Temat: COUNCIL - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Die liturgische Bewegung zwischen dem Ersten und dem Zweiten Vatikanischen Konzil
The Liturgical Movement between the First and the Second Vatican Council
Ruch liturgiczny między Pierwszym a Drugim Soborem Watykańskim
Autorzy:: Heinz, Andreas
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040479.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: liturgia
ruch liturgiczny
Sobór Watykański I
Sobór Watykański II
liturgy
liturgical movement
First Vatican Council
Second Vatican Council
Opis:: Trzy wielkie ruchy znaczą życia Kościoła katolickiego w pierwszej połowie XX wieku: ruch biblijny, ruch ekumeniczny i ruch liturgiczny. Okres między Soborem Watykańskim I (1869-1870) i Soborem Watykańskim II (1962-1965) to najbardziej urozmaicony okres w całej liturgicznej, dziś już prawie dwutysiącletniej, historii Kościoła. Ruch liturgiczny przed ostatnim Soborem nie objął całego Kościoła katolickiego. Swoich pionierów i zwolenników ruch ten miał zwłaszcza w Europie Środkowej i Zachodniej, acz w coraz większym stopniu zyskiwał sympatyków w Ameryce Północnej i Południowej oraz w krajach misyjnych. Droga od ruchu liturgicznego do odnowy liturgicznej Soboru Watykańskiego II nie jest prosta. Choć dziś ruch liturgiczny jest niemal jednogłośnie oceniany jako sukces, wszelako z kręgów tradycjonalistycznych słyszy się też głosy uznające go za historię strat i winiące za upadek życia kościelnego w wielu częściach zachodniego świata. Korzeń jednak, z którego wyrosła reforma liturgiczna Soboru, był zdrowy i błogosławiony. Die liturgische Bewegung zwischen dem Ersten und dem Zweiten Vatikanischen Konzil Drei große Bewegungen haben das Leben der katholischen Kirche in der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts geprägt: die Biblische Bewegung, die Ökumenische Bewegung und die Liturgische Bewegung. Die Zeit zwischen dem Ersten Vatikanischen Konzil (1869/1870) und dem Zweiten Vatikanischen Konzil (1962-1965) war die liturgisch wohl bewegteste Epoche in der ganzen, nunmehr fast 2000-jährigen Kirchengeschichte. Die Liturgische Bewegung war vor dem letzten Konzil keine Sache der gesamten katholischen Weltkirche. Sie hatte ihre Pioniere und Anhänger vor allem in Mittel- und Westeuropa; zunehmend gab es Sympathisanten in Teilen Nord- und Südamerikas und in den Missionsländern. Der Weg von der Liturgischen Bewegung zur liturgischen Erneuerung durch das Zweite Vatikanische Konzil ist auch nicht geradlinig verlaufen. Es gab ungeduldiges Vorwärtsdrängen und vorsichtiges Abwarten, es gab Reformvorstöße und Widerstände; es gab Umwege und Irrwege. Zwar wird die Liturgische Bewegung heute fast einhellig als Erfolgsgeschichte beurteilt. Doch es gibt auch Stimmen aus traditionalistischen Kreisen, die diese Bewegung als Verlustgeschichte beklagen und ihr die Schuld geben für den Rückgang des kirchlichen Lebens in weiten Teilen der westlichen Welt. Doch der Wurzelboden, aus dem die Liturgiereform des Konzil erwachsen ist, war gesund und gesegnet.
Three great movements marked the life of the Catholic Church in the first half of the 20th century: the Biblical movement, the ecumenical movement, and the liturgical movement. The period between the First Vatican Council (1869/1870) and the Second Vatican Council (1962-1965) was the most eventful period in the liturgical whole, now almost 2000 years, of Church history. The liturgical movement did not include the whole Catholic Church before the last Council. The liturgical movement had their pioneers and followers, especially in Central and Western Europe, increasingly there were sympathizers in North and South America and in mission lands. The path from the liturgical movement to liturgical renewal through the Second Vatican Council is not rectilinear. There were impatient pressing forward and gently waiting, there was reform thrusts and resistances; there were detours and wrong turns. While the liturgical movement is judged today almost unanimously as a success story, but there are also voices from traditionalist circles who mourn this movement as loss history and blame her for the decline of Church life in much of the Western world. But the root from which the liturgical reform of the Council has grown was healthy and blessed.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 5-18
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Szlachetny choć nieco naiwny optymizm. Gaudium et spes o kulturze
High-minded, though somewhat gullible optimism Gaudium et Spes on culture
Autorzy:: Potocki, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2038193.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: religia
kultura
Sobór Watykański II
religion
culture
Second Vatican Council
Opis:: Autor podejmuje próbę komentarza do fragmentu konstytucji duszpasterskiej Gaudium et spes dotyczącego kultury. To rozdział drugi części drugiej zatytułowany Należyty sposób podnoszenia poziomu kultury. Komentarz jest pisany po pięćdziesięciu latach od przyjęcia dokumentu przez Vaticanum II, ale nie chce być jego jubileuszowym uczczeniem. Ma być przede wszystkim spojrzeniem na soborowe dzieło z perspektywy tego, co działo się w kulturze przez minione pół wieku. Autor wydobywa niebywały optymizm ojców soborowych. Kulturę odnoszą oni do doskonałości osoby ludzkiej, do dobra wspólnoty i całej społeczności ludzkiej. Upatrują w niej narzędzie doskonalenia uzdolnień człowieka i sposobu jego bycia z innymi. Konstatują, że rośnie liczba mężczyzn i kobiet świadomych, że są twórcami kultury swojej wspólnoty. Ojcowie soborowi zdają się śpiewać hymn na cześć kultury. Tymczasem wiodący dziś model kultury to kultura masowa, adresowana do mas, czyli do maksymalnie wielu adresatów. Dostosowuje się do nich poziomem, zatem rezygnacją z ambicji kultury wysokiej. Kultura masowa z racji nośnika, z którego w przekazie do mas korzysta, staje się kulturą medialną. Jest kulturą stechnicyzowaną. Jest kulturą na sprzedaż. Pozostaje w rękach mających władzę lub pieniądze. Kultura dawna, zwana ludową, była wybitnie mobilizująca. Charakteryzowała ją tożsamość twórcy i odbiorcy. Kultura masowa-medialna jest z gruntu demobilizująca. Konsument nie musi się wysilać. Kupił produkt i nim się karmi. Ta kultura nie pomaga w rozwoju. Przeciwnie: rozleniwia. Ojcowie soborowi zapowiadali, że będzie inaczej. Ale nie narzekajmy na autorów dokumentu. Raczej na siebie – bo nie podjęliśmy postawionych nam zadań jak należy. My, to jest twórcy kultury i jej odbiorcy.
The author comments upon a fragment of the pastoral constitution Gaudium et Spes concerning culture. This concerns the second chapter of the second part entitled “The Proper Development of Culture”. The commentary is written 50 years after the document was embraced by the Second Vatican Council, yet it is not intended as a jubilee commemoration. It looks at the conciliar work while taking into account what has been going on in culture over the past half century. The author highlights the unusual optimism of the conciliar fathers. He refers culture to the perfection of the human person, to the good of the community and to all of human society. They see in it a tool to perfect human talents and the way of his being with others. They state that the number of men and women aware of the fact that they create the culture of their communities is growing. The conciliar fathers seem to sing a praise hymn to culture. However, the mainstream cultural model of our times is a mass culture, that is, culture addressed to the utmost maximum number of recipients. It adjusts to their level, therefore, it resigns from the ambitions of high culture. Mass culture, due to the mediums it uses, has become media-culture. It is an over-technical culture, a culture which is for sale. It remains in the hands of those who hold power or money. The older culture, so-called “folk-culture”, was distinctively mobilizing. It was characterized by the identity of an artist and a recipient. A mass-media culture is by definition demobilizing. A consumer does not need to make any effort. He buys a product and satisfies himself with it. This type of culture does not help the individual person to grow; on the contrary, it makes him lazy. The conciliar fathers predicted that it would be different. But let us not complain about the authors of the document, rather, we should look at ourselves because we have not taken up the task properly. We, that is the creators and consumers of culture.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 75-91
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Duchowość liturgiczna – ukryty postulat Vaticanum II
The Liturgical Spirituality – a Hidden Postulate of the Vaticanum II
Autorzy:: Sielepin, Adelajda
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1706894.pdf
Data publikacji:: 2021-07-14
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: liturgia
duchowość
mistyka sakramentalna
sobór
postulat
liturgy
spirituality
sacramental mysticism
council
postulate
Opis:: Artykuł dotyczy rzadkiego zagadnienia liturgicznego i teologicznego, które bezpośrednio wskazuje na duchowość, ale jednocześnie w pełni korzysta z realiów liturgii. Nie chodzi bynajmniej o proste połączenie dwu dziedzin nauki i życia Kościoła lub ich metodologiczne pomieszanie, ale o spojrzenie na liturgię przez pryzmat ducha oraz zrozumienie, że duchowość znajduje swoje niezbywalne źródło w liturgii ze względu na obecnego i działającego w niej Chrystusa oraz Jego Misterium odkupienia i uświęcenia. Sygnalizowany w tytule temat to duchowość liturgiczna. W krótkim studium autorka prezentuje aktualne wysiłki podejmujące zagadnienie mistycznego aspektu liturgii, rozpoczynając od postulatów Soboru Watykańskiego II poprzez pokazanie kilku prób definiowania duchowości liturgicznej. W tych nawet kilku lapidarnych określeniach przedmiotu badań odsłania się rola historii z dominującym w poszczególnych okresach rozumieniem duchowości, liturgii oraz Kościoła. Rodzi się zatem potrzeba studiów i formacji przy jednoczesnym docenianiu ukrytych pozornie inspiracji nauki soborowej, które w krótkich sformułowaniach kierują uwagę wiernych na główny profil odnowy.
The article refers to a rare liturgical and theological issue, which points to spirituality, yet it fully employs the reality of liturgy. By this we do not mean a simple conjunction of the two theological fields or aspects of the Church's life and the more we do not intend to make a methodological mixture, but rather we wish to look at the liturgy in a spiritual way as well as to understand, that true Christian spirituality finds the inevitable and genuine source in the liturgy. The reason is simply the presence of Christ and His Mystery of redemption and sanctification. The topic signalled in the title is the liturgical spirituality. In a brief study the author presents current efforts of coping with the issue of the mystical aspect of liturgy, starting from the postulates of the II Vatican Council along several attempts at defining liturgical spirituality. Even in these few approaches at the subjectmatter we discover the importance of the history and predominating perception of spirituality, liturgy and the Church in particular periods. Hence the need of studies and formation arises with the keen appreciation of the apparently hidden inspirations ofthe conciliar teaching, which by short expressions may direct our attention towards the main profile of renewal.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 5; 35-53
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Celebracja Eucharystii w zakonie kartuzów w świetle pierwszych źródeł liturgicznych wydanych po reformie trydenckiej
The Celebration of the Eucharist in the Carthusian Order in the Light of the First Liturgical Sources Published after the Trent Reform
Autorzy:: Pałęcki, Waldemar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040490.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: kartuzi
Sobór Trydencki
Ordo Missae
księgi liturgiczne
Carthusians
Council of Trent
liturgical books
Opis:: Zakon kartuzów założony przez św. Brunona (zm. 1101) z Kolonii w La Grande Chartreuse we Francji (łac. Carthusia) należy do wspólnot łączących w swym charyzmacie zarówno życie wspólnotowe jak i pustelnicze. Reguła zakonna, zwana Consuetudines Cartusiae, została spisana przez piątego przeora Wielkiej Kartuzji, Guigo II (zm. ok. 1188) już po śmierci założyciela. Ze względu na to, że pierwsza wspólnota zakonna powstała na terenie diecezji Grenoble, kartuzi przejęli wiele zwyczajów liturgicznych znanych w Lyonie. Uwzględniając jednak niezmienną specyfikę tego zakonu zachowano przez wieki autonomię liturgiczną, sięgającą czasów średniowiecza. Interesującym zagadnieniem jest, w jaki sposób maksyma o niezmienności zwyczajów odnosi się do liturgii Mszy św. w zakonie kartuzów po reformie Soboru Trydenckiego? Odpowiedzią na to pytanie jest poznanie Ordo Missae opisanego w zwyczajnikach kartuskich i utrwalonego w pierwszej edycji ksiąg liturgicznych obowiązujących w tym zakonie. W 1582 r. wydano w Paryżu nowe Ordinarium Cartusiense i w tym samym roku na kapitule generalnej kartuzów powołano komisję w celu przeprowadzenia rewizji ksiąg liturgicznych w oparciu o nowe księgi opublikowane po Soborze Trydenckim. Pierwszym owocem było wydanie w 1585 r. nowego zbioru kazań i homilii przeznaczonych do officium divinum, a w 1587 r. nowego brewiarza. Poprawiony mszał, wydano natomiast w 1603 r. (Missale Cartusiani Ordinis). Na podstawie zachowanych źródeł w porównaniu z księgami reformy ksiąg rzymskich, jak też późniejszych ksiąg liturgicznych, można poznać odrębności podczas celebracji Eucharystii w zakonie kartuzów w pierwszym okresie po Soborze Trydenckim. Źródła liturgiczne powstałe w zakonie kartuzów pozwalają poznać w jaki sposób celebrowano Mszę św. Interesującym zagadnieniem było ukazanie celebracji Mszy św. opisanej w Ordinarium kartuzów z 1582 r. i przedłożonej w pierwszym wydaniu po Soborze Trydenckim Mszału kartuskiego z 1603 r. Porównanie tych tekstów z Ordo Missae pierwszego potrydenckiego Mszału Rzymskiego z 1570 r. pozwoliło na ukazanie podobieństw i różnic z liturgią rzymską tego czasu. Celebracja Eucharystii w zakonie kartuzów dostosowana była do surowego i pustelniczego charakteru życia. Można zauważyć różnice występujące w samej strukturze i odrębności tekstów liturgicznych, jak też w przyjmowanych gestach i postawach. Interesującym jest, że kartuzi rozpoczynali celebrację Eucharystii po stronie Ewangelii, a nie pośrodku ołtarza. Modlitwy u stopni były znacznie krótsze niż w liturgii rzymskiej. Można wskazać także na odrębności w samych tekstach takich modlitw jak: Confiteor, Misereatur, czy szyk przestawny wyrazów w hymnie Gloria. Podobnie uproszczone formuły występowały w liturgii słowa. Do odrębności należy, że diakon zakładał stułę tylko na czas czytania Ewangelii i czynił to w inny sposób niż w liturgii rzymskiej. Należy także podkreślić, że celebrujący Mszę św. kartuz nigdy nie przyklękał – również podczas wypowiadania słów ustanowienia – ale tylko wykonywał skłony i lekko zginał kolana. Wiele odrębności występuje również podczas ofiarowania. Do osobliwości należało to, że już na początku przygotowania darów celebrans obmywał ręce. W tradycji kartuskiej nie występowało także wiele modlitw nad chlebem i winem, które znane były w liturgii rzymskiej. Celebrans odmawiał tylko De latere Domini – podczas wlewania wody do kielicha, a unosząc razem Hostię i kielich recytował: In spiritu humilitatis... Także inny tekst Orate fratres przekazują źródła kartuskie. Do odrębności u kartuzów należy trzymanie rąk wyciągniętych nad darami w czasie odmawiania secrety. Centrum Eucharystii stanowi Kanon mszalny, który w swej treści był prawie taki sam jak w liturgii rzymskiej. Do odrębności należy wspominanie u kartuzów oprócz imienia papieża i biskupa, także imienia króla oraz szyk przestawny w modlitwie Unde et memores. Także na uwagę zasługuje sposób trzymania rąk. Gdy rubryki przewidywały rozłożenie dłoni, wówczas celebrans trzymał je rozpostarte w kształcie krzyża, a gdy głęboko skłaniał się, aby odmówić Supplices te rogamus, krzyżował je na piersi. Również pewne różnice występowały w obrzędach Komunii św. u kartuzów przewidziano tylko jedną modlitwę rozpoczynającą się od słów Domine Jesu Christe, a nie dwie, jak w liturgii rzymskiej, oraz nie odmawiano wiele tekstów i wersetów, które utrwalono w liturgii rzymskiej w 1570 r. Także kapłan tylko raz przed Komunią św. odmawiał Agnus Dei, a po raz drugi i trzeci czynił to po przyjęciu Ciała i Krwi Chrystusa. Do osobliwości należy także, że na zakończenie Mszy św. celebrans nigdy nie udzielał błogosławieństwa. Celebracja Mszy św. w zakonie kartuzów, w dobie zaraz po reformie Soboru Trydenckiego, nawiązywała do tradycji liturgicznych średniowiecza, znanych w metropolii Lyońskiej w X i XI w. Poznanie zarówno tekstów jak i nieco innych form celebracji pozwala ukazać Eucharystię również jako centrum życia kontemplacyjnego realizowanego w zakonie uważanym jako najsurowszy w Kościele zachodnim.
The Carthusian Order established by St Bruno of Cologne (died 1101) in La Grande Chartreuse (Latin: Carthusia), France, belongs to communities that in their charisma combine cenobitic and eremitical life. The rule of the Order, called Consuetudines Cartusiae, was written by the fifth prior of the Chartreuse Guiges II (died about 1188) after St Bruno had already died. Due to the fact that the first monastic community was founded in the area of the Grenoble Diocese, Carthusians took over many liturgical customs known in Lyon. However, taking into consideration the unchanging specific character of the order, a liturgical autonomy going back to the Middle Ages has been preserved for centuries. The way in which the maxim about the invariability of the customs concerns the liturgy of the Holy Mass in the Carthusian Order after the Trent Council reform is an interesting issue. Learning about the Ordo Missae described in the Carthusian directories and recorded in the first edition of liturgical books binding in the order is the answer to this question. In 1582 a new Ordinarium Cartusiense was published in Paris, and in the same year a commission was established during the assembly of the General Chapter in order to do a revision of liturgical books on the basis of new books published after the Council of Trent. The first result was publishing a new collection of homilies for the officium divinum in 1585, and a new breviary in 1587. The amended missal was published in 1603 (Missale Cartusiani Ordinis). On the basis of the preserved sources, in comparison with the books of reform of the Roman books, as well as in comparison with later liturgical books, differences may be seen in celebrating the Eucharist in the Carthusian Order in the first period after the Council of Trent. The liturgical sources coming from the Carthusian Order allow knowing the way, in which the Holy Mass was celebrated. Showing the celebration of the Holy Mass described in the Carthusian Ordinarium of 1582 and presented in the first edition of the Carthusian missal after the Council of Trent, in 1603, is an interesting issue. A comparison of the texts with the Ordo Missae of the first post-Trent Roman Missal of 1570 allows showing similarities to and differences from the Roman liturgy of that time. The celebration of the Eucharist in the Carthusian Order was adjusted to the Carthusians’ severe, eremitical way of life. Differences may be noticed in the very structure of the liturgical texts as well as in the assumed postures and attitudes. It is interesting that the Carthusians started the celebration of the Eucharist on the Gospel side, and not in the middle of the altar. Prayers at the steps were much shorter than in the Roman liturgy. Differences may be also pointed to in the very texts of such prayers as Confiteor, Misereatur, or in the inverted order of the words in the hymn Gloria. Similarly simplified formulas occurred in the liturgy of the word. The differences also include the fact that the deacon only wore the stole at the time of reading the Gospel, and did it in a way that was different from the way in the Roman liturgy. It should also be stressed that a Carthusian celebrating the Holy Mass never knelt – also when he said the words of the origin – but only bowed and slightly bended his legs at the knees. There are also many differences during the offertory. Peculiarities include the fact that as soon as at the beginning of preparation of the gifts the celebrant washed his hands. In the Carthusian tradition also many prayers over the bread and wine did not occur; although they were said in the Roman liturgy. The celebrant only said the De latere Domini – when he poured water into the cup, and when he lifted up the Host and the cup he recited: In spiritu humilitatis… Also another test, the Orate fratres is transmitted by the Carthusian sources. The differences between the Carthusian tradition and the Roman one also includes holding stretched arms over the gifts during the reciting of the secreta. The Canon of the Mass is the center of the Eucharist; in its content it was nearly the same in the Carthusian as in the Roman liturgy. Mentioning, besides the name of the pope and the bishop, that of the king by the Carthusians, as well as the inverted order in the prayer Unde et memores, are also differences. The way the hands were put deserve special attention. When the rubrics said that the hands had to be spread, the celebrant put them in the shape of the cross, and when he took a deep bow in order to say the Supplices te rogamus, he crossed them on his breast. Some differences also occurred in the rites of the Holy Communion – the Carthusians said only one prayer, beginning with the words Domine Jesu Christe, and not two, like in the Roman liturgy, and many texts and verses were not said that had been recorded in the Roman liturgy in 1570. Also, before the Holy Communion the priest said Agnus Dei only once, and for a second and third time he did so after he had received Christ’s Body and Blood. The peculiarities also include the fact that at the end of the Holy Mass the celebrant never imparted a blessing. The celebration of the Holy Mass in the Carthusian Order in the period just after the reform of the Council of Trent echoed the liturgical traditions of the Middle Ages, known in the Lyon Diocese as early as the 10th and 11th centuries. Studying both the texts and a little different forms of celebration lets one see the Eucharist also as the center of contemplative life that was led in the order considered the strictest one in the Western Church.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 109-130
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Theological Foundation of Administrative Canon Law
Teologiczne podstawy administracyjnego prawa kanonicznego
Autorzy:: Jada Patrisio, Emmanuel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2038047.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Kościół
prawo kanoniczne
Sobór Watykański II
the Church
Canon Law
II Vatican Council
Opis:: Przed Soborem Watykańskim II percepcja Kościoła ograniczała się do jego instytucjonalnego wymiaru. Sobór Watykański dokonał istotnej zmiany, po której Kościół to rzeczywistość złożona (realitas complexa), w której pierwiastek Boski i ludzki tworzą jedną komplementarną całość. Autor, opierając się na tej koncepcji (niehierarchicznej), dokonuje analizy teologicznej części Kodeksu Prawa Kanonicznego dotyczącej administracji Kościoła.
Prior to Vatican Council II there has been a dominant ecclesiology which looked at the Church as an institution. “that is to say, the view that defines the Church primarily in terms of its visible structures, especially the rights and powers of its officers.” With the coming of Vatican II, the Church is defined “in the nature of sacrament—a sign and instrument that is of communion with God and of unity among all men.” The principal paradigm of the Church in the documents of Vatican Council II is that of ”the people of God... The Church is seen as a community of persons each of whom is individually free.” It is with this view of the Church as a circle of friends and not a hierarchical pyramid that we shall explain the theological foundation of Administration Canon Law in the Code of 1983.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 10; 189-200
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: „Christus als Meister der Kommunikation“. Das Zweite Vatikanische Konzil und die Medien
“Christ as Master of Communication”: The Second Vatican Council and the Media
„Chrystus jako mistrz komunikacji”. Sobór Watykański II i media
Autorzy:: Garhammer, Erich
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040663.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Sobór Watykański II
media
przepowiadanie
papież Franciszek
the Second Vatican Council
preaching
Pope Francis
Opis:: Sobór Watykański II był wydarzeniem medialnym. Z jednej strony wzbudził wielkie zainteresowanie mediów. Z drugiej strony sam podjął refleksję nad rolą mediów w przekazie Ewangelii. Refleksja ta znalazła cenny wyraz w soborowym dekrecie Inter mirifica. Od tego czasu w kościelnej ewangelizacji uwzględnia się zarówno rolę mediów w przekazie informacji, jak też mentalność współczesnego człowieka, uformowaną w dużej mierze przez media. Z wielką uwagą do świata mediów podchodzi papież Franciszek. W postawie tej widać echo soborowych ustaleń odnośnie do mediów. „Christus als Meister der Kommunikation“. Das Zweite Vatikanische Konzil und die Medien Das Zweite Vatikanische Konzil war auch ein mediales Ereignis. Genau dadurch ist es zum besonderen Zweiten Vatikanischen Konzil geworden, was im folgenden Beitrag gezeigt werden soll. Die Verkündigung hat seitdem auch ihre Situation in einer Mediengesellschaft zu reflektieren.
The Second Vatican Council was a media event. On the one hand, aroused great interest in the media. On the other, he made a reflection on the role of the media in the transmission of the Gospel. This reflection was a valuable expression in the Conciliar decree Inter Mirifica. Since then, in the Church’s evangelization takes into account both the role of the media in the transmission of information, as well as the mentality of modern man formed largely by the media. With great attention to the world of media approaches Pope Francis. This can be seen as an echo of the Council arrangements for media.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 12; 105-116
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Chalcedonian Personalism According to Colin Patterson
Personalizm chalcedoński według Colina Pattersona
Autorzy:: Sanyu, Leonard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035021.pdf
Data publikacji:: 2020-02-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: sobór chalcedoński
personalizm
relacja
osoba
natura
the Council of Chalcedon
personalism
relation
person
nature
Opis:: Colin Patterson (Melbourne, Australia) prezentuje personalizm Soboru Chalcedońskiego (451). Przedstawia misterium Trójcy Świętej, osobę Jezusa Chrystusa i obraz Boży w człowieku. Szczególną uwagę poświęca relacji osoba–natura w trynitologii, chrystologii i antropologii.
Colin Patterson from Melbourne, Australia presents Personalism of the Council of Chalcedon (451). He considers the Mystery of the Holy Trinity, the Person of Jesus Christ and the image of God in each human person. He emphasizes especially the Person-Nature relation in Trinitology, Christology and Anthropology.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 2; 125-140
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Misterium Eucharystii w świetle katechez z Agendy ks. Hieronima Powodowskiego a echa Soboru Trydenckiego
Mystery of the Eucharist in the Light of Catecheses from the Agenda of Fr. Hieronim Powodowski and Echoes of the Concil of Trent
Autorzy:: Pałęcki, Waldemar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035174.pdf
Data publikacji:: 2020-02-06
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Eucharystia
ofiara
Komunia św.
agenda
Sobór Trydencki
Eucharist
sacrifice
Holy Communion
Council of Trent
Opis:: Sobór Trydencki podjął zadanie przedłożenia nauki o Eucharystii, zwłaszcza w konfrontacji z nauką innowierców. Refleksja ta w sposób systematyczny została zawarta w dekretach uchwalonych na sesjach w 1551 i 1562 r. Naukę tę na płaszczyźnie pastoralnej, jako pomoc dla duszpasterzy, ujęto w Katechizmie Rzymskim, opublikowanym w 1566 r. W myśl nauki Soboru Trydenckiego w agendach polskich zamieszczano katechezy, które miały pomóc wiernym nie tylko zrozumieć głębię teologiczną sakramentów, ale również miały charakter parenetyczny. Przykładem są katechezy dotyczące Eucharystii znajdujące się w Agendzie ks. Hieronima Powodowskiego. Istotnym fundamentem w katechezach w Agendzie Powodowskiego dotyczących Eucharystii były teksty biblijne: zarówno obrazy starotestamentalne, jak też wydarzenia nowotestamentalne. Na podkreślenie zasługuje ukazanie Eucharystii w świetle całej historii zbawienia – od stworzenia świata aż do apogeum misterium Odkupienia. Wezwanie Chrystusa: „to czyńcie na moją pamiątkę” od początku chrześcijaństwa było realizowane w Kościele. Sakrament ten bowiem postrzegano jako źródło wszystkich sakramentów. Istotną treścią takiego ujęcia jest fakt, że Chrystus jest realnie obecny w misterium Eucharystii. Przyjęcie tej prawdy wymaga postawy wiary w realną obecność Chrystusa we Mszy św. Zakłada ona postawę wiary w przeistoczenie, podkreślając znaczenie Eucharystii jako ofiary. Oddzielnym zagadnieniem było przygotowanie wiernych do przyjęcia Komunii św. Zwracano uwagę na konieczność sakramentalnej spowiedzi w przypadku grzechów ciężkich. Jednocześnie Eucharystia chroni przed grzechami ciężkimi, odpuszcza grzechy lekkie, umacnia wiarę, nadzieję i miłość, a jednocześnie pozwala zachować pobożność. Dlatego wymagano postawy pokory i skruchy, na wzór setnika z Ewangelii, i zalecano, aby nie przystępować w roztargnieniu. Historyczne spojrzenie na misterium Eucharystii na pewno przyczyni się do pogłębienia świadomości eucharystycznej wśród wiernych i przyczyni się do pełnego, świadomego i czynnego uczestniczenia we Mszy świętej.
The Council of Trent undertook the task of presenting the doctrine of the Eucharist, especially in confrontation with the teaching of dissenters. This reflection was systematically included in the council decrees adopted at sessions in 1551 and 1562. At the pastoral level, this teaching, as an aid for priests, was included in the Roman Catechism, published in 1566. According to the teaching of the Council of Trent, catecheses were included in Polish agendas, which were to help the faithful not only understand the theological depth of the sacraments, but also had a parenetic character. An example are catecheses on the Eucharist on the agenda of Fr. Hieronim Powodowski. Biblical texts, both Old Testament images and New Testament events, were an important foundation in the Powodowski’s catecheses on the Eucharist. It is worth emphasizing the presentation of the Eucharist in the light of the whole history of salvation—from the creation of the world to the apogee in the mystery of Redemption. Christ’s call: “do this in remembrance of me” has been realized in the Church since the beginning of Christianity. This sacrament was seen as the source of all sacraments. The essential content of this approach is the fact that Christ is really present in the mystery of the Eucharist. Accepting this truth requires an attitude of faith in the real presence of Christ in Mass. It assumes an attitude of faith in transubstantiation, emphasizing the importance of the Eucharist as a sacrifice. Preparing the faithful to receive Holy Communion was a separate issue. Attention was drawn to the need for sacramental confession in the case of grave sins. At the same time, the Eucharist protects against grave sins, forgives venal sins, strengthens faith, hope and love, while maintaining piety. Therefore, humbleness and repentance were required, following the example of the Gospel centurion, and they were advised not to absentmindedly. A historical look at the mystery of the Eucharist will certainly contribute to the deepening of Eucharistic awareness among the faithful and will contribute to full, conscious and active participation in the Holy Mass.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 91-110
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Miejsce łaciny w liturgii Kościoła po Soborze Watykańskim II – analiza problemu i próba syntezy
Place of Latin in the Liturgy of the Church after the Second Vatican Council – Analysis of the Problem and Synthesis Attempt
Autorzy:: Szebla, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040495.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: łacina
Sobór Watykański II
Joseph Ratzinger
reforma liturgii
Latin language
Second Vatican Council
reform of liturgy
Opis:: Artykuł podejmuje problem obecności łaciny w liturgii Kościoła po Soborze Watykańskim II. Pomimo zaleceń zawartych w Konstytucji o liturgii łacina została wyłączona z życia Kościoła. Liczne świadectwa starożytnych autorów wyrażają przekonanie o wielkiej mocy i praktyczności łaciny w kulcie Bożym i wzajemnej komunikacji. Wypowiedzi papieży XX wieku zawierają pochwały tego starożytnego języka i zalecenie utrzymania go w obrzędach i edukacji (zwłaszcza w studium teologii). Po Soborze Watykańskim II doszło do „ofiarowania” (eliminacji) tego unitatis vinculum na rzecz specyficznie pojmowanej dostępność i zrozumiałości obrzędów. Niektórzy świeccy i duchowi pisarzy tamtych czasów nie pogodzili się z taką sytuacją. Szczególne miejsce zajmują tu wyjaśnienia J. Ratzingera, który miejscu łaciny w liturgii Kościoła poświęcił wiele uwagi w swoich licznych publikacjach.
The article takes up the problem of the presence of Latin in the liturgy of the Church after the Second Vatican Council. Despite the recommendations contained in the Constitution on the Liturgy, Latin was excluded from the life of the Church. The numerous testimonies of ancient authors convince about the great virtue and practicality of Latin in the worship of God and in the mutual communication. The statements of the Popes of the twentieth century include praise this ancient language and recommendation to keep it in the rites and education (especially in the study of theology). After the Second Vatican Council, there was the “sacrifice” (elimination) of that unitatis vinculum in favor of specifically conceived accessibility and comprehensibility of rites. Some lay and spiritual writers of those times do not agree with this situation. A special place have here explanations of J. Ratzinger, who in his numerous publications devoted much attention to the place of Latin in the liturgy of the Church.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 159-171
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Czy ekologia to problem teologiczny? Światowa Rada Kościołów na rzecz poszanowania stworzenia
Is Ecology a Theological Issue? The World Council of Churches Promoting the Respect of Creation
Autorzy:: Kantyka, Przemysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2037286.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Światowa Rada Kościołów
ekologia
stworzenie
odpowiedzialność
środowisko naturalne
World Council of Churches
ecology
creation
responsibility
environment
Opis:: Artykuł zawiera odpowiedź na pytanie, dlaczego ekologia jest także zagadnieniem teologicznym. Bazą źródłową tych dociekań są dokumenty Światowej Rady Kościołów. Ekologia jest jednym z zagadnień teologicznych, o ile wywodzi się rozważania nad nią z antropologii teologicznej, w której człowiek jest postrzegany jako współpracownik Boga w dziele stworzenia ponoszący odpowiedzialność moralną za zachowanie integralności stworzenia. Dokumenty Światowej Rady Kościołów zawierają wiele pogłębionych analiz na temat istotnych zagrożeń ekologicznych dla Ziemi jako habitatu człowieka. Programy studiów wdrożone przez różne komisje i zespoły ŚRK wypracowują stanowisko Kościołów w niej zrzeszonych na podstawie założeń antropologii teologicznej.
The article aims to answer the question why ecology is also a theological question. The source of these inquiries are the documents of the World Council of Churches (WCC). Ecology is one of the theological issues, as long as the deliberations of the subject are based on theological anthropology, in which man is perceived as a collaborator of God in the deed of creation and as someone bearing moral responsibility for preserving the integrity of creation. Documents of the WCC contain deepen analyses of the considerable ecological threats facing the Earth as human habitat. On the basis of theological anthropology various WCC teams and commissions elaborate the position of the member Churches by means of many programs of studies.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 7; 157-166
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Kościół Vaticanum II i jego eklezjologia. Próba retrospekcji z perspektywy 50 lat Gaudium et spes (II)
The Church of Vaticanum II and its Ecclesiology. An attempt at Introspection from the Perspective of 50 Years of Gaudium et spes (II)
Autorzy:: Gocko, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040590.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Sobór Watykański II
eklezjologia
Konstytucja Gaudium et spes
Vatican Council II
ecclesiology
Constitution Gaudium et spes
Opis:: Artykuł jest kontynuacją większego projektu badawczego, którego przedmiotem jest spojrzenie na eklezjologię Soboru Watykańskiego II. Bezpośrednią okazją do jego podjęcia jest przypadająca 50. rocznica ostatniego soboru powszechnego (1962-1965), a w sposób szczególny rocznica publikacji Konstytucji pastoralnej Gaudium et spes. Druga część tryptyku w centrum naukowych rozważań stawia samą Konstytucję Gaudium et spes, ogniskując się przede wszystkim na historii jej redakcji; historii pełnej dramaturgii inieoczekiwanych zwrotów. Analiza poszczególnych etapów pozwoli uchwycić znaczenie przełomu, jaki dokonał się w tamtych – znamiennych dla dalszych losów Kościoła – wydarzeniach.
The article is a continuation of a greater research project whose subject it is to look at the ecclesiology of the Second Vatican Council II. Carrying it out is occasioned by the fiftieth anniversary of the recent Ecumenical Council (1962-1965), and especially by the anniversary of the publication of the Pastoral Constitution Gaudium et spes. The second part of the triptych puts the very Constitution Gaudium et spes in the center of the studies, focusing first of all on the history of its edition; the history full of dramaturgy and unexpected turnabouts. Analyzing particular stages allows grasping the significance of the breakthrough that has happened in those – important for the further history of the Church – events.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 3; 21-38
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: St. Bernard (1090-1153). The 900th Anniversary of Establishmentof Clairvaux
Św. Bernard (1090-1153). W 900. rocznicę założenia Clairvaux
Autorzy:: Moskal, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2038267.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: św. Bernard z Clairvaux
Sobór Laterański
Jan Długosz
Wincenty Kadłubek
St Bernard of Clairvaux
council of Lateran
Opis:: 25 czerwca 2015 roku minęło 900 lat od założenia przez św. Bernarda klasztoru w Clairvaux. W tym też kontekście warto przypomnieć tę wybitną postać, która bardzo silnie odcisnęła się na dziejach XII-wiecznej Europy. Ponadto 800 lat temu obradował jeden z ważniejszych soborów średniowiecza – Laterański IV. Miał on uporządkować relacje między Kościołem i władzą świecką, ogłosić kolejną krucjatę oraz rozprawić się z sektą katarów. Wspomnieć należy nadto 600-lecie urodzin Jana Długosza. Jego Annales stanowią niezastąpione źródło do poznania dziejów Polski średniowiecznej. Połączenie tych rocznic ze światem cystersów stanowi przedmiot niniejszego artykułu.
The 900th anniversary of the establishment of the Monastery in Clairvaux by St. Bernard passed on the 25th of June. In this context it is worth recalling this distinguished person who strongly imprinted in the history of the twelfth-century Europe. Moreover, 800 years ago there was one of the most important councils of the Middle Ages – the Fourth Lateran. He had to sort out relationships between the Church and the secular power, announce the next crusade and deal with the sect of the Cathars. What is more, it should be mentioned that it is the 600th anniversary of the birth of Jan Długosz. His Annales are an irreplaceable source of knowledge of the history of the Polish medieval. The recalled anniversaries lead us from Cîteaux, through Clairvaux to Kraków and Jędrzejów. They connect St. Bernard with Wincenty Kadłubek and Jan Długosz. The combination of these anniversaries with the Cistercian world is the subject of this article.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 4; 29-41
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Sprawiedliwość ekologiczna. Programy Światowej Rady Kościołów na rzecz zachowania środowiska naturalnego
Ecological Justice: World Council of Churches Programs for Environmental Protection
Autorzy:: Kantyka, Przemysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035283.pdf
Data publikacji:: 2019-11-07
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Światowa Rada Kościołów
sprawiedliwość ekologiczna
ekumeniczna nauka społeczna
World Council of Churches
ecological justice
ecumenical social teaching
Opis:: Artykuł opisuje społeczno-ekologiczne programy Światowej Rady Kościołów (ŚRK) ujęte w klamrę tzw. sprawiedliwości ekologicznej. Pierwszą z trzech wielkich grup programowych jest Ekumeniczna Sieć Na Rzecz Zaopatrzenia w Wodę. W tych programach ŚRK analizuje zależność jakości życia ludzi od dostępu do wody i urządzeń sanitarnych. Grupa programów określona jako Troska o Stworzenie i Sprawiedliwość Klimatyczna skupia się na współodpowiedzialności człowieka za Boży dar stworzenia, która powinna prowadzić do przeciwdziałania niekorzystnym zmianom klimatycznym. Dokumenty ŚRK odnoszą się tu także do tzw. długu ekologicznego oraz do pojęcia „zrównoważonego rozwoju”. Trzecią grupą programów z obszaru „eko-sprawiedliwości” są te dotyczące współzależności ubóstwa, bogactwa i ekologii (Ubóstwo, Bogactwo i Ekologia). Wskazuje się w nich na oddziaływanie na środowisko naturalne skutków rabunkowej gospodarki zasobami naturalnymi, służącej zaspokojeniu nadmiernej konsumpcji.
The article describes the socio-ecological programs of the World Council of Churches (WCC) enclosed in the so-called ‘ecological justice.’ The first of the three great program groups is the Ecumenical Water Network. In these programs, WCC analyzes the dependence of people’s quality of life on access to water and sanitation. The group of programs defined as Care for Creation and Climate Justice focuses on human co-responsibility for God’s gift of creation, which should lead to counteracting adverse climate change. The WCC documents also refer here to the so-called ‘ecological debt’ and the concept of ‘sustainable development.’ The third group of programs in the area of ‘eco-justice’ are those concerning the interdependence of Poverty, Wealth and Ecology. They indicate the impact on the natural environment of the effects of robbery resource management, serving to satisfy excessive consumption.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 7; 117-129
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Kościół Vaticanum II i jego eklezjologia. Próba retrospekcji z perspektywy 50 lat Gaudium et spes (III)
The Church of Vaticanum II and Its Ecclesiology. A Retrospective Look 50 Years after Gaudium et Spes (III)
Autorzy:: Gocko, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2038429.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Sobór Watykański II
eklezjologia
Konstytucja Gaudium et spes
the Second Vatican Council
ecclesiology
the Constitution Gaudium et spes
Opis:: Artykuł stanowi ostatnią część większego projektu badawczego, którego przedmiotem jest spojrzenie na eklezjologię Soboru Watykańskiego II. Bezpośrednią okazją do jego podjęcia jest przypadająca 50. rocznica ostatniego soboru powszechnego (1962-1965), a w sposób szczególny rocznica publikacji Konstytucji pastoralnej Gaudium et spes. Trzecia część tryptyku pokazuje znaczenie Konstytucji dla tożsamości i posłannictwa Kościoła posoborowego. Analiza recepcji Vaticanum II pozwoli uchwycić znaczenie przełomu, jaki dokonał się w tamtych – znamiennych dla dalszych losów Kościoła – wydarzeniach.
The article is the last part of a greater research project whose subject it is to look at the ecclesiology of the Second Vatican Council. Carrying it out is occasioned by the fiftieth anniversary of the recent Ecumenical Council (1962-1965), and especially by the anniversary of the publication of the Pastoral Constitution Gaudium et spes. The third part of the triptych shows the importance of the Constitution for the identity and mission of the post-conciliar Church. Analysis of the reception of Vatican II allows grasping the significance of the breakthrough that has happened in those – important for the further history of the Church – events.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 3; 79-88
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Pojęcie Królestwa Bożego jako kategoria polityczna w działaniach Światowej Rady Kościołów
The Kingdom of God Concept as a Political Category in the World Council of Churches’ Activities
Autorzy:: Kopiec, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2037288.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Królestwo Boże
Światowa Rada Kościołów
społeczna Ewangelia
ekumenizm
Kingdom of God
World Council of Churches
Social Gospel
ecumenism
Opis:: Obraz Królestwa Bożego jest bardzo często wykorzystywany w teologicznych interpretacjach i praktycznych działaniach Światowej Rady Kościołów. W sposobie, w jaki największa organizacja ekumeniczna stosuje tę kategorię, odbijają się różne kierunki teologiczne wyrosłe w protestantyzmie, przede wszystkim teologia Social Gospel. Pojęcie to jest utożsamiane z pewną idealną formułą polityczną i społeczną, do której dążenie jest zadaniem stojącym przed chrześcijanami. Takie jego wykorzystywanie prowokuje wielu obserwatorów do ostrej krytyki, w której genewskiej organizacji zarzuca się, że sprowadza chrześcijaństwo do wizji ideologicznej. Artykuł przedstawia historyczny szkic interpretacji pojęcia Królestwa Bożego w wybranych ujęciach teologii protestanckiej, prezentuje, w jaki sposób Światowa Rada Kościołów interpretuje to pojęcie, ponadto ukazuje podstawowe motywy krytyki tej interpretacji.
The image of Kingdom of God is often used in many theological interpretations and practical activities of the World Council of Churches. The way of using this category by the biggest ecumenical organizations reflects various theological orientations embedded in Protestantism, particularly in the Social Gospel theology. The Kingdom of God is being identified with an ideal political and social formula, for which striving is proclaiming to be a task to Christians. This provokes many observers to the sharp criticism. They accuse the Genevan institution of reducing Christianity to an ideological vision. The article presents the historical sketch of interpretations of the image of Kingdom of God in selected examples of the Protestant theology, it discusses the way how the World Council of Churches interprets this image, furthermore, it displays the basic motives of criticism concerning this interpretation.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 7; 167-180
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "COUNCIL" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język