Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "appeal," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Some Remarks on the Cassation Appeal in the Court Proceeding in Public Procurement Cases
    Kilka uwag na temat skargi kasacyjnej w postępowaniu sądowym w sprawach z zakresu zamówień publicznych
    Autorzy:
    Demendecki, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31348163.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    cassation appeal
    party to the proceeding
    appeal requirements
    public procurement
    legal remedies
    skarga kasacyjna
    strona postępowania
    wymogi środka zaskarżenia
    zamówienia publiczne
    środki ochrony prawnej
    Opis:
    The study presents the general characteristics of the cassation appeal in public procurement cases. In this respect, the new statutory regulation – the Public Procurement Law of 2019 – significantly changed the nature of the legal remedy in question, providing for giving the legitimacy to bring the case for entities directly interested in resolving the case – the parties to the proceedings, in addition to the previously authorised President of the Public Procurement Office. As a result, the cassation appeal in public procurement cases finally has a chance to be included in the category of legal remedies. The article contains a broad description of the cassation appeal in public procurement cases, with particular stress put on the requirements for being effectively submitted. The study also refers to the very examination of an action regarding public procurement. The author presents the analyses in a methodological way.
    Niniejsze opracowanie zostało poświęcone ogólnej charakterystyce skargi kasacyjnej w sprawach z zakresu zamówień publicznych. Nowa regulacja ustawowa – Prawo zamówień publicznych z 2019 r. – w tym zakresie znacząco zmieniła charakter wskazanego środka prawnego, przewidując nadanie legitymacji do jej wnoszenia podmiotom bezpośrednio zainteresowanym rozstrzygnięciem sprawy – stronom postępowania, obok dotychczas uprawnionego Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych. Przez to skarga kasacyjna w sprawach z zakresu zamówień publicznych ma wreszcie szansę na klasyfikację własną do kategorii środków ochrony prawnej. Artykuł zawiera szeroką charakterystykę skargi kasacyjnej w sprawach z zakresu zamówień publicznych ze szczególnym uwzględnieniem wymogów w zakresie jej skutecznego wnoszenia. Opracowanie odnosi się także do samego rozpoznania skargi w sprawie zamówienia publicznego. Autor w sposób metodologiczny prezentuje przeprowadzone analizy.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 4; 127-138
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Public-Private Character of Activities of the Contracting Entity
    Publiczno-prywatny charakter czynności zamawiającego
    Autorzy:
    Dzierżanowski, Włodzimierz
    Szustakiewicz, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31348156.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    public procurement
    external audit
    contracting entity
    appeal proceedings
    zamówienia publiczne
    kontrola zewnętrzna
    zamawiający
    postępowanie odwoławcze
    Opis:
    The aim of the article is to determine the nature of activities of the contracting entity. Public procurement combines the elements of civil, administrative, economic, and financial law. This solution makes the activities of the contracting entity difficult to classify unambiguously as either public or private. Essentially, the contracting entity’s activities are aimed at the conclusion of a civil law contract, but a number of its tasks are of an administrative or public-law nature (e.g., the obligation to publish a contract notice). In addition, contracting entities are subjected to auditing on the part of the economic operators themselves as part of the appeal proceedings and external audit on the part of a specialized State auditing body – the President of the Public Procurement Office. The contracting entity spends public funds, therefore a number of obligations have been imposed on it to ensure the money is spent as efficiently as possible. Hence, it seems that it is the public element that prevails in the contracting entity’s activities.
    Celem artykułu jest określenie charakteru czynności zamawiającego. Zamówienia publiczne łączą w sobie elementy prawa cywilnego, administracyjnego, gospodarczego i finansowego. Takie rozwiązanie powoduje, że czynności zamawiającego trudno zakwalifikować jednoznacznie jako publicznoprawne lub prywatnoprawne. Zasadniczo bowiem czynności zamawiającego zmierzają do zawarcia umowy cywilnoprawnej, ale szereg jego zadań ma charakter administracyjny lub publicznoprawny (np. obowiązek publikacji ogłoszenia o zamówieniu). Ponadto zmawiający są poddani kontroli ze strony samych wykonawców w ramach postępowania odwoławczego oraz kontroli zewnętrznej ze strony wyspecjalizowanego państwowego organu kontrolnego – Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych. Zamawiający wydaje środki publiczne, dlatego też nałożono na niego szereg obowiązków, które mają sprawić, że publiczne pieniądze będą wydane jak najbardziej efektywnie. Stąd wydaje się, że wśród czynności zamawiającego przeważa element publicznoprawny.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 4; 275-293
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postępowanie w przedmiocie wytknięcia właściwemu sądowi oczywistej obrazy przepisów. Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 28 sierpnia 2019 r. (II KO 56/19, OSNKW 2019, nr 10, poz. 58)
    Proceedings with Respect to Reproach for a Flagrant Violation of the Law by a Competent Court: Commentary on the Decision of the Supreme Court of 28 August 2019 (II KO 56/19, OSNKW 2019, no. 10, item 58)
    Autorzy:
    Kosonoga, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2095982.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    decision on an appeal
    time limit
    reproach for a flagrant violation of the law by a competent court
    reproaching for a violation
    an appeal
    środek odwoławczy
    cezura czasowa
    wytknięcie właściwemu sądowi oczywistej obrazy przepisów
    wytknięcie uchybienia
    odwołanie
    Opis:
    W analizowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż odwołanie od postanowienia wytykającego właściwemu sądowi stwierdzoną przy rozpoznawaniu sprawy karnej oczywistą obrazę przepisów (art. 40 § 2a i 2b ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych) podlega rozpoznaniu przez Sąd Najwyższy w Izbie Karnej przy zastosowaniu regulacji prawnych Kodeksu postępowania karnego o zażaleniu. Rozpoczęcie procedury określonej w art. 40 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych objęte jest cezurą czasową, wyznaczoną datą orzekania w przedmiocie środka odwoławczego, a jej zakończenie powinno nastąpić niezwłocznie po wpłynięciu wyjaśnień lub upływie terminu do ich złożenia przez wydanie postanowienia w przedmiocie wytknięcia uchybienia. Sąd odwoławczy wydaje orzeczenie zarówno wtedy, gdy dochodzi do wytknięcia uchybienia, jak i wówczas, gdy z tego rezygnuje. W glosie zaaprobowano powyższe tezy, rozwijając argumentację na ich poparcie. Skrytykowano natomiast pogląd przeciwny, opierający się na twierdzeniu, że zainicjowanie procedury wytknięcia uchybienia dopuszczalne jest także po wydaniu orzeczenia kończącego sprawę. Dokonując systemowej analizy problematyki wytyku jurysdykcyjnego, zgłoszono postulat ujednolicenia art. 97 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym z art. 40 § 2a ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych i wprowadzenia – w ramach instancji poziomej – odwołania od orzeczenia Sądu Najwyższego.
    In the commented judgement, the Supreme Court stated that an appeal against a decision reproaching a competent court for flagrant violation of the law while hearing a criminal case (Article 40 § 2a and 2b of the Law on the common court system) is heard by the Supreme Court in the Criminal Chamber in accordance with the provisions of the Code of Criminal Procedure on appeals. Commencement of the procedure laid down in Article 40 § 1 of the Law on the Common Court System is subject to the time limit set on the date of rendering a decision on an appeal, and its termination should take place immediately after the receipt of explanations or the expiry of the deadline for submitting them, in either case by issuing a decision on reproaching for a violation. The appellate court should issue its decision both when it finds the violation took place and when it resigns to do so. This commentary approves such an attitude, developing arguments to support it. On the other hand, the opposite view was criticized, based on the claim that initiation of the procedure for reproach for violation is also admissible after the final ruling has been issued. Having analysed the issue of reproach for violation of the law from the systemic point of view, the author postulates to unify Article 97 § 1 of the Act on the Supreme Court with Article 40 § 2a of the Law on the Common Court System and to introduce an appeal against a ruling of the Supreme Court heard within so called horizontal instance.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 643-654
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Decisions of the District Court in Kraków in Blasphemy Cases (September 1, 1932 to September 1, 1939)
    Autorzy:
    Mikuła, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619271.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    penal law
    blasphemy
    Makarewicz criminal code
    appeal
    cassation
    amnesty
    prison
    fee
    prawo karne
    bluźnierstwo
    kodeks Makarewicza
    apelacja
    kasacja
    amnestia
    więzienie
    grzywna
    Opis:
    According to reviews of penal cases in the District Court in Kraków, there were 46 cases based on Art. 172, i.e. blasphemy, in the period from September 1, 1932 (when the new penal code entered into force) to the beginning of the Second World War. 72.5% of those accused were sentenced to 6 to 12 months in prison (1/3 of sentences were suspended). The National Archive in Kraków contains the acts of only 16 cases; the rest were destroyed. From these remaining acts we learn that most of the accused were farmers or workers who were poorly educated and owned no property, and that they committed the crime mostly during the course of a quarrel, not rarely under the influence of alcohol. Judges did not verify prerequisites of the blasphemy precisely; they did not analyse the intent of the accused sufficiently. This negligence was demonstrated by attorneys, but without any positive results for the accused. The strong social demur against blasphemy and lack of tolerance for such behaviour is visible in the extant acts.
    Zgodnie z repertoriami spraw karnych Sądu Okręgowego w Krakowie w okresie od wejścia w życie kodeksu karnego w dniu 1 września 1932 r. do wybuchu II wojny światowej odnotowano 46 spraw karnych prowadzonych na podstawie art. 172, tj. przestępstwa bluźnierstwa. 72,5% oskarżonych było skazanych przez sąd I instancji, przy czym w większości przypadków była to kara pozbawienia wolności od 6 do 12 miesięcy, tylko w około 1/3 przypadków z warunkowym zawieszeniem wykonania. Zachowało się 16 akt tych spraw. Wynika z nich, że oskarżonymi byli przede wszystkim ludzie słabo wykształceni, rolnicy lub robotnicy, bez majątku, a popełnienie przestępstwa następowało zazwyczaj w okolicznościach kłótni, nierzadko pod wpływem alkoholu. Pragmatyka orzecznicza Sądu Okręgowego w Krakowie w tych sprawach wskazuje, że sędziowie w bardzo ograniczonym zakresie precyzyjnie weryfikowali ziszczenie się przesłanek przestępstwa z art. 172, nie badali również w wystarczającym stopniu występowania zamiaru popełnienia przestępstwa przez oskarżonego. Podnoszone to było w kilku sprawach przez nielicznie powoływanych obrońców, jednakże bez pozytywnych dla oskarżonych skutków procesowych. Odnotować należy silny sprzeciw społeczny wobec przypadków bluźnierstwa i brak tolerancji dla takich zachowań.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dopuszczalność orzeczenia przez sąd odwoławczy wyrokiem łącznym kary łącznej po raz pierwszy albo orzeczenia jej w zakresie innym niż orzekł sąd pierwszej instancji. Glosa do uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2018 r. (I KZP 3/18, OSNKW 2018, nr 8, poz. 55)
    Admissibility of the Issuing Cumulative Penalty in Cumulative Judgement by Appeal Court for the First Time or Issuing That Penalty Within the Different Scope of Punishment: Commentary on the Resolution of the Panel of 7 Judges of the Supreme Court of 28 June 2018 (I KZP 3/18, OSNKW 2018, no. 8, item 55)
    Autorzy:
    Marko, Dawid
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096377.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    criminal procedure
    appeal court
    principle of two-instance court proceedings
    access to court
    right of defence
    cumulative judgement
    postępowanie karne
    sąd odwoławczy
    zasada dwuinstancyjności
    dostęp do sądu
    prawo do obrony
    wyrok łączny
    Opis:
    W glosie poruszono problem dopuszczalności orzeczenia przez sąd odwoławczy po raz pierwszy kary łącznej lub wymierzenia jej w zakresie innym niż sąd pierwszej instancji z punktu widzenia zasady dwuinstancyjności, dostępu do sądu i prawa do obrony. Dokonując analizy rozwiązań konstytucyjnych i konwencyjnych, autor podejmuje próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, jaki jest zakres uprawnienia sądu odwoławczego do zmiany wyroku łącznego sądu pierwszej instancji. Rozważania prowadzą do wniosku, że ani art. 176 ust. 1 Konstytucji RP, ani art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (EKPC) i uzupełniający jego treść art. 2 Protokołu nr 7 do EKPC, jak również art. 14 ust. 5 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych zasadniczo nie stoją ku temu na przeszkodzie, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w procesie wykładni art. 437 § 2 Kodeksu postępowania karnego. Zdaniem autora wątpliwości, z omawianej perspektywy, budzi jednak sytuacja, w której sąd odwoławczy miałby uwzględnić przy wymierzaniu kary łącznej karę jednostkową nieznaną, z różnych względów, sądowi pierwszej instancji, czemu szczególnie poświęcono część rozważań i uwag krytycznych.
    The commentary raises the problem of the admissibility of the issuing cumulative penalty in cumulative judgement by appeal court for the first time or issuing that penalty within the different scope of punishment, from the perspective of the power to alter decisions of a court of the first instance, the principle of two-instance court proceedings, access to court and the right of defence. By discussing the essence of the constitutional and convention provisions, the author attempts to answer the question what the scope of the appeal court’s power is to alter cumulative judgement issued in the first instance, by concluding that neither Article 176 (1) of the Polish Constitution, nor Article 6 of the European Convention on Human Rights (ECHR) and Article 2 of Protocol no. 7 to the ECHR supplementing its content, as well as Article 14 (5) of the International Covenant on Civil and Political Rights in principle stand in the way of such an approach, which should be reflected in the process of interpretation of Article 437 (2) of the Code of Criminal Procedure. However, in the author’s opinion, doubts arise, from the perspective discussed above, if the appellate court were to take into account, when imposing the cumulative penalty, a unit judgement unknown, for various reasons, to the court of first instance, to which a special part of the considerations and critical remarks is devoted.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 4; 655-674
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A New Model of Appeal Proceedings in Criminal Cases: Acceleration v. Fairness? A Few Remarks from the Perspective of the Standards of Protecting Human Rights
    Nowy model postępowania odwoławczego w sprawach karnych. Przyspieszenie v. rzetelność postępowania? Kilka uwag z perspektywy standardów ochrony praw człowieka
    Autorzy:
    Wąsek-Wiaderek, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096366.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    system of appeal measures in the Polish criminal proceedings
    European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms
    complaint against the cassatory judgement of the appellate court
    International Covenant on Civil and Political
    system środków zaskarżenia w polskim w procesie karnym
    Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności
    skarga na wyrok kasatoryjny sądu odwoławczego
    Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych
    Opis:
    The purpose of this study is to present and evaluate the main changes to the appeal proceedings model introduced in the last few years to the Polish criminal proceedings in order to accelerate it and, thereby, satisfy the requirements of Article 6 (1) of the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms. The article presents arguments supporting the thesis whereby these have weakened the right of the defendant to appeal against the judgement. Under the currently applicable regulations, it is permissible that an appellate court may impose a penalty for the first time which cannot be subject to an effective appellate review. Such a solution may raise doubts as to its compliance with Article 14 (5) of the International Covenant on Civil and Political Rights. The article also formulates a thesis whereby the newly introduced measure – a complaint against the cassatory judgement of the appellate court – contrary to preliminary fears, has not in fact “blown up” the system of appeal measures in the Polish criminal proceedings. At the same time, despite the relatively small scope of its use, it may contribute to strengthening the appeal – as opposed to the revisory – model of appellate proceedings and thus accelerating the criminal proceedings. This thesis is based on the research of all complaints brought to the Supreme Court in 2016–2019.
    Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie i ocena głównych zmian modelu postępowania odwoławczego wprowadzonych w ciągu ostatnich kilku lat do polskiego procesu karnego w celu jego przyspieszenia i uczynienia w ten sposób zadość wymogom art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. W artykule przedstawiono argumenty na rzecz tezy, że zmiany te osłabiły prawo oskarżonego do odwołania się od wyroku. W rezultacie w świetle obecnie obowiązujących przepisów dopuszczalne jest wymierzenie kary po raz pierwszy przez sąd odwoławczy i rozstrzygnięcie to nie może być poddane efektywnej kontroli odwoławczej. Takie rozwiązanie może budzić wątpliwości co do jego zgodności z art. 14 ust. 5 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych. W opracowaniu sformułowano też tezę, że nowo wprowadzony środek zaskarżenia – skarga na wyrok kasatoryjny sądu odwoławczego – wbrew początkowym obawom nie spowodował w praktyce „rozsadzenia” systemu środków zaskarżenia w polskim procesie karnym. Jednocześnie, pomimo stosunkowo niewielkiego zakresu jego wykorzystania, może przyczynić się on do wzmocnienia apelacyjnego – w przeciwieństwie do kasacyjnego – modelu postępowania odwoławczego i tym samym do przyspieszenia postępowania karnego. Teza ta znajduje oparcie w badaniach wszystkich skarg wniesionych do Sądu Najwyższego w latach 2016–2019.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 4; 187-207
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies