Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kodeks karny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Legal Liability in Journalism
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618337.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    legal liability
    journalist
    penal law
    press law
    odpowiedzialność prawna
    dziennikarz
    Kodeks karny
    Prawo prasowe
    Opis:
    The article provides an insight into the matter of legal liability (both civil and criminal) of media work. The legislature sets the normative character of the freedom of speech by delimiting it, while simultaneously establishing its legal guarantee. The vital role of legal norms establishing the limits of all forms of press and, in a wider sense, media activities is fully perceptible in observation that free media constitute an element of the foundations of the legal order of all democratic states built on universal justice and the rule of law. The possible range of media activity is also set by the norms of civil law, where the most frequent breach is probably the infringement of personal values. The standard employed by civil law with regard to the legality of media critique is the veracity of facts provided by the journalist. This is further reshaped by the standards of journalistic work aiming towards the full legality of work by focusing on the exactitude and reliability of information as well as the full compatibility of professional media activities with the norms of social life.
    Celem artykułu jest przybliżenie obszaru, w ramach którego działalność medialna przenika się z odpowiedzialnością prawną (karną i cywilną). Ustawodawca, wyznaczając granice wolności wypowiedzi, nadaje jej normatywny charakter, a przy tym określa gwarancje tej wolności. Przepisy karne pełnią zasadniczą rolę w wyznaczaniu granic, w jakich może bez zakłóceń poruszać się wolna prasa. Stanowią one jeden z podstawowych czynników determinujących treść takich pojęć, jak: wolność wypowiedzi, wolność słowa czy wolność prasy. Znaczenie norm prawnokarnie wartościujących zachowania skupiające się wokół wszelkich form aktywności prasowej, lub szerzej – medialnej, jest w pełni dostrzegalne, gdy uświadomimy sobie, że wolne media to fundament porządku prawnego akceptowanego przez wszystkie demokratyczne państwa, których ustrój opiera się na sprawiedliwości społecznej i rządach prawa. Zakres aktywności medialnej modelowany jest również przepisami prawa cywilnego. W tym aspekcie najczęściej można mówić o naruszeniu dóbr osobistych. Standardem prawa cywilnego w zakresie zgodności z prawem krytycznych wypowiedzi o faktach jest ich prawdziwość. Jednakże w działalności dziennikarskiej ten standard ulega przemodelowaniu w kierunku legalności działania opartego na dochowaniu szczególnej staranności, szczególnej rzetelności oraz zgodności działania z zasadami współżycia społecznego.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2017, 26, 2
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Development of Medical Law in the Field of Gynecology and the Relationship with Criminal Law: The Applicability of the Legal Framework of the Republic of Kosovo
    Rozwój prawa medycznego w dziedzinie ginekologii a jego związek z prawem karnym. Obowiązywanie ram prawnych Republiki Kosowa
    Autorzy:
    Riza, Arif
    Kryezi, Alban
    Lecaj, Shukri
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31348119.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Kosovo
    Criminal Code
    medical law
    gynecology
    patient
    Kosowo
    Kodeks karny
    prawo medyczne
    ginekologia
    pacjent
    Opis:
    Medical care and services in accordance with the rules and standards accepted by medical science are the moral and legal duty of the physician or any health worker. The set of legal norms as institutional mechanisms that regulate the rights and responsibilities of medical professionals and their patients is the main field of this research. The article aims to present the concept and importance of the research and development of medical law in the Republic of Kosovo. The purpose of the research is to make the connection between the provisions of medical law and the field of gynecology due to the violation of the rights of patients as well as the hesitation or lack of will in reporting such cases. The theoretical method was used for data collection, with which previous studies on medical law were consulted. The statistical method was used to present the number of induced abortions in the Department of Gynecology in Pristina. The interview method was used for the purpose of collecting data that refer to practical cases where physicians may have acted in violation of the law, as well as the presentation of those situations when, due to a serious health condition, they undertook medical actions without consulting with the patient or family members. The research indicates that the Criminal Code of the Republic of Kosovo has incorporated irresponsible medical treatment and failure to provide medical assistance as criminal offenses that are closely related to the exercise of professional medical duties and responsibilities. In the Republic of Kosovo, elective termination of pregnancy is allowed at the will of the woman who is of adult age, while termination of pregnancy with the motive of choosing the gender of the fetus is prohibited. Elective termination is permissible until the end of the tenth week of pregnancy.
    Opieka zdrowotna i usługi medyczne zgodne z przepisami i standardami przyjętymi w naukach medycznych stanowią moralny i prawny obowiązek lekarza i każdego innego pracownika ochrony zdrowia. Zbiór norm prawnych jako instytucjonalnych mechanizmów regulujących prawa i obowiązki pracowników medycznych i ich pacjentów stanowią główny obszar niniejszego opracowania. Artykuł ma na celu przedstawienie koncepcji i wagi badań oraz rozwoju w zakresie prawa medycznego Republiki Kosowa. Celem badań jest określenie powiązania pomiędzy przepisami prawa medycznego a dziedziną ginekologii w związku z naruszaniem praw pacjentów oraz niechęcią lub brakiem woli przy zgłaszaniu takich przypadków. Zastosowano metodę teoretyczną zbierania danych, opierając się na istniejących badaniach w zakresie prawa medycznego. Metodę statystyczną zastosowano do przedstawienia liczby zabiegów aborcji dokonanych na Oddziale Ginekologicznym w Prisztinie. Metodę wywiadu użyto w celu zebrania danych odnoszących się do przypadków z praktyki, w których lekarze mogli działać niezgodnie z prawem, a także przedstawienia takich sytuacji, w których ze względu na poważny stan zdrowia pacjenta podejmowano czynności lecznicze bez konsultacji z pacjentem lub jego bliskimi. Badanie wskazuje na to, że Kodeks karny Republiki Kosowa uznaje nieodpowiedzialne czynności lecznicze i nieudzielenie pomocy medycznej za przestępstwa ściśle związane z wykonywaniem medycznych obowiązków i kompetencji zawodowych. W Republice Kosowa przerwanie ciąży na życzenie jest dopuszczalne na żądanie kobiety dorosłej, natomiast przerwanie ciąży ze względu na wybór płci płodu jest zabronione. Aborcja na życzenie jest dopuszczalna do końca dziesiątego tygodnia ciąży.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2023, 32, 3; 163-183
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gloss to the Judgement of the Supreme Court of 17 October 2018 (II KK 73/18)
    Autorzy:
    Kulesza, Cezary
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618375.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    fraud crime
    bank
    victim
    contribution to the occurrence of fraud
    criminal code
    przestępstwo oszustwa
    pokrzywdzony
    przyczynienie się do oszustwa
    kodeks karny
    Opis:
    The gloss refers to the problem of the impact of bank employees’ performance on borrowers’ liability for fraud. The author approves the view formulated in the thesis of the Supreme Court that the employees of the injured bank were obliged to exercise special diligence in checking the accuracy of the documents submitted by the accused necessary to obtain a loan. The position taken by the Supreme Court in the commented judgement can be considered as at least a partial departure from the previous jurisprudence of the Supreme Court accepting that the victim’s contribution to the occurrence of fraud is not relevant to the responsibility of the perpetrators. The author, starting from the results of victimological research, accepts the view that the basis of criminal liability for fraud is the complex behaviour of the perpetrator (extraneous) and representatives of the injured bank (intraneus) and their mutual activity. In the last part of the commentary, the author indicates the specific obligations of banks when granting loans. He also emphasizes the inclusion in civil law of the victim’s contribution to damage as a basis for its mitigation.
    Glosa odnosi się do problemu wpływu wypełniania obowiązków przez pracowników banku na odpowiedzialność kredytobiorców za przestępstwo oszustwa. Autor aprobuje sformułowany w tezie Sądu Najwyższego pogląd, że na pracownikach pokrzywdzonego banku spoczywał obowiązek zachowania szczególnej staranności przy sprawdzeniu rzetelności przedłożonych przez oskarżonego dokumentów niezbędnych dla uzyskania kredytu. Stanowisko zajęte przez Sąd Najwyższy w komentowanym wyroku można uznać za przynajmniej częściowe odejście od dotychczasowego orzecznictwa Sądu Najwyższego przyjmującego, że przyczynienie się pokrzywdzonego do zaistnienia przestępstwa oszustwa nie ma znaczenia dla odpowiedzialności sprawców tego przestępstwa. Autor, wychodząc od wyników badań wiktymologicznych, akceptuje pogląd, że podstawą odpowiedzialności karnej za oszustwo jest złożone zachowanie sprawcy (ekstraneusa) i przedstawicieli pokrzywdzonego banku (intraneusów) oraz ich wzajemna aktywność. W ostatniej części glosy wskazano na szczególne obowiązki banków przy udzielaniu kredytów oraz podkreślono uwzględnianie w prawie cywilnym przyczynienia się poszkodowanego do szkody jako podstawy jej miarkowania.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 1
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problem wytyczenia konstytutywnych cech zorganizowanej grupy przestępczej. Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 3 października 2018 r. (II AKa 68/18)
    Problem of Establishing the Constitutive Features of an Organized Criminal Group: Commentary on the Judgment of the Court of Appeal in Bialystok of 3 October 2018 (II AKa 68/18)
    Autorzy:
    Michalska-Warias, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31348247.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    organized criminal group
    constitutive features of an organized crime group
    Polish Criminal Code
    zorganizowana grupa przestępcza
    konstytutywne cechy zorganizowanej grupy przestępczej
    Kodeks karny
    Opis:
    Glosa dotyczy problematyki elementów, których wystąpienie jest konieczne do uznania, że dana zbiorowość ludzi stanowi zorganizowaną grupę przestępczą w rozumieniu art. 258 Kodeksu karnego. Autorka podziela pogląd wypowiedziany przez Sąd Apelacyjny w Białymstoku, że do konstytutywnych cech zorganizowanej grupy przestępczej nie należy zaliczać mechanizmów wymuszania posłuszeństwa, istnienia kierownictwa czy istnienia systemu nagród i kar dla członków grupy. W glosie wskazano na minimalne elementy konieczne do ustalenia istnienia zorganizowanej grupy przestępczej, a także przedstawiono pogłębioną argumentację przemawiającą za słusznością glosowanej tezy. Wskazano także na stopniową ewolucję poglądów na temat koniecznych cech charakterystycznych zorganizowanych grup przestępczych w świetle art. 258 Kodeksu karnego.
    The commentary refers to the problem of elements the presence of which is necessary to assume that a given group of people constitutes an organized group in the meaning of Article 158 of the Polish Criminal Code. The author shares the opinion presented by the Court of Appeal in Bialystok that the constitutive features of an organized criminal group do not include the mechanisms of enforcing obedience, the existence of leadership or the presence of a reward/punishment system for the members of the group. The commentary points to the minimal elements necessary to establish the existence of an organized criminal group and presents in-depth arguments in favor of the commented thesis. The commentary emphasizes also to the gradual evolution of the views referring to the necessary characteristic elements of organized criminal groups in the light of Article 258 of the Polish Criminal Code.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 3; 293-306
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Remarks on the Question of Cessation of the Running of Limitation Period for Amenability to a Penalty (Selected Issues)
    Uwagi w kwestii przerwy biegu terminu przedawnienia karalności przestępstw (kwestie wybrane)
    Autorzy:
    Nowikowski, Ireneusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31348194.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    extension of the limitation period for the offence
    limitation period
    Penal Code
    criminal proceedings
    wydłużenie przedawnienia karalności przestępstwa
    termin przedawnienia
    Kodeks karny
    postępowanie karne
    Opis:
    The author discusses the regulations concerning cessation of the running of limitation period for amenability to a penalty contained in the Act of 13 June 2019 amending the Penal Code and certain other acts, in the draft Act amending the Penal Code and certain other acts of 16 September 2021, and in the Act of 7 July 2022 amending the act – Penal Code and certain other acts. The Constitutional Tribunal in its judgment of 14 July 2020 (Kp 1/19) decided that the Act of 13 June 2019 amending the Penal Code and certain other acts was incompatible in its entirety with Article 7 in conjunction with Article 112 and Article 119 (1) of the Polish Constitution. According to the Constitutional Tribunal, the reason for the defectiveness of this law was the Sejm’s failure to observe the correct procedure for the adoption of this law as provided for in the Constitution. Under the proposed regulation, in the case of a reasonable suspicion of another offence found in the course of criminal proceedings, the criminality of this newly disclosed offence was supposed to be extended as set out in Article 102 § 1 of the Penal Code. A circumstance to cause an extension (or cessation) of the limitation period for a newly disclosed offence would be reasonable suspicion that the offence was committed. In that case, the amenability to a penalty for that offence would be temporally extended from the date on which the first evidence-taking activity was proceeded to determine whether that offence had been committed. The author criticized this proposal and put forward arguments challenging the validity of this amendment to the Penal Code. The discussion leads to the conclusion that the proposed amendment to Article 102 of the Penal Code does not guarantee that the time in which the circumstances justifying the extension of the limitation period for the offence would occur is precisely determined. The limitation period should be set in such a way as to allow precise determination of the lapse of that period. It determines the cessation of amenability to a penalty and thus the admissibility or inadmissibility of criminal proceedings. Moreover, the amendment does not guarantee that a reasonable suspicion of committing the crime arises. This, therefore, justifies the finding that legislation does not fulfil the guarantee (protection) function relating to statutes of limitation as a precondition of a criminal trial. For these reasons, the solution offered in proposed Article 102 § 2 of the Penal Code should be considered highly debatable.
    Przedmiotem rozważań są regulacje dotyczące przerwy biegu terminu przedawnienia karalności przestępstw zawarte w ustawie z dnia 13 czerwca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, w projekcie ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw z dnia 16 września 2021 r. i w ustawie z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 14 lipca 2020 r. (Kp 1/19) orzekł, że ustawa z dnia 13 czerwca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw niezgodna jest w całości z art. 7 w zw. z art. 112 i art. 119 ust. 1 Konstytucji RP. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego przyczyną wadliwości owej ustawy było niezachowanie przez Sejm przewidzianego w Konstytucji trybu uchwalenia tej ustawy. Zgodnie z proponowaną regulacją jeżeli w toku wszczętego postępowania karnego powzięto uzasadnione podejrzenie popełnienia innego przestępstwa, to karalność tego nowo ujawnionego przestępstwa miała ulegać przedłużeniu w sposób określony w art. 102 § 1 Kodeksu karnego. Okolicznością, która powodowałaby wydłużenie (przerwę) przedawnienia karalności nowo ujawnionego przestępstwa, miałoby być uzasadnione podejrzenie popełnienia tego przestępstwa. W tym wypadku karalność tego przestępstwa ulegałaby przedłużeniu z dniem, w którym podjęto pierwszą czynność dowodową zmierzającą do ustalenia, czy przestępstwo to zostało popełnione. Autor krytycznie ocenił tę propozycję i wskazał argumenty kwestionujące zasadność tej nowelizacji Kodeksu karnego. Przeprowadzone rozważania pozwoliły na sformułowanie wniosku, że proponowana nowelizacja art. 102 Kodeksu karnego nie daje gwarancji dokładnego ustalenia czasu, w którym miałaby wystąpić okoliczność uzasadniająca wydłużenie przedawnienia karalności przestępstwa. Termin przedawnienia powinien być wyznaczony w taki sposób, który pozwala na precyzyjne ustalenie upływu tego terminu, decyduje on bowiem o ustaniu karalności przestępstwa, a tym samym dotyczy dopuszczalności albo niedopuszczalności procesu karnego. Ponadto nowelizacja ta nie daje gwarancji stwierdzenia zaistnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa. Uzasadnia to zatem stwierdzenie, że regulacja ta nie spełnia funkcji gwarancyjnej (ochronnej) związanej z przedawnieniem jako przesłanką procesu karnego. Z tych względów rozwiązanie zawarte w projektowanym art. 102 § 2 Kodeksu karnego należy uznać za wysoce dyskusyjne.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 3; 203-232
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Scope of Legal Protection of Documents and the Security System of Public Documents in the Polish Legal Regulations
    Zakres prawnej ochrony dokumentów oraz system bezpieczeństwa dokumentów publicznych w polskich regulacjach prawnych
    Autorzy:
    Semków, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096362.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    public documents
    Public Documents Act
    credible documents
    legal protection
    Penal Code
    financial security of the state
    dokumenty publiczne
    ustawa o dokumentach publicznych
    wiarygodne dokumenty
    ochrona prawna
    Kodeks karny
    bezpieczeństwo finansowe państwa
    Opis:
    The procedure of falsifying and using forged documents poses a significant threat to many areas of the state’s functioning. The effects of such acts are most noticeable in legal, financial and social spheres. Credible documents guarantee the certainty of legal transactions, determine the course of economic transactions and constitute an important factor stabilizing the financial security of the state. The increasing risk of forgery of public documents in recent years has made it necessary to develop effective methods of counteracting this phenomenon. The main goal of the article is to analyse the legal regulations aimed at strengthening the protection of documents under criminal law, as well as system solutions in the field of security of public documents, adopted over the last few years. Particular attention has been paid to the provisions of the Act of 10 February 2017 amending the Act – Penal Code and certain other acts, and the Public Documents Act of 22 November 2018. Attempts have been made to analyse the adopted legal regulations against the background of threats generated by the types of crimes against the state and its citizens indicated in the article.
    Proceder fałszowania i posługiwania się sfałszowanymi dokumentami stanowi istotne zagrożenie dla wielu obszarów funkcjonowania państwa. Skutki tego typu czynów najbardziej zauważalne są w sferze prawnej, finansowej i społecznej. Wiarygodne dokumenty dają gwarancję pewności obrotu prawnego, determinują przebieg obrotu gospodarczego oraz stanowią istotny czynnik stabilizujący bezpieczeństwo finansowe państwa. Narastające w ostatnich latach zagrożenie fałszerstwami dokumentów publicznych spowodowało konieczność wypracowania skutecznych metod przeciwdziałania temu zjawisku. Głównym celem artykułu jest analiza regulacji prawnych służących wzmacnianiu ochrony prawnokarnej dokumentów, a także rozwiązań systemowych w zakresie bezpieczeństwa dokumentów publicznych, przyjętych na przestrzeni ostatnich kilku lat. Szczególną uwagę zwrócono na przepisy ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw oraz na ustawę z dnia 22 listopada 2018 r. o dokumentach publicznych. Analizę przyjętych regulacji prawnych starano się przedstawić na tle zagrożeń, jakie generują wskazane w artykule typy przestępstw w stosunku do państwa i jego obywateli.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 501-521
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies