Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "woman," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 23
Tytuł:
Trois figures feminines face à la passion amoureuse et la passion du pouvoir. La Reine morte et le Cardinal dEspagne de Henry de Montherlant
Trzy postaci kobiece wobec miłości i władzy. Martwa Królowa i Kardynał Hiszpanii Henry Montherlanta
Autorzy:
Stachniak, Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954382.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Henry de Montherlant
kobieta (kobieta w teatrze)
miłość
władza
woman (woman in theater)
love
power
Opis:
Inès de Castro, Infantka Nawarry i Joanna Szalona są postaciami kobiecymi nakreślonymi przez Henry'ego Montherlanta w dwóch jego sztukach teatralnych, zatytułowanych Martwa królowa i Kardynał Hiszpanii. Wszystkie trzy charakteryzują się na kartach książki poprzez swój stosunek do miłości i władzy. Postępowanie i charakter Inès de Castro i Joanny Szalonej ilustrują miłość małżeńską: pierwszeństwo „kochać” nad „być kochaną”, pożądanie cielesne, idealizowanie ukochanej osoby, pragnienie czułości i chęć niepodzielnego posiadania ukochanego na własność łączy te dwie bohaterki. Jednakże Inès potrafi się dzielić swoim uczuciem, podczas gdy królowa Joanna stara się zagarnąć je wyłącznie dla siebie samej. Innym rodzajem miłości opisanej przez autora jest miłość macierzyńska, którą uosabia Inès de Castro. Czytelnik poznaje marzenia, obawy i radości przyszłej matki: nosić w sobie nowe życie to pielęgnować nadzieję i dobro oraz mieć wewnętrzną siłę, aby bronić swojego szczęścia. Infantka Nawarry, najmłodsza z bohaterek, odrzuca wszelkie uczucie, jakie może łączyć mężczyznę i kobietę, pogardza taką miłością, daje się natomiast uwieść kobiecemu wdziękowi Inès de Castro. Postaci Joanny Szalonej i Inès de Castro służą też autorowi do podjęcia rozważań na temat władzy królewskiej; zarówno Ferrante, jak i kardynał Cisneros mają w tych kobiecych postaciach swoich doradców, którzy podpowiadają im rozwiązanie ich wątpliwości – podczas gdy Joanna Szalona proponuje nicość i śmierć, Inès głosi nadzieję imiłość. Wychowana, aby rządzić i dawać rozkazy, oswojona z intrygami dworskimi i podstępami monarchów, Infantka Nawarry wierzy głęboko w swoją misję wodza i monarchini. Henry de Montherlant, poprzez postaci trzech kobiet, proponuje czytelnikowi subtelną analizę miłości i władzy, ukazując różnorodność i złożoność tych dwóch aspektów życia ludzkiego, tym bardziej że są one przedstawione nie jako zwykłe uczucie i zadanie, ale jako wszechwładne namiętności i pasje.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 5; 43-77
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Josefa Paternó y Maroto w świetle korespondencji do brata (1824-1858)
Josefa Paternó y Maroto in the Light of Her Letters to Her Brother (1824-1858)
Autorzy:
Obtułowicz, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953736.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kobieta samotna
Hiszpania
społeczeństwo liberalne
single woman
Spain
liberal society
Opis:
The present article shows a portrait of the Spanish woman, Josefa Paternó y Maroto on the basis of her private letters to her brother Ramon, which she wrote in the years 1824-1858. The fact that they have not been studied yet by any researchers proves their great value and even uniqueness; and also that contrary to other European countries, like France or Poland, in Spain, until the break of the 19th century there are only few epistolary sources written by women. Josefa Paternó belonged to the middle class, but she boasted of gentry roots. Her psyche and her emotional spheres were typical of women of the Romantic epoch. On the other hand, she had features that do not often occur in women of her circles, and ones characteristic of the next generation. This interpenetration of elements belonging to the borderland of two epochs allows defining Josefa as a woman of transformation, that is one who did not quite fit the traditional model of the guardian of the home, but was not yet an emancipated woman. Occurrence of this phenomenon only in a few cases resulted from women's conscious striving after changing their status; usually it was pressure of the reality surrounding them, the reality that was inevitably tending towards capitalism and formation of a liberal society. As an unmarried woman Josefa is a perfect example of a single woman who struggled with the many problems of everyday life, and at the same time of a person open to the needs of other people, especially members of her family.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 2; 91-116
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’image de la femme et de l’homme dans Les lettres de Mistriss Fanny Butlerd de Marie Jeanne de Mezières Riccoboni
Obraz kobiety i mężczyzny w Les lettres de Mistriss Fanny Butlerd Marie Jeanne de Mezières Riccoboni
Autorzy:
Michalak-Rajba, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954139.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Riccoboni
Butlerd
XVIII wiek
kobieta
mężczyzna
Eighteen Century
woman
man
Opis:
Wiek XVIII hołduje binarnemu obrazowi płci, w którym akcent zostaje położony na różnicach i opozycjach między kobietą i mężczyzną. Każdej płci przypisuje się zestaw cech – mężczyźnie dobrych i szlachetnych, takich jak prawość, inteligencja czy siła, kobiecie zaś, przez opozycję, negatywnych, jak słabość, niemoralność czy ograniczone możliwości intelektualne. Przyczyny tego stanu rzeczy przypisuje się uwarunkowaniom biologicznym lub społecznym, zawsze jednak stanowią one podstawę do wyjaśnienia i usankcjonowania dominacji mężczyzny. Badacze zajmujący się dziś Mme Riccoboni, osiemnastowieczną powieściopisarką francuską, zgodnie kwalifikują jej twórczość jako feministyczną. W swoich powieściach ukazuje ona obraz płci i relacji je łączących poprzez pryzmat swej ideologii. W jej pierwszej powieści, Lettres de mistriss Fanny Butlerd, obraz kobiety i mężczyzny, choć nadal pozostające w binarnej opozycji wobec siebie, są również przeciwieństwem tradycyjnej, funkcjonującej w społeczeństwie wizji kobiety i mężczyzny. Negatywne cechy, na których buduje się tradycyjny, pejoratywny obraz kobiety, znajdują w powieści swoje przeciwieństwo: staje się ona moralna, potencjalnie równie silna i inteligentna co mężczyzna, emocjonalność zaś, uznawana przez współczesnych Mme Riccoboni za wadę, jest jej największą zaletą. Tym samym dochodzi do idealizacji nowo utworzonego obrazu kobiety. Przez opozycje do niego tworzy się pejoratywny obraz mężczyzny, stanowiący również częściowe przeciwieństwo tradycyjnego pojmowania płci męskiej. Wśród cech przypisywanych płci męskiej autorka podkreśla niemoralność i nieczułość. W związku z nową optyką przedstawiania płci zmienia się również ocena stosunku dominacji, który je łączy, a którego niesprawiedliwość autorka podkreśla szczególnie mocno. Feminizm Mme Riccoboni nie zakłada, jak współczesna ideologia feministyczna, dostępu do ról męskich niezależnie od płci, a więc swoistej androgynizacji kobiety. Przeciwnie, przypisuje ona każdej płci określoną rolę w społeczeństwie, postuluje jednak nowy kontrakt moralny między kobietą a mężczyzną, regulujący od nowa ich stosunki.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 5; 25-48
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Begehren und Erzählen in Peter Stamms Roman Agnes
Desire and Storytelling in Peter Stamm’s Novel Agnes
Pożądanie i narracja w powieści Petera Stamma Agnes
Autorzy:
Szczepaniak, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879641.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
miłość
mężczyzna
kobieta
powieść
narracja
love
man
woman
novel
narration
Opis:
Gegenstand der Analyse im vorliegenden Beitrag ist die Konstruktion des Helden des Romans Agnes (1998) von Peter Stamm und die von ihm kreierte Narration über die Frau und die Liebe. Diese Narration wird durch Reflexionen über den Prozess des Erzählens selbst sowie über die Möglichkeiten und Grenzen der Gegenwartsliteratur, die Liebe thematisiert, begleitet. Der Artikel ist ein Versuch, auf die Frage nach der Bedeutung der männlichen Narration für den Erzähler, für die geliebte Frau, für ihre Beziehung, für das Bild der Liebe in der Romanwelt und für die Interpretation von Stamms Roman zu antworten.
The aim of the article is twofold. Firstly, to analyse the main character of the novel Agnes (1998) by Peter Stamm as well as his narration within the novel—a story about a woman and a love, accompanied by reflections on the process of storytelling itself and of possibilities as well as limits of contemporary love stories. Secondly, to answer questions of the significance of the man’s story for the narrator itself, for the woman, for their relationship, for the image of their love in the world of the narration as well as for the interpretation of Stamm’s novel.
Przedmiotem analizy w niniejszym artykule jest konstrukcja bohatera powieści Petera Stamma Agnes (1998) oraz kreowana przez niego wewnątrzpowieściowa narracja o kobiecie i miłości, której towarzyszą refleksje na temat procesu tworzenia narracji oraz możliwości i ograniczeń literatury współczesnej opowiadającej o miłości. Tekst stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, jakie znaczenie ma męska opowieść dla samego narratora, dla kobiety, dla ich związku, dla obrazu ich miłości w świecie powieściowym oraz dla interpretacji powieści Stamma.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 5; 177-191
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Military Rhetoric in the Description of Women’s Behavior on the Basis of Cicero’s and Livy’s Selected Texts
Autorzy:
Dziuba, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798755.pdf
Data publikacji:
2019-10-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Livy; Cicero; Cato the Elder; Clodia Metelli; rhetoric; speech; woman
Opis:
The Polish version of the article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 60, issue 3 (2012). The article analyzes the original and rare Roman military phraseology found in surviving works of literature, which is part of the convention of invectives against women. As testified by the surviving fragments of the Law of the Twelve Tables, the Roman civilization divided the sphere of men’s activities (politics and war) from the sphere of women’s activities (home and family) quite early. Literature imbued with didacticism supported this division by creating archetypal figures of ideal representatives of both genders. In the course of development it worked out a stereotyped phraseology that served the purpose of describing virtutes feminae and, separately, men’s virtues, corresponding to the spheres ascribed to them. Any breach of the order established by tradition (mores maiorum) and law encountered severe reprimands, which nevertheless remained within the rhetorical convention of vituperatio. The two texts by outstanding rhetors that are analyzed here—Cato the Elder’s speech against the repeal of the Oppian law (AUC 34, 2-4) by Livy and Marcus Tullius Cicero’s speech Pro Caelio—supply examples of the use of military phraseology, usually used to describe typically male activities, in descriptions of women’s behavior. In the case of Marcus Porcius Cato’s speech, vocabulary belonging to the field of military science (agmen, expugnare, obsidere, coniuratio, seditio) serves the purpose of inducing fear in the men listening to him. In this way, by using the threat of power being seized in the republic by women, the consul motivated patres familias to act and not to yield to women. In the case of Cicero’s speech, military rhetoric was used to ridicule and embarrass Clodia Metelli as a credible witness for the prosecution in the trial of Marcus Caelius Rufus. Aggressive and at times obscene humor was supposed to divert the listeners’ attention from the defense’s lack of arguments concerning the substance of the trial. The original military phraseology used by both authors serves definite practical aims. What is more, its artistic dimension is decidedly pushed into the background. Cicero’s and Livy’s surprising idea allows us, on the one hand, to appreciate their ingeniousness in the field of rhetoric and their conscious rejection of conventions; on the other, it helps the contemporary reader of ancient texts realize the fact that men of the period of the Republic found it difficult to keep women within the limits imposed by tradition. They were forced to resort to sophisticated verbal argumentation in order to convince the judges and politicians (in both these groups patres familias prevailed) about the real threat posed by the ones in their charge.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 3 Selected Papers in English; 23-44
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fulwia – literacki portret kobiety fatalnej
Fulvia – das literarisch Porträt einer fatalen Frau
Autorzy:
Dziuba, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945183.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kobieta
polityka
republika
Rzym
oskarżenie
charakterystyka
woman
politics
republic
Rome
accusation
characteristic
Opis:
Die Historiker der antiken Literatur haben der weltweiten Mode, sich für die breit verstandene  Frauenthematik zu interessieren, nicht widerstanden. Es ist bereits eine Reihe der Publikationen über den Platz und die Rolle der Frau in der antiken Welt entstanden. Auch auf dem polnischen Boden können wir auf Werke in der Thematik stolz sein. Sofern die moisten Texte Frauen als eine soziale Gruppe mit Individuen behandeln, die zur Exemplifikation bestimmter Charakterzüge dieser Gruppe dienen, um so mehr stellt der Artikel eine Persönlichkeit dar: Fulvia, eine ehrgeizige und einflussreiche Frau aus der Zeit der Republikneige. Das Ziel des Artikels war es, ein literarisches Porträt einer Römerin darzustellen, die aus Gründen ihres Handelns der eindeutig negativen Einschätzung der antiken Schriftsteller begegnete. Sowohl die ihr gegenwärtigen Autoren als auch die späteren beschrieben Fulvia als eine habgierige, grausame und herrschsüchtige Person. Sie wurde beschuldigt, sich in die Politik Roms einzumischen. Ohne den Ehrgeiz der Römerin verstehen und akzeptieren zu können, missbilligten sie ihr Verhalten als frauenunwürdig. Alle Autoren, die sich über sie aussprachen, bemerkten bei ihr männliche Charakterzüge, was nach der Meinung der antiken Männer die schwerste Kritik einer Frau ausmachte. Sie wurde dessen angeklagt, durch ihren unweiblichen Ehrgeiz ihre nächstfolgenden Ehemänner ins Unglück gezogen zu haben. Die Haltung von Fulvia, die eher unserer Zeiten entsprechen würde, begegnete einer übereinstimmenden Missbilligung der antiken Autoren und zog auf sie den Ruf „einer fatalen Frau“.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 3; 95-109
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od idealizacji do profanacji. O kobiecie, stereotypach i dyskursie miłosnym w literaturze ukraińskiej
From the idealization to the desecration. About the woman, stereotypes and loving discourse in the Ukrainian literature
Від ідеалізації до профанації про жінку, стереотипи та любовний дискурс в українській літературі
Autorzy:
Horniatko-Szumiłowicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887610.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dyskurs feministyczny
obraz kobiety
literatura ukraińska
feminist discourse
the image of a woman
Ukrainian literature
Opis:
When analyzing the female / feminine problematic aspects in the Ukrainian literature, one must consider the two interconnected issues. First, that the image of the woman in that literature evolved from the idealization in the classical texts through the modernization in the texts of the late nineteenth and early twentieth century, and beyond - deidealization, desacralisation and even profane in the contemporary texts. Second, along with the evolution of the image of woman also the discourse of love has changed: from the preference for "the smallest" sublimated libido in the classical Ukrainian literature, through the proclamation of the word "free love" in modernism, to the affectation of sexuality, violence and brutality, to the depreciating of love (phrase "death to the Love") in the recent literature.
Badając problematykę kobiety/ kobiecości w literaturze ukraińskiej, należało uwzględnić dwie wzajemnie powiązane kwestie. Po pierwsze, iż obraz kobiety przeszedł w tejże literaturze ewolucję: od idealizacji w tekstach klasycznych poprzez modernizację w tekstach z przełomu wieku, i dalej - deidealizację, desakralizację, a nawet profanację w tekstach współczesnych. Po drugie, wraz z ewoluowaniem obrazu kobiety zmieniał się też dyskurs miłosny: od preferowania „nadobłocznej” sublimacji libido w klasycznej ukraińskiej literaturze, poprzez proklamację hasła „wolnej miłości” w modernizmie, do afektacji seksualności, przemocy i brutalności, aż po deprecjonowanie miłości („śmierci miłości”) w najnowszej literaturze.
Досліджуючи проблематику жінки/ жіночості в українській літературі, слід взяти до уваги два взаємопов`язані питання. По-перше, образ жінки пройшов у цій літературі еволюцію: від ідеалізації у класичних текстах крізь модернізацію у текстах зламу XIX/ XX cт., і далі – деідеалізацію, десакралізацію, а навіть профанацію у сучасних текстах. По-друге, разом з еволюванням образу жінки змінився також любовний дискурс: від „захмарної” сублімації статевого гону у класичній українській літературі, крізь прокламацію „вільної любові” в модернізмі, до афектації сексуальності, насильства й брутальності, врешті знецінення любові („смерті кохання”) у сучасному письментстві.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 7; 147-165
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anioł i diabeł. Obraz kobiety w Encyklopedii „drugiej płci” Władysława Kopalińskiego
An Angel and a Devil. The Picture of a Woman in Encyklopedia “drugiej płci” [Encyclopedia of “the Other Sex”] by Władysław Kopaliński)
Autorzy:
Sokólska, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1902026.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
anioł
antynomia
diabeł
kobieta
podobieństwo
relatywizm
stereotyp
wartościowanie
angel
antinomy
devil
woman
similarity
relativism
stereotype
valuation
Opis:
The image which emerges from the texts analyzed is complex and multilayered, with a considerable amount of relativism. What is worth emphasizing is that it is for the most part the picture of a woman as seen by a man. The dominant image is therefore that of a woman subjugated to a man; a woman who is deceitful, evil, and responsible for the original sin. The texts activate the view of a woman who departs from the social role assigned to her by the society and the norms imposed on her. The multiple symptoms of evil residing in her have clear lexical representations in the descriptions of unambiguously defined relations, similarities or antinomies.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 6; 203-216
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reakcja Tertuliana na współczesną obyczajowość – kwestia stroju chrześcijańskich kobiet
Quaestiones de moribus ad habitum mulierum Christianarum ornatumque earum pertinentes apud Tertullianum obviae
Autorzy:
Wójtowicz, Adriana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953979.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wczesne chrześcijaństwo
Tertulian
obyczajowość
kobieta
strój
odzienie
early Christianity
Tertullian
customs and morals
woman
dress
clothing
Opis:
Commentatione mea imprimis id egi, ut explicerem, quid Quintus Septimius Florens Tertullianus scriptis suis de feminis opinatus esset. Maximam operam dedi, ut praecepta ad mores pertinentia mulieribus a Tertulliano data diligenter studerem et describerem. In animo mihi fuit etiam exponere ea, quae auctor ipse de moribus a feminis postulabat. Operibus suis Tertullianus Carthaginiensibus dedit praecepta multa de modo vivendi Christianorum eorumque moribus probis. Opuscula nonnulla praecipue mulieribus Christianis in Africa septentrionali viventibus dedicavit, quae De cultu feminarum libri duo, Ad uxorem libri duo, De exhortatione castitatis et De virginibus velandis inscripta commentatione mea exquisita sunt. Tertullianus igitur scriptis suis responsum paganorum confessorumque suorum opinionibus de feminis Christianis dedit. Auctori illi imprimis in animo fuit, ut faceret explicaretque modum vivendi mulieribus Christianis solis proprium moresque earum cum paganarum consuetudinibus compararet. In commentationis eius cetera parte consilium mihi erat exprimendi, quid Tertullianus de feminarum Christianarum moribus ipsis modoque vivendi earum censuisset. Officia omnia, quae Tertullianus de habitu probo a mulieribus Christianis postularet, etiam sunt demonstrata. Legimus in Tertulliani opere, quod De cultum feminarum inscribitur, habitum muliebrem duplicem speciem circumferre: cultum et ornatum. Cultum dixit Tertullianus omnia, quae ad mundum muliebris pertinerent, id est: cura cutis, capillorum et earum corporis partium, quae viserentur. Ornatum autem omnia ex auro argentoque ornamenta, gemmas varias ac vestes ornatas purpureasque putavit. Cura corporis a Tertulliano feminis permissa est, nisi ambitionis crimen in ea commitaretur, ornamenta tamen ab eo sine exceptione sunt vetita. Mulieres Christianae officiorum suorum in cultu oblitae formam sibi a Deo naturaliter datam saepe diabolo rerum istarum praeceptore suadente corrigere solitae sunt. Tertullianus igitur ornamenta omnia a diabolo esse intellexit, quem etiam interpolatorem nature artificemque adversarium (scil. Deo) vocaret. Tertullianus autem putavit Deo, quod non Ipse finxisset, placere non posse. Mulieribus ille mandavit, ne ornamentis pretiosis vestibusque purpureis uterentur. Ornamentum maximum omni feminae Christianae castitas sola humilitasque esse debebat. Nam alteriis viris praeter maritum suum placere Christianae mulieri non est necesse. Ornandum igitur ei non est. Satis placuit marito suo (atque Deo) mulier Christiana, cum erat ipsa pudica, ut ait Tertullianus, modesta moribusque proba.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 3; 131-149
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nec Hercules contra plures”. Literacki aspekt Liwiańskiej debaty nad zniesieniem lex Oppia (AUC 34, 1-8)
“Nec Hercules contra plures”: The Literary Aspect of the Debate for Repeal of the Lex Oppia in the Ab Urbe Condita (34, 1-8) by Livy
Autorzy:
Dziuba, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119687.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Liwiusz
historiografia
Marek Porcjusz Katon
kobieta
Lex Oppia
mowa
Livy
historiography
Marcus Porcius Cato
woman
speech
Opis:
One of the most essential features of Roman historiography is the rhetoric. Historians differently understood the most renowned law in history which was expressed by Cicero in „De legibus I, V”: opus oratorium maxime. The extent and the way of applying rhetorical elements in a text depended on writer’s skills and literature fashion of the epoch. Livy was one of the most eminent rhetors in the times of August. Thus, it is not astonishing that rhetorical device was used. Among another thing, it contained the agon of politicians. One of them is the subject of a consideration in this article. In such dispute, which was in fact a verbal duel, two politicians took part – consul Marcus Porcius Cato and not known tribune Lucius Valerius. The subject of contestation was abolition of the law Lex Oppia which was enacted in 215 BC during the Second Punic War. This act in a reasonably restrictive way limited the women’s expenses on luxury goods. Livy’s text regarding the debate is the oldest and the most extensive work concerning the course of agon. On the other hand , it is only known that such debate took place and may be it was connected with a serious social discussion and also that Cato took part in it. Livy, who gave the debate attention in first eight chapters of XXXIVth book also made from it well-elaborated literary episode in rhetorical sense. In the beginning and in the end of the work historian described the situation which took place on the streets of Rome – procession of courageously and unconventionally behaving women. In centre of episode there was oratorical duel between politicians. The figure of Cato was created as a model of conservative politician, the defender of mores maiores, who by means of words was fighting with willfulness of women. Lucius Valerius is a conciliatory politician whose arguments are similar to the women’s methods of persuasion. Livy withstand the feminine way of speaking used by Valerius with Cato’s military vocabulary. Since it is known with no doubt that the Cato’s speech is a historians display of rhetorical abilities. Furthermore, their substantial value ought to be analyzed in the context of moral politics of August not as a republic narration.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 58-59, 3; 73-87
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Роль и статус женщины в исламском мире на примере романа Юлии Сысоевой Бог не проходит мимо
The Role and Status of a Woman in Islam Based on Novel God is not indifferent
Rola i status kobiety w islamie na przykładzie powieści Julii Sysojewej Bóg nie jest obojętny
Autorzy:
Kuca, Zoja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1877410.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
islam
muzułmaństwo
kobieta
mężczyzna
Koran
Szariat
prawo
wiara
Islam
Muslim
woman
men
the Koran
Sharia
law
faith
Opis:
W arabskiej kulturze przedislamskiej kobieta została zdominowana przez kulturę męską, była praktycznie uprzedmiotowiona, co doprowadziło m.in. do tego, iż nowonarodzone dzieci płci żeńskiej były grzebane żywcem, skoro tak postanowił ojciec. Kobiety nie miały elementarnych praw społecznych: nie mogły odmówić mężczyźnie zawarcia małżeństwa, nie mogły sprzeciwić się rozwodowi ani mieć własnego zdania. Wraz z pojawieniem się Koranu pozycja kobiet w społeczeństwie i w rodzinie islamskiej uległa zmianie na lepsze, co nie oznaczało, że zaczęto je traktować na równi z mężczyznami. Komplikacje statusu społecznego kobiet-muzułmanek często stanowiły przedmiot dociekać naukowych i badań literackich. W powieści Julii Sysojewej została naszkicowana rola i miejsce kobiety w kręgu kulturowym islamu. Na przykładzie ciekawej fabuły literackiej autorka powieści zobrazowała całą tragiczność statusu kobiet w islamie i ich miejsca w nowożytnym społeczeństwie muzułmańskim. Radykalizm powyższego zjawiska ukazano zwłaszcza na przykładzie głównej bohaterki powieści, którą przygotowywano na terrorystkę – samobójczynię. Autorka umiejętnie zilustrowała absurdalność i irracjonalność uzasadnienia aktów terrorystycznych, które rozgorzały w Rosji i na całym świecie na początku XXI wieku. Niemniej koniec powieści napawa optymizmem, gdyż nowe życie, które nosiła w sobie po zajściu w ciążę główna bohaterka, całkowicie odmieniło jej zdeformowany światopogląd.
Before Islam epoch the female culture has been completely dominated by the male culture. The woman has been almost completely objectified, which has led to newly born baby girls being buried alive, if that was the decision of the father. The woman had practically no rights. She was not able to refuse marriage if asked by a man, she was not able to object to a divorce, she had was not able to have her own opinion. With the appearance of the Koran as a source of the Muslim faith, the position of the woman in the society and in the family has become a little better, which does not mean that women began to be treated on an equal footing with men. In spite of the fact that the Koran underlines the dominance of man, the situation of the woman, in comparison to the pre-Muslim state, has changed a lot. The difficult situation of Muslim women has been often described in literature. In the novel by Julia Sysoeva there has been outlined the role of the woman in the Muslim world on the basis of concrete situations. Aliona, the main heroin of the novel fell in love with a Muslim, who taking advantage of her love, put her in a camp in which women were prepared to take part in terrorist activities.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 7; 109-124
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nowy feminizm” Jana Pawła II i jego prekursorki
John Paul II’s “New Feminism” and Its Precursors
Autorzy:
Kulesza, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1753164.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nowy feminizm
kobieta
Jan Paweł II
Marcelina Darowska
Edyta Stein
new feminism
woman
John Paul II
Edith Stein
Opis:
Celem rozważań zawartych w artykule jest ponowne ukazanie znaczenia terminu „nowy feminizm”, który do terminologii filozoficzno-teologicznej wprowadził Jan Paweł II. Ponieważ papież nie sprecyzował do końca znaczeń tego pojęcia, konieczne w ustalaniu jego sensu okazało się przywołanie kontekstów nauki Jana Pawła II, które doświetlają znaczenie terminu, w szczególności zaś papieskiego nauczania związanego z teologią małżeństwa i rodziny oraz teologią ciała. Artykuł przywołuje i omawia ponadto te miejsca papieskiej nauki i wystąpień, w których Jan Paweł II apelował do kobiet, by stawały się promotorkami nowego feminizmu. Druga część pracy poświęcona jest tym kobietom, które inspirowały bądź mogły inspirować Jana Pawła II w dziele formowania nowego feminizmu. Wśród nich zdecydowanie wyróżniają się święta Edyta Stein i błogosławiona Marcelina Darowska, w pełni zasługujące na miano prekursorek katolickiego feminizmu.
The aim of the considerations incorporated into this paper is to present anew the meaning of the term “new feminism,” which John Paul II introduced into philosophical and theological terminology. Since the Pope did not fully clarify the meaning of the term, it is necessary to recall the contexts of John Paul II’s teachings that shed more light on the term, and especially to invoke those papal teachings related to the theology of marriage and family, and the theology of the body. This article also evokes and discusses those areas of papal teaching and speeches in which John Paul II appealed to women to become promoters of this new feminism. The second part of the work is devoted to those women who inspired or could have inspired John Paul II in the work of forming a new feminism. Amongst them, Saint Edith Stein and Blessed Marcelina Darowska stand out, both fully deserving the name of the precursors of Catholic feminism.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 327-344
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jüdinnen auf Wanderschaft. Frauengestalten im literarischen Schaffen Barbara Honigmanns
Żydowskie kobiety „w drodze”. Postaci kobiece w literackiej twórczości Barbary Honigmann
Autorzy:
Dubrowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954965.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
tradycja i kultura żydowska
literatura kobieca
pisarze wschodnioniemieccy
Jewish tradition and culture
literature woman authors
East Germany authors
Opis:
Barbara Honigmann. urodzona w 1949 r. w Berlinie Wschodnim, należy do drugiej generacji niemieckich Żydów, którzy zdecydowali się osiedlić po wojnie w kraju, w którym narodził się zbrodniczy plan całkowitej eksterminacji narodu żydowskiego. W swej twórczości literackiej (zbiór opowiadań Roman von einem Kinde, powieści Eine Liebe aus nichts i Soharas Reise) przedstawia ona - na podstawie losów trzech żydowskich kobiet - własne życie, które jest zupełnie nietypowe dla jej przodków, zasymilowanych Żydów niemieckich. Bohaterki tekstów Honigmann, podobnie jak i sama autorka, wybierają inną drogę: odnajdują siebie w religii i tradycji żydowskiej.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 5; 73-86
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Retoryka militarna w deskrypcji zachowań kobiet. Na podstawie tekstów Cycerona i Liwiusza
Military Rhetoric in the Description of Women Behaviour. On the Basis of the Texts of Cicero and Livy
Autorzy:
Dziuba, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929083.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Liwiusz
Cyceron
Katon Starszy
Klodia Metelli
retoryka
mowa
kobieta
Livy
Cicero
Cato the Elder
Clodia Metelli
rhetoric
speech
woman
Opis:
The article analyzes the original and rare Roman military phraseology found in preserved works of literature, inscribed in the convention of invectives against women. As it is testified by the preserved fragments of the Law of the Twelve Tables the Roman civilization divided the space of men’s activities (politics and war) from the space of women’s activities (home and family) quite early. Literature imbued with didacticism supported this division by creating archetypal figures of ideal representatives of both the genders. In the course of development it worked out a stereotyped phraseology that served describing virtutes feminae and, separately, men’s virtues, corresponding to the spaces ascribed to them. Any breaking with the order established by tradition (mores maiorum) and law encountered severe reprimands, which, however, remained in the rhetoric convention of vituperatio. The two texts by outstanding rhetors: Livy – Cato the Elder’s speech against the repeal of the Oppian law (AUC 34, 2-4) and Marcus Tullius Cicero’s speech Pro Caelio that are analyzed here supply examples of the use of military phraseology, that is phraseology usually used for describing typically men’s activities, in descriptions of women’s behavior. In the case of Marcus Porcius Cato’s speech vocabulary belonging to the sphere of military science (agmen, expugnare, obsidere, coniuratio, seditio) serves inducing fear in the men listening to him. In this way, by using the threat of seizing power in the republic by women, the consul motivated patres familias to act and not to yield to women. In the case of Cicero’s speech military rhetoric was used to ridicule and embarrass Clodia Metelli as a credible witness for the prosecution in the trial of Marcus Caelius Rufus. Aggressive, and at times obscene humor was supposed to divert the listeners’ attention from the defense’s lack of arguments concerning the substance of the trial. The original military phraseology used by both the authors serves definite practical aims. What is more, its artistic dimension is decidedly pushed into the background. Cicero’s and Livy’s surprising idea allows, on the one hand, to appreciate their ingeniousness in the field of rhetoric, their conscious rejection of conventions, and on the other, helps the contemporary reader of ancient texts realize the fact that men of the period of the Republic found it difficult to keep women within the limits imposed by tradition. They were forced to reach for sophisticated verbal argumentation in order to convince the judges and politicians (in both these groups patres familias prevailed) about a real threat posed by the ones in their charge.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 3; 75-95
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
What the Polish Mother Does Not Say. Zbylut Grzywacz Against the Myth
Autorzy:
Kudelska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798733.pdf
Data publikacji:
2019-10-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Zbylut Grzywacz; woman; Polish Mother—deconstruction of the myth; brutalization of the body form; Holbein; Rembrandt; communist Poland iconography
Opis:
The Polish version of the article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 62, issue 4 (2014). The article presents the art of Zbylut Grzywacz in the context of his post-mortem exhibition in the Kraków National Museum in 2009. The subjects of the analysis are his paintings from the 1970s and 1980s, presenting women through a simple rough treatment of human body form, without an academic idealization. The destruction of the form conforms to the deconstruction of the myth of a Polish Mother. It is due to the change of a social position of the figures whom Grzywacz gives the roles of guardians of tradition, as well as due to their mental and moral degradation. The artist uses an irony in showing his knowledge of the tradition of showing a human body in an academic nude (what he denies), in a Flemish art of showing torn animal meat (with the Rembrandt’s reflection) and Holbein’s tradition of the post-mortem decay (The Body of the Dead Christ in the Tomb). One of the main themes in Grzywacz’s paintings is the loneliness, especially distinct in a representation of symbolically naked persons among insensible pedestrians. The Polish Mother—here she doesn’t belong to any society. The explicitness and the picturesque materiality covers a certain “crack” in the world presented inside the hard-to-comprehend present-day multitude of Grzywacz’s paintings. Behind the cover of the foreground tale, as one could think on the basis of the sketchbooks, there is a kind of an “unpresented world”, in which the author incessantly tells us about the pain of his existence with no anaesthetization by grotesque.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 4 Selected Papers in English; 103-123
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 23

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies