Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the pedagogy of life" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
W służbie wychowania. Ks. Wincentego Granata „wizja” pedagogii życia i pedagogiki katolickiej
In the Service of Upbringing. The Reverend Wincenty Granat’s Vision of Pedagogy of Life and Catholic Pedagogy
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811140.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Ks. Wincenty Granat
Doctor humanus
pedagogia życia
pedagogika katolicka
wychowanie
the Reverend Wincenty Granat
Doctor Humanus
the pedagogy of life
Catholic pedagogy
upbringing
Opis:
Ks. Wincenty Granat (1900-1979) jako kapłan, profesor, nauczyciel akademicki, pisarz oraz rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1965-1970) głosił „słowem, piórem i życiem Prawdę w miłości”. Z racji wybitnych osiągnięć naukowych w zakresie teologii, idących w parze ze skromnością i pokorą, obdarzony został tytułem Doctor humanus. Cechą charakterystyczną teologii ks. W. Granata był personalistyczny humanizm oraz wymiar antropologiczno-chrystologiczny, nadto pragmatyzm duszpasterski. Imperatywem pedagogii życia ks. W. Granata było: „prawdę czynić w miłości” (por. Ef 4,15). Przekonywał, iż ludzie wierzący nie tyle idą z Jezusem Chrystusem, ile „w Nim chodzą”. Pan Jezus nie jest zatem wobec człowieka Pedagogiem „zewnętrznym”, lecz „wewnętrznym” Nauczycielem – Mistrzem duchowym. Pedagogię tę cechuje otwartość. Człowiek wychowywany przez innych, ale również i przez siebie, powinien podejmować nieustanny trud otwierania się na Boga, a także coraz większego uwrażliwiania się na to, co ludzkie. Pedagogika katolicka powinna być w służbie człowieka. Ks. W. Granat podkreślał rolę pedagogiki religijnej w procesie odbudowy polskości. Celem edukacji i wychowania młodego pokolenia jest przeciwstawienie się pedagogicznym nurtom laickim negującym duchowy wymiar człowieka. O wewnętrznym dynamizmie wychowania stanowi cel ostateczny życia człowieka (tj. eschatologia), który nadaje sens każdej chwili życia ludzkiego. Wychowanie katolickie formuje osobę odpowiedzialną za siebie, za drugiego człowieka, za naród, za Kościół. „Ku człowiekowi i Bogu w Chrystusie” to nie tylko podana przez ks. W. Granata definicja teologii, ale też i pedagogii Bożej oraz pedagogiki.
As a priest, professor, academic teacher, writer and Rector of John Paul II Catholic University of Lublin (1965–1970), the Reverend Wincenty Granat (1900–1979) preached “Truth in love with the spoken and written word and with his life.” In recognition of his outstanding scholarly achievements in theology, coupled with his modesty and humility, he was awarded the title Doctor Humanus. Granat’s theology is characterised by personalist humanism, the anthropological and Christological dimension as well as pastoral pragmatism. “To do truth in love” was the imperative of the pedagogy of life according to the Rev. Wincenty Granat (cf. Ephesians: 4:15). He argued that believers do not merely walk with Jesus Christ but they walk in Him. Thus, Jesus is man’s “internal” rather than “external” Pedagogue; a Teacher and spiritual Master. This pedagogy is characterised by openness. Brought up by others as well as oneself, an individual should make a constant effort to be open to God and be more sensitive to what is human. Catholic Pedagogy should serve the people. Rev. Granat emphasised the role of religious pedagogy in the process of rebuilding Polishness after the time of the Partitions and war. In his opinion, the goal of education and upbringing of the young generation was to counter lay pedagogical ideas that negated the spiritual dimension of man. The inner dynamics of upbringing is determined by the ultimate goal of human life (i.e. eschatology) that gives meaning to every moment of our life. Catholic upbringing forms individuals who take responsibility for themselves, other people, the nation, the Church. “Towards man and God in Christ” is Rev. Granat’s definition of not only theology but also Divine upbringing and pedagogy.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2019, 11(47), 1; 73-85
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Akulturalizm kary śmierci w świetle pedagogiki i teologii
Acculturism of the death penalty in the light of pedagogy and theology
Autorzy:
Pierzchała, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811088.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
człowiek
akulturacja
akulturalizm
kara śmierci
kara
życie
man
acculturation
capital punishment
punishment
life
Opis:
Życie ludzkie jest najwyższą wartością w hierarchii dóbr chronionych prawem, zarówno z perspektywy pojedynczego człowieka, jak i całego społeczeństwa, a równocześnie stanowi warunek skorzystania z innych dóbr. Dla jego ochrony nie powinny mieć znaczenia obowiązujący system prawny, religijny, wyznawany światopogląd czy możliwe różnice kulturowe, gdyż prawo do życia przysługuje każdej istocie ludzkiej (nawet przestępcy) z samego faktu bycia człowiekiem. Życie stanowi bowiem jedyne, niepowtarzalne i nieodtwarzalne dobro człowieka. Bez życia nie możemy mówić o człowieku, a bez człowieka wszystko, co ma ludzki charakter, traci sens na zasadzie contradicto in adiecto. Każda istota ludzka ma przyrodzone prawo do życia. Prawo to powinna ochraniać ustawa. Nikt nie może być arbitralnie pozbawiony życia.
Human life is the highest value in the hierarchy of goods protected by law, both from the perspective of an individual and the whole society, and at the same time it is a condition for taking advantage of other goods. For his protection, the legal, religious, worldviews and possible cultural differences should not be valid, because the right to life is vested in every human being (even criminals) of the very fact of being a human being. Life is the only, unique and unfeasible good of man. Without life, we can not talk about a human being, and without a human being, everything that has a human character loses meaning on the principle of contradicto in adiecto. Every human being has the inherent right to life. This right should protect the law. Nobody can be arbitrarily deprived of life.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2019, 11(47), Numer specjalny; 297-334
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspetti pedagogici del progetto „Gioia di Vivere” nella missione francescana in Santo Domino de los Tsachilas in Ecuador
The Pedagogical Aspects of The ”Joy of Life” Project of The French Mission in Santo Domingo de Los Tsachilas, Ecuador
Pedagogiczne aspekty projektu „Radość Życia” w franciszkańskiej misji w Santo Domingo de los Tsachilas w Ekwadorze
Autorzy:
Szymański, Marek Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811280.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
educazione
francescani
inclusione
pedagogica dell’inclusione
disabili
volontariato
edukacja
franciszkanie
inkluzja
pedagogika inkluzyjna
niepełnosprawni
wolontariat
education
Franciscans
inclusion
inclusive pedagogy
disabled
volunteering
Opis:
In questo articolo si prende in considerazione l’importante problema delle attività didattiche dei francescani polacchi a Santo Domingo de los Tsachilas – Ecuador. Scopo precipuo è quello di mostrare la funzione pedagogica e sociale dell’associazione “Gioia di Vivere”, che opera in collaborazione con il “Centro Caritas Antoniana Alegria de vivir” nell’ambito di una più vasta ricerca corrente, designata dall’UNESCO (“L’educazione per tutti”), per quanto riguarda le attività di inclusione. Si presentano i risultati di una ricerca condotta che coinvolge nel progetto tre diversi soggetti: beneficiari, volontari del progetto e assistenti sociali. In primo luogo l‘Autore delinea le attività educative della Chiesa in America Centrale in prospettiva storica, descrivendo in particolare il progetto educativo nella missione francescana, che ha come scopo precipuo l’inclusione, l’educazione e la promozione sociale, con le persone con disabilità intellettiva e la salute mentale. In secondo luogo l’Autore mostra quanto grande sia la loro influenza sulla trasformazione della vita sociale. Alla fine si evidenziano gli effetti pedagogici del progetto: l’integrazione nelle comunità locali e il volontariato come strumento per la formazione dei giovani. In conclusione, quest’articolo offre un’approfondita riflessione sui metodi e sui possibili risultati della pedagogia inclusiva.
The article discusses the educational activities of the Polish Franciscans in Santo Domingo de los Tsachilas, Ecuador. First of all, it presents a pedagogical analysis of the “Joy of Life” project, conducted in cooperation with “Centro Caritas Antoniana Alegria de Vivir.” This reflection is a part of the current research area, designated by UNESCO (“Education for All”), relating to the inclusive measures. The article cites the results of the research carried out among three different groups involved in the project: its beneficiaries, volunteers and social assistants. In the beginning, the author outlines the educational actions of the Church in Central America in historical terms, and then, in this context, he describes the educational project carried out during the Franciscan mission. The specific features of this project are inclusive, educational and social activities, including those with intellectual and mental disabilities. Discussing the nature of these activities, the author shows how far they affect the transformation of social life. He shows the pedagogical effects of the project: the integration of local communities and volunteering as a tool for the youth formation. The experience described in the article is valuable for reflection on inclusive pedagogy.
W niniejszym artykule została przedstawiona problematyka działalności polskich franciszkanów, przebywających w ekwadorskiej miejscowości Santo Domingo de los Tsachilas, w zakresie edukacji ogólnej. Głównym celem jest przybliżenie specyfiki podejmowanej pracy pedagogicznej oraz sytuacji społecznej stowarzyszenia „Radość Życia”, które współpracuje z Centrum „Caritas Antoniana Alegria de Vivir”, w kontekście badań dotyczących integracji społecznej, prowadzonych obecnie przez UNESCO („Edukacja dla wszystkich”). Zaprezentowano również wyniki przeprowadzonych badań uwzględniając udział trzech różnych podmiotów: odbiorców/podopiecznych, wolontariuszy projektu i pracowników socjalnych. W pierwszej części autor przedstawia działalność edukacyjną Kościoła katolickiego w Ameryce Środkowej z perspektywy historycznej, szczególną uwagę poświęcając misji prowadzonej przez zakon franciszkanów. Nadrzędnym celem zainicjowanego przez ten zakon projektu jest integracja społeczna, edukacja oraz nobilitacja osób niepełnosprawnych i z zaburzeniami psychicznymi. W dalszej części artykułu autor wskazuje na ogromne przemiany społeczne zachodzące pod wpływem wcielania w życie powyżej wspomnianego projektu. Opisuje jego efekty szkoleniowo-wychowawcze, czyli integrację społeczności lokalnej oraz możliwość formowania młodych ludzi, a także analizuje metody i prawdopodobne rezultaty stosowania pedagogiki inkluzywnej.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2016, 8(44), 3; 65-82
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies