Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "klauzulą" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Klauzule earnout oraz clawback w umowach sprzedaży nieruchomości
    Earnout and clawback clauses in real estate sales contracts
    Autorzy:
    Jelonek-Jarco, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1036837.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    conditional legal act
    earnout clause
    clawback clause
    price
    setting of a price
    modification of a price
    czynność prawna warunkowa
    klauzula earnout
    klauzula clawback
    cena
    ustalenie ceny
    zmiana ceny
    Opis:
    Klauzule earnout oraz clawback są coraz częściej stosowane w umowach sprzedaży. Klauzule te zapewniają elastyczność ceny, a w konsekwencji ich znaczenie prawne i gospodarcze dla stron umowy jest bardzo duże. Analizy wymaga dopuszczalność ich zastrzegania w umowach sprzedaży nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego). Wynika to z regulacji zawartej w art. 157 § k.c., zgodnie z którym własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu. Gdyby bowiem klauzule te spełniały przesłanki uznania ich za warunek, nie byłoby możliwe ich zamieszczanie w umowach sprzedaży nieruchomości mających przenieść jej własność na kupującego. Celem opracowania jest podjęcie próby udzielenia odpowiedzi na to pytanie. Przeprowadzone badania prowadzą do wniosku, że klauzule earnout oraz clawback spełniają przesłankę określenia ceny w sposób zgodny z art. 536 § 1 k.c., a więc przez wskazanie podstaw do jej ustalenia. Należy także przyjąć dopuszczalność wprowadzania takich klauzul do umów sprzedaży nieruchomości – nie stanowią one bowiem warunku (art. 157 k.c.); w konsekwencji umowa taka wywołuje skutek rozporządzający – przenosi więc własność na kupującego.
    The earnout and clawback clauses are often used by the parties in sales contracts. These clauses provide for price flexibility in the agreements and as a result they are of crucial legal and commercial importance for the parties. The issue which should be analysed is the admissibility of introducing these clauses in sales contracts pertaining to real properties (perpetual usufruct right). It is result of regulation contained in Article 157 of the Civil Code pursuant to which the ownership of a real property cannot be transferred conditionally or with the stipulation of a time limit. If these clauses fulfil the premises of a condition, they could not be applied in sales contracts aimed at transferring the ownership of real property to the buyer. The aim of the article is to find an answer to this question. The conducted research leads to the conclusion that both earnout and clawback clauses are compatible with the way of determining a price according to Article 536 § 2 of the Civil Code and are admissible under Polish law. Both clauses are also admissible in sale agreements concerning real property – they cannot be treated like a condition (Article 157 of the Civil Code). As a consequence, sale agreements containing such clauses transfer the ownership of the real estate to the buyer.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2021, 83, 1; 171-186
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koszty uzyskania przychodów w podatkach dochodowych od osób fizycznych i prawnych – specyficzna klauzula generalna czy definicja legalna?
    The costs of obtaining revenue in income taxes from individuals and corporate entities – a specific general clause or legal definition?
    Autorzy:
    Münnich, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/962717.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    tax; costs of obtaining revenue; general clause; legal definition
    podatek; koszty uzyskania przychodu; klauzula generalna; definicja prawna
    Opis:
    For many years, the costs of obtaining revenue, regulated in the acts on personal income tax andcorporate income tax, in numerous judgments of both provincial administrative courts and theSupreme Administrative Court, as well as in administrative decisions of tax authorities and taxliterature, are referred to as a ‘specific general clause’. At the same time, the title institution of taxcosts is sometimes referred to as a legal definition in both the judicature and scientific literature.The aim of the article is to clearly determine to which legal category this extremely importanttechnical element of the construction of both income taxes in Poland belongs. One legal term,which is encoded at the stage of making law in the wording of a legal norm, cannot be interpretedby various entities applying the law at the same time as: a non-specified phrase, a general clauseand a legal definition.
    Unormowane w ustawach o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów od wielu lat w licznych wyrokach zarówno wojewódzkich sądów administracyjnych, jak i Naczelny Sąd Administracyjny, a także w orzecznictwie administracyjnym organów podatkowych i piśmiennictwie podatkowym określane bywają mianem „specyficznej klauzuli generalnej”. Jednocześnie tytułowa instytucja kosztów podatkowych bywa zarówno w judykaturze, jak i literaturze naukowej określana mianem definicji legalnej. Celem artykułu jest jednoznaczne ustalenie tego jaką kategorią prawną jest ten niezwykle ważny element techniczny konstrukcji obydwóch podatków dochodowych w Polsce. Jeden zwrot prawny zakodowany na etapie stanowienia prawa w treści normy prawnej nie może być bowiem interpretowany przez różne podmioty stosujące prawo jednocześnie jako: zwrot niedookreślony, klauzula generalna i definicja prawna. Zjawisko takie jest sprzeczne z obowiązującą pozytywistyczną koncepcją racjonalnego ustawodawcy.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2020, 82, 1; 203-215
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania: norma, do której stosowania zobowiązany jest podatnik, czy regulacja stosowana wyłącznie przez organ podatkowy?
    The Polish general anti-avoidance rule: a regulation to be applied by a taxpayer or only by the tax authorities during tax proceedings?
    Autorzy:
    Kondej, Mikołaj
    Pietrusiewicz, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037202.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    anti-avoidance rule
    GAAR
    constitutive decision
    declaratory decision
    tax proceedings
    discretion
    tax ordinance
    Klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania
    decyzja konstytutywna
    decyzja deklaratoryjna
    postępowanie podatkowe
    uznaniowość
    ordynacja podatkowa
    Opis:
    Przedmiotem artykułu pozostaje analiza, czy do stosowania przepisów klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania, w szczególności w świetle zmian obowiązujących od 1 stycznia 2019 r., jest zobowiązany sam podatnik w toku samoobliczenia podatku, czy też może ją zastosować jedynie organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Autorzy w tekście dowodzą, iż norma ogólna przeciwko unikaniu opodatkowania znajduje zastosowanie ex lege i że do jej stosowania jest zobowiązany sam podatnik w toku ustalania wymiaru obciążającego podatku. Krytykują oni tezę przeciwną zawartą w uzasadnieniu projektu ustawy wprowadzającej od 1 stycznia 2019 r. zmiany do Ordynacji podatkowej, wskazując, iż przyjęta w nim interpretacja przeciwna prowadzi do sprzeczności przepisów prawa.
    The article discusses whether the Polish general anti-avoidance rule (GAAR), especially in the light of the amendments binding as of 1 January 2019, is supposed to be applied by a taxpayer during the calculation of due tax, or whether only the tax authorities are authorized to apply the GAAR during tax proceedings. The authors claim that the GAAR is applicable ex lege. They criticize the justification for amendments to the tax ordinance introduced as of 1 January 2019, which states otherwise, pointing out that the interpretation adopted in this justification leads to contradictions in the law.  
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2021, 83, 4; 123-135
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hydra lernejska, czyli o braku możliwości pogodzenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z instytucją klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania
    The Lernaean Hydra – on the impossibility of accommodating the Constitutional Tribunal’s judgment and the general anti-avoidance rule
    Autorzy:
    Drozdowski, Edgar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1036907.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    general anti-avoidance rule
    GAAR
    constitutionality
    klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania
    konstytucyjność
    Opis:
    Teza artykułu sprowadza się do konstatacji, że hipoteza normy obecnie obowiązującej klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania (art. 119a ust. 1 w zw. z art. 119c i 119d Ordynacji podatkowej) nie spełnia kryteriów konstytucyjności tej instytucji postawionych przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 11 maja 2004r. (K 4/03). W tekście wykazano, że próby dookreślenia przesłanek materialnoprawnych zastosowania klauzuli zgodnie z wytycznymi TK nie powiodły się. Nowa klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania jest o wiele bardziej złożona i niejasna od swojej poprzedniczki, stąd należy ją uznać za niezgodną z art. 2 w zw. z art. 217 Konstytucji RP. We wnioskach wskazano, że nie jest możliwe stworzenie klauzuli spełniającej warunki postawione przez TK, ponieważ oznaczałoby to efektywną eliminację klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania z polskiego porządku prawnego. W miejsce obecnie obowiązującej klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania należy wprowadzić zwartą klauzulę, biorąc za wzór objętość przywołanej w tekście klauzuli niemieckiej i uwzględniając wymogi unijne zawarte w art. 6 dyrektywy ATA. Prawa podatników zagwarantować powinna przede wszystkim budowa kultury prawnej opartej na zaufaniu pomiędzy podatnikiem a organami podatkowymi, niezależne sądownictwo i specyficzne rozwiązania proceduralne.
    This article sets forth the following argument: the legal norm hypothesis of the General Anti-Avoidance Rule (hereinafter: GAAR) does not conform to the terms set out by Constitutional Tribunal in the judgment of 11 May 2004 (case no. K 4/03). The new regulation failed to specify the premises for the application of GAAR in accordance with the Constitutional Tribunal’s requireHydralernejska, czyli o braku możliwości pogodzenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego 201ments. The new GAAR is more complex and unfortunately more convoluted than its predecessor, placing it at odds with art. 2 in conjunction with art. 217 of the Constitution of the Republic of Poland. The conclusions of the article indicate that it is impossible to create a GAAR that conforms to the terms set out by Constitutional Tribunal, as this would effectively entail the elimination of the GAAR from the Polish legal system. In place of the current GAAR, a new GAAR should be implemented – similar in scope to the German GAAR and compliant with the requirements set out in art. 6 of the ATA Directive. Taxpayers’ rights should be guaranteed by the culture of trust established between the taxpayer and the tax administration, the independent judiciary and specific procedural solutions.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2020, 82, 4; 187-201
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    GRANICE SWOBODY KSZTAŁTOWANIA TREŚCI UKŁADU ZBIOROWEGO A DOPUSZCZALNOŚĆ UZGODNIENIA PRZEZ STRONY DALSZEGO OBOWIĄZYWANIA UKŁADU PO JEGO ROZWIĄZANIU
    LIMITS OF A FREEDOM TO SHAPE A COLLECTIVE LABOUR AGREEMENT AND THE ADMISSIBILITY OF THE PARTIES’ MUTUAL CONSENT TO HAVE AND THE ADMISSIBILITY OF THE PARTIES’ MUTUAL CONSENT TO HAVE THE AGREEMENT BINDING AFTER ITS TERMINATION
    Autorzy:
    Korytowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693560.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    collective labour agreement
    article 241 § 4 of the Labour Code
    Constitutional Tribunal (Constitutional Court) of 18 November 2002
    układ zbiorowy pracy
    klauzula wieczysta
    art. 2417 § Kodeksu pracy
    wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 18 listopada 2002 r.
    Opis:
    This paper examines incorporation by parties to a collective labour agreement of a provision the wording and consequences of are identical with the provisions of article 241 § 4 of the Labour Code, that has been repealed pursuant to the judgment of the Constitutional Tribunal (Constitutional Court) of 18 November 2002. Despite the Tribunal’s decision stating that the article in question is incompatible with the Constitution of the Republic of Poland and the subsequent derogation as of 27 November 2002, of the provision from the system of laws, in light of the most recent ruling of the Supreme Court, a doubt arises whether a mutual consent of the parties to a collective labour agreement regarding its binding after termination until a new collective agreement is signed may be considered admissible.
    Publikacja podejmuje problem wprowadzenia do treści układu przez jego strony postanowienia o treści lub skutkach analogicznych do przepisu art. 2417 § 4 Kodeksu pracy, uchylonego na mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 18 listopada 2002 r. Pomimo orzeczenia o niezgodności przepisu art. 2417 § 4 Kodeksu pracy z Konstytucją RP i derogacji przepisu z systemu prawa z dniem 27 listopada 2002 r., w świetle najnowszego orzecznictwa Sądu Najwyższego nasuwa się wątpliwość, czy można uznać za dopuszczalne ustalenie przez strony układu, w ramach swobody kształtowania treści układu zbiorowego pracy, o dalszym obowiązywaniu układu nawet po jego rozwiązaniu, do czasu ustalenia nowego.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 1; 83-93
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ograniczenia możliwości korzystania z praw zagwarantowanych w Międzynarodowym pakcie praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych na podstawie jego art. 4 a progresywna realizacja tych praw
    Limitations on the exercise of the rights guaranteed by the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights under Article 4 thereof and the progressive exercise of these rights
    Autorzy:
    Jóźwicki, Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693806.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    International Covenant on Economic
    Social and Cultural Rights
    ICESCR
    Article 4
    Article 2(1)
    limitation clause
    limitations of economic
    social and cultural rights
    progressive realization of rights
    retrogressive measures
    Article 8(4) of the Optional Protocol to the ICESCR
    Międzynarodowy pakt praw gospodarczych
    społecznych i kulturalnych
    MPPGSK
    artykuł 4
    artykuł 2 ust. 1
    klauzula limitacyjna
    ograniczenia korzystania z praw i wolności
    progresywna realizacja
    środki retrogresywne
    art. 8 ust. 4 Protokołu fakultatywnego
    Opis:
    Article 4 ICESCR is rarely applied or commented on. One of the most controversial issues regarding the understanding and application of this provision is its relation to the principle of the progressive exercise of rights covered by the Covenant. The key question comes down to whether or not any shortcomings in the possibility of exercising the rights contained in the Covenant, and thus also shortcomings related to the limited availability of resources and the resulting inability of the state to fully implement any of the rights or freedoms, should be understood as limitations and thus evaluated under Article 4 and the admissible criteria for limitations contained therein. The question becomes even more pertinent with regard to the introduction of so-called retrogressive measures, which are introduced by states when resources are limited. Should such measures be assessed under Article 4 ICESCR and the criteria stipulated therein, or do they fall under a different order and thus need to meet other conditions? This paper is an attempt at a delimitation of the issues associated with the lack of full enjoyment of Covenant rights by entitled persons due to limited resources, and as a result of other legitimate aims pursued by the States. The article shows how the justification of such a delimitation is based on travaux préparatoires, on the text of the Covenant itself, and on its protective function. In this paper, the way in which this delimitation can be made more precise by proper application of the communications procedure, especially when it comes to a proper understanding of Article 8(4) of the Optional Protocol, will be proposed.
    Artykuł 4 Międzynarodowe paktu praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (MPPGSK) jest rzadko stosowany i komentowany. Jedną z najbardziej kontrowersyjnych kwestii związanych z rozumieniem i stosowaniem tego przepisu jest jego relacja do zasady progresywnej realizacji praw zawartych w Pakcie. Zasadnicza wątpliwość wiąże się pytaniem, czy wszelkie niedobory w możliwości korzystania z praw zawartych w Pakcie, a więc również te związane z ograniczoną dostępnością zasobów i wynikającą stąd niemożnością po stronie państwa pełnej realizacji któregoś z praw czy wolności, należy rozumieć jako ograniczenia i oceniać je pod kątem art. 4 i zawartych w nim kryteriów dopuszczalności ograniczeń, czy też nie. Wiąże się to szczególnie z pytaniem, czy wprowadzanie przez państwa tzw. środków retrogreasywnych, w sytuacjach gdy dostępne środki kurczą się, powinny podpadać pod reżim art. 4 MPPGSK, czy należą do innego porządku i podlegają innym wymogom. W tekście podjęto próbę rozgraniczenia kwestii związanych z niepełną możliwością korzystania przez podmioty uprawnione z praw zagwarantowanych w Pakcie wynikających z niedoboru zasobów oraz tych, które wynikają z realizacji przez państwa innych uprawnionych celów. Ukazano uzasadnienie takiego rozgraniczenia wynikające z prac przygotowawczych nad MPPGSK, jego z treści, a także z jego ochronnej funkcji. Podjęto również próbę wskazania drogi do doprecyzowania rozgraniczenia znaczenia art. 2 ust. 1 MPPGSK i art. 4 MPPGSK przez właściwe podejście do procedury skargowej na gruncie tego dokumentu, a szczególnie właściwe rozumienie art. 8 ust. 4 Protokołu ustanawiającego procedurę skargową.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2019, 81, 1; 43-56
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies