Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Duchowieństwo" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Proboszczowie w Skwierzynie w latach 1768−1920
The Parish Priests in Skwierzyna (Schwerin/ Warthe) in 1768−1920 Years
Autorzy:
Prejs, Roland
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108424.pdf
Data publikacji:
2022-06-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Skwierzyna
archidiecezja poznańska
duchowieństwo
Skwierzyna (Schwerin/Warthe)
Archdiocese of Poznań
clergy
Opis:
Artykuł przedstawia sylwetki proboszczów w Skwierzynie (Schwerin/Warthe) w l. 1768-1920. Byli to kolejno Chrystian Szmitt (1768-1819), cysters Wawrzyniec Franke (1820-1840), Franz Pawelke (1842-1876), Anton Gaertig (1886-1890) i Albert Hannemann (1891-1927). W l. 1876-1886 parafia wakowała z powodu Kulturkampfu. Franke, Pawelke, Gaertig i Hannemann byli Niemcami, ale jedynie Pawelke nie znał języka polskiego, a Hannemann posiadł dość mierną znajomość polskiego; pozostali posługiwali się polskim w takim stopniu, że potrafili głosić kazania i spowiadać. Nie wiemy, jakiej narodowości był Szmitt – znał zarówno polski jak i niemiecki, oba poprawnie. W Skwierzynie, gdzie w XIX w. zamieszkiwali w zdecydowanej większości Niemcy, znajomość polskiego była potrzebna w niewielkim stopniu. W zakresie kierowania parafią Szmitt był dość bierny, nie radził sobie z odbudową kościoła parafialnego, który w czasie wojen napoleońskich popadł w ruinę. Franke doprowadził do prowizorycznej odbudowy kościoła. Najwięcej na tym polu zdziałał Pawelke, który pokierował odbudową i częściową przebudową kościoła, nadając mu wystrój neogotycki. Gaertig zbyt krótko był w parafii, by czymś się zapisać. Hannemann dał się poznać jako aktywny duszpasterz.
The article presents the profiles of parish priests in Skwierzyna (Schwerin/ Warthe) in the years 1768−1920. They were, in turn, Christian Szmitt (1768−1819), Cistercian Lawrence Franke (1820−1840), Franz Pawelke (1842−1876), Anton Gaertig (1886−1890) and Albert Hannemann (1891−1927). In the years 1876−1886 the parish was vacant due to Kulturkampf. Franke, Pawelke, Gaertig and Hannemann were German, but only Pawelke did not speak Polish, and Hannemann had a fairly mediocre knowledge of Polish; the rest spoke Polish to such an extent that they were able to preach and confess. We do not know what nationality Szmitt was — he knew both Polish and German, both correctly. In Skwierzyna, where in the 19th century the majority of Germans lived, knowledge of Polish was hardly needed. In terms of managing the parish, Szmitt was quite passive, he could not cope with the reconstruction of the parish church, which fell into disrepair during the Napoleonic Wars. Franke led to a makeshift reconstruction of the church. Pawelke, who managed the reconstruction and partial rebuilding of the church, gave it a neo-Gothic decor. Gaertig had been in the parish for too short a time to register anything. Hannemann proved to be an active shepherd soul.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 4; 25-38
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In die tribulationis. Święcenia kapłanów dla diecezji lubelskiej w okresie drugiej wojny światowej
In die tribulationis: The Ordaining of Priests for the Diocese of Lublin During the Second World War
Autorzy:
Marczewski, Jarosław R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037692.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
II wojna światowa
diecezja lubelska
duchowieństwo
święcenia kapłańskie
the Second World War
the Diocese of Lublin
clergy
ordination
Opis:
Poważnym problemem, przed jakim stanęła diecezja lubelska w okresie II wojny światowej, było uzupełnianie kadry duchowieństwa. W początkowym okresie wojny lubelskie seminarium pozostawało zamknięte. Biskupi zostali aresztowani i wywiezieni z Lublina. W tych okolicznościach trzeba było nadzwyczajnych starań, aby kontynuować formację seminarzystów i doprowadzić ich do święceń. Już po wkroczeniu Niemców do Lublina we wrześniu 1939 r. udało się lubelskiemu biskupowi pomocniczemu Władysławowi Goralowi wyświęcić kilku alumnów w kościele seminaryjnym. Następnie w 1940 r. przybył do Lublina biskup pomocniczy diecezji pińskiej Karol Niemira, który wyświęcił dużą grupę alumnów. W 1941 r. jeden alumn został wyświęcony w Wilnie. Pewna regularność zapanowała dopiero w latach 1941-1944. Wtedy to seminarzyści jeździli małymi zespołami do Nowego Sącza, gdzie przebywał internowany biskup diecezji lubelskiej Marian Leon Fulman, i w sekrecie otrzymywali od niego święcenia w prywatnej kaplicy na plebanii. Ten sam biskup, już po zakończeniu okupacji niemieckiej, ale jeszcze przed zakończeniem wojny w 1945 r., wkrótce po powrocie do Lublina wyświęcił jeszcze jednego alumna w swojej kaplicy biskupiej. Łącznie w czasie trwania II wojny światowej wyświęconych zostało dla diecezji lubelskiej 58 kapłanów.
A major problem of the diocese of Lublin during the Second World War was the replenishment of its clergy. In the initial period of the war, Lublin Seminary remained closed. Its bishops were arrested and deported from Lublin. In these circumstances, it was necessary to use some extraordinary efforts to continue the formation of seminarians and lead them to ordination. Right after the Germans entered Lublin in September 1939, the Lublin Auxiliary Bishop, Władysław Goral, still succeeded in ordaining a few seminarians in the seminary church. Then, in 1940, the auxiliary bishop of the Diocese of Pinsk, Karol Niemira, arrived in Lublin and ordained a large group of seminarians. In 1941, one seminarian was ordained in Vilnius. Some regularity in ordination returned in the years 1941-1944, when the Germans allowed the Lublin Seminary to reopen. The seminarians had to travel in small groups to Nowy Sącz, though, where the bishop of the diocese of Lublin, Marian Leon Fulman, was interned. They were secretly ordained by him in the private chapel of the rectory. Shortly after he returned to Lublin, but before the war was ended in 1945, Bishop Fulman ordained another seminarian in his bishop's chapel. In total, during the Second World War, fifty-eight new priests were ordained for the diocese of Lublin.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 4; 99-131
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The History of Saint Michael the Archangel Uniate Church in Rogóźno in the Light of the 18th Century Church Visitation
Historia parafii unickiej pw. św. Michała Archanioła w Rogóźnie w świetle XVIII-wiecznej wizytacji kościelnej
Autorzy:
Frykowski, Janusz A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038281.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Rogóźno
parafia unicka
Kościół prawosławny
duchowieństwo parafialne
argentaria
beneficjum
Unici
Uniate parish
Orthodox church
parish priest
benefice
Uniates
Opis:
Praca przedstawia funkcjonowanie parafii unickiej pw. św. Michała Archanioła w Rogóźnie w 1. połowie XVIII wieku. We wstępie artykułu określono położenie geograficzne siedziby parafii, jej wielkość i miejsce w strukturach organizacyjnych Kościoła. Analizując protokoły powizytacyjne biskupów chełmskich, przedstawiono wygląd świątyni parafialnej i jej wyposażenie. W miarę możliwości określono wygląd plebanii i zabudowań gospodarczych. Następnie określono beneficjum cerkiewne. W dalszej części zwrócono uwagę na liczbę wiernych i ich duszpasterzy.
The following work depicts the operating of Saint Michael the Archangel Uniate Church in Rogóźno in the first half of the 18th century. The introduction contains the geographical location of the parish, its size and the place in the hierarchy of the Church. Having analyzed the Bishop of Chełm post-visitation protocols both the appearance of the church and church’s endowment is put forth. As far as possible, the appearance of the presbytery and auxiliary buildings has been determined. Then, not only was the church benefice determined but the number of the faithful and the clergy was defined.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 4; 91-108
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hitlerowskie więzienia i obozy przejściowe w świetle literatury wspomnieniowej duchowieństwa polskiego z lat 1939-1945
Nazi Prisons and Transit Camps in the Light of Memoirs of the Polish Clergy in the Years 1939-1945
Autorzy:
Dańczura, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040581.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
II wojna światowa
więzienia hitlerowskie
obozy przejściowe
duchowieństwo polskie
literatura wspomnieniowa
eksterminacja inteligencji
okupacja niemiecka w Polsce
życie religijne
World War II
Nazi prisons
transit camps
Polish clergy
memoir literature
extermination of the intelligentsia
German occupation of Poland
religious life
Opis:
70 years after the end of the World War II, we can say that despite vast research of the matter at hand, there are still many of the aspects of the Nazi occupation of Europe that have evaded investigation so far. One such issue is the Nazi system of terror and extermination affecting Polish clergy, which relied − among other things − on the system of prisons and the so-called transit camps (usually located in specially dedicated monasteries). The testimonies of the clergymen who suffered the ordeal caused by the Nazi persecutions are an important historiographical resource, supplementing the incomplete historical material. Relying on such memoirs, the article approaches a vast panorama of issues related to the internment procedure that the clergy underwent: arrest, strip search, stay, daily agenda, food, living conditions, punishment, persecutions, work and religious life.
Upływ prawie 70 lat od zakończenia II wojny światowej pozwala stwierdzić, iż mimo przeprowadzenia gruntownych badań nad okupacją hitlerowską nadal w historii tego okresu pozostają obszary niezbadane. Wymownym tego przykładem jest system terroru i eksterminacji przeprowadzony na duchownych polskich, którego częścią składową były więzienia i tzw. obozy przejściowe (mieszczące się zazwyczaj w zaadaptowanych do tego celu klasztorach). Bogatym i cennym źródłem uzupełniającym dotychczasowe nieścisłości są wspomnienia kapłanów-ofiar tej przerażającej machiny. Opierając się na literaturze pamiętnikarskiej, artykuł porusza zagadnienia związane z internowaniem kapłanów w aresztach − począwszy od momentu ich osadzenia (rewizja osobista), poprzez pobyt (harmonogram dnia, wyżywienie, warunki bytowe, kary i represje oraz oprawcy, praca), kończąc na życiu religijnym.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 4; 197-217
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies