Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "nawrócenie." wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
Nawrócenie jako warunek pojednania z Bogiem
Conversion as a Condition for Reconciliation with God
Autorzy:
Zając, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1685912.pdf
Data publikacji:
2020-11-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nawrócenie
pojednanie
grzech
Bóg
conversion
reconciliation
sin
God
Opis:
Niniejszy artykuł wyrasta z narracji zawartej w posynodalnej adhortacji apostolskiej Reconcilatio et paenitentia św. Jana Pawła II, który zdecydowanie przestrzegał chrześcijan przed utratą poczucia grzechu. Praca składa się z trzech proporcjonalnych części. W części pierwszej zostaną zaprezentowane wiodące przyczyny utraty poczucia grzechu we współczesnym świecie oraz strategia katechetyczna, która nawołuje do odróżnienie grzesznika od jego grzechu i jego przewinienia, aby osiągnąć prawdziwe pojednanie. W części drugiej zostanie podjęta próba uzasadnienia konieczności zwalczania wykroczeń moralnych, mogących pochodzić zarówno ze zwyczajnego zaniedbywania albo być skutkiem zobojętnienia duchowego. Zostanie wyjaśnione, że grzech to wyraźne zaburzenie przez wolny i świadomy czyn człowieka obiektywnego porządku Bożego istniejącego w świecie, oraz podkreślony fakt, że wciąż istnieje proces kuszenia do grzechu przez znaczące siły zła, a ten osłabia zdolność do nawrócenia. Zostanie także opisany pięciostopniowy proces pogrążania się w rzeczywistości grzechu. W części trzeciej zostanie wyjaśnione, dlaczego nawrócenie osobiste człowieka jest koniecznym elementem przebaczenia. Chociaż do prawdziwego przebaczenia win i krzywd może uzdolnić tylko Bóg, udzielający człowiekowi swej łaski, to jednak przebaczenie jest konieczne jako warunek prawidłowego rozwoju i dojrzewania osoby ludzkiej. Artykuł zakończą informacje, że bez nawrócenia i umiejętności przebaczenia nie ma prawdziwej wspólnoty międzyludzkiej, tym bardziej wspólnoty chrześcijańskiej.
This article stems from the narrative contained in the Post-Synodal Apostolic Exhortation Reconcilatio et paenitentia of Saint John Paul II, who strongly warned Christians against losing their sense of sin. The work consists of three parts. The first one presents the main causes of the loss of the sense of sin in the modern world, and a catechetical strategy that calls for making a distinction between sinners and their sins and misconduct in order to attain true reconciliation. In the second part, an attempt will be made to justify the need to combat moral misconduct, which may result either from mere negligence or spiritual indifference. The author explains that sin is an obvious disturbance of the objective order of God, caused by a free and conscious act of man, that exists in the world. Also, it will be highlighted that there still exists a process of temptation to sin by the significant forces of evil; this process weakens the ability to be converted. Moreover, the five-stage process of sinfulness is described. The third part will explain why man’s personal conversion is a necessary element of forgiveness. Although only God can truly forgive guilt and wrongdoing by giving man His grace, still forgiveness is necessary as a prerequisite for the proper development and maturation of the human person. The article ends with a reflection that without conversion and the ability to forgive there is no true human community, much less a Christian community.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 11; 65-77
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Priorytety pastoralne Kościoła w Polsce w świetle adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium
Pastoral Priorities of the Church in Poland in the Light of the Apostolic Exhortation of Evangelii Gaudium
Autorzy:
Śmigiel, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040547.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
priorytety pastoralne
program duszpasterski
nawrócenie pastoralne
nawrócenie misyjne
ewangelizacja
nowa ewangelizacja
Evangelii gaudium
pastoral priorities
pastoral programme
pastoral conversion
missionary conversion
evangelization
new evangelization
Evangelii Gaudium
Opis:
Adhortacja apostolska Evangelii gaudium posiada pastoralny charakter i jest w pewnym sensie tekstem programowym papieża Franciszka. Analizując jej treść, można wskazać kilka priorytetów pastoralnych, które są aktualne również w polskiej rzeczywistości. Novum adhortacji to wezwanie do misyjnego przeobrażenia Kościoła, nazywanego także nawróceniem pastoralnym. Takie nawrócenie zakłada oderwanie się od utartych ścieżek działalności zbawczej i odważne poszukiwanie nowych rozwiązań, aby dotrzeć z Dobrą Nowiną także do tych, którzy są na peryferiach Kościoła. Wśród priorytetów pastoralnej posługi Kościoła w Polsce można także wymienić duszpasterstwo rodzin i duszpasterstwo związków niesakramentalnych. Ważnym tematem jest radosne głoszenie Dobrej Nowiny przez wszystkie stany w Kościele-Wspólnocie, który naucza i jednocześnie jest nauczany. Papież Franciszek sporo uwagi poświęcił stylowi posługi ewangelizacyjnej oraz preferencyjnej opcji na rzecz ubogich.
Evangelii Gaudium, an apostolic exhortation, has a pastoral character and it may be regarded as the manifesto of Pope Francis. The analysis of its content can point to some pastoral priorities which are also present in the Polish reality. The novelty of the exhortation is a vocation to the missionary transformation of the Church, also known as a pastoral conversion. This conversion involves the separation from the beaten track of the redeeming activity and the brave quest for new solutions in order to spread the Good News to those who are on the periphery of the Church. Among the priorities of the pastoral ministry of the Church in Poland, one can also name the pastoral care of families, as well as of non-sacramental marriages. The joyful proclamation of the Good News for all states in the Church-Community is also an important theme, which teaches and is taught at the same time. Pope Francis gives his due attention to the style of the ministry of evangelization and the preferential option for the poor.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 6; 33-45
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzeczywistość grzechu i jego przezwyciężenie
Reality of a Sin and How to Overcome it
Autorzy:
Popławski, Jarosław M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037633.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
grzech
przebaczenie
nawrócenie
sumienie
godność człowieka
sin
forgiveness
repentance
conscience
human dignity
Opis:
W teologii grzech jest określany jako mysterium iniquitatis, a jego odpuszczenie – mysterium salutis lub pietatis. W Nowym Testamencie bowiem grzech łączy się zawsze z jego odpuszczeniem, „przebaczeniem”, a grzesznicy są przedmiotem wielkiej troski Jezusa. Tymczasem współczesna kultura, odchodząc od chrześcijańskiej tradycji, odziera człowieka z duchowych wartości, co prowadzi do jego zubożenia. Artykuł omawia syntetycznie rzeczywistość grzechu – „tajemnicy nieprawości”, a także ukazuje refleksje odnoszące się do faktu nawrócenia i pojednania z Bogiem oraz z bliźnimi. Refleksje te oparte są na nauczaniu współczesnego Kościoła, zwłaszcza na nauczaniu papieskim.
In theology a sin is described as mysterium iniquitatis and absolution from it – mysterium salutis or pietatis. In the New Testament a sin is always connected with absolution, „forgiveness”, and sinners are of great concern for Jesus. Nevertheless, modern culture becomes more and more detached from Christian tradition and thus deprives a human being of the spiritual values and makes him become further impoverished. This article provides a synthetic discussion of the reality of a sin – “mystery of illicitness” and also reflects on repentance and reconciliation with God and with one's own neighbour. The reflections presented in this article are based on the teachings of the contemporary Church and on the Papal teachings especially.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 5; 147-157
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Saint Vincent de Paul. Entre la conversion de lambition et le mysticisme de son action charismatique
St. Vincent de Paul. Between the Conversion of the Ambition and the Mysticism of his Charismatic Action
Święty Wincenty a Paulo. Pomiędzy nawróceniem z ambicji a mistycyzmem działania charyzmatycznego
Autorzy:
Zakhary, Milad Sidky
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036762.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ubodzy/ubóstwo
caritas
nawrócenie
charyzmat
mistycyzm
poors/poverty
charity
conversion
charism
mysticism
Opis:
To studium, podjęte cztery wieki po pojawieniu się charyzmatu św. Wincentego a Paulo (1617-2017), jest zależne od „Wielkiego Świętego Wielkiego Stulecia” i od jego własnych relacji opisujących wewnętrzną i zewnętrzną stronę jego nawrócenia, jego charyzmat. Zarówno jego relacja, jak i nawrócenie odsłaniają w pewnym stopniu jego mistycyzm, który jest często niezauważany. Najwyższy przejaw młodości charyzmatu jest bezpośrednio proporcjonalny do głębi nawrócenia. Czy nie możemy już więcej pytać: czy to „czyny miłości tworzą czasy, w których są dokonywane”? Nasz Pan Jezus Chrystus dał na to odpowiedź: „Albowiem ubogich zawsze macie u siebie” (Mt 26,11). Ze swej strony papież Franciszek zachęca członków Międzynarodowego Stowarzyszenia Miłosierdzia słowami: „Zakorzenieni w doświadczeniu osobistym Chrystusa, będziecie mogli przyczynić się do propagowania «kultury miłosierdzia», która odnawia głęboko serca i otwiera je na nową rzeczywistość.
Located in the 4th centenary of the charisma of St. Vincent de Paul (1617-2017), this study deepens, in the life of the “Grand Saint of the Grand Century”, and by his own words, the ins and outs of his conversion, and charisma. Both reveal, in filigree, his mysticism, which often goes unnoticed. The height of the youth of the charism is directly proportional to the depth of the conversion. We can't ask, no more, “the actions of charity made their time?”. Our Lord Jesus Christ has given the answer: “the poor, indeed, you have always with you” (Mt 26:11). For his part, the Pope Francis invites members of the International Association of Charities with this exhortation: “In being rooted in the personal experience of Christ, you will be able to contribute to a “culture of mercy” that renews deeply the hearts and opens up to a new reality”.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 5; 121-136
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ecclesia semper convertenda como princípio eclesiológico segundo a exortação Ecclesia in America de João Paulo II
Ecclesia semper convertenda as an Ecclesiological Principle According to the Exhortation of John Paul II Ecclesia in America
Ecclesia semper convertenda jako zasada eklezjologiczna według adhortacji Jana Pawła II Ecclesia in America
Autorzy:
Hable, Edson José
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1706357.pdf
Data publikacji:
2021-02-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nawrócenie
metanoia
Kościół
Jan Paweł II
Ecclesia in America
conversion
Church
John Paul II
Opis:
O objetivo deste artigo é a verificação da hipótese se Ecclesia semper convertenda é um princípio eclesiológico. O estudo baseia-se na exortação pós-sinodal Ecclesia in America de João Paulo II. A hipótese foi verificada positivamente como princípio eclesiológico. Ecclesia semper convertenda abrange: a) o mistério de Deus como fonte de conversão; b) a Revelação em Jesus Cristo que revela ao ser humano o plano divino do Reino de Deus pelo chamado à conversão e a fé no Evangelho; c) a comunhão com Deus e com as pessoas na Igreja como cumprimento da conversão; d) a realização da missão da Igreja como resultado da conversão pessoal e comunitária. Conversão/metanoia tem fundamentação profundamente teológica; provém da Sagrada Escritura e se dirige à vida toda daquele que acolhe o chamado de Jesus Cristo e corresponde integralmente. O tema tem amplo alcance e aplicações e é relacionado à fé cristã, sendo hermenêutica do Evangelho e da Igreja.
Celem pracy była weryfikacja hipotezy, zgodnie z którą dewiza Ecclesia semper convertenda stanowi zasadę eklezjologiczną. Studium opiera się na posynodalnej adhortacji Ecclesia in America Jana Pawła II. Hipoteza odnosząca się do tej dewizy została pozytywnie zweryfikowana na podstawie adhortacji Ecclesia in America – jako zasadzie eklezjologicznej. Obejmuje ona: a) misterium Boga jako źródło nawrócenia; b) Objawienie w Jezusie Chrystusie – ukazującym człowiekowi Boży zamiar królestwa Bożego przez nawrócenie i wiarę w Ewangelię; c) komunię z Bogiem i z ludźmi w Kościele jako wypełnienie nawrócenia; d) misję Kościoła jako owoc nawrócenia, które ma implikacje nie tylko dla pojedynczego człowieka, lecz także dla wspólnoty Kościoła. Nawrócenie/metanoia ma uzasadnienie głęboko teologiczne; pochodzi z Pisma Świętego i odnosi się do całego życia osoby wierzącej, która odpowiada na wezwanie Jezusa Chrystusa, angażując się myśleniem i działaniem. Temat ma szeroki zakres i zastosowanie i jest głęboko związany z wiarą katolicką – stanowi hermeneutykę Ewangelii i Kościoła.
O objetivo deste artigo é a verificação da hipótese se Ecclesia semper convertenda é um princípio eclesiológico. O estudo baseia-se na exortação pós-sinodal Ecclesia in America de João Paulo II. A hipótese foi verificada positivamente como princípio eclesiológico. Ecclesia semper convertenda abrange: a) o mistério de Deus como fonte de conversão; b) a Revelação em Jesus Cristo que revela ao ser humano o plano divino do Reino de Deus pelo chamado à conversão e a fé no Evangelho; c) a comunhão com Deus e com as pessoas na Igreja como cumprimento da conversão; d) a realização da missão da Igreja como resultado da conversão pessoal e comunitária. Conversão/metanoia tem fundamentação profundamente teológica; provém da Sagrada Escritura e se dirige à vida toda daquele que acolhe o chamado de Jesus Cristo e corresponde integralmente. O tema tem amplo alcance e aplicações e é relacionado à fé cristã, sendo hermenêutica do Evangelho e da Igreja.
The objective of this article is to verify the hypothesis if Ecclesia semper convertenda is a ecclesiological principle. The study is based on the John Paul II’s post-synodal exhortation Ecclesia in America. The hypothesis was verified positively as an ecclesiological principle. Ecclesia semper convertenda embrace: a) the mystery of God as a source of conversion; b) the Revelation in Jesus Christ who reveals to human beings the divine plan of the God’s Kingdom through the call to conversion and faith in the Gospel; c) communion with God and with people in the Church as fulfillment of the conversion; d) the accomplishment of the Church’s mission as a result of personal and community conversion. Conversion/metanoia has a deeply theological foundation; it comes from Sacred Scripture and addresses the whole life of those who accept the call of Jesus Christ and fully respond. This theme has wide scope and applications and is related to the Christian faith, being hermeneutic of Gospel and the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 2; 151-169
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pięć kroków pastoralnego nawrócenia
Five Steps of Pastoral Conversion
Autorzy:
Sadlak, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035049.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pastoralne nawrócenie
adoracja
braterstwo
caritas
bycie uczniem
ewangelizacja
pastoral conversion
adoration
brotherhood
being a disciple
evangelization
Opis:
Współczesny Kościół nawołuje wszystkich wiernych do podjęcia mentalnego nawrócenia, które ma polegać na uświadomieniu sobie na nowo swojej tożsamości i wypływającego z niej posłania do dzieła ewangelizacji. Jednym ze sposobów pastoralnego nawrócenia jest podjęcie pięciu kroków, które symbolizuje pierwszych pięć liter alfabetu: A, B, C, D, E. Aby stać się autentycznym ewangelizatorem, należy najpierw adorować Boga, modlić się, następnie być dla ludzi bratem i siostrą, starać się praktykować chrześcijańską caritas (miłość) i czuć się uczniem Jezusa. Dopiero wtedy, gdy te kroki będą podjęte, osoba wierząca stanie się z pomocą łaski Bożej autentycznym ewangelizatorem.
The contemporary Church urges all the believers to take up mental conversion, which is to re-realize their identity and the message that flows from it to the work of evangelization. One of the ways of pastoral conversion is to take five steps that symbolize the first five letters of the alphabet – A, B, C, D, E. To become an authentic evangelizer, one should adore God first, pray, then be a brother and sister to people, try to practice Christian Caritas and feel the disciple of Jesus. Only when these steps are taken will a believer, by God’s Grace, become a true evangelizer.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 6; 69-84
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Taksā d-h.usāyā. Sakramentalny obrzęd pokuty i pojednania w Asyryjskim Kościele Wschodu
Taksā d-h.usāyā. The Sacramental Rite of the Penance and Reconciliation in the Assyrian Church of the East
Autorzy:
Potoczny, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790610.pdf
Data publikacji:
2021-10-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pokuta
pojednanie
nawrócenie
taksā d-h.usāyā
Asyryjski Kościół Wschodu
penance
reconciliation
conversion
Assyrian Church of the East
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest zaznajomienie czytelnika z teologią sakramentu pokuty i pojednania w Asyryjskim Kościele Wschodu oraz z wykształconą w łonie tej wspólnoty liturgią jego celebracji zwaną „obrzędem pojednania” (taksā d-h.usāyā). Zaprezentowane badania przeprowadzone zostały w oparciu o syryjską tradycję patrystyczną oraz o najważniejsze źródło liturgiczne, jakim w tym wypadku jest obrzęd, którego redakcję przypisuje się katolikosowi Ishā'Yahbowi III (†659). Analiza obejmuje kolejno teologiczny obraz „odzienia chwały”, który tworzy łączność między sakramentem pokuty a chrztem, sens chrześcijańskiego nawrócenia oraz prezentację obrzędu wraz ze zwróceniem uwagi na jego osobliwości. Studium każe spojrzeć na syro-orientalną celebrację sakramentu jako na obrzęd kompleksowy i teologicznie spójny z intuicją innych wspólnot świata chrześcijańskiego. Wspomniane w studium osobliwości obrzędu wskazują na jego oryginalność i w żaden sposób nie deprecjonują jego teologicznej, liturgicznej czy merytorycznej wartości.
The aim of this study is to make known to the reader the theology of the Sacrament of Penance and Reconciliation in the Assyrian Church of the East and with its Liturgy called “Order of Pardon” (taksā d-h.usāyā). The research has been based on the genuine Syriac patristic tradition and on the most important liturgical source, i.e. the Order edited by the prominent catholicos Ishā'Yahb III (†659). The analysis includes the explanation of theological image of the “robe of glory,” which creates the link between the Sacrament of Penance itself and Baptism, the theological meaning of Christian conversion and the presentation of taksā d-h.usāyā. The study shows the Syro-Oriental celebration of the Sacrament as a comprehensive and theologically coherent with the Rites in the other Christian communities. Some peculiarities of this Ordo attest its originality and don't depreciate in any way its theological and liturgical value.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 8; 113-129
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Call Included in the Divine Mercy Message Given to Saint Faustina—Theological and Symbolic Dimension
Wezwanie zawarte w Orędziu o Miłosierdziu Bożym przekazanym św. Faustynie – wymiar teologiczno-symboliczny
Autorzy:
Zarzycki, Stanisław T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038240.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Orędzie Miłosierdzia Bożego
wezwanie
nawrócenie
sakramenty
odpowiedź miłości
Message of Divine Mercy
call
trust
conversion
sacraments
answer of love
Opis:
Artykuł jest analizą orędzia przekazanego Kościołowi za pośrednictwem św. Faustyny pod kątem zawartych w nim wezwań Bożych. Najpierw, na podstawie obrazu Jezusa Miłosiernego, jest odczytane wezwanie do ufności w dobroć i Miłosierdzie Boże, do skruchy, nawrócenia i do przyjęcia daru przebaczenia grzechów w sakramencie pokuty i pojednania. Następnie zostały objaśnione sakramenty św. w odniesieniu do tajemnicy Odkupienia. Z Mszy Świętej, jako Ofiary  uobecniającej w sposób bezkrwawy Ofiarę krzyża, wynika wezwanie do jednoczenia się jej uczestników z Jezusem ukrzyżowanym i zmartwychwstałym. W ostatniej części autor analizuje wezwanie do głoszenia światu orędzia o Miłosierdziu Bożym, do modlitwy przebłagalnej za grzechy i do pełnienia uczynków miłosierdzia.
The article is an analysis of the proclamation delivered to the Church through St. Faustina in respect of God's calls contained in it. First, based on the picture of Jesus Merciful, it is inferred that there is a call to trust in God's Goodness and Mercy, to repent, to convert and accept the forgiveness of sins in the sacrament of penance and reconciliation. Afterwards, the Holy Sacraments are explained with reference to the mystery of the Redemption. The Holy Mass, as a sacrifice that makes present the Sacrifice of the Cross in an unbloody manner, gives rise to a call to its participants to unite with Jesus crucified and resurrected. In the last part, the author analyses the call to preach to the world the proclamation of Divine Mercy, to say a propitiatory prayer for sins and to fulfil the works of mercy.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 5; 31-52
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pokój jako misja Kościoła
Peace as a mission of the Church
Autorzy:
Przybyłowski, Jan Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038199.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół
krzyż
zbawienie
pokój
przebaczenie grzechów
nawrócenie
sprawiedliwość
znak pokoju
Church
cross
Salvation
peace
forgiveness of Sins
conversion
righteousness
peace sign
Opis:
Podstawową misją Kościoła jest głoszenie Jezusa Chrystusa i urzeczywistnianie zbawienia, którego Jezus dokonał na Krzyżu. Krzyż jest więc prawdziwym symbolem pokoju. Krzyż, za sprawą misji ewangelizacyjnej Kościoła, został wpisany w dzieje każdego narodu, ale też jest częścią historii całej ludzkości. Jest to nie tylko znak religijny, ale to również symbol ludzkiej wolności. Człowiek wolny może odrzucić Kościół i krzyż, ale grozi to utratą pamięci i dziedzictwa chrześcijańskiego. Tymczasem prawdziwym źródłem pokoju w powszechnej społeczności ludzkiej jest przebaczenie i nawrócenie, czyli wprowadzenie przez człowieka we własnym wnętrzu prawa Bożego. Pokój nie jest utopią i jest możliwy. I dlatego, że jest możliwy, pokój jest obowiązkiem. Dlatego człowiek może i powinien sprawić, aby siła rozumu zwyciężyła nad racjami siły. Kościół, wzywając do pokoju, wzywa przede wszystkim do czynienia sprawiedliwości: Opus iustitiae pax – „Jeśli pragniesz pokoju, pracuj na rzecz sprawiedliwości”.
The primary mission of the Church is to proclaim Jesus Christ and realizing of salvation, which Jesus made on the cross. The cross is so true symbol of peace. Cross, thanks to the evangelizing mission of the Church, entered in the happening of any nation, but also is part of the history of humanity. This is not just a religious sign, but it’s also a symbol of human freedom. Free man may reject the Church and cross, but there is a loss of memory and Heritage Christian. Meanwhile, the real source of peace in human society is forgiveness and conversion, that is, introduction by man in his own inside of God’s law. Peace is not a utopia and is possible. And because it is possible, peace is a duty. That is why a man can and should make to the force of reason over force reasons. The Church, calling for peace, first and foremost, invited to do justice: Opus iustitiae pax – „If you want peace, work for justice”.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 131-144
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evangelizzazione e sacramento della penitenza
Evangelization and the Sacrament of Penance
Ewangelizacja i sakrament pokuty
Autorzy:
Nykiel, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034980.pdf
Data publikacji:
2022-01-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Ewangelizacja
sakrament
sakrament pokuty
miłosierdzie
uświęcenie
nawrócenie
Pismo Święte
sens Boga
Evangelization
Sacrament
Sacrament of Penance
mercy
sanctification
conversion
Scripture
sense of God
Opis:
I nuovi scenari culturali, sempre più secolarizzati, plurali e prepotentemente influenzati dalla cultura digitale pongono le scelte di vita, in particolare quella cristiana, di fronte ad antiche e nuove sfide. In essi quale posto occupa la fede cristiana? Questa domanda merita adeguata risposta che la Chiesa intende offrire proponendo un rinnovamento del cammino ecclesiale che punti sull’evangelizzazione delle culture ma anche della vita cristiana stessa e della pastorale sacramentale. Questo contributo mette in risalto l’antico e sempre nuovo rapporto tra evangelizzazione e sacramento della Penitenza, inquadrandolo nell’intrinseco nesso tra Parola e Sacramento, tra fede e sacramenti della fede che innervano l’esperienza cristiana concreta del singolo e delle comunità. In questo scenario il Sacramento della Penitenza, adeguatamente evangelizzato, ricompreso e ben celebrato, svolge un duplice ruolo; quello di rendere praticabile l’amore misericordioso di Dio che previene, accoglie, perdona e ridona vita e quello più specificamente “missionario” che traduce la testimonianza di vita rinnovata e misericordiata del penitente in un’autentica azione evangelizzatrice, il cui cuore è rappresentato dal messaggio della rivoluzione della tenerezza divina che fa nuove tutte le cose. Il singolo credente e le comunità traggono dal Sacramento della Penitenza la forza dell’amore misericordioso di Dio, che guarisce, risana e fa risorgere, e ripropone la vita cristiana come la più bella avventura da vivere, poiché il perdono chiesto e ricevuto diventa la più alta scuola dove si accoglie l’amore come dono che, a sua volta, va sempre donato.
Nowe scenariusze kulturowe, coraz bardziej zsekularyzowane, pluralistyczne i pozostające pod silnym wpływem kultury cyfrowej, stawiają stare i nowe wyzwania odnośnie fundamentalnych chrześcijańskich wyborów życiowych. Jakie miejsce zajmuje w nich wiara chrześcijańska? Pytanie to zasługuje na adekwatną odpowiedź, którą Kościół zamierza udzielić, proponując odnowę poprzez ewangelizację kultury, a także samego życia chrześcijańskiego i duszpasterstwa sakramentalnego. Niniejsze opracowanie podkreśla starożytną i wciąż życiodajną relację między ewangelizacją a sakramentem pokuty, ujmując ją w ramy nierozerwalnego związku między Słowem a sakramentem, między wiarą a sakramentami wiary, które przenikają konkretne doświadczenie chrześcijańskie jednostek i wspólnot. W tej perspektywie sakrament pokuty, odpowiednio ewangelizowany, zalecany i celebrowany, odgrywa podwójną rolę: urzeczywistnia miłosierną miłość Boga, która ochrania, przyjmuje, przebacza i przywraca do życia, oraz pełni rolę bardziej specyficznie „misyjną”, polegającą na przekładaniu świadectwa odnowionego i miłosiernego życia penitenta na autentyczną akcję ewangelizacyjną, centrum której stanowi orędzie o rewolucji Bożej czułości czyniącej wszystko nowym. Poszczególni wierni oraz całe wspólnoty czerpią z sakramentu pokuty siłę miłosiernej miłości Boga, która uzdrawia, leczy i wskrzesza oraz proponuje na nowo życie chrześcijańskie jako najpiękniejszą przygodę, jaką można przeżyć. Przebaczenie, o które się prosi i które się otrzymuje, staje się najwyższą szkołą, w której miłość przyjmuje się jako dar, który z kolei zawsze trzeba dawać innym. 
The new cultural scenarios which are more and more secularized, very plural and strongly influenced by the digital culture, in front of old and new challenges require the precise choices in life, in particular the Christian one. Let us usk, what place does the Christian faith occupy in them? This question deserves an adequate answer that the Church intends to offer by proposing a renewal of the ecclesial journey that focuses on the evangelization of cultures but also of Christian life itself and of sacramental pastoral care. This contribution highlights the ancient and ever new relationship between evangelization and the sacrament of Penance, framing it in the intrinsic connection between Word of God and Sacrament, between faith and the sacraments of faith that innervate the concrete Christian experience of individuals and communities. In this scenario, the Sacrament of Penance, adequately evangelized, understood and well celebrated, plays a twofold role: that of making practicable the merciful love of God that prevents, welcomes, forgives and restores life, and the more specifically “missionary” role that translates the witness of a renewed and merciful life of the penitent into an authentic evangelizing action, the heart of which is represented by the message of the revolution of divine tenderness that makes all things new. Individual believers and communities draw from the Sacrament of Penance the strength of God’s merciful love, which heals and resurrects, and re-proposes the Christian life as the most beautiful adventure to be experienced, since forgiveness asked for and received becomes the highest school where love is welcomed as a gift which, in turn, must always be given.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 1; 97-115
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowość chrześcijańska jako duchowość chrzcielna
Christian Spirituality as a Baptismal Spirituality
Autorzy:
Zarzycki, Stanisłw T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040562.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
łaska Boża
nawrócenie
chrzest
nowe życie
duchowe oświecenie
duchowe małżeństwo
świadomość eklezjalna
grace of God
conversion
baptism
new life
spiritual enlightenment
spiritual marriage
ecclesial consciousness
Opis:
Opierając się głównie na teologii św. Pawła i, częściowo, św. Jana, autor ukazuje istotę chrztu św. i jego chrystologiczno-eklezjalne podstawy. Następnie uwydatnia wynikające z sakramentu chrztu św. cztery istotne łaski, które, jeśli zostaną rozpoznane przez chrześcijanina w głębszym uświadomieniu sobie rzeczywistości tego sakramentu, przyjęte przez niego i włączone w jego współdziałanie z Bogiem, stają się istotnymi wymiarami  dynamiki rozwoju jego duchowości. Są to: 1. łaska nawrócenia powiązana z wezwaniem do  porzucenia grzechu i do przyjęcia nowego życia w Chrystusie; 2. łaska oświecenia połączona z wezwaniem do zgłębiania tajemnic Bożych; 3. łaska uczestnictwa w przymierzu oblubieńczym pomiędzy Chrystusem i Kościołem połączona z wezwaniem duszy do  stania się mistyczną oblubienicą Chrystusa; 4. łaska przynależności do mistycznego Ciała Chrystusa połączona z wezwaniem do życia świadomością eklezjalną w jedności z Chrystusem i innymi, i do zaangażowania się w ewangelizacyjnej misji Kościoła.
Based mainly on St. Paul’s theology and partly on St. John’s theology, the author reveals the essence of baptism and its Christological and ecclesial base. Next, he enhances the four important acts of grace arising from the sacrament of baptism. If the acts are recognized by Christians in a deeper awareness of the reality of the sacrament, accepted and incorporated in their interaction with God, they become important dimensions of the dynamics of the Christians spirituality development. These are: 1) the grace of conversion associated with the call to abandon sin and to adopt a new life in Christ; 2) the grace of enlightenment combined with a call to explore the mysteries of God;  3) the grace of belonging to the Mystical Body of Christ, connected with a call to live with ecclesial consciousness in a union with Christ and others, and to engage in the evangelizing mission of the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 5; 23-39
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies