Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Kaznodziejstwo"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Kaznodziejstwo wędrowne George’a Whitefielda
    The Itinerary Preaching of George Whitefield
    Autorzy:
    Krauze, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034978.pdf
    Data publikacji:
    2022-01-31
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ewangelizacja
    George Whitefield
    kaznodziejstwo wędrowne
    nowe media
    nowe narodziny
    evangelism
    an itinerary preaching
    a new media
    a new birth
    Opis:
    Kaznodziejstwo wędrowne może wydawać się przestarzałą formą przepowiadania Ewangelii. Dla wielu kojarzy się przede wszystkim z mówcami żyjącymi w XIX w. Nic bardziej mylnego. Kaznodziejstwo wędrowne jest ciągle aktualną propozycją. Trzeba jedynie odnaleźć nowy „teren”. Przestrzeń, w której mówca spotka się z współczesnym mu słuchaczem. Ten zaś zatrzyma się, choćby na chwilę, aby przyjąć orędzie o Jezusie Chrystusie, który zbawia. Artykuł prezentuje interesującą, ciągle aktualną, metodę głoszenia, którą opracował osiemnastowieczny kaznodzieja George Whitefield. Sięgając do jego tekstów można wydobyć główne cechy jego kaznodziejskiego warsztatu. Koncentruje się on na konkretnej strukturze formalnej kazania oraz odpowiedniej treści, a także na dramatycznym stylu głoszenia. Proponowana przez niego droga jest aktualną podpowiedzią dla dzisiejszych głosicieli słowa Bożego.
    The itinerary preaching may seem like an outdated form of preaching the Gospel. For many, it is associated primarily with orators living in the nineteenth century. Nothing could be more wrong. The itinerary preaching is still a valid proposition. Just a new “area” must be found. A space where the orator meets listeners for his contemporary times. They would stop, even for a moment, to receive the message about Jesus – the Saviour. The article presents an interesting, and still valid, method of preaching developed by 18th-century preacher George Whitefield. Referring to his texts may to reveal the main features of his preaching workshop. He focuses on the specific structure of a sermon and a relevant content, as well as the dramatic style of preaching. The path he proposes is a current suggestion for today’s preachers of the Word of God.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 1; 63-78
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Revival” w przepowiadaniu ewangelikalnym
    „Revival” in Evangelical Preaching
    Autorzy:
    Krauze, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040408.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    rewiwalizm
    przebudzenie
    ewangelikalizm
    ewangelizacja
    kaznodziejstwo protestanckie
    przepowiadanie ewangelikalne
    revivalism
    revival
    evangelicalism
    evangelism
    protestant preaching
    evangelical preaching
    Opis:
    Prawidłowe odczytanie rzeczywistości angielskiego terminu „revival” pozwala zrozumieć treść przepowiadania ewangelikalnego. Odsłania jego istotę i prowadzi do odkrycia głębi w nim zawartej, co w konsekwencji daje możliwość poprawnej interpretacji oraz uprawnia do zastosowania obecnych w nim elementów dla przepowiadania, także w Kościele katolickim. Niniejszy artykuł odkrywa znaczenie „revival” w świetle Starego i Nowego Testamentu. Prezentuje „revival” w refleksji teologii ewangelikalnej. Następnie zwraca uwagę na cechy właściwe przepowiadaniu ewangelikalnemu. W zakończeniu zaś, na podstawie zgromadzonych informacji, podaje praktyczne wskazania dla przepowiadania.
    The proper meaning of the reality of the English term “revival” guide us to understanding of a content of evangelical preaching. The term shows its essence and helps to understand its depth. As a result it is possible to interpret correctly of evangelical preaching and use its components for all kinds of preaching, the Catholic Church included. This paper unveils the meaning of “revival” in the light of the Old and New Testaments. Presents “revival” in the reflection of evangelical theology. Afterwards points out the specific features of evangelical preaching. In conclusion, based on presented material, it gives some practical suggestions regarding the preaching.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 12; 205-222
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znamiona formalne kaznodziejstwa Billego Grahama
    Formal Elements of Billy Graham’s Preaching
    Autorzy:
    Krauze, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036156.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Billy Graham
    ewangelikalizm
    kaznodzieja
    kaznodziejstwo protestanckie
    przebudzenie
    evangelicalism
    preacher
    protestant preaching
    revival
    Opis:
    Przepowiadanie Billego Grahama teologicznie i metodologicznie było stałe od pierwszej do ostatniej krucjaty. Stworzył on model kaznodziei, który stosuje nowe techniki głoszenia słowa Bożego, ale nie rezygnuje ze starych, stanowiących ewangelikalne dziedzictwo. Uczył wypracowanej przez siebie postawy kaznodziei wobec grzesznika charakteryzującej się współczuciem zakorzenionym w miłości Boga. Pokazywał, jak przekazać przesłanie Ewangelii we współczesnym świecie. Niniejszy artykuł ukazuje w jaki sposób Graham przygotowywał się do głoszonych przez siebie tekstów. Przy tym uwzględnia źródła jego inspiracji oraz sposób w jaki je werbalizował. Rozpatruje także autorytet i prostotę cechujące kaznodziejstwo Grahama; a także duchowe tło organizowanych przez niego krucjat ewangelizacyjnych.
    The Billy Graham’s preaching theologically and methodologically was stable from the first to the last crusade. He formed the model of a preacher who know how to use a modern technique of proclaiming God’s word, at the same time not giving up the old ones, evangelical heritage. He taught the attitude of a preacher toward the sinner characterised a compassion rooted in God’s love. He showed how to communicate a message of the Gospel in the modern world. This paper unveil how Graham prepared his sermons. It takes into account the sources of his inspiration and the way in which he had verbalised them. It resolves authority and simplicity characterised Graham’s preaching and a spiritual background of the crusades organised by him.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 12; 101-109
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Benignitas pastoralis in the Proclamation of the Word of God
    Benignitas pastoralis w proklamacji słowa Bożego
    Autorzy:
    Hajduk, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037071.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    przepowiadanie
    homilia
    kaznodziejstwo
    duszpasterstwo
    łagodność
    preaching
    homily
    proclamation
    pastoral care
    gentleness
    Opis:
    Papież Franciszek zwraca się do całego Kościoła z apelem o nawrócenie duszpasterskie, polegające na głoszeniu Ewangelii wszystkim ludziom spragnionym dobroci i czułości Zbawiciela. W nauczaniu Biskupa Rzymu ważną rolę odgrywa benignitas pastoralis, czyli duch miłosierdzia i łagodności towarzyszący duszpasterskiej trosce o grzeszników – ludzi słabych, cierpiących i zrozpaczonych. Łagodność duszpasterska winna również nadawać kształt posłudze słowa, która niezmiennie odgrywa istotną rolę w zbawczym posłannictwie Kościoła. Ponieważ benignitas pastoralis najpełniej wyraża się we wcieleniu Syna Bożego, Jezusa Chrystusa i Jego ziemskiej działalności, dlatego zadaniem głosicieli słowa Bożego jest kontynuować misję Zbawiciela, ukazując ludziom łagodne i miłosierne oblicze Boga, pochylając się z troską nad ludzką słabością i głosząc orędzie zbawienia w języku prostym i zrozumiałym dla ludzi. Obecność benignitas pastoralis w przepowiadaniu stwarza możliwość dotarcia z Ewangelią do słuchaczy, którzy odkrywają prawdziwe oblicze łaskawego i miłosiernego Boga oraz odnajdują w słowie Bożym źródło siły potrzebnej im do wzrostu duchowego. Tak pełniona posługa słowa sprzeciwia się pelagianizmowi, rygoryzmowi i permisywizmowi, gdyż wskazuje na „pierwszeństwo” miłowania ze strony Boga, który w ten sposób uzdalnia człowieka do osiągania świętości zgodnie z ideałem Ewangelii.
    Pope Francis addresses to the whole Church the appeal for pastoral conversion, involving the proclamation of the Gospel to all people yearning for the kindness and sensitivity of the Saviour. In the teaching of the Bishop of Rome, benignitas pastoralis plays an important role as a spirit of mercy and gentleness accompanying pastoral concern for sinners – the weak, the suffering and despairing. Pastoral gentleness should also shape the ministry of the word which continued to play a significant function in the saving mission of the Church. Because benignitas pastoralis was most fully expressed in the Incarnation of the Son of God, Jesus Christ and His earthly activity, it is why the task of preachers of the word of God is to prolong the mission of the Saviour, showing people the gentle and merciful face of God, bending solicitously over human weakness and proclaiming the message of salvation in a simple and comprehensible language. The presence of benignitas pastoralis in preaching makes it possible to reach the audience with the Gospel, discovering the true face of a merciful God, and find in His word a source of strength needed for their spiritual growth. So executed, the ministry of the word is opposed to Pelagianism, rigorism and permissiveness, because it points to the “primacy” of God's love which thus enables man to achieve the ideal of holiness according to the ideal of the Gospel.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 12; 47-61
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czym homilia nie jest – błędy w jej głoszeniu
    What the Homily is not – the Mistakes in its Preaching
    Autorzy:
    Twardy, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040392.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    homilia
    homiletyka
    Dyrektorium homiletyczne
    kaznodziejstwo
    homily
    homiletics
    Homiletic Directory
    preaching
    Opis:
    Dyrektorium homiletyczne (DH) jest wyrazem szczególnej troski Kościoła o wysoki poziom głoszenia homilii. Autorzy dokumentu uwydatniają istotę, cele i funkcje homilii oraz zdecydowanie przeciwstawiają się niewłaściwemu pojmowaniu tej priorytetowej formy głoszenia słowa Bożego (DH 6). (1) Nie należy zatem utożsamiać homilii z konferencją lub lekcją, kazaniem tematycznym na jakiś abstrakcyjny temat oraz traktować homilię jako naukę katechetyczną. Te formy posługi słowa ze swej natury mają miejsce poza liturgią, nie wiążą się ściśle z celem i treścią sprawowanego misterium. Związek homilii z tekstami biblijnymi nie oznacza jednak, że homilista ma przeprowadzać na ambonie ćwiczenia z egzegezy i wprowadzać wiernych w jej tajniki naukowe. Chociaż głosiciel słowa ze swego powołania jest świadkiem wiary, to jego osobiste świadectwo nie powinno przesłaniać głoszonego kerygmatu. Należy jednak zauważyć, że aktualne zdobycze egzegezy, pouczenia doktrynalne i osobiste świadectwo homilisty mogą także „być skuteczne jako elementy dobrej homilii” (DH 7). (2) Na poziom głoszenia homilii negatywnie wpływa także: niedbałe jej przygotowanie, błędne odczytywanie sensu tekstu biblijnego, przekazywanie wiernym treści płytkich pod względem doktrynalnym i moralnym (DH 157, 21). Podobnie z krytyką autorów Dyrektorium spotyka się używanie w homiliach „specjalistycznego języka teologicznego, nieznanego ich słuchaczom” (DH 31). Przeciwstawiając się błędom związanym z pojęciem i głoszeniem homilii, autorzy wymienianego dokumentu czynią to przede wszystkim w trosce o wierne i owocne głoszenie słowa Bożego. Dlatego w aktualizacji kerygmatu homilista winien uwydatniać jego mistagogiczny związek ze sprawowaną liturgią, co należy do istoty homilii, nie zaś do innych form kaznodziejstwa.
    The Homiletic Directory (HD) is the sign of the special care of the Church for the high level of the homily preaching. The authors of the document stress the nature, purpose and functions of homily and firmly stand against unproper grasping of this prioritary form of proclamation of the Word of God (HD 6). (1) That is why the homily shouldn’t be identified with a conference or lesson, a thematic sermon on some abstractive subject – and shouldn’t be treaten as the catechetical teaching. Those forms of word ministry as a rule take place outside liturgy and are not closely connected with the purpose and the content of celebrated mystery. The relation of homily with the Biblical texts doesn’t mean however that the homilist ought to practice the exegesis exercises given from the lecturn – and lead the faithful into its scientific secrets. Although the preacher of the Word of God from his devotion is the witness of faith, his personal testimony, however, shouldn’t veil the proclaimed kerygma. It should be stated however, that the actual exegesis achievements, doctrinal insructions and personal homilist’s testimony may also be efficient as the elements of good homily (HD 7). (2) The homily level may also be deteriorated by such factors as: its neglectful preparation, wrong reading of sense of Biblical text, offering the faithful the shallow content in its doctrinal and moral meaning (HD 157.21). Similarly, the authors of the Directory citisize “specialistic theological language unknown to the listeners” – which is used in homilies (HD 31). Being in opposition towards the mistakes regarding the notion and homily preaching, the authors do it first of all taking into consideration the concern for the reliable and fruitful proclamation of the Word of God. That is why in kerygma actualization the homilist should stress its mystagogical relation with the celebrated liturgy – which belongs to the nature of homily and not to the other forms of preaching.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 12; 47-62
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ks. Jan Berthier MS – wzór kaznodziei francuskiego drugiej połowy XIX wieku
    Jean Berthier MS as the Model of a French Preacher in the Second Half of the 19th Century
    Autorzy:
    Popowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038121.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kaznodziejstwo
    przepowiadanie słowa Bożego
    przepowiadanie homiletyczne
    kazanie
    Jan Berthier MS
    preaching the word of God
    homiletic preaching
    preaching
    sermon
    Opis:
    Sobór Watykański II zwrócił uwagę na ważność przepowiadania słowa Bożego podczas liturgii. Rozpoczęto poszukiwanie wzorców kazań, które spełniałyby wszystkie cechy dobrego przepowiadania homiletycznego. Jednym z takich przykładów są kazania ks. Jana Berthiera MS. Urodzony pod koniec pierwszej połowy XIX wieku Francuz, był dla ówczesnego kleru wzorem doskonałego misjonarza ludowego, rekolekcjonisty, kaznodziei. Źródłem jego przepowiadania było Pismo Święte i nauczanie Ojców Kościoła oraz pisarzy chrzescijańskich, podparte przykładami z życiorysów świętych. Wzorował się na wielkich mówcach, ale nie przywiązywał wielkiej wagi do zasad retoryki i piękna języka. W swoich kazaniach poruszał przede wszystkim tematy związane z moralnością życia. Stale nawoływał do nawrócenia, przypominając o życiu wiecznym. Jego kazania były proste i łatwe do zrozumienia nawet dla niewykształconych słuchaczy. Swoje kazania doprowadzał do perfekcji zarówno na płaszczyźnie intelektualnej, jak i duchowej.
    The Second Vatican Council drew attention to the importance of proclaiming the Word of God during liturgy. A search for models for sermons started, which would have all properties of a good homiletic sermon. An example of such a sermon were those delivered by Father Jean Berthier MS. A Frenchman born around the mid-19th century, he was a model of a folk missionary for the clergy of that time and a model of retreat preacher. His inspiration lay in the Holy Bible and the teaching of the Church Fathers supported by examples taken from the lives of saints. He drew upon great orators but he did not attach much importance to the principles of rhetoric and decorous language. In his sermons he raised mainly subjects connected with morality. He called upon people to mend their ways, reminding them about eternal life. His sermons were simple and easy to understand, even for uneducated listeners. He brought his sermons to perfection, both intellectually and spiritually.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 8; 141-156
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Quaestio de quaestionibus”, czyli problem pytań retorycznych i ich funkcji w sztuce kaznodziejskiej
    “Quaestio de Quaestionibus” that Is the Problem of Rhetorical Questions and Their Functions in the Art of Preaching
    Autorzy:
    Ostafiński, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1686304.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    pytania retoryczne
    subiectio
    communicatio
    dubitatio
    interrogatio
    komunikacja
    kaznodziejstwo
    przepowiadanie
    współczesna homiletyka
    rhetorical questions
    subjection
    communication
    dubitation
    interrogation
    preaching
    contemporary homiletics
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest prześledzenie na przykładzie kilkudziesięciu tekstów kaznodziejskich różnorodności stosowanych we współczesnej homiletyce funkcji, typów i wariantów pytań retorycznych (subiectio, communicatio, dubitatio, interrogatio) przede wszystkim w aspekcie illokucyjnym, z uwzględnieniem zasadności, skuteczności oraz adekwatności ich użycia w określonej części kazania.
    The purpose of this article is to investigate, on the example of several preaching texts, a diversity of functions, types, and variants of rhetorical questions used in contemporary homiletics (subiectio, communicatio, dubitatio, interrogatio), primarily in terms of illocution, including the appropriateness, effectiveness, and adequacy of their use in a specific part of the sermon.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 12; 121-136
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zasada pondus et ordo w adhortacji Evangelii gaudium i jej przesłanie dla kaznodziejstwa
    The Pondus et Ordo Principle in the Apostolic Exhortation Evangelii Gaudium and Its Message for Preaching
    Autorzy:
    Panuś, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040652.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    zasada pondus et ordo
    hierarchia prawd wiary i moralności
    adhortacja Evangelii gaudium
    kaznodziejstwo
    the pondus et ordo principle
    exhortation Evangelii Gaudium
    preaching
    Opis:
    Zasada pondus et ordo, porządkująca treści wiary według ich „związku z podstawą bądź rdzeniem wiary chrześcijańskiej”, jak stwierdza Dekret o ekumenizmie Unitatis redintegratio w numerze 11, ma duże znaczenie dla kaznodziejstwa. Zasada ta domaga się, by prawdy wiary i moralności przekazywać nie tylko w sposób wierny Ewangelii, ale także tak, by prawdy pierwszorzędne były głoszone i przeżywane w pobożności pierwszorzędnie, a drugorzędne drugorzędnie. Zasada ta spotkała się z dużym uznaniem papieża Franciszka w adhortacji Evangelii gaudium. Artykuł analizuje wypowiedzi poświęcone temu problemowi zawarte w tym dokumencie.
    According to the Decree on Ecumenism Unitatis Redintegratio in no.11 the pondus et ordo which arranges the contents of faith according to their “relation with the base or root of Christian faith” is of great importance for preaching. The principle requires the truths of faith and morality are not only communicated truly according to the Gospel, but also in the way that the primary (central) truths are preached and experienced in devotion primarily and the secondary (minor) secondarily. The principle has been very much appreciated by the Pope Francis in the Apostolic exhortation Evangelii Gaudium. The article analyses statements concerning the problem, included in the document.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 12; 7-19
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies