Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the Mass" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Misterium Wcielenia w przepowiadaniu homilijnym. Studium na podstawie lekcjonarza Uroczystości Narodzenia Pańskiego
    The Mystery of the Incarnation and Preaching a Homily a Study Based on the Lectionary Nativity Celebrations
    Autorzy:
    Dyk, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037069.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Misterium Wcielenia
    homilia
    Lekcjonarz mszalny
    uroczystość Narodzenia Pańskiego
    Mystery of the Incarnation
    the homily
    Mass Lectionary
    the Solemnity of the Nativity
    Opis:
    Uroczystość Narodzenia Pańskiego zawiera cztery formuły celebracji misterium Wcielenia. Poprzez swoiste teologiczne crescendo teksty Lekcjonarza prowadzą wspólnotę do wnętrza tego misterium, aby odkrywać jego znaczenie. Czytania Lekcjonarza uwzględniają kierunek interpretacji misterium Wcielenia właściwy zarówno dla chrystologii oddolnej, jak i odgórnej. W przepowiadaniu homilijnym dowartościować należy jednak bardziej ujęcie oddolne właściwe dla chrystologii dynamicznej, funkcjonalnej. Homilia tej celebracji winna prowadzić wiernych do kontemplacji Boga, który w Jezusie Chrystusie przybywa na spotkanie człowieka, wciela się w jego historię, solidaryzuje się z nim. W ten sposób przywraca ludzkiej egzystencji transcendentny wymiar. Poprzez aktualizację misterium Wcielenia w liturgii Ojciec, w mocy Ducha, umożliwia człowiekowi zjednoczenie z Jego Synem po to, aby mógł on odtworzyć w sobie pierwotne podobieństwo do Boga zniekształcone przez grzech pierworodny. Homilia ma także ukazać, jak misterium to znajduje swoje przedłużenie w życiu wierzących poprzez realizację stylu Jezusowej egzystencji objawionej w pokorze Wcielenia oraz w ubóstwie narodzin w betlejemskiej szopie.
    The Solemnity of the Nativity includes four formulas for celebrating the mystery of the Incarnation. Thanks to the unique theological crescendo, the Lectionary texts lead the community to the depths of this mystery in order to discover its meaning. The Lectionary readings take into account the direction of the interpretation of the mystery of the Incarnation, appropriate for both bottom-up and top-down Christology. In preaching a homily, we ought to rather appreciate the bottom-up approach appropriate for Christology that is dynamic and functional. A homily for this celebration should lead the faithful to contemplate God, who in Jesus Christ comes to meet man and is incarnated in human history, living in solidarity with mankind. In this way, he restores the transcendent dimension of human existence. By renewing the mystery of the Incarnation in the liturgy, God the Father, in the power of the Holy Spirit, enables man to be united with His Son so that he could open man to his first image of God, which was distorted by original sin. The homily is also to show how this mystery continues on in the life of believers through the implementation of Jesus' existence that is revealed in the humility of the Incarnation and the poverty of the birth in a Bethlehem shed.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 12; 31-46
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych i dobór czytań mszalnych
    Commemoration of All the Faithful Departed and Choice of Mass Readings
    Autorzy:
    Lijka, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037227.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych
    lekcjonarz
    czytania mszalne
    misterium paschalne
    rok liturgiczny
    Commemoration of All the Faithful Departed
    lectionary
    Mass readings
    Paschal mystery
    liturgical year
    Opis:
    Modlitwy za zmarłych rozpowszechniły się w Kościele w okresie patrystycznym i łączyły się z Eucharystią sprawowaną w określone dni. Najstarsze formularze mszalne związane ze zmarłymi pochodzą z V wieku. Natomiast znacznie później, bo pod koniec X lub na początku XI wieku, zaczęto celebrować oficjum i Eucharystię za wszystkich wiernych zmarłych. Dniem celebracji stał się 2 listopada, i najpierw miało to miejsce w benedyktyńskim opactwie w Cluny. Przed Soborem Trydenckim we Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych można było wybierać perykopy spośród kilku proponowanych. W Mszale Piusa V z 1570 roku są już ustalone stałe czytania. Od 1915 roku każdy kapłan może w tym dniu sprawować trzy Msze Święte. Lekcjonarz łaciński wydany po Soborze Watykańskim II proponuje dobrać czytania spośród ponad czterdziestu perykop przeznaczonych dla Mszy za zmarłych. W Lekcjonarzu języka polskiego podano dziewięć stałych czytań dla trzech Mszy. W innych krajach istnieją duże różnice w doborze czytań. Tematem głównym czytań jest misterium paschalne, które obejmuje śmierć, zmartwychwstanie i życie wieczne Chrystusa i wszystkich wiernych.
    Prayers for the dead were widespread in the Church in the patristic period and were united with the Eucharist celebrated on particular days. At the end of 10th century or at the beginning of the 11th century, they began to celebrate the Divine Office and the Eucharist for All the Faithful Departed. First, it was in the Benedictine Abbey of Cluny—the celebration was established on November 2. Before the Council of Trent they could choose the readings of Mass from several that were proposed. In the Missal of Pius V, there were established readings. Since 1915, every priest may celebrate three Masses on this day. The Latin Lectionary promulgated after Vatican II proposes the choice of readings from more than forty of the Masses for the dead. The Lectionary in the Polish language has a stable nine readings for three Masses. In other countries, there are large differences in the choice of readings. The principal theme of the biblical texts is the Paschal mystery surrounding the death, resurrection and eternal life of Christ and all the faithful.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 8; 55-66
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Liturgische Texte zu Ehren der Heiligen Drei Könige (Teil 2)
    Liturgical Texts Honoring the Three Holy Kings (Part 2)
    Teksty liturgiczne ku czci Świętych Trzech Króli (część 2)
    Autorzy:
    Puszcz, Teodor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035065.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-31
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Święci Trzej Królowie
    liturgia Kościoła
    formularze mszalne
    modlitwa za podróżujących i pielgrzymujących
    Saint Three Kings
    liturgy of the Church
    Mass forms
    pray for travelers and pilgrims
    Opis:
    W nawiązaniu do poprzedniego artykułu [66(2019), zeszyt 8] trzeba stwierdzić, że teksty liturgiczne na cześć Świętych Trzech Króli za podróżujących i pielgrzymów wpisują się w ogromny skarbiec modlitw Kościoła przewidzianych dla tego typu liturgii. Wspomniani wyżej Święci, obok św. Jakuba Starszego, św. Rafała Archanioła, św. Juliana, św. Krzysztofa i św. Mikołaja, uważani byli i są za patronów podróżujących i pielgrzymujących. Z tego bogactwa modlitw niewiele tekstów pozostaje w użytku w liturgii posoborowej Kościoła. Zadziwiające jest to, że mszały kolońskie XV i XVI wieku nie zawierają formularzy mszalnych De tribus regibus pro iter agentibus, natomiast praktycznie w całej Europie można je znaleźć w mszałach średniowiecznych. W niniejszym artykule przedstawione zostały kolejne trzy formularze mszalne. Kościół w euchologii tych formularzy wspomina najpierw szczęśliwą podróż mędrców ze Wschodu pod przewodem niezwykłej gwiazdy do nowo narodzonego Mesjasza w celu obdarowania Go niezwykłymi darami, a także drogę powrotną do domu. Następnie prosi dla wiernych pielgrzymujących, za przyczyną tych Świętych, o drogę przebiegającą w pokoju, zdrowiu i pomyślności, a sam Chrystus – prawdziwe Słońce, prawdziwa Gwiazda i prawdziwa Światłość – niech ich prowadzi do upragnionego celu pielgrzymki. Dalej Kościół prosi o Boskiego Towarzysza drogi – Anioła pokoju – dla pielgrzymów, który ma ich strzec przed niebezpieczeństwami duszy i ciała, a także przed atakami szatana, by mogli stać się towarzyszami Ducha Świętego. W końcu Kościół odwołuje się do dziejów Syna Bożego, który przez Ojca został posłany na łono Dziewicy, stał się człowiekiem, cierpiał i umarł, a także do aniołów przy grobie jako świadków Jego zmartwychwstania. Rola aniołów przedłuża się i manifestuje w opiece dniem i nocą nad pielgrzymami – o co także prosi Kościół. Tekst pierwszego czytania stanowi fragment proroctwa Izajasza (Iz 60,1-6), gdzie jest mowa o pielgrzymce narodów z darami do Jerozolimy i do światłości, czyli do Pana. Podobnie fragment Księgi Rodzaju opowiada o podróży Abrahama w towarzystwie anioła do jego nowej ojczyzny (Rdz 24,7). Oba teksty przerzucają most do kolejnych dwóch perykop, w których opisane są: podróż magów z darami ze Wschodu do Betlejem, do Syna Bożego (Mt 2,1-12) oraz nakaz misyjny dla apostołów zakładający zaufanie w Bożą pomoc w drodze (Mt 10,7-8), co jest typowym motywem pielgrzymowania. Źródłami antyfon mszalnych (introitus, graduale, offertorium i communio) są fragmenty biblijne z psalmów i ksiąg, które stanowią czytania mszalne, stąd powtarzające się motywy: prowadzenie przez Boga w drodze, zaufanie Bogu, gwiazda na Wschodzie, podróż magów z darami i adoracja Króla królów. Sekwencja posiada 10 zwrotek i jest tekstem niebiblijnym. Najpierw zgromadzeni są zachęceni do uwielbienia majestatu Bożego, następnie tekst porusza narodzenie Chrystusa i pokłon mędrców z darami, których mistyczne znaczenie jest wyjaśnione (zw. 1-5). W dalszych zwrotkach wspomniane jest przeniesienie relikwii i ich kult w Kolonii (zw. 6-9). Na końcu umieszona została prośba, by Chrystus, za przyczyną mędrców, zaprowadził wiernych do życia wiecznego (zw. 10).
    In reference to my previous article (Roczniki Teologiczne, vol. 66, fasc. 8, 2019) it has to be said that liturgical texts honoring the Three Holy Kings as travelers and pilgrims form a part of the immense treasury of prayers of the Church for this type of liturgy. These holy men, alongside St. James the Greater, St. Raphael the Archangel, St. Julian, St. Christopher, and St. Nicholas, have been and still are seen as patrons of travelers and pilgrims. From this wealth of prayers, only a few remain in use in the post-Vatican II liturgy. It is surprising that the Missals of Cologne in the 15th and 16th century did not include the Mass De tribus regibus pro iter agentibus, when it could be found in medieval Missals practically everywhere in Europe. This article presents three more Masses. In its euchologion the Church recalls in the parts of this Mass, first the happy journey of the wise men from the East, guided by the extraordinary star to the newborn Messiah so as to present Him with extraordinary gifts, and it also recalls their return trip home. It then prays for the pilgrim faithful, through the intercession of these Holy Men, for a path that passes along the way of peace, health, and prosperity, and that Jesus Himself—the true Sun, true Star, and true Light—leads them to the yearned-for goal of their pilgrimage. The Church then asks for a divine companion along the way—an angel of peace—for the pilgrims, who will protect them from dangers to soul and body, and also from the onslaughts of Satan, that they may become companions of the Holy Spirit. At the end, the Church refers to the history of the Son of God, who was sent by the Father to the womb of the Virgin, who became Man, suffered and died; and again, to the angels at the grave, witnesses of His resurrection. The role of the angles is prolonged and manifested in their day and night care over pilgrims—for which the Church also prays. The text of the first reading comes from a passage from the prophet Isaiah (Isa 60:1-6) which talks about a pilgrimage of the nations with gifts to Jerusalem and to the light, that is, to the Lord. A similar section in the Book of Genesis tells of the journey of Abraham in the company of an angel to his new homeland (Gen 24:7). Both of these texts create a bridge to the next two pericopes, which describe the journey of the Magi, with their gifts, from the East to Bethlehem, to the Son of God (Matt 2:1-12) and also the missionary command to the apostles place their trust in the help of God along their way (Matt 10:7-8), which is a typical theme in pilgrimages. The sources for the Mass antiphons (introitus, graduale, offertorium i communio) are passages from the Psalms and other Books of the Bible that constitute the readings of the Mass, hence the recurring themes of: being guided by God along one’s pathway, trust in God, the star in the East, the journey of the Magi with gifts, and adoration of the King of kings. The sequence has ten verses and is a non-biblical text. First, those gathered are encouraged to praise the majesty of God, then the text touches on the birth of Christ and the adoration of the wise men with their gifts, the mystical significance of which is explained (verses 1-5). The following verses recall the transfer of their relics and their cult in Cologne (verses 6-9). At the end, there is a supplication that Christ, through the intercession of the wise men, may lead the faithful to eternal life (verse 10).
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 8; 75-92
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwyczajna i nadzwyczajna forma rytu rzymskiego wzajemnym ubogaceniem
    The Ordinary and Extraordinary Form of the Roman Rite as Mutual Enrichment
    Autorzy:
    Słoma, Ireneusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040837.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Summorum Pontificum
    Nadzwyczajna Forma Rytu Rzymskiego
    Msza „trydencka”
    M. Lefebvre
    tradycjonalizm
    tradycjonaliści
    środowisko Tradycji
    Extraordinary Form of the Roman Rite
    “Trent” Holy Mass
    traditionalism
    traditionalists
    traditional circle
    Opis:
    Liturgia Kościoła jest rzeczywistością żywą ze względu na jej naturę. Jest nią przede wszystkim uobecnianie zbawczego Misterium na sposób sakramentalny, a także włączanie w tą rzeczywistość chrześcijan przez świat gestów i symboli. W ciągu wieków sposób wyrazu zmieniał się, pozostając wierny istocie celebracji. Nad tym czuwała wspólnota Kościoła, zwłaszcza w jego uroczystym i zwyczajnym nauczaniu. W całe to dziedzictwo wpisuje się także Motu proprio Summorum Pontificum Benedykta XVI oraz związane z nim dokumenty. Prawnie ustanawiają one dwie formy rytu rzymskiego: formę zwyczajną, posługującą się Mszałem Pawła VI, oraz formę nadzwyczajną, sprawowaną według Mszału z 1962 r. Podają przy tym szczegółowe przepisy. Przyczynia się to wzajemnego ubogacenia dzięki lepszemu poznaniu własnej historii i Tradycji, a także przez pewnego rodzaju różnorodność w sposobie wyrażania tej samej wiary.
    The liturgy of the Church is a living reality due to its nature. It is first of all manifestation of the salutary Mystery in the sacramental way, and also the including of Christians into this reality by means of the world of gestures and symbols. Over the centuries the form of expression has been changing, however, it remained faithful to the essence of the celebration. The Church community has kept watch over it, especially over the Church’s solemn and ordinary teaching. Also Benedict XVI’s Motu proprio Summorum Pontificum and the connected documents are part of all this heritage. They legally establish two forms of the Roman Rite: the Ordinary form, using Paul VI’s Missal, and the Extraordinary form, celebrated according to the Missal of 1962. They also give detailed regulations. This contributes to mutual enrichment, owing to a better knowledge of one’s own history and Tradition, and also to a certain kind of variety in the way of the expressing of the same faith.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 8; 153-162
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Główne zadania homilii w ujęciu teologii liturgicznej
    The Main Tasks of the Homily as Defined by the Liturgical Theology
    Autorzy:
    Migut, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040828.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    homilia
    Msza św.
    Eucharystia
    teologia liturgiczna
    misterium Chrystusa
    ofiara duchowa
    celebracja liturgiczna
    paradygmat życia chrześcijańskiego
    homily
    Holy Mass
    Eucharist
    liturgical theology
    Mystery of Christ
    spiritual sacrifice
    liturgical celebration
    paradigm of the Christian life
    Opis:
    Teologia liturgiczna odwołuje się najpierw do liturgii kosmicznej, przyjmując jednak za punkt wyjścia konkretną celebrację liturgiczną. W tym przypadku jest to celebracja Eucharystii. Bardzo ważnym zadaniem teologii liturgicznej jest jej funkcja ewangelizacyjna. Teologia liturgiczna postrzega ewangelizację jako objawianie Chrystusa-Liturga kosmosu, wzywającego ludzi do życia z Bogiem i dla Boga oraz zapraszającego ponownie ludzi do bycia liturgami kosmosu z Nim i w Nim. W takim ujęciu zadaniem homilii, jako integralnej części celebracji, jest sakramentalne uobecnianie Misterium Chrystusa, które zostało spełnione jako duchowa ofiara posłuszeństwa Bogu Ojcu i miłości do rodzaju ludzkiego. Ofiara ta znalazła swą kulminację w krwawej ofierze na krzyżu, dokonanej raz na zawsze. Pierwszym szczególnym zadaniem homilii we Mszy św. jest wezwanie do posłuszeństwa Bogu na wzór Chrystusa i złożenia tym samym ofiary duchowej, czyniąc w ten sposób uczestników współofiarnikami wraz z Chrystusem. Jest to podstawowy warunek participatio actuosa w Eucharystii. Drugim specyficznym zadaniem jest wskazanie na potrzebę osobistej komunii z Chrystusem, która swą kulminację osiąga w Komunii św., a przedłuża się na czas po celebracji. Trzecim najważniejszym zadaniem homilii jest ukazanie celebracji – kultu Boga jako paradygmatu całego życia chrześcijańskiego, aby stawało się życiem dla Boga.
    The liturgical theology refers first to cosmic liturgy, accepting, however, as its starting point, the actual liturgical celebration. In this case it is the celebration of the Eucharist. A very important task of the liturgical theology is its function of evangelization. The liturgical theology perceives evangelization as reveling Christ-Liturgician of the cosmos, calling people to live with God and for God, and inviting people again to be liturgicians of the cosmos with Him and in Him. With such an approach, the task of the homily, as an integral part of the celebration, is a sacramental manifestation of Mystery of Christ, which was fulfilled as a spiritual sacrifice of the obedience to God the Father and of love towards the human kind. This sacrifice found its culmination in the bloody sacrifice on the cross, which was made once and for all. The first special task of the homily in the Holy Mass is the call for obedience to God, according to the example of Christ, and hence for making a spiritual sacrifice; in this way the homily makes the participants co-sacrificers, together with Christ. This is the fundamental condition of participatio actuosa in the Eucharist. Another specific task is to point to the need of a personal communion with Christ, which reaches its culmination in the Holy Communion, and is prolonged to the time after the celebration. The third most important task of the homily is to present the celebration – the cult of God, as the paradigm of the whole Christian life, so that it becomes a life for God.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 8; 97-108
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies