Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ochrona prawa" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Skuteczność prawa administracyjnego na przykładzie regulacji z zakresu międzynarodowego przemieszczania odpadów
Efficiency of administrative law on the example of the regulation on international shipment of waste
Autorzy:
Rudnicki, Maciej
Sobieraj, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693109.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
international shipment of waste
waste
environment protection
implementation of the European Union law
międzynarodowe przemieszczanie odpadów
odpady
ochrona środowiska
skuteczność prawa
wdrażanie prawa unijnego
Opis:
The purpose of the paper is to identify difficulties connected with the performance by Chief Inspector of Environmental Protection of the tasks defined in the Order No 1013 2006 of the European Parliament and of the Council dated 14 June 2006 on shipments of waste. It is claimed that international shipment of waste in the form of vehicle is illegal. The lack of clarity and accuracy of the regulations of substantive law concerning determination of CHIEP’ tasks in that field (especially in the context of the absence of binding guidelines for legal interpretation of these regulations) results in an uncertainty regarding accuracy of the judicial proceedings and decision recognising a damaged vehicle transported across the border as waste. This, in consequence, increases the risk of a breach of the constitutional ownership right, as well as the probability of allegation of improper implementation of the European Union law. Some alternative ways in which waste may be transported have been offered.
Artykuł ma na celu zwrócenie uwagi na trudności związane z wykonywaniem przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (GIOŚ) obowiązków ciążących na tym organie na podstawie rozporządzenia nr 1013/06 Parlamentu Europejskiego i Rady z 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów, tj. w zakresie stwierdzenie, że międzynarodowe przemieszczanie odpadów w postaci pojazdu ma charakter nielegalny, i określenie sposobu postępowania z tym odpadem. Brak jasności i precyzyjności przepisów prawa materialnego w zakresie określenia zadań GIOŚ w tym zakresie (w kontekście braku szczegółowych wiążących wytycznych interpretacyjnych), powoduje „niepewność” co do prawidłowości prowadzonego postępowania i wydanego rozstrzygnięcia w sprawie uznania uszkodzonego pojazdu przewożonego przez granicę za odpad. Zwiększa to ryzyko naruszenia konstytucyjnego prawa własności, ale też prawdopodobieństwo zarzutu nienależytej implementacji unijnych norm prawnych przez organy administracji publicznej.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 2; 15-28
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konstytucja jako źródło obowiązków państwa w stosunku do obywatela
Constitution as a source of responsibility of the State towards the citizen
Autorzy:
Florczak-Wątor, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693213.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
state obligations
constitution
protection
individual rights and freedoms
obowiązki państwa
konstytucja
ochrona
prawa i wolności jednostki
Opis:
A Constitution is the source of State obligations in relation to an individual. One may distinguish negative obligations of the State that are the obligations not to breach individual rights, and positive obligations that are the obligations put on the State to act, which also includes protection of individual rights. Constitutional norms setting out the negative obligations belong to the category of rules, while constitutional norms creating the positive ones belong to the category of principles. The State is not only obliged to protect individual rights and freedoms, but is also obliged to limit these rights if necessary in a democratic state, in order to protect the State’s security or public order, or to protect the natural environment, health or public morals, or the freedoms and rights of other persons. However, such limitations shall not violate the essence of freedoms and rights. The collision of State obligations is the collision of the derivative of the collision of individual rights. Therefore adjudicating of both collisions should be perceived as the complete mechanism of the protection of individual rights.
Konstytucja jest źródłem obowiązków państwa w stosunku do jednostki. Można wyróżnić obowiązki negatywne państwa, które polegają na nienaruszaniu praw jednostki, oraz obowiązki pozytywne, które wymagają od państwa działania, w tym również ochrony praw jednostki. Normy konstytucyjne statuujące te pierwsze obowiązki przynależą do kategorii reguł, a te drugie – do kategorii zasad. Państwo ma nie tylko obowiązek ochrony praw i wolności jednostki, lecz także obowiązek ich ograniczania wtedy, gdy jest to konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, bądź też wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą jednak naruszać istoty wolności i praw. Kolizja obowiązków państwa jest pochodną kolizji praw jednostki. Z tego powodu rozstrzyganie obu tych kolizji powinno być postrzegane jako jeden całościowy mechanizm ochrony praw jednostki.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 1; 119-131
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Penalizing the forgery of a work of art in the Polish legal system: notes de lege lata and postulates de lege ferenda
Autorzy:
Gerecka-Żołyńska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120142.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
protection of national heritage
falsification of a work of art
counterfeiting or alteration of a monument
forgery
author’s rights
ochrona dziedzictwa narodowego
fałszerstwo dzieła sztuki
podrobienie albo przerobienie zabytku
falsyfikat
prawa twórcy utworu
Opis:
The aim of the article is to justify the formulated postulate to separate in the Polish legal system an autonomous type of offence consisting in the counterfeiting, alteration or illegal reproduction of a work of art, which would comprehensively – similarly to the protection of monuments, or maybe even more broadly – cover the most important phases of this behaviour, taking into consideration also those of a secondary nature related to marketing the forgery or its distribution. The concept of ‘work of art’ has been narrowed down to works of plastic art for the purpose of the article and in this text is understood as an independent object separated from other objects of individual and independent specificity, being man-made, possessing aesthetic value, and expressing emotional qualities (Gołaszewska, Zarys estetyki. Warsaw 1986: 277). The most important problems connected with activation of criminal law protection in the event that a perpetrator engages in conduct commonly referred to as ‘forgery of a work of art’ are presented. The research was conducted primarily using the dogmatic method, and to a lesser extent the historical and comparative method. Finally, it is established that the system of legal interests surrounding the current art market rules makes it necessary for the scope of legal protection of a work of art, including a historical monument in case of forgery, to focus equally on the rights of purchasers – as it has been the case so far – but consideration should also be given to the rights of original creators, so that they can react effectively if they are violated. As a result, having identified the need for legislative intervention with regard to the crime of altering or forging an item and the crime of sale of a forgery, a proposal is formulated to modify the existing legal solutions.
Celem prowadzonych rozważań jest uzasadnienie sformułowanego postulatu wyodrębnienia w polskim systemie prawnym autonomicznego typu przestępstwa obejmującego podrobienie albo przerobienie bądź nielegalną reprodukcję dzieła sztuki, które kompleksowo – podobnie jak w wypadku ochrony zabytków, a może nawet szerzej – obejmowałoby najważniejsze fazy tego zachowania, uwzględniając również i te o ubocznym charakterze, związane z wprowadzeniem falsyfikatu do obrotu lub jego rozpowszechnieniem. Dla prowadzonych rozważań pojęcie dzieła sztuki zawężone zostało do dzieł sztuki plastycznej, a przez „dzieło sztuki” rozumie się samodzielny przedmiot oddzielony od innych przedmiotów o indywidualnej i niezależnej specyfice, stworzony przez człowieka, posiadający wartość estetyczną i wyrażający walory emocjonalne (M. Gołaszewska, Zarys estetyki. Problematyka, metody, teorie. Warszawa 1986: 277). W poszczególnych częściach artykułu przedstawiono najważniejsze problemy związane z uruchomieniem karnoprawnej ochrony w razie realizacji przez sprawcę zachowania określanego powszechnie jako „fałszerstwo dzieła sztuki”. W prowadzonych badaniach wykorzystano przede wszystkim metodę dogmatyczną oraz w węższym zakresie historyczną i komparatystyczną. Finalnie ustalono, że układ interesów prawnych wokół aktualnych reguł funkcjonowania rynku sztuki sprawia, że zakres ochrony prawnej dzieła sztuki, w tym również zabytku w razie fałszerstwa, w równej mierze powinien koncentrować się na prawach nabywców – jak dotychczas – ale także powinien uwzględniać prawa twórców oryginałów, tak aby mogli w razie ich naruszenia skutecznie reagować. W rezultacie, dostrzegając potrzebę interwencji legislacyjnej także wobec przestępstwa przerobienia albo podrobienia zabytku oraz przestępstwa zbycia falsyfikatu zabytku, wskazano na konieczność wprowadzenia do polskiego systemu prawnego autonomicznego typu przestępstwa fałszerstwa działa sztuki.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2022, 84, 2; 69-84
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskie prawo autorskie po dwudziestu latach obowiązywania ustawy z 4 lutego 1994 r.
Polish copyright 20 years after the adoption of the Act on Copyright and Neighbouring Rights of 4 February 1994
Autorzy:
Błeszyński, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693618.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Act on Copyright and Neighbouring Rights of 4 February 1994
Act on Copyright and Neighbouring Rights of 1926
author’s moral rights
protection following the author’s death
property rights
collective management of copyright
collecting societies
ustawa o prawie autorskim z 1926
ustawa o prawie autorski z 4 lutego 1994
autorskie prawa osobiste
ochrona post mortem auctoris
autorskie prawa majątkowe
zbiorowe zarządzanie prawami autorskimi
organizacja zbiorowego zarządzania
Opis:
The Act on Copyright and Neighbouring Rights of 4 February 1994 had been drafted in a new regime, shortly after the first steps in the political and economic transformation and the day before Poland joined the European Union. All this determined the necessity to adjust the law on copyright to the requirements of the new regime and to the EU standards. The characteristic feature of this Act is a frequent and ample reference to Polish rich tradition of wide interpretation of authors’ protection present in the Act on Copyright and Neighbouring Rights of 1926. This reference was made first and foremost to the interpretation of the subject of copyright protection and the essence of copyright law which includes authors’ moral rights, unlimited in time, universal, non-transferable and executed by author’s heirs after his death. Authors’ rights also encompass property rights originating from the fact of a creation of a work. The Act regards copyright economic rights as a reflection of ownership, while at the same time the author may enjoy these rights within all known as well as future fields of exploitation, erga omnes, taking into account the consequences of the intangible character of the work. These rights include the exclusivity regarding the use and disposal of a work by any means, unless the Act provides for a limitation with regard to the allowed use. The protection is also limited in time: originally it used to be 50 years following the author’s death, being extended to 70 years nowadays. An important feature of this new regulation is exclusion of the unlimited disposal of a copyright economic right. In specified cases, the author is vested with a non-transferable right to remuneration andcompulsory intermediation of society for collective management of copyright or related rights. Regulating collective management of copyright is a novum of the Act, especially in creating a system of approval with regard to the tariffs used by collective management societies for collection of remunerations and for appointment of the Copyright Commission – a body approving tariffs presented by collective management societies. A characteristic feature of the Act is provision of widely understood liability for an infringement of a copyright, both moral and economic, by civil and criminal means. The Act has been amended many times. And yet, notwithstanding the merit of the extensive works on the first original text as well as the major works on the act during the first period of its existence, as of 2003 the legislative process has brought up subsequent novelties to the existing law, including the last one made in 2010, which in consequence raises objections as to the proportionality, legislative correctness and social justice, in particular with regard to proper protection of the rights of authors and artists, being a weaker party to a market contract. Recent drafts of amendments also raise major objections with regard to maintaining the necessary balance, as well as with regard to legislative correctness. Its reflection can be seen in a defective regulation of audiovisual works, defects and gaps in regulations on the Copyright Commission, in the system of approval of tariffs and, in particular, the specific rules on levies compensating consequences of copying for own private use. Major objections also arise with regard to the recently published draft proposal of changes, covering in particular orphan works. Particularly severe is avoidance, in the course of the legislative works, of controversial issues between organisations of users and authors or artists, within the fields requiring regulations for some time now, such as issues related to the audiovisual remunerations and reemission.
Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z 4 lutego 1994 r. powstała w nowych warunkach ustrojowych, krótko po pierwszym okresie transformacji gospodarczo-politycznej oraz w przeddzień przystąpienia przez Polskę do Unii Europejskiej. Przesądzało to konieczność jej dostosowania do nowych założeń ustrojowych oraz do standardów unijnych Cechą charakterystyczną tej ustawy jest nawiązanie do bogatej polskiej tradycji szeroko ujętej ochrony autorskiej przyjętej na gruncie międzywojennej ustawy o prawie autorskim z 1926 r. Nawiązanie to odnosiło się przede wszystkim do ujęcia przedmiotu ochrony autorskiej oraz treści prawa autorskiego. Obejmuje ono autorskie prawa osobiste, nieograniczone w czasie, ujęte jako uniwersalne i niezbywalne oraz realizowane, po śmierci twórcy, przez jego bliskich. Na prawo autorskie składają się również autorskie prawa majątkowe, powstające w następstwie faktu stworzenia utworu. Prawa majątkowe ujęte zostały w nawiązaniu do treści prawa własności i służą twórcy na wszystkich znanych i powstałych w przyszłości polach eksploatacji, ujęte erga omnes, z uwzględnieniem konsekwencji niematerialnego charakteru utworu. Obejmują one wyłączność korzystania i rozporządzania utworem wszelkimi sposobami, o ile ustawa nie wprowadziła ograniczeń na rzecz dozwolonego użytku. Ochrona ta ma charakter czasowy; początkowo trwała 50 lat post mortem auctoris, obecnie – 70 lat. Cechą nowej regulacji jest wyłączenie pełnej rozporządzalności autorskimi prawami majątkowymi. W określonych przypadkach twórcy służy niezbywalne prawo do wynagrodzenia oraz przymusowe pośrednictwo organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub pokrewnymi. Novum jest uregulowanie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, w tym przyjęcie systemu zatwierdzania tabel wynagrodzeń dochodzonych przez organizację zbiorowego zarządzania (OZZ) w ramach zbiorowego zarządzania, a także powołanie Komisji Prawa Autorskiego z zadaniem zatwierdzania tabel wynagrodzeń przedkładanych przez OZZ. Znamienną cechą ustawy jest wprowadzenie szeroko ujętej odpowiedzialności za naruszenie praw autorskich, zarówno osobistych, jak i majątkowych, środkami cywilnymi i karnymi. Ustawa była wielokrotnie nowelizowana. W odróżnieniu jednak od gruntownych prac nad tekstem pierwotnym i szeroko zakrojonymi pracami nad ustawą w pierwszym okresie jej obowiązywania, poczynając od roku 2003, proces legislacyjny, którego efektem były kolejne nowelizacje, w tym ostatnia z 2010, nasuwa szereg zastrzeżeń co do zachowania proporcjonalności, legislacyjnej poprawności i społecznej sprawiedliwości, zwłaszcza w należytym zabezpieczeniu praw twórców i artystów, jako strony słabszej na rynku autorskim. Również ostatnie projekty zmian uzasadniają poważne zastrzeżenia, co do zachowania niezbędnej równowagi, jak również co do legislacyjnej poprawności. Znajduje to wyraz w wadliwej regulacji problematyki audiowizualnej, błędów i luk w regulacji dotyczącej działania Komisji Prawa Autorskiego, systemu zatwierdzania tabel wynagrodzeń, a w szczególności zasad szczególnych dotyczących opłat rekompensujących skutki kopiowania utworów w ramach własnego użytku osobistego. Istotne zastrzeżenia budzą ostatnio opublikowane propozycje zmian, w szczególności dotyczące dzieł tzw. osieroconych. Szczególnie dotkliwe jest niepodejmowania w pracach legislacyjnych zagadnień spornych pomiędzy organizacjami użytkowników i twórców oraz artystów z obszarów od wielu lat wymagających regulacji, takich jak problematyka tantiem audiowizualnych oraz reemisji.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 2; 5-25
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pytania prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego: aspekt proceduralny i gwarancyjny
Preliminary rulings of the Supreme Administrative Court: procedural and guarantee aspects
Autorzy:
Kalisz, Anna
Chmielarz-Grochal, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28813667.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
judicial dialogue
multicentrism
preliminary question
preliminary ruling
national court
European Union court
preliminary protection
court-administrative case-law
co-application of EU and national law
CJEU
Polska
dialog sądowy
multicentryczność
pytanie prejudycjalne
orzeczenie wstępne (prejudycjalne)
sąd krajowy
sąd unijny
ochrona prejudycjalna
orzecznictwo sądowoadministracyjne
współstosowanie prawa unijnego z krajowym
TSUE
Polska
Opis:
Artykuł dotyczy zagadnienia ochrony prejudycjalnej, oznaczającej działanie sądu w trybie prewencyjnym, co może uchronić jednostkę przed naruszeniem jej praw. Pytania prejudycjalne można uznać za mechanizm skutecznej ochrony prawnej jednostki. Inicjowany przez pytania prejudycjalne dialog sądowy ma, oprócz wpływu na wynik konkretnej sprawy, dwojaki skutek: buduje acquis de l’Union oraz wpływa na prawo krajowe i jego stosowanie. Celem artykułu jest spojrzenie na pytania prejudycjalne: (1) z perspektywy krajowej, (2) sądowoadministracyjnej oraz (3) z pozycji Naczelnego Sądu Administracyjnego jako sądu, którego orzeczenia „nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego”. Analizie poddano podstawy normatywne pytań prejudycjalnych (w kontekście zasad prawa UE oraz modelu współstosowania prawa unijnego z krajowym), a następnie wybrane przypadki wykorzystania tego mechanizmu przez NSA. Przeprowadzona analiza przepisów oraz relewantnego orzecznictwa prowadzi do konkluzji, że doświadczenia NSA potwierdzają, że we współpracy z Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej skutecznie realizuje zadania służące zapewnieniu poszanowania prawa w wykładni i stosowaniu traktatów. Sąd ten korzysta z procedury prejudycjalnej w sposób uzasadniony, co potwierdza rolę sądu krajowego jako sądu unijnego. Pytania prawne i orzecznictwo wydawane w następstwie orzeczeń prejudycjalnych stanowią wkład w rozwój unijnego acquis w różnorodnych dziedzinach podlegających kognicji sądów administracyjnych. Dlatego analizowane zagadnienie – wraz z praktycznym schematem procedury prejudycjalnej – jest istotne, a zaktualizowany „przegląd” orzecznictwa NSA stanowi element nowatorski.
The research problem is preliminary protection as a preventive action of the court which can protect the individual from violation of their rights. Preliminary questions can be considered a mechanism for effective legal protection of the individual. The judicial dialogue initiated by preliminary questions has, apart from determining the result of a particular case, a twofold effect: building up the acquis de l’Union and influencing national law and its application. The aim of this article is to examine the preliminary procedure: firstly from a national perspective, secondly from administrative courts perspective, and thirdly from the perspective of the Supreme Administrative Court as a court “against whose decisions there is no judicial remedy under national law”. The paper covers the normative basis for preliminary questions (in the context of the principles of EU law and the paradigm of co-application of European and national law), and then selected examples of the use of this mechanism by the SAC. The text is dominated by the dogmatic-legal method and thus involves an analysis of legal provisions and the relevant case law. It concludes that the experience of the SAC confirms that, in cooperation with the CJEU, it effectively performs its task of ensuring respect for the law while interpreting and applying the EU treaties. It makes legitimate use of the preliminary ruling procedure, which confirms the role of the national court as an EU court. The questions and case law following preliminary rulings contribute to the development of the acquis in the various areas covered by the jurisdiction of the administrative courts. Therefore, the issue in question – together with the practical scheme of the preliminary ruling procedure – is important, and the updated 'review' of the case law of the SAC constitutes an element of novelty.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2023, 85, 4; 5-25
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies