Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ustawa," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    WYSOKOŚĆ WYNIKU FINANSOWEGO PRZEDSIĘBIORSTW W ŚWIETLE POLSKIEGO PRAWA BILANSOWEGO
    THE LEVEL OF FINANCIAL OUTCOME OF AN ENTERPRISE AND THE POLISH BALANCE SHEET LAW
    Autorzy:
    Michalczyk, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693764.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    polish balance sheet law
    financial outcome
    objectivity
    control procedures
    ustawa bilansowa
    wyniki finansowe
    obiektywność
    procedury kontrolne
    Opis:
    The aim of this paper is to show how accounting methods set forth in the Polish balance sheet law may affect the financial result of a business entity. The acceptance of variantablity as a model of the balance sheet law has deprived accounting of its methodological objectivity in relation to its subject which is defining the economic achievements of an enterprise. It is the enterprise management that, according to the Accountancy Act, has a right to choose the methods of accounting for the assets and liabilities of a given company or determining its financial outcome. Taking all the above into account, we observe a new phenomenon, namely that those who manage a business may also assess themselves. Such procedures call into question the possibility of using the control procedures by the capital owners. The paper also deals with the influence of particular items of the Polish balance sheet law on the financial outcome of a given enterprise in variant accounting.
    Celem artykułu jest wskazanie praktycznego wpływu metod rachunkowości (enumeratywnie wyszczególnionych w polskiej ustawie bilansowej) na wysokość wykazywanego przez przedsiębiorstwo wyniku finansowego. Artykuł omawia zagadnienia związane z wpływem prawa bilansowego na wyniki finansowe osiągane przez polskie przedsiębiorstwa. Przyjęcie wariantowości jako modelu prawa bilansowego pozbawiło rachunkowość metodologicznej obiektywności, dotyczącej przedmiotu jej odniesienia, jakim jest definiowanie osiągnięć ekonomicznych przedsiębiorstwa. Wobec faktu, że to zarząd przedsiębiorstw posiada, zgodnie z ustawą o rachunkowości, prawo wyboru metody rozliczeń aktywów i pasywów przedsiębiorstwa oraz określania wyniku finansowego, powstało zjawisko oceny osób zarządzających przez samych siebie. Fakt ten stawia również pod znakiem zapytania możliwości stosowania procedur kontrolnych przez właścicieli kapitału. W artykule omawia się te metody rozliczeń rachunkowości wariantowej, które mają wpływ na wynik finansowy osiągany przez przedsiębiorstwo.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2012, 74, 1; 147-165
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Refundacja leków a równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej
    Reimbursement for medications and equal access to health care
    Autorzy:
    Lach, Daniel Eryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693155.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    reimbursement for medications
    Reimbursement Act of 12 May 2011
    Health Act of 27 August 2004
    art. 68.2 of Poland’s Constitution
    refundacja leków
    ustawa refundacyjna z 12 maja 2011 r.
    ustawa zdrowotna z 27 sierpnia 2004 r.
    art. 68 ust. 2 Konstytucji RP
    Opis:
    The author analyses the rules of reimbursement for medications contained in the Reimbursement Act of 12 May 2011, against the background of the regulations of the Health Act of 27 August 2004, in the context of the constitutional duty to provide citizens with equal access to health care services financed from public funds. He also discusses the dynamics of the performanceof the above duty as an example of actions of the legislature aimed to satisfy the provisions of art. 68.2 of Poland’s Constitution.
    Przedmiotem opracowania jest przedstawienie zasad dotyczących refundacji leków ustalonych w ustawie refundacyjnej z 12 maja 2011 r. na tle przepisów ustawy zdrowotnej z 27 sierpnia 2004 r. w kontekście konstytucyjnego obowiązku zapewniania obywatelom równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Pokazano w nim również dynamiczną realizację tego obowiązku jako przykład działania ustawodawcy prowadzącego do urzeczywistnienia zasady z art. 68 ust. 2 Konstytucji RP.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 1; 119-131
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocenny charakter znamion przestępstw narkotykowych
    Evaluative characteristics of elements of drug offences
    Autorzy:
    Kowalewska-Łukuć, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693297.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    evaluative characteristics
    nullum crimen sine lege certa principle
    Act on Preventing Drug Addiction
    znamiona ocenne
    zasada nullum crimen sine lege certa
    ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii
    Opis:
    The article discusses the evaluative and vague characteristics used in the descriptions of the various types of offences in the context of the nullum crimen sine lege certa principle. The analysis of these characteristics was conducted on the grounds of the provisions of the Act on Preventing Drug Addiction in terms of the so-called allowable span and freedom of decision left for the authorities applying the law. The results of this analysis indicate that often enough the use by the legislature of the evaluative characteristics strains the principle of nullum crimen sine lege certa. The article also raises the issue of the possibility of proving in a criminal trial that the offender’s conduct has fulfilled some specific characteristics of an offence. The subjectivity principle in criminal law in the context of evaluative characteristics has also been discussed. In conclusions, a possible solution to the problem of evaluative characteristics used in the provisions of the Act on Preventing Drug Addiction is proposed.
    Artykuł porusza problematykę ocennych i nieostrych znamion używanych w opisach różnych typów czynów zabronionych w kontekście gwarancyjnej funkcji prawa karnego i zasady nullum crimen sine lege certa. Analiza charakteru tych znamion została przeprowadzona w oparciu o przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii pod kątem dopuszczalnej rozpiętości tzw. pasa nieostrości i luzu decyzyjnego pozostawionego organom stosującym prawo. Wyniki tej analizy wskazują, że niejednokrotnie posłużenie się przez ustawodawcę znamionami ocennymi nadwyręża zasadę nullum crimen sine lege certa. W artykule poruszona została również kwestia możliwości udowodnienia w procesie karnym realizacji przez sprawcę poszczególnych znamion czynu zabronionego oraz problematyka zasady subiektywizmu prawa karnego na tle znamion ocennych. W konkluzji autorka proponuje możliwe rozwiązania problemu znamion ocennych użytych w przepisach ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 2; 151-160
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    SOLIDARNOŚĆ POKOLEŃ – DOBRZE BRZMIĄCY POSTULAT POLITYKI SPOŁECZNEJ, Z KTÓRYM MA ONA CORAZ WIĘCEJ KŁOPOTÓW
    INTERGENERATIONAL SOLIDARITY – A SEEMINGLY RIGHT SOCIAL POLICY POSTULATE WHICH HAS BECOME INCREASINGLY TROUBLESOME
    Autorzy:
    Drozdowski, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693259.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    intergenerational solidarity
    pension act
    family policy
    intergenerational antagonisms
    generational gap
    senior citizens as subjects
    solidarność międzypokoleniowa
    ustawa emerytalna
    polityka rodzinna
    antagonizmy międzygeneracyjne
    konflikt pokoleń
    upodmiotowienie seniorów
    Opis:
    In the paper the author analyses the Polish state’s social policy by examining the features that weaken solidarity between generations. The other aim of the paper is to propose the necessary adjustments to the state’s social policy to make it respond better to the current challenges of intergenerational solidarity. Certain positive consequences that the weakening intergenerational solidarity may have on the modernisation of the society have also been identified. Among the main shortcomings of the existing social policy whose adverse effects manifest themselves in the breaking down of intergenerational solidarity is the absence of a coherent pro-family policy and an ‘action’ type character of many social programmes, which inevitably leads to a decrease in the perception of social security among large social and professional groups. In the author’s opinion, although at the micro (family) level the symptoms of the breaking down of intergenerational solidarity as a result of the state’s incoherent social policy are not yet showing, its negative effects are already observable at the macrostructural level, and include, inter alia, the absence of fiscal loyalty on the part of middle-aged citizens, or the turning of a blind eye on the needs of senior citizens. On the other hand, despite what it may seem, declining intergenerational solidarity may be conducive to the modernisation of the society. For this to happen, though, it must be accompanied by increasing aspirations of senior citizens demanding to be treated as subjects of the social policy, and further combined with a greater pressure and demands on the state to reform its own social policy faster and more thoroughly.
    Artykuł jest próbą przyjrzenia się polityce społecznej państwa polskiego pod kątem tych jej cech, które osłabiają solidarność międzypokoleniową. Drugim celem artykułu jest próba wskazania niezbędnych korekt w polityce społecznej, w rezultacie których mogłaby ona – lepiej niż dotąd – wspierać solidarność pokoleń. Po trzecie, w artykule podjęto próbę wskazania na ewentualne – mimo wszystko – pozytywne konsekwencje promodernizacyjne, jakie mieć może słabnąca solidarność międzygeneracyjna. Wśród najważniejszych mankamentów polityki społecznej, które skutkują rwaniem się solidarności międzypokoleniowej, wymieniono między innymi brak spójnej polityki rodzinnej oraz akcyjny charakter wielu programów społecznych, który pociąga za sobą spadek poczucia socjalnego bezpieczeństwa wielu dużych grup społeczno-zawodowych. W opinii autora niespójna polityka społeczna państwa nie pociąga za sobą jeszcze rozpadu solidarności międzypokoleniowej na poziomie mikro (rodziny), skutkuje już jednak wieloma negatywnymi konsekwencjami na poziomie makrostrukturalnym (m.in. brakiem lojalności fiskalnej osób w średnim wieku, odwracaniem się uwagi społecznej od problemów seniorów). Słabnąca solidarność międzypokoleniowa może – wbrew pozorom – mieć także następstwa promodernizacyjne. Stanie się tak, jeśli pójdzie ona w parze ze wzrostem aspiracji podmiotowych seniorów i z większą presją na państwo, by reformowało ono szybciej i głębiej własną politykę społeczną.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2012, 74, 3; 7-19
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kultura władzy i kultura uzasadniania w ujęciu Davida Dyzenhausa jako kategorie analizy proponowanych zmian w ustawie o Sądzie Najwyższym
    Employing David Dyzenhaus’ conception of the culture of authority and the culture of justification for analysing changes proposed by the Act on the Supreme Court
    Autorzy:
    Smolak, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693536.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    culture of authority
    culture of justification
    David Dyzenhaus' philosophy of law
    Act on the Supreme Court
    kultura władzy
    kultura uzasadniania
    ustawa o Sądzie Najwyższym
    filozofia prawa Davida Dyzenhausa
    Opis:
    The aim of this article is to describe two legal cultures, namely the culture of authority and the culture of justification, as formulated by David Dyzenhaus. This distinction between legal cultures proposed by the Canadian theorist of law makes an interesting contribution to the discussion on how to make headway with the problem of determining the limits of public authority and, consequently, the problem of implementing the principle of the separation of powers in such a way that conflicts do not arise. In general, with the culture of authority, justification of the actions of an authority is necessary only when it is being established, and once its authority has been established, the authority sees no further need to justify its decisions. Whereas in the cultureof justification, after an authority has already been established, the rules of the culture of justification require that the authority continue to justify all its decisions. The reconstruction of these conceptions of legal cultures are illustrated by the recently proposed Act on the Supreme Court in Poland. The conclusion of the paper indicates that the proposed changes to the functioning of the Supreme Court are clear examples of legislative action based on the directives of a culture of authority, which may lead to violations of the rule of law.
    Celem artykułu jest charakterystyka dwóch kultur prawnych, tj. kultury władzy oraz kultury uzasadniania, sformułowanych przez Davida Dyzenhausa. Powyższa dystynkcja kultur zaproponowana przez kanadyjskiego teoretyka prawa stanowi interesujący głos w dyskusji nad tym, w jaki sposób wybrnąć z problemu wyznaczenia granic sprawowania władzy publicznej, a w konsekwencji również problemu bezkonfliktowego realizowania zasady podziału władzy. Najogólniej rzecz ujmując, w kulturze władzy uzasadnianie dla działania władzy jest konieczne na etapie jej ustanawiania, w momencie zaś jej ustanowienia władza nie widzi potrzeby uzasadniania swoich decyzji. W kulturze uzasadniania w sytuacji, gdy władza już została ustanowiona, reguły kultury uzasadniania nakazują władzy uzasadniać swoje wszystkie decyzje. Rekonstrukcja powyższych idei kultur prawnych została zilustrowana ostatnimi propozycjami zmian w ustawie o Sądzie Najwyższym. W konkluzji artykułu wskazano, że zaproponowane zmiany funkcjonowania Sądu Najwyższego są oczywistymi przykładami działań władzy ustawodawczej opartych na dyrektywach kultury władzy, co prowadzić może do naruszeń zasad państwa prawa.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2017, 79, 4; 19-30
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polskie prawo autorskie po dwudziestu latach obowiązywania ustawy z 4 lutego 1994 r.
    Polish copyright 20 years after the adoption of the Act on Copyright and Neighbouring Rights of 4 February 1994
    Autorzy:
    Błeszyński, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693618.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Act on Copyright and Neighbouring Rights of 4 February 1994
    Act on Copyright and Neighbouring Rights of 1926
    author’s moral rights
    protection following the author’s death
    property rights
    collective management of copyright
    collecting societies
    ustawa o prawie autorskim z 1926
    ustawa o prawie autorski z 4 lutego 1994
    autorskie prawa osobiste
    ochrona post mortem auctoris
    autorskie prawa majątkowe
    zbiorowe zarządzanie prawami autorskimi
    organizacja zbiorowego zarządzania
    Opis:
    The Act on Copyright and Neighbouring Rights of 4 February 1994 had been drafted in a new regime, shortly after the first steps in the political and economic transformation and the day before Poland joined the European Union. All this determined the necessity to adjust the law on copyright to the requirements of the new regime and to the EU standards. The characteristic feature of this Act is a frequent and ample reference to Polish rich tradition of wide interpretation of authors’ protection present in the Act on Copyright and Neighbouring Rights of 1926. This reference was made first and foremost to the interpretation of the subject of copyright protection and the essence of copyright law which includes authors’ moral rights, unlimited in time, universal, non-transferable and executed by author’s heirs after his death. Authors’ rights also encompass property rights originating from the fact of a creation of a work. The Act regards copyright economic rights as a reflection of ownership, while at the same time the author may enjoy these rights within all known as well as future fields of exploitation, erga omnes, taking into account the consequences of the intangible character of the work. These rights include the exclusivity regarding the use and disposal of a work by any means, unless the Act provides for a limitation with regard to the allowed use. The protection is also limited in time: originally it used to be 50 years following the author’s death, being extended to 70 years nowadays. An important feature of this new regulation is exclusion of the unlimited disposal of a copyright economic right. In specified cases, the author is vested with a non-transferable right to remuneration andcompulsory intermediation of society for collective management of copyright or related rights. Regulating collective management of copyright is a novum of the Act, especially in creating a system of approval with regard to the tariffs used by collective management societies for collection of remunerations and for appointment of the Copyright Commission – a body approving tariffs presented by collective management societies. A characteristic feature of the Act is provision of widely understood liability for an infringement of a copyright, both moral and economic, by civil and criminal means. The Act has been amended many times. And yet, notwithstanding the merit of the extensive works on the first original text as well as the major works on the act during the first period of its existence, as of 2003 the legislative process has brought up subsequent novelties to the existing law, including the last one made in 2010, which in consequence raises objections as to the proportionality, legislative correctness and social justice, in particular with regard to proper protection of the rights of authors and artists, being a weaker party to a market contract. Recent drafts of amendments also raise major objections with regard to maintaining the necessary balance, as well as with regard to legislative correctness. Its reflection can be seen in a defective regulation of audiovisual works, defects and gaps in regulations on the Copyright Commission, in the system of approval of tariffs and, in particular, the specific rules on levies compensating consequences of copying for own private use. Major objections also arise with regard to the recently published draft proposal of changes, covering in particular orphan works. Particularly severe is avoidance, in the course of the legislative works, of controversial issues between organisations of users and authors or artists, within the fields requiring regulations for some time now, such as issues related to the audiovisual remunerations and reemission.
    Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z 4 lutego 1994 r. powstała w nowych warunkach ustrojowych, krótko po pierwszym okresie transformacji gospodarczo-politycznej oraz w przeddzień przystąpienia przez Polskę do Unii Europejskiej. Przesądzało to konieczność jej dostosowania do nowych założeń ustrojowych oraz do standardów unijnych Cechą charakterystyczną tej ustawy jest nawiązanie do bogatej polskiej tradycji szeroko ujętej ochrony autorskiej przyjętej na gruncie międzywojennej ustawy o prawie autorskim z 1926 r. Nawiązanie to odnosiło się przede wszystkim do ujęcia przedmiotu ochrony autorskiej oraz treści prawa autorskiego. Obejmuje ono autorskie prawa osobiste, nieograniczone w czasie, ujęte jako uniwersalne i niezbywalne oraz realizowane, po śmierci twórcy, przez jego bliskich. Na prawo autorskie składają się również autorskie prawa majątkowe, powstające w następstwie faktu stworzenia utworu. Prawa majątkowe ujęte zostały w nawiązaniu do treści prawa własności i służą twórcy na wszystkich znanych i powstałych w przyszłości polach eksploatacji, ujęte erga omnes, z uwzględnieniem konsekwencji niematerialnego charakteru utworu. Obejmują one wyłączność korzystania i rozporządzania utworem wszelkimi sposobami, o ile ustawa nie wprowadziła ograniczeń na rzecz dozwolonego użytku. Ochrona ta ma charakter czasowy; początkowo trwała 50 lat post mortem auctoris, obecnie – 70 lat. Cechą nowej regulacji jest wyłączenie pełnej rozporządzalności autorskimi prawami majątkowymi. W określonych przypadkach twórcy służy niezbywalne prawo do wynagrodzenia oraz przymusowe pośrednictwo organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub pokrewnymi. Novum jest uregulowanie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, w tym przyjęcie systemu zatwierdzania tabel wynagrodzeń dochodzonych przez organizację zbiorowego zarządzania (OZZ) w ramach zbiorowego zarządzania, a także powołanie Komisji Prawa Autorskiego z zadaniem zatwierdzania tabel wynagrodzeń przedkładanych przez OZZ. Znamienną cechą ustawy jest wprowadzenie szeroko ujętej odpowiedzialności za naruszenie praw autorskich, zarówno osobistych, jak i majątkowych, środkami cywilnymi i karnymi. Ustawa była wielokrotnie nowelizowana. W odróżnieniu jednak od gruntownych prac nad tekstem pierwotnym i szeroko zakrojonymi pracami nad ustawą w pierwszym okresie jej obowiązywania, poczynając od roku 2003, proces legislacyjny, którego efektem były kolejne nowelizacje, w tym ostatnia z 2010, nasuwa szereg zastrzeżeń co do zachowania proporcjonalności, legislacyjnej poprawności i społecznej sprawiedliwości, zwłaszcza w należytym zabezpieczeniu praw twórców i artystów, jako strony słabszej na rynku autorskim. Również ostatnie projekty zmian uzasadniają poważne zastrzeżenia, co do zachowania niezbędnej równowagi, jak również co do legislacyjnej poprawności. Znajduje to wyraz w wadliwej regulacji problematyki audiowizualnej, błędów i luk w regulacji dotyczącej działania Komisji Prawa Autorskiego, systemu zatwierdzania tabel wynagrodzeń, a w szczególności zasad szczególnych dotyczących opłat rekompensujących skutki kopiowania utworów w ramach własnego użytku osobistego. Istotne zastrzeżenia budzą ostatnio opublikowane propozycje zmian, w szczególności dotyczące dzieł tzw. osieroconych. Szczególnie dotkliwe jest niepodejmowania w pracach legislacyjnych zagadnień spornych pomiędzy organizacjami użytkowników i twórców oraz artystów z obszarów od wielu lat wymagających regulacji, takich jak problematyka tantiem audiowizualnych oraz reemisji.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 2; 5-25
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autorskie prawa osobiste w ustawodawstwach Francji i Republiki Federalnej Niemiec – analiza prawnoporównawcza
    Author’s moral rights in French and German legislation – comparative approach
    Autorzy:
    Konach, Teodora
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693410.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    copyright
    author’s moral right
    French Intellectual Property Code
    German Copyright and Related Rights Act
    prawo autorskie
    dobra osobiste twórców
    Francuski Kodeks Własności Intelektualnej
    Niemiecka ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych
    Opis:
    The doctrine of droit moral, one of the most controversial issues in copyright law, has always been considered a matter where a wider international consensus is impossible due to the traditional dichotomy between common law philosophies and authors’ rights available in continental civil law systems. However, one of the most noteworthy developments in international copyright law over the past twenty years has been the adoption of statutory protection of moral rights regimes in a number of countries representing the common law tradition. The purpose of this study is to demonstrate that concepts of moral rights in continental law states also differ in structure and provide different means of protection. The article explains the content and characteristics of moral rights, and assesses the most important aspects of French and German national legislations in this area.  
    Konstrukcja dóbr osobistych twórców jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych zagadnień prawa autorskiego, w odniesieniu do którego wprowadzenie jednolitych norm międzynarodowych jest utrudnione, przez wzgląd na tradycyjny podział na państwa tradycji copyright oraz kontynentalne regulacje autorskoprawne. Jakkolwiek, zauważalne jest dążenie do zbliżenia systemów prawnych, m.in. przez wprowadzenie do porządków krajów common law prerogatyw osobistych twórców. Należy jednak podkreślić, że mimo przyjęcia na gruncie ustaw państw kontynentalnych praw osobistych twórców, ich struktura i katalog środków ochrony są wielce zróżnicowane. W artykule została omówiona sytuacja prawnoosobista twórców w porządku prawnym Francji oraz Republiki Federalnej Niemiec. Zasadniczym celem artykułu jest analiza i porównanie konstrukcji i przedmiotu wybranych uprawnień autorskich zawartych w regulacjach krajowych wskazanych państw, jak również wykazanie istnienia wspólnych instytucji jurydycznych, dotyczących autorskich dóbr niematerialnych w poszczególnych reżimach z uwzględnieniem linii wypowiedzi orzecznictwa.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 3; 107-119
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwagi do aktualnych wydarzeń wokół polskiego Trybunału Konstytucyjnego
    Comments on the current developments concerning the Polish Constitutional Tribunal
    Autorzy:
    Łączkowski, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693686.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Constitutional Tribunal
    Act of 22 December 2015 amending the Constitutional Tribunal Act
    Constitution of the Republic of Poland
    Trybunał Konstytucyjny
    ustawa z 22 grudnia 2015 r. o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym
    Konstytucja RP
    Opis:
    The Amendment to the Act on the Constitutional Tribunal passed on 22 December 2015 has raised serious doubts in Polish and foreign academic and political institutions and the media. Of particular concern is the fact that the amendment does not correspond to the limitations of Article 197 of the Constitution of the Republic of Poland. Contrary to appearances the amendment exceeds organisational and procedural questions. The amendment imposing a rule that 13 judges must rule on cases in the  chronological order of their submission and the lack of vacatio legis makes it impossible for the Constitutional Tribunal to continue in practice its normal judicial function. In particular it makes it impossible for the Constitutional Tribunal to decide on the constitutional legality of the Amendment of 22 December 2015 within a reasonable time scale which in itself could result in dangerous and absurd legal situations. This could be tantamount to an interference in the judicial competences of the Constitutional Tribunal guaranteed by Article 188 of the Constitution of the Republic of Poland. It is the Constitutional Tribunal itself that should rule on all dilemmas concerning this amendment.
    Nowelizacja ustawy o Trybunale Konstytucyjnym uchwalona 22 grudnia 2015 r. budzi liczne wątpliwości krajowych i zagranicznych ośrodków naukowych, medialnych i politycznych. Obawy wywołuje zwłaszcza to, że nie mieści się ona w granicach określonych w art. 197 Konstytucji RP. Wbrew pozorom wykracza bowiem poza sprawy organizacyjne i proceduralne. Przepisy narzucające zasadę orzekania w 13-osobowym składzie, w kolejności wyznaczanej datami wpływu spraw oraz brak vacatio legis uniemożliwiają w praktyce normalną działalność orzeczniczą Trybunału Konstytucyjnego. W szczególności blokują możliwość zbadania w rozsądnym terminie konstytucyjności ustawy z 22 grudnia 2015 r., co z kolei rodzi niebezpieczeństwo powstania absurdalnych sytuacji prawnych. Może to oznaczać ingerencję w kompetencje orzecznicze Trybunału Konstytucyjnego zagwarantowane w art. 188 Konstytucji RP. Do niego też powinno należeć ostateczne rozstrzygnięcie wszystkich dylematów związanych z wymienioną wyżej ustawą.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 1; 51-56
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duch ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – 20 lat ulatniania się
    The spirit of Copyright Act: 20 years of dilution
    Autorzy:
    Lewandowski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693870.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Act on Copyright and Related Rights
    ‘droit de suite’
    collective management
    reprography levies
    ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych
    organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi
    OZZ
    ZAiKS
    CISAC
    opłata reprograficzna
    Komisja Prawa Autorskiego
    reemisja
    Opis:
    In the paper, numerous instances and reasons for the decomposition of the Act on Copyright and Related Rights in the recent two decades have been identified, and the following are mentioned with reference to the fundamental principles of the author’s rights: incorrect amendments, wrong implementations of the international regulations, imperfect functioning of the juridical doctrine and practice, wrong judicial decisions at all levels, as well as ignorance of law amongcreators and users, overwhelming influence on the legislation process on the media and various lobby groups, and politicians’ extra-parliamentary interference in the application of the Act. The merchandising of the Act and the perception of author’s rights from the perspective of clients’ needs and users’ commercial purposes is also indicated, showing that the author’s moral rights and unique creative works are pushed into the background. The necessity of a comprehensive regulation pertaining to the transfer of copyright and related rights within one act has been postulated and an  example of a nonsensical application of fair competition rules to the collective management of author’s rights is given. Dilution of copyright is also analysed on the basis of the explanatory memorandum to the Act of 1994 on Copyright and Related Rights which underlined its adoption. In this scope, a reference is made to the departure from the correct regulation of the droit de suite, the audiovisual work and the author’s royalties related thereto, the regulations on collective management, the contra legem interpretation of the presumption of law (and among other things CMOs’ authorizations and the acquisition of economic rights to the audiovisual work), the infringement of mandatory rules applicable to the act within the transfer of the author’s economic rights, and misapplication of the provisions related to the reprography levies. The examples of the provisions implemented by the amendments to the Act illustrate the failure of the legislative technique and the necessary application of convoluted interpretation methods to reach the meaning of Article 33¹ and subsequent articles. Disrespect to the Act is also confirmed by the fact that Polish courts do not apply statutory terms and  conditions (e.g. Article 80 of the Copyright Act). Many adverse effects of the Act’s application are caused by the doctrine which does not provide for any interpretation of numerous legal terms and institutions (e.g. the ‘total amount of charges’ in Article 110¹³ section 5 point 2; ‘other means of public presentation’ in Article 70 section 2¹ point 3 of the Copyright Act). The proposed amendments to the Act, which depart even further from its spirit and impede adequate protection of the rights of authors, performers and therights holders of related rights are also analysed.
    Autor wskazuje liczne przykłady oraz przyczyny erozji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w minionym 20-leciu jej obowiązywania. Odwołując się do fundamentalnych zasad prawa autorskiego, wśród przyczyn ww. erozji wymienia: błędne nowelizacje, złe implementacje przepisów międzynarodowych, ułomną działalność doktryny i praktyki prawniczej, błędne orzecznictwo na wszystkich szczeblach sądownictwa, ale także ignorancję prawną twórców i użytkowników, przemożny wpływ na proces legislacyjny mediów i różnych grup interesów, pozaparlamentarne mieszanie się w stosowanie ustawy przez polityków. Autor wskazuje także na uhandlowienie ustawy i postrzeganie prawa autorskiego przez pryzmat potrzeb odbiorców i rynkowe motywacje użytkowników, spychanie na drugi plan praw osobistych autorów i unikatowości twórczości. Autor wskazuje także na konieczność kompleksowej regulacji sfery obrotu prawami autorskimi i pokrewnymi w jednym akcie i podaje przykład absurdu zastosowania przepisów wolnościowych konkurencji do zbiorowego zarządu prawami autorskimi. Erozję prawa autorskiego autor analizuje także na gruncie Uzasadnienia ustawy z 1994 r., będącego podstawą jej uchwalenia. W tym zakresie wskazuje na: odejście od prawidłowych regulacji droit de suite, utworu audiowizualnego i powiązanych z nim wynagrodzeń autorskich, przepisów regulujących zbiorowy zarząd, contra legem interpretacje domniemań prawnych (m.in. legitymacji organizacji zbiorowego zarządzania (OZZ), nabycia praw majątkowych do utworu audiowizualnego), naruszania bezwzględnie obowiązujących przepisów ustawy w zakresie zbywania autorskich praw majątkowych, błędne realizowanie przepisów o tzw. opłacie reprograficznej. Podając przykłady przepisów wprowadzanych w życie nowelizacjami ustawy, autor wskazuje na upadek techniki legislacyjnej i konieczność stosowania skomplikowanych metod interpretacyjnych, aby dotrzeć do sensu przepisu, np. art. 331 i następnych. Lekceważenie ustawy przejawia się także w niestosowaniu ustawowych terminów przez sądy polskie, np. art.80 pr.aut. Wieloma niekorzystnymi skutkami stosowania ustawy obarcza doktrynę prawną niepodejmującą interpretacji wielu pojęć i instytucji ustawowych np. „ogólnego obciążenia” z art. 11013 ust. 5 pkt 2; „inne środki publicznego udostępniania” z art. 70 ust. 21 pkt 3 pr.aut. Autor z niepokojem też wskazuje na projekty nowelizacji ustawy, będące ciągiem dalszym odchodzenia od jej ducha i zagrażające właściwemu zabezpieczaniu praw twórców, artystów wykonawców i innych podmiotów praw pokrewnych.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 2; 277-286
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niezależność prokuratury i prokuratorów – nowe rozwiązania na tle dotychczasowych kontrowersji (uwagi w związku z ustawą z 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze)
    Independence of prosecutors and the Public Prosecutor’s Office – new solutions against the background of the current controversies (some remarks on the Act of 28 January 2016 – Law on the Public Prosecutor’s Office)
    Autorzy:
    Gerecka-Żołyńska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693692.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    public prosecutor’s office
    law on the public prosecutor’s office
    Constitution of the Republic of Poland
    Attorney General
    Minister of Justice
    Venice Commission
    prokuratura
    ustawa o prokuraturze
    prawo o prokuraturze
    Konstytucja RP
    Prokurator Generalny
    Minister Sprawiedliwości
    Komisja Wenecka
    Opis:
    The functioning in practice of the independence of the public prosecutor’s office and individual prosecutors in Poland has been examined. First, the solutions adopted upon completion of the Round Table discussion are presented, taking into consideration the constitutional provisions then adopted. Next the European standards approved by European organisations and in particular the Committee of Ministers of the Council of Europe and the Venice Commission regarding assurance of the independence of the judiciary are discussed and confronted with the statutory solutions that have till date applied in Poland. A fair assessment of the functioning and the regime of the public prosecutor’s office has been made in the context of the implementation of the amendments of 2009 to the law on the public prosecutor’s office, showing that no further amendments to, or changes in the existing status quo are necessary. In the third part of the paper, the recent provisions adopted directly with regards to the independence of prosecutors and the public prosecutor’s office are presented, although their actual assessment will only be possible once the new law has come into force.
    W artykule zaprezentowano zagadnienia związane z funkcjonowaniem niezależności prokuratora i prokuratury jako jednolitego organu. W ramach uwag wprowadzających wskazane zostały rozwiązania, jakie w obrębie niezależności wypracowane zostały po zakończeniu obrad Okrągłego Stołu wraz z uwzględnieniem przyjętych w tym zakresie zapisów konstytucyjnych. Ponadto omówiono standardy europejskie przyjęte przez organizacje europejskie, w szczególności Komitet Ministrów Rady Europy i Komisję Wenecką, w zakresie zapewnienia niezależności funkcjonowania organów wymiaru sprawiedliwości z równoczesną konfrontacją przyjętych dotychczas przez Polskę rozwiązań ustawowych. Rzetelnie przedstawiono funkcjonowanie i ustrój prokuratury w kontekście realizacji postulatu niezależności wraz z wprowadzeniem nowelizacji z 2009 r. i zmianą ustawy o prokuraturze. Prowadzone rozważania w sposób w miarę jednoznaczny wskazały na wątpliwość potrzeby wprowadzania zmian w do stanu prawnego wypracowanego w 2009 r., a w części III publikacji zwrócono uwagę na przyjęte w Prawie o prokuraturze zapisy pozostające w bezpośrednim związku z niezależnością prokuratury i prokuratorów. Przy czym, jak przyjęto w wniosku końcowym, realna ocena wprowadzonych ustawą Prawo o prokuraturze rozwiązań będzie mogła nastąpić z chwilą wejścia ustawy w życie.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 1; 57-70
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przymusowe leczenie psychiatryczne w świetle Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych
    Forced psychiatric treatment in the light of the UN Convention on the Right of Persons with Disabilities
    Autorzy:
    Czubala, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693077.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    compulsory psychiatric treatment
    Convention on the Rights of Persons with Disabilities
    Act on the Protection of Mental Health
    unauthorised admission to psychiatric hospitals
    mental disability
    przymusowe leczenie psychiatryczne
    Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych
    ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
    przyjęcie do szpitala psychiatrycznego bez zgody
    niepełnosprawność psychiczna
    Opis:
    The main purpose of this paper is to analyse the conformity of the provisions of the Act of 19 August 1994 on the Protection of Mental Health with the provisions of the UN Convention on the Rights of Persons with Disabilities of 13 December 2006 (CRPD). The paper describes the particular provisions of the Act on the Protection of Mental Health that allow forced treatment of the mentally ill, and the provisions of the CRPD on that matter. The stance of the Committee on the Rights of Persons with Disabilities which questions the legality of forced treatment of mentally ill in the light of the CRPD is presented, followed by the author’s own view. It is concluded that the provisions of the Act on the Protection of Mental Health which permit forced treatment of the mentally ill are inconsistent with the provisions of the CRPD, in particular with Articles 12, 14, 15, 17 and 25. The provisions of the CRPD, as discussed in this paper, do not allow deprivation of liberty based on disability including cases where the legislation provides additional premises for deprivation of liberty, for example threatening one’s life or life and health of others. According to the CRPD, medical treatment, including psychiatric treatment, may be provided only on the basis of free and informed consent. Based on the above there is lack of legal grounds for forced treatment of mentally ill, as the international agreement ratified with the prior consent expressed in the act has the priority over the act if it is not consistent with the international agreement (Article 91 par. 2 of the Constitution).
    Celem niniejszego artykułu jest analiza zgodności przepisów ustawy z 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego ([u.o.z.p.], t.jedn.: Dz.U. 2017, poz. 882 ze zm.), z przepisami Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych z 13 grudnia 2006 r. ([Konwencja], Dz.U. 2012, poz. 1169). W artykule omówiono poszczególne przepisy u.o.z.p. zezwalające na przymusową hospitalizację i leczenie psychiatryczne, ponadto także odpowiednie przepisy Konwencji dotyczące tej kwestii. Przytoczono stanowisko Komitetu ds. Praw Osób Niepełnosprawnych, kwestionujące dopuszczalność przymusowego leczenia psychiatrycznego w świetle Konwencji, a także zaprezentowano własne stanowisko w tej materii. Główną tezą pracy jest niezgodność przepisów u.o.z.p. dopuszczających przymusowe leczenie psychiatryczne z przepisami Konwencji, w tym przede wszystkim z jej art. 12, 14, 15, 17 i 25. Przepisy Konwencji, w przedstawionej w artykule interpretacji, zabraniają bowiem pozbawiania wolności z uwagi na niepełnosprawność także wtedy, gdy ustawodawstwo przewiduje dodatkowe przesłanki pozbawienia wolności, jak choćby zagrażanie własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób. Podstawą leczenia, także psychiatrycznego, w myśl Konwencji, może być tylko świadoma i swobodna zgoda zainteresowanego. Oznacza to, że obecnie brak podstaw prawnych do przymusowego leczenia osób chorych psychicznie, albowiem umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową (art. 91 ust. 2 Konstytucji).
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 3; 137-148
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców: ombudsman czy organ administracji rządowej?
    Ombudsman for Small and Medium-Sized Enterprises: ombudsman or a government administration body?
    Autorzy:
    Lissoń, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693219.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Ombudsman for Small and Medium-sized Enterprises
    ombudsman
    legal protection body
    specialised ombudsmen
    independence of the government
    Business Constitution
    Law on Entrepreneurs
    supporting business activity
    Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców
    organ ochrony prawnej
    wyspecjalizowani rzecznicy praw
    niezależność od rządu
    Konstytucja Biznesu
    ustawa Prawo przedsiębiorców
    wspieranie działalności gospodarczej
    Opis:
    The Ombudsman for Small and Medium-sized Enterprises (SME Ombudsman) is a new state body established pursuant to the Act of 6 March 2018: Law on Entrepreneurs. The author analyses the nature of this body, asking whether it is another specialised body of government administration or maybe a special kind of ombudsman, that is Ombudsman specialised in the protection of the rights of micro-, small and medium-sized enterprises (SMEs). First of all, the analysis of the tasks and competences of the SME Ombudsman was undertaken and a suggestion how to systematise them presented. It was established that within the scope of intervention in individual cases of SMEs and activities aimed at a uniform interpretation of economic law, currently the only specialised body is the SME Ombudsman, and these tasks have not been regulated by the economic law provisions, which accentuates the exceptional nature of these tasks and the special role of the SME Ombudsman. An analysis of the tasks and competences of the SME Ombudsman, the rules on the appointment and dismissal of that body, as well as comparative analyses relating to the original legislative approach to the institution and the status of other bodies referred to as ombudsmen lead to the conclusion that it is a high-profile body of legal protection. The author comes to the conclusion that it is of a hybrid nature, which cannot be strictly placed either within the category of a fully independent ombudsman, not dependent of the executive power, or within the category of a typical public administration body.
    Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców (Rzecznik MSP) to nowy organ państwa, utworzony na podstawie ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców. Autor stawia pytanie o charakter tego organu. Czy jest to kolejny, wyspecjalizowany organ administracji rządowej, czy może szczególny rodzaj ombudsmana, a więc Rzecznika Praw Obywatelskich, tym razem wyspecjalizowany w ochronie praw mikro-, małych i średnich przedsiębiorców (MSP)? W pierwszej kolejności podjęto analizę zadań i kompetencji Rzecznika MSP oraz przedstawiono propozycję ich usystematyzowania. Ustalono, że w zakresie podejmowania interwencji w indywidualnych sprawach MSP oraz działań na rzecz jednolitej wykładni przepisów prawa gospodarczego obecnie jedynym wyspecjalizowanym organem jest Rzecznik MSP, a zadania te nie było do tej pory uregulowane w przepisach prawa gospodarczego, co podkreśla wyjątkowy charakter tych zadań oraz szczególną rolę Rzecznika MSP. Analiza zadań i kompetencji Rzecznika MSP, zasad powoływania i odwoływania tego organu, a także analizy porównawcze odnoszące się do pierwotnych założeń legislacyjnych dotyczących tej instytucji oraz do statusu innych organów określanych mianem rzeczników praw prowadzą do wniosku, że jest to organ ochrony prawnej o wysokiej pozycji prawnej. Autor dochodzi do wniosku, że jest to organ o charakterze hybrydowym, którego nie sposób umieścić w ścisły sposób ani w ramach kategorii w pełni niezależnego od władzy wykonawczej ombudsmana, ani w kategorii typowego organu administracji publicznej.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 4; 55-71
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Efektywność warunkowego umorzenia postępowania karnego w postępowaniu przygotowawczym i jurysdykcyjnym
    Effectiveness of the institution of conditional discontinuation of criminal proceedings in preparatory and jurisdiction proceedings
    Autorzy:
    Juszka, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693602.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    conditional discontinuance of criminal proceedings
    research into court records
    preparatory proceedings
    jurisdiction proceedings
    effectiveness
    amendments to Polish criminal procedure of 27 September 2013
    warunkowe umorzenie postępowania karnego
    badania spraw sądowych
    postępowanie przygotowawcze
    postępowanie jurysdykcyjne
    efektywność
    ustawa o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw z 27 września 2013 r.
    Dz.U. 2013.1247
    Opis:
    The aim of this article is to present the effectiveness of preparatory and jurisdiction proceedings in the application of conditional discontinuation of the criminal proceedings institution. The analysis has been based on factors that increase and reduce effectiveness of its application, results reported in literature, also in light of the amendments to the Polish criminal procedure of 27 September 2013 and results of own research. The proceedings that were the subject of the analysis were randomly selected from those carried out in court units within the jurisdiction of the Regional Court in Kraków between 1 July 2003 and 1 July 2009, and consisted of 405 cases. The issue in question will be analysed in this paper throughout all stages of criminal proceedings.
    Celem artykułu jest przedstawienie wyników badań własnych i innych autorów dotyczących warunkowego umorzenia postępownia karnego i jego efektywności w postępowaniu przygotowawczym i jurysdykcyjnym w przedmiocie zastosowania niniejszej instytucji. Prezentację wyników badań własnych przeprowadzono za pomocą czynników zwiększających i zmniejszających badaną efektywność, opisujących tytułową badawczą problematykę w ujęciu prawa materialnego i prawa procesowego z uwzględnieniem ustawy z 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2013, poz. 1247). Wybór niniejszych czynników został dokonany przez analizę obowiązujących przepisów prawnych, krytyczny przegląd literatury przedmiotu oraz wyniki analizy badań własnych 405 spraw wylosowanych metodą losowania zespołowego wieloetapowego, dotyczących efektywności instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego, opatrzonych sygnaturą postępowań prowadzonych w 6 powszechnych jednostkach organizacyjnych sądownictwa należących do obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Krakowie i wszczętych w okresie od 1 lipca 2003 r. do 1 lipca 2009 r., z punktu widzenia 5 sytuacji procesowych związanych ze sposobem zakończenia okresu próby. Tytułowa problematyka została przedstawiona poprzez kolejne etapy postępowania karnego.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 4; 187-196
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies