Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Legitymizacja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Proces legitymizacji Trybunału Konstytucyjnego: podejście relacyjne
The legitimization of the Constitutional Tribunal: a relational approach
Autorzy:
Dębska, Hanna
Warczok, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037648.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Constitutional Tribunal
judges
legitimization
multiple correspondence analysis
relationality
Trybunał Konstytucyjny
sędziowie
legitymizacja
wieloraka analiza korespondencji
relacyjność
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie procesu legitymizacji Trybunału Konstytucyjnego. Perspektywa relacyjna, którą proponujemy, jest odmienna od prawniczej, dominującej w rozważaniach na ten temat. Traktujemy Trybunał jako rodzaj przestrzeni, usytuowany na przecięciu kilku światów społecznych (prawo, nauka, polityka, administracja), które na niego oddziałują. Badanie przeprowadziliśmy, analizując biografie wszystkich sędziów wybranych w latach 1985–2018. Sędziowie zostali potraktowani jako posiadacze znaczących społecznie zasobów – kapitałów (tytuł naukowy, zawód prawniczy, funkcja w administracji rządowej, mandat poselski itp.). Wykorzystując wieloraką analizę korespondencji, odtworzyliśmy przestrzeń Trybunału. Tym samym uchwyciliśmy nie tylko złożoność i wielowymiarowość legitymizacji polskiego sądu konstytucyjnego, lecz także zmiany tego procesu w czasie.
The aim of this article is to demonstrate the process of the legitimization of the Polish Constitutional Tribunal. In contrast to the dominant legal perspective, we consider the Tribunal relationally, as a kind of social space, located at the intersection of several social worlds that influence it (law, science, politics, and administration). The study concerns the biographies of all the judges elected from 1985 to 2018. Judges are treated as holders of various types of resources-capital (academic title, legal profession, government function, parliamentary mandate, etc.). The study, conducted by means of multiple correspondence analysis, allowed us to reconstruct the Constitutional Tribunal’s space. As a consequence, we have revealed not only the complexity and multidimensionality of the legitimacy of the Polish Constitutional Tribunal, but also captured its dynamic.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2020, 82, 2; 247-264
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kompetencje zawodowe sędziów a instytucjonalizacja partycypacji społecznej w wymiarze sprawiedliwości
Judges’ professional competencies and the institutionalization of social participation in the judicial system
Autorzy:
Żak, Mariola
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037237.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
judges’ professional competencies
capabilities approach
civic participation
empowerment
deliberative democracy
right to justification
public legitimacy
kompetencje zawodowe sędziów
perspektywa zdolności
partycypacja obywatelska
upełnomocnienie
demokracja deliberatywna
prawo do uzasadnienia
legitymizacja publiczna
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest określenie relacji między kompetencjami zawodowymi sędziów a rozwojem instytucji partycypacji obywatelskiej i publicznych praw podmiotowych trzeciej generacji o charakterze pozytywno-partycypacyjnym. Artykuł podzielono na dwie części. W pierwszej części zostaną scharakteryzowane elementy tzw. „triady” kompetencyjnej sędziego w celu wykazania, że refleksyjne kształtowanie kompetencji stanowi warunek konieczny pełnego uczestniczenia we współczesnej praktyce prawniczej i rozwijania ideału wspólnoty inkluzyjnej. W drugiej części artykułu podjęto próbę weryfikacji tezy, że instytucje demokracji partycypacyjnej tworzą optymalne warunki dla wykorzystania kompetencji sędziowskich w procesach upełnomocnienia obywateli. Perspektywa kompetencji została najszerzej recypowana na gruncie teorii demokracji deliberatywnej. Dlatego filozoficznoprawnego uzasadnienia związku między kompetencjami zawodowymi prawników a ideą partycypacji społecznej należy poszukiwać na gruncie teorii dyskursu.  
The purpose of the article is to determine the relationship between judges’ professional competencies as special kind of capabilities and the development of institutions of civic participation, as well as the protection of third-generation, public positive-participatory rights. This paper is divided into two parts. The first part presents the elements of so-called judge’s competence ‘triad’ to demonstrate that reflexive competence formation is a necessary condition for full participation in contemporary legal practice, and for developing the ideal of inclusive community. Next, an attempt is made to verify the thesis that participatory democracy institutions create optimal conditions for the use of judges’ competencies in the processes of citizens’ empowerment. The capabilities approach has been most widely adopted in deliberative democracy theory. Therefore, the philosophical and legal justification of the relationship between the professional competencies of lawyers and the idea of social participation should be sought on the basis of discourse theory.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2020, 82, 3; 61-75
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
70 lat Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka – pomnik czy żywy dokument?
The Universal Declaration of Human Rights 70 years on-monument or living document?
Autorzy:
Kędzia, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693243.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
declaration
human rights
responsibility
legitimacy
universality
holistic
economic
social and cultural rights
civil and political rights
binding force
customary law
jus cogens
deklaracja
prawa człowieka
odpowiedzialność
legitymizacja
uniwersalność
holistyczny
prawa gospodarcze
socjalne i kulturalne
prawa osobiste i polityczne
moc wiążąca
prawo zwyczajowe
ius cogens
Opis:
The article poses a question about the current meaning of the Universal Declaration of Human Rights. The starting point is the analysis of the legitimacy of the Declaration, which leads to the conclusion that the support for it has not been eroded by the passage of time, but has indeed gained strength. The Declaration's message on the universality of human rights is taken from the perspective of the controversy surrounding this principle during the drafting process and in the light of the subsequent debates related to the Second World Conference on Human Rights in Vienna in 1993. The Declaration and Programme of Action not only stressed that the universal nature of human rights is beyond question, but also pointed to the importance of national and regional specificities, and various historical, cultural and religious conditions that, however, do not relieve states, regardless of their political, economic and cultural systems, of the obligation to promote and protect all human rights. The InterAction Council's initiative to develop a Universal Declaration of Human Responsibility is presented as an attempt to reconcile different doctrinal and political positions with regard to the universality of human rights. The conclusion of these considerations is the expectation that the already visible tendency to absorb various philosophical, doctrinal and cultural traditions in order to enrich human rights justifications will prevail over attempts to question the universality of rights in the name of regional or other distinctions. The Universal Declaration was also a testimony to the holistic approach to human rights, encompassing economic, social, cultural, as well as personal and political rights. The subsequent winding road in attitudes to the two main categories of rights at the international arena ultimately led to the return of the spirit and letter of the Declaration and the recognition of equality of all rights in the legal and institutional-procedural dimensions. Various aspects of the Declaration's binding force and related controversies have been presented in the context of its status as a resolution of the UN General Assembly, as an interpretation of the UN Charter, as customary law and jus cogens, and the concept of so-called UN law. The last part attempts to justify why the Declaration should be seen as a living document.
Artykuł stawia pytanie o obecne znaczenie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Punktem wyjścia jest analiza legitymizacji Deklaracji, która prowadzi do wniosku, że poparcie dla niej nie tylko nie uległo erozji związanej z upływem czasu, a wręcz istotnie zyskało na sile. Przesłanie Deklaracji dotyczące uniwersalności praw człowieka jest ujęte z perspektywy kontrowersji wokół tej zasady podczas redagowania jej tekstu i w świetle późniejszych debat związanych z II Światową Konferencją Praw Człowieka w Wiedniu w 1993 r. Ta ostatnia nie tylko podkreśliła, że uniwersalny charakter praw człowieka jest poza dyskusją, ale również wskazała na znaczenie specyfiki narodowej i regionalnej oraz różnych uwarunkowań historycznych, kulturowych i religijnych, które jednak nie zwalniają państw – niezależnie od ich systemów politycznych, gospodarczych i kulturowych – z obowiązku promowania i ochrony wszystkich praw człowieka. Inicjatywa InterAction Council zmierzająca do opracowania Powszechnej Deklaracji Odpowiedzialności Człowieka jest przedstawiona jako próba pogodzenia różnych stanowisk doktrynalnych i politycznych w odniesieniu do uniwersalności praw człowieka. Konkluzją tych rozważań jest oczekiwanie, że już widoczna tendencja do absorbowania rozmaitych źródeł filozoficznych, doktrynalnych, a także tradycji kulturowych dla wzbogacania uzasadnień praw człowieka będzie przeważać nad próbami kwestionowania uniwersalności praw w imię regionalnych lub innych odrębności. Powszechna Deklaracja była również świadectwem holistycznego podejścia do praw człowieka, obejmującego prawa gospodarcze, socjalne i kulturalne oraz prawa osobiste i polityczne. Późniejsze meandry stosunku do obu głównych kategorii praw na arenie międzynarodowej doprowadziły ostatecznie do powrotu ducha i litery Deklaracji oraz do uznania równości wszystkich praw w wymiarze prawnym i instytucjonalno-proceduralnym. Rozmaite aspekty mocy wiążącej Deklaracji i odnoszące się do nich kontrowersje zostały przedstawione w kontekście jej statusu jako rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, jako interpretacji Karty ONZ, jako prawa zwyczajowego i ius cogens oraz koncepcji tzw. prawa ONZ. W ostatniej części podjęto próbę uzasadnienia, dlaczego Deklaracja powinna być postrzegana jako dokument żywy.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 4; 5-23
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies