Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "debts" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Prawo międzynarodowe wobec problemu niewypłacalności państw
International law and insolvency of states
Autorzy:
Muszyński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693113.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
insolvency of state
international law
Debt Restructuring Mechanism
payment of state-debts
tools to act against debtor-countries
niewypłacalność państwa
prawo międzynarodowe
spłata długów państwowych
narzędzia do działania przeciwko państwom dłużnikom
Opis:
Although the insolvency of state has been known to international law and interstate relations for ages, state insolvency became of a more serious interest to international law only in the eighties of the twentieth century. By then, however, its specificity as well as the socio-economic changes and the evolution of the legal system had made state insolvency an issue of a multidisciplinary character. The phenomenon of state insolvency has evolved over years. Although nowadays states are no longer allowed to evade paying their debts, creditors, especially private ones, continue to lack efficient tools to act against debtor-countries. And yet, the position of creditors and their chances of recovering debt have been systematically growing. This paper describes instruments that are currently available to creditors of insolvent states. It is also noteworthy that there have been attempts to create a worldwide, homogenous legal framework known as a Sovereign Debt Restructuring Mechanism to address the same issue. The importance of a homogenous legal regime relating to insolvency is reflected in the development of regional solutions (EU). All the recent changes in international law have been directed towards redefining the legal status of the debtor-country, so far unduly privileged, to make it more similar to that of a private creditor. Once these changes have been implemented, the confidence in the international business transactions will increase.
Niewypłacalność państwa jest znana prawu międzynarodowemu i relacjom międzypaństwowym od wieków. Na szeroką skalę problemem tym prawo międzynarodowe zajęło się jednak dopiero w latach osiemdziesiątych XX w., choć już w tym czasie specyfika problemu, zmiany społeczno-ekonomiczne oraz ewolucja systemu prawnego narzuciły już temu zjawisku cechę multidyscyplinarności. Zjawisko niewypłacalności państwa warunkuje specyfika państwowej podmiotowości (suwerenność) i jej nadrzędnej pozycji w szeregu systemów prawnych. Oczywiście specyfika ta ewoluuje. Dziś nie tyle państwa dysponują katalogiem instrumentów, które pozwalają im uchylać się od zapłaty długów, ile wierzyciele, szczególnie prywatni, ciągle nie mają wystarczającego zestawu narzędzi do oddziaływania wobec krajów dłużników. Jednak prawdą jest też stwierdzenie, że pozycja wierzycieli i możliwości ich oddziaływania systematycznie rosną. Opis tego instrumentarium zawiera artykuł. Warto jednak wspomnieć, że interesującym wątkiem procesu budowy norm z obszaru niewypłacalności państw są próby stworzenia jednolitych ram prawnych na poziomie uniwersalnym w postaci Sovereign Debt Restructuring Mechanism. Znaczenie jednolitych reżimów prawnych odnoszących się do spraw niewypłacalności podkreśla też rozwój tego rodzaju rozwiązań regionalnych (UE). Całość zmian w prawie zmierza w kierunku przedefiniowania pozycji prawnej państwa dłużnika, uznanej za niesłusznie uprzywilejowaną w okresie rosnącej liberalizacji handlu i przepływu środków finansowych, w kierunku zbliżenia jej do pozycji wierzyciela prywatnego. Efektem tych zmian będzie niewątpliwie zwiększenie pewności międzynarodowego obrotu gospodarczego.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 2; 29-42
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O dopuszczalności antycypującego odrzucenia spadku w prawie polskim
On the admissibility of anticipatory rejection of inheritance in Polish law
Autorzy:
Jasiakiewicz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037295.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
anticipatory rejection of the inheritance
rejection of the inheritance made under a condition
liability for inheritance debts
legitim
antycypujące odrzucenie spadku
odrzucenie spadku z zastrzeżeniem warunku
odpowiedzialność za długi spadkowe
zachowek
Opis:
W polskiej doktrynie i judykaturze dominuje pogląd, że po śmierci spadkodawcy, osobom dziedziczącym w drugiej i dalszej kolejności przysługuje uprawnienie do odrzucenia spadku, o ile osoby silniej powołane nie chcą lub nie mogą być spadkobiercami. Stanowisko to jest niekorzystne dla osób słabiej powołanych do spadku. Wcześniejsze (antycypujące) odrzucenie spadku uznawane jest bowiem za nieważne jako dokonane pod warunkiem, że odrzucający spadek zostanie spadkobiercą (art. 1018 § 1 k.c.). W artykule podjęto próbę krytyki tego stanowiska. Zdaniem autora z chwilą śmierci spadkodawcy oświadczenie o odrzuceniu spadku może być złożone także przez osobę słabiej powołaną do spadku, a więc dziedziczącą w drugiej i dalszej kolejności. Skuteczność takiej czynności, z uwagi na obowiązywanie conditio iuris, jest jednak zawieszona do chwili, w której okaże się, że osoby silniej powołane do spadku nie chcą lub nie mogą być spadkobiercami. Antycypujące odrzucenie spadku de lege lata jest zatem dopuszczalne. Wobec rozbieżności w doktrynie i jednoznacznego stanowiska judykatury w artykule w ramach uwag de lege ferenda zaproponowano wprowadzenie do Kodeksu cywilnego stosownego uregulowania na wzór § 1946 BGB.
The prevailing view in the Polish doctrine and judicature is that after the death of the testator, the persons inheriting thereafter in the second and further sequence, have the right to reject the inheritance, as long as none of the persons appointed to inherit on a stronger basis wants to or can become an heir. This view is unfavourable for the persons appointed to the inheritance on a weaker basis. Earlier (anticipatory) rejection of the inheritance is assumed to be invalid, as performed under the condition that the person rejecting the inheritance would become the heir (Article 1018 § 1 of the Civil Code). This paper is the attempt to present criticism of such a view. In the opinion of the author, with the moment of the testator’s death, the declaration on rejecting of the inheritance may be also made by the person appointed to the inheritance on a weaker basis, and thus inheriting in the second or further sequence. The effectiveness of such an act in law, due to the conditio iuris in force, is, however suspended until it turns out that the persons appointed to the inheritance on a stronger basis do not want to inherit or cannot become heirs. Thus, anticipatory rejection of the inheritance is admissible de lege lata. Given the discrepancies in the doctrine and unambiguous position of the judicature, the introduction of appropriate provisions into the Civil Code, similar to the regulation of § 1946 BGB, is suggested in the article within the de lege ferenda comments.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2021, 83, 3; 93-106
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies