Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "diocese" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Rubrycele i schematyzmy diecezji sandomierskiej (1818-1992)
Ordos and Schematisms of the Sandomierz Diocese (1818-1992)
Autorzy:
Moskal, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036774.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
diecezja sandomierska
schematyzmy
Sandomierz diocese
schematisms
Opis:
Diecezja sandomierska została erygowana przez papieża Piusa VII 30 czerwca 1818 roku na mocy bulli Ex imposita nobis. Już w dwa lata później wydana została pierwsza rubrycela. Przez 174 lata (do czasu reorganizacji diecezji na mocy bulli papieża Jana Pawła II z 25 marca 1992 roku Totus Tuus Poloniae Populus) publikowano ją pod różnymi tytułami: Elenchus, Directorium, Consignatio, Cathalogus, Ordo divini officii, Kalendarz liturgiczny diecezji sandomierskiej. Dołączone do rubryceli spisy parafii i duchowieństwa zaczęły wychodzić po II wojnie światowej w postaci odrębnych wydawnictw, nosząc tytuły: Rocznik Diecezji Sandomierskiej, Skrócony Rocznik Diecezji Sandomierskiej, Skrócony Katalog Diecezji Sandomierskiej, Spis parafii i duchowieństwa diecezji Sandomierskiej. Rubrycele, publikowane z polecenia biskupa sandomierskiego, ukazywały się w rocznych odstępach czasu, aczkolwiek od tej reguły możemy zaobserwować wiele wyjątków. Wydawano je w Warszawie, Radomiu i Sandomierzu. Poza treściami liturgicznymi i organizacyjnymi, na łamach schematyzmów odnajdujemy m.in. w XIX wieku modlitwy za cara Rosji i jego rodzinę, jak również tematy egzaminów konkurencyjnych na beneficja z zakresu znajomości Pisma Świętego i egzegezy, teologii dogmatycznej, moralnej, pastoralnej, homiletyki, prawa kanonicznego, historii Kościoła.
The Sandomierz diocese was created by the Pope Pius VII 30 June 1818. Already in two years later was spent first Ordos. Other titles: Directorium, Consignatio, Cathalogus, Ordo divini officii, Kalendarz liturgiczny diecezji sandomierskiej. Attached to elenchusa lists of the parish and clergies, started resulting after the World War II in the form of separate publishing companies, being entitled: Rocznik Diecezji Sandomierskiej, Skrócony Rocznik Diecezji Sandomierskiej, Skrócony Katalog Diecezji Sandomierskiej, Spis parafii i duchowieństwa diecezji Sandomierskiej. Apart from liturgical and organizational plots, on pages of schematisms we are finding prayers for the emperor of Russia and his family. There are also subjects of competitive examinations there to benefices in knowledge of the Bible and the exegesis, dogmatic, moral, pastoral theology, homiletics, Canon Law, history of the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 4; 39-50
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Earliest Ecclesiastical Connections of the Territory Between the Vistula and Wieprz Rivers (Poland)
Najwcześniejsze powiązania kościelne terenu międzyrzecza Wisły i Bugu
Autorzy:
Marczewski, Jarosław R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038262.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Lubelszczyzna
państwo Piastów
chrześcijaństwo metodiańskie
diecezja poznańska
diecezja krakowska
diecezja lubelska
Lublin region
Piast state
Methodian Christianity
the Diocese of Poznań
the Diocese of Cracow
the Diocese of Lublin
Opis:
Celem artykułu jest znalezienie odpowiedzi na pytanie o najwcześniejszą kościelną przynależność administracyjną obszaru między rzekami Wisłą i Wieprzem. Zagadnienie to było już przedmiotem kontrowersji akademickich w zakresie możliwego wpływu chrześcijaństwa metodiańskiego nie tylko na wskazanym obszarze, ale w ogóle na ziemiach polskich. Zdecydowana większość autorów – nawet jeśli niektórzy z nich dopuszczają przekonanie o jakimś oddziaływaniu metodiańskim – stanowczo odrzuca obecność jakiejkolwiek zorganizowanej struktury tego obrządku na ziemiach na północ od Karpat. Organizacja terytorialna Kościoła między rzekami Wisłą i Wieprzem może być bez wątpienia wiązana dopiero z poznańskim biskupstwem łacińskim. Było ono dla omawianego terenu bezsprzecznie pierwszą trwałą strukturą diecezjalną, zależną zresztą bezpośrednio od Stolicy Apostolskiej. Co prawda, jeśli założymy polityczną przynależność tego terenu w drugiej połowie X wieku do Czech, należałoby uznać jego jeszcze wcześniejsze uzależnienie od diecezji praskiej i metropolii mogunckiej oraz nieco późniejszą przynależność do diecezji ołomunieckiej. Formalny charakter tego związku pozbawiony byłby jednak trwałych lokalnych struktur chrześcijaństwa, co musiało być zresztą charakterystyczne także dla pierwszych dekad zależności od biskupstwa w Poznaniu. Wydaje się więc, że dopiero wejście ziem między Wisłą i Wieprzem w kościelno-administracyjną zależność od biskupów krakowskich i metropolitów gnieźnieńskich na przełomie X i XI wieku okazało się stabilnym związkiem pod względem materialnym i duchowym.
The purpose of this study is to find the answer to the question of ecclesiastical administrative affiliation regarding the area between the Vistula and Wieprz Rivers. This relatively narrow aspect of the research was the subject of academic controversy over the possible influence of the organization of Methodian Christianity, not only on the designated area, but in general on Polish soil. The vast majority of authors – even if some of them allow for a wide geographic range of Methodian influence – firmly opposes the idea of the presence of any structure of the Methodian rite in the lands north of the Carpathian Mountains, regarding this idea as unsubstantiated. The form of territorial organization of the Church involving the land between the Vistula and Wieprz Rivers could only be in the Latin bishopric of Poznań, which was undoubtedly a permanent diocesan structure that depended directly on the Holy See from its earliest period. Theoretically, if the area between the Vistula and the Wieprz Rivers had been included in the territory that on the Czechs in the second half of the tenth century, it would have also belonged to the Diocese of Prague and the Metropolis of Mainz, or, a bit later, to the Diocese of Olomouc. The formal nature of that membership would have probably involved a lack of durable local structures of Christianity, which also had to be a characteristic of the first decades of their dependence on the Diocese of Poznan. It seems that it was only the entrance of the lands between the Vistula and Wieprz Rivers into an administrative relationship to the Bishops of Cracow and the Metropolitans of Gniezno in the late tenth and eleventh centuries, which proved to be a stable association that would be strengthened in material and spiritual significance in the coming decades and centuries.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 4; 13-27
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In die tribulationis: The Ordaining of Priests for the Diocese of Lublin During the Second World War
Autorzy:
Marczewski, Jarosław R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037666.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
the Second World War
the Diocese of Lublin
clergy
ordination
Opis:
A major problem of the diocese of Lublin during the Second World War was the replenishment of its clergy. In the initial period of the war, Lublin Seminary remained closed. Its bishops were arrested and deported from Lublin. In these circumstances, it was necessary to use some extraordinary efforts to continue the formation of seminarians and lead them to ordination. Right after the Germans entered Lublin in September 1939, the Lublin Auxiliary Bishop, Władysław Goral, still succeeded in ordaining a few seminarians in the seminary church. Then, in 1940, the auxiliary bishop of the Diocese of Pinsk, Karol Niemira, arrived in Lublin and ordained a large group of seminarians. In 1941, one seminarian was ordained in Vilnius. Some regularity in ordination returned in the years 1941-1944, when the Germans allowed the Lublin Seminary to reopen. The seminarians had to travel in small groups to Nowy Sącz, though, where the bishop of the diocese of Lublin, Marian Leon Fulman, was interned. They were secretly ordained by him in the private chapel of the rectory. Shortly after he returned to Lublin, but before the war was ended in 1945, Bishop Fulman ordained another seminarian in his bishop's chapel. In total, during the Second World War, fifty-eight new priests were ordained for the diocese of Lublin.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 4 English Online Version; 91-123
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Organy w kościołach dekanatu ożarowskiego diecezji sandomierskiej (cz. I). Instrumenty niezachowane w świetle źródeł archiwalnych
The Organs in the Churches of Ożarów Deanery in the Sandomierz Diocese (part I). Non-preserved Instruments in the Light of Archival Sources
Autorzy:
Szymanowicz, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036985.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
organy
dekanat ożarowski
diecezja sandomierska
organs
Ożarów Deanery
Sandomierz Diocese
Opis:
Niniejszy artykuł rozpoczyna cykl tekstów na temat organów i organistów diecezji sandomierskiej. Cykl ten wpisze się w jubileusz 200-lecia utworzenia diecezji, który będzie miał miejsce w 2018 roku. Artykuł dotyczy niezachowanych organów w kościołach dekanatu ożarowskiego. Powstał w oparciu o XVIII, XIX i XX-wieczne źródła przechowywane w archiwach w Krakowie, Sandomierzu i Radomiu. Analiza uzyskanych danych pozwoliła na wysnucie następujących wniosków. Na terenie dekanatu ożarowskiego w 10 parafiach funkcjonowało kolejno 21 instrumentów. Były to niewielkie organy, od 4 do 15 głosów. Większość usytuowana była na chórze muzycznym nad wielkimi drzwiami kościoła. Instrumenty były malowane i zdobione dekoracją snycerską, wiele z nich znajdowało się w złym stanie. Uzyskano także wiadomości o sześciu organmistrzach, którzy budowali, bądź naprawiali organy na badanym terenie. Dla opracowania pełnej monografii polskiego budownictwa organowego potrzeba jeszcze wielu prac przyczynkarskich i taki charakter ma niniejszy artykuł.
The following article opens the series of texts about the organs and organists of the Sandomierz Diocese. This cycle will inscribe itself in the 200 years anniversary of the Diocese establishment, which will take place in 2018. This article concerns the organs that were not preserved in the churches of Ożarów Deanery. It was created on the basis of the 18th, 19th and 20th Century sources stored in the archives in Cracow, Sandomierz and Radom. The analysis of the data enabled drawing the following conclusions. There were 21 instruments sequentially functioning within the Ożarów Deanery in 10 parisches. They were rather small organs, 4 up to 15 voices. Most of them were placed on the choir above the main church doors. The instruments were painted and carved, many of them were in bad state. The information on six organists, who were building or fixing the organs in the given area, were also obtained. In order to analyse the full monography of the Polish organ building still many contribution works have to be done, and such is the character of this article.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 13; 117-135
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Informacje o organach w inwentarzach diecezji przemyskiej sporządzonych na podstawie instrukcji z 1933 roku
Information of the Organs in the Inventories of Przemyśl Diocese Prepared on the Basis of the Instruction from 1933
Autorzy:
Widak, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036121.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
diecezja przemyska
instrukcja
inwentarze
organy
diocese of Przemyśl
instruction
inventories
organs
Opis:
Ważnym źródłem informacji o organach są inwentarze parafialne. Były one spisywane podczas wizytacji biskupich lub dziekańskich, jak też na wyraźne polecenie rządcy diecezji. W diecezji przemyskiej w latach 1927, 1928, 1933 zostały wydane „przemyskie 3 instrukcje”. Instrukcja z 1933 r. dotyczyła sporządzania inwentarzy. W Archidiecezjalnym Archiwum w Przemyślu znajduje się 58 inwentarzy napisanych w latach 1933-1945 według tej instrukcji. W artykule zostały omówione te instrukcje, a następnie na podstawie zachowanych inwentarzy przeanalizowano informacje o organach. Informacje o organach znajdują się w 49 inwentarzach. Uzyskano informacje o 50 instrumentach i odnoszą się one do ich lokalizacji, wyglądu zewnętrznego, budowniczych, czasu powstania, wielkości instrumentów, stanu zachowania i ich wartości. W aneksie zostały zamieszczone wypisy źródłowe dotyczące organów. Zebrane informacje są wyrazem sposobu opisywania organów, ich zewnętrznego wyglądu, wielkości, mechanizmów czy stanu zachowania.
Parish inventories are an important source of information about the organs. They were written during the visit of bishops or deans as well as made for clear command of diocesan supervisor. In 1927, 1928, „przemyskie 3 instrukcje” 1933 were published in the diocese of Przemyśl. The instruction of 1933 concerned the preparation of inventories. In the Archdiocese Archive in Przemyśl there are 58 inventories written in the years 1933-1945 according to this instruction. These instructions were described in this article and then on the basis of survived inventories, information about the organs was analysed. The information about the organ are in 49 inventories. Information about 50 instruments was obtained and they relate to their location, outward appearance, builders, date of building, size of the instruments, state of surviving and their value. The annexe contains the source extracts concerning the organs. Collected information, apart from details about the instruments, is an evidence of the way the organs were described their outward appearance, size, mechanisms or the state of surviving.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 13; 165-182
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Życie i początkowa działalność katechetyczna ks. Koronata Piotrowskiego (1875-1959)
Rev. Koronat Piotrowskis (1875-1959) Life and Beginnings of Catechetic Work
Autorzy:
Kiciński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040420.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Koronat Piotrowski
diecezja podlaska
katechizacja
koło prefektów
Podlaska Diocese
catechization
prefect association
Opis:
Ks. Koronat Piotrowski (1875-1959) był wybitnym kapłanem i pedagogiem. Jego działalność naukowa, oświatowa i społeczna przyczyniła się wieloaspektowo do rozwoju szkolnictwa polskiego, zwłaszcza w zakresie nauczania religii. Wykształcił wiele pokoleń nauczycieli religii, zarówno duchownych jak i świeckich. Zorganizował struktury katechetyczne we wskrzeszonej diecezji podlaskiej. Opracował programy do nauki religii o charakterze ogólnopolskim i diecezjalnym. Wprowadził do wykładów z katechetyki nowoczesną dydaktykę, dostosowaną do możliwości rozwojowych uczniów. Był niekwestionowanym autorytetem we wprowadzaniu założeń oświatowych w odradzającej się Rzeczypospolitej.
Rev. Koronat Piotrowski (1875-1959) was an outstanding priest and pedagogue. His academic, educational and social work in many aspects contributed to the development of Polish education, especially as far as the teaching of religion is concerned. He educated many generations of religion teachers, both clergymen and lay ones. He organized catechetic courses in the re-established Podlaska Diocese. He worked out programs for teaching religion for the whole Poland and for particular dioceses. He introduced to catechetic lectures modern didactics adjusted to the pupils' developmental abilities. He was an indisputable authority in introducing educational assumptions of the reborn Republic of Poland.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 11; 37-50
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność ks. prof. Adama Ludwika Szafrańskiego w diecezji kieleckiej
Activity Father Professor Adam Ludwik Szafrański in Diocese of Kielce
Autorzy:
Śledzianowski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040559.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Adam Ludwik Szafrański
teologia pastoralna
diecezja kielecka
pastoral theology
Diocese of Kielce
Opis:
W 2014 roku przypadła 10 rocznica śmierci wybitnego polskiego pastoralisty, ks. prof. A.L. Szafrańskiego. Jest to dobra okazja, aby przypomnieć jego osiągnięcia nie tylko w zakresie dorobku naukowo-pisarskiego, ale także w zakresie jego działności naukowej, organizacyjnej i duszpasterskiej. Ks. Szafrański znaczną część swego życia poświęcił pracy naukowo-dydaktycznej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Niemniej był on kapłanem diecezji kieleckiej i w pewnym okresie swego życia realizował swoje powołanie w tym właśnie Kościele lokalnym, zostawiając tam wciąż niezatarte ślady. Niniejsze opracowanie prezentuje jego najważniejsze osiągnięcia na polu działalności naukowo-organizacyjnej i duszpasterskiej w diecezji kieleckiej.
In 2014 we had the 10th anniversary of the death of prominent Polish pastoral theologian Fr. prof. A.L. Szafrański. This is a good opportunity to remind his achievements, not only in relation to his writings, but also in the field of his scientific, organizational and pastoral activities. A large part of his life was devoted to research and teaching work at the Catholic University of Lublin. Nevertheless, he was a priest of the Diocese of Kielce, and in a period of his life he realized his vocation in that local church, leaving unforgettable traces. This paper presents the most important scientific, organizational and pastoral achievements of Fr. prof. Szafrański in the Diocese of Kielce.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 6; 205-223
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa kultury muzycznej Kościoła lubelskiego w czasach posługi biskupiej Stefana Wyszyńskiego
Renewing the Musical Culture of the Diocese of Lublin during Episcopal Ministry of Stefan Wyszyński
Autorzy:
Lisiecki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035178.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Stefan Wyszyński
muzyka kościelna
diecezja lubelska
organista
Church music
Diocese of Lublin
organist
Opis:
W niniejszym artykule autor zaprezentował proces odnowy kultury muzycznej Kościoła lubelskiego tuż po zakończeniu II wojny światowej. Zebrane źródła wskazują na postać bpa Stefana Wyszyńskiego, który jako ordynariusz diecezji okazał się być odważnym inspiratorem, podejmującym szereg działań na rzecz odbudowania właściwego poziomu życia liturgicznego w diecezji lubelskiej. W celu realizacji przyjętych założeń bp Wyszyński stworzył realne możliwości podnoszenia kwalifikacji zawodowych muzyków kościelnych, a tym samym wywołał proces uczenia wiernych nowego repertuaru liturgicznego oraz korektę błędów natury muzycznej, jak i teologicznej w pieśniach już wcześniej używanych. W naturalny sposób na poziom kultury muzycznej w diecezji lubelskiej miały wpływ renowacje wielu starych instrumentów, jak też budowa nowych organów. Troska o muzykę kościelną bpa Wyszyńskiego przejawiała się również w godnych podziwu (jak na trudne czasy powojenne) decyzjach o sposobach finansowania zatrudnionych pracowników Kościoła. Zaprezentowane materiały dotyczące problematyki muzyki kościelnej w latach 1946-1948 na terenie diecezji lubelskiej pozwalają stwierdzić, że za sprawą bpa Stefana Wyszyńskiego uczyniono bardzo wiele, aby realnie oddziaływać na poziom kościelnej kultury muzycznej. Do dzisiaj, po siedemdziesięciu latach, należy wskazać tamte działania jako niedościgniony wzór.
In this article, author presented the process of renewing the musical culture of the Diocese of Lublin just after the end of World War II. The collected sources lead to Stefan Wyszyński, who as the diocesan bishop turned out to be a courageous inspirer, undertaking a series of activities to rebuild the proper level of liturgical life in the Diocese of Lublin. In order to implement the assumptions, Bishop Wyszyński created real opportunities to improve the professional qualifications of church musicians, and thus initiated the process of teaching the faithful a new liturgical repertoire as well as correcting musical and theological errors of the songs previously used. The renovation of many old instruments, as well as the construction of new church organs, had a natural influence on the level of musical culture in the Diocese of Lublin. Care for church music by Bishop Wyszyński was also manifested in admirable (for difficult post-war times) decisions on how to finance the Church’s employees. The presented materials on the subject of church music in the years 1946–1948 in the Diocese of Lublin allow to state that thanks to the Bishop Stefan Wyszyński a lot was done to influence the level of the Church’s musical culture. Until today, after 70 years, these activities should be pointed out as a model to be followed.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 35-48
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rubrycele i schematyzmy diecezji chełmsko-lubelskiej
Ordos and Directories of the Diocese of Chełm and Lublin
Autorzy:
Marczewski, Jarosław R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036776.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rubrycela
schematyzm
diecezja chełmsko-lubelska
ordo
directory
the Diocese of Chełm and Lublin
Opis:
Diecezja chełmsko-lubelska była złożonym zjawiskiem natury administracyjno-kościelnej, jakie pojawiło się na przełomie XVIII i XIX stulecia. Jej niekanoniczna, choć powszechnie stosowana, nazwa była odnoszona do osób i rzeczy, które były z nią powiązane. W ten sposób można mówić również o rubrycelach i schematyzmach diecezji chełmsko-lubelskiej. Jak dotąd były one znane nauce polskiej tylko w niewielkim zakresie. Tymczasm, jak się okazuje, wydawano je przez cały okres istnienia tej diecezji. Komplet wydań można odnaleźć w instytucjach biblioteczno-archiwalnych Lublina.
The Diocese of Chełm and Lublin was a complex phenomenon of the administrative and ecclesiastical nature, which appeared at the turn of the eighteenth and nineteenth centuries. Its non-canonical but commonly used name was referred to the people and things that were linked to it. In this way, one can also speak about ordos and directories of the Diocese of Chełm and Lublin. So far the ordos and directories were known only to a limited extent. As it turns out, they were published over the whole time of the existence of the Diocese of Chełm and Lublin. The full set of their editions can be found in the library and archival institutions of Lublin.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 4; 51-71
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rubrycele i schematyzmy łacińskiej diecezji chełmskiej
Ordos and Directories of the Diocese of Chełm of The Latin Rite
Autorzy:
Marczewski, Jarosław R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035260.pdf
Data publikacji:
2019-08-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rubrycela
schematyzm
łacińska diecezja chełmska
ordo
directory
the Diocese of Chełm of the Latin rite
Opis:
The Diocese of Chełm of the Latin rite was established in 1375. During the time of partition of Poland, at the turn of the 18th and the 19th centuries, an attempt was made to transform it into the Diocese of Chełm and Lublin. In 1805, it was suppressed, and in its place the Diocese of Lublin was created. These complicated events were not conducive to preserving the achievements of the Diocese of Chełm, especially material and cultural ones. As a consequence, only few ordos and directories of the Diocese of Chełm have been conserved. Therefore even more valuable are their found editions, stored in the archival and library institutions of Lublin, Warsaw and Zamość.
Łacińska diecezja chełmska powstała w 1375 r. W dobie rozbiorów, na przełomie XVIII i XIX stulecia podjęto próbę przekształcenia jej w diecezję chełmsko-lubelską. W 1805 r. została zlikwidowana, a na jej miejsce utworzono diecezję lubelską. Te skomplikowane dzieje nie sprzyjały zachowaniu dorobku diecezji chełmskiej, zwłaszcza materialnego i kulturalnego. W konsekwencji zachowało się niewiele rubrycel i schematyzmów chełmskich. Tym cenniejsze są ich odnalezione wydania, zachowane w instytucjach archiwalnych i bibliotecznych Lublina, Warszawy i Zamościa.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 4; 21-39
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stefan Wyszyński: The Lublin’s Period of Episcopal Ministry (1946-1949)
Biskup Stefan Wyszyński: lubelski okres posługi pasterskiej (1946–1949)
Autorzy:
Ficek, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1706697.pdf
Data publikacji:
2021-07-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Biskup Stefan Wyszyński
diecezja lubelska
II wojna światowa
ideologia komunistyczna
Katolicki Uniwersytet Lubelski
odbudowa diecezji
inicjatywy duszpasterskie
Bishop Stefan Wyszyński
diocese of Lublin
II world war
Communist ideology
the Catholic University of Lublin
reconstruction of the diocese
pastoral initiatives
Opis:
Dnia 4 marca 1946 r. watykańska Kongregacja do Spraw Nadzwyczajnych, zajmująca się wówczas nominacjami biskupimi, przesłała do biura Prymasa Polski, kardynała Augusta Hlonda, dokument informujący o mianowaniu przez papieża Piusa XII pierwszych po wojnie biskupów polskich, a wśród nich także nowego biskupa lubelskiego, księdza Stefana Wyszyńskiego: „Beatissimus Pater promovit Reverendum D. Stephanum Wyszyński e clero vladislaviensi ad Ecclesiam Cathedralem Lublinensem. Eadem Sanctitas Sua concedit dicto Electo Stephano Wyszyński indultum recipiendi conssecrationem episcopalem necnon capiendae possessionis dioecesis Lublinensis priusqam ad eum Bullae Apostolicae pervenerint”. W tym czasie biskup nominat miał mniej niż 45 lat. Pomimo tego, w dość krótkim okresie swoich rządów (2 lata i 8 miesięcy), biskup Wyszyński dokonał wielkiego dzieła. Przede wszystkim zapoczątkował odnowę i odbudowę diecezji ze zniszczeń wojennych i wprowadził ją na nowe drogi rozwoju. Niewątpliwie był to czas, który można określić mianem wielkiego zrywu i odrodzenia Kościoła w Polsce. Powyższy artykuł ukazuje jak nominacja biskupia, jak też ingres do katedry lubelskiej otworzyły przed biskupem Wyszyńskim nowe perspektywy działań i wyznaczały kolejne zadania w ramach pasterskiego posługiwania Kościołowi w Polsce i na świecie. Co więcej – zdaniem autora niniejszego studium – ponad dwa i pół roku posługi w diecezji lubelskiej było też – swego rodzaju – poligonem doświadczalnym, gdzie biskup Wyszyński mógł wykorzystać, jak również rozwinąć doświadczenia duszpasterskie zdobyte wcześniej we Włocławku. Był to jednocześnie kolejny etap przygotowywania do podjęcia już wkrótce najważniejszych zadań w Kościele. Innymi słowy, lubelski okres posługi pasterskiej biskupa Wyszyńskiego okazał się niezmiernie cennym doświadczeniem w perspektywie późniejszej działalności jako ordynariusza diecezji gnieźnieńskiej i warszawskiej oraz Prymasa Polski.
On March 4, 1946, the Vatican “Congregation for Extraordinary Affairs,” then responsible for episcopal nominations, sent a document to the office of Cardinal August Hlond about the appointment by Pope Pius XII of the first Polish bishops after the war, including a new ordinary of the Lublin diocese: „Beatissimus Pater promovit Reverendum D. Stephanum Wyszyński e clero vladislaviensi ad Ecclesiam Cathedralem Lublinensem. Eadem Sanctitas Sua concedit dicto Electo Stephano Wyszyński indultum recipiendi conssecrationem episcopalem necnon capiendae possessionis dioecesis Lublinensis priusqam ad eum Bullae Apostolicae pervenerint”. At that time, the nominee bishop was not quite 45 years old. Moreover, in a relatively short period of his rule in Lublin (two years and eight months), Wyszyński did a great job. Above all, though, he initiated the diocese's renewal and reconstruction from the horrible war damage and introduced it on a new path of pastoral development. Undoubtedly, it was a time that can be described as a great revival of the Catholic Church in Poland. Therefore, the above article exposes how the episcopal nomination and ingress to the Lublin cathedral opened for Bishop Wyszyński new perspectives as well as set further tasks in his pastoral ministry to the Church in Poland and the world. Moreover, according to the author of this study, over two and a half years of episcopal service in the Lublin diocese was also – in some way – an experimental training ground, where Bishop Wyszyński could use as well as develop his pastoral experience gained earlier in Włocławek. Additionally, it was also the next stage of preparation to undertake more essential tasks in the Church. In other words, the Lublin pastoral ministry of Bishop Wyszyński turned out to be a valuable experience in the perspective of later activity as ordinary of the Gniezno and Warsaw dioceses as well as the Primate of Poland.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 4; 113-129
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In die tribulationis. Święcenia kapłanów dla diecezji lubelskiej w okresie drugiej wojny światowej
In die tribulationis: The Ordaining of Priests for the Diocese of Lublin During the Second World War
Autorzy:
Marczewski, Jarosław R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037692.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
II wojna światowa
diecezja lubelska
duchowieństwo
święcenia kapłańskie
the Second World War
the Diocese of Lublin
clergy
ordination
Opis:
Poważnym problemem, przed jakim stanęła diecezja lubelska w okresie II wojny światowej, było uzupełnianie kadry duchowieństwa. W początkowym okresie wojny lubelskie seminarium pozostawało zamknięte. Biskupi zostali aresztowani i wywiezieni z Lublina. W tych okolicznościach trzeba było nadzwyczajnych starań, aby kontynuować formację seminarzystów i doprowadzić ich do święceń. Już po wkroczeniu Niemców do Lublina we wrześniu 1939 r. udało się lubelskiemu biskupowi pomocniczemu Władysławowi Goralowi wyświęcić kilku alumnów w kościele seminaryjnym. Następnie w 1940 r. przybył do Lublina biskup pomocniczy diecezji pińskiej Karol Niemira, który wyświęcił dużą grupę alumnów. W 1941 r. jeden alumn został wyświęcony w Wilnie. Pewna regularność zapanowała dopiero w latach 1941-1944. Wtedy to seminarzyści jeździli małymi zespołami do Nowego Sącza, gdzie przebywał internowany biskup diecezji lubelskiej Marian Leon Fulman, i w sekrecie otrzymywali od niego święcenia w prywatnej kaplicy na plebanii. Ten sam biskup, już po zakończeniu okupacji niemieckiej, ale jeszcze przed zakończeniem wojny w 1945 r., wkrótce po powrocie do Lublina wyświęcił jeszcze jednego alumna w swojej kaplicy biskupiej. Łącznie w czasie trwania II wojny światowej wyświęconych zostało dla diecezji lubelskiej 58 kapłanów.
A major problem of the diocese of Lublin during the Second World War was the replenishment of its clergy. In the initial period of the war, Lublin Seminary remained closed. Its bishops were arrested and deported from Lublin. In these circumstances, it was necessary to use some extraordinary efforts to continue the formation of seminarians and lead them to ordination. Right after the Germans entered Lublin in September 1939, the Lublin Auxiliary Bishop, Władysław Goral, still succeeded in ordaining a few seminarians in the seminary church. Then, in 1940, the auxiliary bishop of the Diocese of Pinsk, Karol Niemira, arrived in Lublin and ordained a large group of seminarians. In 1941, one seminarian was ordained in Vilnius. Some regularity in ordination returned in the years 1941-1944, when the Germans allowed the Lublin Seminary to reopen. The seminarians had to travel in small groups to Nowy Sącz, though, where the bishop of the diocese of Lublin, Marian Leon Fulman, was interned. They were secretly ordained by him in the private chapel of the rectory. Shortly after he returned to Lublin, but before the war was ended in 1945, Bishop Fulman ordained another seminarian in his bishop's chapel. In total, during the Second World War, fifty-eight new priests were ordained for the diocese of Lublin.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 4; 99-131
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posługa Kościoła wobec młodzieży na przykładzie diecezji opolskiej
The Youth Ministry of Catholic Church on the Example of Diocese of Opole
Autorzy:
Sadlak, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035127.pdf
Data publikacji:
2020-02-20
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
duszpasterstwo młodzieży
diecezja opolska
duszpasterz
animator
młode pokolenie
Światowe Dni Młodzieży
youth ministry
Diocese of Opole
priest
young generation
World Youth Day
Opis:
Synod Biskupów dotyczący duszpasterstwa młodzieży, który odbył się w 2018 roku, zauważa, iż posługa pastoralna prowadzona wśród ludzi młodych powinna odbywać się przede wszystkim na poziomie parafii w ramach duszpasterstwa zwyczajnego. Jednak działalność zbawcza Kościoła wśród młodzieży wymaga także obecności elementów duszpasterstwa nadzwyczajnego, co ma dokonywać się poprzez odpowiednie przygotowanie samego duszpasterza i pomagających mu animatorów. Takie działanie może przyczynić się do efektywności prowadzonych działań pastoralnych. Niewątpliwie konieczne wydają się również: wizja, strategia prowadzenia duszpasterstwa na szczeblu diecezji, dekanatu i parafii, a także znajomość kondycji duchowej młodego człowieka, jego trudności oraz środowiska życia. Duszpasterstwo młodzieży diecezji opolskiej stara się na te wyzwania odpowiedzieć i poprzez różnego rodzaju inicjatywy oraz chrześcijańską formację stałą pomaga młodym i towarzyszy im w spotkaniu z osobą Jezusa Chrystusa.
The Synod of the Bishops concerning youth ministry, which took place in 2018, points out that pastoral ministry conducted among young people should take place primarily on the parish level as part of the ordinary ministry. However, salutary activity of the Church among youth requires also the presence of extraordinary, categorical ministry elements, which should happen through proper preparation of the priest himself and the animators that are helping him. Such activity can contribute to effectiveness of conducted pastoral actions. Without doubts it seems that the vision and strategy of ministry conducting on the level of diocese, deanery and parish, as well as the knowledge of spiritual condition of young people, their difficulties and living environment are necessary. The youth ministry in the Diocese of Opole is trying to answer to this challenges and through various types of initiatives and Christian constant formation desires to help the young people and accompany them to the meeting with the person of Jesus Christ.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 6; 193-211
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola usług socjalnych w kreowaniu wizerunku organizacji pozarządowej na przykładzie Caritas Diecezji Radomskiej
The Role of Social Services in Creating the Image of an NGO by the Example of Caritas of the Diocese of Radom
Autorzy:
Gagacka, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037810.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
społeczeństwo obywatelskie
organizacje pozarządowe
wizerunek
usługi socjalne
Caritas Diecezji Radomskiej
civil society
non profit sector
self-image
social services
Caritas Diocese of Radom
Opis:
Nowe uwarunkowania funkcjonowania sektora non profit i zmiany w otoczeniu zewnętrznym tych organizacji związane z upowszechnianiem paradygmatu wielosektorowej polityki społecznej, którego instrumentem realizacji są zindywidualizowane, profesjonalnie wytwarzane i dostarczane usługi społeczne, sprawiają, że zaangażowanie i aktywność obywatelska w tej sferze ulega zasadniczym przeobrażeniom. Organizacje pozarządowe działają w wielu obszarach życia społecznego, wspierają głównie osoby indywidualne, świadczą też usługi dla instytucji publicznych i innych organizacji pozarządowych. Najbardziej popularną formą działań jest bezpośrednie świadczenie usług członkom, klientom i podopiecznym organizacji. Tak wysoka pozycja tej bezpośredniej działalności, skierowanej do potrzebujących, jest najbardziej pokrzepiającym i pozytywnym trendem społeczeństwa obywatelskiego. Świadcząc usługi na rzecz osób fizycznych, organizacje pozarządowe częściowo przejmują i wspierają zadania instytucji publicznych. Należy zaznaczyć, że wzrost współpracy między organizacjami pozarządowymi i instytucjami publicznymi przyczynia się do budowy sieci powiązań i pomnażania kapitału społecznego. Przemiany sektora obywatelskiego wyrażają się także koniecznością dbania o własny wizerunek organizacji pozarządowych i wykorzystywania przez nie instrumentów public relations w procesie budowania korzystnych relacji ze wszystkimi podmiotami działającymi w jej otoczeniu wewnętrznym i zewnętrznym (wolontariuszami, darczyńcami, osobami korzystającymi z jej usług, czy też członkami całego społeczeństwa). W artykule ukazano proces kreowania i zmiany wizerunku poprzez usługi socjalne świadczone na rzecz różnych grup beneficjentów. Analizie poddano Caritas Diecezji Radomskiej – organizację, która bardzo mocno zakorzeniła się w praktyce lokalnej polityki społecznej, wykazując się nie tylko profesjonalizmem w pracy socjalnej, lecz także zdolnością do współpracy i tworzenia partnerstw oraz wyrazistością własnego wizerunku.
New conditions for the functioning of the non-profit sector and changes in the external environment of these organizations related to the dissemination of the paradigm of multi-sectoral social policy, which is an instrument for achieving personalized, professionally produced and supplied social services, make the commitment and civic activity in this area is essential transformation. Non-governmental organizations operate in many areas of social life, supported mainly by individuals, provide a service for public institutions and other NGOs. The most popular form of action is the direct provision of services to members, clients and dependents of the organization. This high position of this direct activities aimed at the needy is the most heartwarming and positive trend of civil society. Providing services to individuals, non-governmental organizations take part and support the tasks of public institutions. It should be noted that the increase in cooperation between NGOs and public institutions contribute to the building of networks and the multiplication of social capital. Transformation of the civil sector expressed the necessity of taking care of self-image non-governmental organizations and their use of the instruments of public relations in the process of building favorable relationships with all actors in the environment internal and external (volunteers, donors, people who use its services, or members of the whole society). In the article shown the process of creating and changing the image through social services for different groups of beneficiaries. Analyzed Caritas Diocese of Radom - an organization that strongly rooted in the practice of local social policy, demonstrating not only professionalism in social work, but also the ability to cooperate and create partnerships and clarity own image.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 1; 43-70
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sługa Boży Antoni Henryk Szuman – tercjarz franciszkański
Servant of God Antoni Henryk Szuman – Franciscan Tertiary
Autorzy:
Dalecki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035090.pdf
Data publikacji:
2020-04-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
diecezja pelplińska
II grupa polskich męczenników
proces beatyfikacyjny
Szuman
Trzeci Zakon św. Franciszk
diocese of Pelplin
2nd group of Polish martyrs
beatification process
Third Order of St. Francis
Opis:
Artykuł poświęcony jest postaci ks. prałata Antoniego Henryka Szumana, który przewodniczy II grupie męczenników Diecezji Pelplińskiej, z okresu II wojny światowej, w trwającym obecnie procesie beatyfikacyjnym. Tekst jest próbą zarysowania, do tej pory jeszcze najmniej znanej aktywności tego kapłana, a mianowicie jego pracy w ramach Trzeciego Zakonu św. Franciszka z Asyżu. Najpierw nakreślony został tu bardzo ogólnie stan tercjarstwa w Polsce oraz jego działalność. Następnie opisane zostały funkcje i przedsięwzięcia realizowane w tym zgromadzeniu przez pelplińskiego Sługę Bożego.
This article concerns Msgr. Antoni Henryk Szuman, who leads the second group of martyrs from the diocese of Pelplin in the current beatification process. It attempts to sketch his activity as a Franciscan tertiary, which until now remains the least well-know element of his life. The article starts with a general picture of Polish Franciscan tertiaries and their activities and proceeds to an analysis of functions and works of Szuman in the Third Ordere.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 4; 81-90
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies