez majątku, a popełnienie przestępstwa następowało zazwyczaj w okolicznościach kłótni, nierzadko pod wpływem alkoholu. Pragmatyka orzecznicza Sądu Okręgowego w Krakowie w tych sprawach wskazuje, że sędziowie w bardzo ograniczonym zakresie precyzyjnie weryfikowali ziszczenie się przesłanek przestępstwa z art. 172, nie badali również w wystarczającym stopniu występowania zamiaru popełnienia przestępstwa przez oskarżonego. Podnoszone to było w kilku sprawach przez nielicznie powoływanych obrońców, jednakże bez pozytywnych dla oskarżonych skutków procesowych. Odnotować należy silny sprzeciw społeczny wobec przypadków bluźnierstwa i brak tolerancji dla takich zachowań.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies