Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "social rights" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Więcej praw – mniej wolności – mniej dobrobytu
    More rights – less freedom – less welfare
    Autorzy:
    Balcerowicz, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693474.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    liberty rights
    social rights
    welfare state
    business freedom
    prawa wolnościowe
    prawa socjalne
    państwo opiekuńcze
    wolność gospodarcza
    Opis:
    There are few concepts as popular and at the same time abused as that of ‘rights.’ Contemporarily the word ‘rights’ is used to refer to two totally different states of affairs: liberty rights (the right to freedom) and claim (social) rights. To say that basic needs justify both of these rights raises obvious doubts. And yet, even if we accept that the satisfaction of basic needs is justified in a particular welfare state, it cannot be regarded as justifiable in the version adopted by most welfare states today. Social rights are intellectually poorly justified and each serves as a rhetorical tool with which the development of a social state is justified. A growing social state impedes economic growth, particularly in poorer states, where it is the only mechanism which may end their poverty. The expansion of a social state pushes out more effective non-public mechanisms through which people in need receive assistance and help. It entails levying higher taxes, which in turn reduces the economic freedom of individuals and tends to have a negative impact on economic growth. Hence more social rights – less economic freedom – less welfare.
    Niewiele jest pojęć tak popularnych i tak nadużywanych, jak pojęcie praw (uprawnienia), współczesne użycie słowa „prawa” odnosi się do dwóch całkiem różnych stanów rzeczy: praw wolnościowych i praw roszczeniowych (socjalnych). Twierdzenie, że podstawowe potrzeby uzasadniają zarówno prawa wolności, jak i prawa socjalne jest nad wyraz wątpliwe. Niemniej jednak, nawet jeśli przyjąć argument potrzeb podstawowych, przemawiający za pewną wersją państwa opiekuńczego, to trudno uznać, że uzasadnia on rozwinięte państwo opiekuńcze w wersji istniejącej obecnie w większości krajów. Prawa socjalne są słabo uzasadnione intelektualnie i służą jako retoryczne narzędzie do uzasadniania wzrostu państwa socjalnego, które zwłaszcza w krajach ubogich, hamuje wzrost gospodarczy ‒ jedyny mechanizm, który może wyprowadzić je z ubóstwa. Ekspansja państwa socjalnego wypiera bardziej efektywne niepaństwowe mechanizmy pomagania ludziom w potrzebie, dalej wymaga ona wyższych podatków, co redukuje wolność gospodarczą jednostki i ma tendencję do osłabiania wzrostu gospodarczego. Więcej praw socjalnych ‒ mniej wolności gospodarczej ‒ mniejszy dobrobyt.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 3; 5-10
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Charakterystyka quasi-sądowych funkcji Europejskiego Komitetu Praw Społecznych w procesie rozpatrywania skarg zbiorowych
    Characteristics of quasi-judicial competences of the European Committee of Social Rights in the course of reviewing collective complaints
    Autorzy:
    Gadkowski, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693482.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Council of Europe
    European Social Charter
    Revised European Social Charter
    collective complaints
    social rights
    Rada Europy
    Europejska Karta Społeczna
    Zrewidowana Europejska Karta Społeczna
    Protokół dodatkowy z 1995 r.
    Europejski Komitet Praw Społecznych
    skargi zbiorowe
    prawa socjalne
    Opis:
    The article presents the competences of the European Committee of Social Rights in monitoring States’ compliance with the European Social Charter. The Council of Europe’s treaty acquis in the field of the protection of human rights and fundamental freedoms is rich and extensive, and the system of monitoring States’ compliance which it has established may be regarded as a reference model for other international organisations. The system of supervising compliance within the European Social Charter is analysed with an emphasis on its main institution – the European Committee of Social Rights – considered to be a particular treaty body. While ruling on the conformity of the situation in States with the European Social Charter, the Committee employs both the classical instruments of control, that is national reports submitted by States, as well as specific instruments of control, that is collective complaints. In reviewing collective complaints, the European Committee of Social Rights undertakes actions which justify the stance of the Committee being equipped with quasi-judicial competences. Arguments to support this thesis have been offered.
    Artykuł prezentuje problematykę kompetencji kontrolnych Europejskiego Komitetu Praw Społecznych jako organu traktatowego w systemie Europejskiej Karty Społecznej Rady Europy. Dorobek traktatowy Rady Europy w dziedzinie ochrony praw człowieka i podstawowych wolności jest bardzo bogaty, a stworzony przez tę organizację system kontrolny może być traktowany jako wzorcowy dla innych organizacji międzynarodowych. Przedmiotem rozważań autora jest system kontrolny Europejskiej Karty Społecznej, którego najważniejszą instytucją jest Europejski Komitet Praw Społecznych jako szczególny organ traktatowy. Komitet wykorzystuje zarówno klasyczne instrumenty kontrolne, jakimi są sprawozdania państw, jak i szczególny instrument kontrolny, jakim są skargi zbiorowe. W procesie rozpatrywania skarg zbiorowych Europejski Komitet Praw Społecznych, jako organ niesądowy, podejmuje i realizuje działania, które uzasadniają określenie jego funkcji kontrolnych jako funkcji quasi-sądowych. Autor prezentuje argumenty na poparcia tej tezy.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 3; 35-48
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ograniczenia możliwości korzystania z praw zagwarantowanych w Międzynarodowym pakcie praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych na podstawie jego art. 4 a progresywna realizacja tych praw
    Limitations on the exercise of the rights guaranteed by the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights under Article 4 thereof and the progressive exercise of these rights
    Autorzy:
    Jóźwicki, Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693806.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    International Covenant on Economic
    Social and Cultural Rights
    ICESCR
    Article 4
    Article 2(1)
    limitation clause
    limitations of economic
    social and cultural rights
    progressive realization of rights
    retrogressive measures
    Article 8(4) of the Optional Protocol to the ICESCR
    Międzynarodowy pakt praw gospodarczych
    społecznych i kulturalnych
    MPPGSK
    artykuł 4
    artykuł 2 ust. 1
    klauzula limitacyjna
    ograniczenia korzystania z praw i wolności
    progresywna realizacja
    środki retrogresywne
    art. 8 ust. 4 Protokołu fakultatywnego
    Opis:
    Article 4 ICESCR is rarely applied or commented on. One of the most controversial issues regarding the understanding and application of this provision is its relation to the principle of the progressive exercise of rights covered by the Covenant. The key question comes down to whether or not any shortcomings in the possibility of exercising the rights contained in the Covenant, and thus also shortcomings related to the limited availability of resources and the resulting inability of the state to fully implement any of the rights or freedoms, should be understood as limitations and thus evaluated under Article 4 and the admissible criteria for limitations contained therein. The question becomes even more pertinent with regard to the introduction of so-called retrogressive measures, which are introduced by states when resources are limited. Should such measures be assessed under Article 4 ICESCR and the criteria stipulated therein, or do they fall under a different order and thus need to meet other conditions? This paper is an attempt at a delimitation of the issues associated with the lack of full enjoyment of Covenant rights by entitled persons due to limited resources, and as a result of other legitimate aims pursued by the States. The article shows how the justification of such a delimitation is based on travaux préparatoires, on the text of the Covenant itself, and on its protective function. In this paper, the way in which this delimitation can be made more precise by proper application of the communications procedure, especially when it comes to a proper understanding of Article 8(4) of the Optional Protocol, will be proposed.
    Artykuł 4 Międzynarodowe paktu praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (MPPGSK) jest rzadko stosowany i komentowany. Jedną z najbardziej kontrowersyjnych kwestii związanych z rozumieniem i stosowaniem tego przepisu jest jego relacja do zasady progresywnej realizacji praw zawartych w Pakcie. Zasadnicza wątpliwość wiąże się pytaniem, czy wszelkie niedobory w możliwości korzystania z praw zawartych w Pakcie, a więc również te związane z ograniczoną dostępnością zasobów i wynikającą stąd niemożnością po stronie państwa pełnej realizacji któregoś z praw czy wolności, należy rozumieć jako ograniczenia i oceniać je pod kątem art. 4 i zawartych w nim kryteriów dopuszczalności ograniczeń, czy też nie. Wiąże się to szczególnie z pytaniem, czy wprowadzanie przez państwa tzw. środków retrogreasywnych, w sytuacjach gdy dostępne środki kurczą się, powinny podpadać pod reżim art. 4 MPPGSK, czy należą do innego porządku i podlegają innym wymogom. W tekście podjęto próbę rozgraniczenia kwestii związanych z niepełną możliwością korzystania przez podmioty uprawnione z praw zagwarantowanych w Pakcie wynikających z niedoboru zasobów oraz tych, które wynikają z realizacji przez państwa innych uprawnionych celów. Ukazano uzasadnienie takiego rozgraniczenia wynikające z prac przygotowawczych nad MPPGSK, jego z treści, a także z jego ochronnej funkcji. Podjęto również próbę wskazania drogi do doprecyzowania rozgraniczenia znaczenia art. 2 ust. 1 MPPGSK i art. 4 MPPGSK przez właściwe podejście do procedury skargowej na gruncie tego dokumentu, a szczególnie właściwe rozumienie art. 8 ust. 4 Protokołu ustanawiającego procedurę skargową.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2019, 81, 1; 43-56
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    70 lat Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka – pomnik czy żywy dokument?
    The Universal Declaration of Human Rights 70 years on-monument or living document?
    Autorzy:
    Kędzia, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693243.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    declaration
    human rights
    responsibility
    legitimacy
    universality
    holistic
    economic
    social and cultural rights
    civil and political rights
    binding force
    customary law
    jus cogens
    deklaracja
    prawa człowieka
    odpowiedzialność
    legitymizacja
    uniwersalność
    holistyczny
    prawa gospodarcze
    socjalne i kulturalne
    prawa osobiste i polityczne
    moc wiążąca
    prawo zwyczajowe
    ius cogens
    Opis:
    The article poses a question about the current meaning of the Universal Declaration of Human Rights. The starting point is the analysis of the legitimacy of the Declaration, which leads to the conclusion that the support for it has not been eroded by the passage of time, but has indeed gained strength. The Declaration's message on the universality of human rights is taken from the perspective of the controversy surrounding this principle during the drafting process and in the light of the subsequent debates related to the Second World Conference on Human Rights in Vienna in 1993. The Declaration and Programme of Action not only stressed that the universal nature of human rights is beyond question, but also pointed to the importance of national and regional specificities, and various historical, cultural and religious conditions that, however, do not relieve states, regardless of their political, economic and cultural systems, of the obligation to promote and protect all human rights. The InterAction Council's initiative to develop a Universal Declaration of Human Responsibility is presented as an attempt to reconcile different doctrinal and political positions with regard to the universality of human rights. The conclusion of these considerations is the expectation that the already visible tendency to absorb various philosophical, doctrinal and cultural traditions in order to enrich human rights justifications will prevail over attempts to question the universality of rights in the name of regional or other distinctions. The Universal Declaration was also a testimony to the holistic approach to human rights, encompassing economic, social, cultural, as well as personal and political rights. The subsequent winding road in attitudes to the two main categories of rights at the international arena ultimately led to the return of the spirit and letter of the Declaration and the recognition of equality of all rights in the legal and institutional-procedural dimensions. Various aspects of the Declaration's binding force and related controversies have been presented in the context of its status as a resolution of the UN General Assembly, as an interpretation of the UN Charter, as customary law and jus cogens, and the concept of so-called UN law. The last part attempts to justify why the Declaration should be seen as a living document.
    Artykuł stawia pytanie o obecne znaczenie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Punktem wyjścia jest analiza legitymizacji Deklaracji, która prowadzi do wniosku, że poparcie dla niej nie tylko nie uległo erozji związanej z upływem czasu, a wręcz istotnie zyskało na sile. Przesłanie Deklaracji dotyczące uniwersalności praw człowieka jest ujęte z perspektywy kontrowersji wokół tej zasady podczas redagowania jej tekstu i w świetle późniejszych debat związanych z II Światową Konferencją Praw Człowieka w Wiedniu w 1993 r. Ta ostatnia nie tylko podkreśliła, że uniwersalny charakter praw człowieka jest poza dyskusją, ale również wskazała na znaczenie specyfiki narodowej i regionalnej oraz różnych uwarunkowań historycznych, kulturowych i religijnych, które jednak nie zwalniają państw – niezależnie od ich systemów politycznych, gospodarczych i kulturowych – z obowiązku promowania i ochrony wszystkich praw człowieka. Inicjatywa InterAction Council zmierzająca do opracowania Powszechnej Deklaracji Odpowiedzialności Człowieka jest przedstawiona jako próba pogodzenia różnych stanowisk doktrynalnych i politycznych w odniesieniu do uniwersalności praw człowieka. Konkluzją tych rozważań jest oczekiwanie, że już widoczna tendencja do absorbowania rozmaitych źródeł filozoficznych, doktrynalnych, a także tradycji kulturowych dla wzbogacania uzasadnień praw człowieka będzie przeważać nad próbami kwestionowania uniwersalności praw w imię regionalnych lub innych odrębności. Powszechna Deklaracja była również świadectwem holistycznego podejścia do praw człowieka, obejmującego prawa gospodarcze, socjalne i kulturalne oraz prawa osobiste i polityczne. Późniejsze meandry stosunku do obu głównych kategorii praw na arenie międzynarodowej doprowadziły ostatecznie do powrotu ducha i litery Deklaracji oraz do uznania równości wszystkich praw w wymiarze prawnym i instytucjonalno-proceduralnym. Rozmaite aspekty mocy wiążącej Deklaracji i odnoszące się do nich kontrowersje zostały przedstawione w kontekście jej statusu jako rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, jako interpretacji Karty ONZ, jako prawa zwyczajowego i ius cogens oraz koncepcji tzw. prawa ONZ. W ostatniej części podjęto próbę uzasadnienia, dlaczego Deklaracja powinna być postrzegana jako dokument żywy.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 4; 5-23
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    OCHRONA PRAW OSÓB STARSZYCH W DZIAŁALNOŚCI RZECZNIKA PRAW OBYWATELSKICH JAKO KRAJOWEJ INSTYTUCJI OCHRONY PRAW CZŁOWIEKA
    PROTECTION OF THE RIGHTS OF THE ELDERLY IN THE ACTIVITY OF THE POLISH OMBUDSMAN AS A NATIONAL HUMAN RIGHTS PROTECTION INSTITUTION
    Autorzy:
    Wróblewski, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693301.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    human rights
    rights of the elderly
    ageing society
    discrimination
    social exclusion
    national human rights protection institutions
    Ombudsman
    prawa człowieka
    prawa osób starszych
    starzejące się społeczeństwo
    dyskryminacja
    wykluczenie społeczne
    krajowe instytucje ochrony praw człowieka
    Rzecznik Praw Obywatelskich
    Opis:
    The paper presents and analyses the issues related to the protection of the rights of the elderly as reflected in the activities of National Human Rights Institutions (NHRI). A particular emphasis has been put on the activities of the Polish Human Rights Defender (the Ombudsman), but the analysis also covers the activities of other national specialised bodies, which are subsequently evaluated in the light of international standards set by binding international legal instruments as well as soft law. It is then concluded that the demographic tendencies and prospects make the protection of the rights of the elderly one of the main priorities. Through the controlling and monitoring of different aspects of the activities carried out by public authorities, NHRI may inspire the shaping of adequate policies and legal framework meant to counteract discrimination and legal, and social exclusion of older people. All these measures, however, must be planned and implemented in a comprehensive manner, having regard to the society as a whole. It is argued that only those states which understand the question of ageism in a such comprehensive manner have all the chances to overcome it. On the contrary, states which as the only remedy see an increase the retirement age or taxes do not have such chances. The activities of the Human Rights Defender acting for elderly people have been enumerated. It needs to be underlined that they are well perceived on the international forums of ombudsmen. The activity of the Polish Ombudsman have been described by making references to the available legal instruments, research into social matters and regularly published recommendations. All of them support the establishment and implementation of the national ageism strategy.
    Artykuł przedstawia i analizuje problematykę ochrony praw osób starszych w działalności współczesnych krajowych instytucji praw człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem aktywności polskiego Rzecznika Praw Obywatelskich. Analiza ta obejmuje zarówno działalność krajowych instytucji o charakterze wyspecjalizowanym (ombudsmanów), jak i innych typów tych instytucji. Ocena ich aktywności w świetle standardów międzynarodowych (określanych zarówno przez wiążące instrumenty prawnomiędzynarodowe, jak i przez miękkie prawo) prowadzi do wniosku, że na skutek tendencji i prognoz demograficznych zapewnienie przestrzegania praw osób w zaawansowanym wieku staje się jednym z głównych priorytetów. Krajowe instytucje, kontrolując i monitorując w różnym zakresie działania organów władzy publicznej, mogą inspirować kształtowanie odpowiedniej polityki oraz przyjmowanie rozwiązań prawnych służących zwalczaniu dyskryminacji oraz wykluczenia społecznego i prawnego osób starszych. Działania takie powinny być jednak planowane i przeprowadzane kompleksowo, biorąc pod uwagę społeczeństwo jako całość. Ocenia się bowiem, że jedynie państwa, które pojmują i rozwiązują problem starzenia się społeczeństw w taki holistyczny sposób, mają wszelkie szanse na przezwyciężenie zagrożeń w przeciwieństwie do państw, które za jedyny ratunek przed rosnącą liczbą osób starszych uważają podnoszenie wieku emerytalnego bądź podatków. W artykule przedstawiono szczegółowo innowacyjne działania polskiego Rzecznika Praw Obywatelskich na rzecz przestrzegania praw osób starszych, doceniane w międzynarodowym gronie ombudsmanów. Aktywność tę ukazano na przykładach wykorzystania dostępnych środków prawnych, prowadzonych badań społecznych i wydawanych regularnie rekomendacjach. Przyczyniają się one do opracowania i wdrożenia polskiej strategii działań wobec starzenia się.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2012, 74, 3; 128-138
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies