Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "xviii wiek" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-15 z 15
Tytuł:
L’image de la femme et de l’homme dans Les lettres de Mistriss Fanny Butlerd de Marie Jeanne de Mezières Riccoboni
Obraz kobiety i mężczyzny w Les lettres de Mistriss Fanny Butlerd Marie Jeanne de Mezières Riccoboni
Autorzy:
Michalak-Rajba, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954139.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Riccoboni
Butlerd
XVIII wiek
kobieta
mężczyzna
Eighteen Century
woman
man
Opis:
Wiek XVIII hołduje binarnemu obrazowi płci, w którym akcent zostaje położony na różnicach i opozycjach między kobietą i mężczyzną. Każdej płci przypisuje się zestaw cech – mężczyźnie dobrych i szlachetnych, takich jak prawość, inteligencja czy siła, kobiecie zaś, przez opozycję, negatywnych, jak słabość, niemoralność czy ograniczone możliwości intelektualne. Przyczyny tego stanu rzeczy przypisuje się uwarunkowaniom biologicznym lub społecznym, zawsze jednak stanowią one podstawę do wyjaśnienia i usankcjonowania dominacji mężczyzny. Badacze zajmujący się dziś Mme Riccoboni, osiemnastowieczną powieściopisarką francuską, zgodnie kwalifikują jej twórczość jako feministyczną. W swoich powieściach ukazuje ona obraz płci i relacji je łączących poprzez pryzmat swej ideologii. W jej pierwszej powieści, Lettres de mistriss Fanny Butlerd, obraz kobiety i mężczyzny, choć nadal pozostające w binarnej opozycji wobec siebie, są również przeciwieństwem tradycyjnej, funkcjonującej w społeczeństwie wizji kobiety i mężczyzny. Negatywne cechy, na których buduje się tradycyjny, pejoratywny obraz kobiety, znajdują w powieści swoje przeciwieństwo: staje się ona moralna, potencjalnie równie silna i inteligentna co mężczyzna, emocjonalność zaś, uznawana przez współczesnych Mme Riccoboni za wadę, jest jej największą zaletą. Tym samym dochodzi do idealizacji nowo utworzonego obrazu kobiety. Przez opozycje do niego tworzy się pejoratywny obraz mężczyzny, stanowiący również częściowe przeciwieństwo tradycyjnego pojmowania płci męskiej. Wśród cech przypisywanych płci męskiej autorka podkreśla niemoralność i nieczułość. W związku z nową optyką przedstawiania płci zmienia się również ocena stosunku dominacji, który je łączy, a którego niesprawiedliwość autorka podkreśla szczególnie mocno. Feminizm Mme Riccoboni nie zakłada, jak współczesna ideologia feministyczna, dostępu do ról męskich niezależnie od płci, a więc swoistej androgynizacji kobiety. Przeciwnie, przypisuje ona każdej płci określoną rolę w społeczeństwie, postuluje jednak nowy kontrakt moralny między kobietą a mężczyzną, regulujący od nowa ich stosunki.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 5; 25-48
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prywatna korespondencja hrabiego Arandy z Warszawy (1760-1762)
Count Arandas Private Correspondence From Warsaw 1760-1762
Autorzy:
Taracha, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955069.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
XVIII wiek
Hiszpania
Polska
Aranda
dyplomacja
korespondencja
XVIII century
Spain
Polska
diplomacy
correspondance
Opis:
Private correspondence of the Spanish diplomats of the 18th century gives a lot of interesting information that complements the contents of official reports. Count Pedro de Aranda was one of the outstanding Spanish politicians and reformers of the 18th century. In the years 1760-62 he stayed in Warsaw as Charles III's Ambassador Extraordinary to the Polish Republic and August III. At that time he carried on private correspondence with Ricardo Wall, the First Secretary of State responsible for Spain's foreign policy. In the Warsaw letters Aranda presents himself as a man of the Enlightenment, a politician concerned about his country, a diplomat watching with interest the changing arrangement of powers in Europe. He reveals his views that he would not be able to deliver in official letters. This especially regards his attitude towards the Church, the Inquisition and the trends in Spanish foreign policy. At the same time he may be seen as a private person with his advantages and disadvantages. Aranda likes social life and pomp. The kind of life he leads in Warsaw is to be a credit to himself and to the King of Spain. The present text is an attempt at outlining the problems contained in the Spanish diplomat's private correspondence.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 2; 293-311
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edmond de Goncourt et sa double participation au Nouveau Décaméron
Edmond de Goncourt and His Two Tales in Le Nouveau Décaméron
Edmond de Goncourt i jego dwa opowiadania w Le Nouveau Décaméron
Autorzy:
Dufief, Pierre-Jean
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056531.pdf
Data publikacji:
2022-05-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Goncourt
Le Nouveau Décaméron
miłość
autor opowiadań
fantazyjność
XVIII wiek
Love
Storyteller
Fantasy
Eighteenth Century
Opis:
Cette contribution s’intéresse aux deux seuls contes donnés par Edmond de Goncourt, roi de la septième journée, à l’entreprise collective de Catulle Mendès. Goncourt reprend deux textes tirés d’œuvres anciennes, dont il entreprend la réédition, pour les donner au Nouveau Décaméron. Ceux-ci illustrent la double manière des Goncourt, conteurs fantaisistes et historiens du XVIIIe siècle, en particulier de la femme. L’amour y occupe une place de choix, amour sombre d’un graveur qui devient fou dans « Un aqua-fortiste », et volupté des comédiennes courtisanes du siècle des Lumières dans « La Courtisane au théâtre ». Edmond de Goncourt affirme sa singularité dans cette luxueuse publication qui réunit des écrivains fréquentant son Grenier à Auteuil.
Artykuł analizuje dwa opowiadania Edmonda de Goncourta, króla dnia siódmego, stanowiące jego jedyny udział w zbiorowym przedsięwzięciu Catulle’a Mendèsa. Goncourt wykorzystał swoje dwa wcześniejsze teksty, których reedycję przygotował specjalnie dla Le Nouveau Décaméron. Obrazują one dwoistą manierę Goncourtów, autorów opowiadań fantazyjnych oraz historyków XVIII wieku, w szczególności znawców tematyki kobiecej. W obu opowiadaniach główne miejsce zajmuje miłość: mroczne uczucia grawera, który traci zmysły w Un aqua-fortiste, czy namiętności aktorek kurtyzan wieku Oświecenia w La Courtisane au théâtre. Edmond de Goncourt potwierdza swoją oryginalność w tym znakomitym przedsięwzięciu literackim, które zgromadziło pisarzy odwiedzających jego słynne poddasze w Auteuil.
This contribution focuses on the only two tales given by Edmond de Goncourt, king of the seventh day, to the collective enterprise of Catulle Mendès. Goncourt took two texts from old works, which he undertook to republish in order to give them to Le Nouveau Décaméron. These illustrate the dual literary style of the Goncourts, that as fanciful storytellers and also as historians of the eighteenth century, especially of women. Love occupies a prominent place: the dark love of the engraver who goes mad in “Un aqua-fortiste”, and the voluptuousness of the courtesan actresses in the Age of Enlightenment in “La Courtisane au théâtre.” Edmond de Goncourt asserts his singularity in this luxurious publication that brings together the writers who frequented his ‘Grenier’ in Auteuil.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 77-86
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowieństwo parafialne w życiu rodu Radziwiłłów nieświeskich w XVIII wieku
The Parochial Clergy in the Life of the Radziwiłł Family from Nieśwież in the Eighteenth Century
Autorzy:
Stojek-Sawicka, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945168.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
duchowieństwo
Radziwiłłowie
Kościół katolicki
magnateria
XVIII wiek
the clergy
the Radziwiłł family
the Catholic Church
aristocracy
Opis:
The paper discusses the interrelations between the parochial clergy and one of the most potent magnate families in the eighteenth century – the family of the Radziwiłł princes from Nieśwież. In the first part the author characterises a group of the clergy with a view to its function in the structures of the Catholic Church, background, customs, moral and intellectual formation. Then she focused on the question of presentation, and discussed it under the chronological (i.e. in which periods the Radziwiłł family made most nominations for church offices) and territorial angle. In the final part she attempts to answer the question about the real role and place of the parochial clergy in the structures of the magnate court. She also sought to find any reasons that were decisive for the potent mutual relations between the parochial clergy and the family of the Radziwiłł princes from Nieśwież.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 2; 129-155
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wartości i antywartości w osiemnastowiecznych przysłowiach
The Values and Anty-Values in the 18th Century Proverbs
Autorzy:
Kuryłowicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1882840.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
aksjologia lingwistyczna
XVIII wiek
paremiologia
leksykografia
Michał Abraham Trotz
linguistic axiology
the 18th century
paremiology
lexicography
Opis:
Niniejszy artykuł jest próbą lingwistycznego opisu wartości występujących w osiemnastowiecznych przysłowiach, wyekscerpowanych z Nowego dykcjonarza Michała Abrahama Trotza. Autorka omawia preferencje aksjologiczne, odzwierciedlone w paremiach, ukazuje, które kategorie i jak licznie eksponowane są w prowerbiach, jakie środki językowe i stylistyczne służą wyrażaniu wartości i ich waloryzowaniu, a także jakie aspekty wartości uobecnione są w planie semantycznym przysłów.
This article is an attempt to linguistically describe the values occurring in the 18th century proverbs excerpted from Nowy dykcjonarz by Michł Abraham Trotz. The author discusses the axiological preferences reflected in the proverbs, shows which categories and how many of them are emphasized in the proverbs, what linguistic and stylistic means are used to express and estimate of the values, and what aspects of the values are present in the proverbs semantic plan.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 6; 263-275
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konsulat hiszpański w Gdańsku w drugiej połowie XVIII wieku. Kilka uwag o możliwościach badawczych
The Spanish Consulate in Gdańsk in the Second Half of the 18th Century – a Few Remarks About Research Possibilities
Autorzy:
Nowak, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934207.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Gdańsk
Hiszpania
XVIII wiek
konsulat
stosunki polsko-hiszpańskie
Luis Perrot
Spain
18th century
consulate
Polish-Spanish relations
Opis:
Gdańsk, as one of the most important cities in the history of Poland, constantly supplies a lot of research possibilities to people interested in its history. Issues connected with the establishing and functioning of the Spanish consular mission in this Polish port in the second half of the 18th century may be an example. The question, little known in Polish literature, became the subject of a doctoral thesis written at the History and Culture of the Spanish Language Countries at the Catholic University of Lublin. Albeit it had been partly worked out by Spanish historians, it still gives a lot of research possibilities, as Spanish record offices are a perfect basis for broadening the knowledge about the relations between Gdańsk and Spain, and hence about the broadly understood Polish-Spanish relations.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 2; 123-130
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Don Jaime Miguel de Guzmán: el marqués de la Mina y su carrera militar
Don Jaime Miguel de Guzmán: Marquis of La Mina and His Military Career
Autorzy:
Karkut, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791370.pdf
Data publikacji:
2020-02-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Markiz de la Mina
Hiszpania
XVIII wiek
historia wojskowości
Marquis of La Mina
Spain
18th century
military history
Opis:
Don Jaime Miguel de Guzmán: markiz de la Mina i jego kariera wojskowa II markiz de la Mina to jeden z najbardziej godnych podziwu wojskowych epoki Oświecenia, wciąż jednak mało znany w europejskiej historiografii. Jego wspaniała kariera wojskowa rozpoczęła się podczas wojny o sukcesję hiszpańską (1701–1713), następnie brał udział we wszystkich hiszpańskich konfliktach zbrojnych w pierwszej połowie XVIII wieku. W 1754 r. został mianowany kapitanem generalnym armii katalońskiej i zwierzchnikiem Audiencia Real, czyli sądu królewskiego. Zmarł bezpotomnie w 1767 r. w Barcelonie. Don Jaime Miguel de Guzmán: el marqués de la Mina y su carrera militar El II marqués de la Mina fue uno de los militares más admirables del Siglo de las Luces que todavía está muy poco conocido en la historiografía europea. Su espléndida carrera militar empezó durante la Guerra de Sucesión Española (1701–1713), luego participó en todos los conflictos militares españoles de la primera mitad del siglo XVIII. En el año 1754 es nombrado capitán general de Cataluña y se pone en frente de la Audiencia Real. Muere sin descendencia en 1767 en Barcelona.
The II marquis of la Mine was one of the Spanish officers most admirable in the Century of the Enlightenment who is still unknown in the European historiography. His most splendid military career started during the War of the Spanish Succession (1701–1713), later he participated in every Spanish military conflict in the first half of the 18th century. In 1754, he was appointed as a Captain General of a Spanish army and as a head of a Real Court of Catalonia. He died without descendents in 1767 in Barcelona.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 2; 11-24
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Struktury kościelne zachodniej Korony po pierwszym rozbiorze w świetle Szkiców Karola Perthéesa
Church Structures of the Western Crown After the First Partition in the Light of Charles Perthées’ Sketches
Autorzy:
Borek, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053600.pdf
Data publikacji:
2022-04-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Karol Perthées
struktury kościelne
XVIII wiek
parafie katolickie
Korona
kartografia
Charles Perthées
church structures
18th century
Catholic parishes
Crown
cartography
Opis:
Szkice opracowane przez Karola Perthéesa stanowiły dla niego podstawę do przygotowania w końcu XVIII wieku map województw zachodniej Korony w granicach po pierwszym rozbiorze. Informacje w Szkicach pochodziły z ankiet parafialnych przygotowanych przez plebanów. Szkice zawierają m.in. wiadomości o strukturach terytorialnych Kościoła katolickiego. Ze względu na ich pośrednie pochodzenie od instytucji kościelnych można próbować je wykorzystać do rekonstrukcji struktur terytorialnych Kościoła. Ewaluacja informacji ze Szkiców na ten temat wskazuje jednak, że źródło to jest pod tym względem nierówne. Wynika to z faktu, że tylko informacje o parafiach i ich przynależności dekanalnej pochodzą zawsze bezpośrednio od Perthéesa (przez niego z ankiet parafialnych), a informacje o jednostkach wyższego rzędu często od osoby, która po śmierci Pertheesa opracowywała ten materiał, osoba ta nie posiadała jednak odpowiednich do tego kompetencji. Za wiarygodne w Szkicach można uznać informację o ponad 2050 parafiach, a te o jednostkach wyższego rzędu należy konfrontować z innymi źródłami.
The Sketches of Charles Perthées were for him the basis for the preparation of the maps of the western Crown after the First Partition of Poland at the end of the 18th century. The information in Sketches came from parish questionnaires prepared by parsons. The Sketches include information about the territorial structures of the Catholic Church. Due to their indirect church provenience, we can assume that they can be used to study the territorial structures of the Church. Evaluation of the information from the Sketches, however, shows that the source is unequal in this matter. Only information about parishes and their affiliation to deaneries always come from Perthées, and information about higher administrative units often from the person who developed Sketches after Perthées’ death, however, this person lacked competence. Information about more than 2050 parishes can be considered credible, and those about higher units should be confronted with other sources.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 2; 101-115
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Bo Honor Twój Biskupi, zaszczytem jest Prześwietnej Familii Szeptyckich”. Inicjatywy biskupów Cerkwi unickiej z rodziny Szeptyckich podnoszące prestiżu rodu w XVIII wieku
„For Your Episcopal Honour brings exaltation to the Grand House of Szeptycki”. The initiative to build the family esteem undertaken by the bishops of the Uniate Church from the Szeptycki family in the 18th century
Autorzy:
Wereda, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929168.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cerkiew unicka w XVIII wieku
biskupi uniccy XVIII wiek
Szeptyccy
sarmatyzm
The Uniate Church of the 18th century
Unite bishops in the 18th century
the Szeptycki family
Sarmatism
Opis:
In the 18th century, the Szeptycki family gave the Uniate Church four bishops: Barłaam Bazyli, Atanazy Antoni, Ludwik Leon, Atanazy Andrzej. The Episcopal dignity gave them a chance to foster the prestige of their family. In order to achieve this goal, the bishops used religious celebrations and festivities to as an arena in which they produced their message with the use of all means of communication known to the world of that era. Through the diversity of their appeal, they were able to reach all social layers. In their methodology of proclaiming the prestige of the family, the bishops used panegyric texts and artefacts of material culture, which they made full of genealogical and heraldic references. These initiatives allowed the bishops to sustain the position of their family on a local scale, as borne out by the official titles of some of the members of the family. However, the bishops failed in gaining any influence at the royal court. Although the main focus of all these activities was on elevating the social status of the family, the bishops’ actions influenced directly the change within the Uniate Church. Through their reliance on methods and means of communication which imitated the model developed by the Nobles and the Roman Catholic Church, the Uniate bishops brought their Church to the realm of Latin civilization.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 2; 23-42
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jakub Labinger – wstępne uwagi na temat jego œuvre
Jakub Labinger: Some Preliminary Remarks on His Œuvre
Autorzy:
Betlej, Andrzej
Fertsch, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1787931.pdf
Data publikacji:
2021-05-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Lwów
środowisko artystyczne
XVIII wiek
produkcja graficzna
ikonografia
wzorce artystyczne
Jakub Labinger
rytownicy
Lviv
artistic milieu
18th century
graphic production
iconography
artistic patterns
engravers
Opis:
Artykuł prezentuje dorobek rytownika Jakuba Labingera, aktywnego w Krakowie, Warszawie i we Lwowie między około 1726 a 1767 r. Przedstawiony został między innymi na nowo zestawiony katalog prac artysty, znacznie rozbudowany w stosunku do dotychczas funkcjonującego w literaturze naukowej. Z sztycharzem można związać blisko 90 rycin, co czyni go główną, po Janie Józefie Filipowiczu, postacią lwowskiego środowiska artystycznego. W artykule zostały wskazane najważniejsze obszary aktywności Labingera z podkreśleniem faktu, że realizował on głównie zamówienia od zleceniodawców zakonnych. Osobno została potraktowania kwestia kopiowania wzorców zachodnioeuropejskich, głównie augsburskich.
This article presents the output of Jakub Labinger, an engraver who was active in Kraków, Warsaw and Lviv between 1726 and 1767. Among other things, the article presents a re-compiled catalogue of the artist’s works, now significantly expanded in comparison to that which was previously used in academic literature. Nearly 90 engravings can now be attributed to Labinger, which makes him the main figure, after Jan Józef Filipowicz, of the Lviv artistic community. This article discusses the main areas of Labinger’s activity, emphasising the fact that he mainly received commissions from religious orders. The issue of his copying of patterns used in Western Europe (mainly in Augsburg) is addressed separately.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4; 199-228
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O dwóch zakresach działania tabu językowego w Polsce epoki Baroku
On Two Ranges of Action of Linguistic Taboo in Poland in the Time of Baroque
Autorzy:
Cybulski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127766.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
tabu językowe
język polski
wiek XVII-XVIII
barok
linguistic taboo
Polish language
seventeenth-eighteenth centuries
Baroque
Opis:
The paper discusses the bans on any mention about death and one's own escape from battle field: the former ban stems from the fear of death, and the latter in the shame that one feels because of this fear. Generally, one can say that in the 17th-18th centuries both bans were weaker than it is today. A detailed analysis has shown considerable differences. They are conditioned especially by the emissive-perceptual and the genre of expression. For instance, in the past the future death of the recipient was treated in a different manner than the death of the third person; the expression of an individual sender and of the collective one were shaped in a different way. A single man could speak about his fear, and the collective about its escape, but rather not the other way round (our ancestors would rationalize the collective reiterate from the battle field, treating it as a tactic manoeuvre). Death was spoken about differently in a conversation, and yet in another way in writing, or in a diary (where, for instance, the principle de mortuis nil nisi bene was not respected). The customs in particular milieus were different as well, e.g. the magnate milieu was the earliest to have seen a very delicate manner in which to inform about a close person's death. Generally, the periphrastic style was dominant. The ostentation with which the ancient Poles wrote and spoke about death make us think that they used periphrases not to hide the unpleasant fact or word, but to stress and leaven death.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 49-50, 6; 83-95
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pintando una acción de difícil práctica: el Marqués de la Mina y táctica de la guerra anfibia
Describing an Action that is Hard to Put into Practice: Marquisof la Mina and the Operational and Tactical Concept of Amphibious Warfare
Autorzy:
Karkut, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798814.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
markiz de la Mina; historia wojskowości; desant morski; wiek XVIII; traktatwojenny
Marquis of la Mina; military history; amphibious warfare; XVIIIth century; war treatise
Opis:
Opisując operację trudną do zrealizowania: markiz de la Mina i koncepcja operacyjna oraz taktyczna desantu morskiego Jaime Miguel de Guzmán-Dávalos y Spínola (1690-1767) był jednym z najważniejszych oficerów czasów Oświecenia. Pozostawił po sobie Máximas para la Guerra, bardzo cenne źródło historyczne, opublikowane po śmierci autora. W tym artykule, którego tytuł został zaczerpnięty ze słów markiza de la Miny, skupiamy się na desantach morskich, którym autor poświęcił cały rozdział swojego dzieła. Poddamy ocenie krytycznej traktat, mając na uwadze jego niekwestionowaną wartość oraz będąc daleko od idolatrii. Desant morski jest bowiem jedną z najbardziej skomplikowanych operacji wojennych. na tych, które są nieco mniej użyteczne. Poza tym wskazujemy na te elementy desantów morskich, które nie zostały przez autora omówione.W artykule nie skupiamy się tylko na lekcjach, które uznaliśmy za najbardziej wartościowe, ale także na tych, które są nieco mniej użyteczne. Poza tym wskazujemy na te elementy desantów morskich, które nie zostały przez autora omówione. Pintando una acción de difícil práctica: el Marqués de la Mina y táctica de la guerra anfibia Don Jaime Miguel de Guzmán-Dávalos y Spínola (1690-1767) fue uno de los más prestigiosos soldados de la Ilustración. Dejó sus Máximas para la Guerra, una obra de un indudable valor que conoció la imprenta inmediatamente después de su muerte. En este artículo, parafraseando al autor en el título, nos proponemos estudiar los preceptos de este estudioso sobre la guerra anfibia, a la cual dedicó un capítulo de su obra. Pese a su indudable calidad, lejos de rozar la idolatría hagiográfica, vamos a realizar una valoración crítica. Un desembarco en fuerza es una de las operaciones militares más complejas que existen. Por ello, nuestro estudio se basa tanto en las lecciones que consideramos más válidas como en los juicios que estimamos menos provechosos. También incidimos en aquellos temas que en nuestra opinión podrían haber sido tratados y no son analizados por el autor.
Jaime Miguel de Guzmán-Dávalos y Spínola (1690-1767) was one of the most prestigious soldiers of the Enlightenment. He wrote Máximas para la Guerra, a book of unquestionable value that was published upon his death. In this article, paraphrasing the words of the author mentioned in its title, we aim at studying the precepts of the renowned scientist on amphibious warfare to which he devoted a chapter of his work. Having in mind its unquestionable quality, and being far from the hagiographic idolatry, we are going to run its critical evaluation. Disembarking troops is one of the most complex military operations ever. Our study contains lessons that we consider to be most valuable as well as decisions that we view as not so beneficial. In addition to that we also tackle the aspects that in our opinion could have been presented and analysed by the author and were not included.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 2; 111-127
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paweł Walenty Wiązkowicz vel Więckiewicz, rzeźbiarz śląski w Małopolsce oraz w ziemi sieradzkiej i wieluńskiej w 2. ćw. XVIII w. Przyczynek do migracji artystów między Śląskiem a Rzeczpospolitą
Paweł Walenty Wiązkowicz vel Więckiewicz, a Silesian sculptor in Małopolska and in the Sieradz and Wieluń Districts in the second quarter of the 18th century. A contribution to the history of migration of artists between Silesia and the Polish-Lithuanian
Autorzy:
Wardzyński, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1901974.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Paweł Walenty Wiązkowicz vel Więckiewicz
mała architektura sakralna
rzeźba sakralna
późny barok
XVIII wiek
Johann Georg Urbansky
Johann Albrecht Siegwitz
Franz Joseph Mangoldt
Baldasar Fontana
Georg Hankiss
Anotni Frączkiewicz
Johann Elias Hoffman
Konstanty Moszyński
Anastazy Kiedrzyński
small sacred architecture
sacred sculpture
late Baroque
18th century
Antoni Frączkiewicz
Opis:
Paweł Walenty Wiązkowicz vel Więckiewicz, most probably coming from Silesia, a sculptor using wood and stone in his work, in the years 1733-1747 lived in Nowa Częstochowa, the Pauline Order's private town, outside the famous monastery-sanctuary of the Picture of the Black Madonna of Częstochowa in Jasna Góra, and then in the nearby town of Żarki that was the center of the estate belonging to the magnate Męciński family. It was a period of extraordinarily intensive work in his professional activity that is still not well enough researched. Employing Wiązkowicz in Jasna Góra in 1733 precisely coincided with the departure of a group of outstanding artists and craftsmen headed by Johann Adam Karinger, that had been brought from Wroclaw and consisted of Johann Albrecht Siegwitz, Franz Joseph Mangoldt, Johann Anton Schatzel and Ignaz Albrecht Provisore; in 1725 they were entrusted with the task of changing the interior of the conventual church into a Baroque one by the Pauline Provincial Father Konstanty Moszyński. Under these circumstances the artistic choice of the sculptor as the continuator of the mentioned work, that was made by the successor of Father Moszyński, Father Anastazy Kiedrzyński who was elected for two terms in May 1728, seems utterly understandable. Wiązkowicz, representing the most topical current of the Wroclaw sculpture, referring to the Prague and Silesian work by the famous sculptors Mathias Wenzel Jäckel and Ferdinand Maximilián Brokof, who copied Johann Georg Urbansky’s and Siegwitz’s best figurative patterns, was rightly considered the best candidate, who working in cheaper, wooden material, was able to reach a similarly high level in making further elements of the furniture for the pilgrimage church in Jasna Góra that would be formally and stylistically close to what had been already done. Between 1733 and 1747 Wiązkowicz built for the order altogether fourteen retables and one pulpit in as many as seven convents and prepositural churches: in Jasna Góra as well as in Wieluń, Żarki, Czestochowa, Pińczów and Leśniów. The fame that he was able to attain owing to these prestigious works allowed him to take a number of profitable orders entrusted to him by the most important employers from the area of north-west Małopolska and the Sieradz District. In the 1730s and 1740s Wiązkowicz became the most important artist creating small architecture and sacred sculpture at the Małopolska – Upper Silesian borderland. His undeniable aesthetic erudition and his ability to compile and contaminate so different patterns allows recognizing this sculptor as an exceptional artistic personality.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 4; 57-130
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwagi o organizacji Kościoła luterańskiego w Prusach Wschodnich w latach osiemdziesiątych XVIII wieku
Remarks on the Organization of the Lutheran Church in East Prussia in the Eighties of the 18th Century
Autorzy:
Nowicki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955010.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Prusy Wschodnie
Prusy Książęce
Kościół luterański
luteranie
organizacja terytorialna
patronat
liczba duchownych
Ludwik Ernest Borowski
wiek XVIII
East Prussia
Prince's Prussia
Lutheran Church
Lutherans
territorial organization
patronage
number of pastors
18th century
Opis:
The article presented above is concerned with a few aspects of the work of the Lutheran Church in East Prussia. It is first of all based on Ludwik Ernest Borowski's work Neue Preußische Kirchenregistratur, die neuern Verordnungen und Einrichtungen Kirchen- und Schulsachen im Königreiche Preußen enthaltend. Nebst einigen zur kirchengeschichte Preußen gehörigen Aufsätzen. The author also uses earlier sources, like the list of churches of 1720 included in Walter Hubatsch's three-volume work concerned with history of the Lutheran Church in East Prussia and Daniel Arnoldts' presbyterology published in 1777. In the present article the problems are discussed of territorial organization of the Lutheran Church structures in East Prussia. These problems especially include the issue of the number of parish churches and succursal ones in particular Lutheran provinces and inspections, the proportions between the number of parishes and the number of succursals, their localization in towns and in the country. Other questions touched upon in the article are concerned with the kind of the right of patronage over the churches mentioned by Borowski and with the number of clergymen involved in pastoral work in those churches. The presented studies show that in East Prussia Borowski noted down 334 parishes and 62 succursals. The former ones constituted over 84% of all the Lutheran churches. The percentage of churches localized in towns was 18%. The Prussian king had patronage over nearly 2/3 of all the mentioned churches. The percentage of the churches of noblemen's collation was about 35, and towns' was 2.5. Two country parishes were under the patronage of the Grand Royal Hospital in Königsberg. In the studied period 412 clergymen worked in Lutheran churches in East Prussia. Taking into consideration both parish churches and succursals, there could be one pastor for each church, but on the average more of them worked in town parishes than in country ones.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 2; 91-111
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Organy w kościołach archidiakonatu pomorskiego w XVI-XVIII wieku
Organs in the Churches of the Pomeranian Archideaconry between the 16th and the 18th Century
Autorzy:
Nowicki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807001.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Prusy Królewskie; diecezja włocławska; archidiakonat pomorski; organy; kościoły parafialne; kościoły filialne; wiek XVI-XVIII; czasy nowożytne
Royal Prussia; Diocese of Włocławek; Pomeranian Archdeaconry; organs; parish churches; filial churches; 16th-18th century; modern times
Opis:
Muzyka kościelna w Kościele katolickim już od wieków ubogacona jest grą na organach. Jednak rozpowszechnienie się tych instrumentów było rozciągnięte w czasie. Pierwsze organy w Polsce pojawiły się w XIII wieku, lecz w małych miasteczkach i wsiach organy występowały częściej począwszy od XVI wieku. Potwierdza to przykład archidiakonatu pomorskiego. W drugiej połowie XVI wieku organy były w 12 świątyniach, sto lat później już w 54, zaś w latach osiemdziesiątych XVIII wieku we wszystkich kościołach parafialnych większości kościołów filialnych. Instrumenty organowe rozpowszechniały się szybciej w kościołach miejskich. W końcu XVI wieku były odnotowane w połowie miast archidiakonatu, a tylko w ok. 5% świątyń wiejskich. Sto lat później były w ponad 80% kościołach miejskich i już ok. 36% świątyń na wsi. Po kolejnych stu latach ponad 92% kościołów miejskich i niemal 86% wiejskich miało już ten typ instrumentu. Recepcja organów była w pewnym stopniu uzależniona od patronatu świątyni. Najszybciej rosła w świątyniach patronatu kościelnego, wolniej królewskiego, a na końcu szlacheckiego. Innym aspektem badań nad organami jest ustalenie ich wielkości. Wizytacje przekazują zwykle subiektywne odczucia wizytatora lub informację o liczbie głosów organowych, która w pośredni sposób może świadczyć o wielkości instrumentu. Najczęściej organy należały do grupy instrumentów małych, kilkugłosowych. Taki typ dominował (80-90%) w XVIII wieku. Spotyka się też instrumenty duże, o większej liczbie głosów (w Świeciu – 21, w Byszewie – 17). Jeśli chodzi o stan zachowania organów, to większość z nich była uznawana za dobre, choć odsetek ten wahał się w różnych wizytacjach od 89% w latach 1686-1687 do ok. 55% w wizytacjach z lat sześćdziesiątych i osiemdziesiątych XVIII wieku.
Church music in the Catholic Church has been enriched by organ play for centuries. However, the spread of this instrument has been stretched over time. The first organ in Poland appeared in the 13th century, but in small towns and villages organs started to appear more often from the 16th century. This is confirmed by the example of the Pomeranian Archdeaconry. In the second half of the 16th century 12 temples had organs, but one hundred years later already 54, and in the 1880s all parish churches of most filial churches were equipped with an organ. Organs spread faster in urban churches. At the end of the 16th century, they were recorded in half of the towns of the archdeaconry, and only in about 5% of the village temples. A hundred years later, organs were in over 80% of town churches and already in about 36% of village temples. After another hundred years, over 92% of urban churches and almost 86% of rural churches had this type of instrument. The reception of the organ was to a certain extent dependent on the patronage of the temple. It was growing fastest in temples with church patronage and slower in temples with royal, and gentry patronage. Another aspect of research into organs is to determine their size. Visits usually give only the subjective feelings of the inspector or information about the number of organ voices, which may indirectly indicate the size of the instrument. Most often, the organs belonged to a group of small, several-voiced instruments. This type dominated (80-90%) in the 18th century. There are also large instruments with a larger number of voices (in Świecie – 21, in Byszewo – 17). Regarding the state of preservation of organs, most of them were considered in good condition, alt-hough the percentage fluctuated in various visits from 89% in the years 1686-1687 to approx. 55% in the visits in the 1860s and 1880s.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 2; 59-84
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-15 z 15

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies