Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zbawienie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Czasy przykładać do miary Chrystusa. Postęp(owanie) ku Bogu a ubóstwienie postępu – kryteria J. Ratzingera/Benedykta XVI
To Measure the Times by the Yardstick of Christ Progress(ing) Towards God and Divinization of Progress – J. Ratzinger/ Benedict XVIs Criteria
Autorzy:
Szymik, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040612.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
postęp
bałwochwalstwo
prawda
zbawienie
historia
Bóg
człowiek
teologia
Opis:
Nowoczesne rozumienie postępu, wynikające z naczelnego i niczym nieuwarunkowanego miejsca i rangi, jakie obecnie w antropologii zyskały wolność i rozum, okazuje się w istocie ograniczać kierunek rozwoju człowieka do poszerzania możliwości technologicznych i kultywowania nowości oraz zmiany jako wartości samych w sobie. W ten sposób zapoznany zostaje właściwy sens rozwoju (historii) ludzkości zmierzającej wszak od swojego początku w Bogu ku spełnieniu w Nim – zjednoczeniu z Chrystusem. Zamienianie docześnie użytecznych technik, umiejętności i narzędzi na inne, jeśli pozbawione jest moralnej miary, celu i duchowego odniesienia, nie można uznać za rzeczywiste doskonalenie. Ta niebezpieczna redukcja, uwodząca pozorną skutecznością działań i szybkimi doczesnymi profitami (materialnymi, psychologicznymi itp.) – przestrzega J. Ratzinger/Benedykt XVI – staje się niekiedy również udziałem Kościoła i teologii. Tymczasem ich zadaniem nie jest koniecznie „pozostawanie na czasie”, lecz ochrona świata i człowieka przed ideologiami i tendencjami niszczącymi, grzesznymi, śmiercionośnymi, a do takich należą technokracja i bałwochwalcza dyktatura postępu.
Modern understanding of progress, resulting from freedom and mind that have been given such principal and unconditioned place and importance by current anthropology, turns out to restrict, in fact, the direction of human development toward extending technological capabilities and cultivating innovations or changes as values in themselves. This way the proper sense of the mankind (and its history) is perceived; of the mankind that, after all, makes its way from its origin in God towards its fulfillment in Him – toward the unification with Christ. Replacement of earthly useful techniques, skills or tools with others cannot be considered as a real improvement, if it is deprived of the moral yardstick, purpose and spiritual reference. J. Ratzinger/Benedict XVI warns that this dangerous reduction, deluding with ostensible effectiveness of operations and worldly profits (material, psychological etc.), sometimes involves also the Church and theology. Meanwhile, their task is not to necessarily `keep up with times', but to protect the world and men against destructive, sinful or deadly ideologies and tendencies, such as technocracy and idolatrous dictatorship of progress.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 21-45
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ku teologii nadziei Świętej Bożej Rodzicielki
Towards the Theology of Hope of Mary, the Mother of God
Autorzy:
Lekan, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040616.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Maryja
nadzieja
zbawienie
Kościół
Mary
hope
salvation
Church
Opis:
Nadzieja człowieka wierzącego oparta jest na wierności Bożej miłości, ukazującej się w pięknie dzieła zbawienia, którego obrazem jest Najświętsza Maryja Panna. Jednak misterium zbawienia człowieka potrzebuje stale swojej eklezjalnej aktualizacji. W obecnej refleksji stawiamy pytanie o obecność Dziewicy Maryi na drodze pełnej realizacji nadziei człowieka. Jej obecność jako Matki i Nauczycielki, która – jak uwypukla to ostatni Sobór – „przyświeca pielgrzymującemu Ludowi Bożemu jako znak niezachwianej nadziei i pociechy” (KK 68). Pochylając się nad naturą nadziei Maryi dostrzegamy, że jest ona zbudowana na fundamencie relacji wiary pomiędzy Nią a Bogiem. Niewątpliwie próbą wiary, a jednocześnie nadziei Dziewicy Maryi, jest tajemnica Zwiastowania. Maryja przyjmuje tu postawę głęboko dynamiczną, pokładając pełną nadzieję w łasce Bożej. Ta postawa towarzyszy Jej na przestrzeni całego życia. Dalej, ważnym jest spojrzenie na nadzieję Maryi w wymiarze eklezjalnym. Posiada ona dwa dopełniające się elementy, gdyż Dziewica Maryja jest jednocześnie członkiem nowego Ludu Bożego i jego Matką. Kontemplując wydarzenia Jej życia, Kościół odnajduje w osobie i życiu Maryi swój paradygmat nadziei. Wreszcie widzimy Maryję jako znak pewnej nadziei na drodze każdego człowieka zdążającego ku Bogu. Udział Maryi w realizacji dzieła naszego zbawienia i Jej obecność w Kościele wskazuje nam fundament i cel naszej nadziei: Boga, który obdarza stworzenie możliwością wiecznego udziału w Jego Boskim życiu miłości.
The believer's hope is based on his faithfulness to God's love that is shown in the beauty of salvation, whose image is the Blessed Virgin Mary. However, the mystery of man's salvation constantly needs its ecclesial actualization. In the present reflection we put the question about the presence of the Virgin Mary on the way of a full realization of man's hope. Her presence as that of a Mother and Teacher, who – as the latest Council stresses – “does […] shine forth on earth, until the day of the Lord shall come, as a sign of sure hope and solace to the people of God during its sojourn on earth”. Giving our attention to the nature of Mary's hope we notice that it is built on the foundation of the relation of faith between Her and God. Undoubtedly the mystery of Annunciation is a test of the Virgin Mary's faith, and at the same time of Her hope. Mary assumes a deeply dynamic attitude here, pinning Her full hope upon God's grace. This attitude accompanies Her during Her whole life. Then, a view of Mary's hope in the ecclesial dimension is important. It has two complementary elements, as the Virgin Mary is at the same time a member of God's new people and their Mother. Contemplating the events in Her life the Church finds in Mary's person and life its paradigm of hope. And finally, we can see Mary as a sign of a certain hope on the way of every man heading towards God. Mary's participation in the realization of our salvation, and Her presence in the Church shows us the foundation and the aim of our hope: God, who grants the creation the possibility to eternally participate in His Divine life of love.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 91-108
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowieczeństwo Boga w chrystologicznej interpretacji Karla Bartha
The Humanity of God in Karl Barths Christological Interpretation
Autorzy:
Barth, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040215.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
chrystologia Karla Bartha
zbawienie
humanizm
człowieczeństwo
Karl Barth's Christology
salvation
humanism
humanity
Opis:
Artykuł ukazuje kluczowe aspekty chrystologicznego ujęcia nauki Karla Bartha na temat „człowieczeństwa Boga”. Autor dowodzi, iż w lustrze człowieczeństwa Jezusa Chrystusa objawia się włączone w Jego boskość człowieczeństwo Boga. To w Jezusie Chrystusie w zadziwiający sposób spotykają się kenosis i gloria, humanum i divinum, które w przestrzeni negocjacyjnej, jaką jest Jego Osoba, wzajemnie się wyjaśniają, przemawiając donośniej własnym głosem. Stąd punktem wyjścia do refleksji nad postawionym tematem jest przyjrzenie się formalnym podstawom uprawianej przez Bartha teologii. Centralne miejsce Jezusa Chrystusa – pod względem treści, formy i metody – uznawane jest za jeden z najważniejszych jej atrybutów. Swoją naukę o człowieczeństwie Boga, autor Die Kirchliche Dogmatik rozpoczyna od omówienia preegzystencji Jezusa Chrystusa za pomocą doktryny „łaskawego wyboru”, która stanowi zmodyfikowaną koncepcję jego wcześniejszej teologii trynitarnej. Mówi ona, że Bóg „od początku” jest ukierunkowany na człowieka, przypisując proludzki charakter Boskiego bycia i działania. W świetle barthiańskiej doktryny Jezus Chrystus, jako druga Osoba Trójcy, jest nie tylko „przedmiotem wyboru” (object of election), ale jest On także „wybierającym podmiotem” (the electing subject). Jako Pragnący wykonać zbawcze dzieło Ojca, stanowi uzasadnienie i gwarancję naszego zbawienia. Barth z całą stanowczością opowiada się za paradygmatem chrystologicznym Objawienia, stwierdzając, że wokół historii i dialogu, w którym Bóg i człowiek spotykają się razem i są ze sobą – wokół rzeczywistości obustronnie utrzymywanego i dokonanego związku – istnieje najpełniejsze otwarcie i wymiana. Dokonuje się ona w Osobie, ponieważ Jezus Chrystus jest w stopniu jedynym i najwyższym: prawdziwym Bogiem człowieka (Gott des Menschen) i prawdziwym Człowiekiem Bożym (Mensch Gottes). Wypowiedź o „człowieczeństwie Boga” – to Emmanuel, do którego zmierzamy z chrystologicznego centrum, mając na uwadze wypływajace z tego ruchu konsekwencje teologiczne i antropologiczne.
The article shows the key aspects of the Christological approach to Karl Barth's teaching about “the humanity of God”. The author argues that in the mirror of Jesus Christ's humanity the humanity of God included in Jesus's divine nature is revealed. It is in Jesus Christ that kenosis and gloria, humanum and divinum meet in an amazing way; and in the negotiating space which is constituted by His Person they explain each other, speaking more sonorously with their own voice. Hence the point of departure for a reflection on the problem that is posed here, is looking closely at the formal basis of Barth's theology. Jesus Christ's central place – with respect to the contents, form and method – is considered to be one of its most important attributes. The author of Die Kirchliche Dogmatik starts his argument by discussing Jesus Christ's pre-existence with the help of the doctrine of “the gracious election” that is a modified conception of his earlier Trinitarian theology. It says that God “from the beginning” is directed to man, suggesting a pro-human character of God's being and acting. In the light of Barth's doctrine Jesus Christ, as the second Person of the Trinity, is not only the object of election”, but He is also the electing subject. As the One Who Wants to complete the Father's salutary work, he is the justification and guarantee of our salvation. Barth categorically pronounces himself in favor of the Christological paradigm of the Revelation saying that around history and the dialogue, in which God and a man meet and are together – around a mutually made and kept relation – there is the most complete opening and exchange. It happens in the Person, since Jesus Christ is in the only and in the highest degree: a true God's man (Gott des Menschen) and a true Divine Man (Mensch Gottes). The phrase about the “humanity of God” – is Emmanuel, to whom we pass from the Christological centre, taking into consideration the theological and anthropological consequences following this movement.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 2; 263-283
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Maryjny wymiar tożsamości chrześcijanina
Marian Dimension of Christian Identity
Autorzy:
Lekan, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035243.pdf
Data publikacji:
2019-12-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jezus Chrystus
Maryja
wiara
zbawienie
chrześcijańska tożsamość
Jesus Christ
Blessed Mary
faith
salvation
Christian identity
Opis:
Bóg się objawił człowiekowi, aby ten mógł zrealizować cel, do jakiego Bóg go przeznaczył. Poznanie, które w Jego objawieniu posiada swoje źródło, domaga się akceptacji ze strony człowieka − przez wiarę. Intelektualny wysiłek człowieka nie może być oddzielony od postawy słuchania i kontemplacji. Doświadczenie drogi wiary chrześcijanina wskazuje, że na tej drodze ważną rolę odgrywa obecność Maryi, Matki Bożej. Stąd pierwsze pytanie w naszej refleksji brzmi następująco: Jakiej natury jest konieczność Maryi na drodze zbawienia chrześcijanina? Klucz do misterium Maryi i Jej roli w naszym zbawieniu znajduje się w tym, co moglibyśmy nazwać jako Jej „miejsce w historii zbawienia”. Kolejne pytanie, na które szukamy odpowiedzi to: Czy może istnieć tożsamość chrześcijanina bez obecności Matki Bożej? Odpowiedź znajduje się w jednym z wiodących tematów współczesnej mariologii: pielgrzymka wiary Maryi. W analizie postawy wiary Maryi skupiamy się na słowach i wydarzeniach, jakie odnajdujemy w Piśmie Świętym, nie zapominając, że itinerarium wiary obejmuje bez wyjątku całe życie Maryi, z życiem ukrytym w Nazarecie włącznie. Analiza ta prowadzi do wniosku, że droga wiary Maryi jest drogą pewnie i skutecznie prowadzącą do spotkania Chrystusa. Pobożność do Matki Pana, przeżywana w sposób autentyczny, zawsze prowadzi do kształtowania naszego życia zgodnie z duchem i wartościami Ewangelii.
God has revealed himself to a human being in order to give him an opportunity to fulfill his goal which is his predestination. Cognition, which has its source in God's revelation, must be accepted by a human through faith. Intellectual effort of a human cannot be separated from listening and contemplation. Experience of Christian faith shows that Mary, Mother of God plays an important role in this process. That is why the first question of our reflection would be: What does it mean that presence of Mary is necessary on our way to salvation? The key to mystery of the Virgin Mary and her role in our salvation is connected with her “place in the history of salvation.” Next question is: Can we imagine Christian identity without the presence of Mother of God? The answer can be found in one of recently popular mariological topics: Mary's pilgrimage of faith. In the analysis of Mary's faith we will focus on the words and events that we will find in the Scripture remembering that itinerarium fidei includes all of Mary's life, also the hidden life in Nazareth. This analysis leads to conclusion that the Virgin Mary's way of faith is the way that definitely leads to the encounter with Christ. Marian spirituality, when experienced authentically, always shapes our life in accordance with the spirit and values of the Gospel. 
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 2; 91-118
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wstęp pastoralny do księgi Ezechiela
The Pastoral Introduction to the Book of Ezekiel
Autorzy:
Jasiński, Andrzej S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1686449.pdf
Data publikacji:
2021-01-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Księga Ezechiela
prorok
Izrael
zesłanie babilońskie
sąd
zbawienie
Book of Ezekiel
prophet
Israel
Babylonian exile
judgment
salvation
Opis:
Księga Ezechiela nie należy do pism często czytanych w liturgii mszalnej. Jej orędzie nie jest jednak drugorzędne. Pismo powstało w okresie wygnania babilońskiego, w VI w. przed Chr. Odnosi się do zawiłej historii dziejów Izraela, zerwania przymierza z Jahwe i do konsekwencji wynikających z tych wydarzeń. Izrael został nazwany ludem buntowniczym (Ez 2, 3). Był obciążony grzechami, które sięgały całej przeszłości narodu (Ez 16; 20; 23). Ezechiel został powołany, aby wytłumaczyć zesłańcom aktualny stan, w jakim się znalazł Izrael w Babilonii. Zapowiada sąd, lecz po nim nastąpi odnowa narodu. Struktura Księgi zawiera następujące części: wstęp (Ez 1, 1-3, 15), wyrocznie przeciwko Izraelowi (Ez 3, 16-24, 27), wyrocznie przeciw obcym narodom (Ez 25, 1-32, 32), wyrocznie o zbawieniu (Ez 33, 1-48, 35). Zwraca się również uwagę na szczególny charakter tekstu Ez 40-48 (druga wizja świątyni). Księga Ezechiela ostrzega przed katastrofą, jaką człowiek sam sobie gotuje. Nie jest jednak dziełem katastroficznym (choć zawiera takie obrazy), jest pismem nadziei. Odpowiada na najgłębsze oczekiwania człowieka, który zrzucając maskę, ma odwagę przyznać się do swojej małości i przyjąć rękę Jahwe. Było to doświadczenie Ezechiela, który podzielił się swoimi przeżyciami nie tylko z najbliższym otoczeniem, lecz także poprzez swą Księgę – z każdym poszukującym człowiekiem.
The Book of Ezekiel is one of the scriptures, that is not often read in the liturgy of the Mass. The message of the scripture is not however secondary. The book was written during the Babylonian exile in the 6th century BC. The writing refers to the intricate history of Israel: the breaking of the covenant with Yahweh, and the consequences of these events. Israel has been called a rebel people (Ez 2; 3). The nation was burdened with sins that extended to all of the past of the nation (Ez 16; 20; 23). Ezekiel was called to explain to the exiles the current state of Israel in Babylon. The prophet foretells judgment, but after that judgment will follow the restoration of the nation. The structure of the book includes the following parts: introduction (Ez 1:1-3:15), oracles against Israel (Ez 3:16-24:27), oracles against foreign nations (Ez 25:1-32:32), oracles about salvation (Ez 33:1-48:35). The text of Ezekiel 40-48 has the special character (the second vision of the temple). The writing is not a catastrophic work (although it contains such pictures), it is a book of the hope. It was the experience of Ezekiel who shared his thoughts not only with his compatriots, but with the every person of the world.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 1; 49-67
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Funkcje Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa
Functions of the Resurrection of Jesus Christ
Autorzy:
Mastej, Jacenty
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040455.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jesus Christ
Church
credibility
resurrection
Christianity
God's Revelation
salvation
faith
Jezus Chrystus
Kościół
wiarygodność
zmartwychwstanie
chrześcijaństwo
Objawienie Boże
zbawienie
wiara
Opis:
Artykuł ukazuje funkcje zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Są to: funkcja motywacyjna, objawieniowa, chrystologiczna, zbawcza, wiarotwórcza, eklezjotwórcza i antropologiczna. Ponieważ wymienione funkcje wzajemnie się dopełniają, implikują i uzupełniają, zmartwychwstanie należy ukazywać holistycznie, łącznie z jego osobowym centrum – Jezusem Chrystusem. Całościowa, a zarazem wieloaspektowa, prezentacja zmartwychwstania uwyraźnia wyjątkowy charakter chrześcijaństwa, którego sercem jest Jezus Chrystus, który umarł, zmartwychwstał i żyje.
The article aims at the presentation of the functions fulfilled by Jesus Christ's resurrection. The following functions have been presented and discussed in the article: the motivating one, the revelatory one, Christological one, salvific one, faith-creating one, church-creating one and anthropological one. Presented functions complement, entail and supplement one another. For that reason the resurrection should be presented holistically together with its personal core – Jesus Christ. Comprehensive, and at the same time multifaceted, presentation of the resurrection, highlights the unique character of Christianity with Jesus Christ, who died, rose from the dead and lives, as its core.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 9; 77-100
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nadzieja powszechnego zbawienia jako postać Bożego Miłosierdzia
Hope of Universal Salvation as a Form of Divine Mercy
Autorzy:
Bokwa, Ignacy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038137.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nadzieja
zbawienie
misterium paschalne
Miłosierdzie Boże
niebo
piekło
hope
salvation
the paschal mystery
the mercy of God
heaven
hell
Opis:
Artykuł podnosi kwestię nadziei powszechnego zbawienia. Zagadnienie to podejmował szwajcarski teolog katolicki Hars Uns von Balthasar (1905-1988). Lubelski ekumenista Wacław Hryniewicz (urodzony w 1936) zajmował się tym tematem przez wiele lat w Polsce. Artykuł syntetycznie omawia spojrzenia obu teologów, ujmując je we wzajemnej zależności. Obaj odnoszą się do Biblii ujmującej Boga jako miłość. Taki obraz Boga nie jest zbieżny z wizją kary wiecznego piekła. Argumentacja odnosi się do filozoficznej i teologicznej natury człowieka jako bytu wolności, jak też do świadectwa mistyków chrześcijańskich i świętych. Idea jest umiejscowiona w koncepcji i rzeczywistości Bożego Miłosierdzia i zbiega się z nią.
The article raises the issue of hope of universal salvation, which is not knowledge, certainty about the ultimate faith of man after death, but only hope based on God’s revelation contained in the Holy Bible. A Swiss Catholic theologian, Hans Urs von Balthasar (1905-1988), undertook in the twentieth century the matter of hope for salvation. A Lublin ecumenist Wacław Hryniewicz (born in 1936) has been dealing with this issue in Poland for many years. This article discusses synthetically the views of both theologians in a mutual relationship. Both of them refer to the Bible talking about God as love. Such an image of God is incompatible with the vision of eternal hell as a punishment without prospects for improvement and conversion of man. The argumentations concern the philosophical and theological nature of man as a being of freedom. It also refers to the testimonies of Christian mystics and saints in favour of hope of universal salvation. This idea is located in the concept and reality of God’s mercy and converges with it.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 7; 27-45
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pokój jako misja Kościoła
Peace as a mission of the Church
Autorzy:
Przybyłowski, Jan Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038199.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół
krzyż
zbawienie
pokój
przebaczenie grzechów
nawrócenie
sprawiedliwość
znak pokoju
Church
cross
Salvation
peace
forgiveness of Sins
conversion
righteousness
peace sign
Opis:
Podstawową misją Kościoła jest głoszenie Jezusa Chrystusa i urzeczywistnianie zbawienia, którego Jezus dokonał na Krzyżu. Krzyż jest więc prawdziwym symbolem pokoju. Krzyż, za sprawą misji ewangelizacyjnej Kościoła, został wpisany w dzieje każdego narodu, ale też jest częścią historii całej ludzkości. Jest to nie tylko znak religijny, ale to również symbol ludzkiej wolności. Człowiek wolny może odrzucić Kościół i krzyż, ale grozi to utratą pamięci i dziedzictwa chrześcijańskiego. Tymczasem prawdziwym źródłem pokoju w powszechnej społeczności ludzkiej jest przebaczenie i nawrócenie, czyli wprowadzenie przez człowieka we własnym wnętrzu prawa Bożego. Pokój nie jest utopią i jest możliwy. I dlatego, że jest możliwy, pokój jest obowiązkiem. Dlatego człowiek może i powinien sprawić, aby siła rozumu zwyciężyła nad racjami siły. Kościół, wzywając do pokoju, wzywa przede wszystkim do czynienia sprawiedliwości: Opus iustitiae pax – „Jeśli pragniesz pokoju, pracuj na rzecz sprawiedliwości”.
The primary mission of the Church is to proclaim Jesus Christ and realizing of salvation, which Jesus made on the cross. The cross is so true symbol of peace. Cross, thanks to the evangelizing mission of the Church, entered in the happening of any nation, but also is part of the history of humanity. This is not just a religious sign, but it’s also a symbol of human freedom. Free man may reject the Church and cross, but there is a loss of memory and Heritage Christian. Meanwhile, the real source of peace in human society is forgiveness and conversion, that is, introduction by man in his own inside of God’s law. Peace is not a utopia and is possible. And because it is possible, peace is a duty. That is why a man can and should make to the force of reason over force reasons. The Church, calling for peace, first and foremost, invited to do justice: Opus iustitiae pax – „If you want peace, work for justice”.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 131-144
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ku rehabilitacji teologii wyzwolenia
Towards a Rehabilitation of Liberation Theology
Autorzy:
Góźdź, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040611.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Liberation Theology
Liberation Theology structures
poverty
liberation
Gustavo Gutiérrez
Gerhard Ludwig Müller
Church
Christian freedom
salvation
teologia wyzwolenia
ubóstwo
wolność
Kościół
wolność chrześcijańska
zbawienie
Opis:
Rehabilitacja teologii wyzwolenia stała się obecnie możliwa dzięki wytężonej pracy kilku teologów, a w szczególności: Gustavo Gutiérreza – jednego z ojców teologii wyzwolenia w Ameryce Łacińskiej i kardynała Gerharda Ludwiga Müllera – dziś prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Impulsem do tych działań mogło być w porę zauważone przez Josepha Ratzingera w instrukcji Libertatis conscientia zaniepokojenie spowodowane traktowaniem przez teologię wyzwolenia ubóstwa tylko w wymiarze materialnym. Gutiérrez i Müller uważają jednak, że ubóstwo jest symbolem wszelkich ograniczeń bytu, a w życiu społecznym uwidacznia to najbardziej ubóstwo materialne i socjalne. Dla teologii wyzwolenia bardzo palącym punktem wyjścia jest więc ubóstwo materialne, ale ubóstwo rozciąga się w efekcie na całość przygodnej egzystencji ludzkiej. „Ubogi” z istoty swej woła do Boga, a Bóg w Starym i Nowym Testamencie szczególnie troszczy się o „ubogiego”. Tak egzystencja ludzka – jako kontyngentna – jest uboga, a więc dotyczy wszystkich, nie tylko materialnie ubogich, lecz również i bogatych. Stąd każdy człowiek potrzebuje wyzwolenia z tej nędzy moralnej, zła, grzechu i śmierci. W ten sposób teologia wyzwolenia nadaje teologii klasycznej realność i właściwe rozumienie wolności, która ma swe źródło jedynie w Bogu. Jezus Chrystus, wcielony Bóg, jest Boskim Wyzwolicielem z nędzy egzystencjalnej każdego człowieka.
Liberation Theology, which began in Latin America in the 1960s, faced constant opposition and objections on the part of classical theology. It has been constantly accused of secularizing and sociologizing the main Christian religious concepts - salvation, freedom and Church, in particular. This is why, in 1984 and 1986, Cardinal Joseph Ratzinger, Prefect of the Congregation for the Doctrine of the Faith, issued the Instruction Libertatis nuntius and Libertatis conscientia. The movement lost its status and developmental impetus, finding itself under sharp criticism of Rome. Nevertheless, thanks to the long-term fruitful cooperation of Professor Gerhard Ludwig Müller, who later became a bishop and a cardinal, with Gutiérrez and other liberation theologians as well as with the Latin American episcopates, the basic conceptual network for Liberation Theology has been developed. It emphasizes classical, universal and evangelical aspects of Liberation Theology to prove that it enriches classical theology with its qualities of social realism, praxeological outlook and its historical and sociological dynamism. As a result, Liberation Theology, whose main objective is to make Gospel real and active in this life rather than in its abstract manifestation alone, seems to be more and more openly accepted as legitimate on behalf of the Vatican and Pope Francis. In this way, it can undergo its revalidation and a second chance for growth.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 5-20
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies