- Tytuł:
-
Oferta i reklama jako forma rozpowszechniania utworu w świetle art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE – oczywistość czy dylemat?
An offer and an advertisement as forms of dissemination of a work in light of Article 4 clause 1 of Directive 2001/29/EC – obviousness or a dilemma? - Autorzy:
- Trzebiatowski, Marcin
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/693924.pdf
- Data publikacji:
- 2015
- Wydawca:
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Tematy:
-
work
public dissemination
sale
delivery
offer
advertisement
trademark
intellectual property (IP) rights
enforcement of rights
utwór
publiczne rozpowszechnianie
sprzedaż
dostawa
oferta
reklama
znak towarowy
prawa własności intelektualnej
egzekwowanie praw - Opis:
-
The concept of ‘any form of public dissemination’ of work ‘by way of sale or otherwise’ referred to in Article 4 clause 1 of Directive 2001/29/EC was initially interpreted by the ECJ rather narrowly, and merely excluded situations where the transfer of ownership of work had not been finalised. In the judgment in Peek&Cloppenburg, such approach was adopted only with regards the transfer of ownership, leaving the use of a reproduction of a protected work, and its public exposure in particular, subject to a provision ‘made accessible to the public through a sale’ included in WIPO treaties on copyright, artistic performances and phonograms.
A change came with the judgment in Donner, where the ECJ ruled that the above concept required an independent construction in the European Union law, i.e. one that would apply to transactions within which dissemination took place and which would be distinct from a sale in the meaning of civil law provisions, rather taking into account the prevailing market conditions. Thuseach transaction directed upon providing access to and availability of reproductions of protected works, including advertisements informing of the form of delivery or supplies of reproductions and forms of payment thereof was treated as dissemination.
This new concept became fully-fledged after the judgment delivered in Blomqvist which contained interpretation of the concept ‘using in commercial transactions’ taken from the EU provisions on trademarks, as well as a regulation sanctioning enforcement of IP rights protection. At the same time it concerned interpretation of the above concept in connection with a concept ‘using in commercial transactions’ contained in the EU provisions on trademarks, as well as the regulation on the enforcement of the protection of intellectual property by customs bodies. Recognising the identity of the above concepts, the CJEU ruled that if, pursuant to a national law of a Member State, protection of work from public availability includes its protection against ‘public dissemination’ as well as ‘a sale, lease or use of a reproduction of work is offered, or where they are publicly disseminated otherwise’ all these activities must be considered as disseminating work even if the work originates in a state where such protection is not granted.
Thus the opinion voiced by the General Ombudsman in Dimensione Direct Sales, who allowed inclusion of a statement of an infringement of the binding law prohibiting dissemination of work also in the event of an actual absence of sale if only a transaction prohibited by provisions of that law lies within a context clearly conducive to making a contract. Such interpretation is justifiedas authors must be ensured effective control over commercialisation of their works starting from reproduction through trading (circulation) to the exhaustion of copyright.
The concept of using work referred to in Article 17 in connection with Article 6 clause 1 and 3 and Article 50 point 2-3 should be construed likewise.
Pojęcie „jakiejkolwiek formy publicznego rozpowszechniania” utworu „w drodze sprzedaży lub w inny sposób” z art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE było interpretowane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej początkowo dość wąsko. Wyłączano z niego sytuacje, kiedy nie dochodziło jeszcze do przejścia władztwa na egzemplarze utworu. W wyroku w sprawie Peek&Cloppenburg odniesiono to pojęcie wyłącznie do przeniesienia własności, sprzeciwiając się rozciąganiu go na umożliwienie korzystania z reprodukcji chronionego utworu, a tym bardziej na samo jej wystawienie na widok publiczny. Takie rozstrzygnięcie miało znajdować oparcie w wykładni pojęcia „publiczne udostępnianie drogą sprzedaży”, przewidzianego w traktatach WIPO o prawach autorskich oraz o artystycznych wykonania i fonogramach. Zmianę przyniósł wyrok w sprawie Donner, w którym Trybunał uznał, że ww. pojęcie wymaga w prawie UE wykładni niezależnej od prawa mającego zastosowanie do transakcji, w ramach których doszło do rozpowszechnienia, oraz wykładni oderwanej od ściśle cywilistycznego znaczenia sprzedaży, a bardziej uwzględniającej uwarunkowania rynkowe. Takim rozpowszechnianiem jest więc każda transakcja ukierunkowana na udostępnienie klientom kopii utworów chronionych w danym państwie, w tym reklamę informującą ich o systemie dostawy i zapłaty za te kopie. Tę nową koncepcję dopełnił wyrok w sprawie Blomqvist, dotyczący wykładni ww. pojęcia w związku z pojęciem „używania w obrocie handlowym” z przepisów UE o znakach towarowych i zarazem na tle regulacji o egzekwowaniu ochrony praw własności intelektualnej przez organy celne. Uznając tożsamość powyższych pojęć, TSUE przyjął, że jeśli według prawa państwa ochrony utworu za jego udostępnianie uważa się zarówno „publiczne rozpowszechnianie”, jak i sytuację, w której „oferowana jest sprzedaż, wynajem lub użyczenie jego kopii lub są one publicznie rozpowszechniane w inny sposób”, to wszystkie te działania należy uznać za rozpowszechnianie utworu, i to nawet wtedy, gdy dany towar pochodzi z państwa, w którym taka ochrona nie jest udzielana. Za słuszną należy więc uznać opinię rzecznika generalnego w sprawie Dimensione Direct Sales, który dopuścił stwierdzenie naruszenia prawa do rozpowszechniania utworu także w braku faktycznej sprzedaży jego egzemplarzy, jeśli tylko transakcja zakazana na podstawie tego prawa wpisuje się w kontekst wyraźnie sprzyjający zawarciu umowy sprzedaży. Taka interpretacja jest uzasadniona potrzebą zapewnienia autorom skutecznej kontroli nad komercjalizacją ich utworów, począwszy od ich reprodukcji, poprzez handel, aż do wyczerpania prawa. W konsekwencji, w ten sam sposób powinno być też rozumiane na tle art. 17 w zw. z art. 6 ust. 1 i 3 oraz art. 50 pkt 2-3 polskiego prawa autorskiego pojęcie korzystania z utworu. - Źródło:
-
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 2; 155-175
0035-9629
2543-9170 - Pojawia się w:
- Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł