Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the truth" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Tadeusza Stycznia głos w sprawie prawnej ochrony dzieci nienarodzonych
The opinion of Tadeusz Styczeń referring to the legal protection of unborn babies
Autorzy:
Sobczyk, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559550.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
aborcja
etyka
prawe prawo
wolność w prawdzie
życie ludzkie
abortion
ethics
freedom in the truth
human life
legal law
Opis:
Według Tadeusza Stycznia, filozofa, ucznia Karola Wojtyły i jego następcy jako kierownika Katedry Etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła, fakt aborcji jest potrójną śmiercią. Po pierwsze jest to śmierć dziecka, następnie matki, która decyduje się na zabicie swego dziecka, i wreszcie dotyka państwa, które własnym ustawodawstwem pozwala na aborcję. Tylko w tym kontekście można właściwie zrozumieć ten problem. Państwo powinno stanowić prawe prawo w służbie ludzkiemu życiu oraz w obronie godności człowieka. W ten sposób czasy współczesne powierzają etykom specjalne zadanie w służbie życia ludzkiego. Styczeń określa to mianem służby prawdzie czy też wolności w prawdzie.
According to Tadeusz Styczeń, a philosopher and a student of Karol Wojtyła and His succesor as the Head of the Department of Ethics at John Paul II Catholic University of Lublin, the fact of abortion is a triple death. First it is the death of a child, then mother’s who decides to kill her own child and finally it upsets the state, which allows abortion with its own legislation. Only in such a context is it possible to understand the problem properly: The state should make legal law in service of human life and protection of human dignity. In this way our contemporary times entrust the ethisists a special task serving human life. Styczeń defines it as service to the truth or freedom in the truth.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2011, 28; 121-132
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O prawdzie w życiu qumrańczyka na podstawie 1QS XI 4-5
About Truth in the Life of the Qumranite, Based on 1QS XI 4-5
Autorzy:
Wiszniewiecki, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22858127.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
prawda
Qumran
Reguła Zrzeszenia
truth
rule of the communit
Opis:
Lektura Reguły Zrzeszenia nie pozostawia wątpliwości, iż „terminologia prawdy” pełniła dla wspólnoty qumrańskiej ważną rolę. Członkowie Zrzeszenia uważali się za „synów prawdy” (1QS IV 5) oddanych „domowi prawdy w Izraelu” (1QS V 6) i mających w swoim życiu „praktykować prawdę” (1QS V 3). Biorąc powyższe pod uwagę, zasadne jest postawienie kilku pytań, mających na celu głębsze zrozumienie qumrańskiej koncepcji prawdy i jej przełożenia na życie członków wspólnoty znad Morza Martwego. Należy zatem rozważyć, jaki był charakter prawdy przyjmowanej przez Zrzeszenie, jaką dokładnie rolę miała ona odgrywać w codzienności qumrańczyka i czym miała w niej owocować. Odpowiedź na te pytania udzielona zostanie na podstawie analizy biorącej za punkt wyjścia fragment 1QS XI 4-5, stanowiący część osobistej modlitwy maskila, część starannie i logicznie zaplanowaną i ustrukturyzowaną, pozwalającą na wyciągnięcie jasnych i pewnych wniosków o prawdzie w życiu qumrańczyka.
The Rule of the Community clearly shows that “the terminology of truth” played a significant role for the Qumran community. Its members referred to themselves as “the sons of truth” (1QS IV 5), committed to “the house of truth in Israel” (1QS V 6) and supposed to “practise truth” (1QS V 3). It is therefore legitimate to ask a few questions in order to understand better the qumranic concept of truth and its impact on the Qumranites’ lives. So: what was the character of the Qumran truth, what was its role in the daily life of the community member and what results in that life was it supposed to show? The answers to these questions will be based on 1QS XI 4-5, which is a part of a personal prayer of the maskil, a part carefully and logically planned and structured, which enables us to form reliable conclusions about truth in the life of the Qumranite.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2023, 52; 60-69
0137-4338
2720-7102
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno”. Aktualność Dekalogu
“You Shall not Take the Name of the Lord your God in Vain.” The Relevance of the Decalogue
Autorzy:
Łużyński, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558967.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
imię
prawda
Bóg
chrześcijanin
Kościół
przysięga
name
truth
God
Christian
the Church
oath
Opis:
Imię Jahwe „Jestem, który Jestem” wyraża istotę Boga. W sensie biblijnym oznacza Boga, który „jest” ze swoim ludem. W sensie filozoficznym oznacza pełnię istnienia. W Starym Testamencie imię to zostało objawione Mojżeszowi. W Nowym Testamencie objawieniem imienia Bożego jest Jezus – Jehosua: Jahwe jest zbawieniem. Jezus używa formuły objawieniowej „Ja jestem”, identyfikując się ze swoim Ojcem i wskazując na swoje mesjańskie posłannictwo. Objawieniem imienia Bożego jest Modlitwa Pańska, w której Bóg jest określony jako Ojciec, wiąże się również z nim jedno z wezwań modlitwy będące prośbą o uświęcenie imienia Bożego. Przykazanie nakazuje szacunek dla imienia Bożego i całej rzeczywistości sakralnej. Zabrania ono używania go do błahych spraw, a tym bardziej do składania kłamliwych przysiąg lub wypowiadania przekleństw. Imię Boże powinno być wzywane z najwyższym szacunkiem, w czasie modlitwy z rozwagą i sprawiedliwością.
The name “I am who I am” expresses the essence of God. In a biblical sense, it signifies God who is with His people. In a philosophical sense, it denotes the fullness of existence. In the Old Testament the name is revealed to Moses, whereas in the New Testament, the revelation of the name of God is Jesus – Yeshua: “Yahweh is salvation”. Jesus uses the revelational formula “I am” identifying with His Father and indicating His messianic mission. God’s name is revealed in The Lord’s Prayer, in which God is described as the Father, and in which also one of the supplications is a request for the name of God to be revered. The second commandment commands respect for God’s name and for the whole sacred reality. It forbids using the name in vain, in particular by taking a false oath or by swearing. The name of God should be called on with the highest respect in prayer, with prudence and justice.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2018, 42; 119-131
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
That they be all – together holy in truth (Jn 17,19)
Aby wszyscy byli razem – uświęceni w prawdzie (J 17,19)
Autorzy:
Burakowska, Agnieszka
Eggen, Wiel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558819.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
care of the soul
desire
holiness
imitation
individualism
openness
relativism
rivalry
truth
wholeness
integralność
indywidualizm
naśladownictwo
otwartość
pożądanie
prawda
relatywizm
rywalizacja
świętość
troska o duszę
Opis:
In a succinct formula, Jn 17,19 describes the foundation of the Church as our sharing in the holiness and truth to which Jesus commits himself. To ponder the depth of this verse the article calls on René Girard’s mimetic theory and Jan Patočka’s phenomenology. The latter’s notion of ‘care of the soul’ in Socratic sense illustrates what it means to shun any distraction from commitment to the ‘wholeness of the world’, whereas Girard’s theory of the dominant mimesis shows how this openness is constantly pulled into the mechanism of scapegoating and rivalry. Together they portray the immense challenge of humanity, being called to a total truthfulness of integrity, to which the faith of Christ opens the way. For them the truth has a practical dimension: responsibility for oneself and the world (Patočka) and overcoming in oneself sacrificial logic.
Interpretacja J 17,19 przy pomocy fenomenologii Jana Patočki oraz teorii mimetycznej René Girarda przedstawia ustanowienie Kościoła jako nasz udział w świętości i prawdzie, dla których Jezus oddaje siebie. Patočka nazywa prawdę oddaniem się dla świata, do czego skłania człowieka ‘troska o duszę’, a francuski antropolog kładzie nacisk na prawdę o mimetycznej rywalizacji, jednak ich myśl jest zbieżna. Obaj uczeni odwołują się do idei etycznego powołania ludzi i dopominają się o prawdę w sensie uczynienia jej imperatywem relacyjności i integralności. Prawda ma dla nich wymiar praktyczny: odpowiedzialność za siebie i świat (Patočka) oraz pokonanie w sobie tendencji do prześladowania (Girard).
Źródło:
Studia Gdańskie; 2011, 29; 29-43
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies