Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "imposition" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Impositio manuum w liturgii sakramentu bierzmowania. Zarys historycznoliturgiczny
Impositio Manuum in the Liturgy of the Sacrament of Confirmation: Historical-Liturgical Outline
Autorzy:
Megger, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035176.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liturgia
bierzmowanie
nałożenie rąk (impositio manuum)
liturgy
Confirmation
imposition (laying on) of hands (impositio manuum)
Opis:
Już od czasów apostolskich do istotnych obrzędów pochrzcielnych należy przede wszystkim włożenie rąk. Potwierdzają to świadectwa liturgii pierwszych wieków, łączące ten gest z przekazaniem daru Ducha Świętego. We wczesnym średniowieczu, kiedy bierzmowanie stało się niezależnym od chrztu obrzędem, impositio manuum ma coraz mniejsze znaczenie, a jego istotną rolę przejmuje namaszczenie olejem wraz z odpowiednią formułą. Po Soborze Trydenckim zostaje w pewnej mierze przypomniana i przywrócona praktyka apostolska w tym zakresie, lecz sam właściwy gest jest nadal antycypowany przez namaszczenie, któremu towarzyszy formuła. Odnowa liturgii bierzmowania po Vaticanum II dokonała rewaloryzacji włożenia rąk (w sensie extensio manuum), które jest związane z modlitwą o dar Ducha Świętego.
Already from the Apostolic times, the important postbaptismal rituals include, above all, the imposition of hands (impositio manuum). This is confirmed by the liturgical testimonies of the first centuries, combining this gesture with the tradition of the gift of the Holy Spirit. In the early Middle Ages, when Confirmation became a rite independent of baptism, the impositio manuum was less and less important, and oil anointing, which was accompanied by the appropriate formula, took over its important role. After the Council of Trent, Apostolic practice in this regard is recalled and restored to some extent, but the actual gesture itself is still anticipated by anointing with formula. The renewal of the Confirmation liturgy after Vatican II revaluated the laying on of hands (in the sense of extensio manuum), which is associated with prayer for the gift of the Holy Spirit.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 65-77
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nałożenie rąk w liturgii święceń w pierwszym tysiącleciu (Część i: Starożytność chrześcijańska)
Imposition of Hands in the Liturgy of Holy Orders in the First Millennium (Part One: Christian Antiquity)
Autorzy:
Bartocha, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035181.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nałożenie rąk
święcenia
Duch Święty
biskup
prezbiter
diakon
imposition (laying on) of hands
ordination
Holy Spirit
bishop
presbyter
deacon
Opis:
Nałożenie rąk należy, obok modlitwy święceń, do istoty obrzędów święceń biskupa, prezbiterów i diakonów. Gest ten występuje w ścisłej korelacji z następującą po nim modlitwą święceń. Modlitwa błogosławieństwa i prośby określa jego znaczenie. Posoborowa reforma liturgiczna obrzędów święceń na nowo wyakcentowała obrzęd nałożenia rąk, przywracając mu w ten sposób pierwotne znaczenie. Celem artykułu jest ukazanie genezy i sensu teologicznego gestu nałożenia rąk, jak również jego miejsca w strukturze celebracji święceń w pierwszym tysiącleciu. Gest nałożenia rąk ma korzenie biblijne. W Nowym Testamencie nałożenie rąk na kandydata oznaczało przekazanie mu charyzmatu właściwego dla danego urzędu. W schemacie obrzędowym zawartym w Tradycji apostolskiej gestu nałożenia rąk używa się do powierzenia urzędu biskupa, prezbitera i diakona. Odgrywa on centralną rolę w dynamice celebracji święceń.
Imposition of hands belongs to the essence of the ordination rites of bishops, presbyters and deacons, beside the ordination prayer itself. This gesture occurs in close correlation with the ordination prayer which follows it. The prayer of blessing and petition determines its meaning. The post-conciliar liturgical reform of the rites of ordination emphasized the rite of imposition of hands, thus restoring its original meaning. The aim of this article is to show the origin and theological meaning of the gesture of imposition of hands, as well as its place in the structure of ordination celebrations in the first millennium. The gesture of imposition of hands has biblical roots. In the New Testament, placing hands on a candidate meant imparting to him the charism appropriate to the office. In the ritual schema contained in the apostolic Tradition, the gesture of laying on of hands is used to entrust the office of bishop, presbyter and deacon.  It plays a central role in the dynamics of the celebration of Holy Orders.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 5-22
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nałożenie rąk w sakramencie święceń od X wieku do Vaticanum II
The Imposition of Hands in the Sacrament of Order from the 10th Century to the Vaticanum II
Autorzy:
Litawa, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035177.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nałożenie rąk (impositio manuum)
modlitwa konsekracyjna
sakrament święceń
Pontyfikał
imposition (laying on) of hands (impositio manuum)
consecration prayer
sacrament of Holy Orders
Pontifical
Opis:
Z rytualnego i teologicznego punktu widzenia fundamentalny w sakramencie święceń gest nałożenia rąk ma bogatą i interesującą historię. Sobór Watykański II do teologicznej myśli starożytności chrześcijańskiej, traktując impositio manuum jako istotny gest wspomnianego sakramentu. Wraz z modlitwą konsekracyjną gest ten stanowi „formę” i „materię” sakramentu. W epoce feudalno-średniowiecznej, szczególnie od X wieku, rytuał był zaniedbywany i pozostawiany w cieniu w rytuale święceń. Pierwsze miejsce zajęła traditio instrumentorum, co trwało do XX wieku. Poza tymi historycznymi zmianami gest nałożenia rąk był zawsze obecny w sakramencie święceń i z tego powodu stanowi stabilny znak obecności Ducha Świętego.
From a ritual and theological point of view, the imposition (laying on) of hands, the fundamental and essential gesture in the Sacrament of Order, has a rich and interesting history. The Second Vatican Council returned to the theological thought of Christian antiquity, treating the impositio manuum as the substantial gesture of the aforementioned sacrament. Together with the consecratory prayer this gesture constitutes the “form” and the “matter” of the sacrament. In the feudal-medieval era, especially from the 10th century, the ritual is neglected and placed in the shadow of the ordination rite. The first place took traditio instrumentorum, which lasted until the 20th century. Beyond these historical changes, the gesture of the imposition (laying on) of hands was always present within the rite of the priestly order, and for this reason, in the ordinate it is always stable sign of the presence of the Holy Spirit.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 49-64
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies