Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Papież Franciszek" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-15 z 15
Tytuł:
Duchowość głosicieli Ewangelii
Spirituality of Evangelists
Autorzy:
Siwek, Gerard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040659.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
papież Franciszek
ewangelizacja
duchowość
kaznodzieja
Pope Francis
evangelization
spirituality
preacher
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie podstawowych treści dotyczących duchowości głosicieli Ewangelii zawartych w piątym rozdziale adhortacji apostolskiej papieża Franciszka Evangelii gaudium. W punkcie pierwszym, zatytułowanym „Pojęcie duchowości”, zauważono, że koncentruje się ona na chrześcijańskim jej rozumieniu, czyli związku z Duchem Świętym. W punkcie drugim, „Specyfika duchowości głosicieli Ewangelii”, starano się ukazać wymieniane przez papieża cechy charakteryzujące duchowość głosicieli Ewangelii, takie jak: prowadzenie przez Ducha Świętego, obcowanie ze słowem Boga, zjednoczenie z Chrystusem, umiłowanie ludu i modlitwa za niego oraz osobowość wędrowca. W trzecim punkcie, „Związek duchowości z głoszeniem Ewangelii”, poszukiwano przytaczanych przez Franciszka racji uzasadniających akcentowany związek duchowości ze skutecznością ewangelizacji. Okazało się, że sprowadzają się one do motywowania głoszenia Ewangelii, zapewniania mu mocy, obdarzanie pogodą ducha. W ostatnim punkcie zwrócono uwagę na przypomniane przez papieża, tym razem z punku widzenia ewangelizatorów, sposoby pogłębiania duchowości. Po zmobilizowania ewangelizatorów do troski o swoją duchowość, przez odwołanie się do związku między świętością ewangelizatora a skutecznością jego posługi, zalecenia papieża sprowadzają się do modlitwy jako źródła ich wszechstronnej formacji.
The aim of the paper is to present the basic content of the spirituality of evangelists contained in the fifth chapter of the Apostolic Exhortation of Pope Francis Evangelii gaudium. On the first point, “The concept of spirituality,” it was noted that it focuses on its Christian meaning or relationship with the Holy Spirit. The second point, “The specificity of the spirituality of evangelists,” sought to show characteristics of the spirituality of evangelists mentioned by Pope such as driving through the Holy Spirit, communion with the word of God, union with Christ, the love of the people and pray for him and the personality of the wanderer. In the third point, “The association of the spirituality with the proclamation of the Gospel” cited by Francis sought to justify stressed because of the relationship of spirituality to the efficacy of evangelization. It turned out that it boils down to: motivate the proclamation of the Gospel, providing power to him, bestowal of serenity. The last point highlights recalled by the Pope, this time from the point of view of evangelizers, ways of deepening spirituality. After mobilizing evangelizers to care for their spiritual, by reference to the relationship between the holiness of evangelist and the effectiveness of his ministry, Pope recommendations boil down to pray as part of their comprehensive formation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 12; 89-104
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duszpasterz sługą miłosierdzia według nauczania papieża Franciszka
A Priest as a Servant of Mercy According to Pope Francis’ Teaching
Autorzy:
Przygoda, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036737.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
duszpasterstwo
kapłan
miłosierdzie
papież Franciszek
pastoral care
priest
mercy
Pope Francis
Opis:
Papież Franciszek często apeluje do kapłanów, by w ich życiu i posłudze duszpasterskiej był widoczny przede wszystkim prymat miłosierdzia. Jego zdaniem, począwszy od Soboru Jerozolimskiego, drogą Kościoła jest droga miłosierdzia. Temat miłosierdzia pojawiał się regularnie w nauczaniu papieskim w Roku Miłosierdzia i pojawia się nadal, chociaż może z nieco mniejszą częstotliwością. Z orędziem miłosierdzia Franciszek zwraca się m.in. do kapłanów. Analiza zawartości jego przemówień do księży wskazuje, że chodzi mu nie tyle o dowartościowanie akcji charytatywnych w duszpasterstwie, co raczej o pokazanie nowego stylu posługi duszpasterskiej w Kościele. Styl ten polega w istocie na uznaniu przez księży prymatu miłosierdzia w swoim życiu i posługiwaniu. Według Franciszka, bycie miłosiernym to nie tylko jeden ze sposobów bycia, ale jedyny sposób bycia. Nie ma innej możliwości bycia księdzem. Autor artykuł na podstawie analizy treści nauczania papieża Franciszka odpowiada na następujące pytania: czym w istocie jest ów przeniknięty miłosierdziem styl posługi duszpasterskiej, jakie są jego teologiczne podstawy oraz w jaki sposób kapłani – słudzy miłosierdzia powinni realizować duszpasterstwo w duchu miłosierdzia? Artykuł ma charakter przeglądowy, a jego podstawowym źródłem jest dotychczasowe nauczanie papieża Franciszka.
Pope Francis often appeals to priests to follow the primacy of mercy in their lives and ministry. Since the Council of Jerusalem, the Church has followed the path of mercy. This issue was regularly brought up by the Pope in the Year of Mercy and is still raised today, even though less frequently. Pope Francis addresses the message of mercy also to priests. An analysis of his speeches shows that they aim not only at showing appreciation of charity in ministry but also at pointing towards a new style of ministry. The style entails accepting the primacy of mercy in priests’ lives and service. According to Pope Francis, being merciful is not a way of life but the only way of life. There is no other way to be a priest. The author of this paper offers an analysis of Pope Francis’ teaching, addressing the following issues: what is a mercy-driven style of ministry, what are its theological foundations and in what way should priests, servants of mercy, fulfill their ministry mission? The article is a review of Pope Francis’ teaching.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 6; 75-93
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Christus als Meister der Kommunikation“. Das Zweite Vatikanische Konzil und die Medien
“Christ as Master of Communication”: The Second Vatican Council and the Media
„Chrystus jako mistrz komunikacji”. Sobór Watykański II i media
Autorzy:
Garhammer, Erich
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040663.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sobór Watykański II
media
przepowiadanie
papież Franciszek
the Second Vatican Council
preaching
Pope Francis
Opis:
Sobór Watykański II był wydarzeniem medialnym. Z jednej strony wzbudził wielkie zainteresowanie mediów. Z drugiej strony sam podjął refleksję nad rolą mediów w przekazie Ewangelii. Refleksja ta znalazła cenny wyraz w soborowym dekrecie Inter mirifica. Od tego czasu w kościelnej ewangelizacji uwzględnia się zarówno rolę mediów w przekazie informacji, jak też mentalność współczesnego człowieka, uformowaną w dużej mierze przez media. Z wielką uwagą do świata mediów podchodzi papież Franciszek. W postawie tej widać echo soborowych ustaleń odnośnie do mediów. „Christus als Meister der Kommunikation“. Das Zweite Vatikanische Konzil und die Medien Das Zweite Vatikanische Konzil war auch ein mediales Ereignis. Genau dadurch ist es zum besonderen Zweiten Vatikanischen Konzil geworden, was im folgenden Beitrag gezeigt werden soll. Die Verkündigung hat seitdem auch ihre Situation in einer Mediengesellschaft zu reflektieren.
The Second Vatican Council was a media event. On the one hand, aroused great interest in the media. On the other, he made a reflection on the role of the media in the transmission of the Gospel. This reflection was a valuable expression in the Conciliar decree Inter Mirifica. Since then, in the Church’s evangelization takes into account both the role of the media in the transmission of information, as well as the mentality of modern man formed largely by the media. With great attention to the world of media approaches Pope Francis. This can be seen as an echo of the Council arrangements for media.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 12; 105-116
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowość miłosierdzia według papieża Franciszka
The Spirituality of Mercy According to Pope Francis
Autorzy:
Chmielewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1706738.pdf
Data publikacji:
2021-07-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
duchowość
miłosierdzie
postawa duchowa
liturgia
papież Franciszek
spirituality
mercy
spiritual attitude
liturgy
pope Francis
Opis:
Za sprawą ostatnich papieży, a szczególnie Franciszka, charakterystycznym rysem Kościoła katolickiego w trzecim tysiącleciu jest kult miłosierdzia Bożego. Domaga się on kształtowania odpowiednich postaw duchowych, które we współczesnej teologii duchowości opisuje się przez wskazanie na ich aspekt poznawczy, aksjologiczno-afektywny i praktyczno-działaniowy. Tematyka miłosierdzia tak głęboko przenika życie Kościoła, że można mówić nie tylko o duchowości miłosierdzia, ale o miłosierdziowym wymiarze duchowości chrześcijańskiej. Kult Bożego miłosierdzia jest ściśle związany z liturgią, dlatego – zwłaszcza liturgia eucharystyczna – ma również miłosierdziowy wymiar. Kształtowanie postaw miłosierdzia znajduje więc w niej swe źródło.
Thanks to the last popes, especially Francis, a characteristic feature of the Catholic Church in the third millennium is the cult of God's mercy. It requires the formation of appropriate spiritual attitudes, which in contemporary theology of spirituality are described by pointing to their cognitive, axiological-affective, and practical-action aspects. The theme of mercy permeates the life of the Church so deeply that we can speak not only of the spirituality of mercy, but also of the merciful dimension of Christian spirituality. The cult of God's mercy is closely related to the liturgy, therefore − especially the Eucharistic liturgy – it also has a merciful dimension. Therefore, shaping the attitudes of mercy has its source in it.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 5; 125-142
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rok Rodziny inspiracją dla katechezy parafialnej
The Year of the Family – an Inspiration for Parish Catechesis
Autorzy:
Czupryński, Wojsław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034956.pdf
Data publikacji:
2021-12-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rodzina
papież Franciszek
katecheza
parafia
Amoris laetitia
family
Pope Francis
catechesis
parish
Amoris Laetitia
Opis:
Ogłoszony przez papieża Franciszka Rok Rodziny Amoris laetitia skłania do pogłębionej refleksji nad rodziną, jej miejscem i znaczeniem w życiu pojedynczego człowieka a zarazem całej ludzkiej wspólnoty. Inspiruje do poszukiwania propozycji katechezy parafialnej adresowanej do rodzin. Zachęca, by odkryć i żyć bogactwem adhortacji apostolskiej Amoris laetitia, poprzez różne propozycje o charakterze duchowym, duszpasterskim i kulturalnym, podejmowane w parafiach, diecezjach, na uniwersytetach, w ruchach kościelnych i w stowarzyszeniach rodzin. Rodzina, jako paradygmat całego duszpasterstwa, zasługuje na całoroczne świętowanie tak, by stanęła w centrum zaangażowania i uwagi każdej rzeczywistości duszpasterskiej i kościelnej. Doświadczenie pandemii w sposób szczególny unaoczniło zasadniczą rolę rodziny jako Kościoła domowego i znaczenie wspólnotowych więzi między rodzinami, które czynią z Kościoła „rodzinę rodzin”. Papież Franciszek wymienia trzy główne cele tego wyjątkowego czasu: (1) rozpowszechniać treść adhortacji apostolskiej Amoris laetitia, aby dać poznać rodzinom „doświadczenie, że Ewangelia rodziny jest radością, która «napełnia serce i całe życie»”; (2) Głosić, że sakrament małżeństwa jest darem i że ma w sobie przeobrażającą moc ludzkiej miłości; (3) Czynić rodziny głównymi podmiotami duszpasterstwa rodzinnego. Rok Rodziny Amoris laetitia powinien zaznaczyć się w życiu każdej wspólnoty parafialnej, szczególnie na poziomie przepowiadania, przygotowania liturgii niedziel, świąt, uroczystości i zaangażowania w nie całych rodzin oraz działalności na rzecz członków rodzin, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji życiowej.
The Year of Amoris Laetitia Family induces one to reflect on the family, its place and importance in the life of an individual and also of the whole of the human community. It encourages one to seek offers of parish catechesis for families. It provides inspiration to discover and live by the wealth of the apostolic exhortation Amoris Laetitia through various spiritual, pastoral and cultural proposals offered by parishes, dioceses, universities, ecclesial movements and family associations. The family, as the paradigm of the entire pastoral service, deserves a year-round celebration so that it becomes the focus of commitment and attention of every pastoral and ecclesial reality. The pandemic experience particularly exposed the role of the family as the home Church and the importance of community bonds between families, which make the Church “the family of families”. Pope Francis mentions three main objectives of this unique time: (1) to propagate the contents of the apostolic exhortation Amoris Laetitia  in order to share with families “the experience that the Gospel of the family is a joy that ‘fills the heart and whole life’”; (2) to preach that the sacrament of marriage is a gift and that it has the power to transform human love; (3) to make families the main objects of pastoral family counselling. The Year of Amoris Laetitia Family should make a mark on the life of each parish community, especially at the level of preaching, preparing the liturgy of Sundays, celebrations and engaging whole families in it and efforts are made to aid those family members who are in a difficult life situation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 11; 105-118
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dottrina e pastorale: una storia infinita
Doctrine and pastoral: a never-ending story
Doktryna i duszpasterstwo: niekończąca się opowieść
Autorzy:
Seveso, Bruno
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038220.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
doktryna
duszpasterstwo
papież Franciszek
Sobór Watykański II
diagnoza pastoralna
doctrine
pastoral
pope Francis
Vatican II
discernment
Opis:
Obrazy i słowa, którymi papież Franciszek opisuje istotę życia chrześcijańskiego, wzywają do poszukiwania nowych inicjatyw i modeli życia w wierze. Wezwanie do odnowy duszpasterskiej, które aktualnie formułuje papież Franciszek, nawiązuje do relacji pomiędzy doktryną a praktyką pastoralną, teorią a działalnością Kościoła. W niniejszym artykule podjęto analizę aktualnych wyzwań dotyczących tego problemu. Odwołano się jednak także do wielowiekowej tradycji Kościoła. Podjęta została także próba wypracowania zasad dialogu pomiędzy doktryną a działalnością pastoralną Kościoła.
Images and words, Pope Francis describes the essence of the Christian life, call to explore new initiatives and models of life in the faith. The call to pastoral renewal, which is currently being formulated by Pope Francis refers to the relationship between doctrine and pastoral practice, between theory and activity of the Church. This article is an analysis of the current challenges related to this issue. But also refers to a centuries-old tradition of the Church. In the last part of the article an attempt was made to develop the principles of dialogue between doctrine and pastoral activity of the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 227-242
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Theandric Role of the Church in the Life of the World during, before and after COVID−19 Pandemic
Teandryczna rola Kościoła w życiu świata w czasie, przed i po pandemii Covid−19
Autorzy:
Omollo, Fredrick
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108731.pdf
Data publikacji:
2022-06-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół
teandryczna natura Kościoła
Covid−19
papież Franciszek
Church
theandric nature of the Church
Pope Francis
Opis:
The “earthly” Church is on pilgrimage and has the task of making disciples of all peoples (cf. Mt 28:19−20). She has her transcendental dignity, proportional to its representative (sacramental) essence and function as the universal sacrament of salvation. In the Christological perspective, the “earthly” Church carries out the redemptive and salvific work of Christ. On the part of the Church, this saving work is still relevant, polymorphic and incomplete, and sometimes also tainted by sin. For the Church is not identical with the Kingdom of God. Therefore, the current question remains how to realize the theandric nature of the Church in her mission in the current historical, social and cultural context? A particular drama in the implementation of the Church's mission is added today by the situation of the Covid−19 pandemic, which on the one hand contributes to hindering the exercise of a particularly liturgical function and, on the other hand, intensifies the process of impoverishment of people in many countries of the world. The new poor become an additional challenge for the Church in her charitable mission. The article has a dogmatic-pastoral character, and its main sources are post-conciliar documents and the latest statements of Pope Francis. According to the author, the Church, as a community of Christ's disciples, must learn from her Master to build interpersonal relationships in search of harmony with the world and at the service of humanity. Remembering the theandric nature of the Church can be very helpful in this task.
Kościół „ziemski” jest w drodze i ma za zadanie czynić uczniami wszystkie narody (por. Mt 28,19-20). Ma swoją godność transcendentalną, proporcjonalną do jego reprezentacyjnej (sakramentalnej) istoty i funkcji jako powszechnego sakramentu zbawienia. W perspektywie chrystologicznej Kościół „ziemski” realizuje odkupieńcze i zbawcze dzieło Chrystusa. Ze strony Kościoła to zbawcze dzieło jest wciąż aktualne, polimorficzne i niepełne, a niekiedy także splamione grzechem. Kościół bowiem nie jest tożsamy z Królestwem Bożym. Dlatego aktualnym pytaniem pozostaje, jak realizować teandryczną naturę Kościoła w jego misji w aktualnym kontekście historycznym, społecznym i kulturowym? Szczególnej dramaturgii w realizacji misji Kościoła dodaje dzisiaj sytuacja pandemii Covid−19, która z jednej strony przyczynia się do utrudnienia wypełniania szczególnie funkcji liturgicznej, a z drugiej strony wzmaga proces ubożenia ludzi w wielu krajach świata. Nowi ubodzy stają się dodatkowym wyzwaniem dla Kościoła w jego misji charytatywnej. Artykuł ma charakter dogmatyczno−pastoralny, a jego głównymi źródłami są dokumenty posoborowe i najnowsze wypowiedzi papieża Franciszka. Zdaniem autora − Kościół jako wspólnota uczniów Chrystusa − musi uczyć się od swego Mistrza budowania relacji międzyludzkich w poszukiwaniu harmonii ze światem i w służbie ludzkości. Pamięć o teandrycznej naturze Kościoła może w tym zadaniu okazać się bardzo pomocna.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 6; 47-59
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zadania katechezy przygotowującej do sakramentu małżeństwa w świetle adhortacji „Amoris laetitia”
The Tasks of Catechesis Preparing for the Sacrament of Matrimony in the Light of the Exhortation Amoris laetitia
Autorzy:
Mąkosa, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037997.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
katecheza
sakrament małżeństwa
adhortacja Amoris laetitia
papież Franciszek
catechesis
sacrament of matrimony
exhortation Amoris laetitia
Pope Francis
Opis:
Niniejszy artykuł jest próbą odpowiedzi na apel Ojca Świętego Franciszka, wyrażony w adhortacji Amoris laetitia, wzywający do lepszego przygotowania młodych ludzi do zawarcia sakramentu małżeństwa. Ukazanym problemem jest odpowiedź na pytanie o najważniejsze zadania, jakie powinno wypełniać przygotowanie do małżeństwa, żeby było jak najbardziej skuteczne, czyli owocowało świadomością znaczenia tego sakramentu, akceptacją wszystkich jego przymiotów, ważnym i godziwym przyjęciem sakramentu małżeństwa, a następnie pogłębianiem relacji z Bogiem i małżonkiem przez całe życie. Do głównych zadań formacji do sakramentu małżeństwa, odczytanych z adhortacji Amoris laetitia i poddanych analizie w tym artykule, należą następujące: głoszenie kerygmatu chrześcijańskiego, troska o czystość, promocja małżeństwa i rodziny, ukazywanie wartości małżeńskiej płodności oraz mistagogia do sakramentu małżeństwa.
The present article is an attempt to answer Holy Father Francis’s plea expressed in the exhortation Amoris laetitia, calling to better prepare young people for receiving the sacrament of matrimony. The problem that is shown is the answer to the question about the most important task that preparation for entering into marriage should carry out, so that it would be most efficient, that is, it would bear fruit in the form of the consciousness of the importance of the sacrament, of accepting all its attributes, of receiving the sacrament in a valid and honest way, and then deepening the relations with God and with the spouse throughout the life. The most important tasks of preparation to the sacrament of matrimony that can be found in the exhortation Amoris laetitia and that are subjected to analysis in the article include: preaching the Christian kerygma, care for chastity, promoting marriage and family, showing the value of marital fertility and mystagogue for the sacrament of matrimony.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 11; 113-127
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Das Ständige Diakonat als Bereicherung für die Botschaft der Kirche in der Lehre von Papst Franziskus. Pastoral-theologische Reflexion
The Permanent Diaconate as an Enrichment of the Church’s Mission in Pope Francis’s Teaching. The Pastoral and Theological Reflection
Stały diakonat jako wzbogacenie misji Kościoła w nauczaniu papieża Franciszka. Refleksja pastoralno-teologiczna
Autorzy:
Celary, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036729.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
diakonat stały
duszpasterstwo
ewangelizacja
misja
służba
papież Franciszek
pluralizm
permanent diaconate
priesthood
evangelisation
mission
ministry
Pope Francis
pluralism
Opis:
Autor artykułu analizuje w swojej refleksji pastoralno-teologicznej niektóre wypowiedzi papieża Franciszka na temat stałego diakonatu w Kościele. Ukazuje posługę ewangelizacyjną i duszpasterską stałych diakonów w kontekście zmieniającej się rzeczywistości pod wpływem laicyzacji i sekularyzacji. Papież docenia ich służbę na rzecz Kościoła i współczesnego człowieka. Przestrzega przed podejmowaniem działalności wykraczającej poza granice ich posługi, zwłaszcza wchodzenia w uprawnienia prezbiterów w krajach, gdzie brakuje powołań. Zwraca również uwagę na posługę miłosierdzia, w której diakoni powinni pełnić rolę wiodącą.
In his pastoral and theological reflection the author analyses some of Pope Francis’s statements regarding the permanent diaconate in the Church. He presents evangelisation and pastoral service of permanent deacons in the context of changing reality under the influence of laicisation and secularisation. Pope Francis appreciates their service for the Church and for the people around them. Though he warns against expanding the activities of the deacon beyond his expertise. By this he particularly means the domain of the presbyter in countries with a lack of vocations to priesthood. The Pope emphasises diaconia in which permanent deacons should play an important role.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 6; 33-42
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wymiary duchowości rodziny w adhortacji Amoris laetitia
The Dimensions of the Spirituality of the Family in the Exhortation Amoris laetitia
Autorzy:
Zurzycki, Michał M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036744.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
papież Franciszek
duchowość
duchowość rodziny
adhortacja
Amoris laetitia
Pope Francis
spirituality
spirituality of the family
exhortation Amoris laetitia
Opis:
Papież Franciszek w adhortacji Amoris laetitia podkreśla znaczenie duchowości rodzinnej. Osadza ją na afirmacji samoudzielającego się Boga i współpracy z łaską. Rodzina, kontemplując relacje wewnątrztrynitarne, winna kształtować swoje więzi na wzór komunii Osób Boskich. W tym celu potrzebna jest otwartość członków rodziny na spotkanie z Bogiem w modlitwie i Eucharystii, a także w codzienności, rodzina nabiera w ten sposób wymiaru teologalnego. Zawiera się w niej Krzyż oraz Zmartwychwstanie, kontemplacja pełni, która jest w Bogu, oraz doświadczanie ludzkiej ograniczoności. W tym kontekście rodzina, jako Kościół domowy, partycypuje w cnocie nadziei i upatruje swego spełnienia w wieczności. Otwartość na przyjęcie Bożego działania w życiu rodzinnym jest jednocześnie umocnieniem więzi międzyludzkich. Wyraża się to w miłości definitywnej, wyłącznej i osobowej, a osiąga swoją pełnię w miłości płodnej. Znaczącym rysem duchowości rodziny jest ofiarne przyjmowanie nowego życia oraz przyjmowanie i obdarowywanie miłością. Dokonuje się to poprzez słowa i gesty miłości, wzajemną opiekę i wsparcie. Przejawem dojrzałości duchowej rodziny jest jej charakter misyjny i gościnność. Rodzina mocna oddziałuje na otoczenie i przemienia świat w dom, gdzie panuje prawdziwe braterstwo.
Pope Francis in the exhortation Amoris laetitia stresses the importance of the spirituality of the family, basing it on the affirmation of a self-imparting God and cooperation with grace. The family, contemplating the intra-Trinitarian relations, should shape its bonds on the communion of the Divine Persons. To achieve this goal, it is necessary for the family members to be open to meeting God in prayer and in the Eucharist, as well as in everyday life, which in this way acquires a theological dimension. Encompassed in this is the cross and the resurrection, a contemplation of the fullness that is in God as well as the experience of human limitations. In this context, the family, as the domestic Church, participates in the virtue of hope and sees its fulfillment in eternity. Openness to accepting God’s action in family life is, at the same time, a strengthening of the interpersonal bonds. This is expressed in definitive, exclusive and personal love and reaches its fullness in fruitful love. A significant trait of the spirituality of the family is the selfless reception of new life and the receiving and giving of love. This is accomplished through words and gestures of love, mutual care and support. The manifestation of the spiritual maturity of the family is its missionary character and hospitality. A strong family influences its surroundings and transforms the world into a home where there is true fraternity.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 6; 137-151
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proces przygotowania homilii
Homily Preparation Process
Autorzy:
Twardy, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040658.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
homilia
homiletyka
praca twórcza nad kazaniem
papież Franciszek
Evangelii gaudium
homily
homiletics
preachers’s creative work
pope Francis
Evangelii Gaudium
Opis:
Autor artykułu podkreśla najpierw, w świetle homiletyki, wielkie znaczenie bliższego przygotowania do głoszenia słowa Bożego, co szczególnie odnosi się do homilii jako priorytetowej formy kaznodziejstwa. Budzi więc radość fakt, że papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium (EG) dużo miejsca poświęcił homilii i starannemu przygotowaniu do jej wy-głoszenia. U podstaw tej pracy twórczej głosiciela homilii leży „kult prawdy” (EG 146), który prowadzi do rzetelnego poznania i uwydatniania kerygmatu biblijnego. W tym celu kaznodzieja powinien najpierw sam być słuchaczem słowa Bożego, posłusznie poddać się mu i uczynić je swoim, co papież określa mianem „personalizacji Słowa” (EG 149). Temu procesowi interioryzacji służy Lectio divina (EG 152), czyli modlitewne, duchowe czytanie Pisma Świętego. Rozpoznając słowo Boże i wsłuchując się w nie, głosiciel homilii powinien również „słuchać ludu” (EG 154), aby mógł trafnie odpowiedzieć na problemy swoich słuchaczy. Wtedy jego homilia stanie się słowem dojrzałym i aktualnym dla człowieka znajdującego się w konkretnej sytuacji egzystencjalnej. Dlatego istotne jest wymaganie, aby kaznodzieja ciągle doskonalił swoje umiejętności fachowe i dążył do duchowej dojrzałości, a dzięki temu będzie głosił homilię jako autentyczny świadek Chrystusa i wierny zwiastun Jego Ewangelii.
The author of the article first of all stresses in the light of homiletics an important meaning of proper preparation to God’s word proclaiming—which especially concerns homily as a significant form of preaching. So it is worthy to say with joy that pope Francis in his exhortation Evangelii Gaudium (EG) has dedicated a lot of attention to homily and to all careful preparations that allow to preach it. The most important element of creative work of homily preacher is the “cult of truth” (EG 146) which leads to reliable knowledge and exposes the biblical kerygma. To pursue a defined goal the preacher should first of all be himself the listener of God’s word, he must unreservedly be devoted to it, hiding it in the bottom of his heart—which pope de-fines as “Word’s interiorisation” (EG 149). The process of interiorisation may be obtained by Lectio divina (EG 152)—the prayerful, spiritual Bible reading. Recognizing God’s word and listening to it the homily preacher should also “listen to people” (EG 154) to solve properly problems of his listeners. Then his homily will be the mature and actual word for the people being in a concrete existential situation. That is why it is necessary for the preacher to perfect all his skills—to reach the spiritual maturity allowing him to preach the homily as an authentic witness of Jesus and faithful herald of his Gospel.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 12; 73-87
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Ecumenical Attitudes of Pope Francis
Ekumeniczne postawy papieża Franciszka
Autorzy:
Scerri, Hector
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036674.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ekumenizm
postawy ekumeniczne
papież Franciszek
spotkanie
pielgrzymka
Bartłomiej I
Teodor II
Justin Welby
ecumenism
ecumenical attitudes
pope Francis
encounter
journey
Bartholomew I
Tawadros II
Opis:
Artykuł opisuje trzy główne postawy obserwowane w pierwszych pięciu latach pontyfikatu papieża Franciszka. Uwzględniając założenia i w nawiązaniu do wyników badań podjętych przez autora i zaprezentowanych przy okazji celebracji trzydziestolecia istnienia Instytutu Ekumenicznego KUL w październiku 2013 r., artykuł rozważa „kulturę spotkania”, coraz mocniej promowaną przez papieża Franciszka, Jego głęboko profetyczne gesty wyrażane podczas zgromadzeń ekumenicznych i wreszcie Jego przekonanie, że chrześcijanie różnych wyznań są współpielgrzymami w wędrówce do domu Ojca. Wspólnie idąc, chrześcijanie dążą do wspólnego wzrastania, przezwyciężając dawne różnice i przeszkody na drodze do jedności.
This research article seeks to focus on three principal attitudes observable in the first five years of the mission of Pope Francis as Bishop of Rome. After setting the parameters and connecting this work with a previous research carried out by the author on the occasion of the 30th anniversary of the foundation of the Ecumenical Institute of Lublin in October 2013, this article then tackles the ‘culture of encounter,’ continuously promoted by Pope Francis, his profoundly prophetic gestures in ecumenical meetings, and finally, Bergoglio’s conviction that Christians from different Churches arc co-pilgrims in their journey towards the Father’s house. As Christians journey together, they seek to grow closer to each other, while overcoming past differences and obstacles to unity.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 7; 21-33
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pietyzm XVII wieku jako protestancka forma Nowej Ewangelizacji
Seventeenth Century Pietism as a Protestant Form of New Evangelization
Autorzy:
Pawłowski, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036705.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
adhortacja Evangelii gaudium
papież Franciszek
nowa ewangelizacja
Pia desideria
pietyzm
Filip Jakub Spener
exhortation Evangelii Gaudium
pope Francis
new evangelization
Pia Desideria
pietism
Philipp Jacob Spener
Opis:
Czy w świecie protestanckim można odnaleźć odpowiednik katolickiej nowej ewangelizacji? Z pewnością tak. Jednym z nich - przy całej ich różnicy czasowej i teologicznej - jest zrodzony w XVII wieku pietyzm, ruch odnowy religijnej zainicjowany przez Filipa Jakuba Spenera (1635-1705), który swoje postulaty zawarł w dziele pt. Pia desideria (1675). Pietyzm kładł nacisk na ożywienie osobistej wiary, modlitwę, lekturę Pisma Świętego, zaangażowanie człowieka w przemianę struktur społeczno-gospodarczych, działalność misyjną oraz życic wspólnotowe. Czy istnieje z kolei – vice versa – katolicka forma pietyzmu? Odpowiedź nic jest prosta, ponieważ Kościół katolicki XXI wieku ma za sobą wielkie dzieło II Soboru Watykańskiego wraz z wezwaniem do apostolstwa świeckich, odnową biblijną, ożywieniem ruchów kościelnych. Idea parafii jako „wspólnoty wspólnot”, uwrażliwienie na potrzebę głoszenie kerygmatu, powstawanie grup modlitewno-formacyjnych, odnowa charyzmatyczna – w tym wszystkim można dostrzec realizację ideałów, które przyświecały pietystom. W pewnym sensie na miano pia desideria naszych czasów zasługuje adhortacja papieża Franciszka Evangelii gaudium.
Can equivalents of the Catholic new evangelization be found in the Protestant world? They certainly can. One among them — with all their temporal and theological difference — is pietism, a religious renewal movement initiated by Philipp Jacob Spener (1635-1705), who included his postulates in the book titled Pia Desideria (1675). Pietism emphasized revival of personal faith, ardent prayer, reading the Holy Scriptures, human involvement in the transformation of socio-economic structures, missionary activity, and community life. Is there, alternatively, also a Catholic form of pietism? The answer is not straightforward, because the 21st century Catholic Church has behind it the great work of the Second Vatican Council with its call for lay apostolate, biblical renewal, and the revival of ecclesial movements. The idea of the parish as a “community of communities,” sensitizing the need to proclaim the kerygma, set up of prayer and formation groups, charismatic renewal — in all of this one can also see the implementation of the ideals that guided the pietists. In a sense, Pope Francis’ exhortation Evangelii Gaudium deserves to be called the pia desideria of our times.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 7; 119-127
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Papieża Franciszka prakseologiczna wiarygodność Kościoła. Zarys problematyki
Pope Francis’ Praxeological Credibility of the Church. An Outline
Autorzy:
Mastej, Jacenty
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1685285.pdf
Data publikacji:
2020-09-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jezus Chrystus
Kościół
papież Franciszek
prakseologiczna wiarygodność Kościoła
świętość
radość
ubóstwo
ekologia
Jesus Christ
Church
Pope Francis
praxeological credibility of the Church
holiness
joy
poverty
ecology
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest zarysowanie problematyki prakseologicznej wiarygodności Kościoła w ujęciu papieża Franciszka. Po wykazaniu chrystyczności Kościoła, zostały omówione cztery prakseologiczne znaki wiarygodności Kościoła. Najpierw przedstawiono świętość, którą Franciszek określa jako najpiękniejsze oblicze Kościoła. W kolejnym punkcie ukazano radość chrześcijańską, jako znak wiarygodności Kościoła. Następnie zaprezentowano Franciszkowe pragnienie Kościoła ubogich i dla ubogich. Na koniec zostało odsłonięte ekologiczne oblicze Eklezji. Powyższe rozważania doprowadziły do stwierdzenia, że zaproponowana przez papieża Franciszka prakseologiczna wiarygodność w sposób wyraźny i przekonujący odsłania przed współczesnym człowiekiem Kościół Chrystusowy. Franciszkowe novum uwidacznia się m.in. w jego stylu nauczania. Sposób przekazywania przez niego ważnych prawd wiary i życia moralnego jest prosty, bezpośredni, bogaty w metafory oraz żywe i plastyczne obrazy zaczerpnięte z codziennego życia. Papież nie tyle zatrzymuje się na teoretycznym ich pogłębianiu, ile ukazuje praktyczne ich zastosowanie, udziela prostych i użytecznych wskazówek, które pomagają w życiowym zaangażowaniu w życie wiary. Tym samym eklezjologiczność Franciszkowego przesłania cechuje eklezjalna praksis. Takie prakseologiczne ukierunkowanie eklezjologii otwiera nowe perspektywy badawcze przed teologią fundamentalną, która ukazując wiarygodność Kościoła powinna więcej skupiać się na jego chrystyczności oraz inspirować się życiem wierzących. Papieża Franciszka prakseologiczne ukazywanie wiarygodności Kościoła uwidacznia się także w tym, że mówi on o Kościele z zachwytem, pietyzmem i miłością – jednocześnie nauczając w prawdzie, nie unika tematów trudnych i bolesnych – gdyż Kościół kocha i ma świadomość wielkiej odpowiedzialności za całą wspólnotę eklezjalną.
The aim of this article is to outline issues related to the praxeological credibility of the Church as seen by Pope Francis. After demonstrating the Christic nature of the Church, the author discusses the four praxeological signs of the Church’s credibility. First, her holiness is presented, which Francis describes as the Church’s most beautiful face. Next, Christian joy as a sign of the Church’s credibility is presented. Then the author shows Pope Francis’ desire for the Church to be poor and for the poor. Finally, the ecological face of Ecclesia is uncovered. These considerations lead to the conclusion that praxeological credibility proposed by Francis clearly and convincingly reveals the Christ’s Church to modern man. This Francis’ novelty is manifested, among others, in his teaching style. The way he communicates the truths of the faith and moral life, which are important to him, is simple and direct, abundant in metaphors and vivid and lively images taken from everyday life. Rather than theoretically elaborating on them, the Pope demonstrates their practical application; he gives simple and useful tips that us to commit to a life of faith. Thus, the ecclesiological character of Francis’ message is characterised by ecclesial praxis. Such a praxeological orientation of ecclesiology opens new research perspectives on fundamental theology, which – while showing the Church’s credibility – should focus more on her Christic nature and be inspired by the lives of the faithful. Pope Francis’ praxeological presentation of the Church’s credibility is evident also in that he speaks of the Church with admiration, reverence and love. At the same time, while teaching in truth, he does not avoid difficult and painful subjects because he loves the Church and is aware of her great responsibility for the entire ecclesial community.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 9; 69-84
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inspirujący wpływ patriarchy Bartłomieja I na encyklikę Laudato Si’
The Inspiring Impact of Patriarch Bartholomew I on the Encyclical Letter Laudato Si’
Autorzy:
Leśniewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038144.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Patriarcha Bartłomiej I
„Zielony Patriarcha”
papież Franciszek
encyklika Laudato Si’
środowisko naturalne
ekologia
„zielone sympozja na wodzie”
ekumenizm
Patriarch Bartholomew I
“the Green Patriarch”
Pope Francis
Encyclical Letter Laudato Si’
environment
ecology
“Green Symposia on the Water”
ecumenism
Opis:
Patriarcha Ekumeniczny Bartłomiej I podejmuje różnorodne działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego. W artykule został ukazany jako hierarcha Kościoła prawosławnego, który w szczególny sposób jest przyjazny wszystkim stworzeniom. Zyskał bowiem w świecie wyjątkową pozycję ze względu na wkład w tworzenie programów ekologicznych, organizowanie panprawosławnych spotkań oraz międzynarodowych sympozjów i interdyscyplinarnych seminariów. Celem tych aktywności jest poszukiwanie rozwiązań najbardziej palących problemów odnoszących się do środowiska naturalnego. Od ponad dwudziestu lat organizuje „zielone sympozja na wodzie”. W tych ważnych spotkaniach uczestniczą wierni prawosławni oraz wierni innych Kościołów chrześcijańskich, a także naukowcy, ekologowie, dziennikarze i politycy. Celem tych interdyscyplinarnych sympozjów jest poszukiwanie możliwych działań, aby świat, w którym żyjemy, ocalał dla przyszłych pokoleń. Istotną zasługą Patriarchy Barłomieja jest również nawoływanie do bliższej relacji między naukami ścisłymi a teologią. Papież Franciszek w encyklice Laudato Si’ z uznaniem docenia różnorodne formy aktywności ekologicznych „Zielonego Patriarchy”, a także odnosi się do podejmowanych przezeń problemów związanych z ochroną środowiska naturalnego. Wydaje się więc zasadnym twierdzenie, że różnorodne działania Patriarchy Ekumenicznego Bartłomieja I miały inspirujący wpływ na powstanie ekologicznej encykliki Kościoła rzymskokatolickiego.
Ecumenical Patriarch Bartholomew I has undertaken various activities in order to protect the environment. In the article, he was depicted as the hierarch of the Orthodox Church, who is particularly friendly to all creatures. He has been recognized internationally due to his contribution in developing ecological programs, chairing Pan-Orthodox gatherings and international symposia, and organizing interdisciplinary seminars. The purpose of these activities is to seek solutions to the most pressing problems relating to the environment. For more than two decades, he has organized “green symposia on the water.” In these important meetings participate Orthodox believers and the faithful of other Christian Churches, as well as scientists, environmentalists, journalists and politicians. The aim of these interdisciplinary symposia is to search for possible activities to the world in which we live, in order to save it for future generations. Patriarch Bartholomew’s significant contribution is also calling for a closer relationship between science and theology. Pope Francis in the Encyclical Letter Laudato Si’ appreciates various forms of ecological activities of “the Green Patriarch” and also refers to the problems related to the protection of the environment undertaken by him. It therefore seems to be reasonable to assert that various actions of the Ecumenical Patriarch Bartholomew I have had an inspiring impact on the emergence of the ecological encyclical of the Roman Catholic Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 7; 111-131
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-15 z 15

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies