Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the Eucharist" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Aluzje eucharystyczne w Liście do Hebrajczyków
    Autorzy:
    Mańka, Kamil P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950150.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    List do Hebrajczyków
    Eucharystia
    ofiara
    Epistle to the Hebrews
    Eucharist
    sacrifice
    Opis:
    The aim of this article is to add two qualifications to the discussion on the topic of Eucharistic allusions in the Epistle to the Hebrews as well as to provide an analysis of two fragments of the epistle that take these qualifications into account. The first is the proposal of the “defense of a holy formula” expressed by Joachim Jeremias; the second is understanding Christ’s sacrifice in Hebrews essentially not in categories of death on the Cross but of offering up the resurrected Christ in heaven according to David Moffitt’s explanation. The fragments of the epistle under discussion are Hebrews 9 : 19–22 and 13 : 9–13.
    Artykuł ma na celu dodanie dwóch zastrzeżeń do dyskusji na temat aluzji eucharystycznych w Liście do Hebrajczyków, jak również dostarczyć analizy dwóch fragmentów Listu uwzględniającej owe zastrzeżenia. Pierwsze to propozycja „ochrony świętej formuły” wyrażona przez Joachima Jeremiasa; druga to rozumienie Chrystusowej ofiary w Hbr zasadniczo nie w kategoriach śmierci na krzyżu, ale ofiarowania zmartwychwstałego Chrystusa w niebie wedle wyjaśnienia Davida Moffitta. Omawiane fragmenty Listu to Hbr 9, 19–22 i 13, 9–13.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2019, 72, 2
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Profesja zakonna jako sakramentalium w kontekście liturgii Kościoła
    Autorzy:
    Sielepin, Adelajda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950111.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    Profession of the religious
    vows
    baptism
    Eucharist
    Holy Spirit
    sacraments
    Profesja zakonna
    śluby
    chrzest
    Eucharystia
    Duch Święty
    sakramenty
    Opis:
    In the article the profession of the religious has been presented according to the mutual relationship between sacramentals and sacraments. The study based on the euchologies of the new ritual and of the proper Mass orders proves the clear reference of the profession to baptism, Eucharist and indirectly to confirmation. It has been also emphasized that sacraments and sacramentals are mutually conditioned. They allow Christians for constant and creative connection with God and confirm complementarity of the principles ex opere operato and ex opere operantis in liturgy. This is Spirit the Paraclete, who enables to participate in the mystery of the bridal engagement with Christ in mature and fruitful way. Conscious commitment to the Holy Spirit, who should be associated with the sacrament of confirmation and with each epiclesis, helps to experience the act of profession and the results of it in the eschatological dimension. The profession of the religious, which belongs to the constitutive sacramentals, has an essential impact into the shaping and development of the participatio actuosa of the consecrated persons in the liturgical life of the Church.
    W artykule profesja zakonna została zaprezentowana w kluczu wzajemnej relacji między sakramentaliami i sakramentami. W opracowaniu opartym na euchologiach nowego rytuału i oraz mszy obrzędowych wykazano wyraźne odniesienie profesji zakonnej do chrztu, Eucharystii oraz pośrednio do bierzmowania. Dowiedziono też, że sakramentalia i sakramenty wzajemnie się warunkują i pozwalają chrześcijaninowi na stałą i twórczą łączność z Bogiem, potwierdzając komplementarność zasad ex opere operato i ex opere operantis w liturgii. Dojrzałe i owocne uczestnictwo w misterium zaślubin z Chrystusem zapewnia Duch Paraklet. Świadoma uległość Duchowi Świętemu, którego należy kojarzyć z sakramentem bierzmowania i z każdą epiklezą, pomaga przeżywać profesję i wynikający z niej stan w wymiarze eschatologicznym. Profesja zakonna, która należy do grupy sakramentaliów konstytutywnych, w istotny sposób wpływa na kształtowanie i rozwój participatio actuosa osób konsekrowanych w życiu liturgicznym Kościoła.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2016, 69, 1
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Unity of the Parish and the Celebration of the Eucharist in Small Parish Communities in the Light of Recent Documents of the Magisterium of the Church
    Jedność parafii a celebracja Eucharystii w małych wspólnotach w parafii w świetle najnowszych dokumentów Kościoła
    Autorzy:
    Broszkowski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/671966.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    Reforma liturgiczna
    Sobór Watykański II
    Droga Neokatechumenalna
    Eucharystia
    jedność parafii
    Magisterium Kościoła
    wtajemniczenie chrześcijańskie
    Liturgical reform
    Second Vatican Council
    Neocatechumenal Way
    Eucharist
    unity of the parish
    Magisterium
    Christian initiation
    Opis:
    Autor analizuje zauważane przez niektórych duszpasterzy napięcie pomiędzy celebrowaniem Eucharystii w małych wspólnotach istniejących w parafiach a jednością parafii jako całości oraz teologiczne zasady tej jedności w świetle wybranych wypowiedzi Magisterium Kościoła XX i XXI wieku. Analiza tekstów Magisterium wskazała, że jedność parafii ma wymiar najpierw duchowy, niewidzialny, a następnie także zewnętrzny, widzialny. Konstytuują ją przede wszystkim więzy wyznania wiary, sakramentów, kościelnej hierarchii oraz komunii. Jedność między parafianami buduje się poprzez wtajemniczanie ich w Misterium paschalne oraz w codzienne obcowanie ze Słowem Bożym. W myśl nauczania papieży Jana Pawła II i Benedykta XVI małe wspólnoty zamiast zagrażać jedności parafii, mogą przyczynić się do umocnienia jej jedności poprzez prowadzenie parafian do zjednoczenia z Misterium paschalnym. Wnioski teologiczne autor uzupełnił wynikami badań socjologicznych stanu religijności osób świeckich w parafiach, które sygnalizują poważny kryzys życia wiary i moralności oraz potrzebę sięgania po małe wspólnoty jako środowisko formacyjne i narzędzie wtajemniczenia chrześcijańskiego dorosłych.
    The author analyses the problem of parish unity faced with separate Eucharistic celebrations organised by small communities existing in a parish. He tries to formulate theological principles of that unity in the light of the Magisterial documents of 20th and 21st century. The unity of a parish is most importantly connected with the spiritual, invisible dimension, which is also expressed in the external, visible way by bonds of profession of faith, sacraments, Church hierarchy, and communion. Unity between parishioners is built by initiating them into the Paschal Mystery and into daily meditation of the Word of God. Instead of seeing in them a threat to unity, both John Paul II and Benedict XVI indicate that small communities participate in the process of strengthening the unity of the parish by leading people along the mystagogical way towards the initiation into the Paschal Mystery. The author also refers to sociological data about religiosity in contemporary Polish parishes indicating that there is a serious crisis in the life of faith and a dire need for the communities as a means of Christian initiation.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 1
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dlaczego Jezus nazwał siebie „Chlebem Życia”?
    Autorzy:
    Stefański, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950367.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    sacrifice
    bread
    Bread of Life
    bread of the Presence
    Blessed Sacrament
    Elijah
    Eucharist
    Covenant
    manna
    Melchizedek
    Moses
    show-bread
    temple
    chleb
    Chleb Życia
    chleby pokładne
    Eliasz
    Eucharystia
    Mojżesz
    Najświętszy Sakrament
    ofiara
    Przymierze
    świątynia
    Opis:
    Why did Jesus refer to Himself as the “Bread of Life”? Obviously, He intended to give us the gift of Himself in the Eucharist. But why did He choose the form of bread? Beginning with the first use of the word “bread” in the Masoretic Text of the Book of Genesis and the etymological meaning of this term, one can see how God was preparing His Chosen People for the real Presence of His Son in the Most Blessed Sacrament. The bread offered to Abraham by Melchizedek as a gesture of blessing, the manna in the desert as bread from heaven, the bread of Presence in the tent of meeting and in the Jerusalem temple as a unique manifestation of God’s Covenant and love for His People, as well as the messianic expectations of Jewish tradition are all realities expressing the unfolding plan of God in reference to the Body of Christ, present in the Eucharist. This plan reached its climax during the Last Supper in view of the future ultimate Sacrifice of the Lord on the Cross.  
    Dlaczego Pan Jezus określił siebie jako Chleb Życia? Niewątpliwie pragnął dać nam siebie w Eucharystii. Ale dlaczego wybrał postać chleba, aby to uczynić? Począwszy od pierwszej wzmianki o chlebie w hebrajskim tekście Księgi Rodzaju i etymologicznego znaczenia tego słowa można zauważyć, w jaki sposób Bóg przygotowywał naród w celu ostatecznego objawienia realnej obecności swojego Syna w Najświętszym Sakramencie. Pierwszym chlebem, który stal się znakiem błogosławieństwa był chleb ofiarowany Abrahamowi przez Melchizedeka. Następnie Bóg zesłał mannę dla Izraelitów na pustyni jako chleb z nieba. Później kazał im przygotować chleby pokładne, które były szczególnym znakiem Jego Przymierza i miłości do narodu Izraela. Oczekiwania mesjańskie w tradycji żydowskiej związane z nową, przyszłą manną wyrażają dalszy ciąg odsłaniającego się planu Bożego, który osiąga swój punkt kulminacyjny podczas Ostatniej Wieczerzy w świetle ostatecznej Ofiary Chrystusa na Krzyżu.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2017, 70, 1
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies