Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "criminal law," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 21
Tytuł:
O możliwym wykorzystaniu modeli argumentacyjnych w obszarze doktryny i praktyki prawa karnego materialnego – przyczynek do dyskusji
On the possible use of argumentative models in the doctrine and practice of substantive criminal law – a contribution to the discussion
Autorzy:
Fila, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120247.pdf
Data publikacji:
2022-03-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
criminal law
argumentative models
act in criminal law
criminal law facts
prawo karne
modele argumentacyjne
czyn w prawie karnym
prawnokarne fakty
Opis:
Artykuł przedstawia propozycję aplikacji stosowanych w teorii argumentacji modeli argumentacyjnych na potrzeby identyfikacji twierdzeń formułowanych w obszarze nauki i praktyki prawa karnego materialnego. Hipotezą badawczą uczyniono założenie, że wbrew pozorom, doktryna i praktyka prawa karnego nie powinny zamykać się tylko wewnątrz tradycyjnej argumentacji retoryczno-topicznej, albowiem mnogość wątków, przewijających się zarówno w obszarze nauki o przestępstwie, jak i innych działach prawa karnego materialnego, niejako wymusza sięgnięcie także po te argumentacje, które są właściwe dla innych modeli, a więc przykładowo dla modeli epistemiczno-technologicznego oraz komunikacyjnego. Tym sposobem wzajemne przenikanie się określonych typów twierdzeń, co uwypuklone zostaje w szczególności w odniesieniu do twierdzeń deontycznych, pozwala na różnicowania znaczenia prawdy w obszarze prawa karnego materialnego i skutkuje zachowaniem spójności metodologicznej pojawiających się na tym gruncie różnorakich w swej istocie argumentów.
The text proposes applications of argumentation models used in argumentation theory for the purposes of identifying statements formulated in the field of substantive criminal law science and practice. The research hypothesis is based on the assumption that, contrary to appearances, the doctrine and practice of criminal law should not confine themselves only to the traditional rhetorical and topical argumentation, because the multitude of threads, appearing both in the field of criminal law science and other areas of substantive criminal law, somehow necessitates also reaching for arguments that are appropriate for other models, for example epistemic-technological and communicative models. In this way, the interpenetration of certain types of statements, which is emphasized in particular in relation to deontic statements, allows for the differentiation of the meaning of truth in the area of substantive criminal law, resulting in the methodological consistency of the various essentially heterogeneous arguments appearing on this ground.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2022, 84, 1; 23-36
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podżeganie i pomocnictwo do czynu popełnianego za granicą
Aiding and abetting an act committed abroad
Autorzy:
Demenko, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037327.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
criminal law
abetting
aiding
transnational criminal law
jurisdiction
prawo karne
podżeganie
pomocnictwo
prawo karne międzynarodowe
jurysdykcja
Opis:
Artykuł poświęcony jest problematyce odpowiedzialności karnej podżegacza i pomocnika za podżeganie lub pomocnictwo do czynów, które mają zostać popełnione poza terytorium Polski. Zgodnie z art. 18 § 2 i § 3 polskiego Kodeksu karnego nakłanianie do oraz ułatwianie popełnienia czynu zabronionego jest zabronione pod groźbą kary. Wątpliwe jest przy tym to, czy owe regulacje mają zastosowanie do sytuacji, gdy czyn, do którego popełnienia sprawca nakłania lub popełnienie którego ułatwia, ma być realizowany za granicą. Co do zasady możliwości takiej wyłączyć nie można. Istnieją jednak pewne kategorie czynów, w odniesieniu do których karalność podżegania czy pomocnictwa do ich zagranicznego popełnienia jest wyłączona. Po pierwsze, z uwagi na to, że znamię danej czynność wykonawczej może wypełnić jedynie zachowanie na terenie Polski, po drugie, dlatego że dane dobro może zostać zaatakowane tylko w kraju oraz, po trzecie, ponieważ wykonanie czynu za granicą nie będzie miało charakteru nieostrożnego, przekraczającego dozwolone ryzyko.
The paper discusses the problem of criminal responsibility of secondary parties for inciting and aiding an act that is committed outside of Polish territory. According to Article 18 § 2 and § 3 of the Polish Criminal Code, encouraging and supporting a prohibited act are under penalty. It is debatable whether those regulations apply if the advocated or assisted act is to be performed abroad. In principle, such a possibility cannot be excluded, but there are certain categories of acts in case of which aiding or abetting an out-of-country commitment shall not be penalized. Firstly because the prohibited act can be performed only on Polish territory, secondly because the protected good can be attacked only domestically, and thirdly, because the performance of the act abroad will not be of a reckless nature, exceeding the permitted risk.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2021, 83, 3; 139-151
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Politically correct hate speech
Autorzy:
Demenko, Anna
Urbańczyk, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037296.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
hate speech
political correctness
criminal law
freedom of speech
rules of precaution
Opis:
In the paper we discuss the reasons behind a specific permissiveness of the Polish judicial authorities with regard to hate speech. Hate speech is criminalized by various provisions of the Polish Criminal Code. But as conducted surveys and statistics show, these regulations do not seem to be used adequately. The acceptance of hate speech does not necessarily result from the fact that we are a less tolerant society, but also to a large extent, from the fact that the scope of what is allowed to be said, especially publicly, is in Poland very broad. Paradoxically, it seems that in this ‘new democracy’ there is more freedom of speech than in Western countries, where political correctness plays a very important role in public and social life. The lack of responsibility that goes with freedom of speech and of boundaries on what might be expressed in public, the scurrilous language used also by high-ranking officials, influence the rules of socially acceptable behaviour. These rules also influence the scope of what is considered criminal behaviour. When tackling the problem of the acceptance of hate speech, it is also very important to remember that legal acts, especially criminal law, might not necessarily be the best way to change the attitudes in a society. Restrictions on freedom of speech might not only have a freezing effect but also be counterproductive – that which it is prohibited to say tends to be said more. The problem is to strike the right balance between those two possible outcomes.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2020, 82, 3; 169-177
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walka z terroryzmem jako zadanie prawa karnego – uwagi na marginesie wprowadzenia do Kodeksu karnego art. 259a
Fighting terrorism as an objective of criminal law – remarks concerning the introduction of Article 259(a) to the Polish Penal Code
Autorzy:
Byczyk, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/694084.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
amendment of the criminal law
terrorist offences
unconstitutionality
nowelizacja prawa karnego
przestępstwa terrorystyczne
niekonstytucyjność
Opis:
By virtue of the Anti-Terrorist Act of 10 June 2016, the provisions of the Additional Protocol to the Council of Europe Convention on the Prevention of terrorism have been incorporated into to the Polish legal system. As the result, a new Article 259a has been added to the Polish Penal Code. A short analysis of this new regulation conducted within this paper has revealed a number of profound doubts about its wording and its possible interpretations. The legislator appears to be clearly violating the basic principles of good criminal law by valuing twice the same the intent of a perpetrator: primarily as the very ratio legis of criminalization and secondly as the basis for theobligatorily increased severity of punishment. Consequently, the perpetrator is being punished for a normally legal act yet committed with a special intent and because of this special intent is being punished more severely (sic!). Those doubts constitute the starting point for more general considerations about the choice of a proper method of criminal reaction to prohibited acts committed by the perpetrators, whose the motifs are considered to have been especially noxious, like in the case of the terrorists. The analysis has led to a conclusion that the current shape of the regulations in Poland aimed at combating the growing phenomena of terrorism gives rise to seriousdoubts about their inner coherence and congruence with the constitutional norms. It is to be hoped that as soon as the full democratic procedures in Poland are restored they will be verified by a competent and independent constitutional court.
Mocą ustawy z dnia ustawa z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych do polskiego porządku prawnego implementowane zostały postanowienia Protokołu dodatkowego Konwencji Rady Europy o Zapobieganiu Terroryzmowi, w wyniku czego do Kodeksu karnego dodano m.in. art. 259a. Analiza tej regulacji wywołuje szereg wątpliwości o charakterze dogmatycznym, chociażby z powodu dwukrotnego wartościowania szczególnego zamiaru sprawcy, po pierwsze - jako ratio legis kryminalizacji, po drugie - jako podstawa do obligatoryjnego zaostrzenia kary. Wątpliwości te stanowią punkt wyjścia rozważań o charakterze bardziej ogólnym, tj. wyboru właściwego sposobu prawnokarnej reakcji na czynu zabronione sprawców działających z pobudek zasługujących na szczególne potępienie. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że obecny kształt regulacji ukierunkowanych na zwalczanie coraz bardziej rozpowszechnionego w Europie niebezpiecznego zjawiska terroryzmu budzi poważne zastrzeżenia co do ich wewnętrznej spójności oraz zgodności z normami konstytucyjnymi.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2017, 79, 1; 73-84
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strona podmiotowa czynu zabronionego niepoczytalnego sprawcy
Subjective features of a criminal act committed by an insane perpetrator
Autorzy:
Kowalewska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693018.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
subjective
features
insanity act in criminal law
strona podmiotowa
niepoczytalność
czyn w prawie karnym
Opis:
This paper concerns the subjective features of a criminal act committed by an insane perpetrator. This problem has been discussed in the Polish doctrine of criminal law on a number of occasions, but no clear answers to some crucial questions has been offered. Thus the attempt to highlight the main concerns and their possible solutions. The issues under review include the essence of insanity, the issue of recognising an insane perpetrator’s behaviour as an act in criminal law, the voluntary commission of the act, and, finally, the possibility of attributing mens rea to an insane perpetrator.
Artykuł dotyczy problematyki strony podmiotowej czynu zabronionego niepoczytalnego sprawcy. Zagadnienie to było już kilkakrotnie podejmowane w polskiej nauce prawa karnego, brak jest jednak jednoznacznych odpowiedzi na kluczowe pytania z nim związane. W artykule podjęta została więc próba naświetlenia podstawowych problemów i ich możliwych rozwiązań. Analizie została poddana istota niepoczytalności, kwestia uznania zachowania niepoczytalnego sprawcy za czyn na gruncie prawa karnego oraz dowolności tego czynu, wreszcie sama możliwość przypisania niepoczytalnemu sprawcy umyślności albo nieumyślności w popełnieniu czynu zabronionego.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 3; 111-122
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The discretion of the EU Member States in shaping the non-conviction based confiscation regime in the light of CJEU and ECHR case law
Autorzy:
Wycichowski-Kuchta, Gniewomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28866289.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
non-conviction based confiscation
asset recovery
cooperation in criminal matters
EU criminal law
organized crime
forfeiture
human rights
Opis:
The research presented in the article aims to assess the scope of the normative freedom of EU Member States when implementing non-conviction based confiscation. This study was based on the case law of the Court of Justice of the European Union (CJEU) and the European Court of Human Rights (ECHR). The study shows that despite the broad discretion of the Member States resulting from the position of the CJEU, domestic regulation of this type of confiscation falls outside the scope of EU law; the extensive jurisprudence of the ECHR sets quite precise boundaries concerning the concept of confiscation without prior conviction. Thus, it limits the discretion of Member States in this regard, providing both safeguards for individuals and guidelines for national legislators that intend to develop non-conviction based confiscation regimes in their domestic legal system.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2023, 85, 4; 27-47
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wypowiedź jako czynność sprawcza – na przykładzie znieważenia przedmiotu czci religijnej
An expression as a criminal act – on the example of ‘insulting’ an object of religious worship
Autorzy:
Demenko, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693010.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
an act of expression
criminal law
insulting religious feelings
communication
prawo karne
wypowiedź
znieważenie
obraza uczuć religijnych
komunikacja
Opis:
The purpose of this paper is to analyse the act of ‘insulting’ an object of religious worship, within the meaning of Article 196 of the Penal Code, in the wider context of ‘speech crime’ (crime whose essence is an act of expression, understood as an intentional transmission, manifestation of certain information or content by the perpetrator to specific or unspecified recipients). In the event of this type of crime, it is necessary to determine the meaning and the content of this conduct, perceived not only as a psychophysical act, and to assess the conduct in terms of the statutory features of a prohibited act. The crime of blasphemy set out in Article 196 of the Penal Code provides grounds for further considerations on the principles to be applied while determining the meaning of an act of expression. Presuming that every such act is a symbolic act, it is necessary to rely on conventions adopted by the recipients of this expression and on culturally determined meanings. The scope of criminalisation of the offence of blasphemy, as a speech crime, is determined not only by the provisions of criminal law in force but primarily by exceptionally variable, unstable and diverse cultural conventions and assumptions. Under the current social conditions, the formulation of the principles of selecting these conventions is necessary to be re-examined and the generally accepted model of ‘average social sensitivity’ ought to be abandoned.
Przedmiotem opracowania jest analiza czynności sprawczej znieważenia przedmiotu czci religijnej w rozumieniu art. 196 k.k., w szerszym kontekście tzw. przestępstw z wypowiedzi, tj. takich, których istotą czynności sprawczej jest wypowiedź rozumiana jako pewien intencjonalny przekaz, uzewnętrznienie przez sprawcę wobec określonych bądź nieokreślonych odbiorców pewnych informacji/treści. W przypadku tego typu przestępstw ‒ przy dokonywaniu oceny danego zachowania pod kątem wypełnienia przedmiotowych znamion czynu zabronionego ‒ konieczne jest ustalenie sensu i treści czynności postrzeganej nie tylko jako akt psychofizyczny. Uregulowane w art. 196 k.k. przestępstwo obrazy uczuć religijnych stanowi podstawę do rozważań na temat zasad, według jakich należałoby ustalać owo „znaczenie” danej czynności. Przyjmując, że każda wypowiedź stanowi czynności symboliczną, konieczne jest odwołanie się do konwencji przyjętych w kręgu obiorców danej wypowiedzi i do kulturowo determinowanych znaczeń. Zakres kryminalizacji przestępstwa obrazy uczuć religijnych jako przestępstwa z wypowiedzi wyznaczają więc nie tylko obowiązujące przepisy prawa karnego, lecz przede wszystkim wyjątkowo zmienne, płynne i różnorodne konwencje kulturowe i założenia. Sformułowanie w obecnych warunkach społecznych zasad dokonywania wyboru tych konwencji wymaga ponownej analizy i odejścia od modelu powszechnie przyjętej, przeciętnej wrażliwości społecznej.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 4; 137-149
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kara ograniczenia wolności z zastosowaniem dozoru elektronicznego – utracona szansa naprawy tej kary w polskim prawie karnym
A restriction of liberty order monitored electronically – a lost chance in Polish criminal law
Autorzy:
Grudecki, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693914.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
criminal law
system of punishment
restriction of liability
electronic surveillance
prawo karne
system kar
kara ograniczenia wolności
dozór elektroniczny
Opis:
The Act on the Amendments to the Penal Code and some other Acts of 20 February 2015 modified many regulations concerning the structure and the way of executing penalties, including the restriction of liberty. In this paper, the reasons for the implementation of an order requiring a person to remain within their home or stay at the restriction place, being electronically monitored, are presented and assessed. This is followed by the assessment of the provisions of the Executive Penal Code governing this form of punishment, which was briefly available under Polish criminal law. The author presents the reasons why a restriction of liberty order had been introduced in the first place and then abolished by the Act Amending the Executive Penal Code of 11 March 2016 and offers his own explanation of this. He also examines whether the amendment of February 2015 was a right decision and presents his own views, concluding with some de lege ferenda points regarding the possibility of re-introducing the order of the restriction of liability, but with certain amendments pertaining to the detailed execution of this order.
Ustawa z 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 396) wprowadziła liczne zmiany w przepisach dotyczących struktury oraz wykonywania kar, m.in. reformując sposób wykonywania kary ograniczenia wolności. W publikacji autor przedstawił powody wprowadzenia obowiązku pozostawania w miejscu stałego pobytu lub w innym wyznaczonym miejscu z zastosowaniem systemu dozoru elektronicznego jako jednej z form kary ograniczenia wolności, dokonał oceny tej, niestety krótko obowiązującej, zmiany w polskim prawie karnym. Autor omówił również pokrótce przepisy Kodeksu karnego wykonawczego, które regulowały dokładnie sposób wykonywania kary ograniczenia wolności w formie stanowiącej przedmiot publikacji, a także zaprezentował przyczyny cofnięcia tej części reformy ustawą z 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny i ustawy – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. poz. 428). Podjął też próbę odpowiedzi na pytanie, czy przywrócenie dozoru elektronicznego jako systemu wykonywania kary pozbawienia wolności było słuszne. Autor zaproponował też uwagi de lege ferenda odnośnie do przywrócenia usuniętej ustawą z 11 marca 2016 r. omawianej formy kary ograniczenia wolności z pewnymi zmianami co do szczegółów dotyczących sposobu jej wykonywania, które powinny znaleźć się w Kodeksie karnym wykonawczym.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2017, 79, 4; 121-133
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reguła wyłączności polskiego ustawodawstwa karnego skarbowego w zakresie typizacji czynu zabronionego jako ,,przestępstwa skarbowego’’ lub ,,wykroczenia skarbowego’’
The rule of exclusivity of the Polish fiscal criminal code in the area of standardisation of a prohibited act as a ‘fiscal offence’ or a ‘fiscal petty crime’
Autorzy:
Włodkowski, Olaf
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693574.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
fiscal criminal law
fiscal criminal code
fiscal offence
fiscal petty crime
codification
polskie prawo karne skarbowe
Kodeks karny skarbowy
przestępstwo skarbowe
wykroczenie skarbowe
odyfikacja
ekodyfikacja
przestępstwa i wykroczenia skarbowe
Opis:
The rule of exclusivity of fiscal criminal legislation in the area of standardisation of a prohibited act as a ‘fiscal offence’ or ‘fiscal petty crime’ has been a traditional normative regulation of fiscal criminal law since 1926. It is one of the specifics of that law. Despite the fact that the above rule is in force and binding, there occur problems related to the location of this category of prohibited acts in legislative practice. Whether a certain prohibited act is classified as a fiscal offence or a fiscal petty crime is decided by the legislator who locates a given act in the Detailed Part of the Fiscal Penal Code. Acts that have been included in that part of the Fiscal Penal Code are either fiscal offences or fiscal petty crimes while all other acts, not included in that part, are either common offences or common petty crimes. In practice this means that Articles 1-53 of the Fiscal Penal Code apply only to fiscal offences and fiscal petty crimes referred to in the Detailed Part of the Fiscal Penal Code. A further analysis leads to a conclusion that the provisions of the Fiscal Penal Code cannot be divided and transferred to the Criminal Code regulations and the Code of Petty Crimes. The rule of exclusivity of fiscal criminal legislation in the area of standardisation of a prohibited act as a ‘fiscal offence’ or ‘fiscal petty crime’ is a well-founded and indispensable regulation of fiscal criminal law.
Reguła wyłączności ustawodawstwa karnego skarbowego w zakresie typizacji czynu zabronionego jako „przestępstwa skarbowego” lub „wykroczenia skarbowego” jest tradycyjnym rozwiązaniem normatywnym prawa karnego skarbowego od 1926 r. Jest to jedna z swoistości prawa karnego skarbowego na tle prawa karnego powszechnego (pospolitego). Pomimo obowiązywania reguły wyłączności ustawodawstwa karnego skarbowego w zakresie typizacji czynu zabronionego jako „przestępstwa skarbowego” lub „wykroczenia skarbowego”, w praktyce legislacyjnej pojawiają się problemy związane z lokalizacją tej kategorii czynu zabronionego. O zaliczeniu danego typu czynu zabronionego do kategorii przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego decyduje normodawca, lokalizując ten typ czyn zabronionego w części szczególnej Kodeksu karnego skarbowego. To, co jest w części szczególnej Kodeksu karnego skarbowego, jest przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym, a to, co jest poza Kodeksem karnym skarbowym, jest przestępstwem powszechnym lub wykroczeniem powszechnym. W praktyce oznacza to, że przepisy art. 1-53 k.k.s stosuje się tylko do przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych z części szczególnej k.k.s. Analiza przeprowadzona przez autora prowadzi także do wniosku, że rozparcelowanie przepisów Kodeksu karnego skarbowe (do Kodeksu karnego i Kodeksu wykroczeń) nie jest możliwe do przeprowadzenia. Reguła wyłączności ustawodawstwa karnego skarbowego w zakresie typizacji czynu zabronionego jako „przestępstwa skarbowego” lub „wykroczenia skarbowego” jest rozwiązaniem normatywnym zasadnym i niezbędnym na gruncie ustawodawstwa karnego skarbowego.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 2; 123-138
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karnoprawna odpowiedzialność sprawców przestępstw przeciwko dobrom kulturalnym popełnionych w okresie konfliktu zbrojnego jako element międzynarodowej ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego
Criminal-law liability of perpetrators of crimes against cultural goods committed during armed conflicts as part of the international protection of the world cultural heritage
Autorzy:
Gerecka-Żołyńska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693153.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
criminal law protection of world heritage
individual criminal liability of natural persons
International Criminal Court
armed conflicts
jurisdiction
karnoprawna ochrona światowego dziedzictwa
indywidualna odpowiedzialność karna osób fizycznych
Międzynarodowy Trybunał Karny
konflikt zbrojny
jurysdykcja
Opis:
The article presents two international documents produced in the last decade of the twentieth century, the adoption of which was intended to contribute, among other things, to a more effective protection of cultural assets in times of armed conflicts. The increase in their effectiveness was mainly the result of distinguishing individual criminal liability of perpetrators of offences against cultural property by national and international jurisdictions. Accordingly, the provisions of Second Protocol to the Hague Convention of 1954 for the Protection of Cultural Property in the Event of Armed Conflict (1999) and the provisions of the Statutes of the International Criminal Court have been duly discussed. Attention was drawn to the similarities and differences in these documents which allow to eliminate the existing legal loopholes and the still unsatisfactory level of protection of cultural goods in times of armed conflicts.
W artykule przedstawiono dwa dokumenty międzynarodowe powstałe w ostatniej dekadzie XX w., a których przyjęcie miało przyczynić się m.in. do zagwarantowania skuteczniejszej ochrony dóbr kulturalnych w okresie konfliktów zbrojnych. Wzrost skuteczności połączono przede wszystkim z kwestią wyodrębnienia indywidualnej odpowiedzialności karnej sprawców przestępstw przeciwko wskazanym dobrom, w obrębie jurysdykcji krajowych i jurysdykcji międzynarodowej. Omówiono zatem w odpowiednim zakresie postanowienia Drugiego protokołu do Konwencji o ochronie dóbr kulturalnych w okresie konfliktu zbrojnego oraz Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego. Zwrócono uwagę na podobieństwa i różnice w zakresie, w jakim wskazane dokumenty pozwalają wyeliminować istniejące dotychczas luki prawne oraz w jakim utrzymują nadal niesatysfakcjonujący społeczność międzynarodową poziom ochrony dóbr kulturalnych w okresie konfliktu zbrojnego.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 1; 255-267
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komunikatywność tekstu prawnego a derywacyjna koncepcja wykładni prawa (aspekt rozumienia normy sankcjonowanej)
Communicativity of legal texts vs. the derivate concept of the interpretation of law (the aspect of understanding the norms sanctioned)
Autorzy:
Siwek, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693590.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
comprehensibility of legal text
legal clarity
legal certainty
interpretation of the law
knowledge of the law
criminal law
komunikatywność tekstu prawnego
jasność prawa
pewność prawa
wykładnia prawa
znajomość prawa
prawo karne
Opis:
The aim of the article is to confront the postulate of the comprehensibility of legal texts with the derivative concept of the interpretation of law by Maciej Zieliński. The point of reference are provisions of penal legislation (norms or criminal law and their understanding) and how they are understood by persons with vocational, secondary and post-secondary education, who constitute the majority of the Polish population. Using the protective function of the penal law, an attempt has been made to question the thesis that provisions of criminal law are comprehensible and understood by their interpreters who are the above individuals. The assumptions of the derivative concept of interpretation require that the interpreter has an extraordinary legal knowledge. Therefore the area where the traditional formula of ignorantia legis non excusat is used should be considerably limited.
Przedmiotem artykułu jest konfrontacja postulatu komunikatywności tekstu prawnego z derywacyjną koncepcją wykładni prawa Macieja Zielińskiego. Przedmiotem odniesienia uczyniono normę sankcjonowaną z perspektywy osoby o wykształceniu zawodowym, średnim i policealnym, a więc dominującym wśród polskiej populacji. Wykorzystując ochronną funkcję prawa karnego, autor podjął próbę zakwestionowania tezy, że przepisy karnoprawne są komunikatywne dla tak określonego interpretatora. Zastosowanie założeń derywacyjnej koncepcji wykładni uświadamia, że zarówno zjawisko rozczłonkowania (na poziomie syntaktycznym oraz treściowym) oraz wykorzystanie dyrektywy języka prawniczego (literatury i orzecznictwa), które – ponieważ stanowią powszechnie obowiązujący materiał interpretacyjny na równi z wykładnią autentyczną i mają w działaniu interpretacyjnym pierwszeństwo przed językiem ogólnym – wymagają od interpretatora nieprzeciętnej wiedzy prawniczej oraz prowadzenia żmudnych poszukiwań, co czyni prawo karne niezrozumiałym. W konsekwencji istotnemu praktycznemu ograniczeniu powinna podlegać sfera stosowania tradycyjnej formuły ignorantia legis non excusat.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 4; 69-79
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy wykładnicze wybranych znamion zbrodni przeciwko ludzkości
Problems of meaning and interpretation related to selected elements of crimes against humanity in Polish criminal law
Autorzy:
Paszko, Marlena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120217.pdf
Data publikacji:
2022-03-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
crime against humanity
prohibition of the homonymous interpretation of legal terms
attack
international criminal law
zbrodnia przeciwko ludzkości
zakaz wykładni homonimicznej
zamach
międzynarodowe prawo karne
Opis:
Częstokroć na gruncie regulacji zbrodni przeciwko ludzkości pojawiają się uzasadnione wątpliwości interpretacyjne co do znaczenia wyrażeń, którymi posługuje się ustawodawca. Pierwsza z tych wątpliwości wiąże się ze stosowaniem aktów prawa międzynarodowego. Z kolei druga sprowadza się do nieprzestrzegania przez ustawodawcę zasad poprawnej legislacji, przyczyniającej się do powstania lub zwiększenia zamętu interpretacyjnego. W tym stanie rzeczy przedmiotem badań należy uczynić to, co stanowi istotny problem w właściwym zdekodowaniu znamion zbrodni przeciwko ludzkości.
Frequently, on the basis of regulating crimes against humanity, justified interpretational doubts arise as to the meaning of the expressions used by the legislator. The first of these involves parallel application of acts of international law. The second one can be reduced to numerous allegations concerning the legislator’s failure to comply with the principles of correct legislative technique. This creates or increases interpretational confusion of the law. This article presents the most important problems related to the structure of the elements of the crimes against humanity.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2022, 84, 1; 37-49
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SPORY W LITERATURZE NIEMIECKIEJ O NIEZGODNE Z PRAWDĄ ZEZNANIA OSKARŻONEGO O POPEŁNIENIE PRZESTĘPSTWA
DISPUTES IN GERMAN LITERATURE REGARDING THE UNTRUE EVIDENCE PROVIDED BY A PERSON ACCUSED OF AN ALLEGED CRIME
Autorzy:
Byczyk, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693726.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
penal law
criminal law
criminal procedure
accused
the right to lie
justification
German law
law comparatistics
history of law
penal process
exception to the prohibition of committing offences
criminal procedure and the constitution
prawo karne
postępowanie karne
oskarżony
prawo do kłamstwa
kontratyp
prawo niemieckie
komparystyka prawna
historia prawa
proces karny
kontratypy pozaustawowe
gwarancje procesowe
Opis:
An attempt is being made to outline the historical evolution of the debate in the German doctrine concerning the right of the accused to lie. The considerations begin with a claim that this issue was not solved during the codification work carried out in the nineteenth century, and had consequently given rise to an ample discussion among German lawyers, that resulted in the formulation of three major positions. According to the first one, the accused in the penal process should be obliged to confess the truth. The opposite view stressed that the accused could resort to lying as long as he did not infringe the rights of others. And only recently (R. Torka) has originated a conception that under certain circumstances, namely when infringing the rights of the others is the sine que non condition for the escaping of criminal responsibility, a so-called right to lie of the accused has to be taken into account. The arguments brought to life by German lawyers may also considerably enrich the debate over the same issue in Poland.
Autor stara się przedstawić ewolucję debaty na temat prawa oskarżonego do kłamstwa w doktrynie niemieckiej. Punktem wyjścia rozważań autora jest stwierdzenie, że problem ten nie został rozstrzygnięty w trakcie prac kodyfikacyjnych w XIX w. Dało to asumpt do szerszej debaty prawników niemieckich. Wykształciły się zasadniczo trzy główne stanowiska. Wedle pierwszego z nich oskarżony w procesie karnym powinien być zobligowany do wyjaśniania zgodnie z prawdą. Pogląd przeciwstawny przyznawał mu w tej materii pełną swobodę, ograniczoną jedynie prawami osób trzecich. Dopiero niedawno pojawiła się koncepcja (R. Torka), że w pewnych okolicznościach, a więc wtedy, gdy naruszenie praw innych osób ma być warunkiem sine qua non uniknięcia odpowiedzialności karnej, przyjąć należy tak zwany kontratyp prawa do kłamstwa. Argumenty podnoszone przez jurystów niemieckich mogą również wzbogacić debatę na ten temat prowadzoną w Polsce.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 1; 133-143
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Istota przestępstw indywidualnych
The essence of individual crimes
Autorzy:
Pilarczyk, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/692774.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
criminal penal law
individual crimes
common crimes
abetment in crime
prawo karne
przestępstwa indywidualne
przestępstwa powszechne
współsprawstwo
Opis:
The purpose of this article is presentation of the exiting studies on the nature of individual crimes and identification of the main attributes of these acts. In the author’s opinion this subject matter has been neglected by scholars and therefore needs a more thorough analysis. First, the author points to the inaccuracies concerning the very name this category of prohibited acts has been given, and the abuse of the term ‘crime’ when referring to those acts. After that, he specifies which types of norms apply to these types of acts. He also describes the differences between individual and common crimes, and draws attention to the considerable heterogeneity of individual crimes, as can be seen from the quantity of various attributes describing the perpetrators of these crimes. The number of classes of prohibited acts that are similar to individual crimes is an additional proof of that variety. The next step is to show the essential differences between prohibited acts and individual crimes, asking a question, though, whether making such distinction makes any sense. Finally, the key issue, which is the specification of the distinctive features differentiating individual crimes, is addressed. These are the features that are primarily responsible for the possibility of committing or not committing of a crime by anyone, which possibility is of a nature independent of the perpetrator, but relative to his relationship with the external world.
Celem artykułu jest przedstawienie dotychczasowych opracowań na temat istoty przestępstw indywidualnych oraz wskazanie najważniejszych cech tej grupy czynów zabronionych. Zdaniem autora bowiem brakuje opracowań dogłębnie zajmujących się tą tematyką. W pierwszej kolejności autor wskazuje na nieścisłości związane z samą nazwą tej kategorii czynów zabronionych i niepotrzebnym użyciem w ich nazwie słowa „przestępstwo” oraz określa, jakiego rodzaju normy występują przy tego rodzaju czynach zabronionych. Charakteryzuje także różnice pomiędzy przestępstwami indywidualnymi a powszechnymi. Ponadto autor wskazuje na to, jak niejednorodna jest kategoria przestępstw indywidualnych, o czym świadczy ilość różnego rodzaju cech charakteryzujących podmioty tych przestępstw. Dowodem tej niejednorodności jest także liczba grup czynów zabronionych, które są podobne do przestępstw indywidualnych. Autor stara się wskazać na zasadnicze różnice i podobieństwa między nimi a przestępstwami indywidualnymi, zastanawiając się, czy ich odróżnianie od siebie ma sens. Na końcu przechodzi do kluczowego zagadnienia, jakim jest określenie cech, które wyróżniają przestępstwa indywidualne. Tą cechą przede wszystkim jest możliwość lub nie popełnienia danego przestępstwa przez wszystkich ludzi, która to możliwość ma charakter niezależny od sprawcy, ale uzależniony od jego relacji ze światem zewnętrznym.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 4; 189-201
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karnoprawna ochrona podejmowania działalności finansowej
Regulation of economic activity on the financial market in criminal law
Autorzy:
Ochman, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693299.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
criminal economic law
economic crimes
collective entities liability
financial market
prawo karne gospodarcze
przestępstwa gospodarcze
pozakodeksowe prawo karne gospodarcze
odpowiedzialność podmiotów zbiorowych
rynek finansowy
Opis:
The article is an attempt to reconstruct the current model of criminalisation of a breach of the regulation of economic activity in the financial market in Poland. The analysis will concern a model constructed in the descriptive perspective, contrasted in the theory of law to models constructed in the normative perspective. The subject of the analysis will be the description of  criminal behaviours with regard business activities undertaken in the financial market. The analysis seeks to answer questions about the limits and scope of criminalisation of unlawful establishment in the financial market, the legislative techniques typically used in criminal legislation and relevant punishment models.
Przedmiotem artykułu jest próba rekonstrukcji aktualnego ustawowego modelu kryminalizacji naruszenia reglamentacji w zakresie podejmowania działalności w ramach polskiego rynku finansowego. Chodzi o model konstruowany w perspektywie deskryptywnej jako model „odwzorowanie”, przeciwstawiany w teorii prawa kategorii modelu „wzoru”, właściwego dla modeli konstruowanych w perspektywie normatywnej. Analizie poddane zostaną wyłącznie te regulacje karne rynku finansowego, które dotyczą reglamentacji podejmowania działalności w tym obszarze. W konsekwencji bezpośredni przedmiot rozważań stanowić będą przepisy zawarte w ustawach regulujących funkcjonowanie sektorów bankowego, kapitałowego, ubezpieczeniowego i emerytalnego. Przeprowadzona analiza ma na celu udzielenie odpowiedzi na pytania o granice i zakres kryminalizacji bezprawnego podejmowania działalności na rynku finansowym, typowość stosowanych technik ustawodawstwa karnego oraz modelu karania w tym zakresie.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 2; 161-173
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 21

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies