Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "teologia chrześcijańska" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Tussen sacralisatie en banalisering. Lijden in de theologie van Edward Schillebeeckx
    Between Sacralization and Banalization. Suffering in the Theology of Edward Schillebeeckx
    Między sakralizacją a banalizacją. Cierpienie w teologii Edwarda Schillebeeckxa
    Autorzy:
    Nadbrzeżny, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036839.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Edward Schillebeeckx
    fenomenologia cierpienia
    kontekstualna teologia
    chrześcijańska ortopraksja
    sprzeciw
    solidarność
    phenomenology of suffering
    contextual theology
    Christian orthopraxis
    resistance
    solidarity
    Opis:
    Autor podejmuje ważny problem relacji między ludzkim cierpieniem a chrześcijańską praktyką solidarności w ujęciu Edwarda Schillebeeckxa. Poszukuje on wiarygodnej odpowiedzi na pytania dotyczące źródeł i sensu ludzkiego cierpienia oraz specyfiki chrześcijańskiej reakcji na liczne jego przejawy w świecie. W pierwszej części artykułu autor przedstawia kontekstualny i humanistyczny charakter teologii Schillebeeckxa, w której po Vaticanum II nastąpił wyraźny zwrot antropologiczny i hermeneutyczny. Ludzka egzystencja dotknięta dramatem wyobcowania, zniewolenia i poniżenia stała się centralnym przedmiotem refleksji w świetle Bożego objawienia i szeroko rozumianego chrześcijańskiego doświadczenia. Według Schillebeeckxa teologia nie może ograniczyć się wyłącznie do poprawnej interpretacji prawd wiary (ortodoksja), lecz musi również dążyć do wypracowania kryteriów umożliwiających pozytywną przemianę świata według logiki Królestwa Bożego objawionego w nauczaniu i działaniu Jezusa Chrystusa (ortopraksja). W drugiej części artykułu została zaprezentowana fenomenologia ludzkiego cierpienia, które stanowi realną i niezwykle zróżnicowaną rzeczywistość. Niektórym jego formom człowiek może w pewnym zakresie nadać sens, lecz ogromny obszar niezawinionego i niechcianego cierpienia pozostaje poza możliwością ludzkiej racjonalizacji. Złożony fenomen cierpienia stanowi wyzwanie dla współczesnej teologii kontekstualnej, która nie powinna pomijać bolesnych aspektów ludzkiej kondycji. Pod wpływem egzystencjalizmu Schillebeeckx postrzega cierpienie człowieka bardziej jako angażującą tajemnicę niż możliwy do rozwiązania problem. W trzeciej części autor ukazuje symbol Królestwa Bożego będący wyrazem zbawczej obecności Boga w świecie. Jezus w swym nauczaniu i działaniu objawia Boży sprzeciw wobec długiej historii niezawinionego ludzkiego cierpienia. Jego zmartwychwstanie jest źródłem nadziei na pełne zwycięstwo nad cierpieniem. Proegzystencjalny styl życia Jezusa stanowi zarówno dla chrześcijan, jak i wszystkich ludzi dobrej woli wezwanie do odpowiedzialnego praktykowania solidarności z cierpiącymi i odważnego protestu przeciwko czynnikom generującym cierpienie. Jezus jest obrazem miłosiernego i wyzwalającego Boga, który nie chce cierpienia człowieka spowodowanego jego poniżeniem, upokorzeniem i zniewoleniem. Będąc zawsze obecnym w bolesnym doświadczeniu ludzkiego cierpienia, Bóg objawia się w nim jako „transcendentne veto” wobec wszelkich form agresji, opresji i niesprawiedliwości. Nie tyle jednak cierpienie samo w sobie, co raczej ludzkie działanie w służbie cierpiącym stanowi „przestrzeń”, w której manifestuje się i realizuje zbawcza wola Boga. W zakończeniu artykułu autor podkreśla, że zdecydowany sprzeciw wobec zła i naśladowanie miłosierdzia Jezusa stanowią adekwatną chrześcijańską odpowiedź na misterium ludzkiego cierpienia. Istnieje trzecia droga między banalizacją a sakralizacją cierpienia. Jest nią autentyczna solidarność z cierpiącymi, w ramach której Bóg wyraźnie objawia się jako promotor dobra i przeciwnik zła.
    This paper discusses the relationship between human suffering and the Christian praxis of solidarity in the theology of Edward Schillebeeckx. The author first describes the personalist and humanist character of Schillebeeckx’s theology. He then presents the different types of individual and communal suffering. In the final part of his paper, the author expounds the categories of orthopraxis and metanoia. Emphasis is placed upon the concepts of the Christian solidarity and resistance to suffering. It is not suffering itself but the human attitude toward those who suffer that manifests and advances the Reign of God in our earthly history.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 2; 47-61
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ku rehabilitacji teologii wyzwolenia
    Towards a Rehabilitation of Liberation Theology
    Autorzy:
    Góźdź, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040611.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Liberation Theology
    Liberation Theology structures
    poverty
    liberation
    Gustavo Gutiérrez
    Gerhard Ludwig Müller
    Church
    Christian freedom
    salvation
    teologia wyzwolenia
    ubóstwo
    wolność
    Kościół
    wolność chrześcijańska
    zbawienie
    Opis:
    Rehabilitacja teologii wyzwolenia stała się obecnie możliwa dzięki wytężonej pracy kilku teologów, a w szczególności: Gustavo Gutiérreza – jednego z ojców teologii wyzwolenia w Ameryce Łacińskiej i kardynała Gerharda Ludwiga Müllera – dziś prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Impulsem do tych działań mogło być w porę zauważone przez Josepha Ratzingera w instrukcji Libertatis conscientia zaniepokojenie spowodowane traktowaniem przez teologię wyzwolenia ubóstwa tylko w wymiarze materialnym. Gutiérrez i Müller uważają jednak, że ubóstwo jest symbolem wszelkich ograniczeń bytu, a w życiu społecznym uwidacznia to najbardziej ubóstwo materialne i socjalne. Dla teologii wyzwolenia bardzo palącym punktem wyjścia jest więc ubóstwo materialne, ale ubóstwo rozciąga się w efekcie na całość przygodnej egzystencji ludzkiej. „Ubogi” z istoty swej woła do Boga, a Bóg w Starym i Nowym Testamencie szczególnie troszczy się o „ubogiego”. Tak egzystencja ludzka – jako kontyngentna – jest uboga, a więc dotyczy wszystkich, nie tylko materialnie ubogich, lecz również i bogatych. Stąd każdy człowiek potrzebuje wyzwolenia z tej nędzy moralnej, zła, grzechu i śmierci. W ten sposób teologia wyzwolenia nadaje teologii klasycznej realność i właściwe rozumienie wolności, która ma swe źródło jedynie w Bogu. Jezus Chrystus, wcielony Bóg, jest Boskim Wyzwolicielem z nędzy egzystencjalnej każdego człowieka.
    Liberation Theology, which began in Latin America in the 1960s, faced constant opposition and objections on the part of classical theology. It has been constantly accused of secularizing and sociologizing the main Christian religious concepts - salvation, freedom and Church, in particular. This is why, in 1984 and 1986, Cardinal Joseph Ratzinger, Prefect of the Congregation for the Doctrine of the Faith, issued the Instruction Libertatis nuntius and Libertatis conscientia. The movement lost its status and developmental impetus, finding itself under sharp criticism of Rome. Nevertheless, thanks to the long-term fruitful cooperation of Professor Gerhard Ludwig Müller, who later became a bishop and a cardinal, with Gutiérrez and other liberation theologians as well as with the Latin American episcopates, the basic conceptual network for Liberation Theology has been developed. It emphasizes classical, universal and evangelical aspects of Liberation Theology to prove that it enriches classical theology with its qualities of social realism, praxeological outlook and its historical and sociological dynamism. As a result, Liberation Theology, whose main objective is to make Gospel real and active in this life rather than in its abstract manifestation alone, seems to be more and more openly accepted as legitimate on behalf of the Vatican and Pope Francis. In this way, it can undergo its revalidation and a second chance for growth.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 5-20
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozwój dyrektoriów katechetycznych po Soborze Watykańskim II (1971-1997-2020)
    The Development of Catechetical Directories after the Second Vatican Council (1971–1997–2020)
    Autorzy:
    Kiciński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1686008.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kościół katolicki
    katecheza
    teologia pastoralna
    edukacja religijna
    chrześcijańska edukacja
    nowe dyrektorium katechetyczne
    Catholic Church
    catechetics
    pastoral theology
    religious education
    Christian education
    new Directory for Catechesis
    Opis:
    Papież Franciszek zatwierdził 23 marca 2020 r. nowe Dyrektorium o Katechizacji, które opracowała Papieska Rada ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji. Pierwsze Directorium Catechisticum Generale z 1971 r. było odpowiedzią na wielkie wydarzenie eklezjalne, jakim był Sobór Watykański II i jego generalną reformę oraz odnowę. Również następne dokumenty katechetyczne – kontynuując główne przesłanie – odpowiadają na znaki czasu w szybko zmieniającym się świecie. Dla drugiego Dyrektorium Ogólnego o Katechizacji z 1997 r. odniesieniem były synody, które znaczeniu katechezy poświęcały dużo miejsca, a zwłaszcza adhortacja Jana Pawła II Catechesi tradendae (1979) i ukazanie się Katechizmu Kościoła Katolickiego (1992) miały decydującą rolę w nowym opracowaniu celów, treści i zagadnień metodologicznych. Trzecie Dyrektorium Katechetyczne z 2020 r. to dynamiczne rozwinięcie dwóch wcześniejszych tekstów, z którymi zachowuje ciągłość. Jest to również odczytanie współczesnych znaków czasu. Dyrektorium katechetyczne to normatywny dokument eklezjalny, który zawiera fundamentalne zasady teologiczno-pastoralne zaczerpnięte głównie z dokumentów Soboru Watykańskiego II, Katechizmu Kościoła Katolickiego i innych dokumentów Nauczycielskiego Urzędu Kościoła z zakresu katechezy oraz ogólne wytyczne dla Episkopatów w celu opracowania dyrektoriów katechetycznych krajowych, które uwzględniając konkretne warunki wskażą drogi posługi katechetycznej w Kościołach partykularnych. Ich rozwój po Soborze Watykańskim II oznacza przechodzenie do kolejnego etapu głoszenia Ewangelii we współczesnym świecie.
    On 23 March 2020, Pope Francis approved a new Directory for Catechesis, which was prepared by the Pontifical Council for Promoting the New Evangelization. The first Directorium Catechisticum Generale of 1971 responded to the great ecclesial event of the Second Vatican Council and its general reform and renewal. The subsequent catechetical documents also responded to the signs of the times in a rapidly changing world, continuing the main message. The Second General Directory for Catechesis of 1997 drew on synods, which emphasised the importance of catechesis, and especially the John Paul II’s Exhortation Catechesi tradendae (1979) and the publication of the Catechism of the Catholic Church (1992) had a decisive role in the new development of the objectives, contents and methodological issues. The third Directory for Catechesis of 2020 is a dynamic elaboration on the two previous texts maintaining continuity with them. It is also a reading of contemporary signs of the times. The Directory is a normative ecclesial document that contains fundamental theological-pastoral principles drawn mainly from the documents of the Second Vatican Council, the Catechism of the Catholic Church, and other documents of the Church’s Magisterium in the area of catechesis, as well as general guidelines for episcopates to develop national catechetical directories which, while taking into account specific conditions, will guide the path of catechetical ministry in particular Churches. Their development after the Second Vatican Council marks the transition to the next stage of the proclamation of the Gospel in the modern world.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 11; 5-27
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies