Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "BISHOP" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 18
Tytuł:
Ewolucja norm prawnych dotyczących urzędu sędziego od Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku
The Evolution of Legal Norms Relating to Office of Judge Since the 1917 Code of Canon Law
Autorzy:
Bartczak, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29551707.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ecclesiastical judge
bishop
lay persons
procedural law
reform
Opis:
Sądowe stosowanie prawa opiera się na osobie sędziego. Osobę sędziego jednak charakteryzujemy zwykle przez pryzmat prawa świeckiego. Tymczasem prawo kanoniczne zawiera także normy dotyczące procesów. Kim zatem jest sędzia kościelny? Kto może sprawować ten urząd? Artykuł odpowiada na te pytania, wyznaczając ramy czasowe od 1917 r., tj. od opublikowania pierwszego w Kościele Kodeksu Prawa Kanonicznego, do współczesnego ustawodawstwa. Przeprowadzone badania pokazują dynamikę zmian w tym zakresie, od osoby sędziego, który mógł być jedynie prezbiter, po powrót do aktywnej postawy biskupa diecezjalnego, aż do sędziego w osobie wiernego świeckiego.
The judicial application of the law is based on the person of the judge. However, we describe the person of the judge through the lens of secular law. Meanwhile, canon law also refers to processes. The most common process in the practice of ecclesiastical courts is the process for the nullity of marriage. So who is an ecclesiastical judge? Who can hold this office? The article answers these questions by setting the time frame from 1917, i.e. from the publication of the first Code of Canon Law in the Church, to the present day legislation. The research carried out shows the dynamics of change in this area.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2022, 32, 4; 89-108
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewolucja norm prawnych dotyczących osoby sędziego przed Kodeksem Prawa Kanonicznego z 1917 roku
The Evolution of Legal Norms Relating to the Ecclesiastical Judge before the 1917 Code of Canon Law
Autorzy:
Bartczak, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29551703.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ecclesiastical judge
history of canon law
bishop
procedural law
Opis:
Sędzia jest podmiotem, który stosuje prawo. To on rozstrzyga sprawy sądowe. Historia Kościoła pokazuje, że już od samego początku mieliśmy do czynienia z koniecznością rozwiązywania różnego rodzaju spraw i sporów. Prawo kanoniczne na przestrzeni wieków rozwijało się i ewoluowało. Prawo procesowe rozwijało się stopniowo. Osoba sędziego wpisuje się w ten rozwój. Początkowo, jak wskazują źródła prawa, sędzią kościelnym był biskup. Z czasem władza sądzenia przeszła w ręce innych księży, których wskazywał biskup. Tak powstaje urząd wikariusza sądowego (oficjała). Na Soborze Trydenckim mowa jest już o tzw. sędziach synodalnych i prosynodalnych.
The judge is the entity that applies the law. The judge adjudicates on court cases. The history of the Church shows, that from the beginning, we had to deal with the necessity to resolve various types of matters and disputes. Canon law has developed and evolved over the centuries. The procedural law developed gradually. The judge is part of this development. Initially, as indicated by the sources of law, the church judge was a bishop. With time, the power to judge passed into the hands of other priests appointed by the bishop. This is how the office of the judicial vicar (official) was created. At the Council of Trent, there is already talk of the so-called synodal and pro-synod judges.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2022, 32, 3; 73-86
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Forgotten Synod of 1938. The Course and Statutes of the Second Synod of the Diocese of Tarnów
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804616.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Bishop Franciszek Lisowski
diocese of Tarnów
particular law
synod
Opis:
An ecclesiastical council typically involves a profound examination of issues of doctrine and practices which the Church should incorporate in its mission. At the regional and local level, plenary, metropolitan and diocesan synods play an analogous role to the one fulfilled by ecumenical councils. Diocesan synods deserve particular attention because their origin lies in the needs of local particular Churches. By offering disciplinary, pastoral and spiritual guidance, they build a concrete ecclesial reality, reaching the basic church and social communities. Each synod has its own special place in the history of a diocese, and its positive impact is not restricted merely to the formulated proposals. In 1938 it was ten years since the First Synod and the diocesan bishop was obliged by the Code of Canon Law (1917) to convene the Second Synod of the Diocese of Tarnów. This was not the only motive because in 1936 the First Plenary Synod of Poland took place. The event made it necessary to adapt the diocesan legislation to the resolutions of that Synod. The subject of the article was formulated as follows: The Forgotten Synod of 1938. The Course and Statues of the Second Synod of the Diocese of Tarnów. Why forgotten? To date there have been four synods in the diocese. All studies concerning the synodal legislation of the Diocese of Tarnów have relied solely on three synods. Upon an examination of the Second Synod, we come across a curt phrase saying that “the statutes of this Synod have gone missing.” No research has been done to reconstruct the statues of the Synod. The presented study is an attempt to familiarise the Reader with the motives, course and chief topics addressed by the Second Synod of the Diocese of Tarnów.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 2; 109-130
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawnokanoniczna ochrona osoby zawiadamiającej o zaniedbaniach biskupa Kościoła łacińskiego zgodnie z motu proprio VELM
The Legal Canonical Protection of a Person Reporting the Negligence of a Latin Church Bishop According to Motu Proprio VELM
Autorzy:
Jaszcz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29551687.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
negligence
bishop of the Latin Church
crime
legal protection
Opis:
List apostolski motu proprio papieża Franciszka Vos estis lux mundi uznaje za przestępstwo utrudnianie przez przełożonego kościelnego dochodzeń przeciwko duchownemu oskarżonemu o przestępstwo contra sextum cum minoribus. Zgodnie z przepisami każdy ma prawo złożyć zawiadomienie dotyczące biskupa Kościoła łacińskiego, jeśli posiada wiarygodne informacje o jego zaniedbaniach. Rozpoczyna to specjalną procedurę regulowaną przepisami motu proprio, mającą na celu wyjaśnienie sprawy. Istnieje pilna potrzeba ochrony prawnej osoby składającej zawiadomienie. Autor wyjaśnia, na czym polega ochrona prawna takiej osoby, analizując zagadnienie z punktu widzenia przestrzegania obowiązującego porządku prawnego oraz zagwarantowania praw podmiotowych przysługujących osobie zgłaszającej zaniedbanie.
This article answers the question of what is the legal protection of a person reporting the negligence of a bishop of the Latin Church. The Apostolic Letter Motu Proprio of Pope Francis Vos estis lux mundi considers it a crime for an ecclesiastical superior to obstruct investigations against a clergyman accused of a contra sextum cum minoribus crime, which is why it is important for the creation of a uniform law protecting minors. Unfortunately, people reporting a crime may face a lack of understanding, or even abuse of power on the part of those receiving information. It is therefore necessary to examine which subjective rights fall within the scope of the legal protection of the person reporting negligence. The author suggests refining the existing provisions strengthening legal protection.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2022, 32, 1; 117-132
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parafia i inne jednostki diecezji oraz formy powierzania pieczy pasterskiej nad wspólnotą parafialną w świetle Instrukcji Kongregacji Biskupów z 29 czerwca 2020 roku
The Parish and other Internal Units of the Diocese, Forms of Entrusting Pastoral Care of the Parish Community According to the Instruction of the Congregation of Bishops of 20.06.2020
Autorzy:
Góralski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29551702.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
instruction
evangelization
bishop
parish
pastoral service
pastor
„Pastoral conversion”
Opis:
Mając na uwadze zadania ewangelizacyjne parafii we współczesnym świecie, Kongregacja Duchowieństwa, w dniu 29 czerwca 2020 roku wydała Instrukcję Nawrócenie pastoralne wspólnoty parafialnej w posłudze misji ewangelizacyjnej Kościoła. Dokument ten, składający się z dziesięciu rozdziałów, zawiera wyjaśnienie licznych przepisów CIC dotyczących parafii i duszpasterzy. Autor omawia trzy podstawowe, najbardziej „newralgiczne” rozdziały Instrukcji: VII. Parafia i inne jednostki wewnętrzne diecezji. VIII. Formy zwyczajne i nadzwyczajne powierzenia opieki pasterskiej o wspólnotę parafialną. IX. Funkcje i posługi parafialne. Postanowienia tych rozdziałów w przeważającej mierze odnoszą się do określonych norm CIC, dotyczących przede wszystkim parafii oraz osób i instytucji z nią związanych. Ukazano w nich rolę parafii jako szczególnego miejsca w misji ewangelizacyjnej Kościoła, a także wyjaśniono wiele kwestii związanych z posługą duszpasterską kapłanów (przede wszystkim proboszczów), diakonów, osób konsekrowanych i wiernych świeckich.
Taking into account the evangelization tasks of the parish in the modern world, on June 29, 2020, the Congregation of the Clergy issued the Instruction “Pastoral conversion of the parish community in the service of the evangelizing mission of the Church”. This document, which is divided into ten chapters, explains the many CIC regulations regarding parishes and pastors. The author discusses three basic, most “critical” chapters of the Instruction: VII. The parish and other internal units of the diocese. VIII. Ordinary and extraordinary forms of entrusting pastoral care to the parish community. IX. Functions and parish services. The provisions of these chapters overwhelmingly refer to certain CIC norms concerning, first and foremost, parishes and people and institutions associated with them. They show the role of the parish as a special place in the Church’s evangelizing mission, and explain many issues related to the pastoral ministry of priests (especially parish priests), deacons, consecrated persons and lay faithful.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2022, 32, 2; 125-148
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stages in Canonical Provision of the Office of Pastor under the Current Polish Synodal Legislation
Autorzy:
Wnuk, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1803115.pdf
Data publikacji:
2019-10-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
designation of person
conferral of title
assumption of office
diocesan bishop
pastor
Opis:
According to Polish synodal legislation, similarly to the Code of Canon Law, the provision of the office of pastor consists of three stages: 1) designation of a person, 2) conferral of the title, and 3) taking possession of the office. In accordance with both universal and particular law, the provision may be free or dependent. The diocesan bishop confers the office freely (cc. 523–525). In the case of a dependent provision, however, another competent ecclesiastical authority nominates a candidate, and the diocesan bishop only confers the title to the office (c. 525; 682, §1). According to legislators of particular law, the conferral of a legal title to an office should take place by a nomination decree. The decree should meet the requirements of a singular administrative act (cc. 48–57). The placement in the possession of a parish by the local ordinary or his delegate and the assumption of the office by a pastor is the final stage of the provision. Under particular law, two aspects of this act are distinguished: the legal aspect (the drawing up and signing of a handover protocol by the pastor and other competent bodies), and the liturgical one (solemn entry of a new pastor into the parish church according to the ritual of a specific particular Church). Legislators of particular law also places the presbyter who has been promoted to the office of pastor under an obligation to make a profession of faith (c. 833, 6°) and take the oath of fidelity, according to the formulas approved by the Holy See.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2019, 28, 1; 119-135
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Requirements for the Provision of the Office of Pastor Under the Current Polish Synodal Legislation
Wymogi prowizji na urząd proboszcza w obowiązującym polskim ustawodawstwie synodalnym
Autorzy:
Wnuk, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804614.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
diocesan bishop
pastor
candidate for the office
diocesan synod
provision of the office
Opis:
In the provision of the office of the pastor, norms of universal law and particular law must be observed. In canons 521 §§2–3, 522, 527 §§2–3, and 538 §1, the code legislator refers to regulations applicable in particular Churches. The legislation of Polish synods clarified requirements for administrative acts of the provision of the office of pastor. They pertain to ecclesiastical authority, candidates for the post of pastor, the entrusting of the office and the formalities associated with these acts. Provisions of universal law were replicated or paraphrased in the majority of the synodal regulations. However, innovative directives concerning diocesan bishops or requirements for candidates for the office of pastor are spelled out in some of them. Typically, these would be the completion of a special formation course and passing of an examination for pastors. For a provision to be valid, the office must be vacant. The reasons for the loss of office also are defined in the law of synods. Also, reasons due to the age of pastors are regulated. Only some synods require a written form of the act entrusting the office of pastor.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 2; 149-170
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacje między Kościołem powszechnym a Kościołami partykularnymi w nauczaniu i ustawodawstwie Jana Pawła II
Relations Between the Universal Church and Particular Churches in the Teaching and Legislation of John Paul II
Autorzy:
Krukowski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806969.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kos´ciół powszechny
Kos´ciół partykularny
Biskup Rzymu
Kolegium
Biskupów
biskup diecezjalny
misja kanoniczna
Universal Church
particular Church
the Bishop of Rome
the College of Bishops
diocese bishop
Canon Mission
Opis:
The article deals with John Paul II's contribution towards explaining the relation that holds between the Catholic Church and a particular Church in the teaching and legislation of the Catholic Church in which the doctrine is translated into the language of Canon law. The following issues are discussed: vital elements of a particular Church, particular Church as portio populi Dei, the connection of a particular Church with culture, the Catholic Church as Communio Ecclesiarum, collegiality of bishops versus the primacy of the Pope, the mission of a diocese bishop towards his particular Church and the Universal Church.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2007, 17, 1; 107-119
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wymogi prowizji na urząd proboszcza w obowiązującym polskim ustawodawstwie synodalnym
Requirements for the Office of Pastor in Contemporary Law of Polish Synods
Autorzy:
Wnuk, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804734.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
diocesan bishop
pastor
candidate for the office
diocesan synod
entrusting of the office
Opis:
Przy dokonywaniu prowizji na urząd proboszcza należy zachować przepisy powszechnego prawa kanonicznego i partykularnego. Ustawodawca kodeksowy w kan. 521 § 2-3; 522; 527 § 2-3; 538 § 1 odsyła do regulacji obowiązujących w Kościołach partykularnych. W polskim ustawodawstwie synodalnym doprecyzowano wymogi dotyczące aktu administracyjnego związanego z powierzeniem urzędu proboszcza. Dotyczą one władzy kościelnej, kandydata na proboszcza, powierzanego urzędu oraz formy, jaką należy zachować przy tym akcie. W większości uchwał synodalnych dokonano powielenia lub parafrazy przepisów prawa powszechnego. W niektórych jednak zawarto innowacyjne dyspozycje dotyczące biskupa diecezjalnego czy wymogów stawianych kandydatom na proboszczów. W większości jest to ukończenie przez tych kandydatów odpowiedniej formacji i zdanie „egzaminu proboszczowskiego”. Do ważności prowizji konieczny jest wakans powierzanego urzędu. W ustawodawstwie synodalnym również określono przyczyny utraty urzędu. Ponadto wśród przyczyn w szerokim zakresie uregulowano złożenie rezygnacji przez proboszczów, którzy osiągnęli odpowiedni wiek. Jedynie kilka synodów wskazało na zachowanie formy pisemnej przy powierzeniu urzędu proboszcza.
In the provision of the office of the pastor norms of universal law and particular law must be observed. The legislator in can. 521 § 2-3; 522; 527 § 2-3; 538 § 1 refers to regulations being in force in particular Churches. In the law of Polish synods were clarified requirements for administrative acts of the provision of the office of the pastor. There are pertain to ecclesiastical authority, candidates for the post of pastor, the entrusting of the office and the formalities of these acts. Universal law was manifolded or paraphrased in the most of regulations of synods. However, innovative directives about the diocesan bishop or requirements for candidates for the office of the pastor are set in some of them. Typically it is finishing by these candidates a special formation and passing “the examination for pastors”. For validity of the provision it is necessary for the office to be vacant. Reasons of loss of office also are defined in the law of synods. Moreover, among causes in broad range submitting resignation by pastors who have completed appropriate age is regulated. Only a few synods writing form of entrusting of the office of the pastor is emphasized.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 2; 171-193
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kompetencje biskupa diecezjalnego w zakresie posługi słowa Bożego według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r.
Competences of the Diocesan Bishop in his Divine Word Ministry According to the Code of Canon Law of 1983
Autorzy:
Boryc, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807310.pdf
Data publikacji:
2019-11-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
biskup diecezjalny
kompetencje
nauczanie katechetyczne
zadanie nauczania
słowo Boże
diocesan bishop
competences
the Word of God
catechetics
ministry
Opis:
The article offers an answer to the question as to what competences are granted by the Code of Canon Law (1983) to the diocesan bishop for his Divine Word ministry. The legislator directs the bishop to fulfil this ministry personally and also to moderate and oversee its fulfilment by other thus entitled persons. The diocesan bishop, being the chief preacher of the Word of God in the diocese entrusted to his care, must remember that he is expected to undergo a constant spiritual and intellectual formation because he is to safeguard the heritage of Faith and Tradition. Hence, he will be able to guard himself against promoting views which do not reflect the teaching of the Church. The prerequisite for maintaining the bishop’s authority deriving from his episcopal anointment is that he remain in ties of unity and obedience to the Pontiff of Rome and the College of Bishops. The authenticity of his testimony, on the other hand, will add credibility to his authority. He can fulfil his ministry at any location in the world unless he is expressly forbidden to do so by the Ordinary of the place due to a serious cause. In comparison with the Code of 1917, this is a major change. Formerly, such privilege was restricted only to cardinals. With regard to his colleagues in his Divine Word ministry, the diocesan bishop is obliged by the law to take care of their formation and growth. He is entitled to revoke the mandate of those who teach content that disagrees with the Magisterium. In terms of catechetics, he has necessary competences to lay down norms that further expand on the Universal Law but keep within it. Of particular note to the bishop are the media, especially those who are responsible for dissemination of the Catholic doctrine.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2008, 18, 2; 291-307
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prowadzenie sprawy beatyfikacyjnej grupy męczenników
The Administration of a Beatification Process of a Group of Martyrs
Autorzy:
Bar, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1844630.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
proces beatyfikacyjny
grupa me˛czenników
biskup
srodki dowodowe
świadkowie
beatification process
group of martyrs
bishop
evidence
witnesses
Opis:
The course of a beatification process of a group of martyrs is no different to a cause concerning a single candidate to the glory of the altars. The most evident differences, potentially having far-reaching consequences in the future, are noticeable at the preliminary stage of such a process. The five sections of the article address the following issues: past canonisation processes of groups of martyrs, reasons and various preferences for the creation of such groups including the present-day consolidation of several causes, the question of a competent bishop, the composition of the group and relevance of collected evidence, and finally the issue of restricting the number of witnesses in this kind of process. In beatification processes that are intended to apply jointly to several persons it is vital at the preliminary stage to pay particular attention to the criterion of selection and joining candidates together: whether death was inflicted in the same place and whether it occurred under the same persecution. During the process itself, evidence concerning individual persons has to be accumulated and processed since the Canon Law elements are verified with respect to each of them. When a resolution is made that the process will follow the path of martyrdom and that a group of candidates will be established, one has to exclude such possibilities as “taking the easier way” or “omitting a cause for a miracle by the intercession of a particular servant of God”, the latter necessary in the case of confessors.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2013, 23, 4; 79-90
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pracownicy i absolwenci Wydziału Prawa Kanonicznego KUL w lubelskim sądownictwie kościelnym podczas okupacji niemieckiej
Staff and Graduates of the Faculty of Canon Law of the Catholic University of Lublin of the Bishop Court in Lublin during the German Occupation
Autorzy:
Bzdyrak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806765.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
historia Sądu Biskupiego
pracownicy Sądu
sędziowie
funkcjonowanie Sądu Biskupiego podczas II wojny światowej
the history of Bishop Court in Lub lin
ministers of the Tribunal
activity of the Bishop Court in Lublin during the World War II
The judges
Opis:
Sąd Biskupi w Lublinie funkcjonował nieprzerwanie nawet podczas okupacji niemieckiej, zapewniając tym samym wiernym prawo i możliwość uregulowania swojego życia sakramentalnego. Wśród pracowników Sądu w omawianym okresie (1939-1944) aż jedenastu było absolwentami lub pracownikami Wydziału Prawa Kanoniczego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Wszyscy uzyskali stopień licencjata, a sześciu z nich tytuł doktora prawa kanonicznego. Dobrze wykształceni, posiadający odpowiednie kwalifikacje moralne, zajmowali różne urzędy – od notariuszy do wiceoficjałów. Okres II wojny światowej był szczególnie trudnym czasem dla pracowników Kurii i Sądu. Już pod koniec 1939 r. rozpoczęły się aresztowania. Część z pracowników Trybunału poniosła śmierć w obozach koncentracyjnych. Ci, którym udało się przeżyć wojnę, kontynuowali pracę w Sądzie, a także pracę dydaktyczną na KUL-u. Byli nie tylko gorliwymi kapłanami, ale także oddanymi pracy naukowej wychowawcami młodych pokoleń.
Bishop Court in Lublin operate continuosly even during the German occupation, thus ensuring the faithul right and ability to regulate their sacrament life. Among the ministers of the Tribunal during the period (1939-1944) 11 were graduates or employees in Faculty of Canon Law at the Catholic Univesity of Lublin. All they received the licenciate of canon law, six of them received juris doctor degrees. They were well educated, had appropriate moral qualifications, and they performed a varius function – notary to vice – officiales. The World War II was particularly difficult time for ministers of the Curia and Tribunal. At the end of 1939 began the arrests. Part of the ministers of the Court died in concetration camp. Those who managed to survive the war, continued the work of the Tribunal, as well as teaching job on the Catholic University of Lublin. They were not only zealous priests, but also the educators of young generations and putting scientific work.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2015, 25, 4; 91-111
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zapomniany Synod z 1938 roku. Przebieg i treść statutów II Synodu Diecezji Tarnowskiej
The Forgotten Synod of 1938. The Course and Content of the Statutes of the 2nd Synod of the Diocese of Tarnów
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804758.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
bp Franciszek Lisowski
historia diecezji tarnowskiej
prawo partykularne
synod
Bishop Franciszek Lisowski
history of the diocese of Tarnów
particular law
Opis:
Wydarzenie soborowe to na ogół wielki namysł ludzki nad problemami doktrynalnymi i nad praktykami, które Kościół powinien uwzględnić w swojej misji. Rolę analogiczną do soborów powszechnych na poziomie regionalnym i lokalnym odgrywają synody plenarne, metropolitalne, diecezjalne. Szczególną rolę należy przypisać synodom diecezjalnym, ponieważ wyrastają one z potrzeb konkretnego Kościoła partykularnego, a przez formułowane propozycje dyscyplinarne, pastoralne i duchowe, najbardziej wyraźnie kształtują rzeczywistość eklezjalną, docierając do bardzo podstawowych środowisk kościelnych i społecznych. Każdy synod posiada swoje specyficzne znaczenie w dziejach diecezji, a jego oddziaływanie na pewno nie wyczerpuje się tylko w literze sformułowanych propozycji. W 1938 r. mijało dziesięć lat od Pierwszego Synodu, i zgodnie z zaleceniami Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., Biskup był zobligowany do zwołania II Synodu Diecezji Tarnowskiej. Nie był to jedyny motyw, gdyż w 1936 r. odbył się Pierwszy Polski Synod Plenarny. W związku z tym wydarzeniem czymś naturalnym było, aby dostosować prawo diecezjalne do uchwał tegoż Synodu. Temat artykułu został sformułowany następująco: „Zapomniany Synod z 1938 roku. Przebieg i treść statutów II Synodu Diecezji Tarnowskiej”. Dlaczego zapomniany? Dotychczas w diecezji odbyły się cztery synody. Wszelkie opracowania na temat ustawodawstwa synodalnego w diecezji tarnowskiej opierały się tylko i wyłącznie na trzech synodach. Przy omawianiu drugiego Synodu często pojawiało się lakoniczne stwierdzenie, iż „statuty tego synodu zaginęły”. Zabrakło badań nad rekonstrukcją statutów tego Synodu. Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie czytelnikowi motywów zwołania, przebiegu i głównej problematyki podejmowanej podczas II Synodu Diecezji Tarnowskiej.
A council is in general a great human reflection on doctrinal problems and on practices that the Church should incorporate in its mission. At a regional and local level, plenary synods, provincial synods and diocesan synods play an analogous role to ecumenical councils. A special role should be assigned to the diocesan synods because they stem from the needs of a concrete particular Church and by means of formulated disciplinary, pastoral and spiritual proposals, they are instrumental in shaping the ecclesial reality, reaching the very basic Church and social environments. Each synod has its own specific meaning in the history of a given diocese and its impact most definitely is not exhausted only in the letter of formulated proposals. In 1938, it was ten years since the first synod and, according to the directives of the Code of Canon Law, the bishop of Tarnów was obliged to convene the 2nd Synod of the Diocese of Tarnów. This was not the only motive because in 1936 the First Polish Plenary Synod was held. Therefore, it was only natural to adjust the diocesan law to the resolutions of that synod. The subject of this article was formulated as follows: „The Forgotten Synod of 1938. The course and content of the statutes of the 2nd Synod of the Diocese of Tarnów”. Why forgotten? So far, four synods were held in our diocese. All studies on synodal legislation in the diocese of Tarnów were based exclusively on three synods. When the second synod was discussed, a laconic comment often occurred that „the statutes of this synod were lost”. There was no research on the reconstruction of that synod’s statutes. The aim of this article is to present the reader with the motives for convening, the course and main problems addressed during the 2nd Synod of the Diocese of Tarnów.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 2; 129-150
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kompetencje legislacyjne biskupa diecezjalnego w zakresie munus sanctificandi
Legislative Competence of the Diocesan Bishop in Munus Sanctificandi
Autorzy:
Adamczyk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807718.pdf
Data publikacji:
2019-11-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
biskup diecezjalny
munus sanctificandi
ustawodawstwo
liturgia
sakramenty
pozasakramentalne akty kultu Bożego
diocesan bishop
legislation
liturgy
Sacraments
extrasacramental
acts of God’s cult
Opis:
The article attempts to present the issue of legal possibilities concerning munus sanctificandi, granted to diocesan bishops by the Code of Canon Law of 1983. Sanctification is one of the main tasks diocesan bishops are faced with. The Code, then, declares that “the bishops in the first place exercise the sanctifying function; they are the high priests, the principal dispensers of the mysteries of God, and the directors, promoters, and guardians of the entire liturgical life in the Church entrusted to them” (Canon 835 § 1). The brief introduction to the first part is followed by a description of the areas of the sanctifying function of the Church – areas which the diocesan bishop is obliged to regulate. The considerations in this article focus on the following issues (to be canonically regulated by the diocesan): regulations in liturgy matters, appropriate celebration and admission to the Sacraments, liturgic functions of the laity, communicatio in sacris), Holy Sacraments, extrasacramental acts of God’s cult, as well as holy places and festivals. The above legislative competences can be realized both at a synod and elsewhere.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2010, 20, 1; 187-208
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Conventus eparchialis. Status prawno-instytucjonalny według Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich
Conventus Eparchialis. The Legal-Institutional Status According to the Code of Canons the Eastern Churches
Autorzy:
Stesenko, Serhiy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807887.pdf
Data publikacji:
2019-11-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
conventus eparchialis (zgromadzenie eparchialne)
synod
sobór
Kos´ciół
partykularny
biskup eparchialny
eparchia (diecezja)
conventus eparchialis (eparchial convention)
council
particular Church
eparchial bishop
eparchy (diocese)
Opis:
Life of the Church from the very beginning was characterized by participation of the local community in solving the current problems connected with its existence. The eastern Canon Law appoints conventus eparchialis (eparchial convention) as the most important one among the organs supporting the eparchial bishop in managing the eparchy (diocese), in this way indicating its role and task in the life of the particular Church. The origin of the term conventus (convention) should be seen in the Greek source term synodos, from which it was derived. The very Greek word synodos means “to take together a common route to an appointed aim”. Hence the discussed concept contains two elements in it: convention and solving common problems. An eparchial convention is summoned by the bishop – its pastor. It unites the eparchial bishop, the clergy, monks and nuns in one living and active organism – communio fidelium. It has its own structure that reflects its constitutive elements. It has a representative character and presents the synthesis of God’s People of the given particular Church. An eparchial bishop has an opportunity to meet his Church at an eparchial convention, and a particular Church has the right to express its opinion in front of its bishop. Apart from the pastoral dimension an eparchial convention also prepares particular legislation. It is supposed to be finalized in the form of an actual document with a legal character, through which it contributes to creating the good of the Church, for which it was summoned. The eparchial bishop also remains the only legislator, as it is he that promulgates the texts of acts, declarations and decrees that are binding for all the faithful living in his eparchy. The institution of the eparchial convention emphasizes joint work, in which, through coparticipation, common responsibility is born for building an ecclesiastical community – a particular Church.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2010, 20, 2; 177-189
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 18

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies